Het' Land van Heusden en Altena, de Langstraat en dc Bommelerwaard.
De oude dag.
De eerwaarde Ezechiël Crump.
FEUILLETON.
Uitgever: L.. J. YELEIRMAN, Heusden.
ZATERDAG 6 MEI.
m i 99.
Buitenland.
Mjjnheer Rinkle sloeg zjjue beenen over
Dit blad vorschgnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementiprgs: per 3 maanden f l.OO.
Frunco per post zonder prjjsverhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
1893,
Advertentiën van 16 regels 60 ct. Elke regel
meer 10 ct. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdag «er-
gen ingewacht.
2=5
Berg op, berg afdat is ons leven. Wie
in het hoogland een uitstekend punt be
stegen heeft en nu voor zich uitgebreid ziet
de volle schoonheid der natuur, kan zich
moeilijk losrukken uit zjjn bewondering en
niet dan talmend gaat het weder naar de
vlakte naar 't gewoel der mensehenwereld.
Wie in 't leven zijn hoogtepunt bereikt heeft,
komt niet dan tegenstrevend tot de beken
tenis dat de levenskrachten afnemen en een
volgend geslacht ruimte van noode beeft.
Smarteljjk is het oogenblik, waarin de
krachtloos geworden arm des strijders het
wapen laat zinken, waarin de verstompte
geest de redenaar de gedachten en woorden
onthoudt, die hem vroeger in overvloed ten
dienste stonden.
Het is niet ieder grijsaard gegund met
kloeken moed het oogenblik waar te nemen
waarin de ouderdom voor de eerste maal
aan de deur klopt. Menig arts gaat nog
welgemoed van 't eene ziekbed naar 't an
dere, ofschoon het oog aan scherpte, de
band aan vastheid verloren heeft, totdat de
afnemende praktjjk hem herinnert dat er
ook een tijd van gaan is. Menig prediker
bestjjgt nog eiken Zondag den kansel zonder
op te merken dat zjjn gedachtengang in 't
zelfde enge kringetje bljjft ronddolen, totdat
de leege banken aan zijn voet hem uit-
noodigen rust te nemen.
Het gaat niet meer, met dien uitroep
zullen we allen vroeger of later ons van
het tooneel onzer werkzaamheid moeten
terugtrekken.
Wie zal het echter den scheidende kwalijk
nemen, dat hij achterwaarts gekeerd een
lange en bewogen blik werpt op den kring,
die jaren lang zijn wereld was?
En hier komt nu het verschil in karakter
duidelijk uit. De een neemt een kort en
bondig afscheid, gewent zich spoedig in
zijn veranderd lot, wendt vastbesloten zijn
vroegere werkzaamheden den rug toe en be
kommert zich in 't minst niet meer om de
verlaten kringen. Doch de ander trekt dan
weifelend de hand van den ploeg, zoo lang
door hem bestuurd, bljjft het liefst verkeeren
met zjjn vroegere lotgenoten en mengt
zich ongeroepen noch gaarne in de dingen,
waarin zjjn oordeel niet meer gevraagd
wordt.
Wjj denken hier aan het tooneel en
schrjjven dit onder den indruk van het af
scheid door een der beste artisten van ons
nationaal tooneel genomen. Dat was een
oogenblik Jaren laüg, van zijn jeugd af,
en hij is nu 70, was Morin gewoon de
planken te betreden en oogste hij lauweren.
Geliefd bij het publiek en op de handen ge
dragen door zijn kunstgenoten, die hem
papa Morin noemden, snelden de jaren
been en in 't verblindend heldere tooneel-
licbt was 't haast niet merkbaar dat Morin
reeds berg-af ging. Toch was 't niet anders
en aan 't tooneel kau men zich op dit punt
niet langdurig in slaap wiegen, daar er
altijd welwillende porders zijn, die een
mensch wukker maken. Aan de hooge-
scholen doet dit de wet, die den 70-jarige
prof ssor verplicht af te treden, aan de
schouwburg geeft 't bestuur slechts een
vriendelijke wenk die niet kan worden mis
verstaan.
Ge zoudt denken, zoo'n gepensioneerd
artist zal dan toch eindelijk wel genoeg
hebben van de dampige schouwburg-atmos
feer en de eigenaardige tooneellucht en nu
zijn dagen sljjten op 't platteland in een
lief woninkje met een tuintje?
