Hel Land van Heusden en Allcna, de Langstraat en de Bommelerwaard. Eigen boven vreemd. FEUILLETON. Uitgever: Li. J. YEEEMAÏÏ, Heusden. ZATERDAG 1 SEPT. M 1337. 1894. VOOR Dit blad versehjjnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f l.OO. Franco per post zonder prpsveihooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel meer 7lfa ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond ingewacht. Advertentiën voor dit blad worden tevens gratis op genomen in het Land van Altena. Met extra milde hand worden door de groote magazijnen te Parijs, Brnssel en elders in het buitenland ieder voorjaar en najaar in ons Vaderland prijscouranten in den vorm van boekjes verspreid. In die magazijnen is van alles te krijgen, van eom- pleete heeren- en damescostuums tot sigaren pijpjes en doosjes met spelden toe. De prijzen staan er overal bij, deze zijn betrekkelijk minder dan in ons Vaderland, boven zoo veel francs geschiedt de toezending geheel franco, kortom 'tis zoo aanlokkelijk mogelijk. Men begint met zulk een boekje eens in te kijken en hé ja, daar had ik wel eens zin in, zegt de eene en dan is het eerste schaap over den dam. Deze heeft daar wel zin in, die wil dat wel hebben en zoo al met elkander combineerende wordt het de moeite waard om eene bestelling te doen. Nu nog eens gekeken, 't gaat nu toch in ééne moeite door en och, ieder vindt dan wat. Nu een briefje naar het magazijn ge schreven en enkele dagen later komt, heel netjes ingepakt, het pak uit Parijs, maar dit wordt slechts tegen dadelijke betaling afgegeven. Van op crediet leveren weten die groote magazijnen niet af en juist daarom kHnnen ze alles iets goedkooper leveren, dan zulks in Nederland het geval is. In ons land toch is het gewoonte om op rekening te koopen en die rekeningen eerst *^iu 't begin van het volgende jaar te betalen, ja zelfs blijven die soms wel twee-, drie jaar openstaan. Hierop moeten de Nederlandsche verkoopers rekenen; zij kunnen dat uit staande geld niet renteloos laten, ook zij zijn gedwongen op crediet in te slaan, waar door ze de voordeelen van contante betaling missen, zoodat zij hunne prijzen zoo moeten stellen, dat ook hun renteverlies daarin be grepen is. In enkele plaatsen van ons land is het dan ook vaste gewoonte om op alles bjj con tante betaling eenige procenten te korten. Deze contante betaling geeft den grooten (magazijnen in het buitenland een grooten voorsprong op de binnenlandschs concur rentie. Nemen we het maar eens heel weinig en zeggen we dat zjj hun geld tweemaal per jaar (n.l. in het voorjaar en in het na jaar) omzetten, dan maken ze daarvan twee maal per jaar winst, doch die groote maga zijnen slaan ook tweemaal per jaar in en ge nieten, daar zij natuurljjk altijd genoeg in kas hebben, nog eens tweemaal de voor deelen van contante betaling. Hun geld wordt dus viermaal per jaar omgezet en stellen zij zich nu met eene redelijke winst j tevreden, dan is het duidelijk dut de Neder landsche industrie met haar eredietstelsel daar niet tegen op kan. De buitenlandsi he handel wrijft zich na tuurlek om onze gewoonten vergenoegd de handen en ontvangt dankbaar de vele be stellingen, uit ons vaderland gedaan, terwijl de binnenlandsche handel er machteloos bij neder zit. Het zit er bij de Hollanders, vooral bij de dames, zoo in, dat iets niet goed kan zijn, als 't niet uit Parijs komt en de mode, de Parijsche mode weet wat. Schatten gelds worden door die gewoonten jaarlijks in Parijs, Brnssel en elders besteed, die zoo doende aan de Nederlandsche industrie worden onttrokken. Niemand zal het natuurlijk een ander euvel duiden, als hij te Parijs iets koopt voor de heltt of drie vierden