Hel Land van Heusden en Allcna, de Langstraat en de Bommelerwaard.
Eigen boven vreemd.
FEUILLETON.
Uitgever: Li. J. YEEEMAÏÏ, Heusden.
ZATERDAG 1 SEPT.
M 1337.
1894.
VOOR
Dit blad versehjjnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f l.OO.
Franco per post zonder prpsveihooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel
meer 7lfa ct. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond
ingewacht.
Advertentiën voor dit blad worden tevens gratis op
genomen in het Land van Altena.
Met extra milde hand worden door de
groote magazijnen te Parijs, Brnssel en
elders in het buitenland ieder voorjaar en
najaar in ons Vaderland prijscouranten in
den vorm van boekjes verspreid. In die
magazijnen is van alles te krijgen, van eom-
pleete heeren- en damescostuums tot sigaren
pijpjes en doosjes met spelden toe. De prijzen
staan er overal bij, deze zijn betrekkelijk
minder dan in ons Vaderland, boven zoo
veel francs geschiedt de toezending geheel
franco, kortom 'tis zoo aanlokkelijk mogelijk.
Men begint met zulk een boekje eens in
te kijken en hé ja, daar had ik wel eens
zin in, zegt de eene en dan is het eerste
schaap over den dam. Deze heeft daar wel
zin in, die wil dat wel hebben en zoo al
met elkander combineerende wordt het de
moeite waard om eene bestelling te doen.
Nu nog eens gekeken, 't gaat nu toch in
ééne moeite door en och, ieder vindt dan
wat. Nu een briefje naar het magazijn ge
schreven en enkele dagen later komt, heel
netjes ingepakt, het pak uit Parijs, maar
dit wordt slechts tegen dadelijke betaling
afgegeven. Van op crediet leveren weten
die groote magazijnen niet af en juist daarom
kHnnen ze alles iets goedkooper leveren, dan
zulks in Nederland het geval is.
In ons land toch is het gewoonte om op
rekening te koopen en die rekeningen eerst
*^iu 't begin van het volgende jaar te betalen,
ja zelfs blijven die soms wel twee-, drie jaar
openstaan. Hierop moeten de Nederlandsche
verkoopers rekenen; zij kunnen dat uit
staande geld niet renteloos laten, ook zij
zijn gedwongen op crediet in te slaan, waar
door ze de voordeelen van contante betaling
missen, zoodat zij hunne prijzen zoo moeten
stellen, dat ook hun renteverlies daarin be
grepen is.
In enkele plaatsen van ons land is het
dan ook vaste gewoonte om op alles bjj con
tante betaling eenige procenten te korten.
Deze contante betaling geeft den grooten
(magazijnen in het buitenland een grooten
voorsprong op de binnenlandschs concur
rentie. Nemen we het maar eens heel weinig
en zeggen we dat zjj hun geld tweemaal
per jaar (n.l. in het voorjaar en in het na
jaar) omzetten, dan maken ze daarvan twee
maal per jaar winst, doch die groote maga
zijnen slaan ook tweemaal per jaar in en ge
nieten, daar zij natuurljjk altijd genoeg in
kas hebben, nog eens tweemaal de voor
deelen van contante betaling. Hun geld
wordt dus viermaal per jaar omgezet en
stellen zij zich nu met eene redelijke winst
j tevreden, dan is het duidelijk dut de Neder
landsche industrie met haar eredietstelsel
daar niet tegen op kan.
De buitenlandsi he handel wrijft zich na
tuurlek om onze gewoonten vergenoegd de
handen en ontvangt dankbaar de vele be
stellingen, uit ons vaderland gedaan, terwijl
de binnenlandsche handel er machteloos bij
neder zit.
Het zit er bij de Hollanders, vooral bij
de dames, zoo in, dat iets niet goed kan
zijn, als 't niet uit Parijs komt en de mode,
de Parijsche mode weet wat. Schatten gelds
worden door die gewoonten jaarlijks in
Parijs, Brnssel en elders besteed, die zoo
doende aan de Nederlandsche industrie
worden onttrokken.
Niemand zal het natuurlijk een ander
euvel duiden, als hij te Parijs iets koopt
voor de heltt of drie vierden van den prijs,
dien hij er hier te lande voor moet betalen,
doch zou daariu geene verandering gebracht
kunnen worden en zouden de winsteD, die
thans het buitenland geniet, niet door
Nederlanders zelve verdiend kunnen worden.
