Hel Land van Heusden en Allena, de Lan?slraal en de Bommelerwaard. Brieven uit Indië. FEUILLETO De Klippen van Kitty Hawk. Uitgever: L. J. VETERMAN, Heusden. m 1554. ZATERDAG 9 JANUARI. 1897. O Dit blad verschjjnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprjjs: per 3 maanden f 1.00. franco per post zonder prjjsveihooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 1b regels SO ct. Elke regel meer 7V, ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond ingewacht. worden kennismakingen aan ^knoopt eu kleinhandelaars e;i gidsen, die het als een zoo men aan boord blijft dineeren maakt klit om het lijf blijven hangen. Men hoort (men kennis met al de dan aanwezige tafel- er alle talen spreken ook het Hollandseh Als iemand verre reizen doet, dan kan genooten. Men kan 's avonds en 's nachts <*n heio^kt men een der vele café's, waar hjj veel verhalen, zoo luidt een bekend aan boord blijven of weer aan den wal gaan, rnnziek wordt gemaakt, dan wordt men versje en zoo dit ooit waarheid bevatte, dan zooals men verkiest, als men maar zorgt ontvangen met het volkslied van het land, is dit zeker wel het geval voor hem, die den volgenden morgen 11 nar present te onder welks vlag b»t schip vaart. Eigen- voor het eerst, zoo op en top als baar, zijn, waüt op dat nnr vertrekt de boot. aardig is het bezoeken eeuer moskee. Een eene reis per mailboot maakt naar het Den eersten nacht komt vau slapen aan Christen mag daarvan niets aanraken, daar schoone Insalinde. Alles toch op die reis boord weinig ia, vooral als men op den is nieuw en vreemd, het maakt geheel vertrekdag zelve eerst scheep gegaan is. andere indrnkk?n dan bjjv. eene reis naar Parjjs of een der andere groote Enropeesche steden, men gevoelt en merkt zoo bij het j rende passeeren van werelddeelen en het over liet anders ontheiligd zou zijn en daarom moeten die eerst groote mailen over hanne van werelddeelen en steken van Oceanen, dat men zelf zoo nietig, zoo oneindig klein is. Voor de lezers van dit blad, welke onze overzeesche bezittingen hebben bezocht, zul len deze brieven weinig nieuws bevatten, hoogstens zullen die ze eens doorloopen om te zien of zjj ongeveer dezelfde indrukken kregen en nu eens toestemmend, dan weer ontkennend daarop antwoorden, doch we hopen, dat zoowel zij als allen, die het voorrecht Indië persoonlijk te leeren kennen, niet hadden, bjj het lezen dezer brieven eenige aangename oogenblikken zullen door brengen. Zjj, die de reis naar Indië, hetzij per maatschappij Nederland, hetzij per Rotter- damsche Lloyd maken, zullen meestal, als ten minste overwegende bezwaren hiertegen niet bestaan, niet te Amsterdam of Rotter dam, maar te Genua of Marseille scheep gaan. Het Engelsche Kanaal en de Atlan tische Oeeaan leveren weinig bezienswaar digs op en de zee kan er hol staan, terwijl de maatschappijen op het passagehillet zoo veel laten vallen, dat men gemakkelijk de reis over land daarvan kan doen en men 10 dagen na het vertrek der boot Neder land kan verlaten. Te Marseille dan, waar de Lloydbooten Allereerst de ongewoonte in zulk een smal schoenen aantrekken, alvorens de heilige bedje te moeten liggen,, dan het voortdn- ruimte te betreden. Veel is er niet in te leven van schroef en dynamo, ver- zien, een sink van den Koran wordt ge- volgens het voortdurende heen en weer ge- toond, op een afstand natuurlijk en, wat loop en geroep van matrozen aan dek en wel merkwaardig is, bjj het verlaten staat eindelijk het onwelkome bezoek van kakker- iemand aan de dear met een busje en schijnt lakken, die op ieder schip zijn, zijn ev^n- ebristengeld das wel in ontvangst te worden veel redenen om den -daap te bannen Doch genomen. De mannen zitten er beneden en alles went en na enkele dagen merkt men de vrouwen hoven, achter een traliewerk, van dat alles niets meer en slaapt men in de doch daarvan is toch niets te zien, aange- hwt even vast- en goed als op het zachts e zien allen gesluierd loopen. In een paar nnr bed. Tegen het uur van