van den prijs, dien hij er hier te lande voor moet betalen, doch zou daariu geene verandering gebracht kunnen worden en zouden de winsteD, die thans het buitenland geniet, niet door Nederlanders zelve verdiend kunnen worden. Mij dunkt, zeer goed. Maar dan moeten verkoopers en koopers daartoe beiden mede werken. Deze moeten aan de Nederlandsche verkoopers niet weigeren contant te betalen, wat ze zonder slag of stoot wel in het buitenland doen, en gene moeten zich met redelijke winst tevreden stellen. Wordt in Nederland contant betalen regel in plaats van zooals thans uitzondering, dan zal de Nederlandsche industrie aan de bui ten- landsche het hoofd kunnen bieden, en we mogen toch van rechtgeaarde Nederlanders verwachten, dat zij artikelen, die zjj hier te lande in dezelfde qualiteit en voor den zelfden prijs zullen kunnen krijgen, niet in het buitenland zullen gaan zoeken. Eene gewoonte te veranderen, gaat niet zoo voetstoots, doch dat behoeft ook niet, laat het maar geleidelijk aan gaan, doch laat het dan gaan, langzaam maar zeker. Eigen boven vreemd, dat worde dan de leuze. Wat van Nederland tegenover het buiten land hierboven gezegd is, geldt in nog sterkere mate van dorpen tegenover steden of doortrekkende kooplui. Op vele dorpen wordt door de winkeliers steen en been geklaagd, dat hunne mede ingezetenen hunne winkels zoo voorbij loopen en in de naburige stad of wel van vreemde kooplui, datgene koopen, wat zjj even goed en even goedkoop kunnen leveren. De winkeliers moeten evengoed het hunne mee bijdragen in de dorpslasten, dus is het voor nooit zou zij, de weduwe van een eerbaren ambtenaar het toestaan dat een harer dochters den voet op het tooneel zette een solfège hen een hard gelag, als ze zien, dat hunne medeburgers vreemd boven eigen stellen. Er zijn natuurlijk artikelen, die op een dorp niet te krijgen zijn, en die men ge dwongen is elders te koopen, doch waarom bijv. als een tuinman op het eigen dorp woont, die alle groenten, bloemen enz. voor handen heeft, niet bij hem ingeslagen, wat dagelijks noodig is en het aau vreemde tuinders eenvoudig onmogelijk gemaakt, wagens vol met groenten in te voeren, waarom moeten vreemden verdienen, wat op eigen dorp verdiend kan worden Eigen boven vreemd moet ook op de dorpen de leuze wordeu. Dit geeft een dubbel voordeel. Ten eerste toch zal de welvaart van het dorp toenemen, want hij, die iets verdient, laat omgekeerd ook weer eens wat verdienen, zoodat iedereen daarbij zich goed bevindt en ten tweede zal het den winkeliers op de dorpen een spoorslag zijn om zich met verdubbelden ijver op hunne zaken toe te leggen, ten einde zich het vertrouwen hunner medeburgers waardig te maken. Iets niet voorhanden hebben, omdat er weinig vraag naar is en dan nog uit de stad wordt medegebracht, moet dan hoogst zelden voorkomen en het koopen van artike len aan de deur, die in bet dorp ook te krjjgen zijn, houde geheel op. Daarom, bewoners van het platteland, hebt ge iets noodig, probeer eerst het op uw eigen dorp te krijgen, eer ge u elders wendt en laat uw mede-ingezetene verdienen, wat anders een vreemde in den zak steekt Waarlijk, meer en meer moet het ingang vinden in het groot zoowel als in het klein Eigen boven vreemd. Buitenland. T crn-f ori-nrirN-m voorzin£en' Prees de.n ««kg van het dametje, JClt/il JLluIlut/lil UUJLI1. [speelde dan verscheidene partijen piquet met de oude vrouw, won twintig centen, die ik met den grootsten ernst in den zak stak, en dronk thee uit donkerroode met gouden bloemen beschilderde kopjes. Al dien tijd zat Geneveva aan een klein tafeltje, dat met allerlei bonte lapjes bedekt OSSIP SCHUBIN. (4 Toen ik me nn over zijn