lel Land van Heusden en Lltena, de Langstraat en de Bommelerwaard.
Oude j aar-Wieuwe j aar.
SYLYIE.
M 1371.
FEUILLETON.
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
ZATERDAG 29 DEC.
1894.
n
Dit blad verschuilt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f l.OO.
Frtnco per post zonder prjjs vei hooging. Afzonderlijke
nammsrs 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 60 ct. Elke regel
meer 71/, ct. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond
ingewacht.
j toe. Het gevaar dreigt ook hen, ook dehet redelooze dier staat.
Het is de laatste week van het ten einde
spoedende jaar. De gansehe Christenheid
heeft pas haar grootste feest gevierd sn
onwillekeurig voelt menigeen zich srnstiger
dan ooit gestemd.
De koopman maakt de balans op van 't
afgeloopen jaar en ieder ernstig mensch
berekent in de laatste uren van het weg
stervende jaar zjjne eigene, zedeljjke winsten
en verliezen.
Wat bracht ons het oude jaar?
Deze vraag stemt ons tot ernstig na
denken. Het afgeloopen jaar was een jaar
van strijd op elk gebied, van verwikkelingen
in de gansche beschaafde wereld.
Maar niet alle strjjd keuren wjj af; er
wordt hier en daar een strjjd gestreden,
dien wjj van ganscher harte toejuichen en
dien wjj willen medestrgden. Overal staan
mannen en vrouwen op om zich aan te
gorden tot den strgd tegen de ellende van
onzen tjjd en vooral dit jaar in ons eigen
land, tot den strgd tegen den alcohol. Tal
van ouderen en jongeren hebben zich ge
schaard onder de blauwe vaan der onthou
ding en bestrjjden door woord en daad dezen
gevreesden vjjand, waar en wanneer zjj
slechts kunnen. Voor hen heeft het oude
zelfzuchtige: Ieder voor zich en God voor
ons allen* plaats gemaakt voor het echt-
christeljjkeAllen voor één en Eén voor
allen.
Is het dan wonder, dat de be strijd ei a van
den sterken drank nu ook hunne balans
opmaken? Hebben zg reden om tevreden
te zjjn? Zeker, het afgeloopen jaar heeft
hen een stap verder gebracht. Velen'zijn
van bestrijders medestrijders geworden, vele
onverschilligen hebben hunne lauwheid af
geschud en zich aan hunne zjjde geschaard.
zoo matige gebruikers van sterken drank,
neen, eigenlijk hen nog meer dan anderen.
Een der noodlottigste eigenschappen van
den alcohol is toch, dat hjj steeds prikkelt
tot meer gebruik, tot het gebruik ontaardt
in misbruik, Ieder, die drank gebruikt, stelt
zich bloot aan het gevaar misbruiker te
worden en zoodoende de slaaf van een mee-
doogenloos tiran.
En al was nu de matige gebruiker zeker,
dat hjj zgn geheele leven matig zou bljjven,
Door te schenken helpt gjj mede het volk
dronken te maken, te verdierlijken. Keurt
gjj dit af, dan ook op 1 Jan. 1895 geen
drank geschonkenDan, gebroke* met de
heillooze gewoonte en den drank voor immer
uit uw huis gebannen
Zoodoende kunt gjj een zegen worden
voor uwe omgeving, een voorbeeld voor
uwe kinderen. Dan zal op 1 Jan. '95 werke-
Ijjk voor u een nieuw jaar zgn begonnen,
een jaar, door u aangevangen met een daad
zoo gebiedt hem de naastenliefde nog, ont- van naastenliefde, met een kloek besluit en
houder te worden, ter wille van zgn zwakkeren een verstandigen maatregel.
broeder. Juist door zjjn matig gebruik be
stendigt hjj eene heillooze gewoonte, die
reeds zoo vele slachtoffers gemaakt heeft.
Hjj, de matige gebruiker is de man, die de
drinkgewoonten in eere doet houden. De
geheel-onthouders immers hebben er geen
EEN ONTHOUDER.
Vlaardingen, Dec. '94.
WEDSTRIJDEN.
