Hel Land van Heusden en Allena, de Langstraat en de Bonnnelerwaard. ARBITRAGE. K unstenaars-Eer. FEUILLETON. Ai 1234. Uitgever: L.. J. Y KERM AN, Heusden. WOENSDAG 6 SEPTEMBER. 1893. Buitenluncl. Dit blad verschjjnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.00. Franco per post zonder prjjsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën ran 16 regels 60 ct. Elke regel meer 10 ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Yrjjdagnaor- gen ingewacht. In de Middel-eeuwen heerschte het vuist recht, het recht van den sterksten. Waagde men het iemand van een misdaad te be schuldigen, men moest die beschuldiging door krachtige vuisten kunnen stavenhet tweegevecht besliste over schuld en on- j schuld. God zou de onschuld wel bewaren en haar kracht geven in den strijdDe ridder met lans en zwaard, de kerel metj een knuppel verdedigden hunne rechten, overtuigden hun wereld van hun onschuld, en de vorsten en hoofden aarzelden niet op dezelfde wjjze hun ware of vermeende rechten te verdedigen, alleen met dit onder scheid dat zij meestal aan anderen, aan kampvechters, de verdediging hunner rechton opdroegen. Nog onlangs is de erfelijke kamp vechter voor de rechten der Engelsche kroon overleden. Er zjjn meer antiquiteiten aan de overzijde van den haringvjjver Veel moeite, veel strijd heeft het gekost om het dwaze van het vuistrecht in het licht te stellen. Een geheim genootschap, ter verdediging der zwakken gesticht, opge richt om recht en gerechtigheid te hand haven tegen het geweld, werkte in het duister en verspreidde niet zelden schrik en ontzetting onder de mannen des gewelds, die voo1, het heilige veemgericht, en niet ten onrechte, sidderden. Eindeljjk werd de macht der rechtbanken grooter en het ver stand beheerschte de spierkracht. De Gods- oordeelen, vuistgevechten, kampstrijden ver dwenen uit de rechtspleging, maar daarmede was de booze geest der Middel-eeuwen nog niet geheel verdwenen. Het dwaze twee gevecht is nog tot op onzen tjjd gebleven en de wetten, die het verbieden, en straf baar stellen, zijn niet krachtig genoeg om die dwaasheid te doen verdwijnen. Mag een officier bjjv. een uitdaging van de hand wazen, omdat het tweegevecht in strijd is met de Goddelijke en menschel jjke wetten? Die vruag is nog onlangs aan de orde geweest en door velen werd nog het duel verdedigd. En zoo iets is niet te verwonderen, als xuen bedenkt dat het tweegevecht wel door de wetgevers veroordeeld wordt, maar de volken zich steeds toerusten en schatten besteden om gereed te zjjn, wanneer ge schillen tusschen geheele volken moeten worden beslist of ondervonden of ver meende beleedigingen moeten gewroken worden. »De Heer der legerscharen zal de wapenen zegenen, ten strijde dus voor God en ons recht,* zoo luidt het formulier, zooals ook in de Middeleeuwen de ridder zeide, die zich door zijn naburen verongelijkt achtte. Moet de ridder, de baron zich thans van geweld onthouden, moet hjj zich onderwerpen aan de uitspraak van de rechtbanken, de volken de beschaafde volken zijn nog niet zoo ver in ontwikkeling gevorderd, millioenen wor- zouden slechts twee partgen behoeven te beslissen en dit is reeds een groot voordeel. Erkent het drievoudig verbond dat oplossing van geschillen door arbiters op den voor grond moet staan, dan zullen Frankrijk en Rusland de verdediging van het ruwe ge weld niet meer op zich durven nemen en de kleinere volken zullen het zeker toejuichen, als het gezond verstand bjj de toongevende machten de overhand krijgt. Zegeviert slechts »lk was er zeker van je in de laan der zuchten te vinden; en nadat ze haar gekust had voegde ze er bjjik kom je nieuws brengen heel onverwachtDe arme barones, die zich vleide nog wel dertig jaar te zullen leven >Wat! riep Beatrice, en greep haar hevig bjj den arm.