Hel Laud van
en Alleua, lie Langstraat hi tic Bomnielerwaard.
Gevaar op zee.
3
FEUILLETON.
SYLYIE.
Uitgever: L.. J. YKKRMAH, Heusden.
m 1389. WOENSDAG 27 FEBRUARI.
1895.
°Pö
Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel
meer 71/» ct. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrjjdagavond
ingewacht.
zeide zjj plotseling
SD1A3
VOOR
O
Dit blad verschjjnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.00.
Franco per post zonder prgsve, hooging. AfzonderLjjke
nummers 5 cent.
■bhbhboskk ssMfar ra
sehoo.-e inrichting ni<-t e veel ho>>p. In de
praktijk mankeert --r akjjd iets nan die z.g.
waterdichte schotten of er komt iets anders,
De naam der Elbe, het prachtige stoom- iets onvoorziens bij dat het vaartuig toch
schip der Noord-Duitsche Lloyd, in den Da^r deH kelder drijft,
vroegen morgen van den laatsten Januari £en ]eek heeft in den regel geen begrip
in de Noordzee vergaan, zal jaren lang in
't geheugen big ven. Een der grootste en
schoonste schepen, een pronkjuweel der
moderne scheepsbouw-kunst is daar ge
zonken binnen den tijd van 20 minuten,
hoe groot het gat wel is dat bij zjjdaling-
scbe aanvaring in den scheepswand ontstaat.
Door spljjting der ijzeren platen, waaruit
die wand bestaat, is dat lek niet zelden 7
M. hoog en een meter of acht breed. Wat
380 van de 400 passagiers met zich nemende een ontzettende watermassa over die opper-
naar den bodem der zee. Storm, golven vlakte naar binnen dringt, kan men zich
noch nevel dragen hiervan de schuld; t ongeveer denken. Wat zullen daartegen
was een donkere Macht, maar mist hing er vvaterdichte schotten helpen? Men heeft geen
niet; t, woei hevig, maar schepen als de tjjd Ze te sluiten en zoo al, dan zijn ze door
Elbe, spotten in open vaarwater met wind
en golven. Een onaanzienlijk kolensehip,
waardeloos in verhouding tot de El be vaart
dit schoon- vaartuig in den grond en -
poetst de plaat.
Wij laten geheel daar aan welke zijde de
den vreeselijken stoot zóó verbogen, dat ze
niet te sluiten zijn.
Men dient ook in 't oog te houden, dat
de schepen afmetingen aangenomen hebben,
die bun behouden aankomst in groot gevaar
brengen. Om bij de Elb* te blijvendat
Niemand? Is er dan niet minstens één, jeenige K.M. uitwijken, hij zou zijn reis te waarin zij opkomen tegen de scheeve voor
die de schuld draagt?
schuld ligt van dit ontzettend onheil, 't stoomschip had een lengte van 128 Meter,
onderzoek is trouwens nog niet afgeloopen, was 13 75 jyL breed eu meer dliQ 10 M
doch we willen naar aanleiding van dit hoog> Z»Q machines telden 5000 paarde-
samentreffen een paar opmerkingen maken.krachten en 't kon 1130 passagiers bevatten.
Naar 't geen thans van alle kanten ge- j Bezie die flpt*Hen eens nauwkeurig en
schreven wordt over dit voorval, bl^kt het j herinner u, dat in ons land geen enkele
dat de Engelsche schepen in een heel slechttoren 128 Meter haalt. Stel u dan voor dat
pns internationale over- zoo'n fabelachtig lang gevaarte daarheen
Neen, nier altjjd, gelijk we zien zullen.
Twee schepen snellen over den Oceaan,
langs lijnen, die elkaar kruisen. Wanneer
ze zoo voortvaren is het te voorzien, dat
ze beide gelijk op het punt komen, waar
de lijnen elkaar snijden. Ze zijn elkaar reeds
zeer nabij, op beide wordt goed uitgekeken
en ieder is overtuigd, dat ze met elkaar in
botsing zullen komen, indien 'tzoo voortgaat.
Wat nu te doen?
De internationale overeenkomst zegt:
Wanneer de koersen van twee stoom
schepen elkaar zoo kruisen dat er gevaar
voor aanvaring bestaat, moet dat schip uit
den koers gaan, dat het andere aan stuur
boord heeft.*
Indien ze dus noordelijk aanhouden, moet
het linkerschip den weg ruimen. Dat zal de
kapitein dau ook doen en wel daardoor,
dat hjj zijn vaart vermindert en naar rechts
houdt. Hg laat dan het andere voor zich
heen gaan en hervat, achter dit om, zijn
koers.
