Het Land van Heusden en Altena, de Langstraat en de Bommelerwaard. De ïïeutè yao iet FEUILLETON. ï)e Zwanenzang, Uitgever: L.. J. YEERMAÏÏ, Heusden. 1264. WOENSDAG 20 DECEMBER. 1893. TOOK Dit blad verschjjnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprjjs: per 3 maanden f l.OO. franco per post zonder prjjsve. hooging. Afzonderlijke ïummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 60 ct. Elke regel meer 10 et. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmor gen ingewacht. Onze tjjd is rjjk aan genoegens en des niettegenstaande arm aan vreugde. Dat is geen woordspeling, maar bittere waarheid. Leest men in de bladen elke week, eiken lag een massa aankondigen van onder houdende avonden, van verstrooiingen als ïoncerten, tooneelvoorstellingen, declama- ij/ische voordrachten, bals, circuspelen, iugel-tnngel muziek en wat dies meer zij, lan zcu men meenen dat onze wereld mt in een eindt-looze zee van pleizier. kolommen vol genot, voor de tong, voor len geest, voor de huishouding, voor de eis. Delicatessen uit alle landen, boekwer- ^en op elk gebied des geestes, blijspelen n kluchten, vertaald en oorspronkelijke, jj dozijnen, tentoonstellingen van kunst reken, waartoe het penseel, de beitel en .e kleurendrukpers bjjdragen leveren illes wedijvert ons op te trekken boven de lasten en zorgen des levens en toe te roepenbljjft toch, wat is de wereld schoon En toch, toch draagt onze tjjd een trek op 't gelaat van verveling, van bitterheid, van verdriet, van melancholie, ja, van af keer van 't leven. En deze pessimistische rek vindt ge niet alleen onder de lagere uillioenen, die onder den druk van zwaren .rbeid en den nog zwaarderen van werke- oosheid zuchten, maar die is ook duide- ijk te bespeuren op het gelaat der overige enduizenden, wien 't niet mangelt aan ardsche goederen. De wijze van levensbe- ebouwing is ook niet afhankelijk van matschappelijke nooden en politieke mis handen, maar ze wortelt in het bloed van .et tegenwoordig geslacht zelf, hetwelk, ij alle zegeningen van den vooruitgang, én onontbeerlijke voorwaarde van genot .Ljjnt verloren te hebben, ontvankeljjk- eid n.l. voor onschuldige, reine, kinderljjke reugde. Hoe dat zijn moge: één genot kan ons e duivel der oververzadigdheid niet ver- illen of ontnemende vreugde van het p eldoen. Wie haar niet kent mist de beste 'i alle genietingen; wie zich in haar ver- gt kan glimlachend elk ander tjjdver- en zinnelijk genot ontberen. /Vat een tijd ook om te genieten! Ziet ge langs straten en pleinen, langs jken en wegen die scharen gespierde annen slenteren, hunkerend naar wat erk om voor zich en de hunnen brood, is 't maar droog brood te verdienen GEORGE OHNET. Zij wenden zich her- en derwaarts, klop pen aan alle deuren, waar ze vermoeden dat leniging in den nood te verkrijgen is en worden van 't kastje naar den muur gezonden, want vooralsnog zjjn Staat en Gemeente bniten machte hulp te verleenen. Hoort ge de jammerklachten van die duizenden, als zij thuis komende bjj hon gerende vrouwen en kinderen, afgetobd op een stoel neervallen en altijd weer, dag op dag stamelen »weer niets !c Wat een ellende, zegt ge. Wat blief? Laten we dat eens omkeeren en zeggen wat een genot voor de bezittende klasse op zoo ruime, onbekrompen wijze in de ge legenheid te worden gesteld wel te doen Laat ons eens aannemen dat de wijze Scnepper van hemel en aarde deze be zoeking ons toezendt, om een vreugde te smaken, die haar wederga niet heeft, de vreujde van spijze te schenken aan den hongerige, tranen te drogen van den be droefde, de vreugde ie leeren kennen die er meer ligt in 't vullen van één leege maag, dan in 