Hel van Heiden en illena, de Langstraat en de Bommelerwaard. Ons Geheugen. CE GEMBERPOT, FEUILLETON. Uitgever: L.. J. YfifiBMAX, Heusden. M 1436. WOENSDAG 11 SEPT. 1865. FRANK E. STOCKTON. /Wordt vervolgd^. I ÖIIWSBLAD VOOE O Dit blad verschjjnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.00. Franco per post zonder prjjsve±hooging. Afzonderlijke nnmmerö 5 cent. Advertentien van 16 regels 50 ct. Elke regel meer 7l/t ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentien worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond ingewacht. Zeker iemand werd voor de derde maal mondeling uitgenoodigd een geleend boek werk terug te bezorgen. »Ocb, dat ik dat; nu maar steeds vergeet,* klaagde bij, >ik zal een knoop in mjjn zakdoek leggen en morgen hebt ge uw eigendom terug!* Aldus deed hij op Donderdaghij liep met den knoop iu den doek tot Zaterdag en zjjn vrouw, die de geknoopte lap voor de wasch in handen kreeg, vroeg wat die knoop beduidde. Die knoop* stotterde hij »ja, die heb ik er een paar dagen geleden in gelegd, maar ik laat me hangen als ik weet waar voor. Die vergeetachtigheid is toch een kruis Ja, dat is het wel, vooral voor uitleeners van boeken, want 't is opmerkelijk, dat lui, die op een baar onthouden hoe laat de treinen afgaan en de concerten aanvangen, weken en maanden kunnen vergeten een geleend boek terug te geven en eindeljjk zelfs geen moeite meer doen zich te herinneren dat het niet hun maar eens anders eigendom is. ft Wanneer de vergeetachtigheid zich alleen 1 in dezen zin openbaarde, zou men met reden aan haar bestaan twjjfelen kunnen, maar de slachtoffers van deze kwaal zjjn bjj milliarden te tellen. Een dame gaat naar de stad om dit en dat op te doen; ze kwjjt zich daarvan naar behooren meent ze, en keert met de boot huiswaarts. Nauwelijks zijn de trossen in gehaald en heeft de boot den wal verlaten, of o ramp, het valt haar in, de dringendste boodschap, juist de voornaamste reden waarom ze ter stad toog, klakkeloos ver geten te hebben. We hebben iemand ontmoet, die zoo'n reis ondernam met één bepaald doel en toch terug kwam zonder dat ééne doel ook maar een oogenblik voor oogen gehad te hebben. Wat moet ik ook hier zoeken is de vraag van tallooze lieden, die uit hun stoel opge staan zijn en voor hun schrijftafel of boe kenkast zich geposteerd hebben. Ja, een oogenblik te voren kwam hun iets in ge dachte, een brief, een boek of iets anders, ze zijn opgestaan om 't te zoeken en zie daar ze weten zoowaar niet meer wat ze hebben moeten. Dergelijke gevallen loopen tot in het anecdotische, tot den gestudeerden jongeling, die 's morgens niet meer weet dat hij zich den vorigen avond geëngageerd heeft en don bruidegom, die op 't stadhuis om papieren zijner bruid vergeten is. »Ja, dat vergeten moest er niet bij zijn,* Buit onland. de het te versterken en tal van boeken zjjn komt en haar naam uitgegeven, gewijd aan de kunstmatige ge- heugeniskunst. Dat is voor zeven achtste lak. waot er bestaan geen al^emeeue regelen,®®«teiden, even over den invoer van De Belgische Senaat heeft, alvorens te zucht de huisvrouw als ze de verontschul- dewijl er geen algemeen geheugen bestaat. vee beraadslaagd. ^e heer Léger interpel- Een'vak van studie vordert een eigen ge-|leerde de reSeerin* °™r bet «luiten van de heugen; die zijn geheugen oefent voor >t;2renz?n< waar de vleeschhouwers al te veel digingen van de meid aanhoort, die 't vleesch opgezet en er verder niet naar ge keken heeft, zoodat het. tot pulver gebrand is. Dat is nu echter weer overdrijving, te vergeven trouwens als men zijn middagmaal verdorven ziet. memoriseeren van geschiedkundige feiten j is volstrekt niet zeker dat zjjn geheugen hem ook de familiën der planten bewaren zal of de