Hel Land van Heusden en tllena. de Langstraat en de Boinmelerwaard. EERSTE BLAD. KERSTMIS. SYLVIE. FEUILLETON. WÈÊ J§ M 1369. ipi TH in P^?'J§ 1111 Él 1 h - ill JÉ Uitgever: L.. J. YEERMAM, Heusden. ZATERDAG 22 DEC. 1894. VOOR Dit blad verschjjnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnemestsprp: per 3 maanden f l.OO. Franco por post zonder prjjsvei hooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke re meer 7l/t ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond ingewacht. In d-ri tijd toen onze vaderen de zege ningen van den Christelijken Godsdienst nog niet deelachtig waren, waren zjj evenwel niet verstoken van feesten, gelijk men allicht denken zou, daar, bij de wegdenking van het Christendom, tegeljjk Paschen, Pink steren en Kerstmis wegvallen. Integendeel, onze heidensche voorouders verstonden het feestvieren uitmuntend en hun kalender, indien ze dien bezeten hadden, zou rjjk bevonden zjjn aan vroolijke dagen. We moesten eigenlijk nachten zeggen, want aangezien ze den plechtigen stillen nacht hooger stelden dan den levendigen dag, paalden ze hun jaar af door feesten, die naar de nachten genoemd werden. Dat was hun jaartellingevenals men nu nog ten platten hoortzes weken vóór of na paar denmarkt, zoo rekende men toen naar Wijnachtjoelnacht, Pinksternacht enz. Het feest der wjjnachten, ook genoemd der dertien nachten, was het voornaamste. Onder alle Germaansche volksstammen werd het hoog in eere gehouden en alom vrooljjk gevierd. Geljjk bjj de meeste heidensche volken gaf de tijd der zonnewending, de periode waarin de zon den kleinsten boog aan den hemel beschrijft, aanleiding tot feestelijkheden. Nu, dat is geen wonder. Volken, die de zon als hun god voorstellen, moeten wel tot aanbidding geneigd zijn, wanneer daar, nadat maanden aaneen de dagen zjjn ingekrompen, eindelijk aan dat krimpen paal en perk gesteld wordt en 't licht de overwinning behaald op het duister. Zoo iets, dan moet dit korten en lengen der dagen op natuurmenschen een diepen in druk maken en 't is dan ook niet te ver wonderen, dat ze dertien nachten niet te veel oordeelden om van hun vreugde over den ommekeer lucht te geven. Het feest begon in den nacht vóór 25 Dec. en men noemde dien nacht de moedernacht, dewjjl men zich voorstelde dat nu 't jaar ten einde was en een nieuw geboren werd. Het werd ernstig gevierd, zoodat het zelfs verboden was arbeid te verrichten; ook stond alle veete stil en dat 't- er pleizierig toeging bljjkt uit den naam Joelfeest, waarmee 't ook wel genoemd wordt. Dat feest, 't welk 25 Dec. aanving en 6 Jan. eindigde, is door de Christelijke (4 Welnu, Sylvie, hoe gaat het met de landerjjen?* zeide hij goedhartig, daar hij hare ingenomenheid met den landbouwkende, ofschoon hij deze als eene onschuldige gril beschouwde. »Heel goed, papaatje,gaf het meisje hierop terstond ten antwoord. »Wij zullen vjjftien duizend pond etgroen krijgen; ik weet nog niet, wat de tweede snede klaver zal opleveren, msar die zul niet beneden de eerste blijven. Wat de gerst betreft, deze is van de eerste qnaliteit. De haver ziet er minder goed Hit, maar het is nog zoo vroeg in het jaar, dat h«t voorbarig zou wezen, daaromtrent nu reeds iets met zekerheid te zeggen. Zjj zeide dit op een deftigen toonCler mont, die al meer en meer verbaasd was, ketk haar aan zonder er iets van te begrijpen. Een ondeugende glimlach speelde er voor een oogenblik om de lippen van het meisje, maar deze verdween terstond weder. Die glimlach had haar echter verraden. >0, die kleine schalk!* dacht haar pleeg vader; »zij wil mjj beetnemen.