Kei Land van Iteusden en Alteiia, de Langslraal en de Bonimelerwaard. SYLYIE. Toynbee-werk. FEUILLETON. Uitgever: L. J. YEEBMAS, Heusden. M 1381. WOENSDAG 30 JAN. 1895. Buitenland. VOOR O Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f l.OO. Franco per post zonder prjjsvei hooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertsntiën van 16 regels 50 ct. Elke regel meer 71/, ct. Groote letters naar plaateruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrjjdagavomd ingewacht. 't Was op een schoonen, zachten April- avocd dat door den secretaris van de S - cietet »Tot onderling nut*, ten aanhoor van vj]f gewone en vier bestuursleden het jaarverslag uitgebracht werd. 't Was een naargeestig verslag, één en al moedeloosheid en noch zjj, die een warm, noch zij die een koud grogje nuttigden, zagen eenig licht in de duisternis. Op een na. Die een was de jonge docter, kersversch van de academie, een man vol idealen. Toen na lezing van het verslag namens het bestuur een voorstel gedaan werd, dat als 't ware de belichaming was van 't moedelooze ver slag en alle leden door een zucht reeds voor 't stemmen hun antwoord lieten raden, was 't de docter die wat leven in de brou- werjj braakt en zoodanig te keer ging dat zijn medeleden van verbazing de handen incn sloegen en eenstemmig verklaarden dat ze zich op zijn splinternieuw voorstel stel van het bestuur de zaak aan kant te doen en 't verlies onderling te dekken. Maar nu hadt ge den docter eens moeten hooren Wat, riep hij uit, aan kant doen, en de zaak is nog niet eens begonnen! Ik bedoel goed begonnen, w. t. v. Ja, ge hebt boeken gegeven en middelen verstrekt om den tijd te passeeren, maar wat hebt ge gedaan om den lust tot lezen aan te wakkeren en den bezoekers in te wijden in de geheimen van de verschillende spelen? Niets, ge hebt er letterlijk niets aan gedaan, alleen maar gezegd: lees en speel, ik bemoei me verder niet met je. We hebban nu gezien wat daarvan komt en nu stel ik voor 't over een anderen boeg te gooien en ons persoon lijk voor deze zaak te interesseeren. Ik heb b. v. op ons zaaltje een schaakspel zien staan, 't is nog ongerept, want geen der bezoekers heeft er ooit een gezien. Nu stel ik voor, dat gjj Van der Wind, die een bolleboos in 't schaken zjjt, één avondje in de week u wijdt om de geheimen van nog eens ernstig beslapen moesten. >Onderling Nut*, moet ge weten, had 1 dat schoone spel uit te leggen aan de lief- een jaar te voren besloten ook eens iets hebbers. Komen zullen ze wel, als wij maar te doen voor dien grooten kring van mannentakt hebben met ze om te gaan. Willemsen en vrouwen, die opgaan in de zorgen voor en ik zullen een avondje voor onze rekening 't dagelijksch brood, die alleen maar weten nemen en wat muziek maken. Als dat op- wat tobben en zwoegen is en geen ver- neemt en daar ben ik niet bang voor, dan moeden hebben dat ook voor hen geestelijk j' geven we in de a.s. winter een compleet genot is weggelegd. Toen dit plannetje was concert, maar dan moeten er dames mee- opgeworpen werd het door de leden met doen. Ik sta mijn piano voor 't goede doel veel bgval opgenomen en voor hun doen af. Uw dochters Willemsen en de uwe Van schitterend uitgevoerd. Men besloot een bi- Gent zullen zeker gaarne meedoen, bliotheek te stichten en die onder dak te' En nu de bibliotheek. Wat die betreft, brengen op de bovenzaal van een bierhuis moeten we geheel van richting veranderen, zonder vergunning, waar dan op twee We zijn van 't idee uitgegaan: de menschen avonden in de week gelegenheid zou gegeven vervelen zich thuis en zullen gediend zijn gorden boeken te ruilen