voortreffelijken ■smaak in geestdrift zette, en voorgaf ook een hartstochteljjk lief hebber van koolsoep te zjjn, j was, werkte aan een »bestelling« en lachte noodigde Madame Gnichard, met de kenmer- vriendelijk en peinzend. De bevreesde trek Lende gastvrjjheid der armen, me uir om te j was van haar gezichtje verdwenen. Ze had blijven eten. Ik nam die uitnoodigiiig aan, en nu iets vertrouwends en trouwhartigs in nog heden is 'r. me, alsof me een diner nooit haar omgang met me. heerljjker gesmaakt heeft dan die kleine Dat, kan zoowat vier weken geduurd maaltijd. Een groote bouquet van vlier stond op tafel, de avondzon stroomde met twee gouden lichtgolven de vensters binnen, een hebben. Eens was ik met de geheele familie op een Zondag en natuurlijk iu de omnibus naar Anteuil geredeneen andere keer had dikke Normandische meid met erg roodeiik met hen den »Salon« bezocht.... handen en een stijve witte muts droeg dej De bladeren van de platanen der Boule- scbotels op en kwam een paar maal fluisteren j vurds waren al groot en donkergroen, en met Madame Guichard om zich uit de eeu de bloemen in de Champs Elyssées waren of andere verlegenheid te kunnen redden. verwelkt! Dan zag de huisvrouw er zeer opgewonden j Op zekere avond vroeg Madame Guichard uit en slaakte een vloed van klachten over me, wat toch eigenlijk mijn beroep was. »die dienstboden,terwijl Geneveva lachend j Ik schrikte; »ik hield me met litteratuur op stond oiu in de keuken alles in orde te oniedig«, stamelde ik. jNa de koffie liet ik me door de kleine Guichard; »dat is heel winstgevend; mijn Karolina, die zich in 't zingen oefende oom ISimon kent een jongen man die als alleen om zangonderwijzeres te worden, be- reporter vijftienduizend francs per jaar ver weerde; Madame Guichard, wi nt nooit ende dient. Hebt u een vaste aanstelling bij een Te Antwerpen is het Vredescongres bijeen. »Het is schrijft de »Réforme« nog maar kort geleden dat men de schouders ophaalde over de naieveteit van die enkele humanisten uit verschillende landen dij zich vereenigden om John Bright, om Hugo, om Garibaldi en verzet aanteekenen dorsten tegen oorlog en gewapenden vrede, ge wagende van een onloochenbaar recht der volken om over zichzelven te beschikken, vragende als eenig middel om geschillen tusschen beschaafde natiën op te lossenhet scheidsgerecht. »Nu lacht men niet meer. De arbitrage is haar plaats aangewezen in de internati onale praktijken en men mag gaan gelooven dat de toekomst behoort aan de vrienden van den vrede. De »Réforme« wenscht er de Belgische regeering geluk meê dat zij koning Leopold groot Parijsch blad? En schrijven veel vreemdelingen voor de Parijsche bladen »Ik ik heb nog geen aanstelling,« stotterde ik. »'t Is erg moeilijk, mauia, om bij de groote bladen te komen,viel Geneveva j medelijdend in. «Zoo, dan schrijft u gewis correspon- 'dentiëu voor de provincieging de oude voort. Ik werd steeds meer verlegen. »()f maakt ge misschien verzen riep de oude in grooten onrust. »Ja, inderdaad,« gaf ik tot antwoord, 't Gezicht van Madame Guichard werd iang ze haakte een poos met onnatuurlijken ijver, toen zei ze eensklaps: »Hebt u een uitgever »Neen.