Hel Land van Heusden en tllena. de Langstraat en de Boinmelerwaard.
EERSTE BLAD.
KERSTMIS.
SYLVIE.
FEUILLETON.
WÈÊ J§
M 1369.
ipi TH
in
P^?'J§
1111 Él
1 h -
ill JÉ
Uitgever: L.. J. YEERMAM, Heusden.
ZATERDAG 22 DEC.
1894.
VOOR
Dit blad verschjjnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnemestsprp: per 3 maanden f l.OO.
Franco por post zonder prjjsvei hooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke re
meer 7l/t ct. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond
ingewacht.
In d-ri tijd toen onze vaderen de zege
ningen van den Christelijken Godsdienst nog
niet deelachtig waren, waren zjj evenwel
niet verstoken van feesten, gelijk men allicht
denken zou, daar, bij de wegdenking van
het Christendom, tegeljjk Paschen, Pink
steren en Kerstmis wegvallen.
Integendeel, onze heidensche voorouders
verstonden het feestvieren uitmuntend en
hun kalender, indien ze dien bezeten hadden,
zou rjjk bevonden zjjn aan vroolijke dagen.
We moesten eigenlijk nachten zeggen, want
aangezien ze den plechtigen stillen nacht
hooger stelden dan den levendigen dag,
paalden ze hun jaar af door feesten, die
naar de nachten genoemd werden. Dat was
hun jaartellingevenals men nu nog ten
platten hoortzes weken vóór of na paar
denmarkt, zoo rekende men toen naar
Wijnachtjoelnacht, Pinksternacht enz.
Het feest der wjjnachten, ook genoemd
der dertien nachten, was het voornaamste.
Onder alle Germaansche volksstammen werd
het hoog in eere gehouden en alom vrooljjk
gevierd. Geljjk bjj de meeste heidensche
volken gaf de tijd der zonnewending, de
periode waarin de zon den kleinsten boog
aan den hemel beschrijft, aanleiding tot
feestelijkheden. Nu, dat is geen wonder.
Volken, die de zon als hun god voorstellen,
moeten wel tot aanbidding geneigd zijn,
wanneer daar, nadat maanden aaneen de
dagen zjjn ingekrompen, eindelijk aan dat
krimpen paal en perk gesteld wordt en 't
licht de overwinning behaald op het duister.
Zoo iets, dan moet dit korten en lengen der
dagen op natuurmenschen een diepen in
druk maken en 't is dan ook niet te ver
wonderen, dat ze dertien nachten niet te
veel oordeelden om van hun vreugde over
den ommekeer lucht te geven. Het feest
begon in den nacht vóór 25 Dec. en men
noemde dien nacht de moedernacht, dewjjl
men zich voorstelde dat nu 't jaar ten einde
was en een nieuw geboren werd. Het werd
ernstig gevierd, zoodat het zelfs verboden
was arbeid te verrichten; ook stond alle
veete stil en dat 't- er pleizierig toeging
bljjkt uit den naam Joelfeest, waarmee 't
ook wel genoemd wordt.
Dat feest, 't welk 25 Dec. aanving en
6 Jan. eindigde, is door de Christelijke
(4
Welnu, Sylvie, hoe gaat het met de
landerjjen?* zeide hij goedhartig, daar hij
hare ingenomenheid met den landbouwkende,
ofschoon hij deze als eene onschuldige gril
beschouwde.
»Heel goed, papaatje,gaf het meisje
hierop terstond ten antwoord. »Wij zullen
vjjftien duizend pond etgroen krijgen; ik
weet nog niet, wat de tweede snede klaver
zal opleveren, msar die zul niet beneden
de eerste blijven. Wat de gerst betreft, deze
is van de eerste qnaliteit. De haver ziet er
minder goed Hit, maar het is nog zoo vroeg
in het jaar, dat h«t voorbarig zou wezen,
daaromtrent nu reeds iets met zekerheid te
zeggen.
Zjj zeide dit op een deftigen toonCler
mont, die al meer en meer verbaasd was,
ketk haar aan zonder er iets van te begrijpen.
Een ondeugende glimlach speelde er voor
een oogenblik om de lippen van het meisje,
maar deze verdween terstond weder. Die
glimlach had haar echter verraden.