Geloof het niet. Eiken avond, wanneer er
iets nieuws te zien komt, vooral wanneer
er uit de oude school iets op de planken
komt, is hjj tegenwoordig; hg blijft ver
keeren met zijn vroegere kunstgenooten, be
zoekt dikwjjls de repetitiën en komt
maar zelden voldaan thuis; in zijn tijd
ging 't heel wat beter. De oude Judels en
de niet minder oude Bamberg zijn in Amster
dam nog steeds trouwe bezoekers van den
schouwburg.
En zoo elders eveneens. Wanneer de
oorlog de gewapende macht ten strjjde roept
en zelfs wanneer maar een simpele paiade
gehouden wordt, vertoonen zich op de ver
zamelplaats ook de afgedankten, de gepen
sioneerden, de invalieden, de gedekoreerden.
Willen zjj nieuwe eereteekenen verwerven?
Daartoe ontbreekt hun de kracht; naar hun
regiment willen zjj zien, het vaandel willen
zjj een groet toewerpen, van het jaar zóóveel
willen zjj vertellen, de jonge kameraden het
oorlogsvuur inblazen en wanneer de trom
petten klinken ten aftocht, marcheeren zjj
hinkend en kuchend een eindje mee.
Zoudt gjj menen dat oude zeerobben, die
hun schip en hun schaapjes op 't droge
gebracht hebben, zich zoo ver mogeljjk van
de zee verwjjderen, die ze met duizend dooden
bedreigd en hun broeders en zonen verslon
den heeft? Integendeel, zij kunnen zich niet
losrukken van hun element, dat hun met zijn
wilde melodieën betooverd houdt en ze zetten
zich neer in havenplaatsen; op de duinen
der eilanden en kusten bouwen ze hun woning
(6
»Als ik ooit boor,* voegde Leonard er
bij, »dat het geheim nitgelekt is, zal ik er
voor zorgen, dat er nooit iemand uit den
omtrek in een uwer oranjerieën zal komen,
voor dat hjj iemand vooruit zendt om te
onderzoeken wie er in de put verborgen is.«
>Daar behoeft gjj niet bang voor te zijn,*
antwoordde Rinkle. »En nu moet gjj rnjj
verontschuldigen, dat. ik u zoo spoedig ver
laat. Ik moet dadeljjk naar de bloemen
tentoonstelling. Ik heb rnjjn horloge niet
ibjj mg, maar het is zeker al lang over achten.*
Over achten!* riep Leonard, op zjjn
horloge kjjkende, »het is over half één!«
Algnheer Rinkh* stond verplet. »Dan heb
5k den heelen morgen geslapen,* zei hjj
treurig. »Dan is het veel te laat. De prjjzen
zouden om twaalf uur toegekend worden,
terwjjl alles nog frisch was. Nu helpt het
rnjj niet meer, of ik er heenga. Met de
tentoonstelling is het mis voor mg, tenminste
wat het voornaamste betreft.*
Plotseling kwam hjj op een idee. Wacht
hier even,* zeide bjj, »ik ben in eene minuut
terug*. En hg holde de deur uit.
In een oogenblik was hjj terug en hield
in zijne hand de mooiste tak van de Eer
waarde Ezechiël Crump. »Iiet dient nergens
toe, ze te laten verwelken, en daar de bloem
en zoo dikwjjls de storm de golven opdrjjft
en in de verte zeilen en masten zichtbaar
worden, staren ze onafgebroken op de kokende
massa en vertelt bun glanzend oog van verre
reizen, donkere nachtenen vreemde werelden.
Zouden de moeders alleen daarom onver
droten halve nachten in heete zalen vertoeven
om hun dansende dochters te behoeden? Of
zouden zich aan de liefeljjke danswjjzen zoete
herinneringen vastknopen uit den ouden tjjd
toen ook hun taille noch slank, hun voet
noch licht was?
Is er een beeld dat meer ontroerd dan
grootouders, die met hnn kleinkinderen
spelen en schertsen? Juist omdat de oudjes
de beweegljjkheid missen en de heerljjke
zorgeloosheid der jeugd en het onbevangen
genot van 't oogenblik niet meer kennen,
daarom voelen zjj zich getrokken tot deze
aldoor babbelende, spelende en lachende
schepseltjes, door wier kleine handen ze zich
gaarne weer in het paradjjs der onschuld
laten terugbrengen, welks deur hun zoo lang
gesloten geweest is.
Berg op, b°rg af, dat is ons leven. Wel
ons wanneer de laatste periode verhelderd
en verwarmd wordt door een blik op de
eerste.