Neemt men een blad in handen, dan valt
schuld aan en de dronkaards zgn afschrik- het oog spoedig op het rubriek >wedstrjjden.
wekkende voorbeelden. i Sport zonder wedstrjjden schjjnt niet meer
Daarom juist moeten de matigen hunmogeljjk. Wedstrjjden tusschen wielrjjders
bittertje voor den eten of hun grogje 's avonds hebben bjjna het geheele jaar plaats, hier
laten staan. Zjj meeten door reine christen- wordt het kampioenschap der provincie,
liefde gedreven, zich eene kleine opofferingdaar van het laad, ginds van Europa ver-
getroosten. Spoedig zal het hun dan bljjken, redeD. Men heeft ook wereldkampioenen,
dat die opoffering hun gewin geweest is. en om het reeord met een paar minuten
Hun eetlust zal niet verflauwen, hun vroo-1 te verminderen, daarvoor geeft men zich
ljjkheid niet verminderen, hun koude niet vrjj wat moeite. Waren vroeger wedstrjjden
toenemen, want het is, volgens de degeljjkste
geneesheeren, eene leugen, dat alcohol eet
lust geeft, verwarmt of voedt, zooals men
zoo vaak hoort beweren.
>Maar opwekken doet hjj dan toch wel!*
hoor ik zeggen. Zeker, dat stem ik vol
komen toe, dat moet ik, helaaswel erken
nen. Maar wat wekt hg op? De reine, echte
vrooljjkheid misschien? Och neen, die wjjkt
juist voor alcohol. Maar al het dierlgke,
het lage in den mensch wordt er door op
gewekt. Wie herinnert zich niet de weer
zinwekkende tooneelen, op zoo menigen
Doch nog oneindig ver ligt het 8choono jnieuwjaarsdag aanschouwd? Wie heeft niet
doel, waarnaar zjj streven: >Een vrjj en[V8f met ^delgden gedacht aan de arme
krachtig Nederland, vrjj van drank.* Daarom j onder8 *an die jongelingen, haast nog kin-
echter houden zjj niet op met den heiligen i dereü' ie men °P zo° nt dag ^t slingeren
strgd te prediken, neen, hun jjver wordt i lanf de straten' aJllerl,ei h«derlgke taal
er te meer door geprikkeld. En waarljjk, «Slaande m kunne dronkenschap. En toch
de strgd is gebiedend noodzakelijk. Aller- ^omt elk jaar opnieuw de drankflesch op
wege zien wjj de heillooze gevolgen van Januari reeds s morgens op tafel. Toch
de drankmis- en gebruik. U deze hier te *Aat men ™?r,fc hefc n1ieQW« Jaar te be"
schetsen, zal wel overbodig zjjn. Ieder kent f^en met zich zelf en andereu het verstand
ze van nabjj. Geen familie in ons vaderland, e benevelen,
die niet etm of meer harer leden slachtoffers
zag worden van den drank.
Nog altijd moeten tienduizenden en hon
derdduizenden wakker geschud worden uit
hun dommel, overtuigd worden, dat hun
plicht hun gebiedt zich aan onze zjjde te
scharen, mede den oorlog te verklaren aan
»Ja maar,* hoor ik weer zeggen, >als
ik zie, dat de jongelui de hoogte beginnen
te krjjgen, schenk ik niet.* Alsof het u
mogeljjk is, altjjd te zien, of het reeds zóó
ver gekomen is met den jongen man, en
alsof uw drank, gegeven toen de jonge man
misschien nog geheel nuchter was, niet
koning Alcohol. Hiermede mogen zjj niet medegeholpen heeft, om een mensch in een
aarzelen, de nood stjjgt en de ellende neemt ^oe8fand f® brengen, waarin hg nog beneden
van paarden alleen in zwang, zoo het heette
ter verbetering van het paardenras, nu heeft
men ook wedstrjjden tusschen paarden en
wielrjjders.
