ffcl. Land van Heusden en Alteiia, de Langstraat en de Bommelerwaard.
Op den Kerstdag.
FEUILLETON.
:e Zwanenzang
Uitgever: U. J. VEERMAN, Heusden.
1265. ZATERDAG 23 DECEMBER.
1893.
VOOR
Dit blad verschuilt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f l.OO.
anco per post zonder prjjsve. hooging. Afzonderlijke
immers 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 60 ct. Elke regel
meer 10 ct. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën wor-len tot Dinsdag- en Vrijdagmor
gen ingewacht.
Wegens liet Kerst
feest /al het volgend
s» miner Woensdag e.k. ver-
hl)nen.
In den familiekring wordt geen jaardag
eesteljjker gevierd dan die van 't hoofd,
ien grondvester van 't echtelijk geluk. De
lken scharen zich om de wieg hunner
I 'den en groote mannen, die hun als
„gers van den nutionalen roem voorlichten,
ie zou dan niet de christenheid den stichter
n haren godsdienst met dankbare vreugde
l -ldigen op den dag, die hem aan de ruenscb-
I d schonk? Hoe zou zjj baren jubel kunnen
houden bij den jaarlijkscben terugkeer
n den nacht der nachten, waarin eens
engelen des hemels de eere GodszoDgen?
Zeker, de engelen in den hemel hebben
Ien Kerstnacht meer gevierd dan de uien-
chen op aarde. De ouders van den jong
geborene waren kleine luiden, zonder naam
>f stand en dewjjl men toentertjjde in Israël
toch burgerlijken stand, noch doopregisters
:ende, vergat men geheel en al datum en
aartal der geboorte aan te teekenen, zoo-
lat geen ambtenaar de juistheid van den
«ekenden 25sten Decemberdag vermag te
jewgzen, noch te bestrijden. Des te grooter
j het wonder der geboorte. Van ruillioenen
I millioenen zjjn geboorte- en sterfdag met
are zekerheid na te sporen, maar
bug zal zich geroepen gevoelen
ige moeite veil te hebben, ter
end dat op den 25sten December
-•ren te zgn, 't. welk niemand be-
Kan, dat kind, waarvoor geen bed
•ag, maar dat in een veestal het
en een kribbe tot wieg kreeg,
ie zon geworden is voor alle
f zgn er, die zich het hoofd breken
de bijzonderheden van den eersten
ïkcht en die meenen dat 't toch op
lkooit meer zoo schoon geweest is
onder den zilveren sterrenhemel
'ers op 't veld en den os en ezel
stal, waar de jonggeborene in
»r zjjner- moeder lag. Alsof niet het
j< HHfeest in onze eeuw het honderd en
mdmaal opnemen kan tegen het Palesti-
sche
Zulk een feest heeft de wereld sedert haar
j&taan niet aanschouwd. Zelfs al wilde ze
één dag al haar geloofshelden^ haar
[cote geesten, haar vorsten en edelen be-
r>sen, 't feest zou in omvang niet halen
■J.t 'J Betlehems zoon.
GEORGE OHNET.
13)
»i«iud-Më#»»God!« sprak het jonge
Hjt. bleek zjjt gjjlijdt gij veel?«
j;>^nmaar ik gevoel, dat ik u verlaten
J, In dit oogenblik heb ik hem ge-
mijn lieveling, en bij wenkte mij te
lli bet uur is daar! Stenio ver-
lt heihoor, wat hg speelt.*
et was de zwanenzang met zijn wee-
;ien, met zgn doodsklokken en de
>en van den rouwstoet. Zoo werd zij
en laatsten strjjd nog éénmaal opge-
a door het genie van den man, dien
emindc, begeerig zoog zg de vreeselijke
.trden in, welke haar heur eigen ljjk-
,.;t verkondigden. Zg leefde nog slechts,
jQte hooren; de dood draalde, om haar
nog te laten bewonderen.