Mij dunkt, zeer goed. Maar dan moeten
verkoopers en koopers daartoe beiden mede
werken. Deze moeten aan de Nederlandsche
verkoopers niet weigeren contant te betalen,
wat ze zonder slag of stoot wel in het
buitenland doen, en gene moeten zich met
redelijke winst tevreden stellen. Wordt in
Nederland contant betalen regel in plaats
van zooals thans uitzondering, dan zal de
Nederlandsche industrie aan de bui ten-
landsche het hoofd kunnen bieden, en we
mogen toch van rechtgeaarde Nederlanders
verwachten, dat zij artikelen, die zjj hier
te lande in dezelfde qualiteit en voor den
zelfden prijs zullen kunnen krijgen, niet in
het buitenland zullen gaan zoeken.
Eene gewoonte te veranderen, gaat niet
zoo voetstoots, doch dat behoeft ook niet,
laat het maar geleidelijk aan gaan, doch
laat het dan gaan, langzaam maar zeker.
Eigen boven vreemd, dat worde dan de
leuze.
Wat van Nederland tegenover het buiten
land hierboven gezegd is, geldt in nog
sterkere mate van dorpen tegenover steden
of doortrekkende kooplui.
Op vele dorpen wordt door de winkeliers
steen en been geklaagd, dat hunne mede
ingezetenen hunne winkels zoo voorbij loopen
en in de naburige stad of wel van vreemde
kooplui, datgene koopen, wat zjj even goed
en even goedkoop kunnen leveren. De
winkeliers moeten evengoed het hunne mee
bijdragen in de dorpslasten, dus is het voor
nooit zou zij, de weduwe van een eerbaren
ambtenaar het toestaan dat een harer dochters
den voet op het tooneel zette een solfège
hen een hard gelag, als ze zien, dat hunne
medeburgers vreemd boven eigen stellen.
Er zijn natuurlijk artikelen, die op een
dorp niet te krijgen zijn, en die men ge
dwongen is elders te koopen, doch waarom
bijv. als een tuinman op het eigen dorp
woont, die alle groenten, bloemen enz. voor
handen heeft, niet bij hem ingeslagen, wat
dagelijks noodig is en het aau vreemde
tuinders eenvoudig onmogelijk gemaakt,
wagens vol met groenten in te voeren,
waarom moeten vreemden verdienen, wat
op eigen dorp verdiend kan worden
Eigen boven vreemd moet ook op de
dorpen de leuze wordeu. Dit geeft een dubbel
voordeel. Ten eerste toch zal de welvaart
van het dorp toenemen, want hij, die iets
verdient, laat omgekeerd ook weer eens wat
verdienen, zoodat iedereen daarbij zich goed
bevindt en ten tweede zal het den winkeliers
op de dorpen een spoorslag zijn om zich
met verdubbelden ijver op hunne zaken toe
te leggen, ten einde zich het vertrouwen
hunner medeburgers waardig te maken.
Iets niet voorhanden hebben, omdat er
weinig vraag naar is en dan nog uit de
stad wordt medegebracht, moet dan hoogst
zelden voorkomen en het koopen van artike
len aan de deur, die in bet dorp ook te
krjjgen zijn, houde geheel op.
Daarom, bewoners van het platteland,
hebt ge iets noodig, probeer eerst het op
uw eigen dorp te krijgen, eer ge u elders
wendt en laat uw mede-ingezetene verdienen,
wat anders een vreemde in den zak steekt
Waarlijk, meer en meer moet het ingang
vinden in het groot zoowel als in het klein
Eigen boven vreemd.
Buitenland.
T crn-f ori-nrirN-m voorzin£en' Prees de.n ««kg van het dametje,
JClt/il JLluIlut/lil UUJLI1. [speelde dan verscheidene partijen piquet met
de oude vrouw, won twintig centen, die ik
met den grootsten ernst in den zak stak, en
dronk thee uit donkerroode met gouden
bloemen beschilderde kopjes.
Al dien tijd zat Geneveva aan een klein
tafeltje, dat met allerlei bonte lapjes bedekt
OSSIP SCHUBIN.