Maar verder heeft men ook watersport;
roei wedstrjjden en zeilwedstrijden nemen
steeds toe in aantal en vorderen steeds de
belangstelling der liefhebbers. Engelsche
spelen met Engelsche namen zijn hier inge
voerd en worden vljjtig beoefend. Heette
het eerst om den jongen lieden een ge
zonde lichaamsbeweging te verschaffen, om
het evenwicht tusschen de ontwikkeling
van geest en lichaam te bewaren, nu heeft
men ook op dit gebied wedstrjjden. En-
gelschen komen hier, Nederlanders gaan
naar Engeland om zich met elkander te
meten in kracht en behendigheid.
Ook zang- en muziekgezelschappen, rede
rijkerskamers moeten aan concoursen of
wedstrjjden deelnemen. Medailles en lauwer
kransen moeten de baaieren versierenmen
mag in dit opzicht niet achterstaan bjj
zuster-vereenigingen, daarvoor worden alle
krachten ingespannen. Schermen en gym
nastiek, in haar geheelen omvang, geven
mede aanleiding tot wedstrjjden en zelfs
kolven, billarten, kegelen worden door velen
met jjver beoefend in de hoop, dat men
eenmaal zoo gelukkig zal zgn een prjjs te
behalen.
Men wil gekend, als specialiteit gewaar
deerd worden, en hoorde men vroeger slechts
(Naar het Framch.)
voor mjj, als ge wilt: ik zal mg alles laten
i welgevallen.*
i Ik bemoei mg nooit met een huweljjk,*
zeide Amélie. »Ik heb een te feeder hart:
ik zou het gezicht der ongelukkigen, die ik
gemaakt had, nimmer kunnen verdragen.*
j t Waarom zouden zij ongelukkig zjjn?
/y Met den goeden smaak, die u eigen is,
zoudt ge twee menschen gelukkig kunnen
Mjjnheer en Mevrouw Clermont barstten maken! Dit is eigenljjk niet moeiljjker dan
in lachen uit. De gedachte, dat Jacques een ameublement te schikken; alles hangt
verlegen kon zgn, kwam hun als de maar af van den tact, waarmee men iets
grootste dwaasheid voor. doet. Er zgn behangers, die u eene hooge
>Lacht maar zoovel g« wilt!* vervolgdesom laten betalen, en tech zou men zeggen,
de jonkman. »Ik weet wel, dat het dwaas'dat men in een logement is, terwjjl anderen
moet klinken, als iemand, die zulk een
langen baard heeft eu eene aardige reke
ning in het Café Anglais, die ik trou
wens verleden jaar betaald heb, van ver
legenheid spreekt, te meer daar het niet
aan iedereen gegeven is, deze laatste eigen
schap te bezitten. Maar ik Den verlegen,
als ik onder de menschen kom. Ik ben
bang voor de meisjes, voor de fatsoenljjke
meisjes, wel te verstaan, ik ben nog banger
voor hare mama's en voor hare papa's
ben ik het nog ergerEn voor hare tantes,
hare ooms en zoo al meerIk zal mjj
daar nimmer over heen zetten.*
>Er is toch zooveel schoons in het huwe
lgk!* zeide Mevrouw Clermont met hare
welluidende stem.
Wanneer men van uw huwelgksgeluk
getuige geweest is, valt het niet moeiljjk,
dit toe te stemmen.*
Zgn blik vestigde zich met eene uitdruk
king van genegenheid op de beide echtge-
nooten
>Dus,« beweerde Amélie, >moet je gaan
trcuwen.*
iün mogeljjk! Zelf een vrouw ie zoeken!
Dat nooit van mjjn leven! Doe gjj dat
met niets
Hjj keek het vriendeljjke salon in de
rondte, waar de verschillende zachte kleuren
ineensmolten tot een bekoorlijk geheel. Hier
en daar zag men het een of ander stuk
porselein, eene uitheemsche plant met rjjk
gekleurde bladeren, die het oog aantrokken
en het er te geljjk met welgevallen op
deden rusten.
»Daar het er hier zoo gezellig uitziet,
zeide Jacques, »denk ik wel, dat gjj mj
aak eene goede vrouw zoudt kunnen helpen.
