Hel Land van Heusden en Aliens, de Laarstraat en de Bommelenvaaril. FEUILLETON. Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. ZATERDAG 19 JUNI. 1897. land van alteNA VOOB O Dit blad verschat WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprjjs: per 3 maanden f 1.00. Franco per post zonder prjjs vei hooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. J^/ê. 1600. Advertentiën Tan 16 regels 50 et. Elke regel meer 7l/| ct. Groote lettere naar plaatsruimte. AdvertentiSn worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond ingewacht. Buitenland. De ramp in de rue Jian Goujon te Parjjs heeft een dergelijke ramp in herinnering gebracht, die op het huweljjk van keizer Napoleon I een schaduw wierp. De Oostenrjjksche gezant, prins Von Schwarzenberg, gaf in een houten bijgebouw in zjjn tuin een bal ter eere van keizerin Marie Louise. Toen het dansen ia vollen gang was, viel een der lusters van den wand. Een draperie vatte vlam. Kolonel de Tropbriant trachtte het brandende gordijn rf te rukken, maar de vlammen hadden het plafond reeds bereikt. Ala een bliksemstraal schoten ie vlammen van het eene eind naar het andere In den beginne scheen er tjjd genoeg te zjjn om te ontkomen. Het gezelschap begaf zich naar den tuin, zonder overhaasting. Maar weldra werd de hitte binnen ondra gelijk, de achtersten drongen opvan de ▼oorsten geraakten er enkelen onder den voet. Van het plafond vielen brandende «tukken neder op de dames en heeren, dia nog in de zaal warenhunne kleederen vatten vlam en toen ontstond er een tooneel, dat met geen pen te beschrijven is. Zelfs de sterksten konden niet op de been bljjven, maar werden vertrapt door de razende massa, die den jjselijken dood ontvluchtte. Aan den ingang vau de zaal lagen mannen en vrouwen op een hoop dooreende sabels der officieren waren verward in de kleederen der dames, zoodat het bijna onmogelijk was om iemand te bevrjjden. Aan alle zijden weerklonken kreten van angst en wanhoop moeders riepen om haar dochtersman nen om hun echtgenooten. De tuin, die heller verlicht was dan milden op den dag, was vol geredden, die hun geliefden zochten, en van vluchtelingen, die met brandende kleeren ontkomen waren aan den vuurpoel. Twee moeders, de prinses van Schwarzenberg en de prinses de Layen, die in den tuin ontsnapt waren, maar haar dochters daar niet konden vinden, snelden in het bran dende gebouw om haar kinderen te zoeken. Het dak viel op haar en slechts een harer, mevr. de Layen, kwam er nog levend uit. Zjj overleed esu uur later. De prinses Von Schwarzenberg, een schoonzuster van den gezant, zag men niet weder, haar lijk werd later onder het puin gevonden. Het moest herkend worden aan de diamanten, die de prinses had gedragen. 3±33XT Ï5LÜ »Ki-rita, Karita, deze kus was geen scherts, maar ernstig, deze moet heilig ge msend zjjn! Ik zou anders nooit weer aan eene vrouw en aan liefde geloovenJe houdt dus van mij, je hebt mg dus even innig lief zoo als ik jou?* De oude schalkschheid lachte weer uit haar frisch gezicht, toen zjj zjjne woorden van zooeven herhalend antwoordde: «Als ge mg zoo blgfü aankijken, zal ik nooit den moed vinden, om u te zeggen, wat gjj toch eigenlijk al lang weet....« «Juffrouw Karita, juffrouw Karitba,* klonk het plotseling van uit de verte tot hun beiden doorals eene ui ing van groote ontsteltenis en schrik klonk deze roep hen in de ooren. Verbazend belachelijk scheen Karita dit angstig geroep toe, want ze dacht natuurlijk, dat het haar lang wegblijven gold. O die vrouwen, die volmaakt geboren huichelaressenGeen oogenblik verloor zij hare bezinning, bliksemsnel wond zij zich uit Lodewgk's armen los en liet zich in het mos aan den voet van den beuk neer- glijden terwjjl zij den naderbjjtredende vrooljjk toeriep: >0, weest u maar niet bezorgd, beste mijnheer Forsten, ik ben noch iu het water gevallen