>0, die kleine schalk!* dacht haar pleeg
vader; »zij wil mjj beetnemen.*
Daze ontdekking maakte, dat hjj op zjjne
Kerk vervangen door het Kerstfeest en
zoover onze godsdienstige voorstellingen zich
van de symboliek der natuur verwijderd
hebben, zoover heeft de lichtende ster des
Christendoms de schaduwfiguren der Ger
maansche wouden naar den achtergrond
gedrongen en de bigde boodschap van den
wijnacht (door onze Duitsche buren nog
steeds zoo genoemd) heeft het stamelen en
fluisteren der oude godenstemmen geheel
doen verstommen. Het was toch niet ge
heel berekening en overleg der eerste chris
tenpredikers, welke onze voorvaderen vrien
delijk dwongen hun goden te verdoopen en
hun gewijde gebruiken in een anderen zin
voort te zetten, het was de macht eener
nieuwe religieuse gedachte, die door Ger-
mauiës wouden lichtte en op de puinhoopen
van Wodans tempel het kruis oprichtte.
De liefde Gods was tot de menschen afge
daald en had de vorming van hart en geest
nieuwen weg gebaand. Een weg, waarop
de ouden droomend voorttrokken, terwjjl
de lateren het doel in 't oog kregen
een doel, waarvan het thans levende ge
slacht nog ver, ver verwjjderd is, dat echter
den besten onder de christelijke volken hel
voor oogen staat en aan de lichten van
den Kerstboom steeds nieuwen glans en
nieuwe aantrekkingskracht ontleent.
De liefde vermag alle dingen. Dat is de
grondtoon van alle Kerstliederen. Wanneer
heden de engelen, die toenmaals het volk
groote vreugde verkondigden, op de aarde
nederdaalden, ze zouden hun welbehagen
hebben in de menschen.
Er is nog veel zelfzucht en eigengerech
tigheid, veel, talloos veel wat in een chris
ten maatschappij geen plaats mag vinden,
maar de grondtoon liefde tot den naaste*
wordt steeds sterker en krachtiger gevoeld.
We beleven slechte tjjden, tijden van
groote armoe aan de eene, overmatigen
rijkdom aan de andere zjjde. Tjjden van
werkeloosheid door overmacht der machines
en overvloed van handen.
Doch nog nimmer is het besef zóó levendig
geweest dat de minder bedeelden als men
schen, in wie God ook welbehagen heeft,
recht hebben op een maal aan de alge-
meene tafel als tegenwoordig.
Het heet nu niet meer: we moeten toch
iets voor die armen doen, opdat ze niet
van den honger omkomenhet heetwe
moeten de armen steunen, ze mogen niet
van den honger omkomen, hun dood zou
een aanklacht zjjn tegen ons.
Zoo is wat we vroeger uit genade deden,
thans een plicht geworden, dien we ver
hoede was.
»Ik begreep heel goed,* zeide hjj op een
ernstigen toon, »dat je mjj dit telegram ge
zonden hadt om mij te bewegen hier te
komen. Wat mij verwondert is, dat gjjj,
Sylvie, die zoo scherpzinnig zjjt, niet hebt
ingezien, dat mijn telegram een voorbod»
van mijne komst was, en dat ik besloten
had, je binnen kort eens te bezoeken.*
De schalksche uitdrukking verdween ter
stond van haar gelaat; zjj sloeg de oogen
neer en bewaarde het stilzwjjgen.
»Ik had al besloten, vandaag te komen,*
vervolgde Clermont, terwijl hij den blik van
haar afwendde, want hij gevoelde medelijden
met de verlegenheid zijner pleegdochter>ik
had namelijk gewichtige zaken met je tante
te behandelen.*
Sylvie keek hem aan met een gezicht,
dat scheen te zeggen: »Als ge ze met mij
te behandelen hadt, zou het, dunkt mij,
practischer en interessanter zijn,* maar Cler
mont had daar geen ooren naar.
»We hebben je tot dusverre de» baas
laten spelen,* zeide hjj; »en dat ging je
nog al goed af, moet ik zeggen. Nu ben je
echter zeventien jaren oud, wjj moeten dus
aan je intrede in de wereld denken, en wjj
dienen hierover met elkander te beraad
slagen.*
»Dat is doodeenvoudig,* zeide Sylvie blo
zende, »ge moet mg van den winter bjj u
nemen, dan kan mjjne pleegmoeder mg met
u onder de menschen brengengedurende
dien tjjd kan tante Ramey, die Parijs ver
vullen zonder uitzicht op vergelding, noch Joseph Bertrand heeft te Parijs op tachtig-
hier, noch hiernamaals.
