lei Land van Heusden en Allena, de Langstraat en de Bommelerwaard. KERSTMIS. el reisverliaal tod Dr. Nana M 1550. WOENSDAG 23 DECEMBER. 1896. FEI' SLLETON. De Klippen van Kitty Hawk. UitgeverL. J. VEERMAN, Heusden. YOOE liE* LAND VAN ALTENAw Jit blad verschjjnt WOENSDAG en ZATERDAG. AbonnementBprjjs: per 3 maanden f l.OO. Franco per post zonder prysvex hooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentien van 16 regels SO ct. Elke regel meer 71/, ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrjjdagavond ingewacht. Zjjt go weer daar, eenig heerlijk Kerst- feest? Geurt ge weder, gij dennenboom, door! den onbarmhartigen mensch uit des wouds stilleven gescheurd, teneinde hem tot een zinnebeeld van zijn eigen leven te dienen? Brandt gij weder, gij tallooze lichtjes, waar uit het vrome geloof spreekt dat boven de naenschheid een God, boven den tjjd sen Eeuwigheid troont? Jubelt gij weder, gij vrooljjke kinderschaar, door het Christus kind om uw vlijt en gehoorzaamheid met prjjzen beladen? Vliegt gjj weer van ''en hemel tot de aarde, gjj Engelen, om het zuchtend geslacht de groote vreugde te ver kondigen dat hun een Heiland en Verlosser geboren is? Wat is het toch dat nan het, Kerstfeest zjjn glans en toovermacbt verleent De ge schiedkundige zegt, bet is de gedachtenis viering eener gebeurtenis, waardoor de men- scheljjke beschaving een merkwaardige, be slissende wending genomen heeft. De dichter zingt van de erbarming Gods, in menschen- gestalte over de aarde wandelende. He volks vriend vindt de beteekenis van het feest daarin, dat het de vermoeide en beladen klassen dagen van rust na harden arbeid, van eenig genot na lange ontbering brengt. De ware zaakknndigen en orakeluitleggers zjjn en bljjven echter de kinderen, die in allen eenvoud en onbevangenheid zich hou den aan den uiterljjken glans en zich om den donkeren kern niet bekommeren. Inderdaad, om Kerstmis echt te vieren, moet men een kind zjjn, 't zjj naar de jaren, 't zjj naar 't gemoed. De historische basis van dit feest verdraagt niet de kritiek, aan dewelke andere wereldgebeurtenissen zich gelaten onderwerpen kunnen. In den ▼roeg8ten christeljjken tjjd is geordonneerd het feest te doen samenvallen met dat 't welk de christenen, toen ze nog heidenen waren, vierden bij gelegenheid van 't lengen der dagen, na den donkersten tjjd des jaars. De glans van onzen kerstboom is niet eens van specifiek-christeljjken aard doch al hebben de heidenen hem in gloed gezet, de jeugd bewondert hem er niet minder om, zeker, en het Licht der Wereld is niettemin tot in alle oorden doorgedrongen, al kunnen we niet nauwkeurig aanwjjzen op welken datnm het ontstoken is. Menigeen wil van zijn kinderjaren niets meer weten, wjjl de herinnering daaraan hem even smartelijk is, als 't heimeljjk ver langen van Adam en Eva was naar 't paradijs, waarnit ze zoo spoedig verdreven zijn. Doch wanneer Kerstmis komt, laat de dreigende cherub zijn blank zwaard zinken en ver gunt ons ongehinderd intrede in de zonnige pracht van 't verleden. Hoe komt het, dat hoe ernstiger en grommiger we worden, we met des te meer deelneming en vreugde met kinderen en kleinkinderen opgaan naar den stralenden kerstboom? Is het niet alsof daar voor onze oogen in beeld gebracht is het woordwanneer gjj niet wordt als een dezer kleinen, zult ge het Koninkrijk niet binnengaan Op geen tijd van 't jaar schijnen nood en armoe bitterder dan op Kersttijd. Te moeten hongeren, wanneer alles in overvloed haadt; kou te moeten lijden, terwijl alles warm en hehagelijk samen zit; in 't, dnister te moeten blijven, waar anderen jubelen onder den lichtenden kerstboom, dat is wel het verschrikkelijkste lot dat een arm mensch kan overkomen. Daarom