De gezagvoerder van 't andere schip echter,
die ook gezien heeft in welk bedenkelijk
geval beide schepen verkeeren, maar niet
zeker is dat zijn collega zich om bovenstaand
artikel bekommeren zal, wil, om alle gevaar
blaadje staan. ~-..F
ienkomst, minu alle schepen stoom en vliegt over den Oceaan. Het moet een te ontgaan, aan het eerste de eer gunnen
eil, indien ze a nevel varen. Van elk ge- trotsch denkbeeld zijn, als kommandant en besluit dit voor te laten; hij buigt naar
„agvoerder is het te verwachten dat. hij zich heerschappij over zoo'n reusachtig schip te links om en mindert insgelijks vaart.
,an dit voorschrift houdt doch men is op'voeren. Ja, maar die duurt slechts zoolang; De kommando's worden op beide schepen
it punt van de Engelsche kolenvoerders 1 bet monster in vliegende vaart daarheen gelijk gegeven en geen minuut later zien
niet geheel zeker. Zij zijn onder de schepen, snelt. Want, wanneer de kapitein in oogen- j beide gezagvoerders dat een aanvaring on-
die de Noordzee bevaren, berucht. Ze heetenj blikkeljjk gevaar bevel geeft te stoppen, vermjjdeljjk is.
ï-Je windhouders van den Oceaan* en daar;dan verliest hg tegeljjk ook de heerschappij.! Beide zien het, maar ze kunnen het afa-
ieder uur geld kost, bekommeren ze zichBoven iien, niemand verbeelde zich dat een soluut niet verhinderen.
o:n niemand en niets en stoomen maar boot van 128 M. even onderdanig is aan De volgende minuut zal beslissen en in
raakTreffen ze in volle vaart een ander j den stuurman als b.v. een aak op de rivier, deze minuut helpt geen omwerpen van 't
roer, geen achteruitslaan meer. Eer men de
schepen tot wenden of teruggaan brengt,
veel verlengen en spoedig kapitein te voet stellingen van de ramp der »Elbe« in de
zijn. Engelsche pers, waarbij vooruitgeloopen
wordt op de uitkomsten van het officieele
Buitenland. onderzoek. De agenten wraken in het bij
zonder de geruchten, welke lord Desart in
de Times* herhaalde en volgens welke de
stoombooten der »Lloyd« maar woest en
roekeloos voortstoomen. Integendeel zoo
zeggen zij worden de gezagvoerders van
al hare schepen aangeschreven de veilig
heid te stellen boven spoed. In de 38 jaren
van haar bestaan verloor de »Norddeutsche
Lloyd* tot dusverre geen enkel menschen-
leven.
Wegens diefstal werd verleden week te
Hamburg de arbeider Carl Wendz gevangen
genomen en naar de gevangenis gebracht.
Daar trof hjj een lotgenoot aan, wien hij
voorstelde, om, wanneer zjj voor moesten
komen, van ro) te verwisselen. Deze per
soon Halleman genaamd was hier
voor wel te vinden en zij verkneukelden
zich bij voorbaat in de pret, die zij van
hun grap konden hebben. Toen Halleman
den rechter moest komen, trad
Een ongeluk, bijna even droevig als dat
bij Moskou eenige dagen geleden, is te Mis-
nu voor den rechter moest komen,
Wendz voor en werd in de zaak van zijn.
ii,',' koles, in Hongarqe, gebeurd. Elf kinderen
lotgenoot door den rechter op de bekende v
wijze ondervraagd. Hij had zich van
feiten vooraf goed op de hoogte gesteld.
De rechter vond hem niet schuldig en
sprak hem vrij met last tot onmiddelljjke
invrijheidstelling.
j waren Donderdag op een beek aan 't schaat
senrijden. Het jjs scheurde, de kinderen
schoten onder 't ijs en kwamen alle
om.