vertrekken komen nog heeft men Port Said gezien en is men bljjde de stoomfluit der boot weder te hooren. vele passagiers aangereden en moet gewacht E°n teeken, dat het kolenladen is afge- worden op de Hollandsche mail die half loopen en over een half uur wordt afge- elf met den trein aankomt. Is die aan boord, j varen. Men gaat dus weer naar boord terug, dan wordt de postvlag geheschen, de trossen waar alle handen druk in de weer zjjn, worden losgemaakt, een paar schroef bootjes om alles weer van de kolenstof te zuiveren sleepen het stoomschip de haven uit en statig en langzaam gaat het de Middelland- sche Zee tegemoet. De schroef gaat harder werken en na een half uur doorklieven we en weldra gaat het alweer verder, het ka naal van Suez ia. Dit traject, hetwelk 16 a 20 uur dnurt, is na de zeereis eene aangename afwisseling. met volle kracht de wateren dier zee, welker Men ziet van beide zijden den oever en intens blauwe kleur allen opvalt. kijkt verder de woestijn Sahara in. Zand, Tu8schen Corsica en Sardinië door gaat zand en nog eens zand is alles wat het oog het naar de straat van Messina, welke zeer kan ontdekken. Telkens ziet men er heele fraai geDgen is en aan beide zjjden prachtige .zwermen flamingo's opvliegen en een enkele vergezichten te zien geeft en vandaar langs j maal ontdekten we een paar jakhalzen, doch het eiland Kandia, dat een gteheelen dag in jj verder is er niets bijzonders te zien. On- het gezicht blijft en het laatste is, wat van willekeurig heeft; men eerbied voor den Europa gezien wordt, naar Port Said, waar de kolenvoorraad weder moet worden aan gevuld, weer moet worden geproviandeerd gewoonljjk Dinsdag aankomen om Donder-jen dus weer een uur of wat oponthoud is. dag daaraanvolgende te vertrekken, heerschtZoodra aldaar eene mailboot op de reede aan de kade, waar ze liggen, dien tjjd eene komt, wordt ze omgeven door massa's bootjes groote drukte. De kolenvoorraad moet wor- met Arabieren, die alle mogeljjke waren te den aangevuld, er moet nog lading worden koop komen aanbieden en zich aanbieden ingenomen, er moet worden geproviandeerd, f om te duiken naar toegeworpen geldstukken, kortom, alles is in de weer. De passagiers,! De reede is zeer druk. Er lagen tegelijk die de reis van het begin af medemaakten, twee Fransche, een Duitsche, een Engelsche gaan aan wal, ten einde den vasten grond weer eens onder de voeten te hebben en tegeljjk Marseille eens te zien. Woensdag namiddag zorgt men met laden zooveel mogeljjk klaar te zjj a en daa kunnen de passagiers, die de reis vandaar af zullen medemaken, aan boord komen, wat velen doen, ten einde den volgenden dag al min of meer op hnn gemak te zijn. Men gaat bij het aan boord komen natuurlijk aller eerst naar de voor ons bestemde hut en bjjna allen vinden het een verschrikkelijk idee om in die beperkte ruimte een kleine 4 weken te moeten bivouakkeeren. Alras en een Hollandsche mailboot, bniten en be halve nog de massa's vrachtbooten. Het kolenladen veroorzaakt eene verschrikkelijke stof en daarom gaan de passagiers, zoodra de gele of quarantaine vlag is neergehaald en bet schip dus vrij is verklaard, naar land en is Port Said dus de eerste Oosterse he stad, die men te fcien krjjgt; doch boe valt dat tegen. Vuil en smerig, dat het er is en vies, dat de menschen er uit zien is niet te be schreven. Kameelen, geiten, koeien, kippen, ganzen, eenden, alles wandelt en logeert.er gewoon op straat en de mailreizigers worden direct omgeven door een troep bedelaars, ROMAN FRIEDRICH ZIMMERMANN. 