lid Land van Heusden en Allena, de Langstraat en de Bominelerwaard.
De Wereldtentoonstelling.
BE GEMBERPOT,
M
M 1414.
FEUILLETON.
WOENSDAG 26 JUNI.
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
1895.
VOOH
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.00.
Franco per post zonder prjjsveihooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel
meer 7l/f ct. Greote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond
ingewacht.
Aangaande de T. worden allerlei over
dreven berichten rondgebazuind, 't Schjjnt
dat de meeste verslaggevers de zaken door
vergrootglazen bekijken. Zoo vond ik tege-
ljjk met mijn 3den brief een overgenomen
verslag omtrent de gestoorde liftreis, heel
verdienstelijk beschreven. Een paar heeren
en een dame stijgen tot op den omgang,
de lift weigert en daar zitten ze hulpeloos,
38 M. boven den beganen grond. Ieder lezer
heeft met hen gesidderd, misschien zjjn er
zelfs lezeressen onder de beschrjjving van
't afdalen flauw gevallen. Onnoodig, mjjn
waarden, dat sidderen en flauw vallen. De
zaak is dezede torens zgn tot aan de spits
38 M., maar die spits is zoo spitsig dat ze
geen lift, zelfs geen mensch in zich ver
bergen kan. De reizigers op den omgang
stonden 25 M., geen c.M. hooger boven den
grond, 't Is een tamelijke hoogte, maar vol
strekt niet beangstigend. Om 't een beetje
te kleuren heeft de ongenoemde beschrjjver
dit eenvoudig verzwegen. Dat die dame wat
van haar stuk was na de afdaling, is geen
wonder daar tal van geljjkvloersche dames
wel van haar stuk geraken.
Ge kent ook de ui van de dame die in
den poot van den olifant woont, en door
een kruier opgesnord wordt, daar de brieven
besteller geen tjjd had ze op te snorren
twee leugens voor een. No. 1 geeft de Ned.
posterjj geen brieven ter bezorging aan
kruiers, ze is daarvoor veel te secuur. Op
de T. heeft ze een apart lokaal met haar
jongere zus de Telegrafie; beide takken
hebben het zeer volhandig. Niet alleen dat
tusschen de exposanten en hunne superieuren
buitenslands een levendige briefwisseling
onderhouden wordt, maar ieder die do T.
bezoekt uit den vreemde zendt iets over de
post naar huis, geïllustreerde T. briefkaarten
zgn daartoe als aangewezen. Alle kaarten
of brieven n.l. ontvangen een rjjksstempel
Wereld ten toonstelling* en worden als sou
venir bewaard. Dageljjks komen brieven met
onleesbare adressen, waarvan vele gelds
waarden bevatten en 't eischt soms dagen
zoekens ze aan haar adres te bezorgen, maar
dat bljjft niettemin 't werk van rijksambte
naren en kruiers komen daarvoor niet in
aanmerking. No. 2, de juf in den poot van
den olifant behoefde niet opgespoord te
worden, daar ze bekend is; ze heeft naast
den linker achterpoot een sigarenuitstallinkje
en voor haar zgn twee brieven gekomen.
Jammer genoeg draagt die dame een anderen
naam dan 't adres vermelde en konden de
brieven niet aan haar afgegeven worden.
Altemaal overdrijving; de man van den
luchtbol doet er ook niet zuinig aan mee.
Voor f 2.50 belooft hg de liefhebbers 300 M.
't luchtruim in te brengenik heb tweemaal
de windingen geteld, die gevierd werden en
daar ik de as ongeveer bepalen kon, weet
ik zeker dat ze nauweljjks 100 M. stijgen.
In 10 minuten trouwens zgn ze uit en thuis,
zoodat het een goed zaakje is, vooral bij
stil weer, wanneer de liefhebbers bij dozijnen
staan te wachten.
Enfin, zonder wat geur komt men er
eenmaal niet, komt zelfs de T. er niet. Maar
wanneer ge weer eens iets verbazends leest,
zet dan voor de voorzichtigheid een vraag-
teeken, want iets verbazends is er op deze
T. niet en gebeurt er niet ook.
Die o verdrij vingen hebben me geheel uit
den koers gebracht. We zouden de Dortsche
poort van Oud-Holland uittredende, een
wandeling over het terrein maken, waar
een echte kermis is opgeslagen.
