lei Land van Heusden en Allena, de Langstraat en de Bommelerwaard.
KERSTMIS.
el reisverliaal tod Dr. Nana
M 1550. WOENSDAG 23 DECEMBER. 1896.
FEI' SLLETON.
De Klippen van Kitty Hawk.
UitgeverL. J. VEERMAN, Heusden.
YOOE
liE* LAND VAN ALTENAw
Jit blad verschjjnt WOENSDAG en ZATERDAG.
AbonnementBprjjs: per 3 maanden f l.OO.
Franco per post zonder prysvex hooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentien van 16 regels SO ct. Elke regel
meer 71/, ct. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrjjdagavond
ingewacht.
Zjjt go weer daar, eenig heerlijk Kerst-
feest? Geurt ge weder, gij dennenboom, door!
den onbarmhartigen mensch uit des wouds
stilleven gescheurd, teneinde hem tot een
zinnebeeld van zijn eigen leven te dienen?
Brandt gij weder, gij tallooze lichtjes, waar
uit het vrome geloof spreekt dat boven de
naenschheid een God, boven den tjjd sen
Eeuwigheid troont? Jubelt gij weder, gij
vrooljjke kinderschaar, door het Christus
kind om uw vlijt en gehoorzaamheid met
prjjzen beladen? Vliegt gjj weer van ''en
hemel tot de aarde, gjj Engelen, om het
zuchtend geslacht de groote vreugde te ver
kondigen dat hun een Heiland en Verlosser
geboren is?
Wat is het toch dat nan het, Kerstfeest
zjjn glans en toovermacbt verleent De ge
schiedkundige zegt, bet is de gedachtenis
viering eener gebeurtenis, waardoor de men-
scheljjke beschaving een merkwaardige, be
slissende wending genomen heeft. De dichter
zingt van de erbarming Gods, in menschen-
gestalte over de aarde wandelende. He volks
vriend vindt de beteekenis van het feest
daarin, dat het de vermoeide en beladen
klassen dagen van rust na harden arbeid,
van eenig genot na lange ontbering brengt.
De ware zaakknndigen en orakeluitleggers
zjjn en bljjven echter de kinderen, die in
allen eenvoud en onbevangenheid zich hou
den aan den uiterljjken glans en zich om
den donkeren kern niet bekommeren.
Inderdaad, om Kerstmis echt te vieren,
moet men een kind zjjn, 't zjj naar de
jaren, 't zjj naar 't gemoed. De historische
basis van dit feest verdraagt niet de kritiek,
aan dewelke andere wereldgebeurtenissen
zich gelaten onderwerpen kunnen. In den
▼roeg8ten christeljjken tjjd is geordonneerd
het feest te doen samenvallen met dat 't
welk de christenen, toen ze nog heidenen
waren, vierden bij gelegenheid van 't lengen
der dagen, na den donkersten tjjd des jaars.
De glans van onzen kerstboom is niet eens
van specifiek-christeljjken aard doch al
hebben de heidenen hem in gloed gezet, de
jeugd bewondert hem er niet minder om,
zeker, en het Licht der Wereld is niettemin
tot in alle oorden doorgedrongen, al kunnen
we niet nauwkeurig aanwjjzen op welken
datnm het ontstoken is.
Menigeen wil van zijn kinderjaren niets
meer weten, wjjl de herinnering daaraan
hem even smartelijk is, als 't heimeljjk ver
langen van Adam en Eva was naar 't paradijs,
waarnit ze zoo spoedig verdreven zijn. Doch
wanneer Kerstmis komt, laat de dreigende
cherub zijn blank zwaard zinken en ver
gunt ons ongehinderd intrede in de zonnige
pracht van 't verleden. Hoe komt het, dat
hoe ernstiger en grommiger we worden, we
met des te meer deelneming en vreugde
met kinderen en kleinkinderen opgaan naar
den stralenden kerstboom? Is het niet alsof
daar voor onze oogen in beeld gebracht is
het woordwanneer gjj niet wordt als een
dezer kleinen, zult ge het Koninkrijk niet
binnengaan
Op geen tijd van 't jaar schijnen nood
en armoe bitterder dan op Kersttijd. Te
moeten hongeren, wanneer alles in overvloed
haadt; kou te moeten lijden, terwijl alles
warm en hehagelijk samen zit; in 't, dnister
te moeten blijven, waar anderen jubelen
onder den lichtenden kerstboom, dat is wel
het verschrikkelijkste lot dat een arm mensch
kan overkomen. Daarom ziin milddadigheid
en goedhartigheid nooit werkzamer dan
onder 't luiden der kerstklokken. Van Beth
lehem is de menigte der hemelsche heer
scharen naar alle winden verstrooid, overal
voorzien Engelen in den dienst der hemel
sche rijkspost en met de blijde boodschap
brengen ze centenaars welkome en verkwik
kende gaven.