Op dit gebied der naastenliefde kunnen
allen elkaar ontmoeten en de hand reiken.
Het is de praktjjk van den godsdienst,
waarbjj geen nevenbedoelingen geduld kun
nen worden, geen ander doel geldt dan
welbehagen in menschen*.
Dr. Kuyper heeft het schoon gezegd
»Voor wie om g»vaar voor zijn geldkist
af te wenden, met ons in 't gelid wil
1 treden, is hier geen plaats. Het is hier
heilig land, en wie het betreden wil, ont-
binde eerst de voetzool van zjjn egoïsme.
Al wat ons hier dat is n.l. op sociaal
terrein in het oor mag gefluisterd worden,
is de roerende, de zoo welsprekende roep
stem van den barmhartigen Samaritaan.
Er is lgden om u heen, en die dat leed
Ijjden, zjjn uw broeders, zjjn uw natuur-
genooten, van uw eigen vleesch, van uw
eigen gebeente. Gij had in hun plaats
kunnen staan en zjj in uw betere positie.*
Jaar op jaar komt tot de wereld den
nagalm der Kerstprofetie: welb-hagen in
menschen en vrede op aarde.
't Is niet genoeg en 't werkt nog bjjzonder
weinig uit dat de koren der Christenen zingen
van Gods welbehagen, zoolang niet de over
tuiging diep doordringt, dat ook wjj, de
zangers der Kersthymne, eveneens welbe
hagen in menschen toonen en met vereende
krachten en naar vaste grondregels den
vrede herstellen moeten tusschen onze mede-
menschen en de klove overbruggen, die gaapt
tusschen hoogen en lagen, opdat ook spoedig
de laatsten een Kerstfeest vieren mogen,
waarop ze dankbaar mee kunnen zingen
van »eere aan God, ook in ons welbehagen.*
13 LiiteriltAïicl.
Twee wetsontwerpen werden gisteren in
de Belgische Kamer ingediend, een van den
heer Lorand, strekkende tot afschaffing van
het vergunningsrecht en invoering van
staatsmonopolie van alkohol, «n een ander
van den heer Fagnart, strekkende tot af
schaffing van de wet op de koopvernietigende
gebreken bjj verkoop of ruil van huisdieren
Beiden werden in overweging genomen.
In Frankrjjk heeft men weer eens een
Duitscher in hechtenis genomen, die ver
dacht wordt een spion te zijn. Naar men
zegt zoude de politie gewichtige bewjjzen
tegen hem in handen hebben.
jarigen leeftjjd zjjn gouden bruiloft gevierd.
De jubilaris is het bekende lid der Fran-
sche Akademie en onafzetbaar secretaris
van de Akademie van Wetenschappen. Hoe
hjj aan zijn vrouw kwam, weet Figaro*
mede te deelen. Den 8n Mei 1842 had op
den kort te voren geopenden spoorweg van
Parijs naar Versailles een verschrikkelijk
ongeluk plaats. De wielen van den trein
waren in brand geraakt en daardoor ook de
waggons; de reizigers, die in de toenmaals
nog met sleutels gesloten rij tuigen zaten,
zagen zich gedoemd tot een vreeseljjken
vuurdood. Drie passagiers zaten in een der
coupés: admiraal Dumont-d'Urville, zijn
jonge vrouw en zjjn secretaris. »Red haar,
vriend,* riep de admiraal zjjn secretaris toe,
terwjjl hjj dezen hielp zjjn vrouw tegen het
vuur te beschermen. »Red en huw haar!*
Dit was zjjn laatste woord. Op dat oogen
blik zakte de waggon in, den admiraal in
den vuurpoel meesleurende. De twee ande
ren werden gered; twee jaar later huwde
Bertrand de weduwe Dumont-d'Urville.
De 126-jarige Savin, die als luitenant in
de »grande armee* van Napoleon had ge
diend en dezer dagen te Saratoff stierf, waar
hjj de laatste 60 jaar had gewoond, is op
last der Russische Regeering met militair
eerbetoon begraven te Petersburg. De Fran-
sche kolonie aldaar droeg de kosten der be
grafenis en had zich bij de uitvaart door
een deputatie doen vertegenwoordigen.
Uit Petersburg meldt men dat de kroning
van den Tsaar en de Tsaritsa in April 1896
zal plaats hebben.