Van de week daar 's avonds slenterend,
liep ik achter een echtpaar met een vol
wassen dochter, die de handen ineenslaande,
uitriep: >maar 't is hier een woestjjn! Och,
och, wat een fiasco, een enorm fiasco, de
heele T. is een kolossaal fiasco!*
Die was op haar beurt weer aan 't over-
drjjven, al had ze op de plek waar we toen
liepen, niet geheel ongelijk. Er had daar
n.l. een golvende cosmopolitische straat
moeten komen met van alles en nog wat,
doch er zgn zoovele gapingen en plekken
waar niets te zien is dan open terrein, dat
het idee straat bjj geen enkelen wandelaar
opgewekt wordt.
En wat er staat is niet veel zaaks. Ga
zelf na: een schiettent, waarin men met Flo
bertgeweer mikt op een der torens van het
kasteel van Windsor; een tent, op de ker
missen genaamd kjjkspul, waar men door
glazen enkele bezienswaardigheden op 't
man den welluidenden naam Xaflaire geërfd
heeft. Ik meen dat dit ook een algemeen
bekende kermisvermakelijkheid is, ofschoon
ik er niet zeker van ben, daar ik in de laatste
20 jaren geen kermis van eenige beteekenis
gezien heb. Hoe dat ook is, die madam,
die me terwille van u, lezers, altijd gracieus
vrij entree geeft hetgeen trouwens alle
andere entréeheffenden ook doen heeft
daar een goed zaakje, 't Is een ronde tent
waarin een achttal goede paarden en twee
kameelen ten dienste der bezoekers staan, een
levende draaimolen dus. Op de maat van
een oorverscheurend orgel loopen die dieren
dravende rond met hun last, tot het deuntje
uit is en hebben dan 15 of 25 ct. voor de
kas verdiend, 's Avonds is 't er altijd stamp
vol; 't schjjnt ook een aantrekkeljjke plaats
voor alleenloopende dames, die het dubbeltje
»Ga je mee naar de Tentoonstelling?*
vroeg A aan B en deze antwoordde veel
zeggend: »dank je, ik heb geen dorst.*
Nu is 't zeker dat wandelen dorstig maakt
en mij hinderen die vele bierglazen niet in
't allerminst, 't Eerste wat ik altjjd doe, is
de goedkoopste gelegenheid opzoeken en die
wil ik u wel rekommandeeren. In de buurt
waar we nu geloopen hebben staat, een
weinig afgelegen, een zeer sierljjke kiosk
van Rutten, den bekenden brouwer uit
Maastricht, die voor 5 centen een lekker
glas bier schenkt, terwijl ge uw dames voor
10 cent op advocaat of port kunt trakteeren,
alles van de beste kwaliteit.
Al slenterend richt ge vragend het oog
op een groote, blauw geverfde houten kast,
waarop met groote letters geschilderd is:
»de duisternis van Afrika, bezocht door den
entree uitwerpen als een vischje om eenKoning van België* en waarvoor een mon-
galant heer te vangen, die ze eens laatsterachtig groote bal op vier palen rustend
rijden en daarna den avond genoegeljjk j boven den ingang toont. Twee echte negers,
met haar passeert en ze ten slotte thuis in den ingang geposteerd, die tusschenbeiden
brengt. Ge begrjjpt me? [op lange horens een eigenaardig getoet doen
Zulke vrouwelijke visschers zgn er op de hooren, dat het heele veld overklinkt. Nadat
T. bij getallen te bewonderen. Haar toilet ik me als »la presse* gepresenteerd had ont-
is naar den laatsten smaak haar teint j ving ik toegang en vond daarbinnen een
een beetje onnatuurljjk, hare houdingen zeer zeer bezienswaardig panorama, een impo-
vrjj, hare stemmen van dat soort dat men j santé voorstelling van Afrika's wildernis,
grogstem noemt en moeiljjk paart aan eengestoffeerd met Stanley, Erain Pacha en
toilet naar den laatsten smaak, haar oogjeseenige negers, dat ik iedereen aanraad te
op lonken afgericht enfin, ik wil er niet;gaan bezichtigen. Men verzekerde mg dat
meer van zeggen, ze schjjnen de T. als 't naar de natuur genomen is.