Wanneer alle volks- en menschenvrienden
een congres uitschreven en zich voornamen
nu eens iets heel bijzonders in 't leven te
roepen, een triomf der barmhartigheid
ze zouden niets vinden doelmatiger en liefe-
ljjker dan bet feest van den kerstboom, het
feest der menscheljjkheid bjj uitnemendheid.
Ontneem het volk zjjn Kerstfeest en ge be
rooft de rjjken de vreugde van het geven,
de armen de weldaad van 't ontvangen, de
ouden de verjonging des harten, de jeugd
haar heilig recht op zorgelooze vreugde.
Misschien brengt de narorsching der ge
leerden in den loop der tjjden meer licht
in het donker, 't welk den oorsprong van
dit feest omgeeft en we zullen alle ophel
deringen met dezelfde bljjdsehap begroeten,
waarmee we onthullingen van andere ge
schiedkundige geheimen ontvangen. Maar
geen triomf der wetenschap zal den glans
heller, den jubel klankvoller vermogen te
maken, die sedert een wen het wondere feest
omgeeft, dat de menschen tot emvoudige,
vrome, dankbare kinderen Gods wjjdt.
delijke breedte zou bereiken ten noorden
van Frans-Jozefsland, en vermoedeljjk reeds
den volgenden zomer in de zee ten noorden
van Spitsbergen geraakt zou zjjn, achtte ik
De snelheid waarmede wjj door de poolzee den tjjd gekomen om een nieuw plan ten
dreven, veranderde elk oogenblik. Onze koers- uitvoer te leggen dat ik sedert eenigen tjjd
ljjn had niets van een rechte ljjn, en als ik overwogen had, namelijk de poolzee ten'
d'"e op een kaart aanteekende, zou het een noorden van de koersljjn der »Fram« te
niet te ontwarren kluwen woden van knoo- onderzoeken.
pen en krommingen. Maar 's winters dreven Dit kon alleen gedaan worden met een
wij meest in noordwestelijke richting, ook sledetocht, waarbjj men er niet op rekenen
in het voorjaar, terwijl wij des zomers veel mocht, naar de »Framc terug te keeren,
door noordelijke winden werden opgehouden, want de kans om het sch:p dat in het jjs
De 88e graad werd bereikt op Kerstavondheen en weer dreef, terug te vinden, was
(ongeveer 105° O.L.), en een paar dagen zeer gering.
later waren wij op 83° 24' N.B. dichter!
bjj de Pool reeds dan ooit iemand vóór ons-
De allersterkte ijspersingen bad de Fram
te verduren op den 4en en 5en Januari 1895,
toen dat gebeurde was zij in jjs van 30 voet
dik vast ingevroren; ik had dit door vooraf
gaande boringen gevonden. Over deze laag
kwamen nu ontzaglijke massa's ijs met on-
eprstaanbare kracht tegen de zijde van ons
schip glijden. De drnk was dan ook ontzet
tend. De ijsschotsen stapelden zich op boven
de geschutpoorten en tegen het want aan en
het scheen alsof het jjs, het schip niet kun
nende verpletteren, het zou begraven. Wjj
dachten geen van allen dat zjj het honden
zou. De noodige provision, de kajaks, kooks-
8tellen, brandstoffen, tenten, sleden en ski
werden in veiligheid gebracht op het jjs.
Ieder was gereed op het Eerste sein het schip
te verlaten, en wjj sliepen geheel gekleed.
Maar de Fram bleek sterker te zijn dan
ons geloof in haar. Toen de persingen op
het sterkst waren en wjj voor de eerste maal
het houtwerk hoorden kraken, brak zjj uit
de jjslaag los en het schip werd langzaam
in de hoogte geschoven.