« Ze trok de schouders op en werd zeer rood. Geneveva iiet haar mooien blik vriendelijk opwekkend laogs mijn verlegen gelaat glij den en zei toen: Maar moedertje, oom; Bnnon heeft u toch gezeg i dat hes erg moeilijk is «en uugever te vinden. Ja, vooral voor verzen,zei de onde vrouw boos.... »uiaar oora Bimon zegt! ook das merischen hm die geen vleugels hebben.... hun tijd niet, moeten verbeuzeden met den hemel te be- I l stormen verzen verzen Ze ademde heel luid en verliet de kamer. »Wees niet hoos op majna,« fluisterde voorgesteld heeft de officieele beschermheer [van het Vredescongres te worden. De Fransche anarchisten, die te Londen een veilige schuilplaats dachten te vinden, worden door de politie aldaar ook al niet met rost gelaten en verlaten nu de hoofd stad, om zich bij kleine groepen in de provinciesteden te vestigen. De Minister van Binnenlandsche Zaken heeft aan de hoofden der politie in de provincies een rondschrijven gericht, om nauwlettend toe te zien op df>n verkoop van chemicaliën, welke bij de ver vaardiging van ontplofbare stoffen gebezigd worden. De drogisten en andere handelaars moeten de politie waarschuwen, wanneer er een aanvraag om dergelijke chemicaliën ge daan wordt. Een lijst met de namen van alle in Frankrijk verblijvende en naar den vreemde verbannen anarchisten is door het Fransche Ministerie van Binnenlandsche Zaken aan de commissarissen van politie te Londen en voorsteden gezonden. Het signa lement van elk der 374 anarchisten is aan de lijst, toegevoegd. De meesten zijn Itali anen; dan komen Belgen, Duitschers, Span jaarden en Russen. De toestand van den graaf van Parijs is zeer ongunstig. Het kost groote moeite om den patient het noolige voedsel te doen gebruiken. In het Noorden van Frankrijk hebben hevige onweders, gepaard met stortbuien en hagelslag, groote schade veroorzaakt. Er vielen hagelsteenen, die 500 gram wogen. Alleen te Amiens en omstreken wordt de schade op verscheidene millioenen geschat. Te Bresca is een anarchist gearresteerd, bij wien papieren gevonden zijn, waaruit zou blijken, dat men een aanslag op het leven van den koning van Griekenland voorhad. Het plan zou zijn geweest hem met een dolk te doorboren. bon. Men had den man eenvoudig vergeten, en of hij al protesteerde, opheldering vroeg1, smeekte, het was vergeefsch, de administratie bleef doof voor zijn klachten. Eindeljjk, na tien jaar, zag de gevangene eensklaps de deur zijner cel voor zich openen. Een be waker voegde hem onverschillig toe: >Uw tijd is om, gij kunt gaan.« De arme drom mel, die door verwanten en vrienden reeds lang dood gewaand was, zat met zijn plot selinge vrijheid in een vreemd land en zonder een cent op zak sreducht in de war. >Als gjj zoo goed zjjt om einlelijk eens aan mjj t« denkenzeide hij tegen den directeur, verschaf mij dan tevens ook de middelen om in mijn vaderland terug te keeren*. »Met uw verlof, mijnheer*, was het ant woord, »wij kennen u niet en wij weten niet waarom gjj hier zijt gekomen. Gij hebt ons lang genoeg gehinderd, ga nu heeu als 't u blieft, en wat spoedig ook.c De zaak is ter kennis van het Fransche gouvernement gekomen en dit heeft aan het Portugeesche opheldering gevraagd over deze manier van rechtspleging. Men heeft berekend, dat de werkstaking in Schotland, welke nu reeds negen weken duurt, den mijnwerkers op een verlies van 7.560.000 gulden aan loon te staan komt. In den tijd, dat er niet gewerkt is, hadden de mijnen 6.500.000 ton kolen kunnen produ- ceeren. Nu moeten de kolen uit Engeland en Wales worden aangevoerdde laatste twee dagen kwamen te Glasgow 28 booten met steenkolen aan. Na den moord van Carnot heeft koning Humbert op dringend verzoek van Crispi, er, in toegestemd, dag en nacht een trouwen, verstandigen, goed gewapenden en reus- achtigen wachter bij zich te hebbende tot die betrekking gekozene, een dappere wacht meester der karabiniers, vergezelt dqp koning overal en bewaakt den toegang tot zijn kamer. Te Lissabon is een zeldzaam feit voorge komen. Een Franschman, die tien jaren ge leden door het tribunaal van Oporto tot 2 jaar tuchthuisstraf was veroordeeld, vertoefde kort geleden voor datzelfde vonnis nog in