vischwater gepaeht te hebben en ieder, dieOnder al deze kermisaardigheden staat er
niet opgehaald wil worden, zij nu maar opeen, waarvoor geen loondienaars geplaatst
zjjn hoedeik heb gewaarschuwd, geljjk zgn om menschen te lokken en dat dan ook
mjjn plicht is. [trouw wordt voorbjjgegaan. En dat juist is
Naast deze tent nog een restaurant met 't meest bezienswaardige tentje van alle,
den modenaam »Duval« prjjkende. 't Staat doch ik heb geen plaats meer er hier aan
wat afgelegen en daarom heeft de eigenaar te beginnen en bewaar dit dus voor den
een viertal jongelui geëngageerd, waarvan volgenden brief.
er twee op een viool en een klarinet een
melodie blazen en strjjken, waarbjj een derde
op een piano de harmonie maakt, terwjjl
nog een vierde met een onhandelbare bas
hoorn gewapend, als een hinkend paard
achteraan komt. Maar 't is toch muziek en
men richt nu ook zgn schreden naar dezen
stuk van ngverheid ziet, spoorbruggen b.v. afgelegen hoek der woestjjn om spoedig om
waar molens, treinen, booten door mechaniek te keeren, met den spjjtigen uitroep
in beweging gebracht worden. No. 3 een maar een biertentje*.
't is
wafelkraam, waarvan alleen dit op te merken
is dat de bedienden zich in Oud- Hollandsche
kleederdracht den heelen dag staan te ver
velen. Volgt een wonderschommel, overbe
kend reeds naar ik meen. Verder een hyp-
podrome van een weduwe, die van haar
wjj dikwjjls, maar konden 't er niet over
eens worden of de familie Engelsch of
Fransch was. Er was bjj voorbeeld geen
grond, waarom een Engelsche niet den
1 naam Lucille* kon hebbenen zelfs de
'familienaam Dusante* was niet ongewoon
voor een Engelschman of Amerikaan. De
opschriften op de blikken bussen met levens-
FR ANK R. STROCKTON. middelen toonden, dat ze meestal van San
^4 Francisko kwamen; dat was echter heel
I natuurlijk en deed niets gissen over de woon-
lk geloof niet, dat een van ons, terwijl1 plaats der familie.
Ook de vraag op welke wjjze de drie per
Ja, of u de wandeling over de T. mee-
of tegenvalt, dit zult ge me toestemmen
men heeft behoorlyk gezorgd dat 't u, mits
ge geld in den zak hebt, aan niets ont
breken zal om den inwendigen mensch be
hoorljjk te verzorgen.
J. L.
Ouitenlancl.
we 't hois bewoonden, een poging deed om
te ontdtkken aan welke familie 't behoorde,
ofschoon wij, zooals te begrijpen is, nieuws
gierig waren daarvan iets te weten. De
gelegenheden om die nieuwsgierigheid te
bevredigen waren ook hoogst zeldzaam.
Zelfs als we schrjjftatels en andere derge-
ljjke meubels, die er stonden, hadden willen
onderzoeken, zouden we geen sleutels gehad
Lebben en de beide vrouwen vonden nergens
een enveloppe of ander papier, waarop een
adres stond. Ik verklaarde haar, dat brieven
en zulke dingen Diet gezonden werden naar
een plaats, die buiten alle verbinding stond
maar zij gingen voort daarnaar te zoeken
en meenden dat het toch niets onbilljjks
was den naam te willen weten van de
menschen, in wier huis ze waren.
In eenige der op de boekenplanken staande
boeken zoowat evenveel Engelsche als
FraDsche en ook eenige Duitsche vond
ik de namen »Emilie« en »Lucille,« en op
een titelblad van een Fransch geschiedkundig
werk stond in 't handschrift van een maD
»A. Dusante.* Over deze namen spraken
sonen, wier bestaan we ontdekt hadden, met
elkaar verbonden waren, gaf den vrouwen
heel wat te bespreken.
»Ik kan er maar niet mee klaar komen,*
zei Mevr. Aleshine, »ot Emilie Lucille's
moeder of haar doehter is, of dat ze beiden
Mr. Dusante's kinderen zijn, of dat hij met
Lucille getrouwd is en Emilie zijn schoon
zuster is, of dat ze zijn zuster en niet de
hare is, of dat hij de oom is en beiden zgn
nichten zijn, of dat Emilie een oude vrouw
is en Lucille en Mr. Dusante haar kinderen
zijn, of dat ze twee oude jongejuffrouwen
zgn en Mr. Dusante haar broer is, of dat
Mr. Dusante maar een vrieDd van de familie
is en mee hier komt, omdat twee juffers
toch niet op zoo'n eenzaam eiland kunnen
leven zonder dat er een man in huis is.«
>Ocb,« antwoordde Mevr. Leeks, »of Mr.