Naar men uit goede bron verneemt, zullen
in den loop van het volgende jaar belang-
rjjke veranderingen plaats hebben in de
hooge rangen der administratieve ambte
naren.
overleden, heeft bjj testament een millioen
roebels vermaakt aan openbare instellingen,
Voor den bouw van een oogencliniek zjjn
200.000 roebels bestemd, voor de univer
siteit en de polytechnische school elk 100.000,
een geljjke som voor de oprichting eener
handelsschoolandere stichtingen ten alge-
meenen nutte werden naar verhouding be
dacht.
De »Magdeburgische Zeitung* verneemt
uit Lemberg dat de chefs van alle takken
van bestuur van den Tsaar bevel hebben
gekregen, de verplaatsing van beambten
om redenen van godsdienst of nationaliteit
voortaan na te laten.
Hoe men aan zjjn vrouw komen kan.
afschuwt, zich hier met het inleggen der
vruchten bezighouden.*
Zjj had sedert hare kindsheid de gewoonte
aangenomen om Amélie Clermont hare pleeg
moeder te nóemen. Hare eigene moeder had
den tjjd niet gehad om zich dien naam te
hooren geven, daar zjj reeds in de prille
jeugd van Sylvie ten grave gedaald was.
Clermont bewaarde het stilzwjjgen. Het
zou zeker wel aardig zijn, dit grillige meisje,
dat zoo schoon en in den grond zoo goed
was, onder zijn dak te hebben. Hjj had
zoover nooit gedacht. Mevrouw Ramey had
hare nicht altijd bij zich gehad; het kon
daarom den pleegvader van Sylvie niet in
de gedachten komen, de goede vrouw van
haar aangenomen kind te scheiden.
Eene nadere overweging «ehter deed hem
inzien, dat het voor Amélie zeer onaan
genaam zou wezen, haar huiszittend leven
te laten varen en hare pleegdochter onder
de menschen te brengen. Hij antwoordde
haar dus:
»Je schikt dat alles volgens je eigen
smaak, maar, beste kind, je moet ook een
weinig met dien van anderen te rade gaan.
Wat je voorstelt, is doodeenvoudig on-
doenljjk.*
Sylvie gaf geen antwoord. Zenuwachtig
en diep gegriefd, boog zjj zich over haar
werk heen. Clermont zette zijne practische
beschouwingen voort en hield eensklaps
opde tranen van het muisje vielen op het
handwerkje, waarnaar zjj met aandacht
scheen te kg ken.
De Pasteursche genees wjjze van honds
dolheid heeft in Rusland van Oct. '93 tot
Oct. '94 uitstekende resultaten opgeleverd.
Yan de te Petersburg, Moskou, Warschau,
Odessa, Kharkoff, Samara en Tiflis behan
delde patiënten, wier gezamenlijke aantal
meer dan 2000 bedraagt, overleden er
slechts 35.
Een rijke koopmansweduwe, te Moscou
Bedroef ik je?« vroeg hjj op een ver-
goeljjkenden toon. »Je moet mjj echter toe-
i staan, beste meid, verstandig met je te
spreken.*
Zjj schudde even met hoofd, en de
tranen vielen overvloediger op hare bevende
vingers.
»Wat scheelt er toch aan, Sylvie? Heb
je eenig verdriet, waarvan ik niet weet?*
vroeg Clermont.
>Ge hebt mjj niet meer lief,* zeide zjj
zachtjes.
»Ik!« riep Clermont uit, terwijl hij plot
seling opstond.
Hij greep haar bjj de hand en bleef voor
haar staan, diep getroffen bjj de gedachte,
dat dit kind, dat hij had zien geboren wor
den, aan zijne genegenheid twjjfelde.