Het was een triomf. Een samenloop van
de hachelijkste omstandigheden, die ik beden
ken kon, had niet meer van ons schip kun
nen eischen, en nu het deze beproeving zoo
glansrjjk doorstaan had achtte ik de »Fram«
tot alles in staat. Hoewel wij het schip op
't nauwkeurigst onderzocht hebben, is het
ons nog niet gelukt, een enkele scheur te
ontdekken, geen houtsplinter was van zjjn
Daar zulk een tocht wellicht met eenig
gevaar gepaard zon kannen gaan, mochten
onvoorziene hinderpalen zich voordoen, ge
voelde ik dat ik niet de verantwoodelijk-
heid op mjj kon nemen iemand anders
daartoe uit te zenden, en besloot dus, zelf
te gaan, ofschoon er aan boord mannen
genoeg waren die zeer gaarne gegaan zou
den zjjn. Ik koos luitenant Johansen tot
metgezelhjj nam het aanbod gaarne aan.
Het bevel over het overige van de expe
ditie droeg ik op aan kapitien Sverdrnp.
Natuurljjk aarzelde ik eeaigzins voor ik
aldus mjjn metgezellen verliet en de ver
antwoordelijkheid voor hun welzjjn en vei
ligheid aan een ander overdroeg, maar bjj
het volkomen vertrouwen, dat ik stelde in
Sverdrnp's bekwaamheden als leider, en in
zjjn beleid indien er moeiljjkheden te voor
komen zijn, rekende ik er op, dat hjj alle
leden der expeditie behouden thuis zou bren
gen, ook al zou het ergste gebeuren, zoo
dat zjj in de noodzakelijkheid kwamen, de
Fram te verlaten, iets wat ik overigens
hoogst onwaarschjjnljjk achtte.
Den geheelen winter was ik drnk bezig
geweest met toebereidselen voor deze expe
ditie. Ik had aan boord nieuwe sterke sle
den laten maken en twee kajaks van twaalf
voet lengte ruim genoeg om elk een maa
en voor vier maanden mondvoorraad, be
nevens eenige honden bovenop, te kunnen
dragea. Ze wogen geheel gereed, 40 pond
De provisie die uit de beste soorten van
gedroogd en samengeperst voedsel bestond
ROMAN
FRIEDRICH ZIMMERMANN.
(18
In de gelagkamer was juist de petroleum
lamp boven de groote tatel, aaugestoken.
Op haar gewone plaats naast den haard
zat Gritty, breide aan haar koos en mur
melde een liedje, dat ze in haar jeugd ge
leerd had. Op haar verschrompeld gelaat
lag een stille tevredenheid en af en toe breidde
zjj met een blik van trotsche zelfvoldoening
den kous op haar schoot uit, streek er lief-
kooaend over en mompelde»Voor Dan
alles voor Dan, mjjn mooien jongen.
Bill Canning zat in een hoek en steande
van tjjd tot tjjd hardop. Zjjn oogleden
waren gezwollen, hjj had een natten doek
om het voorhoofd gebonden en doopte dien
gedurig in een kom met koud water dien
naast hem stond. Hjj had zich niet in het
dorp durven vertoonen, uit vrees voor be
spotting. Ook was zjjn hoofd nog zoo dai-
zelig, dat hjj, zoo dikwjjls hjj beproefde
op üe voeten te staan, als een beschonkeae
waggelde. John Raffles had bjj zgn terug
komst het verhaal van 't voorgevallene met
onverholen leedvermaak aangehoord. Hij
gunde den brntalen knaap zulk een les van
ganscher harte en het speet hem slechts
dat oen ander, en dat wel een vjjand, ge
daan had, wat hjj zelf gaarne eenmaal
zelf zou gedaan hebben, wanneer helaas,
zgn verlamde rechterarm tegen de kracht
van den robusten Bill opgewassen ware.
Thans schonk hem de pjjn, die deze leed,
een eigenaardig genot, dat hjj door het
maken van spotachtige opmerkingen nog
verhoogde. Maggy ging af en aan, zorgde
voor het avondmaal en deed ataof haar de
heele zaak niet aanging. In werkeljjkheid
waren haar gedachten alleen vervuld van
de gebeurtenis van dezen dag en van hem,
die daarin de heldenrol vervulde.
Of ze zich ook al afleiding verschafte,
steeds weer keerden hare gedachten tot den
schoonen officier terug, die zulk een over
tuigend bewgs geleverd had van zjjn moed,
kalmte en buitengewone kracht. Geljjk alle
vrouwen wanneer het hart in 't spel komt,
onverschillig en koud zgn jegens degenen,
die vroeger haar beste vrienden waren, zoo
gevoelde ook Maggy geen greintje mede-
ljjden met het slachtoffer. Wat beteekende
de ruwe en domme Bill in vergeljjking
met Frank, die alle eigenschappen bezat
het hart van eeu onervaren natuurkind,
tot zich te trekken?