noch heb ik er aan gedacht om d» plaat te poetsen. Wg hebben wat uitgeruvt van ons uitstapje, Te Parjjs heeft een vijftienjarige jongen zjjn vader vermoord. Eerst gaf hij dezen, i die aan een bureau zat te schrijven, met; een knuppel een slag op het hoofd, zoodat het bloed te voórsobjjn kwam. Toen haalde hg een lang mes en er ontstond een ver schrikkelijke worsteling, die met den dood van den vader, door vijf-en-twintig messte ken getroffen, eindigde. Daarna stak de jongen zichzelf het mes in het lijf. Toen de politie kwam vond zij de twee lichamen naast elkaar en de kamer overal met bloed bevlekt. De moordenaar kon worden bijge bracht en kreeg daarna hevige toevallen. Hij heeft blijkbaar een aanval van razernjj gehad. Steeds verdiepte hij zich in het lezen van moord-verhalen en bloedige too- neelen en had reeds meermalen het plan te kennen gegeven zelf te zullen «handelen.* De vader sprak hem altjjd voor; «hjj zal verbeteren*, zeide de arme man telkens. Woensdagavond te kwart over zes is er te Parijs aan den voet van het Straatsburg» monument, op het Concordeplein, weer een belsch werktuig ontploft. Er was juist een slagbui aan het vallen en het plein was leeg. Een paar menschen hebben na de ontploffing een jongen man zien weghollen. Gean spoor is verder van hem ontdekt. Toen na eenige oogenblikken de politie ter plaatse verscheen, was er van de brokstukken van de bom niet veel meer overgebleven, aangezien een aautal menschen uit het publiek de scherven als souvenirs weg hadden genomen. Men heeft ook bloed sporen meenen te zien, zoodat de bedrijver zelf gewond is geworden. De regen wisehte ze echter spoedig uit. Aan het standbeeld zelf is niets beschadigd, nauwelijks heaft het hek geleden. Maar in den muur van den tuin der Tuileriën, wel dertig meter verder, zjjn de indrukk n te zien van de metalen voorwerpen, waarmee de bom ge laden is geweest. Men had van ochtend nog ni<>ts van den dader gevonden. Tjjdens het bezoek van den tsaar te Parjjs is er op dezelfde plaats een bom gesprongen. Men denkt dus met het zelfde individu te doen te hebben, misschien ook met den bedrijver van den aanslag op president Faure. Door de vrijgevigheid van een particulier, hjj schonk 25000 p. st. voor dit doel, is de Engelsche erfprinses in staat gesteld haar idee, spijziging van alle armen van Londen op den dag vau hot n. s. feest, te verwe- >0, juffrouw, nijjwe ontsteltenis is van geheel anderen aard,* antwoordde Forsten haastiar, »ik zocht u alleen omdat er zoo'n vreeseljjk ongeluk met eene van het ge zelschap gebeurd is, mjja God hoe zal ik het u vertelFn?* Karita was opgesprongen en staarde den spreker in het ontstelde gelaat. «Maak als 't u blieft geen lange voorbereidingen, maar vertel maar eenvoudig wat er gebeard is! Wees maar niet bang, mjjne zenuwen zjjn sterk, die kunnen er tegen!* hernam zjj terwjjl er ongedald en angst uit hare trekken spraken. >Nn in Godsnaam dan ik ben niet geschikt voor diplomatieke mede- deelingen Mevrouw van Hartwig het is eigenljjk onbegrijpelijk Mevrouw van Hartwig is plotseling, naar het sehgnt door eene beroerte getroffen Karita greep werk tuigelijk naar den boom in hare nabjjheid, zjj moest zich vasthouden, haar adem stokte, het schemerde haar voor de oogen. «Mjjn arme, arme zuster,* mompelde zij eindeljjk, terwjjl zjj den starenden blik opsloeg naar Lodevrijk's angstig verschrikt doodsbleek gelaat, «gestorven, terwijl wjj hier lachten en zoo gelukkig warenMag men dan nooit lachen, nooit eens in zjjn leven vol maakt gelukkig zjjn?