opeenvolging der tonen eener Een grappig verhaal TAN (35 »Tot San Franzisko vond ik uw spoor zonder moeite, evenzoo het logement, waar gjj geweest waart. Hier kreeg ik de verdere tjjding, dat gij naar 't Oosten waart ver trokken en men hield Philadelphia voor uw reisdoel. Ik had gehoopt u voor uw yertrek naar California te zullen bereiken. Daar ik nu meende, dat gij uw doel reeds bereikt, of tenminste een groot eind wegs «daarheen reeds afgelegd hadt, gaf ik aan *t vtrzoek van mjjn zuster gehoor en maakte met de dames een uitstapje in dit aan natuur wonderen zoo rijke land, met het plan u later Jnaar Philadelphia te volgen, en u, Mjjnh. Oraig, door advertenties in de cou rant op te sporen, als 't niet ander kon. Door 't wonderlijkste en gelukkigste toeval hebben we eenmaal elkaar spoedig gevonden, waarvoor ik niet dankbaar genoeg zijn kan.« »En wjj ook niet,* antwoordde ik ernstig, »want de vriendschap, waarnaar wij zoo vurig verlangt hadden, kon niet te vroeg beginnen.* »En nu,« ging Mijnh. Dusante voort, >wil ik de plicht, die 't doel mijner reis was, vervullen, en ik verzeker u, dat het Er zijn tal van zaken die we met vollemuzikale frase, of iets anders. Vandaar dat gerustheid uit ons geheugen kunnen laten zoovelen kunnen onthouden alles wat recht- glippen, omdat het onthouden er van slechts streeks bun vak betreft, terwjjl ze voor ballast is. Of we een tijd geleden met vier andere dingen »geen geheugen* hebben, of vijf personen aan tafel zaten, of de japonWaarom Omdat hun geest zich daarmee der vorstin bij zekere plechtigheid een blauwe of paarsche was, of 't gezin van A. drie of vier kinderen telt enz. altemaal gevallen, waarvoor sommige menschen zich op zekere oogenblikken bijzonder interesseeren zjjn ze wel waard dat onze hersenen ze bewaren Neen, niet waar? En toch bewaart ons hoofd van dezen ballast heele stapels, ter- wjjl we vergeten wat ons nuttig en noodig wezen kan. Het vergeten kunnen* is een goede eigenschap van onzen geest, die we wel zullen doen te oefenen, opdat ons geheugen loslate al wat niets dan jj delheid is. Wat we onthouden moeten, dat worde dan ook met volle bewustheid in den geest opgeborgen. Ziet ge, met bewustheid. Iemand jaat in den trein zitten en legt een pakje naast zich neer. Onbewust heeft hjj 't gedragen, onbewust legt hjj 't van zich. 't Gevolg is dat hij zonder bagage den trein verlaat en een gedienstige geest zich over 't achter- gelatene ontfermt. Op die wjjze verwisselen paraplu's en wandelstokken van eigenaars, bljjven gebedenboekjes en eau de eologne- flesehjes in de kerken liggen, worden zelfs portemonnaie's en portefeuilles met gelds waarde op toonbanken achtergelaten. Het geheugen moet van jongsaf geoefend worden. Men ziet wel eens laag neer op iemand, die door een goed geheugen uit blinkt, omdat men van meening is dat een goed geheugen een gezond denkvermogen uitsluit, maar niets is minder waar dan dit. »Van buiten leeren* is nog altjjd een nuttige oefening voor den geest, die we meenen dat door het tegenwoordig onderwijs wel wat veronachtzaamd wordt. Van af de vroegste tjjden heeft men den zegen van 't geheugen op hooge waarde geschat. Reeds j heid. de oudon hebben op middelen gezonnen om i nadeel door lijden. De heer De Bruyn ant woordde dat zijn ministerieel hart balan ceerde tnsschen de veeboeren en de slagers, dat de laatsten met hun klachten den toe stand overdreven voorstellen, dat er integen deel te Cureghem b.v. nog een massa vee onverkocht bljjft en dat het Hollandsche vee nu eenmaal verdacht is. De heer Sur- mont meende dat men met injecties van tuberculine veel gevaar wegneemt, de heer Audent drong er op aan het vette vee, direct voor de abattoirs bestemd, te laten binnenkomenzoo loopen de