I'd Land van Heusden en Altena, de Langstraat en de Koinmelerwaard.
Weervoorspellingen.
SYLVIE.
FEUILLETON
M 1366.
Uitgever: L. J. YRERMAN, Heusden.
WOENSDAG 12 DEC.
1894.
iimiui
VOOR
Dit blad verschjjnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprjjs: per 3 maanden f 1.00.
Franco per post zonder prjjs vei hooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 1O regels 5u ct. itike rege:
meer 71/, ct. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond
ingewacht.
»Er is niets verandeljjker dan het weer*
wij weten het immers allen hoe dikwijls
wjj door die ongestadigheid en verander
lijkheid teleurgesteld zijn. Een tochtje wordt
beraamd, alles wordt daarvoor den vorigen
dag met genoegen in orde gebracht, het
is toch heerlijk weer, een vrooljjk zonne
schijntje beschijnt de toebereidselen. Des
avonds begeeft men zich te ruste met de
gedachte, dat de feestvreugde althans niet
door het weer zal gestoord worden, alles
toch voorspelt een heerlijken zomerdag, en
zie, des morgeDS bij het ontwaken hoort
men den regen tegen de glazen kletteren,
een koude gure wind verplaatst ons uit den
zomer in den herfst en met de feestvreugde
is het gedaan; in armoe zal men zjjn geld
uitgeven, en men doet wijs als men stil te
huis blijft, daardoor zal men vrij wat ergernis
voorkomen. Een landbouwer heeft alles in
orde gebracht om zjjn hooi den volgenden
dag te kunnen binnenhalen. Om des te
spoediger gereed te zjjn heeft hij volk in
dienst genomen, paarden en wagens gehuurd,
het belooft een goeden dag te zijn, maar
het weer, het veranderljjke weer fopt hem,
de zon vertoont zich niet en donker dreigende
regenwolken dwingen hem om van zjjn
plannen af te zien, misschien voor vele
dagen.
Des winters is het niet beter. Maak af
spraak om een reisje te maken, om eens
flink van de winteruitspanningen te genieten.
Een tocht op schaatsen, men kan des zomers
hebben het weer voor een geheel jaar nauw
keurig omschreven. Bij iedere maansverande-
ring wordt ook het te verwachten weer
vermeld. En dat men zegt: De almanak is
een leugenzak, is dat boekje wel hoofd-
zakeljjk verschuldigd aan de weervoorspel
lingen die daarin getrouw worden opgenomen.
Zouden waarljjk nog getrouwe lezers
eenig geloof hechten aan die voorspellingen
Men zou het bjjna moeten gelooven, anders
toch zouden die dwaasheden reeds lang
verdwenen zijn. In December leest men
4 December hagel, 11 December ruw, 18
Dec. vorst, 26 Dec. sneeuw. Nu er is meer
kans op dan op een warmte van 80°, maar
verder zijn die woorden van niet de minste
beteekenis. Die daaraan nog geloof hechten
moge het eens in 1895 beproeven hoe dik-
wjjls het geraden wordt. Maar de maan
verkondigt dit toch, want juist bjj maans-
verandering kom°n die profetiëu voor!
Heeft de maan eenigen invloed op het
weder? Vroeger stond dit vast, en hoe
dik wij Is hoort men nog »Het is morgen
volle maan, dan zal het weer wel ver
anderen.* Maar heeft men eenigen grond
om de maan met de controle over den
toestand van onzen dampkring te belasten?
De wetenschap verzet zich daartegen, en
noodigt alle voorstanders van den invloed
der maan uit, om eens een geheel jaar
aanteekening te houdendoet men dit,
dan zal men bevinden dat de maansinvloed
op het weder ook al tot het rjjk der fa
belen behoort, en dit hemellichaam niets
uitstaande heeft met
buien of windvlagen.
Maar vooraf dient men vast te stellen,
angst en beving tegemoet. De dag komt, j »De almanak is een leugenzak* heet het,
en niet zelden wordt men door prachtig evengoed kan men dikwijls zeggen»Weer-
profeten, leugenprofeten* en het moge nu
daarnaar verlangen, het jjs is uitstekend,
alles is gereed en geregeld, maar met het I wanneer de invloed der maan moet werk-
weer heeft men geen afspraak gemaakt. De* zaam zijn, is het op het oogenblik der maans-
helderè lucht is des nachts bezet door don- verandering, is het daarvoor of later?
kere wolken, en een gure wind belet den
voorgenomen tocht. Wie is niet dikwjjls
teleurgesteld in zjjn plannengeen wonder
dat iemand, die doorgaat voor een weer
kenner, bjj buren en bekenden opgeld doet,
geen wonder dat men altijd ©venwel weer-
voorspellers gehad heeft als geneeskundigen,
geen wonder dat het weer, het ongestadige
weer voortdurend stof tot gesprekken levert.