Joet ik hem roepen?* vroeg Daisy in
2 angst-
aar Maud, die haar laatste krachten
jjjDgaarde, om niet één noot van dit lied
arliezen, fluisterde: »Neen! bljjvenik
j o hooren...* En glans schemerde
baar oogen en zeer zacht lispelde zij
mogen sterven onder die klanken!*
Welk een geboortefeest! De St. Pit ter,
de Peter en Paul, de Notre Dame en al e
kathedralen der christenwereld kunnen de
scharen der geluk wenscheuden niet bevatten
Laten wij de kleinen vooraan zetten, op
dat ze niet in 't gedrang komen en vóór
den tjjd moede worden. Ziet toe, hoe ver
trouwelijk ze het jarige kind de hand reiken
als ware het een van hunsgelijken. Hoort,
hoe vrijmoedig zij spreken en hoe helder
hun stemmetjes klinken in het eeuwig
schoone: »eere zij God in den hooge!*
Lange rijen knapen en meisjes komen
aangehuppeld, met hun gezangboeken en
cathechismus in de hand en hooren in
stomme aandacht en beschaamd toe, hoe
de twaalfjarige, die nooit een catechismus
geleerd of een bjjbel gelezen heeft, antwoor
den geeft op de vragen der wetgeleerden
en waarover deze verwonderd staan.
Op hen volgen leeraars en predikers,
monniken en nonnen, vlijtige handwerks
lieden, boeren en boerinnen, knechten en
maagden.
En steeds nog groeit de schare aange
leerden wisselen diepzinnige woorden met
den rabbi van Nazareth; dichters verrassen
den auteur der gelijkenissen met maat en
rijm; schilders ontwerpen zgn trekken op
het doekbeeldhouwers zgn gestalte in
duizendvoudige afwisseling in marmer;
bouwmeesters brengen modellen van kerken
en kapellen aanvorsten buigen de knie en
leggen schepter en kroon aan de voeten van
hem, die gedurende zijn leven den titel
koning* als bespotting zich hoorde toe
voegen uit den mond der Romeinsche wach
ters. Bedelaars kussen zijne handen, die de
armen rjjk makenbekommerden en be
droefden dragen hun kruis, gelijk hij 't zjjne
droeg; stervenden heffen de oogen vast op
hem, die een held was ook in den verschrik-
keljjksten aller dooden.
Welk een geboortefeest! Katholiekenen
Protestanten, gereformeerdenen lutherschen,
strenggeloovigen en vrijzinnigen, allen laten
zich daar vinden en wat opmerkelijk is
heden strijden ze niet onderling, maar
zingen te zamen in de koren Gods welbe
hagen in de menschen
En ziet, daar komen de zonen van
Boedda, den heiden, van Mohammed, Alluhs
grootsten profeet, ja daar komen de zonen
van hetzelfde volk, dat de jarige om zich
heeft willen scharen, gelijk een hen hare
kiekens, en brengen hun groet
Alle geslachten, alle natiën en tongen
komen op dit feest den herschepper der
wereld huldigen.
Al wat ooit een profeet van den Messias
voorspeld heeft, en de apostelen van den
gekruisigde gepredikt hebbende lichtglans
der Germaansehe wouden tijdens de be
keering der barbarende arbeid van alle
christenhelden uit alle eeuwenhet groote,
nauwelijks aangevangen verzoeningswerk
tusschen geloof en wetenschap; de nimmer
moede wordende christelijke liefde en wel
dadigheid de belijdenissen en ceremoniën
der kerken, de breede stroom van onkerke
lijke vroomheid alles, alles vereenigt
j zich op dit jaarfeest en als uit éénen mond
stemt het geheele christenvolk mee in de
'jubelhyme: »eere zg God! Vrede op aarde
In menschen een welbehagen!*
Buiten 1 nnd
De Belgische weerkundige Waelput voor-
j spelt, dat de vochtige weerperiode, welke
i 1 Dec. begonnen is, zal duren tot 11 Fe-
j bruari. Tegen Kerstmis voorspelt hg wat
vorst en tegen 18 Januari sneeuw. De
maand Februari zal volgens hem kond zgn.
I Het wordt meer en meer waarschgnlgk,
dat het aftreden van het kabinet-Beernaert
in België onvermijdelijk zal blijken.
Toen de zware brand, die onlangs het
zgn. Oostersch huis, het aloude logement
der Hansa te Antwerpen, met zgn kost
baren inhoud geheel vernielde, vermeld werd,
kwam daarbij reeds de verdenking van
j kwaadwilligheid ter sprake. Nu is bij den
chef van een der voornaamste assurantie-
maatschappijen aldaar een ongeteekend
schrijven ingekomen, waarin verscheidene
personen als aanstekers van den brand
worden aangewezen. Het parket heeft op
dien grond een onderzoek ingesteld.
