Het Land van Heusden en Altena, de Langstraat en de Bommelerwaard.
De ïïeutè yao iet
FEUILLETON.
ï)e Zwanenzang,
Uitgever: L.. J. YEERMAÏÏ, Heusden.
1264. WOENSDAG 20 DECEMBER.
1893.
TOOK
Dit blad verschjjnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprjjs: per 3 maanden f l.OO.
franco per post zonder prjjsve. hooging. Afzonderlijke
ïummers 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 60 ct. Elke regel
meer 10 et. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmor
gen ingewacht.
Onze tjjd is rjjk aan genoegens en des
niettegenstaande arm aan vreugde. Dat is
geen woordspeling, maar bittere waarheid.
Leest men in de bladen elke week, eiken
lag een massa aankondigen van onder
houdende avonden, van verstrooiingen als
ïoncerten, tooneelvoorstellingen, declama-
ij/ische voordrachten, bals, circuspelen,
iugel-tnngel muziek en wat dies meer zij,
lan zcu men meenen dat onze wereld
mt in een eindt-looze zee van pleizier.
kolommen vol genot, voor de tong, voor
len geest, voor de huishouding, voor de
eis. Delicatessen uit alle landen, boekwer-
^en op elk gebied des geestes, blijspelen
n kluchten, vertaald en oorspronkelijke,
jj dozijnen, tentoonstellingen van kunst
reken, waartoe het penseel, de beitel en
.e kleurendrukpers bjjdragen leveren
illes wedijvert ons op te trekken boven
de lasten en zorgen des levens en toe te
roepenbljjft toch, wat is de wereld
schoon
En toch, toch draagt onze tjjd een trek
op 't gelaat van verveling, van bitterheid,
van verdriet, van melancholie, ja, van af
keer van 't leven. En deze pessimistische
rek vindt ge niet alleen onder de lagere
uillioenen, die onder den druk van zwaren
.rbeid en den nog zwaarderen van werke-
oosheid zuchten, maar die is ook duide-
ijk te bespeuren op het gelaat der overige
enduizenden, wien 't niet mangelt aan
ardsche goederen. De wijze van levensbe-
ebouwing is ook niet afhankelijk van
matschappelijke nooden en politieke mis
handen, maar ze wortelt in het bloed van
.et tegenwoordig geslacht zelf, hetwelk,
ij alle zegeningen van den vooruitgang,
én onontbeerlijke voorwaarde van genot
.Ljjnt verloren te hebben, ontvankeljjk-
eid n.l. voor onschuldige, reine, kinderljjke
reugde.
Hoe dat zijn moge: één genot kan ons
e duivel der oververzadigdheid niet ver-
illen of ontnemende vreugde van het
p eldoen. Wie haar niet kent mist de beste
'i alle genietingen; wie zich in haar ver-
gt kan glimlachend elk ander tjjdver-
en zinnelijk genot ontberen.
/Vat een tijd ook om te genieten!
Ziet ge langs straten en pleinen, langs
jken en wegen die scharen gespierde
annen slenteren, hunkerend naar wat
erk om voor zich en de hunnen brood,
is 't maar droog brood te verdienen
GEORGE OHNET.
Zij wenden zich her- en derwaarts, klop
pen aan alle deuren, waar ze vermoeden
dat leniging in den nood te verkrijgen is
en worden van 't kastje naar den muur
gezonden, want vooralsnog zjjn Staat en
Gemeente bniten machte hulp te verleenen.
Hoort ge de jammerklachten van die
duizenden, als zij thuis komende bjj hon
gerende vrouwen en kinderen, afgetobd op
een stoel neervallen en altijd weer, dag op
dag stamelen »weer niets !c
Wat een ellende, zegt ge. Wat blief?
Laten we dat eens omkeeren en zeggen
wat een genot voor de bezittende klasse op
zoo ruime, onbekrompen wijze in de ge
legenheid te worden gesteld wel te doen
Laat ons eens aannemen dat de wijze
Scnepper van hemel en aarde deze be
zoeking ons toezendt, om een vreugde te
smaken, die haar wederga niet heeft, de
vreujde van spijze te schenken aan den
hongerige, tranen te drogen van den be
droefde, de vreugde ie leeren kennen die
er meer ligt in 't vullen van één leege
maag, dan in 't voorzetten van tien couverts
op een gastmaal aan personen, die uw
spijzen niet van noode hebben.