Dusante met twee nichten terug komt, of
met vrouw en dochter, of met Mevr. Dusante
en zgn schoonmoeder of met een paar zusters,
is geheel 't zelfde; wjj hebbsn niets anders
te doen dan te zeggen; 't kostgeld ligt in
In het Engelsche Lagerhuis kondigde de
Minister van Oorlog, Campbell-Bannerman,
aan, dat de Hertog van Cambridge met 1
October zgn post van opperbevelhebber van
het Britsche leger nederlegt. Er bestaat geen
plan, vervolgde de Minister, den post van
opperbevelhebber van het leger af te schaffen,
maar de functiëu zullen aanzienljjk gewjjzigd
worden. De titularis zal onderworpen zgn
aan de gewone reglementen voor de andere
officieren van den generalen staf. Hjj zal
aangesteld worden als voornaamste militaire
adviseur van den Minister van Oorlog, en
de adviseur zal, met een adj.-generaal, den
directeur der art. en den inspecteur der
forten die allen peraoonljjk verantwoorde-
ljjk zgn aan den Minister van Oorlog
een militairen raad van advies vormeD, om
den Minister van Oorlog van raad te dienen.
De conservatieve afgevaardigde Brodrick
stelde voor, de jaarwedde van den Minister
van Oorlog te verminderen met 100 pd. st.,
bjj wjjze van protest tegen de onvoldoend
heid van het reservemateriaal.
Campbell-Bannerman verklaarde, dat het
reserve-materiaal volgens de militaire ad
viseurs voldoende is.
Het voorstel van Brodrick werd niettemin
met 132 tegen 125 stemmen aangenomen.
Ingevolge dit votum, dat een nederlaag voor
de Regeering is, stelde Campbell-Bannerman
voor, de verdere discussie te verdagen. Dit
voorstel werd aangenomen.
De bladen deelen mede, dat Campbell-
Bannerman aan lord Rosebery zgn ontslag
heeft aangeboden. Pogingen worden gedaan,
om hem te bewegen daarop terug te komen.
De Daily News* zegt, dat als de Minister
van Oorlog aftreedt, het geheele Kabinet
zgn voorbeeld zal volgen.
Een later berieht meldt:
Lord Rosebery heeft Koningin Victoria
het ontslag van het ministerie aangeboden.
Naar m«n zegt, heeft de Koningin Lord
Salisbury naar Windsor ontboden.
[De oplossing der crisis begint derhalve
te vorderen.
Mocht de koningin Lord Rosebery's ver
zoek om ontslag aannemen, zonder tot ont
binding van het Parlement over te gaan,
en de regeering opdragen aan Lord Salisbury,
dan zal toch ook deze premier met eene
Parlements-ontbinding moeten beginnen.
Immers in het tegenwoordige Lagerhuis
bezitten de liberalen en Ieren nog steeds
eene meerderheid, die, hoe gering zjj ook
zgn moge, toch groot genoeg is om het be
stuur der Tories en Unionisten onmogeljjk
te maken.
In elk geval, hetzjj Lord Rosebery bljjve,
hetzjj Lord Salisbury de regeering aan
vaarde, kan men derhalve eene ontbinding
van het Parlement verwachten.]
De Engelsche postmaster-general heeft
bepaald, dat alle aanbiedingscirculaires van
buitenlandsche loterjjen naar het land van
afzending moeten teruggezonden worden.
Hudson, de man die zgn vrouw en kind
de gemberpot; en dan kunnen ze doen wat
ze willen.*
Ik geloof niet, dat ik met mjjn werk als
tuinman 't loon verdiende, dat de beide
dames me toegekend hadden, want ik deed
verdei niets dan dat ik de vruehten en
groeaten, die ik voor 't gebruik geschikt
rekende, inzamelde en in de keuken bracht.
Maar ik maakte me voor onze kleine huis
houding nog op een andere wjjze nuttig.
In een kast in mjjn kamer had ik geweren
en schietgereedschap gevondén, en daardoor
was 't me mogelijk gevogelte te verschaffen.
Eenige van de door mjj geschoten vogels
verklaarde Mevr. Aleshine wel voor niet te
gebruiken, maar andere bereidde ze met de
meeste zorg en wjj vonden ze heel smakeljjk.
Niet ver van de vroeger vermelde landings
brug stond onder lage palmen verscholen
een boothuisje, en daarin was een boot.