Nog altijd is de brand niet volkomen
gebluscht in den ontzaglijken puinhoop
smeult het nog en af en toe komt de
gloed op nieuw voor den dag.
Te St. Etienne zgn drie mijnwerkers ge
arresteerd, die een plan hadden beraamd
om het gerechtshof en het stadhuis in de
lucht, te doen springen. Uit het spoor-
weguiagazjju te Szabadko, Hongarjje, wer-
Deo 450 dynamietpatronen gestolende
dader is gearresteerd.
Naar beweerd wordt zouden niet min
der dan 200 vreemde socialisten en anar
chisten uit Frankrijk worden verwijderd.
Een oud echtpaar, Noël geheeten, zag,
in de Rue Cuvier te Parjjs komende, aan
eene deur voor zeker huis ten zorgvuldig
gesloten pakje liggen en daarnaast een zak-
j boekje. De oudjes raapten beide op, en het
zakboekje openende, vonden zij daarin op
het papier zulke zware bedreigingen van
anarchisten, dat zij het boekje benevens
het pakje naar een commissaris van politie
brachten. Aan het commissariaat ward het
pakje geopend. Er werden tien patronen
in gevonden, zoo het scheen gevuld met
dynamiet. Elke patroon had het volgende
opschrift: »Dood aan de bourgeoisieLeve
de anarchie!* Het zakboekje gaf nog meer
te lezen, onder anderen dit»De vreeseljjkste
ongelukken zijn te wachten, indien er ge-
raakt wordt aan het dierbare hoofd van
Yaillant.*
De concierge van de Beurs te Parjjs heeft
verscheidene dreigbrieven ontvangen. De
anarchisten zeggen daarin, dat zg het ge
bouw in de lucht zullen laten vliegen, in
dien Yaillant veroordeeld wordt.
De militaire post ter Beurze is nn ver
sterkt en elk kwartier wordt de ronde
gedaan. De galerjjen zgn bovendien voor
het publiek gesloten.
De Spaansche Regeering is, naar 't schjjnt,
van plan de arnarchisten naar een of ander
eilandje te zenden. Uit Barcelona wordt nl.
bericht, dat eergisteren 37 anarchisten uit
de vesting zjjn overgebracht naar het oorlogs
schip »Navarra,« dat daarop met gezegelde
orders naar zee is vertrokken. Waarheen
zg vervoerd worden is nog onbekend. De
tjjding maakte op de andere gevangen
anarchisten grooten indruk, aldus wordt
er bijgevoegd.
Het is zoo goed als zeker, dat de po
litie te Dublin de moordenaars van den
metselaar Reid in handen heeft. Het zgn
twee arbeiders, John Nolan en John
Mearna.
De rechtbank te Barcelona heeft den
bewerker van den dynamiet-aanslag in het
Teatro Liceo gearresteerd. Hij heet José
Cordina, was naar Frankrjjk gevlucht, doch
spoedig naar Barcelona teruggekeerd en
gegrepen. Hjj heeft ook de bom gemaakt,
die door Pallas naar maarschalk Campos
geworpen is. Hij heeft de daad bekend. Ook
degenen, die te Villanuova bommen neer
gelegd hebben, zjjn gevangengenomen.
Italiaansche bladen noemen mons. Do-
minico Jacobini, nuncius te Lissabon, den
vermoedeljjken opvolger van den Paus.
In het bosch bij Grosseto, Italië, is een
stervend roover gevonden, in wien men
den beruchten Ansuini heeft meenen te her
kennen, een roover-hoofdman, die jaren lang
een schrik voor de Campagna Romaua ge
weest is.
Op een Hongaarsch dorp stierf dezer
>Mand! Geliefde
De stervende hield zich aan Daisy's
schouder vast, en het oog strak, de stem
veranderd en met een doode! jj fee blos op het
gelaat, riep zij>0, die wanhoop, hem te
verlatenHoe zal hij lijdenHoe bemin ik
hem
Daisy wilde naar de deur snellen, maar
met de bjjna versteende hand weerwield
haar Maud. Een donderend gejuich had de
zaal doen dreunen. Bravo-kreten, geschreeuw,
bijvalsgeklap, en uit duizend kelen, het
rumoer overschreeuwend, juichend en don
derend, weerklonk de naam Marackzy
Maud's oogen fonkelden, een trotsche
glimlach zweefde op haar trekken. Met
bovennatuurlijke energie beurde zij zich op
en breidde de armen uit tegen Stenio, die,
onder kransen en bloemen bedolven, binnen
trad. Hjj d^ed ze op het rustbed der jonge
vrouw neerglijden, en met een kniebuiging
scheen hjj haar alle roem en lauweren te
willen schenken.