Waarom denk je, dat ik je niet meer
liefheb? Ben ik niet je beste vriend? Ben
ik niet die van je vader geweest? Heb ik je
ooit anders dan de oprechtste, de teederste
genegenheid betoond
»Ge spraakt vroeger op een vertrouwe
lijker toon tegen mij,« mompelde Sylvie, »en
ge naamt mjj telkens met u mede Nu
weigert ge, mg dezen winter in uw huis op
te nemenen sedert zes maanden spreekt
ge tegen mjj, alsof ik u geheel vreemd was!*
Clermont gevoelde de onmogelijkheid om
zooveel dingen te gelijk aan dit meisje, dat
in tranen wegsmolt, te verklaren. Hjj ver
genoegde er zich dus mee, haar door vrien
delijke woorden tot bedaren te brengen, en
beloofde haar, dat hjj eene oplossing zou
Naar de Daily News* uit Konstantinopel
verneemt, hebben Frankrijk, Engeland en
Rusland Zondag aan de Porte medege
deeld, dat zjj hunne consuls te Erzeroem
aangeschreven hadden de vergaderingen van
het Turksehe comité tot onderzoek naar de
Armenische gruwelen bjj te wonen, zonder
daarvan deel uit te maken of mede het
rapport op te stellen. De vergunning der
Porte schjjnt niet vooraf aangevraagd tot
het doen van dezen stap, die de eerste
lijkt te zijn tot een gemeenschappelijk op
treden der drie genoemde mogendheden in
de Armenische quaestie. De Russische ge
zant moet dit zelfs tjjdens een audiëntie
bjj den Sultan verklaard hebben. Uit Odessa
verneemt hetzelfde blad, dat de Kaukasische
Armeniërs een monsterpetitie aan d. u Tsaar
voorbereiden, waarbjj zjjne inmenging ten
behoeve der Turksehe Armeniërs gevraagd
wordt en vergemakkelijking van hunne
verhuizing naar den Kaukasus.
Wat een toestand! zoo schrijft de Itali-
aansche correspondent van de »N. R. Ct.,«
is de indruk, dien men krjjgt uit de open
baar gemaakte geheime papieren van Giolitti.
j Wjj hebben thans de ljjst voor ons van per-
tsonen, die geput hebben uit do kas der
j »Banca Romana,* natuurljjk om hunner-
zjjds haar weder van dienst te zjjn bjj de
behandeling der bankwet in de Kamer. Wat
op die ljjst eene lange Ljjst van personen,
wier ledige zak gevuld is, gevuld voor eene
wjjle! Redacteuren van de »Tribune,« Arbib,
vriend van Crispi en redacteur van de
>Riforma« en later van de Italia,* Mioglia,
van de Popoio Romano,* Belcridi, van de
»Momento,« en zooveel meer. De comman
deur Cantoni, directeur van de schatkist,
wendt zich tot Tanlongo, om door inkoopen
ter beurze te zorgen, dat de Italiaansche
rente stjjgt tot 90de oud minister Miceli
vraagt geld voor de pers. Van Elia zjjn er
verscheidene brieven, waarin hjj verklaart
geen verstand te hebben van de bankwet,
maar toch zjjne stem aan Tanlongo toe
zegt, natuurIjjk tegen geld, en niet weinig
ookDe oudminister Grimaldi vraagt 15.000
lire voor de verkiezingen; de oud-minister
trachten te vinden, die tot beider genoegen
zou zjjn.
Inderdaad maakte hjj, alvorens het kas
teel te verlaten, met Mevrouw Ramey de af
spraak, dat zjj bjj hen, in hetzelfde huis,
kamers zou komen bewonen, zoodat Sylvie
een groot gedeelte van haar tjjd bjj hen
zou kunnen doorbrengen, terwijl op die
wijze aan Mevrouw Clermont de geheele
vrjjheid in hare handelingen gelaten werd,
daar Mevrouw Ramey de verantwoordelijke
leidsvrouw van hare nicht bleef.
Toen dit besluit genomen was, wilde
Pierre het, alvorens te vertrekken, zelf aan
Sylvie mededeelen.
De zon neeg reeds naar den horizon, en
Amélie zou zeker met het diner moeten
wachten; hij nam dan ook haastig afscheid.
»De zaak is geschikt, Sylvie,* '.eide hjj,
terwjjl hjj haar bjj de hand greep. »Je zult
den winter zoo dicht in onze nabijheid door
brengen, als dit mogelgk is zonder bepaal-
deljjk samen te wonen; we zuilen elkander
alle dagen zien; maar je zult wel zoo ver
standig zjjn, je pleegmoeder geen verdriet
aan te doen.*
Zij viel hem om den hals, zonder ant
woord te geven, en drukte hem twee zulke
stevige kussen op de wangen, dat de sporen
daarvan althans tot het spoorwegstation
nog te zien waren.
(Naar het FranschJ
III'liii:in—li ■iIüiHIIUI IHMMMMPBflaWMMKHOBHMBMBgMHEPMMWniiITOWr'g»
(Wordt vervolgd.!