De Duitsche Rijksdag beeft met algemeene
stemmen zich vereenigd met het besluit der
Ahlwardtcommissie, om het voorstel van
Ahlwardt te verklaren als van de baan ge-
schoven. De rapporteurs der commissie toon-
den aan, dat de door Ahlwardt overgelegde
documenten volstrekt geen bewjjs leverden
voor Ahlwardt's beweringen.
Ahlwardt trok hierop zijn voorstel in,
onder handhaving evenwel van zjjne overige
beweringen met betrekking tot de Rumeen-
sche spoorwegmaatschappjj, en van zjjne be
wering dat Miquel door het schrjjven van
Calenderos bezwaard geworden is. Hij kon
digde eene openbaarmaking in druk van de
ganscbe aangelegenheid aan.
Onder de paarden van bet 2e escadron
van het 2e regiment garde-dragonders te
Berljjn is de longziekte in hevige mate uit
gebroken.
Maandag verliet een glazenmaker, Brunck
genaamd de gevangenis te Lubeck. Hg i
begaf zich onmiddellijk naar den aalmoeze
nier der gevangenis, dominee Becker, dien
hjj 1000 mark (f 600) vroeg. Toen de
predikant evenwel weigerde aan dit verzoek
gevolg te geven, loste Brunck een pistool
schot op hem. Wel kon de heer Becker
nu toch geen prjjs kan krjjgen, geef ik ze
aan U, Mjjnheer Howe, om er mee te doen,
wat gjj van plan waart te doen. Nu kunt
gij uwe uitverkorene eene bloem geven, zoo
als voor haar nooit eene aanstaande bruid
er een gehad beeft. Als gjj wist, hoe ik er
voor gewerkt en gewaakt heb, zoudt gjj er
de waarde van begrjjpen.*
Deze daad verdreef de laatste sporen van
toorn in Leonards hart, en Mjjnheer Rinkle
ging been om geen lastige getuige te zjjn bij
de overgave der bloem.
Het was avond; mjjnheer bad beerljjk ge
geten en schoof zjjn stoel achteruit met een
voorkomen van groote tevredenheid. Bjj zgn
haastig tweede ontbjjt, dat hg staande en in
groote ontroeriny, na al hetgeen er gebeurd
was, genuttigd had, had bjj alleen aan Juf
frouw Lent verteld, dat bjj niet naar de
tentoonstelling was gegaan, omdat Govert
niet op zijn tjjd was gekozen. Maar nu, ge
durende het middagmaal, had hij zjjne discb-
genoot het gekeele verhaal van zjjne weder
waardigheden gedaan, over zijne bevrjjding
licht heenloopende door te zeggen, dat Mjjn
heer Howe toevalliif in het violen buis was
gekomen en hem verlost had.
>Dut was eene heerljjke vleescbpastjj Juf
frouw Lent, zoo iets lekkers heb ik nooit
gegeteD.*
»Als ik maar geweten had, dat gjj, terwjjl
ik baar klaar maakte, in dat vreeseljjke gat
waart, wat zon ik hard geloopen hebben om
U er nit te halen.*
elkaar en glimlachte. Hjj was buitengewoon
goed gemutst, »Dut weet ik wel, juffrouw
Lent, dat weet ik wel, maar toch is het
misschien beter geweest, dat gjj niet ge
komen zjjt.«
Zjj keek verbaasd op. Denkt gjj, dat ik
niet evengoed als een ander u had kunnen
helpen
»Natuurljjk bad gjj het even goed kunnen
doen. Maar daar dacht ik nu niet aan,*
zeide Rinkle, terwjjl hjj de kamer glim
lachende op en neder liep. Plotseling liep
hjj naar de deur en greep zgn hoed van
den spjjker. >Juffrouw Lent,* zeide hjj, »gjj
moet de boel nog niet opruimenik ben in
een oogenblik terug.*
Toen hjj terug kwam, bracht hjj den
tweeden grooten tak van de Eerwaarde
Ezechiel Crump mede. Deze tak had vier
groote bloemen. Marie*, zeide hg, vergun
rujj aan de beminnelijkste vrouw op de
wereld de mooiste bloem aan te bieden
ten minste van de pelargoniums de
mooiste bloem, die ooit door een mensch
was gekweekt.*
Juffrouw Lent stond verbaasd op. Nooit
te voren had bjj haar Marie genoemd en
wat bedoelde hg er mee, dat hjj haar die
bjjna heilige bloem schonk.
»lk begrjjp u niet,* stamelde zjj.
Marie,* zeide hg, »geef mg het recht u
lief te hebben? Wilt gjj mg ook liefhebben?