« III. Hoe die namiddag eindigde, laat zich wel begrjjpen. Men bracht den armen luitenant Von Hartwig en diens zoo ongelukkig om het leven gekomen vrouw naar het station. Voortdurend liepen den luitenant de tranen over de wangen. Natuurlijk had men da- delgk na het ongeluk den dokter gehaald, JUU di I iiii miT zenlijken op eene schaal, welke aanzankelgk niet mogeljjk leek. Het valt natuurlijk moeidjjk zich een juiste voorstelling te maken van den omvang dezer volksmaal- tjjden, van de ingewikkelde machinerie, welke er noodig is, om ze tot een goei einde te brengen. Overal in de armste buurten worden er, of zijn er, commissies van uit voering aangewezen. Men deukt, dat er ten minste 250,000 proletariërs, als het kan gelijktijdig, gespijzigd zullen worden, en vermoedelijk bereikt het cijfer een half millioen. Tien- tot twintigduizend kellners en kellnerinnen zullen noodig wezen, om de gasten der prinses te bedienen, en zij zullen de beschikking hebban over een millioen borden, voorts evenveel glazen (zonder bedwelmende dranken) lepels, vorken en messen. Elke jubilenmseter kan rekenen op een goed, stevig maal, dat een dankbare herinnering bjj hem zal kunnen achterlaten, al wekt het geen hoogere indrukken. De bijzonderheden over de aardbeving in Britsch-Indië komen schaars in, aangezien de telegrafische gemeenschap op vele punten verbroken ia, maar al meer bljjkt, dat het een zware ramp is geweest. Te Assam heeft de aardbeving groote verwoestingen aange richt. Te Shillong werd alles met den grond gelijk gemaakt. Een Engelschman vond er den dood, en bovendien vele inlanders. Gauhati ligt in puin. De wegen gapen overal open, de spoorweg is verdwenen. Te Goalpara, aan de Brahmaputra, ging de aardbeving van een overstrooming gepaard. De -bazaar en andere gebouwen werden er door vernield. De streek vertoont op vele plaatsen scheuren in den grond, waar uit modder en zand gutsen. Te Dhubri zjjn ook hu'zen vernield. De rivier is er buiten de oevers getreden en de oogst ver woest. Zoowel te Goalpara als te Dhubri zjjn vele menschen omgekomen. In geheel Assam zijn er bruggen vernield. Evenals in Engeland de hanengevechten een der meest geliefkoosde versnaperingen is voor het gemoed van een sportsman, heeft men in Siam het toppunt van ge noegen bereikt, als men twee njjdiga visschen in het waterworstelperk laat treden. Groote sommen worden aan alle zijden op de twee visschen gewed, en, ofschoon het ons toe schijnt, dat men, voor dit twijfelachtig ge noegen, zjjn geld «in het water* werpt, voor de Siameezen is dit «het neusje van bodig was, en alles reeds lang voorbjj was. Gedurende de terugreis mompelde Von Hart wig voortdurend met wanhopig starenden blik in zich zelf: «Wat zal die kleine Thé- resina zeggen, als we die arme mama zóó terug brengen?* Op liet geheele gezelschap had dit ongeluk diepen indruk gemaakt. Advokaat Steiner had zich den geheelen tjjd gedurende de terugreis met Karita bezig gehouden, die sprakeloos voor zich uit staarde, zonder dat ze haar smart in tranen kon luchten. Maar Karita bedankte hem voor al zijne teedere vriendelijkheid slechts met een treurig hoofdknikje ach, de dood maakt toch zoo ernstig! Op dien zonnigen zomerdag, waarop het uitstapje naar Groot Hesselohe plaats had, waren donkere regenachtige dagen gevolgd over de geheele streek lag een nevelachtige herfststeuiming, zooala men ze anders pas in September heeft. Koud en kil kletterde de regen op de trottoirs der hoofdstad, de hemel hing zoo zwaar en loodkleurig over de stille straten, dat het scheen alsof de zon nooit weer zou doorbreken. «Met zulk een weer zal ik haar wel nooit ontmoeten, en zal zjj misschien niet eens uit het venster kijken,* dacht advokaat Steiner, terwijl hg weer even als eiken dag, sedert eenige weken, zoo vaak zjjne kantooruren hem dit toelieten, door de straat wandelde, waar Karita woonde. Sedert den sterfdag harer zuster had hg haar niet weergezien. Hei- meljjk had bij in de bloemen, die hg haar voer de afgestorvene naar huis had gestnurd, een kort briefje gesmokkeld, waarin hg, zelfs op gevaar af van onbescheiden of op V' trwvaUif'^on..jrinTi den zalm.