>Hjj zweeg; Pierre en Amélie wisselden
een blik
»Hoe oud ben je toch?* vroeg Clermont.
»Wilt ge inzage van injjne papieren heb
ben? Welnu, ik ben Jacques Félix Debrancy,
vjjf en twintig jaren oud, de zoon van
wijlen den generaal Debrancy, met een kapt
taal van twee en twintig duizend franken
daar de overige zes duizend franken gedienc
hebben om de schulden van genoemden
Jacques Félix te betalen, die hg g«maakt
had, toen hg nog allerlei jeugdige dwaas
heden beging. Gezondheid volmaakt, karakter
zachtaardig, humeur gewoon. Wat wilt ge
nog meer weten?"
van harddraverijen en hardrjjderjjen met
paarden en op schaatsen, waren die wed
strjjden volstrekt niet algemeen, nu zjjn
wedstrjjden op allerlei gebied aan de orde
van den dag.
Is dit toe te juichen, moeten wjj o»s in
die algemeene opgewektheid, in die groote
belangstelling voor lichaamsoefeningen ver
heugen? Is het een verblijdend teeken des
tjjd8, die ambitie om althans in het een
of ander een prjjs te behalen? Groote, zeer
groote nadeelen zjjn aan die tallooze wed
strjjden op allerlei gebied verbonden.
Lichaamsoefening, de gymnastiek in het
algemeen, wie zal die afkeuren? Een ge
zonde geest kan alleen huizen in een ge
zond lichaam, is reeds een overoude spreuk.
Misschien werd 40 jaren geleden te weinig
voor het lichaam gezorgd, maar het te
weinig van toen wordt zeker door het te
veel van heden overtroffen. Die wedstrjjden
toch zijn voor velen een oorzaak van te
groote inspanning. Men wil het winnen en
benadeelt daardoor dikwjjls zgn gezondheid.
Hoevelen dier prjjswinners moeten de be
haalde medaille, of wat het zjjn moge, met
het verlies hunner gezondheid koopen?
De winners van heden moeten morgen
voor anderen de plaats ruimen. Lichaams
oefening is goed, maar vele wedstrjjden
vorderen te veel van de krachten der strjj-
ders. Zg hebben zich overschat, en onder
vinden daarvan spoedig de treurige gevolgen.
Voor vele jongelieden mag een ander
nadeel volstrekt niet te licht geteld worden.
Wil men uitmunten boven zgn makkers,
dan is daarvoor oefening noodig, en die
oefening vordert veel inspanning en tjjd,
die voor zoovelen groote waarde heeft,
willen zjj hun doel bereiken.
Vooral jongelieden die moeten studeeren,
om op andere concoursen een lauwerkrans
te behalen, die hun den weg zal banen om
naderhand hun positie in de maatschappjj
in te nemen, moeten hoogst voorzichtig zjjn,
vooral voor hen is tjjd geld. Zjj behoeven
het lichaam nu niet te veronachtzamen,
wat vroeger veel het geval was, maar zjj
behoeven ook niet te streven om op wed
strjjden uit te munten, want met het trainen
zoo noemt men het immers, is veel tjjd ge
moeid en die kan niet gemist worden.
De tjjd, in roeibooten of op rg wielen
doorgebracht, is voor de studie verloren!
Verder is sport vrjj kostbaar, niet slechts
tjjd, ook geld gaat daarmede verloren en
wie dat nu in overvloed heeft, kan rjjden
en varen en spelen zooals hjj verkiest, doch
vele sportsmen verkeeren niet in dat gunstige
geval en moeten zich in velerlei andere
zaken opofferingen getroosten om aan hun
zucht tot sport te voldoen.
Zoo komen wjj tot een ander groot be
zwaar. De sport bevordert de uithuizigheid.
Had het Nederlandsche volk vro^:e' d-n
naam, dat het den huiseljjken haard in
eere hield, dat Oost West, thuis best een
echte Nederlandsche spreuk was, met bet
toenemen van sport is daarin verandering
gekomen, en de wedstrjjden geven op ver
schillende wjjzen gereede aanleiding voor
velen, om hun genoegen buiten den hui
seljjken kring te zoeken.
