Hel van Heusden en Aliens. de Lanjslra.il en de Soninieiervvaard. Barmhartige Samaritanen. M 1533. ZATERDAG 24 OCTOBER. FEUILLETON» De Klippen van Kitty Hawk. Uitgever: K. J. YEEBMAH, Keusden. 1896. Eerste Blad. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f l.OO. Franco per post zonder prjjsve* hooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel meer 7*/g ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrjj dagavond ingewacht. W^rMOWC'-tfClMMKaE—baMMPW'MMWIM >ww<r Kort geleden stonden we op een kerkof. Er zou een man begraven worden, die om vele beminnelijke eigenschappen in den engen kring eener kleine vrijzinnige ge meente, hooge achting genoten had. Vandaar dat verscheidenen zjjner kennissen hem aan de groeve een laatsten groet wenschten toe te werpen. Toen de stoet op de begraafplaats was aangekomen en achter de baar langzaam voortschreed, ontwaardden we tusschen de familieleden een vreemdeling, in priesterleken dracht. Niet weinig verbaasde ons de tegen woordigheid van dezen geesteljjke, zeker als we waren dat hjj tot geen der huisge- nooten in familiebetrekking zou staan. We werden echter uit den droom geholpen door een der nabestaanden, wien het hart drong aan de groeve met een woord van dank baarheid te gewagen van de hulp aan het ziekbed verleend door dezen broeder de Deo. We weten niet of dit geval onzen lezers merkwaardig voorkomt: een katholiek gees teljjke aan het ziekbed van een vrijzinnigen broeder der remonstrantsche gemeente, en dezelfde geesteljjke onder de familie en vrienden, die den doode de laatste eer bewijzen ons trof de tegenwoordigheid van dezen man aan die groeve zeer. Niet waar, we komen zoo zelden over die schotjes heen, die opgericht zjjn tusschen de verschillende religieën. We kennen krin gen waar protestanten geen katholieken melkboer zullen bevoordeelen en de laatsten in geen geval bjj een protestantschen bakker hun brood zullen inslaan. Gezwegen nog van de Israëlieten, die bjj den een noch bjj den ander te markt komen, daar hun wet in vele gevallen verbiedt ander dan onder rabbinaal toezicht gebakken en ge slacht voedsel te nuttigen. Aan de ziekbedden wordt in den regel een geloofsgenoot ge roepen geen katholiek zal, wanneer hjj zjjn einde voelt naderen, een protestantschen leeraar ontbieden en evenmin zal het om gekeerde plaats grjjpen. En is het dan niet een merkwaardig geval, dat onder de Roomsch katholieken een orde bestaat van broeders, die hulp bjj zieken verleenen, onverschillig van welk geloof de laatsten zjjn? Die niet informeeren naar een en ander, maar ten allen tjjde gereed zjjn, waar en bjj wien ook, den stervende ROMAN FRIEDRICH ZIMMERMANN. I. EERSTE AFDEELING. 1. De vlakke en moerassige kust van Noord- Carolina, een der Vereenigde Staten van Noord-Amerika, wordt door het water van den Atlantischen Oceaan wonderljjk inge korven en verbrokkeld. Overal dringt de zee 't land binnen en vormt diepe inhammen en haffen, van welke de grootste de namen Albemarle- en Pamlokosond dragen. In eeuwigwisselende beweging door ebbe en vloed, dan als spelend onder den milden adem van het zuiden, dan brullend en loeiend, tot met schuim gekroonde bergen opgezweept door den scherpen oosten- of den jjzigen noordenwind, nimmer rustend, zetten de golven hun werk der verwoesting reeds eeuwen voort, knagen met begeerige tanden aan het zandige strand of de meer weer stand biedende klippen en zouden hun zilten vloed, door geen menschenhand te temmen, in trotschen overmoed reeds lang dieper het land ingedrongen hebben, had de natuur zelf niet langs ue kust etn beschuttend bol- den voorstrjjd te verlichten j De broeders de Deo zjjn eenige jaren geleden in ons