* Twee visschen van dezelfde grootte worden in een reuzenflesch bij elkaar gestopf, Na moeten ze maar zelf zien dat de een den ander buiten gevecht stelt. Schouder aan schouder kjjken de dieren mekaar een tjjdlang aan met een gezicht van «doe me 'ns wat, als je durft* en denken blijkbaar niet aan de gulden spreuk «de eerste klap is een daalder waard.* Dan gaan ze er, meestentjjds «zoo vlug als een visch* van door, langs elkaar heenzwam mende, zonder den moed te hebben elkander aan te vallen, zoodat ge oogenschjjnljjk zoudt denken dat ze visschenbloed in hun aderen hebben, maar hun hart ziet zwart van woede en hun oogen zjjn geel van de ovvrgeloopen gal, en zjj wachten slechts op een ondoordachte beweging van hun tegen stander om «hun slag te slaan.* Plotseling schiet er dan een uit en tracht den ander in zjjn staart te bjjten, en gelukt hem dit, dan kan hg hem verder afmaken, duar vriend visch dan in een toestand verkeert van «een schip zonder roer.* Maar in den regel is de ander ook geen domme jongen, daar zelf bjj en licht, zoo glad als een aal, door een handige beweging den ander een beentje. Dit spelletje duurt zoo lang tot de een den ander te vlug af is en de vinnen er uitzien als de franje van een afgetrapte broek. Zoo'n gevecht kan soms uren duren, want een visch is zoo ving als een mensch, als het er op aankomt smet bekwamen spoed* «weg te wezen* van de plek, waar het gevaar dreigt. De schatrijken speculator Barney Barnato heeft zelfmoord gepleegd door van het dek van de paketboot «Scot*, enkele uren, voor dat dit vaartuig, waarop bij zich te Kaap stad had ingescheept, te Madera aanlandde, in zee te springen. Zjjn ljjk is opgevischt. Barney Barnato, die 44 jaar geleden te Londen werd geboren, was van Joodscbe afkomst. Hij begon zeer bescheiden als clown, speelde pantomime en later comedieop twin tig jarigen leeftijd begaf hjj zich als cir cusdirecteur naar Zuid-Afrika om fortuin te zoeken. Hij kwam te Kimberley in den tjjd, dat de diamanthandel winstgevend begon te worden. Toen hij hiermede wat geld ver zameld had, kocht hjj goudmijnen in den Transvaal. Sedert 1886 was hij een geld macht; na twee jaren tegen Cecil Rhodes geconcurreerd te hebben, associeerde hij zich met dezen en zjj richtten de Beers Conso- regelen van hare lieve hand verzocht, die hem zonden ziggen, of zjj nog 7aak aan die zalige oogenblikken onder den beuk dacht, en wanneer zjj elkander zonden weer zien. Tot nn toe was elk antwoord op zjjn teeder schrijven uitgebleven; nu, hg wilde niet onredeljjk of ongeduldig worden. Hg begreep heel goed, dat alle zorgen in dit sterfhuis, het huis van haren zwager, zoo veel mogeljjk op Karita's teedeie schouders neerkwamen, en haar, die tot nu toe van elke zorg ontheven was, zou die last na- tuurljjk dubbel zwaar vallen. Hoe zon zjj dan ook in dit eerste tjjdperk van verdriet en zorg tjjd kunnen vinden om hem teedere woorden te zenden? Maar schrjjven zou zjj bepaald, was het niet vandaag, dan toch morgen, en in ieder geval toch heel ganw En ja, hg had zich niet vergist, want toen Lode wjj k Steiner 's middags weer van zjjne vergeefsche wandeling ontstemd op zjjn kamer terugkeerde, waar hjj onverschillig zjjn oog langs de met stof bedekte schrijf tafel liet gljjden, waarop een chaos van couranten en papieren opgestapeld lag, zag hjj plotseling een brief waarop in flink loopend schrift zjjn adres geschreven stond. Van wie anders, dan van ha&r kon deze briet zjjn! zoo mooi, zoo duideljjk en flink schreef slechts één meisje op de heele wereld De brief, dien de advocaat ia zijne van op winding sidderende vingers hield, luidde als volgt: «Lieve vriend, ik dank u voor de vrien delijke deelneming, die nit uwen brief sprak vergeef mg echter als ik dien niet zóó beantwoord als gjj dit eigenljjk wel verdient. Ik kan nog maar altjjd niet die «temming waarin ik od dien zonnigen lidated Minis Company* op. Terwgl