veeboeren immers geen gevaar. Dit, antwoordde de heer De Bruyn, zal ik doen, zoodra ik merk dat het vleesch opslaat in prijs. Ook heeft de Vleeschhouwersbond te Ant werpen een vergadering gehouden, om tegen het gesloten houden van de grenzen verzet aan te teekenen. Dat ziek zjjn van het Hollandsch vee zoo zei de heer Karei Sluyts, voorzitter van den bond is niets dan een voorwendsel. Zoo groot was de niet kan bezighouden. Er zjjn zeergeleerde heeren, doorkneed in de wetboeken van Rome en de hedendaagsche volken, die de namen hunner eigen dochters niet onthouden kunnen, eenvoudig omdat hun geest zich ver van huiseljjke zaken bezighoudt. Stel daartegenover een eenvoudige schoenmaker, die de maat neemt van drie, vier paren voeten en geheel op zjjn geheugen vertrou wende, de schoenen precies volgens maat aflevert. Hoogst waarschjjnljjk zou die op zijn beurt eenige moeite hebben met het onthouden van duizend en zooveel artikelen van 't wetboek. Opschrjjven, zegt men, is een probaatj ontevredenheid, dat een der aanwezigen de middel om niets te vergeten. Dat kan zijn regeermg beschuldigde de grenzen alleen maar wanneer men zjjn geheugen niets ivoor één ve*boer &eoPend te hebben' een meer toevertrouwt, zegt het den dienst geheelverren bloedverwant van minister De Bruyn op en wordt het middel erger dan de kwaal.iMen wil dat begrens terstond heropend Al wat men in zjjn geheugen bewaren worde en met' zooals m Oost-Vlaanderen wil, moet men vooreerst door en door be-;'8 gevraaS(li llei1 1 Oen October, grjjpen en verstaan. Laat een kind naspreken vive la reine, terstond de heer Frobert, den commissaris van politie der wjjk, die den heer Girard, d«n directeur van het gemeenteljjk labora torium, ontbood. De inhoud van dit voor werp een blikken bus is nog niet bekend, maar d° politie vermoedt, dat ook deze bus daar is geplaatst met het doel om eene ontploflSing te veroorzaken. Wellicht heeft het vinden van dit voor werp aanleiding gegeven tot de geruchten, welke betreffende het complot te Parjjs in omloop zjjn. De in hechtenis genomen anar chist bljjft pertinent weigeren, eenig afdoend antwoord te geven op de vragen, wwlke hem door den rechter van instructie worden ge daan. Een later bericht meldt: De man, die den aanslag op het kantoor van Rothschild pleegde, is een zekere Victor B., oud 27 jaarhjj behoort tot een geachte familie in het departement Lozère. Van be roep is hjj mechanicus. Hij moet den aan slag bedreven hebben uit wrok, omdat hjj was weggejaagd uit de werkplaatsen van de Noorderspoorwegmaatschappij. De »Echo de Paris* meent nog te weten, dat Victor B. een bloedverwant is van een der Kamerleden. Omtrent een ontzettende ramp te Rober- done, waar bjj verscheidene bedevaartgangers verbrandden, wordt door de »Gazzetta Pie- montese* het volgende gemeld: In het hospitaal, dat aan de kerk te Roberdone grenst, bevinden zich twee groote zalen, waarvan de eene op de eerste ver dieping tot verbljjfplaats voor vrouweljjke pelgrims, de andere geljjk met den beganen Het is nog niet bekend, wie de man is, grond, tot slaapzaal voor maaneijjke bede zonder eenige verdere op- die den aanslag wilde plegen in het kantoor vaartgangers dient. In de zaal op de eerste heldering, tien tegen een dat hjj morgen de woorden vergeten is. Maar verklaar ze hem en hjj zal ze zjjn leven lang onthouden, hjj zal zelfs over 20, 30 jaar, wanneer hjj de Koningin en Staten-Generaal ziet rjjden, nog een oogenblik verwjjlen in de kamer en bjj u, die hem dat geleerd heeft. Op 't oogenblik dat iemand aan zjjn ge heugen iets toevertrouwt, moet zjjn geest uitsluitend met dat »iets« bezig zjjn of 't zal op de vleugelen van den wind vervliegen. Hjj mag 't later voor zichzelven nog wel eens repeteeren