Voorspellingen omtrent het weer zjjn in
de dagelijksche gesprekken geen zeldzaam
heid. »De wind is uitgeschoten, wjj hebben
goed weer te waehten.* »Een Maandagsche
maan brengt geen zegen aan,* en wat men
al niet meer van de weerprofeten kan hooren.
Maar ook gedrukt kan men lezen hoe het
weder wel zal zijn. Sommige almanakken
weer uitgenoodigd tot een wandelingdak
pannen en schoorsteenen big ven op de
plaats, maar toch gaat men voort met de
voorspellingen, toch bljjft het vertrouwen
op de weerprofeten bjj velen ongeschokt
Maar is men dan geheel in het onzekere
omtrent het weer dat men te waehten heeft?
Kan men in geen enkele voorspelling ver
trouwen stellen? Is alles bedrog? Jaren
lang is dit het geval geweest, en het is het
nog als men voorspellingen doet in de verre
toekomst, maar het is dit niet meer, wan
neer men in zjjn eischen niet te hoog is.
De telegrafische gemeenschap heeft het
mogeljjk gemaakt om althans een dag vooruit
op te geven welk weer men te wachten heeft
De barometerstanden op verschillende plaat
sen geven aanwijzing welken wind men te
wachten heeft, en daaruit kan men gevolgen
afleiden.
Zjjn de barometerstanden op twee plaatsen
verschillend van elkander, dan heeft men
wind te wachten. Is het verschil bjjv. te
Groningen en te Maastricht meer dan 4°,
dan behoeft men op geen stil weer te rekenen.
Stormen uit Amerika worden aangekondigd,
en meestal wordt de voorspelling vervuld,
omdat die op wetenschappelijke gronden
berust. Wordt uit Utrecht, waar dageljjks
de gegevens van tal van plaatsen uit binnen-
en buitenland verzameld worden, naar onze
zeeplaatsen geseind dat storm te wachten
is, dan kan men zich daarop voorbereiden
zonneschijn, regen- en worden de raadgevingen in den wind ge
slagen, dan heeft men zich zelf de treurige ge
volgen te wjjten. Met de meeste zorg worden
die opgaven nagegaan, en toch blijft wel
eens een aangekondigde storm uit, omdat
alsnog de gegevens ontbreken omtrent den
toestand op den oceaan. Een storm die in
niet aangenaam zjjn door het weer in zjjn
verwachtingen teleurgesteld te worden, die
teleurstellingen zal men zich nog geruimen
tjjd moeten getroosten, ons klimaat is zeer
veranderljjk, zonneschjjn en regen, wind en
stilte, wisselen af; daarvoor hebben wij een
zeeklimaat, dat zich aan geen wetten
stoort, waarvan althans de wetten waardoor
het bebeerscht wordt, nog niet door ons
voldoende gekend worden, om daaruit voor
spellingen af te leiden.
Buitenland.
(Naar het FranschJ
Heeft men twee dagen spelens of misschien
wel drie? Maar dat kan men alles zien'Amerika woedt, is wel eens uitgewoed voor
als slechts nauwkeurig aanteekening wordt hij de kusten van Engeland en Frankrijk
gehouden. Doet men het, ik geloof niet bereikt, en dan blijft de storm weg, en
dat men het een jaar zal behoeven vol teheeft men zich te vroeg bezorgd gemaakt
te houden, reeds vrijwat vroeger zal men over het lot der visschers. Die weervoor-
overtuigd zijn dat de maansveranderingen spellingen hebben eenige waarde en zullen
geen invloed op het weer hebben. bjj meerdere gegevens steeds hoogere waarde
In den laatsten tjjd heeft men geregeld verkrijgen. Maar wat voorspeld wordt om-
opgaven van het te verwachten weder trent regen, sneeuw, hagel enz., daaraan
door bekende profeten. Zoo leest men voor!kan niet de minste waarde gehecht worden,
December: droog en koud; de week voor daar dit meestal verschjjnselen van lokalen
26 Nov. moest een vreeseljjke week zijn,aard zjjn. Hier drijft de bui over, daar valt
gelukkig is de aarde bljjven draaien! Men die neder, maar wij weten volstrekt niet ge
leest van kritieke dagen, en onder die noeg van de wetten, die het weer beheer-
kritieke dagen, ziet men de kritiekste met
Op het oogenblik vertoeft te Purjjs eene
jonge Amerikaansche, die de eigenaardige
opdracht heeft in zestien maanden een reis
om de wereld te maken, en vertrekkende
zonder geld, terug te komen met 5000 ds.