Te Londen is een telegram ontvangen uit
Astrabad (Noord-Perzië) waarin wordt ge-
Natuurlijk was Wendz hierover zeer in;meld, dat de stad Koutchat, in de nabijheid
z'n schik en ging naar huis. Toen de van Astrabad gelegen, door eene aardbeving
schip, dat bedaard voortkruipt, dan trekken Wanneer het roer gewend wordt, duurt het
ze aan 't langste eind en loopen de minste'een betrekkelijk lange tijd eer die beweging
schade op. zich voortgeplant heeft tot den steven en
De gevolgen van dit roekeloos jagen deze naar links of rechts begint af te wijken.
is het ongeluk geschied. Een vergissing,
een onzekere schatting der distantie, een
kan aan honderden menschen'tleven kosten. En eindelijk: men heeft h«t scbip niet zooverkeerd kommando, een verkeerde uitvoe-
eigenljjke Halleman nu voor den rechter geheel is vernield. Volgens dit bericht zijn
kwam en uit den loop der gesprekken meer dan 1000 der inwoners door deze ramp
merkte, dat de rolverwisseling voor hem omgekomen,
gevaarljjk kon worden, vertelde hij wat er
had plaats gehad. Met deze verklaring echter Hfit Engelsche avisojacht »Alaeri>y*, dat
kwam hij niets verder, want de rechters van Chefo° te Shanghai is aangekomen,
begonnen eenvoudig te lachen en wisten dat,raPP°rtHert de Japanners alle forten
de gevaarlijke Wendz gaarne een verkeerden aan de l™dzgde Wei-hai-wei hebben
naam opgaf. Toen de onschuldige* Halle-jvermelcl' d°ch de forten op Lm Kung Tao
man dit hoorde, werd hij over den loop der ongeschonden hebben gelaten,
zaak woedend en hij werd razend, toen men De Chineezen hebben met een troepen-
voortging aan zijn verklaringen geen geloof macht van 17'000 maD en 20 ^nonnen
te hechten. weer een aanval gewaagd op Hai-Oheng.
Eindelijk helderde zich de quaestie op, De JaPaM(*e batterijen brachten
maar het was nu te laat om den waren TöaQd«ljjk vuur tot zwggen,
Chineezen terug trokken.
het
waarna de
schuldige te pakken. Halleman is nu nog
in de gevangenis, daar hg zich nu over de
rolverwisseling nog te verantwoorden heeft.
Opnieuw komt uit Gotha het bericht
van een samenkomst van gekroonde hoof-
v "eds een klein schin dat een kolossus op in zijn macht, dat men 't, bij terugslaan ring van een goed kommando kunnen bjj
jjjde treft, kan hulaatste in den giond der schroeven, terstond tot stilstaan en helder weer en vollen dag de ontzettendste jden" Wanneer de koningin van Engeland
varen. Ja, de scheepsbouwkunde is in den achteruitgaan brengt. Dat duurt zelfs bjj eengevolgen hebben. j°P ^aar terugreis Darmstadt aandoet, zal
laatsten tijd zóó ver dat ze het schip door locomotief eenigen tijd, nog veel langer bjjMen vrage niet: waarom laat men het ze daar de ke'zer en keizerin van Rus-
waterdichte schotten in 6 of meer volkomen een schip, dat met zjjn honderdduizende zoover komen, waarom wjjken de schepen
afgescheiden deelen verdeelt, zoodat wanneer centenaars ia volle vaart de golven klieft, niet eer af, zoodat er voor aanvaring niet
bjj aanvaring een deel doorgeslagen wordt,? Zoo ziet men aan welk gevaar deze zee- de minste vrees behoeft te bestaan?*
alleen dit deel vol loopt, maar alle andere monsters bloot staan, ook wanneer alles in Tjjd is geld, ook op zee. Ieder kapitein
volkomen droog bljjven en 't schip buiten orde is en niemand zich iets te verwjjten j zoekt zoo spoedig mogelijk de haven op,
heeft. jwaar zjjn bestemming is. Wilde hij telkens
Het officieele orgaan te Peking maakt
een schrjjven openbaar, dat de keizer van
China heeft gericht aan het Tsung-li-Yamen,
zjjn ministerie van buitenlandsche zaken.
Het stuk is opgesteld in bewoordingen,
waarin duidelijk de smart wordt weerge
geven, die den armen bedrogen keizer plaagt.
gevaar is doch bouw op dez in theorie
(Naar het Fransch.)
(25
»Wat doe ik daar?*
bij zich zelf.
Zij stond op, de bouquet viel op den
vloer, maar zjj raapte dien niet op en be
gaf zich naar hare slaapkamer. Daar was
de lucht frisscher dan in het overwarme
salon; zjj kwam weder tot zich zelf, en
terwijl zjj zich in den spiegel bekeek, glim
lachte zjj bjj het zien van den blos, dien
het verwjjt, dat zjj zich zelf had gedaan,
op hare wangen te voorschijn had doen
komen.