Maar wat beteekende voor haar Frank,
dien ze heden voor de eerste maal in haar
leven gezien had, die als beambte van het
signaalkorps de natuurlijke vjjand haars
vaders en van haar verwanten en vrienden
was Maar waarom was bjj dan een vjjand
Was de bezigheid, die de vissehers van
Nagshead brood verschaften, onwettig? Wat
kon er onwettig in zgn, dat de strandbe
woners buiten den vischvangst, die weinig
plaats. Hierna werden de persingen verge- voornameljjk gedroogd vleesch en visch,
ljjkenderwjjs veel minder, en wjj begonnen
tamelijk snel in noordeljjke en noordoos-
teljjke richting voort te dry ven.
Daar ik nu meende te mogen aannemen
dat de »Fram« al spoedig haar hoogste noor-
opleverde, nog geld verdienden met het los
sen van scheepsladingen? Maar waarom
moest dat al tjjd heimeljjk en in de stilte
van den nacht geschieden Zjj verwonderde
zich deze vragen niet vroeger reeds gesteld
te hebbenthans verontrustten ze huar on
ophoudelijk zonder dat ze in staat was er
een antwoord op te geven. Ze zou het
Frank vragen, wanneeer hjj morgen terug
kwam. Hjj zou haar ongetwijfeld de waar
heid zeggen; zjjn verschjjraing was zoo
open, zoo manneljjk en toch zoo vriendeljjk;
zjj wist niet, waarom haar steeds het hart
klopte, wanneer zij zich zijn persoon voor
stelde, zjjn oogen, die zoo diep in de hare
geschouwd hadden in het korte oogenblik
voor de strjji met Bill begon.
Dit vertrouwen op een volslagen vreem
deling was zoo echt vrouweljjk, dat het
geen rechtvaardiging behoefde door ver
stand of overleg. Genoeg het bestond, en
zonder tegenkanting gaf Maggy aan dat
nieuwe machtige gevoel toe. Had niet de
arme, krankzinnige grootmoeder evenzeer
toeneiging tot den jongen man opgevat,
zoo zeer dat zij hem voor haar verdwenen
zoon hield? Hjj kon gewis geen slecht
mensch zgn, hg zeker niet. Liever nam ze
aan dat het onrecht aan de zijde der lieden
j was, die met haar vader omgingen. Eenigen
dezer hadden nooit haar sympathie kannen
verwerven, zooals Twysten met zgn vossen
gezicht en Mulligan en natuurlijk ook Bill
Cunning.
Zoo gingen haar gedachten heen en weer
een geluk, dat vader niets vroeg, ze had
niet geweten wat te antwoorden.
Bill steunde hardop en mompelde een
havermout, beschuit, boter, enz. werd
in zakken van behoorljjke afmetingen ver
pakt. Wjj hadden de honden voortdurend
geoefend om ze voor den tocht te trainen
en met de tent, den slaapzak, enz. waren
vloek tusseben de tanden.
»Wat duivel, moeder Gritty,* riep hjj,
»houd nu eindeljjk eens op met je raven
gekras, mjjn kop berst er van!*
Vooral als men zoo'n zacht kopje heeft
als jjj, mjjn jongen,* merkte Ruffles spottend
aan, »je hebt je schedel zeker willen laten
fijn hakken omdat hjj te dik werd om er
nog hersens onder te bergen?*
>Zwjjg!« knerste Bill, »je zult me nog
razend maken met je ellendige kletserjj. Ik
zeg je, John, mjjn schedel is nog helder
genoeg om dingen te vertellen, die menigeen
liever verzwegen zou zien.*
»Zoo? En wien wil je die vertellen? Mis
schien je vriend den luitenant vroeg
Ruffles, verbleekend.
»Wie weet! Diens vriendschap is bjj slot
van rekening beter dan de uwe. Ik waar
schuw je dus me niet tot het uiterste te
brengen.* Hg doopte den omslag in 't water
en wikkelde zgn hoofd op nieaw in.
Nu ontstond een lange panze, tot de stilte
door het geplas van roeispanen verbroken
werd. Het was Twysten, met wien geljjk
tjjdig twee vissehers Pike en Smith binnen
traden.
Hun oog viel natuurljjk terstond op Bill,
die de geschiedenis zjjner nederlaag ver
tellen moest.
>Hjj heeft me onverwacht overvallen,*
besloot hg, >maar ik hon hem in de gaten,
den hond. Ontmoet ik hem nog eens, dan
sla ik hem alle beenderen in 't ljjf stuk.*
Nog eer een der anderen zgn meening
over deze pocberjj geuit had, naderde Maggy
den verwonde.