* Daze ontdekking maakte, dat hjj op zjjne Kerk vervangen door het Kerstfeest en zoover onze godsdienstige voorstellingen zich van de symboliek der natuur verwijderd hebben, zoover heeft de lichtende ster des Christendoms de schaduwfiguren der Ger maansche wouden naar den achtergrond gedrongen en de bigde boodschap van den wijnacht (door onze Duitsche buren nog steeds zoo genoemd) heeft het stamelen en fluisteren der oude godenstemmen geheel doen verstommen. Het was toch niet ge heel berekening en overleg der eerste chris tenpredikers, welke onze voorvaderen vrien delijk dwongen hun goden te verdoopen en hun gewijde gebruiken in een anderen zin voort te zetten, het was de macht eener nieuwe religieuse gedachte, die door Ger- mauiës wouden lichtte en op de puinhoopen van Wodans tempel het kruis oprichtte. De liefde Gods was tot de menschen afge daald en had de vorming van hart en geest nieuwen weg gebaand. Een weg, waarop de ouden droomend voorttrokken, terwjjl de lateren het doel in 't oog kregen een doel, waarvan het thans levende ge slacht nog ver, ver verwjjderd is, dat echter den besten onder de christelijke volken hel voor oogen staat en aan de lichten van den Kerstboom steeds nieuwen glans en nieuwe aantrekkingskracht ontleent. De liefde vermag alle dingen. Dat is de grondtoon van alle Kerstliederen. Wanneer heden de engelen, die toenmaals het volk groote vreugde verkondigden, op de aarde nederdaalden, ze zouden hun welbehagen hebben in de menschen. Er is nog veel zelfzucht en eigengerech tigheid, veel, talloos veel wat in een chris ten maatschappij geen plaats mag vinden, maar de grondtoon liefde tot den naaste* wordt steeds sterker en krachtiger gevoeld. We beleven slechte tjjden, tijden van groote armoe aan de eene, overmatigen rijkdom aan de andere zjjde. Tjjden van werkeloosheid door overmacht der machines en overvloed van handen. Doch nog nimmer is het besef zóó levendig geweest dat de minder bedeelden als men schen, in wie God ook welbehagen heeft, recht hebben op een maal aan de alge- meene tafel als tegenwoordig. Het heet nu niet meer: we moeten toch iets voor die armen doen, opdat ze niet van den honger omkomenhet heetwe moeten de armen steunen, ze mogen niet van den honger omkomen, hun dood zou een aanklacht zjjn tegen ons. Zoo is wat we vroeger uit genade deden, thans een plicht geworden, dien we ver hoede was. »Ik begreep heel goed,* zeide hjj op een ernstigen toon, »dat je mjj dit telegram ge zonden hadt om mij te bewegen hier te komen. Wat mij verwondert is, dat gjjj, Sylvie, die zoo scherpzinnig zjjt, niet hebt ingezien, dat mijn telegram een voorbod» van mijne komst was, en dat ik besloten had, je binnen kort eens te bezoeken.* De schalksche uitdrukking verdween ter stond van haar gelaat; zjj sloeg de oogen neer en bewaarde het stilzwjjgen. »Ik had al besloten, vandaag te komen,* vervolgde Clermont, terwijl hij den blik van haar afwendde, want hij gevoelde medelijden met de verlegenheid zijner pleegdochter>ik had namelijk gewichtige zaken met je tante te behandelen.* Sylvie keek hem aan met een gezicht, dat scheen te zeggen: »Als ge ze met mij te behandelen hadt, zou het, dunkt mij, practischer en interessanter zijn,* maar Cler mont had daar geen ooren naar. »We hebben je tot dusverre de» baas laten spelen,* zeide hjj; »en dat ging je nog al goed af, moet ik zeggen. Nu ben je echter zeventien jaren oud, wjj moeten dus aan je intrede in de wereld denken, en wjj dienen hierover met elkander te beraad slagen.