Langzaam, zonder hare kamenier te
schellen, ontkleedde zij zichtoen zij daar
mee gereed was, bleef zjj besluiteloos staan.
De deur van het aangrenzende vertrek, die
half openstond, verleende een doortocht aan
een liefelijken geur; haar hart werd be
klemd, en eensklaps ging zij met een
haartigen stap en zonder licht naar het
salon, dat slechts flauw door Jen weg
stervenden gloed van den haard verlicht
werd; zjj raapte den gevallen bouquet van
d<n grond op, keerde mmr hare kamer 'erug,
trok eene lade van hare linnenkast tp.n,
wierp er den bouquet in en snelde mar
-haar bed ais naar eene wgkplaats.
Niets ruikt zoo lekker in het linnen-
De keizer schrijft aldus
land, de keizer en keizerin van Duitsch- 0
»Aan mgn ministers! oedert den
land en de hertog en hertogin van baksen-
mqner troonsbestgging heb ik met u alle
Coburg ontmoeten. Als dit bericht waar-
J staatszaken bewerkt, welke noodig bleken
heid bevat is het zeer belangrnk. 1 j
v te zjjn, om het Rgk in stand te houden en
In de Times* is opgenomen een brief het geluk van het volk te behartigen. In
van de agenten de »Norddeutsehe Lloyd,* deze werkzaamheid, welke gewjjd is aan de
om zich te rechtvaardigen. j oogen nu en dan van een geheimzinnig vuur,
Amélie Clermont viel spoedig in een ge-dat meer op de levenlooze voorwerpen dan
rusten slaap, zoodat zjj haar echtgenoot i ©p de bezi' 1de wezens betrekking had. Op
niet hoorde thuis komen. dit oogenblik vestigden zich deze oogen
i met eene oneindige zachtheid niet op het
tooneel, maar op de groote lichtkroon. Zag
Gedurende dezen avond had Clermont Sylvie haar droom zweven in de lichten, die
zonderlinge en nieuwe indrukken ontvangen, 1 door de prisma's weerkaatst werden? of
waarover hij zich zeker zou verwonderd j keek zjj daarnaar slechts om hare blikken
hebben, als zjjn geest helder genoeg was af te wenden van voorwerpen, die dichter
geweest om na te denken over hetgeen hjj in hare nabgheid waren, welke zij ver-
XV.
gevoelde. Achter Sylvie in eene loge ge
zeten, bad hij naar de muziek geluisterd,
die hij van buiten kende, terwijl hjj nu
achtte of vreesde te beschouwen?
Eensklaps echter vestigde zij hare oogen
weder op het tooneel, en zjj keek daarnaar
en dan eens met behulp van zijn tooneel- met echt kinderlijke nieuwsgierigheidtoen
kjjker in de zaal rondkeek en met genoegen het scherm viel, wendde zjj zich tot Cler
van een kunstenaar de opmerking maakte,
dat de schoone vrouwen zich daar in menigte
bevonden.
Langzamerhand had hij zijne blikken op
de loges in de nabjjheid gevestigd en op
gemerkt, hoezeer de schoonheid van Sylvie
die van de andere dames, welke in hare
nabgheid zaten, in de schaduw stelde. Cler
mont vond, dat zijne pleegdochter er be-
tooverend uitzag; zij was sedert hun ver
trek van het kasteel heel wat in haar voor
deel veranderd. Ja, Sylvie was dezolfde niet
meer; zij was schooner dan zjj ooit geweest
washare schoonheid, tot dusverre kinder
lijk, was zoo zeer toegenomen, dat er geene
reden tot twjjfel meer overbleef, of zjj zou,
als zjj den leeftijd van vjjf-en-twintig jaren
bereikt had, beeldschoon mogen heeten.
Maar, en daarover dacht haar pleegvader
na, eene onderworpene, schier smartelijke
ukiirukkin^ had zich over dit jeugdig ge
laat verspreid en gaf aan hare trekken een
goed als violetten,* zeide zjj bjj zich zelf, zonderlingen ernst; toch schitterden hare
mont.
Wat is dat prachtig!* zeide zjj tot hem.