't voorzetten van tien couverts op een gastmaal aan personen, die uw spijzen niet van noode hebben. Komaan, door dezen bril de scharen werkeloozen beschouwd. De regeering weet geen raad te schaffen, de gemeenteraad tuurt op een leegen schat kistbodem allemaal voorwendsels, lieve vrienden om ons niet het genot te benemen van ruim in onze beurs te tasten en over vloedig wel te doen! Ze weten 't wel, onze vroede vaderen, dat we nog nooit in de gelegenheid waren op zóó ruime schaal wel te doen als in dezen winter en ze willen, door met hun sterken arm in te grijpen, ons dat geluk niet ontnemenLaten we deze kiesche vermaning niet licht tellen, maar de koe bjj de horens grijpen, ons vereenigen en met geveld geweer tegen den nood optrekken 1 Ge zult in dezen winter- veldtocht geen doodsgevaar loopen of wor den bekomen, ge zult er vroolijker dan ooit uit terugkeeren. Maar ge moet het voorzichtig aanleggen of al uw vreugde is naar de maan. Op eiken hoek van den weg der liefdadigheid ligt de duivel der reclame op den loer. Reclame in den handel, a la bonne heure, maar bjj 't weldoen zult ge ze in een hoek zetten, wanneer ge prjjs stelt op onvermengd genot. Zjjn eigen naam in de krant te lezen en de door ons beweldadigden een merk- teeken te geven zjjn ijdele zaken die ons genot verplaatsen en het grootste genot ons onthouden, 't genot van weldoen om des VII. 12) In de concertzaal van het badhotel was les b^een gekomen, wat, Dieppe aan muziek jenden en nieuwsgierigen bezat. Het was ukkend heet, en de dames, die in licht, Seteljjk toilet met bloemen in de haren rrchenen waren, bewogen ijverig haar :aiers, welke in derzelver kleurenspel met vleugels slaande vlinders schenen, in de^eerste rjj zat de hertogin, wie ieder- m zjjit compliment maakte over haar wel- slaagde zending bjj Marackzj, en speelde presidente, gaf den biljetverkoopers be ien en gaf op de rumoerigste wjjze noodige i onnoodige verklaringen. Twee dagen tevoren was Maud in de tot sver door haar zuster bewoonde ver- ckken van het badhotel gebracht. In haar fstard was, als door een wonder, een melige wending gekomen de verwachting n het succes, hetwelk Stenio ten deel r v vallen, maakte haar als nieuw ge- onr. De geneesheeren waagden het, \an de mogeljjkheid eener genezing te nken. Op dezen dag had zij getracht, haar kamer een paar stappen te doen, welcjoens wille. Kent ge N. N.? Dat is eerst de ware weldoener. Geen krant vermeld zjjn naam; van geen kansel wordt hem een lofrede geschonken geen naaikrans zingt zjjn mild dadigheid. Alleen de bergpredikatie zendt hem een beteekenisvollen groet toewanneer gjj aalmoezen schenkt, laat uw linker niet weten wat uw rechterhand doet O, wat is die N. N. te benijden! Niet om zijn goud, maar om 't gebruik dat hjj er van maakt! Voor 't geen in die ééne enveloppe besloten lag, had hjj zjjn vrouw een grooten diamant, zjjn kinderen het prachtigste speelgoed, zijn vrienden den fijnsten wjjn kunnen schenken. Doch de kerstvreugde zijner familie en vrienden zou bezwaarlijk zóó groot en jubelend wezen als die der armen, in wier schamele wo ningen nu de engelen van den Kerstnacht een bezoek brengen. Dat doet nu met zijn zegen het geld, dat koude, snoode, verwenschte geld. En dien zegen kan ieder rond zich verspreiden, die als N. N. een grooter of kleiner offer brengt op het altaar der ware liefdadigheid. Een rjjke weet niet hoe rjjk hjj is. Zjjn goud kan hjj wegen, zjjn effecten tellen, maar wie telt de verzachting, de verzoening, de verlichting, die zjjn gouden tooverstaf te voorschjjn vermag te halen uit den harden steen der armoede en verlatenheid? En, opdat niemand meene, dat geld