Komaan, door dezen bril de scharen
werkeloozen beschouwd.
De regeering weet geen raad te schaffen,
de gemeenteraad tuurt op een leegen schat
kistbodem allemaal voorwendsels, lieve
vrienden om ons niet het genot te benemen
van ruim in onze beurs te tasten en over
vloedig wel te doen! Ze weten 't wel, onze
vroede vaderen, dat we nog nooit in de
gelegenheid waren op zóó ruime schaal wel
te doen als in dezen winter en ze willen,
door met hun sterken arm in te grijpen,
ons dat geluk niet ontnemenLaten we
deze kiesche vermaning niet licht tellen,
maar de koe bjj de horens grijpen, ons
vereenigen en met geveld geweer tegen den
nood optrekken 1 Ge zult in dezen winter-
veldtocht geen doodsgevaar loopen of wor
den bekomen, ge zult er vroolijker dan
ooit uit terugkeeren.
Maar ge moet het voorzichtig aanleggen
of al uw vreugde is naar de maan. Op
eiken hoek van den weg der liefdadigheid
ligt de duivel der reclame op den loer.
Reclame in den handel, a la bonne heure,
maar bjj 't weldoen zult ge ze in een hoek
zetten, wanneer ge prjjs stelt op onvermengd
genot. Zjjn eigen naam in de krant te lezen
en de door ons beweldadigden een merk-
teeken te geven zjjn ijdele zaken die ons
genot verplaatsen en het grootste genot ons
onthouden, 't genot van weldoen om des
VII.
12)
In de concertzaal van het badhotel was
les b^een gekomen, wat, Dieppe aan muziek
jenden en nieuwsgierigen bezat. Het was
ukkend heet, en de dames, die in licht,
Seteljjk toilet met bloemen in de haren
rrchenen waren, bewogen ijverig haar
:aiers, welke in derzelver kleurenspel met
vleugels slaande vlinders schenen,
in de^eerste rjj zat de hertogin, wie ieder-
m zjjit compliment maakte over haar wel-
slaagde zending bjj Marackzj, en speelde
presidente, gaf den biljetverkoopers be
ien en gaf op de rumoerigste wjjze noodige
i onnoodige verklaringen.
Twee dagen tevoren was Maud in de tot
sver door haar zuster bewoonde ver-
ckken van het badhotel gebracht. In haar
fstard was, als door een wonder, een
melige wending gekomen de verwachting
n het succes, hetwelk Stenio ten deel
r v vallen, maakte haar als nieuw ge-
onr. De geneesheeren waagden het,
\an de mogeljjkheid eener genezing te
nken. Op dezen dag had zij getracht,
haar kamer een paar stappen te doen,
welcjoens wille.
Kent ge N. N.? Dat is eerst de ware
weldoener. Geen krant vermeld zjjn naam;
van geen kansel wordt hem een lofrede
geschonken geen naaikrans zingt zjjn mild
dadigheid. Alleen de bergpredikatie zendt
hem een beteekenisvollen groet toewanneer
gjj aalmoezen schenkt, laat uw linker niet
weten wat uw rechterhand doet
O, wat is die N. N. te benijden! Niet
om zijn goud, maar om 't gebruik dat hjj
er van maakt! Voor 't geen in die ééne
enveloppe besloten lag, had hjj zjjn vrouw
een grooten diamant, zjjn kinderen het
prachtigste speelgoed, zijn vrienden den
fijnsten wjjn kunnen schenken. Doch de
kerstvreugde zijner familie en vrienden zou
bezwaarlijk zóó groot en jubelend wezen
als die der armen, in wier schamele wo
ningen nu de engelen van den Kerstnacht
een bezoek brengen.
Dat doet nu met zijn zegen het geld, dat
koude, snoode, verwenschte geld. En dien
zegen kan ieder rond zich verspreiden, die
als N. N. een grooter of kleiner offer brengt
op het altaar der ware liefdadigheid.