land gekomen, toen Duitsch- land meendö eenige maatregelen te moeten nemen tegen de verspreiding der katholieke orden en vestigden zich in Limburg, later te 's ïïertogenbosch, Amsterdam en Utrecht. Daar richten ze ziekenhuizin in en zenden hun discipelen uit om te helpen en te troosten en dat doen ze zonder aanzien des persoons en des geloofs. De ljjdende mensch- heid helpen, dat is hun leuze. Als het woord liberaal niet een bepaalde, beperkte beteekenis gekregen had, zouden we zeggen dat de man, naar wien ze zich noemen, Johannes de Deo, die een Spanjaard was en in 1555 stierf, een liberale katholiek was, maar dan den term liberaal in de meest edele beteekenis genomen. Ge kent de geschiedenis en ge weet hoe'n trouw zoon der kerk Spanje steeds geweest is en denk u nu eens in het hart van dit in-katholieke land een man, een zoon der kerk, die te Grenada een oud klooster tot hospitaal heeft ingericht en daarin allen op neemt, die om hulp aankloppen. Daar komt den bisschop ter oore, dat Johannes armen opneemt, die nog werken kunnen en vrouwen, op wie heel wat te zeggen valt. Hjj is ver plicht dit te onderzoeken en ontbiedt den man. Johannes kan niet anders dan op de ingebrachte beschuldigingen ja en amen zeggen en toen de bisschop hem beval zjjn hospitaal voor dit uitvaagsel te sluiten, viel dezen te voet en smeekt hem dit bevel in te trekken. »God zelf,* zegt hjj, sluit niemand uit, waarom zouden wjj het dan doen?* Is dat niet liberaal in de schoonste be teekenis van het woord? Johannes de Deo is een van de Heiligen der R. K, kerk, om wiens hoofd de over levering een krans van wonderen geweven heeft. Een enkel mag hier plaats vinden, dat, hetwelk hem voor altjjd de richting zjjner werkzaamheid aanwees. Eenmaal, ge knield liggende voor het altaar in de kerk te Grenada, traden de beelden van Maria en Johannes van hun voetstuk af en drukten hem de doornenkroon op het hoofd, wat hem een hevige pijn veroorzaakte. Maria zeide tot hem: »deze doornen en deze smarten zullen u groote verdiensten doen verwerven*, waarop Johannes antwoordde: lasten en doornen uit Uw hand, zjjn voor mjj rozen en bloemen.* Van toen af wjjslde de arrse man hjj bezat zelfs geen benoodigde kleedjj zich aan de zorg der armen, bracht ze in een woning bjjeen en ging zelf uit om voedsel te bedelen aan de huizen. Alle hulp-be- hoeftigen riep hjj tot zich, zwervelingen van alle natiën, Mooren, Joden, ze waren hem allen even lief. Deze ongelukkigen, door Staat en Kerk aan de ellende prjjs gegeven, vonden in Johannes de Deo een helper in den nood, een volmaakt onbaat zuchtig man, die alles deed om Gods wil. Deze man is gek, verklaarden niet wei nigen eens zelfs is hjj gegeeseld, dat was toen een der middelen om krankzinnigen te genezen. Groote geesten, uitstekende persoonljjkheden worden in den regel gek verklaard door de menigte. Na zjjn dood echter heeft hjj de eer ontvangen, die hem bjj zjjn leven slechts schaarsch toebedeeld werd. Ook elders werden hospitalen opge richt, waarin volgens zjjn grondstelling niemand uitgesloten werd, in 1571 werden de Broeders de Deo als geesteljjke orde erkend door Paus Pius V en 1690 nam Paus Alexander VIII Johannes de Deo op onder de Heiligen der Kerk. Bjj pestziekten en cholera hebben de broeders dezer orde zich onverwelkbare lauweren verworven en waar ze zich vestigen zjjn ze een zegen voor de ljjdende menschheid. In hen is de Barmhartige Samaritaan werkeljjkheid geworden. Buitenland. De politie van Henegouwen heeft een bende anarchisten gegrepen, die in den laatsten tjjd jjverig propaganda maakten voor hun denkbeelden. Van beroep waren de leden valsche munters; de slechte namaak en de onvoorzichtige