>Dat zul je niet doen, Bill,* zei zs ver
allerlei proefnemingen gedaan.
Mjjn plan was, den tocht aan te vangen
zoodra de schemering helder genoeg was,
en dus vertrokken wij den 26en Februari
met 6 sleden, 28 honden twee kajaks en
mondvoorraad voor verscheidene maanden.
Maar na vier dagen die zwaargeladen sleden
over het ruwe jjs getrokken te hebben, zagen
wij dat wjj zóó nooit intjjds zonden komen
waar wjj wezen wilden. Wjj keerden naar
de Fram terng, en juist toen wjj bjj het
schip kwamen, den 3en Maart, verscheen
de zon voor het eerst weer aan den horizont
na den langsten poolnacht dien ooit door
menschen beleefd was. Wjj bevonden ons
op 84* 4'.
Eenige dagen gingen voorbjj met nienwa
toebereidselen. Ik was nu besloten, slechts
voor een maand provisie mede te nemen voor
de honden, en voor drie of vier maanden
voor onszelf, en te trachten met een zoo
veel lichtere bagage zoo spoedig mogeljjk
over het jjs te komen. Wjj behoefden dan
ook niet zoo vroeg te vertrekken, en eerst
den 14en Maart namen wjj weer afscheid
van onze makkers, nu voorgoed. Wjj namen
slechts drie sleden mede; de kajaks waren
op een ervan geladen, het aantal honden
was evenals de vorige maal achtentwintig.
Ik hoopte, verder noordeljjk minder ruw
jjs te vinden, omdat het ouder moest zjjn.
Dit was in 't eerst werkeljjk het geval en
wjj kwamen goed vooruit: den 22en waren
wjj reeds op 85® 10' en berekenden dat nn
alles nog veel beter gaan zou. Maar weldra
werd hst jjs weer oneffener, en terwjjl tot
op dat pant het jjs slechts weinig naar het
zuiden afgedreven was, begon 't dit nu ster
ker te doen.
Buitenland.
De Congo-Staat vordert fir. 150.000 aan
rechten op het ivoor, dat aan Stokes (den
door Lothaire ter dood veroordeelden En-
gelschman) toebehoorde. Men zegt, dat de
Engelsche Regeering de betaling weigert.
De Fransche Kamer is naar huis gegaan,
nadat de begrooting van Oorlog aange
nomen was. Veel bjjzonders viel bjj de
discussie niet vooralleen een incident, dat
eigenljjk buiten de begrooting omging. De
socialist Déjeante, deed het volgende voor
stel: De Kamer verzoekt de Regeering der
Fransche Republiek een conferentie van
al de naties bjjeen te roepen, om tot een
achteljjk.
>En waarom niet?* viel hjj uit, waarom
niet zeg?*
»Omdat je niet durft!*
»Daar heb je het!* lachte Pike. »Je
krediet is gedaald, Bill. Houd liever je snater
en wacht tot je Toorsteven weer gekalefaat is.«
Bill knerste van woede op de tanden.
Het bewastzjjn, door zjjn nederlaag zelfs in
Maggy's oogen gedaald te zgn, uit haar
mond de aantjjging van lafaard te moeten
hooren, deed zgn toorn stjjgen en ver
meerderde den dorst naar wraak.
Wacht maar af, alles komt terecht,*
antwoordde hjj, terwjjl een afschuweljjke
lach zgn vertrokken gezicht nog leeljjker
maakte, >en reken er maar op, je zult me
niet meer bespotten.*
Maggy, ga te bed,* zei nn Raffles, »en
neem moeder mee. Voor jelui is hier niets
meer te doen.*
Het jonge meisje volgde zwjjgend het bevel
op, big met hare gedachten alleen te kunnen
zgn. Nanweljjks had ze de deur gesloten of
Twysten begon over de zaak, die hem daar
bracht. >Ik heb alles overlegd,* zei hg, >het
is tjjd dat de waren bjj mjj komen, zeker
is zeker. Binnen vier of zes dagen verwacht
ik de Hagedis, ge hebt dus behoefte aan
ruimte, Alzoo laadt de boot.*
»Pak aan, jongens,* zei Raffles, en ging
voor. Het valluik werd opgelicht nadat het
ledikant van Raffles, dat er op stond, ter zjj
geschoven was en de mannen daalden in
den kelder af.
[Wordt vervolgd.)
NIEUWSBLAD
VAN
a<—p—mm—aas———as—sa—san—