(4
Toen ik me nn over zijn voortreffelijken
■smaak in geestdrift zette, en voorgaf ook een
hartstochteljjk lief hebber van koolsoep te zjjn, j was, werkte aan een »bestelling« en lachte
noodigde Madame Gnichard, met de kenmer- vriendelijk en peinzend. De bevreesde trek
Lende gastvrjjheid der armen, me uir om te j was van haar gezichtje verdwenen. Ze had
blijven eten. Ik nam die uitnoodigiiig aan, en nu iets vertrouwends en trouwhartigs in
nog heden is 'r. me, alsof me een diner nooit haar omgang met me.
heerljjker gesmaakt heeft dan die kleine Dat, kan zoowat vier weken geduurd
maaltijd. Een groote bouquet van vlier stond
op tafel, de avondzon stroomde met twee
gouden lichtgolven de vensters binnen, een
hebben. Eens was ik met de geheele familie
op een Zondag en natuurlijk iu de omnibus
naar Anteuil geredeneen andere keer had
dikke Normandische meid met erg roodeiik met hen den »Salon« bezocht....
handen en een stijve witte muts droeg dej De bladeren van de platanen der Boule-
scbotels op en kwam een paar maal fluisteren j vurds waren al groot en donkergroen, en
met Madame Guichard om zich uit de eeu de bloemen in de Champs Elyssées waren
of andere verlegenheid te kunnen redden. verwelkt!
Dan zag de huisvrouw er zeer opgewonden j Op zekere avond vroeg Madame Guichard
uit en slaakte een vloed van klachten over me, wat toch eigenlijk mijn beroep was.
»die dienstboden,terwijl Geneveva lachend j Ik schrikte; »ik hield me met litteratuur
op stond oiu in de keuken alles in orde te oniedig«, stamelde ik.
jNa de koffie liet ik me door de kleine Guichard; »dat is heel winstgevend; mijn
Karolina, die zich in 't zingen oefende oom ISimon kent een jongen man die als
alleen om zangonderwijzeres te worden, be- reporter vijftienduizend francs per jaar ver
weerde; Madame Guichard, wi nt nooit ende dient. Hebt u een vaste aanstelling bij een
Te Antwerpen is het Vredescongres bijeen.
»Het is schrijft de »Réforme« nog
maar kort geleden dat men de schouders
ophaalde over de naieveteit van die enkele
humanisten uit verschillende landen dij zich
vereenigden om John Bright, om Hugo, om
Garibaldi en verzet aanteekenen dorsten
tegen oorlog en gewapenden vrede, ge
wagende van een onloochenbaar recht der
volken om over zichzelven te beschikken,
vragende als eenig middel om geschillen
tusschen beschaafde natiën op te lossenhet
scheidsgerecht.
»Nu lacht men niet meer. De arbitrage
is haar plaats aangewezen in de internati
onale praktijken en men mag gaan gelooven
dat de toekomst behoort aan de vrienden
van den vrede.
De »Réforme« wenscht er de Belgische
regeering geluk meê dat zij koning Leopold
groot Parijsch blad? En schrijven veel
vreemdelingen voor de Parijsche bladen
»Ik ik heb nog geen aanstelling,«
stotterde ik.
»'t Is erg moeilijk, mauia, om bij de
groote bladen te komen,viel Geneveva
j medelijdend in.
«Zoo, dan schrijft u gewis correspon-
'dentiëu voor de provincieging de oude
voort.
Ik werd steeds meer verlegen. »()f maakt
ge misschien verzen riep de oude in
grooten onrust.
»Ja, inderdaad,« gaf ik tot antwoord,
't Gezicht van Madame Guichard werd iang
ze haakte een poos met onnatuurlijken
ijver, toen zei ze eensklaps: »Hebt u een
uitgever
»Neen.«
Ze trok de schouders op en werd zeer
rood.
Geneveva iiet haar mooien blik vriendelijk
opwekkend laogs mijn verlegen gelaat glij
den en zei toen: Maar moedertje, oom;
Bnnon heeft u toch gezeg i dat hes erg
moeilijk is «en uugever te vinden.
Ja, vooral voor verzen,zei de onde
vrouw boos.... »uiaar oora Bimon zegt!
ook das merischen hm die
geen vleugels hebben.... hun tijd niet,
moeten verbeuzeden met den hemel te be- I
l
stormen verzen verzen Ze
ademde heel luid en verliet de kamer.
»Wees niet hoos op majna,« fluisterde
voorgesteld heeft de officieele beschermheer
[van het Vredescongres te worden.