« >Ze is van nacht overleden, lieve, aan een aanval van jicht in 't hartPierrepont zendt me de tjjding, en belast me je Mevrouw d'Aymaret hield opBeatrice werd zeer bleek, staarde haar stjjf aan een lichte zenuwtrek vertrok haar mond ze steunde zich tegen de haag, verloor haar bewustzjjn en viel op den grond. De burggravin slaakte een kreet, scheen een seconde te aarzelen, en begrjjpende, dat ze te ver van de woning was om ge hoord te worden, knielde ze bjj de bezwjjmde jonge vrouw en liet haar aan haar flacon ruiken, terw jjl ze haar met de zoetste woordjes toesprak. Beatrice kwam langzaam weer bjj en fluisterde, terw jjl ze zich met een ver wonderden en verbijsterden blik oprichtte »Wat is er met me gebeurd? Haar ge laat trok zenuwachtig en haar bleek voor hoofd werd eensklaps purperrood. den jaarijjks nog geofferd aan den Middel- eerst het beginsel, dan zal het niet zoo eeuwschen Moloch en in weerwil van alle moeilijk zjjn om daaraan uitvoering te vorderingen der beschaving, in weerwil van geven door de instelling van een vasten vredescongressen en vredebonden, worden raad van arbiters. Wat voor particulieren de budgetten van oorlog en marine steeds zoo goed mogeljjk is en meer en meer ingang hooger, en behelpt men zich om die dwaas- vindt, kan ook toegepast worden op ge heid te verdedigen met het gezegde: Een schillen tussehen volken. Wordt het in krachtige weerbaarheid is het beste middel particulieren veroordeeld en gestraft als zij om den vrede te bewarenwil men oprecht elkander in het haar vliegen en schade den vrede, dan moet men zich zoo krachtig toebrengen, men zal ook gaan begrjjpen j mogeljjk tot den oorlog voorbereiden. dat zoo iets bjj geheele volken niet minder De strjjd der volken is in het groot het van onbeschaafdheid getuigt, vuistrecht der Middeleeuwen, dat den sterke En dringt dit besef door, wordt men de macht verleende om den zwakken vjjand daarvan algemeen overtuigd, dan zal van te onderwerpen. Het vuistrecht is gevallen, de oprechtheid dier overtuiging kunnen hoelang zal het nog duren dat ook de oorlog bljjken door een aanzienljjke vermindering, tot het verledene behoort, dat ook de volken ja door afschaffing der oorlogs-budgetten, de beslissing hunner geschillen aan het ge- waardoor de geldmiddelen van alle Staten, zond verstand en niet aan het geweld der groote en kleine, worden uitgeput. Arbi- wapenen opdragen trage kan ons van die ontzaggeljjke oorlogs- Nu en dan wordt het een én ander ver- lasten verlossen, dan zal de overmacht, het nomen wat eenige hoop geeft op verandering, vuistrecht, niet meer beslissen, maar het Mannen uit alle landen vereenigen zich woord zal zjjn aan het gezond verstand op congressen om hun afschuw voor het Laat ons toch niet spreken van de nieuwere geweld uit te spreken, en hunne woordentjjden, zoolang het gedrocht der Middel mogen nog voor velen verloren gaan, toch eeuwen, het vuistrècht, nog in het beschaafde zjjn de gevolgen reeds merkbaar; alom Europa gehuldigd wordt. Laat ons toch wordt op arbitrage, ook bjj geschillen tus-niet spreken over het rjjk van licht en schen de volken, aangedrongen en reeds iswaarheid, zoolang de waarheid steunt op meermalen door arbiters, niet door het kanonkogels en mitrailleuses, torpedo's en zwaard, een geschil beslecht. ramtorenschepen, en wat verder het men- Noord-Araerika geeft hierin weder een scheljjk vernuft heeft uitgevonden om de goed voorbeeld aan Oud-Europa. Nog kort vuisten