ook. Ziedaar een paar wenken, die misschien den een of ander van dienst kuunen zjjn, van baron Rothschild in Rue Lafitte te verdieping bevonden zich ongeveer 400 Parjjs. i vrouwen. Nu had men volgens voorschrift Dooreen der Parjjsche bladen wordt ver-1de deuren dier zaal aan de buitenzede af- teld, dat de politie het spoor heeft gevonden gesloten, een maatregel, die ditmaal een van een anarchistisch complot, maar volgens 1 verschrikkeljjke ramp tengevolge had. Zoo den Parjjsehen correspondent van de »Indé-Ms men weet, werd de ramp veroorzaakt pendanche Beige* zjjn deze praatjes onge- door eene vrouw, die een lamp, welke niet grond. Wel meent de correspondent, dat behtaorljjk brandde, wilde schoonmaken, de politie reeds voldoende gegevens heeft Gedurende deze bewerking viel de lamp op verkregen, om de indentiteit van den schul- den grond en in een oogwenk stond de dige te kunnen bewjjzen. geheele zaal, waar een menigte stroozakken lntusschen is weer een tweede bom ge- op den vloer lagen, in volle vlam. Vreese- vonden bjj de »Mairie du Temple.* ljjke tooneelen werden afgespeeld. Ver- Toen de concierge van dat gebouw Zater- scheidene ongelukkigen, die reeds sliepen, dagochtond de deur opende, zag hjj een werden door het vuur, dat woedend om die klaagt over verregaande vergeetachtig-i voorwerp liggen op de vensterbank. Eene zich heen greep, overrompeld en ver bra nd- j lont was er aan verbonden en reeds ge-den levend vóór zjj den tjjd gehad hadden deelteljjk verbrand. De concierge verwittigde om te vluchten. De anderen stortten zich vreugde is, dat ik dit zoo mjj een groote spoedig doen kan.* Hierop nam hjj 't voorwerp, dat hjj ge durende onze snelle en gevaarljjke sleovaart van de berghelling zoo zorgvuldig behoed had, van den grond naast zich, waar hjj 't had neergezet. Hjj plaatste liet op zjjn knie, verwjjderde eerst de doek. waarin 't gehuld was, hierna verscheidene vellen papier, en nu kwam onze oude, trouwe, dikke vriendin de gemberpot, die in (ie eet kamer van 't huis op 't eiland had gestaan, en welke wjj ons kostgeld toevertrouwd hadden, te voorschjjn. i't Zou me eenvoudig onmogeljjk :rijn,« zei Mjjnh. Dusante, »geld te behouden, dat me betaald is voor aan schipbreukelingen verleende hulp. Ware ik op 't eiland ge- weesf, dan zou u die hulp van harte gaarne en natuurlijk zonder betaling verleend zijn. De omstandigheid, dat ik afwezig was, kan dat volsirekt niet veranderen. Uit Mjjnh. Craig's brief zag ik, dat het Mevr. Lecks was, die voor 't geld heeft gezorgd, u, Mevrouw, geef ik dus de pot ïuet don in houd over.* >En ik,« antwoordde Mevr. Lecks, zich 8tjjf oprichtend en de handen op den rug leggend, >neem die niet aan. Was 's een dag en een nacht, of zelfs twee nachten en een Zondag over geweest, dan was 't er n.iet op aan gekomenmaar nu ik en Mevr. Aleshine -de anderen kunnen voor zich zelf spreken weken en weken zonder verlof' in 't huis van een vreemden heer bleven, nu betalen we kostgeld, natuurljjk Daarna stond ze op en ging met hoog t opgericht hoofd in de naaste kamer. »Het is heel mooi en goed, Mjjnh. Dusante,* zei Mevr. Aleshine, »dat ge tracht te doen, wat gjj voor goed houdtmaar wjj hebben ook onze inzichten over wat onze plicht is en gjj hebt thans aau uw plicht voldaan en uw geweten is gerust. Goeden nacht En ze volgde haar vriendin. Mjjnh. Dusante keek verrast en bekom merd en wendde zich tot mjj. >Mijn waarde heer,* sprak ik, »deze beide goede vrouwen zjjn zeer fijngevoelig in 't geen recht en billjjk is, en ik geloof dat het beste is de zaak te laten rusten. Wat mjjn vrouw en mjj betreft, wjj kunnen geen geld aannemen, dat door Mevr. Lecks in de pot is gelegd in de vooronderstelling dat het alleen door u er uit zou genomen worden.