Een rjjke weet niet hoe rjjk hjj is. Zjjn
goud kan hjj wegen, zjjn effecten tellen,
maar wie telt de verzachting, de verzoening,
de verlichting, die zjjn gouden tooverstaf te
voorschjjn vermag te halen uit den harden
steen der armoede en verlatenheid? En,
opdat niemand meene, dat geld en geld
alleen barmhartigheid oefenen kan, zoo
houde ieder in dezen welaangenatnen tijd
eens wapenschouwing over de schatten van
den inwendigen mensch, of daar niet onnut
door elkaar liggen vriendeljjke woorden,
troostgronden, veelvermogende voorspraak,
grootmoedige vergeving waarom zouden
we ze ten prooi laten aan motten en roest,
daar rondom een wereld vol smart, angst
en eenzaamheid naar wat opwekking smacht?
Opmerkeljjk is 't, dat juist zjj, die 't hart
het hoogst dragen, den dank der bewel
dadigden beslist afwjjzen. Vreezen zij week
te worden, wanneer uit bevende harten en
vochtige oogen hun dank gebracht wordt?
O neen, ze willen zich door niets ter wereld
de vreugde benemen laten, die 't loon der
edelmoedigheid ishet bewustzjjn van een
vervulden plicht.
Laat niemand onzer lezers en lezeressen
't schoone Kerstfeest te gemoet gaan, zonder
zich op eenigerlei wjjze van dezen hemel
op aarde verzekerd te hebben
Indien onder hen slechts één dezen raad
opvolgt, is papier en inkt, aan dit opstelletje
besteed, niet nutteloos verbruikt.
Buitenland.
Op last der Belgische regeering worden
tegenwoordig op verschillende plaatsen des
rjjks door daartoe aangewezen geneesheeren
cursussen gehouden over desinfectie, naar
een voorschrift door den rjjksgezondheids-
raad ontworpen.
Zjj hebben ten doel in de eerste plaats
de ambtenaren met de ontsmetting belast,
behoorlijk te onderrichten, maar ook het nut
en de methode der ontsmetting meer alge
meen bekend te maken.
Men verzekert, dat de beruchte Tippo-
Tib weldra een bezoek aan Frankrjjk zal
brengen.
De Engelsche en de Fransche Reg. zjjn
niet geneigd in te gaan op het denkbeeld
van een der vreemde Mogendheden, tot het
treffen van internationale maatregelen tegen
de anarchisten.
De aanslag te Parjjs. De Figaromeldt,
dat, naar men verneemt, de advocaat Cré-
mieux, die de verdediging van den anarchist
Vaillant op zich genomen had, om redenen
van particulieren aard zjjn toezegging heeft
ingetrokken.
Verder leest men in het blad, dat, nu de
papieren in de woning van Alexander Cohen
in de rue Lepic in beslag genomen, onder
zocht zijn, een arrest tot uitzetting tegen
hem beteekend is. Hjj zal dus nu toch over
de grenzen gezet worden.
Naar de Radical* weet te melden, wer-
den bjj de huiszoeking onder Cohen's pa-i
pieren alleen een aantal brieven van Do-
mela Nieuwenhuis en een groote voorraad
annarchistische bladen en brochures ge
vonden. Het blad voegt er bjj, dat Cohen
bezig was met de vertaling van eenige
Javaansche legenden in het Fransch, eene
herinnering aan zjjn verbljjf in Oost-Indië.
Toen Cohen zich te Parjjs kwam vestigen,
deed hjj veel aan politiek zoo zegt het
blad verder maar hjj liet de politiek
spoedig varen en wjjdde zich gedurende
de laatste jaren geheel aan de letterkunde.
De politie heeft de hand willen leggen
op den ingenieur Paul Reclus, tegen wien
toch zware verdenking gerezen is. Hjj was
echter verdwenenhet heet, dat hjj Woens
dag naar Londen afgereisd is. Er zal nu
een mandaat tot inhechtenisneming tegen
hem uitgevaardigd worden.
Vaillant moet verklaard hebben dat hjj
het geld, hetwelk hjj noodig had om de
bom te fabriceeren, waarmede hjj den
aanslag in de Fransche Kamer heeft ge
pleegd, geleend heeft van een vermogend
anarchist. Bjj had het projectiel, toen hjj
naar de Kamer ging, onder zjjne kleederen
met een riem vastgesnoerd en vóór den
ingang van het Palais-Bourbon voor het
publiek ruim een unr queue gemaakt
was toen de bom ontploft, dan zou hjj
zelf en tal van menscben rondom hem
gedood zjjn.