Men is lid van een sport-vereeniging, en
het besluit wordt genomen een wedstrjjd
te organiseeren. Door de leden wordt men
tot lid der regelingscommissie, tot lid der
jury of wat ook benoemd, en hoewel men
den noodigen tjjd moeieljjk van zgn ge
wone dageljjksebe bezigheden kan afnemen,
hoewel men vooruit weet dat de zaken
daardoor zullen ljjden, men meent voor die
eervolle onderscheiding niet te mogen be
danken. Vergaderingen moeten gehouden
worden, soms is een reisje noodzakeljjk, veel
tjjd wordt verloren met allerlei bespre
kingen, men getroost zich alles om de eer,
men moet iets voor de zaak overhebben,
maar verzuimt daardoor niet zelden zgn
eigen belangen en die van zjjn gezin Ge
zondheid, tjjd en geld kosten die wedstrjjden,
en daarom zgn zjj af te keuren, voor hen
die hun gezondheid op prjjs stellen en tjjd
noch geld te misstn hebben.
Het is niet in cjjfers te brengen, wat
die wedstrjjden aan de liefhebbers kosten,
maar vrjj zeker zou dit bedrag velen af
schrikken om tot
strjjden mede te
»Een gezonde geevr in i
lichaam!* maar daarom ook moet alle
lichaamsoefening,
big ven, en nooit overmatige inspanning
worden; uitspant mag g:*n hoofdruk
zgn en dit wordt het, als xneu toegeeft aan
de liefhebberjj van wedstrjjden, want mm
wil toch niet gaarne achteraan kor
Maar genoeg. Lichaamsoefening, gymna
stiek, spelen van allerlei aard, zgn volstrekt
niet af te keuren hoog niet:
gespannen zgn, uitspanning is noodig, inaar
misbruik is voor velen nooulottig en van
dat misbrnik zjjn de wedstrjjden wel de
hoofdoorzaak. W.- t «Uk
opzicht noodig, uok in net a> m dis
spelen, omdat op overdrjjving steeds reac'ie
j volgt, en het zeer te betreuren zou zgn
als men weder tot vroegere to«si anden terug
keerde, toen aan lichaamsoefeningen bg tie
opvoeding geen plaatsj- gegu .<1 w ir i.
Buitenland.
Waarom heb je je toch bg de expeditie
van Dubois aangesloten?*
>Och, wat zal ik u daarvan zeggen?*
Dit antwoord scheen aan den echtgenoot
van Amélie niet bevredigend toe, die er bjj-
voegde
»Eene hopelooze liefde?*
>Neen! Ik heb nooit bemind, wat be
minnen mag heeten. Ik zal u zeer dwaas
toeschjjnen, maar ziehier de waarheid. Er
was een meisje, dat zich aan mg had ge
hecht ik wilde mg niet aan haar ver-
b;nden; ik ben altjjd bang geweest voor
banden, die zoo gemakkelijk aangeknoopt
worden en die men later niet meer kan
losmakenToen heb ik, daar ik den
moed niet had om ze te verbreken, een
voorwendsel gezocht ona weg te gaanjuist
hoorde ik van de expeditie van Dubois; ik
heb mg daarbjj aangesloten. Dat is de ge
heele zaak.*
»Vrjj eenvoudig!* zeide Amélie.
Moest je daarvoor zóóver gaan?* vroeg
Clermont.
»lk kon geane andere gelegenheid vin
den,* antwoordde Jacques.
Na eenig stilzwjjgen voegde hg er glim
lachende bij
Welnu, zult ge mg nu aan een vrouw
helpen?*
>We zullen eens zien!* zeide Clermont
bedaard. >Je hebt zooveel haast toch niet,
denk ik.«
Zjj begonnen over allerlei dingen te praten,
en de tjjd ging zóó spoedig voorbjj, dat het
reeds lang middernacht was, toen ijj er aan
dachten, van elkander te scheiden.