Zij had nog de kracht, bet stralend voor-
hoold, dat zich voor haar gebogen had,
met liefkoozende hand aan te raken en
zich neer te buigen, om een kus er op te
drukken. Stenio hoorde haar dit eene woord
fluisteren: GelukzaligHjj slaakte een
gil, die wegstierf iu den nog voortdurenden
bjjvalstortu van buiten.
In den zwjjmel der zegepraal, in de aan
bidding van den grooten maestro, wien zjj
haar naam, haar alles gegeven had, had
Maud den laatsten adem uitgeblazen.
VIII.
Twee da^en daarna omstreeks vier
uur iu den namiddag verliet Lord Mel-
livan's jacht de haven met afgetakelde
raas en zwarte ster, de vlag halfstok, stak
zij in zee. In hetzelfde salon, waarin
Marackzy zich verplicht bal, Mand als
doode terug te geven, weenden Daisy en
Harriet aan een door lichten omringde en
met bloemen getooide lijkkist.
Langzaam doorsneed het vaartuig den
stroom, als droeg het niet dan noode zijn
treurigen last voort. Zwjjgend en rustig
deed de manschap op hét dek haar dienst,
aan het eind van den havendam stond een
groot aantal nieuwsgierigen, sprakeloos ont
blootten zij het hoofd, toen het schip voor-
bijstevende. De zee was spiegelglad, zij wilde
slechts kahu en zacht schudden in haar
laatste sluimering.
Toen het jacht aan de klip in den inham
voorbijgleed, werd plotseling achter haar
een bark zichtbaar, welke haar volgde, in
haar kielwater stuurde. Slechts twee mannen
bevonden zich daarineen visscher, die
ijverig de riemen hanteerde, want geen
luchtje wilde de zeilen doen zwellen, en een
in het zwart gekleede man, die van voren
aan den boeg zat, he,t hoofd in de handen
gesteund. Een dof gefluister doorliep de
menigte, die zich ook aan den voet^van den
vuurtoren verzameld had, van Jtoond tot
mond vloog de naam Marackzy* en op
nieuw ontblootten zich alle hoofden als
voor een tweeden doode.
Stenio scheen niets gezien en niets ge
hoord te hebben wat hem omringde, be
stond niet voor hem. Zgn blikken waren
onafgewend op het vaartuig gericht,, dat
hem zgn liefste, zjjn dierste schat ontvoerde.
Trouw, onophoudeljjk, volgde hij, zonder te
weten, waarheen de koers bestemd was,
alsof een onzichtbare band hem aan het
vaartuig kluisterde.
G rooter en grooter werd de alstand tesschen
jacht en bark. Geljjk een reusachtige water
vogel met wjjd uitgespreide vleugelen over
het zilte nat heenvliegt, begon het schip
zich te verwjjderen. Marackzy verhief zich,
om het langer te zienmen zag hem recht
overeind staan, zgn viool in de hand
helder weerkaatste zich de gestalte van den
diepblauwen horizon.
Met ongedekt hootd, onder Gods vrjje
zon, alleen op de onafzienbare watervlakte,
begon hjj te spelen wellicht vernam de
geliefde doode het nog. De lucht was zoo
kalm, dat men aan den oever de tonen
duideljjk vernam. Zuiver als een gebed,
klonk het zwanengezang over de zilte baren
en steeg op ten hemel.
Nooit had dit vaarwel zoo hartroerend
geklonken. Dat was niet meer de viool,
welke weende, dat was Stenio's hart. Zgn
leed, zgn vertwijfeling, het snikken, dat hjj
in zjjn boezem verstikte, weerklonken in
dagen een vrouw die 116 jaar oud werd. In
de laatste 10 jaar gebruikte zjj bjjna niets
dan koffie.