krachtiger te maken. Beslissing door geleden vergaderden te Parjjs arbiters om scheidsrechters, voor het individu voor uitspraak te doen over een geschil tusschen deelig, zal het nog veel meer zjjn als daar- dat land en Engeland in zake de vangst door de twisten tusschen de volken worden van robben in de Behringstraat. beslecht. Die te verkrjjgen moet aller Waarom zou dit ook niet mogeljjk zjjn streven zjjn, op de groote mogendheden bjj andere geschillen, waarom kan ook in rust de heilige plicht dat beginsel ingang Oud-Europa oplossing der geschillen door te doen vinden. Dit zou een waardig einde arbiters niet op den voorgrond gesteld onzer eeuw zjjn worden, zooals in Amerika reeds het geval is? Was Europa vroeger verdeeld in tal van landen en landjes, die niet zelden tegen strijdige belangen hadden, op dit oogenblik >0, ik herinner me!« »Wil je, dat ik je man ga waarschuwen? vroeg Mevrouw d'Aymaret, terwjjl ze haar naar de bank geleidde.* »Neen, neen bovendien is hjj naar Parjjs Heb je het bericht?* »Hier is het.* Beatrice las het telegram, en strekte als overstelpt de armen uit. »0 rnjjn hemel! fluisterde zjj, dit geeft me den genadeslag!* En toen Mevrouw d'Aymaret haar met verbazing aanzag ging ze voort: »Je denkt dat ik gek ben? Je begrjjpt niet, waarom ik door den dood van die vrouw zoo getroffen ben? Wezenlijk; ik begrjjp niet, volstrekt niet Welnu! je zult het begrjjpen: maar be loof me op je eer, dat, wat ik zeggen zal, tusschen ons zal bljjven.* >Ik beloof hetje maakt me bang Wat is er? »Wat er is, arme Eiize? Dit, dat ik den markies De Pierrepont lief had, lief had zoo lang ik leef; en ik heb zjjn hand ge weigerd, omdat zjjn tante me gezworen had, dat ze hem zou onterven als hjj me trouwde en nu ze is dood begrjjp je? dood, een paar maanden na mjjn huwe lijk m°t een andere en als ik die paar maanden had gewacht, zou ik zjjn vrouw zjjn geweesten ik ben voor altjjd van hem gescheiden en ik heb hem lief zoo lang ik leef! Ze verborg haar gelaat in haar handen en snikte. Tot nu toe had Mevrouw d'Aymaret ge Uit Charleroi wordt gemeld, dat de Engelsche werkstakingen invloed beginnen uit te oefenen op de mjjnwerkers in België. Te Trazegnies hebben 800 personen het werk gestaakt. Ze hebben echter dadeljjk weer den arbeid hervat, in afwachting van de beslissing van het gescheidsgerecht om trent hun aanvraag om loonsverhooging, een beslissing, die Maandag bekend zal worden. In de andere mgnen was het personeel compleet, uitgezonderd in de mjjn St. Catherine, waar gistermorgen 340 lieden weigerden af te dalen. Men vreest een uitbreiding van de werk staking. De heer Bartissol, Fransch Kamerlid, heeft aan zjjn medeleden een wetsontwerp doen toekomen tot het graven van een kanaal dat de Middellandsche zee met den Atlantischen Oceaan zal verbinden. Het kanaal zal 525 K.M. lang zjjn, bij eene breedte van 44 a 63 M. terwjjl er 22 sluizen zullen zjjn. Bordeaux zal het eene uiteinde vormen. Vandaar gaat het langs de Garonne naar Toulouse, waar twee havens zullen worden gemaakt, waarvan een met een marine arsenaal. Daarna volgt het kanaal de laagten van Nanrousse, Castelnaudary, Barcassonne, Noux en Montredon. Dit zeekanaal zal onafhankelijk zjjn van het canal du Midi en van den spoorweg. De concessie zou voor 99 jaar worden gegeven met de verplichting tot waarborg van 2 percent interest. Bjj Bordeaux haakte een goederentrein van Agen een trein op weg naar Hendaye aan. 5 waggons van dezen laatsten werden omgeworpen en door de locomotief van den eersten verpletterd. In het geheel werden 13 reizigers gewond: 7 doodeljjk, 4gevaarljjk. Nader wordt gemeld