niet alleen, maar met wat lectuur. Dat is falikant uitge- ook te lezen. De kastelein zou voor zeer komen. Wel vervelen ze zich, maar met van bestuursleden, maar den indruk geven dat 't ons wezenlijk te doen is iets van onze wetenschap, van onze kunst te geven en duidcljjk te maken. We moeten den indruk geven, niet dat we hun een pleizier komen doeD, maar dat 't ons pleizier doet, wan neer ze tot ons komen. Sedert vele jaren reeds heeft men, vooral in Engeland, op die wjjze getracht, nuttig te zijn. Mannen en vrouwen van naam, kunstenaars en spe cialiteiten op alle gebied van wetenschap en kunst, hebben zich gegeven aan 't volk en daar werkelijk plezier aan beleefd Te Amsterdam, in >Ons Huis«, geven dames van goeden huize les in verstellen, aan vrouwen uit 't volk, komen zangers en zangeressen concert geven, stellen schilders hun werken ten toon, en 't is aardig, te hooren, hoe de bezoekers langzamerhand smaak krjjgen in kunstuitingen van allerlei aard, zoodat ze nu zelfs een uitgebreid stuk poezie van Jan van Beers met aandacht tot het einde toe kunnen aanhooren, wat in 't begin een onmogeljjkheid was. In Luxemburg ligt de sneew een meter hoog. De posten komen niet geregeld aan; sómmige plaatsen zijn van alle verkeer verstoken. 450 mark per 100 K.G. worden geheven. Keizer Wilhelm zal Bismarck gaan be zoeken, als deze zjjn 80stea jaardag viert. Vreeselijk verminkt vond mes deze week op den overweg van den Grand-Central- Belge te Pont-a-Nole het lijk van een 38- jarigen mijnwerker te CourcelFs. Een arm was van het lichaam gescheiden en een hand werd 20 meter verder gevonden. Het onderzoek heeft uitgewezen, dat de onge lukkige tweemaal overreden is, het eerst door den nachttrein van Walcourt, het tweede door den vroegtrein. Door eerstge noemde moet hem een wond aan het hoofd zijn toegebracht, waarvan lig het bloed met zijn zakdoek heeft willen stelpen, dien men in zijn jaszak terugvond. Vervolgens moet hjj het bewustzijn verloren hebben en zoo door den tweeden trein zjjn afgemaakt. Te Horel (district Trier) is een kind zonder beenen en armen geboren. Het wicht is overigens krachtig en gezond. Aan de Times* worden uit Teheran eenige bijzonderheden medegedeeld van de aardbeving, die 17 dezer Kuehan heeft ver woest. De eerste schok werd des middags waargenomen en in drie minuten was de stad verwoest. Zes honderd personen werden bedolven onder de puinhoopen eener moskee en 600 onder die van verschillende badin richtingen. Gedurende drie dagen ontbraken water en levensmiddelen, zoodat de overlevenden ver schrikkelijk hebben geleden. Tengevolge der geleden ontberingen zjjn nog vesl overleden. Sedert 17 Januari worden er dageljjka geringen prijs bier en koffie leveren, »On- derling Nut* voor plaatwerken, dam-, do- lectuur zjjn ze niet gediend, omdat ze öf 't lezen verleerd hebben, öf een soort lectuur mino- en andere zorgen en algemeen voor- wenschen, die wij ze niet geven willen. In spelde men dezen nieuwen tak van O. N. een krachtigen bloei. In den eersten tijd ging het wezenlijk goed ook. Het zaaltje goed verwarmd en verlicht, trok aardig volk en de boekeu werden gretig gehaald. Maar na een paar weken scheen de glans der nieuwheid geweken eu 't bezoek beide gevallen moeten ze leeren lezen in onze boeken. Eu nu stel ik voor dat gij, dominé, u een avondje beschikbaar stelt om voor te lezen en aldoende den lust tot lezen aau te wakkeren. We kunnen dat eens afwisselen met voordrachten, maar hoofdzaak moet lezen blijven, met mondelinge schokken gevoeld. De koude is ondrageljjk. Volgens officieele opgaven, hebben de Russische geneesheerwn verlaten