* »Dat is doodeenvoudig,* zeide Sylvie blo zende, »ge moet mg van den winter bjj u nemen, dan kan mjjne pleegmoeder mg met u onder de menschen brengengedurende dien tjjd kan tante Ramey, die Parijs ver vullen zonder uitzicht op vergelding, noch Joseph Bertrand heeft te Parijs op tachtig- hier, noch hiernamaals. Op dit gebied der naastenliefde kunnen allen elkaar ontmoeten en de hand reiken. Het is de praktjjk van den godsdienst, waarbjj geen nevenbedoelingen geduld kun nen worden, geen ander doel geldt dan welbehagen in menschen*. Dr. Kuyper heeft het schoon gezegd »Voor wie om g»vaar voor zijn geldkist af te wenden, met ons in 't gelid wil 1 treden, is hier geen plaats. Het is hier heilig land, en wie het betreden wil, ont- binde eerst de voetzool van zjjn egoïsme. Al wat ons hier dat is n.l. op sociaal terrein in het oor mag gefluisterd worden, is de roerende, de zoo welsprekende roep stem van den barmhartigen Samaritaan. Er is lgden om u heen, en die dat leed Ijjden, zjjn uw broeders, zjjn uw natuur- genooten, van uw eigen vleesch, van uw eigen gebeente. Gij had in hun plaats kunnen staan en zjj in uw betere positie.* Jaar op jaar komt tot de wereld den nagalm der Kerstprofetie: welb-hagen in menschen en vrede op aarde. 't Is niet genoeg en 't werkt nog bjjzonder weinig uit dat de koren der Christenen zingen van Gods welbehagen, zoolang niet de over tuiging diep doordringt, dat ook wjj, de zangers der Kersthymne, eveneens welbe hagen in menschen toonen en met vereende krachten en naar vaste grondregels den vrede herstellen moeten tusschen onze mede- menschen en de klove overbruggen, die gaapt tusschen hoogen en lagen, opdat ook spoedig de laatsten een Kerstfeest vieren mogen, waarop ze dankbaar mee kunnen zingen van »eere aan God, ook in ons welbehagen.* 13 LiiteriltAïicl. Twee wetsontwerpen werden gisteren in de Belgische Kamer ingediend, een van den heer Lorand, strekkende tot afschaffing van het vergunningsrecht en invoering van staatsmonopolie van alkohol, «n een ander van den heer Fagnart, strekkende tot af schaffing van de wet op de koopvernietigende gebreken bjj verkoop of ruil van huisdieren Beiden werden in overweging genomen. In Frankrjjk heeft men weer eens een Duitscher in hechtenis genomen, die ver dacht wordt een spion te zijn. Naar men zegt zoude de politie gewichtige bewjjzen tegen hem in handen hebben. jarigen leeftjjd zjjn gouden bruiloft gevierd. De jubilaris is het bekende lid der Fran- sche Akademie en onafzetbaar secretaris van de Akademie van Wetenschappen. Hoe hjj aan zijn vrouw kwam, weet Figaro* mede te deelen. Den 8n Mei 1842 had op den kort te voren geopenden spoorweg van Parijs naar Versailles een verschrikkelijk ongeluk plaats. De wielen van den trein waren in brand geraakt en daardoor ook de waggons; de reizigers, die in de toenmaals nog met sleutels gesloten rij tuigen zaten, zagen zich gedoemd tot een vreeseljjken vuurdood. Drie passagiers zaten in een der coupés: admiraal Dumont-d'Urville, zijn jonge vrouw en zjjn secretaris. »Red haar, vriend,* riep de admiraal zjjn secretaris toe, terwjjl hjj dezen hielp zjjn vrouw tegen het vuur te beschermen. »Red en huw haar!* Dit was zjjn laatste woord. Op dat oogen blik zakte de waggon in, den admiraal in den vuurpoel meesleurende. De twee ande ren werden gered; twee jaar later huwde Bertrand de weduwe Dumont-d'Urville. De 126-jarige Savin, die als luitenant in de »grande armee* van Napoleon had ge diend en dezer dagen te Saratoff stierf, waar hjj de laatste 60 jaar had gewoond, is op last der Russische Regeering met militair eerbetoon begraven te Petersburg. De Fran- sche kolonie aldaar droeg de kosten der be grafenis en had zich bij de uitvaart door een deputatie