en geld alleen barmhartigheid oefenen kan, zoo houde ieder in dezen welaangenatnen tijd eens wapenschouwing over de schatten van den inwendigen mensch, of daar niet onnut door elkaar liggen vriendeljjke woorden, troostgronden, veelvermogende voorspraak, grootmoedige vergeving waarom zouden we ze ten prooi laten aan motten en roest, daar rondom een wereld vol smart, angst en eenzaamheid naar wat opwekking smacht? Opmerkeljjk is 't, dat juist zjj, die 't hart het hoogst dragen, den dank der bewel dadigden beslist afwjjzen. Vreezen zij week te worden, wanneer uit bevende harten en vochtige oogen hun dank gebracht wordt? O neen, ze willen zich door niets ter wereld de vreugde benemen laten, die 't loon der edelmoedigheid ishet bewustzjjn van een vervulden plicht. Laat niemand onzer lezers en lezeressen 't schoone Kerstfeest te gemoet gaan, zonder zich op eenigerlei wjjze van dezen hemel op aarde verzekerd te hebben Indien onder hen slechts één dezen raad opvolgt, is papier en inkt, aan dit opstelletje besteed, niet nutteloos verbruikt. Buitenland. Op last der Belgische regeering worden tegenwoordig op verschillende plaatsen des rjjks door daartoe aangewezen geneesheeren cursussen gehouden over desinfectie, naar een voorschrift door den rjjksgezondheids- raad ontworpen. Zjj hebben ten doel in de eerste plaats de ambtenaren met de ontsmetting belast, behoorlijk te onderrichten, maar ook het nut en de methode der ontsmetting meer alge meen bekend te maken. Men verzekert, dat de beruchte Tippo- Tib weldra een bezoek aan Frankrjjk zal brengen. De Engelsche en de Fransche Reg. zjjn niet geneigd in te gaan op het denkbeeld van een der vreemde Mogendheden, tot het treffen van internationale maatregelen tegen de anarchisten. De aanslag te Parjjs. De Figaromeldt, dat, naar men verneemt, de advocaat Cré- mieux, die de verdediging van den anarchist Vaillant op zich genomen had, om redenen van particulieren aard zjjn toezegging heeft ingetrokken. Verder leest men in het blad, dat, nu de papieren in de woning van Alexander Cohen in de rue Lepic in beslag genomen, onder zocht zijn, een arrest tot uitzetting tegen hem beteekend is. Hjj zal dus nu toch over de grenzen gezet worden. Naar de Radical* weet te melden, wer- den bjj de huiszoeking onder Cohen's pa-i pieren alleen een aantal brieven van Do- mela Nieuwenhuis en een groote voorraad annarchistische bladen en brochures ge vonden. Het blad voegt er bjj, dat Cohen bezig was met de vertaling van eenige Javaansche legenden in het Fransch, eene herinnering aan zjjn verbljjf in Oost-Indië. Toen Cohen zich te Parjjs kwam vestigen, deed hjj veel aan politiek zoo zegt het blad verder maar hjj liet de politiek spoedig varen en wjjdde zich gedurende de laatste jaren geheel aan de letterkunde. De politie heeft de hand willen leggen op den ingenieur Paul Reclus, tegen wien toch zware verdenking gerezen is. Hjj was echter verdwenenhet heet, dat hjj Woens dag naar Londen afgereisd is. Er zal nu een mandaat tot inhechtenisneming tegen hem uitgevaardigd worden. Vaillant moet verklaard hebben dat hjj het geld, hetwelk hjj noodig had om de bom te fabriceeren, waarmede hjj den aanslag in de Fransche Kamer heeft ge pleegd, geleend heeft van een vermogend anarchist. Bjj had het projectiel, toen hjj naar de Kamer ging, onder zjjne kleederen met een riem vastgesnoerd en vóór den ingang van het Palais-Bourbon voor het publiek ruim een unr queue gemaakt was toen de bom ontploft, dan zou hjj zelf en tal van menscben rondom hem gedood zjjn. De kampvechters voor een tunnel onder het Kanaal, ter verbinding van Engeland met het vastland, geven hunne pogingen