22) •Hoe meen je dat, moeder antwoordde hg, mjjnentwege kan Dan eiken dag terug komen. Zeker, zeker, knikte de on Je, »je bent ook een brave jongen. Ik zal het aan Dan zeggen, dat je van hem hondt, ja dat zal ik hem zeggen.Zachtkens voor zich heen lachend, liet zjj zich op haar plaats aan den haard neer, de oogen onafgewend op de deur gevestigd houdend. Ze had er geen aasje begrip van walk een storm Tan verwjjten ze in de borst van haar zoon opgewekt had. Voor hem, die de gebeurtenis van den vorigen dag alleen nit Bill Cunning's verhaal kende, had ze alleen betrekking op den verschrik kelijke» Septembernacht voor zesentwintig jaren en het kwam hem voor als hoorde hg weder Kates gillenden schreeuw. Broeder- moorder* klonk het hem in de ooren en hij zag de bjjl glinsteren, die hem tot een invalide gemaakt had. Ziedend heet schoot hem het bloed naar het hoofd.Trots den langen tjjd, sedert verleopen, had hjj nooit dan met ontzetting aan dat nur kunnen terugdenken, nooit de stem zjjn gewetens ten volle tot zwjjgen kunnen brengen. De temperatuur binnenkamers kwam hom ondraagljjk heet -en zwoel voor. Hg stond op om buiten te komen, doch in hetzelfde 005 enblik toen hg de deur opende, trad hem een gestalte tegemoet, bij welker aanblik hjj m^t een door schrik verbleekt gelaat terugdeinsde. Als verlamd staarde hij den binnenkomende aan, zgn lippen bewogen zich fluisterend, doch geen geluid kwam uit zgn keel. Gritty had zich opgericht en was, zoo snel ze vermocht, den gast tegeinoetgejjld. Goeden morgen, Dan* riep ze, »datis mooi van j« uijjn jongen, heel mooi. Je vergeet je oude moeder niet, je was ook eens mjjn lieveling, ja, mjjn lieveling lc Raffles had zich intusschen eenigszins hersteld. Koud zweet stond op zgn voor hoofd «n de hand, waarmee hij op de tafel steunde, beefde. Zgn verstand zeide hem dat het slechts een gezichtsbedrog was, die officier kon zjjn broeder niet zjjn. Alleen de verrassende geljjkanis in verband met het voorafgaand gesprek en zgn eigen ge dachten hadden hem overweldigd. Doch het opgeschrikte geweten liet zich door verstan delijke redeneering niet zoo snel gerust stellen. Hjj moest het geluid van zgn eigen stem en die des vreemden hooren om den angst van zich af te zetien. Wat is er van uw orders, Sir* bracht hij er met moeite uit. Ik kom u verzoeken rag in uw boot naar Osceola over te brengen,* antwoordde Frank, niet weinig verwonderd over de raadselachtige houding van den herbergier. Zoo*, zei Ruffles ruimer ademhalend, doch het nog niet wagende den officier in schepper van dit grootsche werk, De Lesseps, en juicht men het idee, om aan den oever van het Kanaal een standbeeld voor hem op te richten, van ganscher harte toe. Het volgende rustpunt der boot, Suez, is een kleine plaats en daar wordt alleen gestopt om den loods van boord te laten en de mail af te geven. Is dat gedaan, dan gaat hst weer voorwaarts de Golf van Snez en tevens de warmte in. De Golf van Snez en de Roode Zee kunnen heet, snikheet zgn, de thermometer wjjst er soms 110 a 120° Fahrenheit. Echter is het er interessant varen. Mes ziet voortdurend land en ook alle booten, die passeeren, komen in het gezicht. Men vaart dicht laags den berg Sinaï, -die zeer duidelijk te zien is, het stadje Mokka, bekend om zjjne koffie, ziet men er liggen en weldra is het eilandje Perim bereikt, het laatste rustpunt, waar nogmaals kolen worden geladen en waar nogmaals gelegenheid is brieven te ver zenden. Op Perim ziet men d'« eerste wer- keljjke negers in hun eigen land en van alle kanten komen ze naar het schip ge zwommen om te zien of er niet voor hen wat afvalt. Oe passagiers gaan even aan wal en kannen volop genieten van de tropische hitte, want een boom is op Perim een onbekend iets. De Engelschen op het eiland hebben eene sociëteit en die is ook toegankelijk voor aldaar vertoevende mail- reizigers. Gelukkig is er een ijsfabriek en was alleï wat men er kreeg jjskond. De stoomfluit der boot, over het geheele eiland hoorbaar, waarschuwt weer, dat over een half uur vertrokken wordt en dan gaat het de Golf van Aden door, den Indischen Oceaan in en ziet men in 12 a 13 dagen niets dan lacht en water. Van land zien is dan vöör Straat Sun da geene sprake en zelfs een schip of eene stoomboot, die in bet gezicht komt, is eene zeldzaamheid, die bjjna nooit voorkomt. Natnurljjk dat alles wat men ziet, merkwaardig is, een vliegende visch, een haai, een walvisch lokt alles naar de verschansing en