een der ellendigste gevangenissen van Lissa- Te Guernsey is een veertienjarig meisje, Phoebe Woodland genaamd, veroordeeld tot twee jaar zwaren dwangarbeid, omdat zjj getracht had haar vader door middel van zuringzuur te vergeven. Opnieuw wordt beweerd, dat de manoeu vres te Smolensko afgecommandeerd zjjn, tengevolge van de ontdekking van een samenzwering tegen den czaar, waarin de ambtenaren der Orlow-Witebsk-spoorweg- maatscbappjj betrokken zjjn. Alexander III moet zeer opgewonden geweest zjjn bjj het vernemen van die tg ding en tengevolge daar van zou zjjn toestand verergerd zjjn. De 83-jarige millionair Coates, te Boston, beroemt zich er op nimmer medicjjnen te hebben gebruikt, hoewel hjj dikwjjls doktoren raadpleegde. Hjj liet echter hun recepten klaar maken en bewaarde die zorgvuldig. Zoo heeft hij dan 1900 flesschen en flacons, 1370 doozen poeder en 870 doozen pillen bjjeen. Coates zal de verzameling vermaken aan de Universiteit te Boston. Geneveva, »ze is zoo ongelukkig geweest, dat ze 't hopen heeft afgeleerdik echter hoop nog altijd en ik geloof aan uw vleugels. Wilt ge me niet een paar van uw verzen voorlezen Arme GenevevaZij geloofde aan mijn vleugelsze geloofde ook in allen ernst, dat ik een arme drommel was, die op een aanstelling wachtte oui 't Werd me te warm, en al die leugens, welke ik zoo spelend en zonder eigenlijk boos opzet had bedacht, vielen me zwaar en steeds zwaarder op 't hart. Ja, de lente liep ten einde. Is de lente in andere streken een be daarde maagd, die haar gansche vermogen niet in eens uitgeeft, maar den zomer bij haar afsterven een rijke erfenis van groene vruchten vermaakt om die tot rijpheid te brengen, de lente van Parijs is zóó ver kwistend, dat ze, door haar eigen gever bedwelmd, ineen dolle onvruchtbare bloemen- schat haar gansche kracht verspild en ster- j vend den zomer slechts haar lijk nalaat om dat te begravenEr is geen schooner lento dan de lente van Parijs, maar er is ook geen treuriger zomer Mijn gedrag jegens Genevena was on berispelijk; ik had nooit een woord v^n liefde tot haar gesproken eri haar niets dan bloemen geschonken. .Met welke hoile drogredenen trachtte ik mijn handelwijze ie verschoonen, mijn geweten gerust te stellen. Ik was aitgd van plan geweest Parijs iu 't begin van Juni te verlatenmijn ver trek brengt alles in orde zei ik tot mezelfen ondertusschen ondertus- schen ging ik voort eiken dag naa^ de rue de Moineauw te gaan Geneveva verlangde kinderlijk er naar, eens een uitvoering van den Faust bjj te wonen. Na lang aarzelen veroorloofde ik me op een Zondagmiddag Madame Guichard een logekaart voor de opera te brengen. Ik had die van een bevriend dagbladschrjjver gekregen zei ik. De kleine Karolina klapte in de handen de oude vrouw dacht er dadeljjk over, wat hare dochter zou aan doen, en vroeg me, of ik niet dacht, dat de meisjes voor dezen eénen avond den rouw wel konden afleggen.Geneveva, die van de hitte wat vermoeid was en in een met paardenhaar bekleeden armstoel leunde, gat' me met haar mooi, treurig lachje de hand en fluisterde: »Arme vriend, wat zijt ge toch goedU Toen verontschuldigde Madame Guichard zich, dat ze me niet ter maaltijd kon uit- noodigen, omdat ze er niet op voorbereid was verdwen, om in alle mogeljjk» kisten naar sieraden voor haar dochter te zoeken, kwam plotseling weer te voorschjjn en wel met twee paar aan de vingertoppen bruin geworden witte balhandschoenen, en gaf haar dochter last, die met broodkruim schoon te ur-iken. v NIEUWSBLAD VAN Uit het Fransch door B. breDgen. j »Ha, u is journalist,meende Madame U ordt vervolgdJ

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1894 | | pagina 1