Kom, kjjk nu niet naar den grond en denk
maar niet om het werk in de keuken. Er
is niets zoo gewichtig, als wat ik u te
zeggen heb.*
den ontslageo gevangene nog de deur uit
gooien, doch toen zeeg hjj ineen. Inmiddels
werd de schuldige gevat. De wonden van
den heer Becker zgn niet doodeljjk.
Te Kolhem (bjj Hildesbeim) ontstond een
brand in een woning, waarin vier kinder
tjes alleen waren achtergelaten. Twee er
van, jongetjes van 8 en 3 jaren, kwamen in
de vlammen omtwee meisjes van 7 en
9 jaren werden hevig verbrand en bewus
teloos gevonden en zullen vermoedeljjk niet.
behouden bljjven.
In het centrum der stad zgn Zondag
nacht te Christinahani, in Zweden, 40
huizen, een prooi der vlammen geworden.
Een somber drama is te Weenen in de
Klimsehga88e afgespeeld. De door ziekte en
tegenspoeden tot armoede vervallen 56-jarige
landeigenaar Koliha wilde zich en zgn beide
kinderen, jongens van 11 en 9 jaar, bet
leven benemen. Hjj zette den kinderen een
flink maal eten voor en begaf zich daarna
met het jongste naar bed, terwjjl hg tot
Frans, den oudste, zeide, dat hjj op een
stoel zou gaan zitten. Toen de 11-jarige
Frans zag, dat zgn vader een revolver van
onder zgn jas te voorschgn haalde en hjj
op zgn broertje schoot, sprong hg in doods
angst op, klom door het raam en hield hjj
zich met beide handen aan de vensterbank
vast. De vader vunrde ook op bem, doch
schoot mis.
Spoedig op elkaar volgden toen nog twee
schoten, die den 9-jarigen knaap in de volle
borst troffen. Ontsteld liepen de andere be
woners van het huis naar buiten en za^en
zjj het sidderende kind. Men riep hem toe,
dat hjj weder in de kamer zou terugkeeren,
dat het geen kwaad zou geschieden. De
knaap trok zich werkeljjk weder op, klom
het raam door de kamer in en kroop zoo
onder zjjn bed. Toen klonken weder twee
schoten. Koliba had het wapen tegen zich
zelf gericht.
Toen men de kamer binnendrong vond
men den 9-jarigen knaap dood in zgn bed.
Hjj had twee schotwonden midden in de
borst en een in de hartstreek. Bovendien
had de vader met zjjn zakmes vreeselgk
bet lichaam en den buik van den jongen
toegetakeld en ook zichzelven had hjj twee
kogels in de borst geschoten. De geredde
knaap werd welwillend door een buurvrouw
in tuis genomen.
In eene katholieke kerk in een dorpje
nabjj Lissabon is tjjdens de mis de bliksem
ingeslagen. Twee mannen werden terstond
gedood. Hevig ontsteld snelden de aanwezigen
naar buiten, zoodat een hevig gedrang ont
stond, waarin twee kinderen, die gedoopt
zouden worden, werden doodgedrukt.
Een officieel telegram van Cuba heeft te
Madrid de tjjding gebracht, dat een der twee
benden van opstandelingen uiteen is ge
gaan, en de andere door eene sterke
afdeeling ruiterjj vervolgd wordt. Twee
kanonneerbooten bewaken de kust. Men
verwachtte gisteren een beslissend treffen
tus8cben San A ustin en Las Tunas. Er
heerscht in de provincie overigons vol
maakte rust. De republikeinscbe part jj heeft
den gouverneur de verzekering van hare
trouw en vaderlandsliefde gegeven. De
gouverneur hoopt met de koloniale troepen
den opstand meester te worden; als maat
regel van voorzorg echter heeft de minister
van oorlog last gegeven te Cadix, Barce
lona, Santander en op de Canarische
eilanden inschepingstroepen gereed te houden.
De Spaansche oorlogsschepen, die aan de
revue voor New-York deelgenomen hebben,
zjjn naar Cuba geroepen. De gouverneur
voorziet dat van Florida en Jamaica nieuwe
benden op het eiland zullen trachten te
komen.
Het stoomschip »Syren«, van Londen
naar Bermuda, is, bljjkens bericht uit New-
York, den 25n April daar aangekomen, na
zeven maanden te hebben rondgezwalkt. On-
beschrjjfeljjk moeten de ontbeeringen zgn,
die de bemanning gedurende dien tjjd heeft
geleden.