doen vertegenwoordigen. Uit Petersburg meldt men dat de kroning van den Tsaar en de Tsaritsa in April 1896 zal plaats hebben. Naar men uit goede bron verneemt, zullen in den loop van het volgende jaar belang- rjjke veranderingen plaats hebben in de hooge rangen der administratieve ambte naren. overleden, heeft bjj testament een millioen roebels vermaakt aan openbare instellingen, Voor den bouw van een oogencliniek zjjn 200.000 roebels bestemd, voor de univer siteit en de polytechnische school elk 100.000, een geljjke som voor de oprichting eener handelsschoolandere stichtingen ten alge- meenen nutte werden naar verhouding be dacht. De »Magdeburgische Zeitung* verneemt uit Lemberg dat de chefs van alle takken van bestuur van den Tsaar bevel hebben gekregen, de verplaatsing van beambten om redenen van godsdienst of nationaliteit voortaan na te laten. Hoe men aan zjjn vrouw komen kan. afschuwt, zich hier met het inleggen der vruchten bezighouden.* Zjj had sedert hare kindsheid de gewoonte aangenomen om Amélie Clermont hare pleeg moeder te nóemen. Hare eigene moeder had den tjjd niet gehad om zich dien naam te hooren geven, daar zjj reeds in de prille jeugd van Sylvie ten grave gedaald was. Clermont bewaarde het stilzwjjgen. Het zou zeker wel aardig zijn, dit grillige meisje, dat zoo schoon en in den grond zoo goed was, onder zijn dak te hebben. Hjj had zoover nooit gedacht. Mevrouw Ramey had hare nicht altijd bij zich gehad; het kon daarom den pleegvader van Sylvie niet in de gedachten komen, de goede vrouw van haar aangenomen kind te scheiden. Eene nadere overweging «ehter deed hem inzien, dat het voor Amélie zeer onaan genaam zou wezen, haar huiszittend leven te laten varen en hare pleegdochter onder de menschen te brengen. Hij antwoordde haar dus: »Je schikt dat alles volgens je eigen smaak, maar, beste kind, je moet ook een weinig met dien van anderen te rade gaan. Wat je voorstelt, is doodeenvoudig on- doenljjk.* Sylvie gaf geen antwoord. Zenuwachtig en diep gegriefd, boog zjj zich over haar werk heen. Clermont zette zijne practische beschouwingen voort en hield eensklaps opde tranen van het muisje vielen op het handwerkje, waarnaar zjj met aandacht scheen te kg ken. De Pasteursche genees wjjze van honds dolheid heeft in Rusland van Oct. '93 tot Oct. '94 uitstekende resultaten opgeleverd. Yan de te Petersburg, Moskou, Warschau, Odessa, Kharkoff, Samara en Tiflis behan delde patiënten, wier gezamenlijke aantal meer dan 2000 bedraagt, overleden er slechts 35. Een rijke koopmansweduwe, te Moscou Bedroef ik je?« vroeg hjj op een ver- goeljjkenden toon. »Je moet mjj echter toe- i staan, beste meid, verstandig met je te spreken.* Zjj schudde even met hoofd, en de tranen vielen overvloediger op hare bevende vingers. »Wat scheelt er toch aan, Sylvie? Heb je eenig verdriet, waarvan ik niet weet?* vroeg Clermont. >Ge hebt mjj niet meer lief,* zeide zjj zachtjes. »Ik!« riep Clermont uit, terwijl hij plot seling opstond. Hij greep haar bjj de hand en bleef voor haar staan, diep getroffen bjj de gedachte, dat dit kind, dat hij had zien geboren wor den, aan zijne genegenheid twjjfelde. Waarom denk je, dat ik je niet meer liefheb? Ben ik niet je beste vriend? Ben ik niet die van je vader geweest? Heb ik je ooit anders dan de oprechtste, de teederste genegenheid betoond »Ge spraakt vroeger op een vertrouwe lijker toon tegen mij,« mompelde Sylvie, »en ge naamt mjj telkens met u mede Nu weigert ge, mg dezen winter in uw huis op te nemenen sedert zes maanden spreekt ge tegen mjj, alsof ik u geheel vreemd was!