De Telegraph* en Times* bevatten
heftige hoofdartikelen tegen de Grieksche
oneerljjkheid en den premier Tricoupis, die
als een zeeroover de buitenlandsche schuld-
eischers plundert. Het eerstgenoemde blad
meent, dat in Griekenland thans alles veil
is, dat men zich volstrekt niet verwonderen
moet, wanneer Griekenland Korfn of een
ander eiland eerstdaags aan Rusland of
Frankrjjk verkoopt of verpacht.
Ten einde op volmaakt vreedzame en
onomstooteljjke wjjze bjj Engeland een nieuw
graafschap te doen annexeeren, bepleit de
Daily Chronicle* een plan tot het droog
leggen of inpolderen van de zoogenaamde
Wash, de inham die de Noordzee heeft uit
gespoeld in het lage land der Fens; eene
soort van Engelsche Zuiderzee dus. Door
het ten uitvoer leggen van dit plan, dat
reeds lang geleden door den bekenden inge
nieur Sir John Rennie geoppert werd, zou
eerstens aan vele werkloozen bezigheid ver
schaft en in de tweede plaats eene uitge
strektheid van 150.000 acres vette bouw
grond aangewonnen worden.
De lieer Giat, directeur eener school te
Baria, op honderd en twintig kilometer
van Saigon, is het slachtoffer geworden
va a een vreeseljjk jachtavontuur.
Onlangs had hjj in de omstreken van
Baria een tjjger gedood en nu vernam hjj
weder, dat de inboorlingen een drjjfjacht
op touw hadden gezet, om zich van een
dier onaangename gasten, die iederen nacht
den omtrek onveilig maakte, te ontdoen.
Hjj nam zgn geweer op en vergezeld van
een Annamiet sloot hjj zich bjj de jagers
aan. Nauwelijks was hjj een half uur op
't pad, toen hjj het ondier regelrecht op
zich zag afkomen. Voor een schutter, als
de heer Giat, was aanleggen, vuur geven,
en raak schieten slechts het werk van een
oogenblik. Ongelukkigerwjjze maakte de
verwonding den tjjger dol van woede in
plaats van hem op de vlucht te jagen, het
dier sprong op den jager toe, die, vreeseljjk
gewond achterover viel, met den tjjger op
Jhet lichaam, zoodat hjj zich niet kon op-
heffen. Wel beproefde de heer Giat het dier
van zich af te werpen, doch het gelukte hem
I niet, want de tjjger vermorselde hem de
beenen met zjjn geduchte tanden. Toen de
inboorlingen toegesneld op de angstkreten
j van den ongelukigen onderwjjzer en den
i Annamiet, die hem niet had verlaten, on-
1
dunks zjjn natuurljjke vrees, den tjjger had-
uiachtige tonen. En de zeemeeuwen krjjschten
oui den troostelooze, die op het blauwe
meer zoo klagend zong, als zjj het doen in
het wilde stormgedruisch.
Het jacht zette zijn vaart voort, en reeds
was een licht rookwolkje het eenige, wat
ervan zichtbaar was gebleven. De schipper
roeide met uiterste krachtinspanning en
sloeg op het spel ternauwernood acht. Van
den oever uit onderscheidde men de boot
nog slechts als een kleine zwarte vlek. De
oogen onafgewend op dat punt gevestigd,
waar de storm weldra opsteken moest,
speelde Stenio nog altjjd. Plotseling werd
de rook een lichte schaduw en daarnu was
niets meer te zien.
Pgnljjk, als een wilde kreet, brak de
klank der violine af, en in het doffe Zwjjgen
was alleen het opborrelen van het, water
aan de planken der boot hoorb ar.
Verbaasd hief de roeier het hoofd op.
Het voorste gedeelte der boot was ledig,
niets was te zien op de watervlakte. De
ontstelde man slaakte een lunieu hulpkreet,
waarop geen antwoord volgde, en langzaam
keerde hg naar de haven terug.
Stenio Marackzy's Ijjk werd nooit gevonden.
Eeji barmhartige stroomiug zal den door
God verheerljjkten kunstenaar voortgedragen
hebben naar die blauwe grotten, aan welker
drempel het duizendstemmig rumoer weg
sterft en waar in de zwjjgende zeediepte
de goddeljjke steenen heur melodieën van
eewigdurend geluk zingen. Slot.
DOOK