een vogel, die in de vlucht gezien wordt, is eene bepaalde ge beurtenis. Kortom, alles wekt belangstelling, men gaat kijken naar het slachten van een os en zou niet gaarne verzuimen tegen woordig te zijn, als een haan of een eend gepinkt wordt. Nieuwsgierig wachten allen te circa 1 unr op den vierden stuurman, als die van de brug komt en het bericht brengt, hoeveel mjjlen we in het laatste etmaal gevorderd zijn. Allerlei gissingen en meeningen worden dan gehoord over de oorzaak, hoe het wel zon komen, dat men dit etmaal zoo en zooveel mijlen meer of minder opschoot dan het vorige. Een mail-reiziger leeft gedurende de reis, als het ware van de wereld afgezonderd. Couranten krijgt hg niet en zoo bijv. weten wij niet voor we 1 December te Batavia aankomen, wie president is geworden der Vereenigde Staten van Noord-Amerika. Onafgebroken draait de schroef voort en brengt ons ieder uur circa 20 Kilometer verder van het Vaderland, waar thans een ieder bjj de warme kachel zit en zijn winter- goed heeft aangetrokken, terwjjl wjj van 's morgens vroeg tot 's avonds laat in heel luchtige kleeding aan lek zitten, starende over de eindelooze watervlakte en steeds de hoop levendig houdende, dat er van daag wel eens iets bjjzonders te zien zal komen en bleek die hoop jjdel, dan leeft ze morgen weer op. Nog een dag of drie en Batavia is be reikt en van daar een volgende brief. B. v. T. zich licht bezeerd, maar meer sehade heeft het materiëel geleden: le locomotief van den specialen trein is beschadigd en zeven wagens van den goederentrein zjjn verbrjjzeld. De werkstaking te Hamborg dunrt nog altijd voort. Een deel der werkstakers wil bijleggen, een deel niet. De reeders behelpen zich met de gebrekkige krachten, die te hun ner beschikking zgn, maar de goederen ksn- nen niet geregeld verscheept worden. Buitenland. de oogen te zien. Foei*, schreeuwde Gritty vertoornd, slechte kinderen ben jullie! Geeft mekaar de hand en jij John, heet je broer welkom, hoor je! Je bebt mekaar in zoolang niet gezien •Ga heen, moeder!* beval Raffles ruw, wat moet die dwaasheid? Sir, let er maar niet op, de oude is niet recht bjj 't hoofd.* •Ik weet het,* zei Frank, terwjjl hjj op Gritty toetrad, wier gelaat eeu uitval van woede voorspelde, want in haai' oogen flikkerde het licht van den waanzin. Wees kaltn, moeder Gritty, John meent het zoo kwaad niet. Ga naar uw plaats, om mij geuoegen te dosn.« Zgn woorden oefenden een merkwaardig verzachtenden invloed op de geesteljjk zwakke vrouw uit; zjj liefkoosde zgn hand, lachte en knikte hem toe en strompelde tevreden naar haar plaats terug. En hoe staat het met de boot?* vroeg Frank aan Raffles. Kom buiten, Sir.* Frank liet den blik snel door de kamer gigden. Op den achtergrond bemerkte hij Maggy, die zich in 't geheel niet om hem scheen te bekommeren. Hjj moest een gun stiger gelegenheid afwachten en volgde den waard naar buiten. De laatste, die in het helle zonlicht zgn moed en bezonnenheid terag gekregen had, monsterde thans des officiers gelaat. De geljj kems met zjjn broeder was inderdaad groot, maar zg rechtvaardigde toch niet zgn bjjgeloovigen angst, waarover hg zich thans schaamde. »U .wilt das naar Osceola?* begon hg. En terug. Hoeveel vraagt ge daarvoor?* Raffles dacht een oogen blik na. Waar de spoorweg van Gent naar Meirel- beke zich afscheidt van dien naar Gentbrngge, is gisteren een speciale trein dwars op een goederentrein ingereden. Alleen de machinist en de stoker van eerstgenoemden trein hebben •Tien dollars, Sir.* •Tien dollars?* herhaalde Frank, »ge verspreekt u toch?* •Neen Sir, niets meer en niets minder. U betaalt het toch niet, 't gaat uit den zak der regeering en die kan 't missen. Wanneer 't u te veel is, 't is mjj 't zelfde.* Frank stond op het punt uit te varen, want de eisch was onbeschaamd hoog, doch hij Wilde allen twist vermjjden. Wel kwam 't hem op een paar dollars niet aan, als hjj zgn doel maar bereikte «n voor alles Gritty en Maggy nog eenmaal spreken kon. •Ge zult uw geld hebben, de helft voor de afvaart en de andere bjj de terugkomst.