niet op, ofschoon het wetsontwerp, dat strekt tot goedkeuring van het plan, nu reeds zeven of acht malen door het Britsche Parlement is verworpen. Zij hielden Donder dag te Londen een vergadering en hebben besloten de zaak opnieuw aanhangig te maken. Het 8pionnenproces te Leipzig. De beide Franschen bekenden de vorige week dat zjj marine-officieren zjjn en onder valschen naam reisden. De oudste, die zich Dubois noemde, heet Degony, is 41 jaar oud, luitenant ter zee eerste klasse, en be hoort tot den Franschen Generalen Staf, afdeeling kustverdediging. Hjj erkende, dat hem in het bjj zonder de bestndeering der Duitsche kustverdediging is opgedragen welke in de laatste jaren voor Frankrijk van groote beteekenis is geworden. De jongste :s luitenant ter zee tweede klasse, behoort eveneens bjj den Generalen Staf en heet Daquet. Hjj beweerde Delguey te heeten. Zjj hadden het Engelsche stoomjacht Insect te Cowes gecharterd. De aanklacht beschul digt hen de werken tot verdediging der kast enz. op Helgoland, te Willemshaven, Bremerhaven enz., alsmede de eindstations van het Noord-Oostzee-kanaal Brünsbuttel en Kiel en nog andere Dnitsche havens verspied te hebben. Beide aangeklaagden spraken tegen dat zjj een opdracht hadden van de Fransche Regeering. Uit vroegere verhooren is nog gebleken, dat de beide Franschen ook van plan waren eenige bezoeken te brengen aan de Deensche en Nederlandsche kusten. Het Openbaar Ministerie eischte tegen Degony 5, tegen Delguey 4 jaren tuchthuis straf. Aan de »Köln. Ztg.« wordt uit Belgrado gemeld, dat de ex-Koning Milan te kennen gaf te gelooven, dat in Servië een catas trophe dreigt. Zjjn zoon zou, als het gevaar kwam, naar den Czaar moeten gaan, die hem bescherming beloofde. en nu lag zij op een rustbed in het kleine schoone klanken, welke hunne ooren troffen, salon achter het podium, waar de kunstenaars de herinneringen aan zjjn vreugde waren, plegen te wachten en, den echtgenoot door en die hartverscheurende de vrees voor het haar onzichtbare tegenwoordigheid tot geest- naderend onheil. Verplaatst in een onmid- drift aansporend, zag zij de vervulling van dellijk verband met die machtige kunste- haar droom te gemoet nog éénmaal ge- naarsnatuur, beefden zij met hem en volgden tuige van zijn triumf te zjjn. zjjn gewaarwordingen, nooit tevoren had En een triumf zonder weerga was het, een hunner zulk een ontvankeljjkheid on welke de groote vioolspeler behaalde. Van der vonden. af het oogenblik, waarin hij bleek en duister i In het uitsluitend te harer beschikking voor het publiek verschenen was en de gestelde salon luisterde Maud, alleen met snaren van zjjn heerlijk instrument deed haar zuster, naar het spel. De eerste accoor- tokkelen, was de verrukking der toehoorders den hadden haar bijna doen stikken; de met de minuut gestegen. Ontzagwekkend zenuwen waren saamgekroaipen, zij bad was de bjj val, welken de groote musicus met inspanning ademgehaald. Van liever- bjj die uitgelezen schare inoogstte. lede verminderde de smart en de jonge Nooit had Stenio met zulk een hartstocht, vrouw genoot een weldadige rust, als in- met zulk een koortsigen gloed gespeeld, gedommeld door die melodieuse golven, ge- een bovennatuurljjke macht sleepte hem j voelde zij zich als herboren. Nu kon zjj voort; hjj scheen door demons achtervolgd.zich verheugen in dit heerlijk talent, dat Dingen en menschen, plaats en tijd ver- zich daarbuiten voor duizenden, in waar- getende, gehoorzaamde bjj het genie zjjner heid echter slechts voor haar alleen ont- kunst. Zgn gelaat was vreeseljjk en heerlijk vouwde. te aanschouwen, een uitdrukking van god- j Door Stenio's snaren