* Clermont gevoelde de onmogelijkheid om zooveel dingen te gelijk aan dit meisje, dat in tranen wegsmolt, te verklaren. Hjj ver genoegde er zich dus mee, haar door vrien delijke woorden tot bedaren te brengen, en beloofde haar, dat hjj eene oplossing zou Naar de Daily News* uit Konstantinopel verneemt, hebben Frankrijk, Engeland en Rusland Zondag aan de Porte medege deeld, dat zjj hunne consuls te Erzeroem aangeschreven hadden de vergaderingen van het Turksehe comité tot onderzoek naar de Armenische gruwelen bjj te wonen, zonder daarvan deel uit te maken of mede het rapport op te stellen. De vergunning der Porte schjjnt niet vooraf aangevraagd tot het doen van dezen stap, die de eerste lijkt te zijn tot een gemeenschappelijk op treden der drie genoemde mogendheden in de Armenische quaestie. De Russische ge zant moet dit zelfs tjjdens een audiëntie bjj den Sultan verklaard hebben. Uit Odessa verneemt hetzelfde blad, dat de Kaukasische Armeniërs een monsterpetitie aan d. u Tsaar voorbereiden, waarbjj zjjne inmenging ten behoeve der Turksehe Armeniërs gevraagd wordt en vergemakkelijking van hunne verhuizing naar den Kaukasus. Wat een toestand! zoo schrijft de Itali- aansche correspondent van de »N. R. Ct.,« is de indruk, dien men krjjgt uit de open baar gemaakte geheime papieren van Giolitti. j Wjj hebben thans de ljjst voor ons van per- tsonen, die geput hebben uit do kas der j »Banca Romana,* natuurljjk om hunner- zjjds haar weder van dienst te zjjn bjj de behandeling der bankwet in de Kamer. Wat op die ljjst eene lange Ljjst van personen, wier ledige zak gevuld is, gevuld voor eene wjjle! Redacteuren van de »Tribune,« Arbib, vriend van Crispi en redacteur van de >Riforma« en later van de Italia,* Mioglia, van de Popoio Romano,* Belcridi, van de »Momento,« en zooveel meer. De comman deur Cantoni, directeur van de schatkist, wendt zich tot Tanlongo, om door inkoopen ter beurze te zorgen, dat de Italiaansche rente stjjgt tot 90de oud minister Miceli vraagt geld voor de pers. Van Elia zjjn er verscheidene brieven, waarin hjj verklaart geen verstand te hebben van de bankwet, maar toch zjjne stem aan Tanlongo toe zegt, natuurIjjk tegen geld, en niet weinig ookDe oudminister Grimaldi vraagt 15.000 lire voor de verkiezingen; de oud-minister trachten te vinden, die tot beider genoegen zou zjjn. Inderdaad maakte hjj, alvorens het kas teel te verlaten, met Mevrouw Ramey de af spraak, dat zjj bjj hen, in hetzelfde huis, kamers zou komen bewonen, zoodat Sylvie een groot gedeelte van haar tjjd bjj hen zou kunnen doorbrengen, terwijl op die wijze aan Mevrouw Clermont de geheele vrjjheid in hare handelingen gelaten werd, daar Mevrouw Ramey de verantwoordelijke leidsvrouw van hare nicht bleef. Toen dit besluit genomen was, wilde Pierre het, alvorens te vertrekken, zelf aan Sylvie mededeelen. De zon neeg reeds naar den horizon, en Amélie zou zeker met het diner moeten wachten; hij nam dan ook haastig afscheid. »De zaak is geschikt, Sylvie,* '.eide hjj, terwjjl hjj haar bjj de hand greep. »Je zult den winter zoo dicht in onze nabijheid door brengen, als dit mogelgk is zonder bepaal- deljjk samen te wonen; we zuilen elkander alle dagen zien; maar je zult wel zoo ver standig zjjn, je pleegmoeder geen verdriet aan te doen.* Zij viel hem om den hals, zonder ant woord te geven, en drukte hem twee zulke stevige kussen op de wangen, dat de sporen daarvan althans tot het spoorwegstation nog te zien waren. (Naar het FranschJ III'liii:in—li ■iIüiHIIUI IHMMMMPBflaWMMKHOBHMBMBgMHEPMMWniiITOWr'g» (Wordt vervolgd.!

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1894 | | pagina 1