uitgifte van het valsche geld heeft tot de ontdekking geleid. Uit de in beslag genomen correspondentie bleek, dat de bende in betrekking stond met geest verwanten in het buitenland. Hoewel de politie zeer snel en omzichtig is te werk gegaan, heeft een der hoofdschuldigen tjjdig genoeg lont geroken om te ontsnappen. Bjj den tegenwoordigen verkiezingsstrjjd in de Vereenigde Staten in de keuze van een president, worden weder allerlei ma noeuvres aangewend. Zoo waren de demo craten vo >rnemens, kort vóór de verkiezing een brief van M'Kinley uit 1890 te publi- ceeren, in de hoop daardoor de Engelsehe werk opgeworpen in een reeks lange, smalle eilanden en banken, waartegen de wilde, machtige golven breken. De scheepvaart in deze wateren is wegens de vele verborgen klippen en zandbanken uiterst gevaarljjk en den moedigen zeeman, die zonder te beven in alle luchtstreken den storm getrotseerd heeft, klopt het hart van vrees, wanneer hjj op de thuisreis de met dood en verderf dreigende kusten van Noord- Carolina nadert. Honderden, die op een reis van maanden alle gevaren te boven ge komen zjjn, vinden hier, in 't aangezicht der wenkende haven, hun graf. Overbljjfselen van gestrande en uit elkaar geslagen schepen omzoomen het vlakke strand dezer smalle eilanden, welker in zee uitstekende punten de namen Kaap Fear (vrees) en Kaap Lookout (kijkuit) met recht dragen. 't Is nog geen menschenleeftjjd geleden, dat de zeeman daar hulpeloos prjjsgegeven was aan de woedende elementen. Geen vuur toren zond zjjn heilaanbreDgend licht uit over de waterwoestjjn, om den eenzamen schipper in duisteren nacht voor de nabjj- heid der klippen en riffen te waarschuwen geen vuurbaak, geen signaal wees hem den weg, langs welken hjj zonder gevaar binnen kon loopen, waar in den uitersten nood een golf, een noodhaven of ook maar een ge schikte ankerplaats te vinden was om schip en manschap te bergen, tot de woedende storm zich gelegd had. Het behoud van 't vaartuig en het leven der bemanning hing uitsluitend af van den moed des kapiteins of de bekwaamheid van den loods. En gelukkig den kapitein, die slechts naast God op zichzelven en zjjn goed geluk vertrouwde. Ontzettend is de storm en de woede der golven vreeseljjk echter en dubbel gevaarljjk de boosheid der menschen, door eigenbelang in bloeddorstige hyena's herschapen. Ziet ge dat matte licht daar opdoemen uit de duisternis? Met zachte flikkering siddert zjjn straal als een troostende ster over de wateren. »Land aan bakboord 1* roept de uitkjjk in den mastkorf. Volg echter niet dien bedriegeljjken straal, stuur in den zelfden koers verder, wakkere stuurman 1 Wee u, wanneer ge u door dit dwaallicht verleiden laatHet beweegt zich op en neder, het komt u voor als een lantaarn aan den mast van e^n schip, dat op veilige ree zich op de golven wiegt. Doch 't is scbjjn, ont zettend bedrog 1 Daar is geen haven daar dreigen de verraderljjke klippen met een zeker verderf, en aan het strand loeren ze reeds met begeerigen blik, gewapend met enterhaken en bjjlen, de hyena's van 't strand, tuk op den buit, dien hun de golven zullen toewerpen. Want op deze onherbergzame kusten woont een ruw, barbaarseh volk, dat afge sloten van de wereld en de overige mensch heid, ook derzei ver wetten veracht. Van der jeugd af vertrouwd met de zee en haar gevaren, is het grillig en zonder erbarming, geljjk de Oceaan, van welke het geheel afhangt. Het kent medeljjden nog menschen- liefde. Wanneer de zee kalm en de hemel blauw is, wijdt het zich aan het vredige werk der vischvangst, dat slechts een kom- merljjk bestaan oplevert. Uit de door 't weer geharde gezichten der visschers spre ken ontevredenheid en op de