Askabad Permitteer me nu nog te zeggen, dat ze j werkstakingen in de Fransche mijnen injom hulp te verleenen. dat alles Toynbee-werk noemen, naar Ar- |ig93 den mijnwerkers 1.722.000 dagloonen nold Toyiibee, docent aan de universiteit0f 10.600.000 frs. gekost. In plaats van; De Russische minister van buitenlandsche te Oxford. Toynbee is reeds op 31-jarigen j 26.651.000 ton in 1892, werden slechts zaken Von Giers is Zaterdag overleden, leeftijd in '83 overleden, maar 'tis hem j 26.179.000 ton kolen gegraven, zoodat, bij gelukt, onder studenten en andere geest-j a)in8tens even groot verbruik, 500.000 ton verwanten, liefde te kweeken voor zijn plan:jmeer uit Engeland en België betrokken is. den zedelijken en geestelijken vooruitgang j De mijneigenaars leden daardoor 8.900.000 te bewerken door persoonlijke toewijding, j fr> schade. Eu nu, meneeren, denk eens over dezej koersverandering na. Grootsch kunnen wij In den trein tusschen Fontainebleau en 't niet aanleggen, maar toch in elk geval Thomery werd plotseling een der reizigers doen wat onze hand te doen vindt. door een vlaag van waanzin overvallen. Den leden van »Onderling Nut« stond Hjj trok een revolver en vuurde zes maal het niet bijster aan. De een vond dit school- op zjjne medepassagiers, waarvan hij er meestertje spelen niet aanlokkelijk en toonde drie verwondde, terwijl eene dame onmid- St. Petersburg terug. Hjj werd toea geplaatst daardoor de zaak ganscheljjk niet gevat te dellijk gedood werd. Aan het eerstvolgend De heer Von Giers was reeds sedert ge- ruimen tjjd ernstig ziek. Hij bereikte den leeftijd van 67 jaren. In 1841 begon deze staatsman zjjne poli tieke loopbaan als attaché bjj het Russische gezantschap te Bucharest. In 1850 werd hjj secretaris der Russische legatie te Kon- stantinopel en daarna bracht hjj zes jaren als gezant te Teheran door. In 1869 werd hjj gezant te Bern en in 1872 te Stokholm. In 1875 keerde de heer Von Giers te hebben, een ander meende dat hjj er den tijd niet voor zou kunnen afzondereneen derde geloofde niet Halt, riep de docter, die schoolmeesteren wil, zal dat wel spoedig afleeren, die geen tjjd heeft, zal leeren dien te vinden, maar geloof is een allereerste vereischte bjj Toyn- station werd de krankzinnige door de politie onschadeljjk gemaakt. daar ontvangt hjj het ontwerp van den Rjjks- dag, hetwelk in hoofdzaak een herhaling is bee-werk. Toynbee zelfheeft gezegd: Geloof van dat van 't vorige jaar. In dat ontwerp in het nuttige en goede van uw werk en wordt voorgesteld een belasting te heffen naar de mate ge dat doet, naar die mate van tabaksfabrikaten, terwijl de belasting bjj het depurtement van buitenlandsohe zaken, en in het bjjzender belast met het beheer over de Aziatische bezittingen. Als assistent van prins Gorschakoff bewees hg Juist heeft de Duitsche Bondsraad hetgoede diensten bjj de oplossing van de moei- ontwerp op de tabaksbelasting goedgekeurd, ljjkheden met Engeland, die toen aan de orde waren. Van daar dan ook, dat de heer Von nam af, de lezers slonken. Nog voor 't einde toelichting. van den winter kon O. N. reeds constateeren Om nu niet te veel hooi op onze vork dat deze poging zoo goed begonnen, jam- te nemen, stel ik voor, ons hiertoe te be- merljjk mislukt was en vandaar dat treurige palen. Ik hoop, dat de heeren me goed be- jaarverslag en die zuchten over de ondank- grepen hebben uit deze enkele grepen. We baarheid van 't volk. Vandaar ook het voor- moeten daar niet gaan zitten met het air (Naar het Fransch.J (17 geweestvroeg »Zoo, zijt ge jaloerse!) Sylvie. »En wat dacht ge wel, toen ge jaloersch waart »Het was een zeer onaangename positie, zeide Clermont lachende. »Ik had wel lust om heen te gaan of iets onaangenaams tegen Amélie te zeggen, of ook den kapi tein te dooden. Hjj heetteMaar ik weet mjj zjjn naam waarljjk niet meer te herinneren.