Pierre was waarschjjnlijk nog geheel in
gedachten verdiept, want hjj antwoordde
met een gemeljjk gezicht:
»Ja, heel prachtig.*
Sylvie vestigde toen hare blikken weder
op de zaal en begon tegen hare tante allerlei
opmerkingen over de aanwezigen te maken;
na verloop van eenige oogen blikken had
Mevrouw Ramey werk om niet in lachen
uit te barsten; maar hare nicht ging met
hare opmerkingen voort, zoodat de goede
vrouw het raadzaam achtte om wat achter
in de loge te gaan zitten, ten einde zich,
zonder gezien te worden, aan hare vroolgk-
heid te kunnen overgeven. Clermont maakte
van deze gelegenheid gebruik om zich eenige
oogenblikken te verwijderen. Terstond zweeg
Sylvie,
wjjl zjj zich achter in de loge neerzette, oplevertmaar men komt dit eerst na eene
Zjj bleef daar eenige oogenblikken zitten langdurige ondervinding te weten, en dat
zonder iets te zeggen, toen stond zjj op en was aan Sylvie onbekend,
ging met een verdrietig gezicht meer vooraan Er is in den aanvang van iederen harts-
zitten. Eensklaps vestigde zjj hare oogen tocht, als deze ten minste in eene fijnge-
op de loge, vlak tegenover de hare, waarin voelige ziel ontstaat, iets weldadigs, zoozeer
zich juist niemand bevond. Clermont ver- verwjjderd van alle stoffeljjke neigingen,
toonde zich daarin na verloop van eenige dat zjj zelfs de ervarensten misleidt en dien
oogenblikken en keek haar aan, zonder dat hun doet voorkomen als een der edelste ge-
zjj het bemerkte. voelens. Zelfs Clermont werd daardoor op
De plaatsen in de zaal werden langzamer- een dwaalspoor gebracht: hoeveel te meer
hand weder ingenomenmaar Sylvie bleef moest dit dan met Sylvie het geval zijn
nog skeds in de gedachten verdiepten be- Welnu, het zjj zool* zeide zjj bjj zich
waarde het stilzwjjgen. Bjj de eerste akkoor- zelf. »Mgn noodlot heeft gewild, dat het
den van het orkest trad Clermont de loge geluk voor mij onbereikbaar zou blgven; ik
weder binnen en zette zich neer, zonder onderwerp mg daaraan zooals bet is, schenkt
dat zjjne tegenwoordigheid door het meisje het leven mjj genoeg vreugde om mgne ziel
scheen opgemerkt te worden. voor immer te bevredigen.*
Onder het spelen van het recitatief van Het stuk werd afgespeeld, zonder dat de
Agathe ging Sylvie in den rug van haar toestand van geest verruk King, waarin zjj
stoel leunen en sloot de oogen om des te verkeerde, van haar week. Zij liet zich haar
meer van deze heerljjke muziek te genieten, sortie om de schouders hangen, li-.p de trap*
Toen bet geëindigd was, wendde zjj zich af, stupte in net rijtuig en be.ond zich ap^
tot Clermont en zeide tegen hem, terwijl den drempel van hare kamer, zonder dat zjj
zjj eensklaps hare oogen, die zij tot dus- er eigenlijk bewustheid van had. De stM^f
Welnu?* zeide hare tante, die hare op
merkingen graag mocht hooren.
»Ik ben uitgepraat,* antwoordde zjj, ter
verre neergeslagen had, ophief:
»Wat is dat mooi.*
Dit zeggende, vestigde zjj op haar pleeg
vader een blik, waarin hare geheele ziel
van hare tante, die Clermont uitnoodigd#
om een kop thee bjj haar te bljjven drinkeö,
voerde haar tot het werkeljjke leven terug.
»Laat hem maar gaan, tante,* zeide zjjs
esloten lag; Sylvie deed zich voor, zoo- YOaidat gij van thee houdt, verbeeldt ge u,
als zg was, zonder aan eenig kwaad te ^e- dat iedereen er zoo hoog mee loopt. Ik zal
looven, zonder het te gevoelen, zonder zelfswel twee kopjes drinken, als ge wilt, maat
te weten, dat het bestond. Bestaat het kwaad verontschuldig Mijnheer Clermont.*
Zjj trad haastig binnen en liet aan Mevr.
Ramey de taak over om deze laatste uit-
wel, wanneer de gedachten zóó rein zjjn,
dat de edelste zielen ze zich zelf kunnen
bekennen zonder te blozen? Is het eenedrukking weer goed te maken; Cler.
misdaad, zich door het ideaal te laten be- glimlachte en begaf zich naar zjjne ka'
dwelmen? Het ideaal, d;ze nectar, bedwelmt Hjj had insgeljjks behoefte om alleen te zjjn
evenzeer als de mindere wjjn, dien de aarde /Wordt vtrvoUjd^