op eerljjke manier verdiend. Bovendien moet
zjj minstens 25.000 kilometer te voet of per
rijwiel afleggen.
Natuurljjk is deze opdracht, welke de dap
pere juffer zonder aarzelen heeft aangenomen
het gevolg van eene weddenschap tusschen
twee rjjke Amerikanen. Miss Londonderry,
zoo noemt zich de jonge Amerikaansche,
had reeds in den beginne veel succes. Zi
leerde wielrijden en toen zjj het goed kon
kreeg zjj van een rjjwielfabrikant een machine
cadeau met nog 500 dollar er bjj, op voor
waarde, dat zjj gedurende de geheele reis
slechts een rjjwel van zjjn fabriek zou ge
bruiken. Zjj kocht in het begin van haar
reis allerlei kleinigheden, die zjj later onder
weg als souvenirs met winst verkocht; zjj
hield eene voordracht die een aardig som
metje aan entrees opbracht; zjj verbond
zich tegen goede betaling linten op haar
kleeren te dragen, waarop de naam staat
van firma's die op deze wjjze reclame willen
makenzjj stond eveneens om een deel harer
5000 dollars te verdienen, een paar uur in
een winkelkast, opdat de menschen voor de
winkelkast zouden bljjven staan en dat met
het beste resultaat. Het geld om den over
tocht per stoomboot te betalen, verdiende zjj
hoofdzakelijk door het verkoopen van photo-
graphieën met opdrachten en een handtee-
kening er op, en zoo kwam zij te Havre en
te Parijs, waar zij zij is journaliste en
heeft iD de rechten gestudeerd eenigen
tijd als journaliste werkzaam wil zjjn. En
dat niettegenstaande zij geen Fransch ver-
Cornelius H^rz zal zjjn groote ei e -
dommen te Parijs, een zeer rjjk hotel >n
verscheidene stukken zeer mooi gelegen
bouwterrein, in het eind dezer maan! ver
koopen. Tot dezen verkoop is hij volgens
contract met de liquidateuren der Panama
maatschappij verplicht.
De »geheimzinnige zieke van Bourne
mouth*, zooals de Fransche bladen Herz
nog steeds noemen, wordt, naar het schgnt,
steeds zwakker: hij ligt nu meestal te bed
en bemoeit zich noch" met de politiek,
noch met zjjne eigen zaken.
In de Spaaasche Kamer van afgevaar
digden gaat het sedert zjj heropend is, ver-
schrikkeljjk toe. Zoo nu weer den 6 dezer.
De republikeinsche afgevaardigde Marengo
heeft te midden van de heftige protesten der
conservatieven en van andere monarchalen
eene donderende rede gehouden tegen de
monarchie. De voorzitter was niet bjj machte
de orde te herstellen en verliet zijn zetel.
Hjj heeft zelfs verklaard, dat hg zijn ontslag
als voorzitter zal nemen, indien die tooneelen
zich herhalen.
Uit Ambri, bij Genève, wordt gemeld,
dat zes touristen, die zich op het meer Piaro
gewaagd hadden, hoewel het jjs nog niet
sterk was, het slachtoffer geworden zjjn van
hun onvoorzichtigheid. Het jjs brak onder
het gewicht van hun slede en allen ver
dronken.