lippen ligt en Iersche kiezers van hem te vervreemden. M'Kinley zou nl., in antwoord op een ver zoek om aan zekere personen een pensioen te bezorgen, gezegd hebben, dat hjj er niet vóór was om pensioen te verleenen aan Britsche es Iersche huurlingen, die naar Amerika komen, dienst nemen iu het leger en een flink handgeld en een goede soldjj ontvangen. Ma\ir de republikeinen kwamen achter het plannetje en zjjn hun concurrenten vóór geweest, door den brief, die zooveel stemmen moest bezorgen aan de democraten, nu reeds openbaar te maken. Zjj toonen echter tevens aan, dat de brief een gefingeerd stuk en niet van M'Kinley afkomstig is. In het station te Schaarbeek werd Zater dag een stoutmoedige diefstal ontdekt. Het zegellood was afgesneden van een gesloten wagon en een pak kleeren van 250 fr. waarde en een jjzeren kistje met 35.000 fr. in papieren was gestolen. Een nauwkeurig onderzoek deed, door den veldwachter van Neder-Over-Heerabeek, den dief ontdekken in een persoon, bjjgenaamd »Sus den dief*. Hjj heeft den diefstal bekond, doch weigert te zeggen waar hjj den schat verborgen heeft. Ik zal wel zorgen, zegt hjj, dat ik hem terugvind, als ik uit de gevangenis kom. Nabjj de stad Princeton in Kentucky, te midden van een uitgestrekt park, staat een paleis, dat veertig jaar geleden door een millionair uit Californië, John Harpending, voor 100,000 dollar werd gebouwd, en waarin hjj met zjjn gezin twintig jaren heeft gewoond. Sedert dien tjjd staat het huis ledig, maar het is onaangeroerd gebleven en bevindt zich in denzelfden toestand als toen het ver laten werd de tafel in de eetkamer is gedekt met een zjjden tafellaken en met zilver en kristal, de vloeren zjjn belegd met zware tapjjten en de satjjnen gorijjnen hangen bewegingloos voor de spiegelruiten in de zwjjgende salons. In een bovenkamer staan twee kristallen doodkisten, rjjk bewerkt en geornamenteerd, rustende op eikenhouten voetstukken, en daarin liggen de in witte gewaden gehulde ljjken van twee kinderen. Toen Harpending en zjjn vrouw het huis verlieten, namen zjj het ljjk van een derde kind mee. Het rustbed, waarop het gelegen heeft, is onaangeroerdhet kussen vertoont nog den indruk van het hoofd en het bedde- eene vloek, want alleen de nood des oogen- bliks is het, die deze mannen dwingt de, ljjnen van het vischnet ter hand te nemen. Maar wanneer de nacht donker en de hemel met wolken omhuld is, of wanneer de storm raast en de golven beuken, dan glinsteren de oogen en de trekken verlevendigen zich. Nu geldt het den oogst binnen te halen van het veld, dat in stede van door de ploeg schaar, door de eiken kiel wordt doorploegd, den oogst, waarvoor ze niet gezaaid hebben, en die niettemin zoo rjjk een gewin ople vert. Smokkelaars zjjn ze, stoute, doods- verachtende smokkelaars zjjn ze en strandroovers. Een uitgestrekte bank was vroeger dwars voor de Albemarlesond gelegen en zonderde die geheel van de zee af. De laatste groote stormvloed heeft intusschen die zwakke ver binding, waarmee het eiland aan het noor- deljjk vastland verbonden was, verbroken en uit de bank is nu een duineiland ge worden, dat zich vele mjjlen ver langs de kust uitstrekt. Tusschen het zuideljjk punt en het vastland is een straat Loggerhead, die bjj vloed ook groote schepen toegang biedt zoowel in de Albemarle als in de Pamlikosond. Dit Albemarleeiland biedt een treurigen, woesten en toch pittoresken aanblik. Een drievoudige rjj van zandduinen, die van de zee uit gezien een hel schitterend gebergte schjjnen, vormen een natuurljjken, door wind en golven zelf opgeworpen wal tegen het indringen van den vloed in het daarachter gelegen land. In de lengte snjjden dalen dit merkwaardige