ziin milddadigheid en goedhartigheid nooit werkzamer dan onder 't luiden der kerstklokken. Van Beth lehem is de menigte der hemelsche heer scharen naar alle winden verstrooid, overal voorzien Engelen in den dienst der hemel sche rijkspost en met de blijde boodschap brengen ze centenaars welkome en verkwik kende gaven. Wanneer alle volks- en menschenvrienden een congres uitschreven en zich voornamen nu eens iets heel bijzonders in 't leven te roepen, een triomf der barmhartigheid ze zouden niets vinden doelmatiger en liefe- ljjker dan bet feest van den kerstboom, het feest der menscheljjkheid bjj uitnemendheid. Ontneem het volk zjjn Kerstfeest en ge be rooft de rjjken de vreugde van het geven, de armen de weldaad van 't ontvangen, de ouden de verjonging des harten, de jeugd haar heilig recht op zorgelooze vreugde. Misschien brengt de narorsching der ge leerden in den loop der tjjden meer licht in het donker, 't welk den oorsprong van dit feest omgeeft en we zullen alle ophel deringen met dezelfde bljjdsehap begroeten, waarmee we onthullingen van andere ge schiedkundige geheimen ontvangen. Maar geen triomf der wetenschap zal den glans heller, den jubel klankvoller vermogen te maken, die sedert een wen het wondere feest omgeeft, dat de menschen tot emvoudige, vrome, dankbare kinderen Gods wjjdt. delijke breedte zou bereiken ten noorden van Frans-Jozefsland, en vermoedeljjk reeds den volgenden zomer in de zee ten noorden van Spitsbergen geraakt zou zjjn, achtte ik De snelheid waarmede wjj door de poolzee den tjjd gekomen om een nieuw plan ten dreven, veranderde elk oogenblik. Onze koers- uitvoer te leggen dat ik sedert eenigen tjjd ljjn had niets van een rechte ljjn, en als ik overwogen had, namelijk de poolzee ten' d'"e op een kaart aanteekende, zou het een noorden van de koersljjn der »Fram« te niet te ontwarren kluwen woden van knoo- onderzoeken. pen en krommingen. Maar 's winters dreven Dit kon alleen gedaan worden met een wij meest in noordwestelijke richting, ook sledetocht, waarbjj men er niet op rekenen in het voorjaar, terwijl wij des zomers veel mocht, naar de »Framc terug te keeren, door noordelijke winden werden opgehouden, want de kans om het sch:p dat in het jjs De 88e graad werd bereikt op Kerstavondheen en weer dreef, terug te vinden, was (ongeveer 105° O.L.), en een paar dagen zeer gering. later waren wij op 83° 24' N.B. dichter! bjj de Pool reeds dan ooit iemand vóór ons- De allersterkte ijspersingen bad de Fram te verduren op den 4en en 5en Januari 1895, toen dat gebeurde was zij in jjs van 30 voet dik vast ingevroren; ik had dit door vooraf gaande boringen gevonden. Over deze laag kwamen nu ontzaglijke massa's ijs met on- eprstaanbare kracht tegen de zijde van ons schip glijden. De drnk was dan ook ontzet tend. De ijsschotsen stapelden zich op boven de geschutpoorten en tegen het want aan en het scheen alsof het jjs, het schip niet kun nende verpletteren, het zou begraven. Wjj dachten geen van allen dat zjj het honden zou. De noodige provision, de kajaks, kooks- 8tellen, brandstoffen, tenten, sleden en ski werden in veiligheid gebracht op het jjs. Ieder was gereed op het Eerste sein het schip te verlaten, en wjj sliepen geheel gekleed. Maar de Fram bleek sterker te zijn dan ons geloof in haar. Toen de persingen op het sterkst waren en wjj voor de eerste maal het houtwerk hoorden kraken, brak zjj uit de jjslaag los en het schip werd langzaam in de hoogte geschoven. Het was een triomf. Een samenloop van de hachelijkste omstandigheden, die ik beden ken kon, had niet meer van ons schip kun nen eischen, en nu het deze beproeving zoo glansrjjk doorstaan had achtte ik de »Fram« tot alles in staat. Hoewel wij het