Een verschrikkeljjk ongeluk had eergis
teren te Belfest plaats. Bij een kindersoirée
ten huize van een der notabelen, sprong
plotseling met, een geweldigen slag een d©r
gasbuizen en een groote gele vlam sloeg
aaiend door de zaal. In wilde angst vluchtten
de kinderen naar de deur en daar ontstond
een gedrang, waaraan ook de ouderen deel
namen, de deur kon «ch'er v>,n in""" niet
geopend worden. Vier ki de en wer s—n zóó
ernstig gewond, dat, zjj n >g denzelf l<-n avoo i
overleden, vele kinderen zijn gekwetst, vijf-
;ien daarvan zóó ernstig, dat men voor buu
)ehoud vreest.
schen om daaromtrent iets te voorspellen.i staat
wel bedenken, dat een man er niet zoo ge-
makkeljjk toe overgaat, te besluiten om de 1
^at^ssvaansmusatsa
(1
»Neen, Mjjnheer.*
»Is dat uw laatste woord Denk er nog
eens over na, wat ik u bidden mag! Mjjn
leven is in uwe band
»Ik heb er al over nagedacht,* luidde
het antwoord, dat van een fleren blik ver
gezeld ging. »Wat geeft u het recht om te
denken, dat ik het niet heb gedaan?*
Jacques Debraney durfde niet antwoorden
en vergenoegde er zich mee, een smeekenden
blik op Sylvie te vestigen.
Deze sloeg de oogen voor dien blik neer.
Als Jacques het had durven doen, zou hij
tegen haar gezegd hebben, dat zij, na hem
eerst zoozeer aangemoedigd te hebben, nu
het recht niet had om hem hare band te wei
geren Maar Jacques was schroomvallig
van aard, en de stoutmoedigen brengen het
't verst in de wereld. Toch was Sylvie meer
getroffen door dit zwijgen dan zy het door
een woord van verwijt zou geweest zijn.
Meent ge het dan ernstig? vroeg zjj
zonder den jonkman aan te kijken, terwijl
een glimlach een kuiltje in hare beide-
wangen groefde.
Zeker meen ik het ernstig! Ge rnoeU
kunnen vertolkt wordenZij is aanbiddeljjk zien, en wjj verlangden niet meer.*
Waart ge aan het kibbelen?* vroeg »Zoo!« riep Jacques verontwaardigd uit,
hand van een meisje te vragen.* Mevrouw Ramey, die er naar verlangde, »wat hadt ge dan meer kunnen doen?*
»Gaat het dan met getrouwde vrouwen een einde te maken aan een toestand, die De tante van Sylvie kon zich niet weer-
geraakkeljjker?* liet Sylvie hierop volgen, haar al veel te lang geduurd had. houden, over deze vurige taal van den inin-
>Hum!« deed hare tante Ramey zich: Sylvie wendde zich af zonder iets ten an t- naar te glimlachen,
hooren, die een weinig van het tweetal af- woord te geven en stond op. Jacques ant- - Niets meer,* zeide zij, »maar iets min-
zat, maar daarom niet minder goed luisterde, woordde met een ontstemd gezicht»Zeker der, wat minder toegeven aan hare dwaze
Maar haar wenk scheen niet opgemerkt te niet, beste Mevrouw.grillen....*
worden. »Nu,« zei de goede vrouw doodbedaard, »Het zijn geene grillen,* verklaarde De-
»L)at gaat gemakkelijker,* hernam de »dan gelijken uwe betuigingen van vriend- brancy met de meeste bepaaldheid; zij
onverbeterlijke Sylvie, »onidat dat niet voor schap zoozeer op kibbelarijen, dat men er heeft altijd eene goede reden om te doen,
altoos is, ni.it waar? terwijl het hu weljjk zich lichtelijk in zou vergissen.* wat zij doet; ongelukkig...*
»Maar, beste meid, waar haal je toch al Nu heerschte er op het terras een diep »Ongelukkig wil zjj u hare hand niet
die dwaasheden vandaan?* zeide Mevrouw stilzwijgen. Zachtjes en ongemerkt ver- schenken, niet waar? Als zij dat wilde doen,
Ramey, die het nu noodig achtte, naar de wijderde Sylvie zich van de bank en ging zoudt ge al het overige laten voor hetgeen
beide jongelieden toe te gaan. den tuin in; maar alvorens zich te ver-ihet was.*
»Wel, tante, dat hebt ge zelf gezegd wijderen, sloeg zjj op den jonkman een »Mrischen wel!* zeide Jacques, terwijl
tegen generaal Destret, die u zijne verove- blik, die be eekende: Ik verbied u, iets van hjj zijns ondanks lachte,