De ramp dient te worden geweten aan de omstandigheid, dat de pleiziertrein, uit Agen komend, zeer veel te laat was. Daardoor had de machinist de vaart ver meerderd en kon de trein nabjj Hendaye niet onmiddelljjk op den wissel tot staan gebracht worden. Van den gewonen trein, die nog te Hendaye stilstond, werden een vjjftal wagens verbrijzeld. Een vreeseljjk tumult volgde, de kreten der reizigers, het gekerm der gewonden, dat alles mengde zich dooreen met het geweeklaag der ver wanten, de bevelen der politie en het gejaag van het treinpersoneel. Onmiddelljjk werd loofd, dat Beatrice Fabrice had gehuwd uit liefde; en dus was deze ontdekking zoo nieuw, zoo verrassend voor haar, dat ze eerst slechts kon antwoorden door verwarde uitroepen van verwondering en medeljjden »0, is 't mogeljjkarme vriendin! arme lieveling! Waarom heb je me dat niet vroeger gezegd Beatrice deelde haar toen in 't kort, in afgebroken zinnen mee, wat er een jaar geleden tusschen baar en mevrouw de Mon- tauron was voorgevallende belofte, die ze had afgelegd van te zwijgen, maar die nu door den dood was opgeheven. »En zelfs,* voegde ze er bij, »als ik vrjj was geweest, zou ik je mijn geheim niet hebben meegedeeldik ken jeje had het niet voor je kunnen houden je zoudt alles aan den markies gezegd hebben Hjj zou zjjn tante getrotseerd hebben, en de ramp zou over hem zjjn gekomen Ik zou hem geruïneerd hebben en misschien zou hij me dat eens hebben verwetenin elk geval zou ik 't me hebben verweten!... Neen, zie je, rujjn eenige fout is, dat ik mjjn eerste plan niet heb volvoerddat ik niet in 't klooster ben gegaan, in plaats van dit ongelukkige huwelijk te sluiten, en een eerljjk man te bedriegen »Maar,« zei mevrouw d'Aymaret, »kan je dien e&rljjken man, die tevens een man van groot talent is en een rechtschapen hart heeft, dan niet lief hebben »Ik heb 't beproefd maar toen ging 't reeds niet,en hoe zou 't dan nu gaan oordeel zelf;* antwoordde Beatrice vreesljjk opgewonden. Door haar vriendin harteljjk ondervraagd, vertelde zjj haar huiseljjk lijden, haar voort durende krenkingen, haar verborgen afkeer. Mevrouw d'Aymaret hield zich alsof die kleine verdrieteljjkheden al zeer weinig be- teekenden in vergelijking met werkeljjk lijden; ze hield Beatrice duideljjk voor, dat het voldoende zou zjjn, als ze maar wilde, om al die kleine ongeljjkheden van opvoeding, tusschen haar en haar man, te vereffenen, en gaf haar met vriendeijjke vroolijkheid eenige wenken, hoe ze 't daartoe moest aan leggen Fabrice zou zich zeker gewillig naar haar schikken, 't Werkeljjk lij<ten van Bea trice bestond in die verkeerde liefde, welke zij ondanks zich zelf in haar huis had mee gebracht die liefde ontnam haar allen moed, vergiftigde alles, en ze moest er flinkweg afstand van doen. Gemakkei jjk te zeggen!* fluisterde Bea trice. Mevrouw d'Aymaret sloeg toen een meer vertrouwelijken toon aan en vertelde haar, dat zij zelf, eenige jaren geleden een dergel jjke opoffering had moeten doen dat het moeiljjk was, maar niet onmogeljjk»en je zult toestemmen, lieve,* roegde ze er bjj, »dat ik betere verontschuldigingen had dan jij.* »En hoe heb je 't aangelegd?* vroeg Beatrice, die belang begon te stellen in dit geheimzinnig voorval; »heb je hem niet meer ontmoet?* »Mijn lieveling, ophouden elkander te ontmoeten is een ijdel woord. Men ontmoet elkander onophoudeljjk, als men in de zelfde kringen verkeertNeen ik heb mjjn liefde eenvoudig en oprecht in vriendschap veranderd op die wjjze verliest het hart er niets bjj.