>Jack the Ripper* heeft aan de Lon-
densche politie zjjn terugkeer en de spoedige
hervatting van zgn werk aangekondigd in
een brief, waarin teen stokje gedroogde
vrouwenlever was en waarop van buiten met
bloed een doodskist was geteekend.
Een nieuwe brand, door kwaadwilligheid
gesticht, heeft te Huil een onlangs door
vrjjwillige werklieden opnieuw opgebouwde
zagerjj in de asch gelegd, benevens acht
belendende huizen.
De werkstakers hebben verklaard, dat
zjj nog in staat zjjn gedurende zes maanden
weerstand te bieden.
De statistiek der handelsbeweging aldaar
over de maand April vertoont een belang-
rjjke achteruitgang. Het getal kustvaarders
is van 245 teruggegaan tot 100; dat der
nit het buitenland aangekomen stoom
schepen daalde met 371/i pCt.; de nitkla-
ringen verminderden belangrjjk, terwjjl de
uitvoer van steenkolen in April slechts 2547
tons beliep, tegen 23.881 tons in dezelfde
maand van 1892.
Nu begreep zij hem. Blozend en bevend
kon zjj baast niet spreken, maar zij keek
hem aan, en dat was voldoende. Wat Rinkle
betreft, hjj had de les die hjj geleerd had,
goed onthouden.
Het was een uur later. De kamer was in
orde en de twee zaten bjj het vuur. Hjj had
haar juist een volledig verslag gegeven, van
hetgeen hjj gedwongen was geweest te hooren.
»Ik zou het U natuurljjk niet verteld hebben,
zoolang als wjj slechts twee goede vrienden
waren, maar nu wjj zoo goed als één zjjn,
moest ik het U vertellen. Het is nu uw recht
alles te weten, wat ik weet.
De weduwe was zoo goed bekend met
Rinkle's hartstocht om alle geheimen te ver
tellen, die hjj te weten kwam, dat er een
flauw vermoeden bjj haar opkwam, dat hjj
zich alleen daarom aan haar verklaard had,
omdat hjj anders niet wist, hoe hjj zgn ge
wichtig nieuws zou kunnen uiededeelen.
Maar zjj verwierp die gedachte als een on
waardig vermoeden.
»In allen gevalle*, zeide de opgewonden
bloemist, heeft de Eerwaarde Ezechiël Crump
rnjj een prjjs gebracht, hg schonk rnjj ll.«
Juffrouw Lent keek hem vragend aan.
»Wat had de Eerwaarde er mee te
maken?*
Hg keek haar met een van genoegen
stralend gezicht aan. Marie,* zeide hg,
als zjj heen waren gegaan, zonder te weten,
dat ik in den pat zat, en als ik op Govert
had moeten wachten om mjj te verlossen
en die kerel kwam pas om twee uur dan
zou er eene vechtpartjj gevolgd zgn, en daar
hjj een stevige klant is, en ik schrikkelijk op
gewonden ben, zon ik niet in staat zjjn ge
weest heden avond aan iemand mjjne liefde
te verklnren.
Maar het was de naam van die prachtige
bloem, die mjj in eens deed opspringen*
want ik werd zoo dol op het hooren van
Leonards woorden, en het tintelde mg in
de voeten en het suisde mg in het hoofd,
en ik dacht en ik zon over hetgeen die
beiden bepraatten, dat ik het vaste besluit
nam, om. zoo gauw het werk gedaan en het
middagmaal geëindigd was, geen oogenblik
langer te wachten om n mjjne liefde te
verklaren.
Willem,* zeide zjj, bracht hun praten
u alleen op de geduchte?*
Hg sloeg den arm om haar heen en zeide!
»Neen Marie, dat praten maakte mjjne ge
voelens aan mg zelf bekend.*
Den volgenden dag ging Rinkle naar de
bloemen-tentoonstelling in zjjn beste pak
en met den derden tak van zgn nieuwe
pelargonium in zgn koopsgat. Do andere
bloemisten staarden verbaasd naar die prach
tige bloem.
»Als grj gisteren de plant had gebracht,
waaraan die bloem zat, dan zoudt gjj den
eersten prjjs gekregen hebben,* zeide een
van hen.
>0, ik heb prjjzen genoeg gehad,* zeide
Rinkle, met een gebaar, dat zjjne meerder
heid moest toonen, waar het betrof prjjzen
te behalen; »bet volgende jaar is de beurt
aan de Eerwaarde Ezechiël Crump.*
Slot,