* »Heel goed, Mjjnh. Oraig,* antwoordde Mjjnh. Dusante, »ik wil de zaak voor 't oogen blik laten rusten. Maar vergun me te zeggen, dat ook ik zeer fijngevoelig ben wat recht en billjjkheid betreft.* Den volgenden morgen vroeg kwam de man, dien we naar 't station gestuurd hadden, terug met de tjjding, dat we spoedig met een rijtuig met vier paarden zouden af gehaald worden. Ook bracht hjj een brief van Mjjnh. Enderton aau Ruth mee. Hjj schreef zjjn dochter, dat hjj zich over het ongemak, dat ze in de reiswagen had uit gestaan, ongerust had gemaakt, maar zich met de hoop getroost had, dat de sneeuw, die zijn terugkeer met hulp had verhinderd, op de hooge plaats, waar wij gebleven waren, gerekend, dat Mjjnh. Craig er wel aan ge- en spoedig ontdekte ik, dat ze veel werk van dacht zou hebben ergens in de nabjjheid karakterstudie maakte. Dit bleek vooral ten van den wagen vuur aan te maken, waar- opzichte van Mevr. Lecks en Mevr. Ales- aan zjjn dochter zich kon warmen, en dat hine, die ze blijkbaar voor twee buitenge- de levensmiddelen, waarvan wjj, zooals hjj wone vrouwen hield. Gevoelde ze voor haar wist, een aanzienlijken voorraad bjj ons bewondering, die meening werd niet met ge- hadden, goed bereid en haar te rechter tjjd ljjke munt betaald, want Mevr. Lecks en gegeven zouden worden. Deze zorg, schreef hjj, had zjjn eigen ongerustheid zeer ver meerderd; want hjj was door den koetsier vreeselijk uitgescholden en afgezet, ja deze ware stellig tot handtastelijkheden overge gaan als de omstanders 't niet verhinderd hadden en hjj zich niet in zjjn kamer had opgesloten. Hjj was nu echter door 't vertrek van gezegden koetsier en door de tjjding, dat zjjn dochter in veiligheid was, weer gerust gesteld, en begreep dat het gevaar niet zoo heel groot was geweest, daar 't op evn gewonen straatweg was voorgevallen. Terwjjl wjj op de komst van den wagen wachtten, vertelden we heel uitvoerig aan Dusante, Mevr. Lecks, Mevr. Aleshine's en mjjn avontuur sinds ons vertrek uit Amerika en ook wat met Ruth en haar vader was gebeurd, nadat ze China hadden verlaten, een verhaal dat Dusantes hoogste belang stelling trok en veel vragen uitlokte. Mevr. Dusante, die door een goede nacht rust van haar zenuwachtige zwakte weer bekomen was en verklaarde dat ze, hoewel nog een weinig stjjf en in de war, toch weer volkomen wel was, toonde een beminnens waardige dame van omstreeks vjjf-en-vjjftig jaar te zjjn. Ze was een rustige vrouw, maar spraak en houding bewezen, dat ze een geringe na aftrek van onzen arbeid. Goeden nacht!* maar dun zou gevallen zijn; hjj had er op'vroeger veel in groote kringen had verkeerd Mevr. Aleshine hadden slechts meening van haar. »Er zjjn schoonmoeders en stiefmoeders en rechte moeders en grootmoeders en soms levende overgrootmoeders,* zei Mevr. Lecks me in stilte, »en wat Mjjnh. Dusante betreft, hjj mag 'Lgoed meenen daaraan twijfel ik niet en de moed hebben ik heb geen grond om dat niet te gelooven om zjjn geheele plicht jegens zjjn medemenschen te doen, maar dit moet ik toch zeggen, het recht om een nieuwe soort moeders te maken heeft hjj niet. Kinderen kan een man nog aannemen: maar in afdalende linie, zooals hier, dat gaat niet; dat loopt tegen de natuur en 't evangelie in.« »De Franschen,* meende Mevr. Aleshine, »die hier bij stond, kunnen wel modes hebben, waarvan wij niets weten, denk ik, en daarvoor mogen we wel dankbaar zjjn. Fransche hakken en Fransehe kopergroene boonen heb ik nooit kunnen uitstaan en hier te lande zullen we eerst dan moeders aan nemen als Paschen en Pinkster op één dag komen.* »Ik begrjjp niet,* antwoordde ik, waarom ge toch de familie Dusante voor Franschen houdt.*

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1895 | | pagina 1