De kampvechters voor een tunnel onder
het Kanaal, ter verbinding van Engeland
met het vastland, geven hunne pogingen
niet op, ofschoon het wetsontwerp, dat
strekt tot goedkeuring van het plan, nu
reeds zeven of acht malen door het Britsche
Parlement is verworpen. Zij hielden Donder
dag te Londen een vergadering en hebben
besloten de zaak opnieuw aanhangig te
maken.
Het 8pionnenproces te Leipzig.
De beide Franschen bekenden de vorige
week dat zjj marine-officieren zjjn en onder
valschen naam reisden. De oudste, die zich
Dubois noemde, heet Degony, is 41 jaar
oud, luitenant ter zee eerste klasse, en be
hoort tot den Franschen Generalen Staf,
afdeeling kustverdediging. Hjj erkende, dat
hem in het bjj zonder de bestndeering der
Duitsche kustverdediging is opgedragen
welke in de laatste jaren voor Frankrijk
van groote beteekenis is geworden. De
jongste :s luitenant ter zee tweede klasse,
behoort eveneens bjj den Generalen Staf en
heet Daquet. Hjj beweerde Delguey te heeten.
Zjj hadden het Engelsche stoomjacht Insect
te Cowes gecharterd. De aanklacht beschul
digt hen de werken tot verdediging der
kast enz. op Helgoland, te Willemshaven,
Bremerhaven enz., alsmede de eindstations
van het Noord-Oostzee-kanaal Brünsbuttel
en Kiel en nog andere Dnitsche havens
verspied te hebben.
Beide aangeklaagden spraken tegen dat
zjj een opdracht hadden van de Fransche
Regeering.
Uit vroegere verhooren is nog gebleken,
dat de beide Franschen ook van plan waren
eenige bezoeken te brengen aan de Deensche
en Nederlandsche kusten.
Het Openbaar Ministerie eischte tegen
Degony 5, tegen Delguey 4 jaren tuchthuis
straf.
Aan de »Köln. Ztg.« wordt uit Belgrado
gemeld, dat de ex-Koning Milan te kennen
gaf te gelooven, dat in Servië een catas
trophe dreigt. Zjjn zoon zou, als het gevaar
kwam, naar den Czaar moeten gaan, die
hem bescherming beloofde.
en nu lag zij op een rustbed in het kleine schoone klanken, welke hunne ooren troffen,
salon achter het podium, waar de kunstenaars de herinneringen aan zjjn vreugde waren,
plegen te wachten en, den echtgenoot door en die hartverscheurende de vrees voor het
haar onzichtbare tegenwoordigheid tot geest- naderend onheil. Verplaatst in een onmid-
drift aansporend, zag zij de vervulling van dellijk verband met die machtige kunste-
haar droom te gemoet nog éénmaal ge- naarsnatuur, beefden zij met hem en volgden
tuige van zijn triumf te zjjn. zjjn gewaarwordingen, nooit tevoren had
En een triumf zonder weerga was het, een hunner zulk een ontvankeljjkheid on
welke de groote vioolspeler behaalde. Van der vonden.
af het oogenblik, waarin hij bleek en duister i In het uitsluitend te harer beschikking
voor het publiek verschenen was en de gestelde salon luisterde Maud, alleen met
snaren van zjjn heerlijk instrument deed haar zuster, naar het spel. De eerste accoor-
tokkelen, was de verrukking der toehoorders den hadden haar bijna doen stikken; de
met de minuut gestegen. Ontzagwekkend zenuwen waren saamgekroaipen, zij bad
was de bjj val, welken de groote musicus met inspanning ademgehaald. Van liever-
bjj die uitgelezen schare inoogstte. lede verminderde de smart en de jonge
Nooit had Stenio met zulk een hartstocht, vrouw genoot een weldadige rust, als in-
met zulk een koortsigen gloed gespeeld, gedommeld door die melodieuse golven, ge-
een bovennatuurljjke macht sleepte hem j voelde zij zich als herboren. Nu kon zjj
voort; hjj scheen door demons achtervolgd.zich verheugen in dit heerlijk talent, dat
Dingen en menschen, plaats en tijd ver- zich daarbuiten voor duizenden, in waar-
getende, gehoorzaamde bjj het genie zjjner heid echter slechts voor haar alleen ont-
kunst. Zgn gelaat was vreeseljjk en heerlijk vouwde.