in het geheugen delijken waarzin verduisterde zijn blikken,geroepen, zweefden de drie laatste jaren als hij zag niets meer, hjj speelde, en luid juichte in een spiegel haar geest voorbij. Iedere het in zjjn ziel, en ware, echte tranen waren j melodie, welke hij speelde, beduidde een het, wanneer smart en wanhoop in de tonenepisode uit het leven. de muziek verlichainelijkten. j Zij bevond zich weer in de vertrekken Bewegingloos, met een bewondering, waar der koningin, waar zij voor de eerste maal zich de schrik door heenuiengde, volgde hem gezien had, en dan in den tuin van men de kolossaal gestegen inspiratie. Naakt I het oude heerenhuis in Grosvennor-Square, en bloot stond zijn ziel voor aller blikken, waar zij met hem in zoele lente-avonden men zag zijn leed, men ried zjjn bitter wee. op en neer was gegaan. Daar had hjj het men vermoedde, dat de zoete, wegslepend gewaagd, haar zjjn liefde te bekennen zjj meende nog de geur van den bloeienden vlierboom in t,e ademen, die zjjn takken breed uitspreidde daar was Daisy komen aanloopen, en voor ditmaal de bekentenis onbeantwoord gebleven. Ach en die zalige oogenblikken van wederzjjdsche verstandhouding, wanneer ■Stenio in de kleine muziekkamer voor Lord Mellivan gespeeld had en zjj op de piano Ihem accompagneerde l Hoe hjj haar mee sleepte door den rhytmus zijner muziek, hoe zjj met hem in een ademloozen loop meende voort te zweven op een schui mend trio En dan stond het eerwaardig Iersche slot met zjjn eeuwenoude bosschen voor haar. Stenio verscheen en zij kon niet anders zjj moest hem volgen. Dan kwamen die onuitsprekelijke zalige en aan leed zoo rijke jaren, jaren vol liefdesgeluk en zeif- verwjjt, vol deemoediging en zegepralen. Hoe gaarne had zjj die reeks jaren van geluk en voorspoed prjjsgegeven voor een eenig woord van vergiffenis van de lippen haars vaders. En toch, benjjdenswaardig en zinsbedwelmend was het voorzeker, dit leven der jonge, gevierde en aangebeden vrouw! Prinsen en Koningen wedjjverden om haar gunst! Eu in die zee van lichten, onder het oorverdoqvend en valsch gejuich zong de toovervioól en dwong allen den diepsten eerbied, voor dit ongeëvenaard talent af! Ach 1 en nogmaals veranderde het tooneel en alles werd ^donker. Een arm, bleek kind in de wieg kwijnde we^r, in spijt, van alle verpleging, alle gebeden, alle tranen. Zij boog zich over den knaap, zjj wilde met haar eigen bloed hem het leven hergeven vergeefs! Onder de teedere handen, die hem verwarmden, werd hjj bleeker en bleeker en koud als een ijsklomp. Alles was ten einde. Plotseling scheen het haar, als bevond zjj zich. in een verblindende lichtzee, zjj zag den Hemel met sterren bezaaid en bjj den klank van engelstemmen haar lieveling, lachend en stralend, den arm naar haar uitstrekken. S Hjj zweefde voor haar en riep haar slechts een weinig kracht en zjj was los gerukt vau deze aarde en mocht hem volgen. En toch gevoelde zjj door onweerstaanbare macht zich weerhouden zacht en klagend, op verren, verren afstand klonk Stenio's viool, en zjjn stem vroeg: »Wilt ge rnjj dan verlaten? Wacht nog, tot ik u volgen mag naar de landauwen van eeuwigdurende zaligheid, waar men niet lijdt, waar men niet weent, waar men eeuwig, eeuwig be mint De liefde tot haar gade en die voor haar kind streden in Maad en de strijd reet in een doodelgke kwelling haar hart vaneen De gewaarwording was zoo levendig, dat zjj een kreet slaakte. Daar verdween de droom, zjj zag haar zuster nevens zich en ademloos, als een schipbreukelinge, klampte zjj zich aan haar arm. linn—iimmuj—i DOOk Slot volgt.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1893 | | pagina 1