* »Hadt ge lust om iets onaangenaams tegen mjjne pleegmoeder te zeggen?* her nam Sylvie op denzelfden toon, alsof zjj eene les gerepeteerd had om die van buiten te leeren. »Het was immers hare schuld niet?« »Wel zeker niet. Maar het voornaamste kenmerk van de jaloezie bestaat juist in onbilljjkheid.* Sylvie knikte toestemmend. »£n verder?* »Wat verder?* »Toen ge opgehouden had, jaloersch te zjjn. En wanneer was dat?* »Toen ik uit den mond van Amélie ver nam, dat zij mjj veroorloofde, hare hand te vragen.* j Waart ge toen gelukkig?* »Dat zal waar wezen,* zeide Clermont. De herinnering aan die geheiligde ure, die sedert lang in het binnenste van zjjn hart begraven was onder eene menigte andere genotvolle uren, rees thans in al hare kracht wedef bij hem op. Sylvie had haar hoofd voorovergebogen en vroeg niet verder. De geregelde stap der paarden was het eenige geluid, dat zich deed hooren. Pierre had geen lust om het stil- zwjjgen te verbrekende herinnering, die zjjne pleegdochter bjj hem opgewekt had, riep duizend teedere aandoeningen te voor schijn. Na de onvergeteljjke ure, waarop Amélie zjjne hand had aangenomen, waren er andere uren gevolgd, die minder liefelijk, minder plechtig waren, en ook deze zweefden hem nu weer voor den geest. Zij kwamen thans aan een met gras be groeid pad, dat zóó smal was, dat de paar den somtijds genoodzaakt waren, tegen el kander op te dringen. »Pa,« zeide Sylvie na eenige oogenblik- ken met eene vriendeljjke, maar bewogene stem, »houdt ge van Jacques Debrancy?* »Dat heb ik je al lang geleden gezegd,* zeide Clermont verwonderd. »Ik acht hem zeer hoog en heb hem innig lief.* Sylvie slaakte een zucht. Zij kwamen op dit oogenblik op een kruispunt, waarop hooge lanen met eeuwenoude boomen uit liepen. Zjj deed haar paard stilstaan. »Pa,« zeide zjj, »er zjjn verschillende manieren, waarop men iemand kan lief- hebben, niet waar?* >Ja,* zeide Clermont aarzelend, daar hjj zal uw arbeid vruchten dragen.* Hierna scheidden de heeren, doch ze zjjn niet op des docters voorstel ingegaan, wat zeer jammer is, want er staat geschreven hjj dan, die weet goed te doen en 't niet doet, dien is 't zende. deze vraag niet recht begreep. »Er moeten wel verschillende manieren zjjn,* hernam zjjne pleegdochter met eene langzaam toenemende verheffing van stem, »want ik houd van tante Ramey, ik houd van mjjne pleegmoeder ik houd veel van Jacques Debrancy, en ik houd van u, beste pleegvaderen dat alles op eene verschillende manier.* >Dat moet wel zoo zijn, daar die ge negenheid van een verschillenden aard is.« »Maar Jacques heeft nog weer eene an dere manier om mjj lief te hebben Zeg eens, pa, is dat de rechte manier?* De stem van Sylvie trilde; zij wendde het hoofd af. Pierre bemerkte eensklaps, dat hij sedert lang aan zijne pleegdochter onderricht omtrent liefde gaf, en dat te midden der bosschen! »Die manier is zonder twjjfel de rechte,* zeide hjj eenigszin3 droogjes, »daar je de hand van Jacques aangenomen hebt en met hem gaat trouwen.