De Fransche anarchisten, die te Londen
een veilige schuilplaats dachten te vinden,
worden door de politie aldaar ook al niet
met rost gelaten en verlaten nu de hoofd
stad, om zich bij kleine groepen in de
provinciesteden te vestigen. De Minister van
Binnenlandsche Zaken heeft aan de hoofden
der politie in de provincies een rondschrijven
gericht, om nauwlettend toe te zien op df>n
verkoop van chemicaliën, welke bij de ver
vaardiging van ontplofbare stoffen gebezigd
worden. De drogisten en andere handelaars
moeten de politie waarschuwen, wanneer er
een aanvraag om dergelijke chemicaliën ge
daan wordt. Een lijst met de namen van
alle in Frankrijk verblijvende en naar den
vreemde verbannen anarchisten is door het
Fransche Ministerie van Binnenlandsche
Zaken aan de commissarissen van politie te
Londen en voorsteden gezonden. Het signa
lement van elk der 374 anarchisten is aan
de lijst, toegevoegd. De meesten zijn Itali
anen; dan komen Belgen, Duitschers, Span
jaarden en Russen.
De toestand van den graaf van Parijs
is zeer ongunstig. Het kost groote moeite
om den patient het noolige voedsel te doen
gebruiken.
In het Noorden van Frankrijk hebben
hevige onweders, gepaard met stortbuien
en hagelslag, groote schade veroorzaakt.
Er vielen hagelsteenen, die 500 gram wogen.
Alleen te Amiens en omstreken wordt de
schade op verscheidene millioenen geschat.
Te Bresca is een anarchist gearresteerd,
bij wien papieren gevonden zijn, waaruit
zou blijken, dat men een aanslag op het
leven van den koning van Griekenland
voorhad.
Het plan zou zijn geweest hem met een
dolk te doorboren.
bon. Men had den man eenvoudig vergeten,
en of hij al protesteerde, opheldering vroeg1,
smeekte, het was vergeefsch, de administratie
bleef doof voor zijn klachten. Eindeljjk, na
tien jaar, zag de gevangene eensklaps de
deur zijner cel voor zich openen. Een be
waker voegde hem onverschillig toe: >Uw
tijd is om, gij kunt gaan.« De arme drom
mel, die door verwanten en vrienden reeds
lang dood gewaand was, zat met zijn plot
selinge vrijheid in een vreemd land en zonder
een cent op zak sreducht in de war. >Als gjj
zoo goed zjjt om einlelijk eens aan mjj t«
denkenzeide hij tegen den directeur,
verschaf mij dan tevens ook de middelen
om in mijn vaderland terug te keeren*.
»Met uw verlof, mijnheer*, was het ant
woord, »wij kennen u niet en wij weten
niet waarom gjj hier zijt gekomen. Gij hebt
ons lang genoeg gehinderd, ga nu heeu als
't u blieft, en wat spoedig ook.c De zaak is
ter kennis van het Fransche gouvernement
gekomen en dit heeft aan het Portugeesche
opheldering gevraagd over deze manier van
rechtspleging.
Men heeft berekend, dat de werkstaking
in Schotland, welke nu reeds negen weken
duurt, den mijnwerkers op een verlies van
7.560.000 gulden aan loon te staan komt.
In den tijd, dat er niet gewerkt is, hadden de
mijnen 6.500.000 ton kolen kunnen produ-
ceeren. Nu moeten de kolen uit Engeland
en Wales worden aangevoerdde laatste
twee dagen kwamen te Glasgow 28 booten
met steenkolen aan.
Na den moord van Carnot heeft koning
Humbert op dringend verzoek van Crispi, er,
in toegestemd, dag en nacht een trouwen,
verstandigen, goed gewapenden en reus-
achtigen wachter bij zich te hebbende tot
die betrekking gekozene, een dappere wacht
meester der karabiniers, vergezelt dqp koning
overal en bewaakt den toegang tot zijn
kamer.
Te Lissabon is een zeldzaam feit voorge
komen. Een Franschman, die tien jaren ge
leden door het tribunaal van Oporto tot 2
jaar tuchthuisstraf was veroordeeld, vertoefde
kort geleden voor datzelfde vonnis nog in
een der ellendigste gevangenissen van Lissa-
Te Guernsey is een veertienjarig meisje,
Phoebe Woodland genaamd, veroordeeld tot
twee jaar zwaren dwangarbeid, omdat zjj
getracht had haar vader door middel van
zuringzuur te vergeven.