schip op 't nauwkeurigst onderzocht hebben, is het ons nog niet gelukt, een enkele scheur te ontdekken, geen houtsplinter was van zjjn Daar zulk een tocht wellicht met eenig gevaar gepaard zon kannen gaan, mochten onvoorziene hinderpalen zich voordoen, ge voelde ik dat ik niet de verantwoodelijk- heid op mjj kon nemen iemand anders daartoe uit te zenden, en besloot dus, zelf te gaan, ofschoon er aan boord mannen genoeg waren die zeer gaarne gegaan zou den zjjn. Ik koos luitenant Johansen tot metgezelhjj nam het aanbod gaarne aan. Het bevel over het overige van de expe ditie droeg ik op aan kapitien Sverdrnp. Natuurljjk aarzelde ik eeaigzins voor ik aldus mjjn metgezellen verliet en de ver antwoordelijkheid voor hun welzjjn en vei ligheid aan een ander overdroeg, maar bjj het volkomen vertrouwen, dat ik stelde in Sverdrnp's bekwaamheden als leider, en in zjjn beleid indien er moeiljjkheden te voor komen zijn, rekende ik er op, dat hjj alle leden der expeditie behouden thuis zou bren gen, ook al zou het ergste gebeuren, zoo dat zjj in de noodzakelijkheid kwamen, de Fram te verlaten, iets wat ik overigens hoogst onwaarschjjnljjk achtte. Den geheelen winter was ik drnk bezig geweest met toebereidselen voor deze expe ditie. Ik had aan boord nieuwe sterke sle den laten maken en twee kajaks van twaalf voet lengte ruim genoeg om elk een maa en voor vier maanden mondvoorraad, be nevens eenige honden bovenop, te kunnen dragea. Ze wogen geheel gereed, 40 pond De provisie die uit de beste soorten van gedroogd en samengeperst voedsel bestond ROMAN FRIEDRICH ZIMMERMANN. (18 In de gelagkamer was juist de petroleum lamp boven de groote tatel, aaugestoken. Op haar gewone plaats naast den haard zat Gritty, breide aan haar koos en mur melde een liedje, dat ze in haar jeugd ge leerd had. Op haar verschrompeld gelaat lag een stille tevredenheid en af en toe breidde zjj met een blik van trotsche zelfvoldoening den kous op haar schoot uit, streek er lief- kooaend over en mompelde»Voor Dan alles voor Dan, mjjn mooien jongen. Bill Canning zat in een hoek en steande van tjjd tot tjjd hardop. Zjjn oogleden waren gezwollen, hjj had een natten doek om het voorhoofd gebonden en doopte dien gedurig in een kom met koud water dien naast hem stond. Hjj had zich niet in het dorp durven vertoonen, uit vrees voor be spotting. Ook was zjjn hoofd nog zoo dai- zelig, dat hjj, zoo dikwjjls hjj beproefde op üe voeten te staan, als een beschonkeae waggelde. John Raffles had bjj zgn terug komst het verhaal van 't voorgevallene met onverholen leedvermaak aangehoord. Hij gunde den brntalen knaap zulk een les van ganscher harte en het speet hem slechts dat oen ander, en dat wel een vjjand, ge daan had, wat hjj zelf gaarne eenmaal zelf zou gedaan hebben, wanneer helaas, zgn verlamde rechterarm tegen de kracht van den robusten Bill opgewassen ware. Thans schonk hem de pjjn, die deze leed, een eigenaardig genot, dat hjj door het maken van spotachtige opmerkingen nog verhoogde. Maggy ging af en aan, zorgde voor het avondmaal en deed ataof haar de heele zaak niet aanging. In werkeljjkheid waren haar gedachten alleen vervuld van de gebeurtenis van dezen dag en van hem, die daarin de heldenrol vervulde. Of ze zich ook al afleiding verschafte, steeds weer keerden hare gedachten tot den schoonen officier terug, die zulk een over tuigend bewgs geleverd had van zjjn moed, kalmte en buitengewone kracht. Geljjk alle vrouwen wanneer het hart in 't spel komt, onverschillig en koud zgn jegens degenen, die vroeger haar beste vrienden waren, zoo gevoelde ook Maggy geen greintje mede- ljjden met het slachtoffer. Wat beteekende de ruwe en domme Bill in vergeljjking met Frank, die alle eigenschappen