te aanschouwen, een uitdrukking van god- j Door Stenio's snaren in het geheugen
delijken waarzin verduisterde zijn blikken,geroepen, zweefden de drie laatste jaren als
hij zag niets meer, hjj speelde, en luid juichte in een spiegel haar geest voorbij. Iedere
het in zjjn ziel, en ware, echte tranen waren j melodie, welke hij speelde, beduidde een
het, wanneer smart en wanhoop in de tonenepisode uit het leven.
de muziek verlichainelijkten. j Zij bevond zich weer in de vertrekken
Bewegingloos, met een bewondering, waar der koningin, waar zij voor de eerste maal
zich de schrik door heenuiengde, volgde hem gezien had, en dan in den tuin van
men de kolossaal gestegen inspiratie. Naakt I het oude heerenhuis in Grosvennor-Square,
en bloot stond zijn ziel voor aller blikken, waar zij met hem in zoele lente-avonden
men zag zijn leed, men ried zjjn bitter wee. op en neer was gegaan. Daar had hjj het
men vermoedde, dat de zoete, wegslepend gewaagd, haar zjjn liefde te bekennen
zjj meende nog de geur van den bloeienden
vlierboom in t,e ademen, die zjjn takken
breed uitspreidde daar was Daisy komen
aanloopen, en voor ditmaal de bekentenis
onbeantwoord gebleven.
Ach en die zalige oogenblikken van
wederzjjdsche verstandhouding, wanneer
■Stenio in de kleine muziekkamer voor Lord
Mellivan gespeeld had en zjj op de piano
Ihem accompagneerde l Hoe hjj haar mee
sleepte door den rhytmus zijner muziek,
hoe zjj met hem in een ademloozen loop
meende voort te zweven op een schui
mend trio
En dan stond het eerwaardig Iersche
slot met zjjn eeuwenoude bosschen voor
haar. Stenio verscheen en zij kon niet
anders zjj moest hem volgen. Dan kwamen
die onuitsprekelijke zalige en aan leed zoo
rijke jaren, jaren vol liefdesgeluk en zeif-
verwjjt, vol deemoediging en zegepralen.
Hoe gaarne had zjj die reeks jaren van
geluk en voorspoed prjjsgegeven voor een
eenig woord van vergiffenis van de lippen
haars vaders. En toch, benjjdenswaardig en
zinsbedwelmend was het voorzeker, dit
leven der jonge, gevierde en aangebeden
vrouw! Prinsen en Koningen wedjjverden
om haar gunst! Eu in die zee van lichten,
onder het oorverdoqvend en valsch gejuich
zong de toovervioól en dwong allen den
diepsten eerbied, voor dit ongeëvenaard
talent af!
Ach 1 en nogmaals veranderde het tooneel
en alles werd ^donker. Een arm, bleek kind
in de wieg kwijnde we^r, in spijt, van alle
verpleging, alle gebeden, alle tranen. Zij
boog zich over den knaap, zjj wilde met
haar eigen bloed hem het leven hergeven
vergeefs! Onder de teedere handen, die hem
verwarmden, werd hjj bleeker en bleeker en
koud als een ijsklomp. Alles was ten einde.
Plotseling scheen het haar, als bevond zjj
zich. in een verblindende lichtzee, zjj zag den
Hemel met sterren bezaaid en bjj den klank
van engelstemmen haar lieveling, lachend
en stralend, den arm naar haar uitstrekken.
S Hjj zweefde voor haar en riep haar
slechts een weinig kracht en zjj was los
gerukt vau deze aarde en mocht hem volgen.
En toch gevoelde zjj door onweerstaanbare
macht zich weerhouden zacht en klagend,
op verren, verren afstand klonk Stenio's
viool, en zjjn stem vroeg: »Wilt ge rnjj
dan verlaten? Wacht nog, tot ik u volgen
mag naar de landauwen van eeuwigdurende
zaligheid, waar men niet lijdt, waar men
niet weent, waar men eeuwig, eeuwig be
mint
De liefde tot haar gade en die voor haar
kind streden in Maad en de strijd reet in
een doodelgke kwelling haar hart vaneen
De gewaarwording was zoo levendig, dat
zjj een kreet slaakte. Daar verdween de
droom, zjj zag haar zuster nevens zich en
ademloos, als een schipbreukelinge, klampte
zjj zich aan haar arm.
linn—iimmuj—i
DOOk
Slot volgt.