Opnieuw wordt beweerd, dat de manoeu
vres te Smolensko afgecommandeerd zjjn,
tengevolge van de ontdekking van een
samenzwering tegen den czaar, waarin de
ambtenaren der Orlow-Witebsk-spoorweg-
maatscbappjj betrokken zjjn. Alexander III
moet zeer opgewonden geweest zjjn bjj het
vernemen van die tg ding en tengevolge daar
van zou zjjn toestand verergerd zjjn.
De 83-jarige millionair Coates, te Boston,
beroemt zich er op nimmer medicjjnen te
hebben gebruikt, hoewel hjj dikwjjls doktoren
raadpleegde. Hjj liet echter hun recepten
klaar maken en bewaarde die zorgvuldig.
Zoo heeft hij dan 1900 flesschen en flacons,
1370 doozen poeder en 870 doozen pillen
bjjeen. Coates zal de verzameling vermaken
aan de Universiteit te Boston.
Geneveva, »ze is zoo ongelukkig geweest,
dat ze 't hopen heeft afgeleerdik
echter hoop nog altijd en ik geloof
aan uw vleugels. Wilt ge me niet een paar
van uw verzen voorlezen
Arme GenevevaZij geloofde aan mijn
vleugelsze geloofde ook in allen ernst,
dat ik een arme drommel was, die op een
aanstelling wachtte oui
't Werd me te warm, en al die leugens,
welke ik zoo spelend en zonder eigenlijk
boos opzet had bedacht, vielen me zwaar
en steeds zwaarder op 't hart.
Ja, de lente liep ten einde.
Is de lente in andere streken een be
daarde maagd, die haar gansche vermogen
niet in eens uitgeeft, maar den zomer bij
haar afsterven een rijke erfenis van groene
vruchten vermaakt om die tot rijpheid te
brengen, de lente van Parijs is zóó ver
kwistend, dat ze, door haar eigen gever
bedwelmd, ineen dolle onvruchtbare bloemen-
schat haar gansche kracht verspild en ster- j
vend den zomer slechts haar lijk nalaat
om dat te begravenEr is geen schooner
lento dan de lente van Parijs, maar er is
ook geen treuriger zomer
Mijn gedrag jegens Genevena was on
berispelijk; ik had nooit een woord v^n
liefde tot haar gesproken eri haar niets
dan bloemen geschonken. .Met welke hoile
drogredenen trachtte ik mijn handelwijze ie
verschoonen, mijn geweten gerust te stellen.
Ik was aitgd van plan geweest Parijs iu 't
begin van Juni te verlatenmijn ver
trek brengt alles in orde zei ik tot
mezelfen ondertusschen ondertus-
schen ging ik voort eiken dag naa^ de
rue de Moineauw te gaan
Geneveva verlangde kinderlijk er naar,
eens een uitvoering van den Faust bjj te
wonen. Na lang aarzelen veroorloofde ik
me op een Zondagmiddag Madame Guichard
een logekaart voor de opera te brengen. Ik
had die van een bevriend dagbladschrjjver
gekregen zei ik. De kleine Karolina
klapte in de handen de oude vrouw dacht
er dadeljjk over, wat hare dochter zou aan
doen, en vroeg me, of ik niet dacht, dat de
meisjes voor dezen eénen avond den rouw
wel konden afleggen.Geneveva, die van
de hitte wat vermoeid was en in een met
paardenhaar bekleeden armstoel leunde, gat'
me met haar mooi, treurig lachje de hand
en fluisterde: »Arme vriend, wat zijt ge
toch goedU
Toen verontschuldigde Madame Guichard
zich, dat ze me niet ter maaltijd kon uit-
noodigen, omdat ze er niet op voorbereid
was verdwen, om in alle mogeljjk»
kisten naar sieraden voor haar dochter te
zoeken, kwam plotseling weer te voorschjjn
en wel met twee paar aan de vingertoppen
bruin geworden witte balhandschoenen, en
gaf haar dochter last, die met broodkruim
schoon te ur-iken.
v
NIEUWSBLAD
VAN
Uit het Fransch door B.
breDgen. j »Ha, u is journalist,meende Madame
U ordt vervolgdJ