heuveleiland. Aan den kant des Oceaans steil neerdalend bieden laken ligt opgeslagen. In de buurt wordt gefluisterd, dat voor een venster der kamer naast die, waar de doode kinderen liggen, en voor hetwelk de gordjjnen zjjn opengeschoven, soms de ge daante eener vrouw gezien wordt, en men gelooft, dat de verschjjning niet van deze aarde is. De marmeren muren van het paleis be ginnen af te schilveren, het prachtige park is geheel verwilderd en de rozen en bloem struiken, met zuideljjke weelderigheid en in volle vrijheid dooreen gegroeid, vormen een natuurljjk bouquet, welker geuren door den wind den wandelaar worden toegewuifd. Hoe de kinderen, die hier sedert twintig jaren in hun kristallen sarcophagen hun laatsten slaap slapen, aan hun einde zjjn gekomen waarom de ouders het ljjk van één kind meenamen en die der beide anderen achterlieten en wat er geworden is van het vreemde echtpaar, aan hetwelk het verlaten paleis met zjjn spookachtigen inhoud toe behoort? niemand weet het; want er is nooit iemand teruggekomen om te vertellen, welke geheimzinnige, treurige geschiedenis hier is afgespeeld. En de Amerikaansche inbrekers en dieven, altjjd anders dan andere schelmen, zjjn zoo beleefd geweest, dit paleis van den dood slaap te ontzien en twintig jaren lang hunne schreden naar elders te leiden. Te Cork heeft een man zjjne vrouw, met wie hjj drie jaren getrouwd was geweest, en zjjne twee kinderen, een meisje van twee-en-een-half en een wicht van zes maan den, met een scheermes den hals afgesne den en zich toen bjj de politie aangegeven. Jaloezie was de reden. Uit Pretoria verneemt de Daily Tele graph*, dat de Magato-stammen onderling in oorlog zjjn. Zaterdag heeft een gevecht plaats gehad, waarin een twintigtal dooden vielen. Het tooneel van den strjjd is 300 mjjlen ten noorden van Preforia. De Traos- vaalsche autoriteiten houden zich gereed om handelend op te treden. Uit Turkjje's hoofdstad wordt aan de Times* gemeld, dat de Italiaansche gezant zich bjj de Porte schrifteljjk beklaagd heeft over den onbeschaamden toon van de bood schappen, die het ministerie van politie aan het gezantschap liet brengen. Een klacht is nog door de ambassadeurs deze heuvels door de scherpte hunner ljjnen, de grootschheid hunner vormen een aanblik, die spot met iedere beschrjjving. Vooral wanneer de bleeke maan hun verblindend witte mantels beglanst, verschjjnen de dui nen als een spookachtig sneeuwgebergte, en niet als een vluchtig gebouw uit zand, dat niet iederen windstoot van gedaante verandert. Geen boom, geen struik siert hunne hel lingen. Niets dan ritselend zand, door den wind suizend bewogen. Hier en daar schiet spichtig gras omhoog. Nergens een spoor van leven. Geen vogel nestelt in de woeste zandwoestjjn, geen toon dringt in 't oor behalve het eentonige gernisch der golven, die tegen het strand rollen en zich weer terugtrekken. Niets breekt de stilte des daags en de diepe rust van den nacht dan het geschreeuw der meeuwen en het krjj- schen der stormvogels. Kaal, levenloos, het hart met een bange beving vervullend en den geest tot melancholie stemmend en toch ook grootsch in haar ontzettende woestheid dat is de duinenwoestenjj van het eiland Albemarle. Naar de landzjjde nemen de duinen in hoogte af. Een reeks van moerassen en kleine vjjvers, waarin zich zoet- en zout water vermengt, en een kraehtigen aanwas van moerasplanten voortbrengt, maakt den ovegang tot de vlakte. Donkere dennen- bosschen bedekken het laatste over de ge- heele lengte, tot den westeljjken rand, wuar hunne dichte kronen zich spiegelen in den Sond. Wordt vervolgd.) VAN

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1896 | | pagina 1