Op het oogenblik van vertrekken zeide
Jacques
»8taat ge mjj toe, mjjn leven van vroeger
te hervatten, en hier uit en in te loopen,
zooals weleer?*
»Wel zeker!* zeide Clermont. »Je zult
mjj daarmee zelfs zeer veel genoegen doen.*
Jacques wendde zich toen tot Amélie om
De elndépendance öelge« deelt den in
houd mede van de akte van beschuldiging,
in zake het proces, dat in het begin van
>Als ik een zoon had gehad,* zeide
Clermont tegen den jonkman, >dan zou ik
hem gewenscht hebben, zooals gjj zjjt.v
ook hare toestemming te verkrjjgenhjj las »Met mjjne gebreken?* vroeg Jacques,
deze in haar blik en in haar glimlach, zoowel>Als het zoo moest, ja, met je gebreken
als in de hand, die zg hem hartelgk toestak, liever dan met die van anderen.*
»Ik ben big, dat hjj teruggekomen is,j Jacques was ook een van die kinderen,
zeide Pierre tegen zjjne vrouw, toen hjj hen welke Clermont had zien geboren worden,
verlaten had. >Het was zoo somber, toen Toen Amélie hem op den eersten Zondag
hjj weg was. Vind je het goed, dat hjj met na haar huwelgk zag, ais e*n jongen van
ons mee naar buiten gaat?* tien jaren, zeer klein, maar zeer dapper,
»Zeker,« antwoordde zjj. »lk geloof, dat ofschoon lichteljjk door vleiende woorden
hjj meer uitgeput is dan hjj wel wil erkennen, van zgn stuk gebracht, had zjj genegenheid
We zullen hem de buitenlucht laten genietenvoor dit aardige ventje opgevat, dat ouder
die zal hem goed doen.* :loos was en overgelaten aan de zorgen van
Inderdaad had Jacques groote behoefte een voogd, die zgn fortuin zeer goed be-
aan kalmte en rust. Wat hg gezegd had, heerde, maar die hem, als het vacantie was,
was de volle waarheidhjj was terugge- op de school liet. De donkere oogen en het
deinsd voor eene verbintenis, die hjj duur- half overmoedige, half schuchtere voorkomen
zaam vreesde te zien worden. Het meisje van den knaap hadden het hart der goede
had echter veel meer indruk op hem ge* Amélie getroffen. Zg opende hare moeder-
maakt dan hjj zich zelf wel wilde bekennen, ljjke armen voor hem en had hem lief als
Hg beminde haar niet genoeg om haar zgn haar eigen kind.
leven toe te wjjden, en hjj beminde haar; »Gjj hebt eene dochter,* zeide zjj lachende
toch te veel om het hare te willen vergallen, tegen haar echtgenoot, toen hg haar over
Hg was met een eenigszins bezwaard hart Sylvie sprak, »en ik heb nu een zoon ge-
vertrokken; maar hg kwam in eene vroo- j kregea.*
ljjke stamming terug. i Later vervreemdde Jacques al meer en
Hjj vergezelde zjjne vrienden naar hun meer van Mevrouw Clermont door het sohool-
buitenverbljjf, waar zjj eene maand ver- leven en de ruwe manieren, eigen aan jonge-
toefden en waar zjj zich volkomen gelukkig j lingen, die bjjna volwassen zijn, en die hen
gevoelden. Tusschen deze drie menschen, aan het gezelschap der vrouwen onttrekken,
die in karakter zeozeer van elkander ver- om ze eenige jaren daarna aan andere
schilden, heerschte eene volmaakte over- j vrouwen, die niet tegen de eerste kunnen
eenstemming omtrent de voornaamste zaken, opwegen, terug te geven, en ook door
waaromtrent men het dan ook eens dient een soort van valsche schaamte, die tot zoo
vele slechte daden leidt. Hjj kwam er maar
zelden en gedroeg zich dan uiterst koel.
te zgn, als men aanhoudende botsingen wil
vermjjden. Toen zjj te Parjjs terugkwamen,
voordat Mjjnheer en Mevrouw Clermont
volgens hunne belofte een bezoek aan het
kasteel zouden brengen, was de scheiding
voor allen pjjnljjk.
/Wordt 'wtuf'nd