bezat het hart van eeu onervaren natuurkind, tot zich te trekken? Maar wat beteekende voor haar Frank, dien ze heden voor de eerste maal in haar leven gezien had, die als beambte van het signaalkorps de natuurlijke vjjand haars vaders en van haar verwanten en vrienden was Maar waarom was bjj dan een vjjand Was de bezigheid, die de vissehers van Nagshead brood verschaften, onwettig? Wat kon er onwettig in zgn, dat de strandbe woners buiten den vischvangst, die weinig plaats. Hierna werden de persingen verge- voornameljjk gedroogd vleesch en visch, ljjkenderwjjs veel minder, en wjj begonnen tamelijk snel in noordeljjke en noordoos- teljjke richting voort te dry ven. Daar ik nu meende te mogen aannemen dat de »Fram« al spoedig haar hoogste noor- opleverde, nog geld verdienden met het los sen van scheepsladingen? Maar waarom moest dat al tjjd heimeljjk en in de stilte van den nacht geschieden Zjj verwonderde zich deze vragen niet vroeger reeds gesteld te hebbenthans verontrustten ze huar on ophoudelijk zonder dat ze in staat was er een antwoord op te geven. Ze zou het Frank vragen, wanneeer hjj morgen terug kwam. Hjj zou haar ongetwijfeld de waar heid zeggen; zjjn verschjjraing was zoo open, zoo manneljjk en toch zoo vriendeljjk; zjj wist niet, waarom haar steeds het hart klopte, wanneer zij zich zijn persoon voor stelde, zjjn oogen, die zoo diep in de hare geschouwd hadden in het korte oogenblik voor de strjji met Bill begon. Dit vertrouwen op een volslagen vreem deling was zoo echt vrouweljjk, dat het geen rechtvaardiging behoefde door ver stand of overleg. Genoeg het bestond, en zonder tegenkanting gaf Maggy aan dat nieuwe machtige gevoel toe. Had niet de arme, krankzinnige grootmoeder evenzeer toeneiging tot den jongen man opgevat, zoo zeer dat zij hem voor haar verdwenen zoon hield? Hjj kon gewis geen slecht mensch zgn, hg zeker niet. Liever nam ze aan dat het onrecht aan de zijde der lieden j was, die met haar vader omgingen. Eenigen dezer hadden nooit haar sympathie kannen verwerven, zooals Twysten met zgn vossen gezicht en Mulligan en natuurlijk ook Bill Cunning. Zoo gingen haar gedachten heen en weer een geluk, dat vader niets vroeg, ze had niet geweten wat te antwoorden. Bill steunde hardop en mompelde een havermout, beschuit, boter, enz. werd in zakken van behoorljjke afmetingen ver pakt. Wjj hadden de honden voortdurend geoefend om ze voor den tocht te trainen en met de tent, den slaapzak, enz. waren vloek tusseben de tanden. »Wat duivel, moeder Gritty,* riep hjj, »houd nu eindeljjk eens op met je raven gekras, mjjn kop berst er van!* Vooral als men zoo'n zacht kopje heeft als jjj, mjjn jongen,* merkte Ruffles spottend aan, »je hebt je schedel zeker willen laten fijn hakken omdat hjj te dik werd om er nog hersens onder te bergen?* >Zwjjg!« knerste Bill, »je zult me nog razend maken met je ellendige kletserjj. Ik zeg je, John, mjjn schedel is nog helder genoeg om dingen te vertellen, die menigeen liever verzwegen zou zien.* »Zoo? En wien wil je die vertellen? Mis schien je vriend den luitenant vroeg Ruffles, verbleekend. »Wie weet! Diens vriendschap is bjj slot van rekening beter dan de uwe. Ik waar schuw je dus me niet tot het uiterste te brengen.* Hg doopte den omslag in 't water en wikkelde zgn hoofd op nieaw in. Nu ontstond een lange panze, tot de stilte door het geplas van roeispanen verbroken werd. Het was Twysten, met wien geljjk tjjdig twee vissehers Pike en Smith binnen traden. Hun oog viel natuurljjk terstond op Bill, die de geschiedenis zjjner nederlaag ver tellen moest. >Hjj heeft me onverwacht overvallen,* besloot hg, >maar ik hon hem in de gaten, den hond. Ontmoet ik hem nog eens, dan sla ik hem alle beenderen in 't ljjf stuk.