* Sylvie gaf haar paard een tikje met hare karwats, ten gevolge waarvan het dier als een pijl uit een boog een der lanen inreed. Clermont had heel wat te doen om haar in te halen. Gelukkig was de grond goed en zijn paard vertrouwd. Al spoedig waren zij naast elkander en draafden wat kalmer voort. Pierre deed een paar malen eene poging om zjjne pleegdochter aan te kjjkenmaar zjj ont week zjjn blik. Eenige oogenblikken daarna vestigde zjj hare oogen op hem, en nu ver ried haar geheele voorkomen het vertrouwen, dat zjj in hem stelde. »Ik ben wel wat dwaas, pa,« zeide zjj op inheemsche ruwe tabak zou vervallen en die op buitenlandsche ruwe tabak van 85 tot 40 mark worden verminderd. Daar entegen z©u van buitenlandsche fabrikaten, zooals sigaren en sigaretten, 900 mark en van andere bewerkte buitenlandsche tabak glimlachende, >maar geef mjj de verzeke ring, dat ge mjj daarom niet minder lief- hebt.* >Het is gevaarljjk, je iets te bekennen, wat het ook wezen moge,* zeide Clermont, »want je onthoudt dit om er later gebruik van te maken. Toch wil ik wel erkennen, dat je dwaasheid niet onaardig is, mits je besloten hebf, je te verbeteren.* Sylvie glimlachte met een zegevierenden blik en wierp het hoofd een weinig naar achteren. Zij zag er zóó betooverend uit. Met hare karwats trok zij een hangenden tak met kamperfoelie naar zich toe, rukte er een paar bloemen af, zonder stil te blijven staan, en wikkelde die in haar sluier. »Wjj zullen er binnen eenige oogenblik ken zijn,* zeide zjj. »Wjj mogen aan de bewoners van deze bosschen de eer wel aandoen, ons een weinig voor hen op te sieren.* Zij reikte een bloem aan Clermont toe, die wel genoodzaakt was, haar aan te nemen. Werktuiglijk stak hij haar in zjja knoopsgat. Sylvie zag dit met genoegen. Vjjf minuten daarna kwamen zjj onder het bladerentak der bosschen. Hier waren geene wegen, ternauwernood voetpaden, begrensd door diepe wagensporen. Het gras groeide daarop zeer welig en liet alleen in het midden eene ruimte over, nauweljjks groot genoeg, dan dat de pooten van een paard er op konden rusten. Het was meer dan vjjftig jaren geleden, dat men daar hout had gekapt, en de mensch had bjjna den weg daarheen vergeten. Het kreu- Giers de aangewezen man was, om prins Gortschakoff in 1882 als minister van buitenlandsche zaken op te volgen. Van dat jaar tot nu leidde de heer Von Giers met vaste hand Ruslands buitenlandsche politiek. Overeenkomstig de wenschen van Czaar Alexander II en Czaar Alexander III was het steeds zjjn streven den Europeesehen vrede te handhaven. pelhout had eene manshoogte bereiktjonge boomen van allerlei soort waren verward in elkaar gegroeid. De dikke stammen der oude boomen verhieven zich majestueus, op hunne witachtige schors versierd met groote plekken bruin of groen mos; de gladde beuken schoten uit de reusachtige stronken bjj groepen van drie of vier op; de eiken kromden zich als aan eene hevige wanhoop ter prooionder de reusachtige wortels hadden de winters groote gaten uitgehold, die ze aan de lucht blootstelden, en dicht in de nabjjheid van het bosch strekten zich de bloempjes tot de pooten der paarden uit. Na een kwartier lang stapvoets gereden te hebben, bleef Sylvie, die vooruit reed, want de weg was te smal voor twee paarden, eensklaps staan en zeide, terwjjl zjj de hand uitstrekte: >Is dat nu de moeite niet waard?* Eensklaps waren zjj het bosch ten einde, eer zij er op verdacht waren. Door een vallei, die als met kiezelsteenen bezaaid was, welke waarschijnljjk van eene groote overstrooraing afkomstig waren, vloeide eene stroom, die zachtkens tusschen de steenen voortkab belde eene uitgestrekte grasvlakte was daar als een tapijt uitgespreid; aan den anderen kant daarvan begon het oosch weder, even donker, even statig. Deze vallei was een oase, die door de bladeren der jonge boomen heen te zien was. »Het is prachtig! zeide Clermont. »Het herinnert mjj aan Fontainebleau.* Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1895 | | pagina 1