« met het verleenen van hulp een aanvang gemaakt en dat ging geenszins gemakkeljjk. Onder de verbrijzelde waggons lagen een zestigtal reizigers, de meeste in bezwjjming of met bloed overdekt. Na een voorloopig verband te zjjn aangelegd, werden de zwaar gewonden naar het Ziekenhuis gebracht. Eene vergadering van sociaaldemocraten en anarchisten is te Berljjn weder op de gebruikeljjke wjjze, d. w. z. met eene vechtpartjj en ontruiming der zaal door de politie geëindigd. De gedelegeerden der Berlijnsche fractie zouden rapport doen omtrent de besluiten, door het congres te Zurich genomen, maar de rapporteurs, de sociaaldemocraten Metzner en Timm, vonden zeer weinig bjj val bjj de vergaderden, welke zich op zeer rumoerige wjjze uitte, toen er van het uitsluitingsvotum der anarchisten sprake was. Dit scheen het sein om elkaar in de haren te vliegen, en in een oogwenk was de vergadering van 3000 a 4000 personen verwisseld in eene algemeene kloppartjj. De aanwezige luitenant der politie hief de vergadering op, wat al volstrekt niet meer noodig was, en op zjjn bevel rukten een aantal politie-agenten de zaal binnen, die de vechtende hoop vrjj onzacht de zaal uitdreef. Er moeten heelwat bloedige wonden geslagen zjjn. Men schrjjft uit München aan de »Frkf. Ztg.«, dat de sympathie, die men eertjjds voor Bismarck gevoelde, in den laatsten tjjd heel wat verminderd is, zoodat men het plan, kort na zjjn aftreden gevormd, om hem een standbeeld op te richten, heeft moeten opgeven. Een openbare vergadering, die bjjeengeroepen zou worden om krachtig Op te wekken tot het geven van bjjdragen, heeft niet kunnen plaats hebben. Eenige bijzonder jjverige vereerders van den ouden kanselier wilden aan de oevers van het meer Starnberg een tempel bouwen, dien men den Bismarck-tempel zou noemendit plan heeft men niet kunnen uitvoeren, daar de prins-regent de ontwerpers officieus heeft doen meedeelen, dat hjj hun plan niet kon goedkeuren. Het geringe bedrag, dat men met het oog op de oprichting van het gedenkteeken bjjeeugebracht heeft, ia in een bank gezet. Niemand weet, wat men er moe doen zal. Het hooggerechtshof te Chicago heeft na uitgemaakt, dat de directie der Tentoon stelling op Zondag kan sluiten. Beatrice zag haar strak aan. »'t Was Pierrepont?* zei ze heel zacht. »'t Is reeds vier jaar geleden,* antwoordde mevrouw d'Aymaret. »Ik herinner 't me niet goed meer maar 't was iemand, die veel op hem leekJe kunt overigens gerust zjjn; hjj hield niet zooveel van mg, als hjj van jou hield wanthg dacht er niet aan mg te huwen. Beatrice aarzeldemaar toen trok ze haar tot zich en haar omhelzend weenden ze samen. Welnu, ik zal mjjn best doen* her nam Beatrice. »Je zult me helpen met je raad, met je voorbeeld Maar jjj bent een verstandig vrouwtje en ik ben een arm, dwaas schepseltje. Maar, dat doet er niet toe, 't is een troost voor me, dat ik met je over alles kan praten... Maar vooral... geen woord hoor, nooit een enkele zinspeling, waardoor de markies zou kunnen raden, wat ik je heb toevertrouwd.* >Als ik zoo dwaas was,* zei mevrouw d'Aymaret lachend, »zou ik geen verstandig vrouwtje zjjn 't Werd donker en ze moest vertrekken. Maar gedurende eenige dagen bezocht ze haar vriendin geregeld en 't scheen haar, dat deze kalmer werd. Maar hoewel Beatrice gewillig luisterde naar de teedere verma ningen van mevrouw d'Aymaret, 't was onvermjjdeljjk, dat ze steeds bleef denken aan 't geen ze leed door den dood van mevrouw De Montauron, 't was onvermjj deljjk, dat haar plicht haar steeds moeiljjker, haar verdriet haar steeds bitterder toescheen. IS aar den iOn druk van Octave Feuillet door B. (27 Wordt vervolgd./

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1893 | | pagina 1