ook Barnato's particulier vermogen steeds aan groeide, stichtte hjj later de bank Barnato met een kapitaal van ruim 21/i millioen pond sterling. Zjjn vermogen wordt op 15 a 16 millioen pond geschat. Barnato was gehuwd en vader van twee zoons en eea dochter. In den laatsten tjjd war hjj zeer overspannen en hij was op weg naar En geland om een koeler klimaat op te zoeken. Een noodkreet uit Athene doet de oogen van Europa weer naar het Oosten richten. Het laatste besluit, dat de gezanten genomen hebben, was de bepaling, dat Griekenland van af de sluiting van den wapenstilstand tot op den dag, dat de vrede gesloten wordt, Turkjje'a oorlogskosten te betalen zal hebben, tot een bedrag van 7000 Turksche ponden per dag. De langzame gang der vredesonderhan delingen kost het zwaar geteisterde Grieken» land das veel en vandaar de noodkreet van de Grieksche regeering in den vorm van een nota aan de Mogendheden, waarin gezegd wordt, dat zjj de oorlogskosten niet zal kannen betalen, wanneer de vrede niet spoedig ge teekend wordt en dat het laod op het punt ia te gronde te gaan. En tragisch daartegenover zjjn de niet ophoudende berichten van de uitbreiding van het Turksche leger, dat thans nagenoeg geheel op voet van oorlog gebracht is en uit niet minder dan 700,000 man bestaat, terwjjl weder tot een nieuwe aankoop van 1,300,000 Mauser geweren besloten is. Volgen een correspondentie in de New- York Heral is het leger in Thessalië daarbjj zoo oorlogzuchtig mogeljjk. Aanvoerder» zoowel als manschappen weigeren te ge looven, dat de oorlog uit is en zjj niet geroepen zullen worden, ook de Thermopylae te veroveren, en niets minder dan veront waardiging toonen zjj, wanneer er sprake is vau een teruggeven van Thessalië dat met zooveel bloed gekoeht is. Een telegram uit Volo zegt, dat do sol daten verklaar»! hebben, ingeval van een ontruimen van Thessalië, te weigeren ooit weer tegen eenigen vjj.wid van Turkjja op te trekken. Men zal zich wel niet aan die verklaring storen, doch er is wel wat voor te zeggen. Inderdaad moet de houdiDg van de Turk sche regeering hen dan ook versterken ia het geloof, dat de provincie voor Turkije behouden zal blijven. Reeds vroeger werd dag in het Groot-Hesseloher bosch ver keerde, dien heerljjken dag, die zoo nood lottig eindigde. Ach Lodewjjk, ik heb toen veel meer van mjjne zenuwen gevergd, dan zjj eigenljjk wel konden verdragen. Zelfs nu nog ia mjjn geheele gestel onder den indruk van dien vreeseljjken schrik, en nog houdt die schrik al mjjn -denken en doen gevangen. Als een diep verwjjt en eene groote schuld drukt mg voortdurend het bewustzjju, dat juist op het oogenblik, dat wij lachend in eikaars armen rustten, mjjne arme zuster het tjjdeljjke met het eeuwige verwisselde. Het is mjj of er een dichte sluier tusschen nu en destjjds, toen wjj zoo gelukkig waren, ligt. Ban ik dan nog wel dezelfde Karita die toen in mjjn licht japonnetje met u door het Hesseloher bosch dwaalde? Telkens vraag ik mg dit af. Uit mjjne spiegel Btaart mjj een vreemd bleek meisjesgelaat aan, en ik kom mjjzelve zoo vreemd, zoo alleen en verlaten voor. Ik weet niet of ge met mjj kont gevoelen, welk een wanhopige gedachte bet vóór mjj is, dat nu na het sterven mjjner zuster geen enkele vrouwenziel meer leeft, die door banden des bloads aan mg is verbonden behalve het arme kleine meisje, dat, nu ik a schrjjf, naast mjj zit, voortdurend naar haro doode moeder verlangt, en zich door niemand wil laten troosten. Ik heb er zoo weinig slag van om met kinderen om te gaan, hoe zal ik toch dat kleine ding aan het verstand brengen, dat hare mama nooit weer terug zal komen Het eenige nog wat ik haar als schadeloosstelling en troost voor dit verlies kan bieden, is mjj zelr«. imu» Vrij naar het Duitsch. Wordt vervolgdJ

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1897 | | pagina 1