* All right, wacht een oogen blik, tot jk de boot zeilree gemaakt heb.* Dan zal ik naar binnen gaan en wat gebruiken.* Maggy,* riep Raffles, breng den luite nant wat bjj verlangt en kom terstond hier, gauwJe moet me helpen de boot klaar maken.* Frank trad binnen en wachtte, aan de tafel plaats nemend, met spanning op Maggy's verschgnen. Terstond daarop trad het meisje binnen en bracht rum en water. Maggy,* zei hg zacht, hare hand vattend, wees niet boos. Een bevel riep mjj aan boord juist toen ik op 't punt stond naar het strand te gaan.* Moest u dat bevel gehoorzamen,* vroeg zjj koel. •Ja, Maggy, dienstplicht Het is goed,* viel zg in de rede, »ik geloof u.« Warm drnkte hjj hear hand. >Mjjn dank; ieder oogen blik bén ik bereid mjjn woord gestand te doen, wanneer en waar gjj wilt, Een landverschuiving heeft plaats gehad te St. Anna Pelago (Italië), in de provincie Modena, waarbjj honderden personen dakloos zjjn geworden. De beweging verspreidde zich over een oppervlakte van ongeveer 7 vierkante Kilometer. In het geheel zjjn honderd twee-en tachtig huizen ingestort. Niet alleen is de oogst verloren, maar het zal nog wel eenige jaren duren vóór de grond weer iets zal kunnen opleveren. Uit Havana komen weer twee berichten van overwinningen der Spanjaarden. Een kolonne onder generaal Luque, welke een konvooi begeleidde, heeft in de provincie Santa Clara een aanval van 1500 opstande lingen afgeslagen en er 100 gedood, terwjjl zjj zelve maar 2 man aan dooden en 13 aan gewonden verloor. En in Pinar del Rio heeft een Spaansche kolonne een troep opstandelingen verslagen en 205 gevangen Spanjaarden bevrjjd. Uit Sevilla wordt gemeld, dat een roover- bende nabjj Roda een trein, waarmede geld werd verzonden, heeft doen ontsporen. De toeleg mislukte echter, want het treinperso neel dreef de roovers op de vlucht. Ter gelegenheid van haar verjaardag ont ving mevrouw Gladstone een deputatie van de Anglo-Armenische Vereeniging. De heer Gladstone dankte namens zjjn echtgenoote voor het gebracht geschenk. Ofschoon de loopbaan van den sultan, den grootsten moordenaar ter wereld, tot nog toe met succes was bekroond, aldus sprak de heer Gladstone, toch waren alle deze goddelooze overwinningen vervloekt. Hjj oordeelde, dat deze misdaden nog niet haar einde hadden bereikt, maar toch waren er betere tjjden voor Armenië in het verschiet, daar de last der schande, die rustte op de schouders der zes Europeesche mogendheden, eindeljjk te zwaar zon worden. Maggy.* Morgen op hetzelfde uur,* fluisterde zjj, legde den vinger op den mond, zette haastig ram en suiker op tafel en snelde naar buiten. Dan, rajjn jongen,* klonk de stem der oude, »je raoogt niet in 't geheim met Maggy praten, dat is niet goed, wat zon Kate daar van zeggen?* •Kate? Dat ia de naam mjjner mosder,* zei Frank verbaasd. •Neen, spotvogel, nw moeder ben ik,« lachte Gritty, »neen, Kate, uw vrouw! O jé, je hebt nog niet eens naar haar gevraagd. Wees maar niet bedroefd, hoor Dan, ik kon er niets aan doen, werkeljjk niet, dat Kate weggeloopen is. Weet je, in den nacht, tssn ze John bloedend naar huis brachten en er een schip gestrand was. O, jongentje, dat was een nacht, een booze nacht. Maar veel strandgoed hebben ze gevonden, veel strand goed.* Hoe ging dat toe, moeder Gritty,* vroeg Frank. •Ja zie, 't is zoo lang geleden, maar ik weet het nog goed. Jjj was op zee en Bell ging met John naar het strand ja, en de anderen ook en het paard namen ze mee.* •Het paard?* •Zeker, je kent het, Mulligan's onde brain. Die heeft er aan moeten gelooven, dien nacht. Den volgenden morgen hebben ze hem begraven in 't bosch en Bell was er zeer boos om, o zoo boos, ik had hem nog nooit zoo gezien.* Dus,* dacht Frank, »des kapiteins ver haal is geen fabel* maar hg zweeg om de gedachtengang der onde niet af te breken. (Wwtft vervolgd.) VAX MMIHM

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1897 | | pagina 1