ring vertelde Hij sprak toch zeker niet ons gesprt k te zeggen. j Sylvie vertoonde zich al spoedig weder
over de verovering van Algiers!* Hjj antwoordde met een diepen zucht, op het einde eener laan met de handen vol
Hoe neerslachtig Jacqnes ook wezen die bjj Mevrouw Ramey weerklank vond. - wilde bloemen, die zij van de nog niet ge
mocht, kon hjj zich toch niet weerhouden, »Ocb, wat zul ik u zeggen?* verklaarde maaide grasperken had afgeplukt. Zjj sloeg
te glimlachen. Mevrouw Ramey hief de hij met een gebaar van ontmoediging. een vluchtigen blik op het terras, overtuigde
Het volgend staaltje van de onmensche-
jjkheid van het anti-semitisme, dat ook in
het Hongaarsche leger heerscht, wordt door
de Oostenrijksche bladen meegedeeld. Wil
helm Rosenfeld, de zoon van een paarden-
kooper uit Miskolcz, werd voor 2 jaren bjj
de huzaren ingedeeld en naar het 14e regi
ment te Nyiregyhaza gezonden. Hij deed
jjverig en getrouw zjjn plicht en kon, als
handen ten hemel en zette zich op de bank Gisteravond was zjj
lief en in-
bjj hare nicht neder. inemend; vandaag is alles veranderd. Waar-
»Maar, nicht, al had ik dat ook gezegd j aan zou dar toe te schrjjven zjjn?*
onder zekere omstandigheden, die ik mij
niet meer herinner, dan zou dit toch geene
reden zijn om het te herhalen.*
»Wilt ge mij eens zeggen, tante, hoe
men dingen, die men mag herhalen, kan
onderscheiden van dingen, die men moet
verzwijgen?*
Hare tante was ontwapend en vestigde
»Wij hebben haar ^bedorven,* zeide
Mevrouw Ramey na een langdurig stil
zwijgen. »Op mjj rust een groot gedeelte
van de verantwoordelijkheid voor de zon
derlinge opvoeding, die zij gehad heeft.
Het was ook te veel, al hare betrekkingen
te zien sterven. Wij hebben aan niets aüders
gedacht dan haar in leven te doen blijven
©en blik op den jonkman, die dezen be- en hare gezondheid te bewaren Wjj ge-
antwoordde met een blik, die aldus zou voelden ons zoo gelukkig, haar bij ons te
er zich van, dat de saamgezworecen, die
het op hare vrijheid gemunt hadden, uaar
nog waren, en begaf zich naar het dichte
lommer der linden. Hare lichte japon ver
toonde zich nog een paar malen tussch iu
de takken door en verdween toen gen el
uit de oogen van hem, die haar zoo tteder
O 1
beminde.
II.
Eenige oogenblikken daarna diende Me
vrouw Clermont zich aan. Zonder hoed, maar
met haar parasol in de hand, liep zjj het
zonnige grasperk over en sloot zich bjj het
tweetal aan, dat in een levendig gesprek ge
wikkeld was. Zij glimlachte beiden vrien-
deijjk toe en ontving in antwoord daarop
van ieder een blik, waarin hartelijke ge
negenheid opgesloten lag.
Amélie Clermont was niet meer wat men
eene jonge vrouw noemt, en toch zou, als
zjj dit gewild bad, geene enkele te midden
van eene schare van elegante dames beter
op hare plaats geweest zjjn. Zij had den
leeftjjd van zes-en-dertig jaren bereikt, en
niets zou haar gemakkelijker gevallen zijn,
dan zich voor zeven of acht jaren jonger
uit te geven, maar dat was eene zwakheid
die haar vreemd was. Zij bekende haar leef
tijd openhartig, misschien zelfs met een
weinig zelfvoldoening, en sprak met een
soort van trots over de vijftien jaren van
haar huwelijk, die over haar hoofd waren
heengegaan zonder haar te doen verwelken.
Deze onverschilligheid omtrent de zege
pralen, die gewoonlijk zoozeer door ds
vrouwen gezocht worden, had een diepe
oorzaakde teedere liefde, die Mijnheer
en Mevrouw Clermont aan elkaar toe
droegen. Pierre Clermont was met Amélie
getrouw na eenige van die gewone hinder
palen, welke zich tegen de meeste huwelij
ken in den weg stellen, iuen w -.t eigenlijk
niet waarom, want de hio erpalen worden
altijd uit den weg geruimd, en als men zo
na verloop van eenigen tg cl met een kal
mer oog beschouwt, vraagt men zich af,
hoe zulke weinig belangrijke zaken zulk
eene rol iu het leven heooeu .Ua_ieu opeten.
(Wordt vervolg dj