* Nog eer een der anderen zgn meening over deze pocberjj geuit had, naderde Maggy den verwonde. >Dat zul je niet doen, Bill,* zei zs ver allerlei proefnemingen gedaan. Mjjn plan was, den tocht aan te vangen zoodra de schemering helder genoeg was, en dus vertrokken wij den 26en Februari met 6 sleden, 28 honden twee kajaks en mondvoorraad voor verscheidene maanden. Maar na vier dagen die zwaargeladen sleden over het ruwe jjs getrokken te hebben, zagen wij dat wjj zóó nooit intjjds zonden komen waar wjj wezen wilden. Wjj keerden naar de Fram terng, en juist toen wjj bjj het schip kwamen, den 3en Maart, verscheen de zon voor het eerst weer aan den horizont na den langsten poolnacht dien ooit door menschen beleefd was. Wjj bevonden ons op 84* 4'. Eenige dagen gingen voorbjj met nienwa toebereidselen. Ik was nu besloten, slechts voor een maand provisie mede te nemen voor de honden, en voor drie of vier maanden voor onszelf, en te trachten met een zoo veel lichtere bagage zoo spoedig mogeljjk over het jjs te komen. Wjj behoefden dan ook niet zoo vroeg te vertrekken, en eerst den 14en Maart namen wjj weer afscheid van onze makkers, nu voorgoed. Wjj namen slechts drie sleden mede; de kajaks waren op een ervan geladen, het aantal honden was evenals de vorige maal achtentwintig. Ik hoopte, verder noordeljjk minder ruw jjs te vinden, omdat het ouder moest zjjn. Dit was in 't eerst werkeljjk het geval en wjj kwamen goed vooruit: den 22en waren wjj reeds op 85® 10' en berekenden dat nn alles nog veel beter gaan zou. Maar weldra werd hst jjs weer oneffener, en terwjjl tot op dat pant het jjs slechts weinig naar het zuiden afgedreven was, begon 't dit nu ster ker te doen. Buitenland. De Congo-Staat vordert fir. 150.000 aan rechten op het ivoor, dat aan Stokes (den door Lothaire ter dood veroordeelden En- gelschman) toebehoorde. Men zegt, dat de Engelsche Regeering de betaling weigert. De Fransche Kamer is naar huis gegaan, nadat de begrooting van Oorlog aange nomen was. Veel bjjzonders viel bjj de discussie niet vooralleen een incident, dat eigenljjk buiten de begrooting omging. De socialist Déjeante, deed het volgende voor stel: De Kamer verzoekt de Regeering der Fransche Republiek een conferentie van al de naties bjjeen te roepen, om tot een achteljjk. >En waarom niet?* viel hjj uit, waarom niet zeg?* »Omdat je niet durft!* »Daar heb je het!* lachte Pike. »Je krediet is gedaald, Bill. Houd liever je snater en wacht tot je Toorsteven weer gekalefaat is.« Bill knerste van woede op de tanden. Het bewastzjjn, door zjjn nederlaag zelfs in Maggy's oogen gedaald te zgn, uit haar mond de aantjjging van lafaard te moeten hooren, deed zgn toorn stjjgen en ver meerderde den dorst naar wraak. Wacht maar af, alles komt terecht,* antwoordde hjj, terwjjl een afschuweljjke lach zgn vertrokken gezicht nog leeljjker maakte, >en reken er maar op, je zult me niet meer bespotten.* Maggy, ga te bed,* zei nn Raffles, »en neem moeder mee. Voor jelui is hier niets meer te doen.* Het jonge meisje volgde zwjjgend het bevel op, big met hare gedachten alleen te kunnen zgn. Nanweljjks had ze de deur gesloten of Twysten begon over de zaak, die hem daar bracht. >Ik heb alles overlegd,* zei hg, >het is tjjd dat de waren bjj mjj komen, zeker is zeker. Binnen vier of zes dagen verwacht ik de Hagedis, ge hebt dus behoefte aan ruimte, Alzoo laadt de boot.* »Pak aan, jongens,* zei Raffles, en ging voor. Het valluik werd opgelicht nadat het ledikant van Raffles, dat er op stond, ter zjj geschoven was en de mannen daalden in den kelder af. [Wordt vervolgd.) NIEUWSBLAD VAN a<—p—mm—aas———as—sa—san—

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1896 | | pagina 1