Deze bracht ik te water, en 't gaf me veel
genoegen daarin op de lagune rond te varen.
Ook vischgereedschap vond ik in 't boot
huisje, dat ik met uitmuntend gevolg ge
bruikte, daar de lagune van visschen wemelde.
Gaven van deze soort waren Mevr. Aleshine
nog meer welkom dan de door mij geschoten
vogels.
Er zjjn veel soorten van visch, die beter
zijn dan andere, meende zjj, maar over 't
algemeen is visch visch, en als men ze vangt,
kan men ze ook eteD. Met vogels is dat
wat anders. Als men ze nooit heeft gezien,
kan men niet zeggen of 't misschien geen
1 uilen, havikken of kraaien zgn. En als ik
't me eens in 't hoofd heb gezet, dat ze tot
die soort behooren, dan bekomen ze me
even slecht, als dat ze 't werkeljjk zgn.
Op een namiddag toen ik in mjjn boot
van de landspits aan de andere zjjde van
't eiland terugkeerde, waar ik de landelijke
brug en Emilies boek gevonden had, was
ik verrast Mevr. Lecks en Mevr. Aleshine
op de landingsbrug te vinden. Daar ze zeer
vlijtig en zelden ledig waren en er 't. grootste
genoegen in vonden te praten over 't werk,
dat ze onder handen zouden nemen als dat,
waaraan ze nu bezig waren, af was, was dit
iets ongewoons. Ik was dus he®l nieuws
gierig te weten, waarom ze daar zoo ledig
op de landingsbrug stonden en roeide zoo
ras mogelijk naar haar toe.
»De Dusautes komen!* ri p Mevr. Ales
hine vroolijk, toen ze me beroepen kon.
De eb had bijna haar laagsten stand be
reikt, zoodat ik niet over 't rif kon heen
zien; maar ik maakte de boot schieljjk vast
en sprong op de landingsbrug.
»En nu, Barb'ra Aleshine,* zei Mevr.
Leks, >zult ge gauw weten, ot 't zgn twee
nichten zgn, of zgn dochter of vrouw of
schoonzuster, of welke soort van verwant
schap 't is, waarover je u zoo ongerust
maaktet.*
»Ja,« antwoordde Mevr. Aleshine, »maar
vóór alles zullen we zien, of hij met het
kostgeld, dat we in de gemberpot heb'oen
gelegd, tevreden is.«
Toen de boot, die we naar 't eiland zagen
komen, dichtbjj genoeg was om te kunnen
zien, >wie er ia zaten, zagea we, dat ze vjjf
personen bevatte. Drie zaten achterin eu
twee roeiden. Een der eersten, die wjj
herkennen konden was een vrouw, en toen
we onze oogen inspanden konden we ons
niet langer verhelen, dat er maar één vrousr
in was.
»Nu, dat is een ontgoocheling,* zei Mevr.
Aleshine, want ik heb me al den ganschen
tjjd 't hoofd gebroken met de vraag, wi»
me wel 't best bevallen zou, Emilie of Lucille,
en nu, daar er maar één gekomen is, kan
ik dat natuurlijk niet beslissen.*
De boot stuurde bjjna recht op den ingang
en 't rif los, en 't duurde niet lang, of de
twee vrouwen waren in staat te verklaren,
dat Mr. Dusante een ondachtig heer was, de
dame daarentegen tameljjk jong en naar alle
waarschjjnljjkheid zgn dochter.
't Kan zijn,* meende Mevr. Aleshine, >det
de moeder, 'o zij dau Emilie of Lucille, ge.
storven is, en dat ze daarom vroeger terug,
komen, dan ze eerst van plan waren.*
»'k Hoop dat ge u vergist, Barb'ra Ales.
kine,« antwoordde Mevr. Lecks, want -ze
zouden hier een massa dingen zien, die baat
droefheid vernieuwen moesten en dat zou
nu juist geen prettig gezelschap zjjn.*
»Of 't kan ook zijn,* ging Mevr. Ales
hine voort, >dat E nilie of Lucille getrouwd
is en dan komt ze, als ze haar eerste kleintje
heeft, weer hier om het wurmpje de zeelucht
te laten genieten, en dat brengt nieuw leven
in huis, Mevr. Lecks.*
NIEUWSBLAD
Van onzen particulieren correspondent
ÏY.
Oud-Holland, 24-6-'95.
Een grappig verhaal
van
Dkk.dk Hoofdstuk.
Wcrlt ueivoljtij