Hel Land van Heusden en Aliens, de Laarstraat en de Bommelenvaaril.
FEUILLETON.
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
ZATERDAG 19 JUNI.
1897.
land van alteNA
VOOB
O
Dit blad verschat WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprjjs: per 3 maanden f 1.00.
Franco per post zonder prjjs vei hooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
J^/ê. 1600.
Advertentiën Tan 16 regels 50 et. Elke regel
meer 7l/| ct. Groote lettere naar plaatsruimte.
AdvertentiSn worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond
ingewacht.
Buitenland.
De ramp in de rue Jian Goujon te Parjjs
heeft een dergelijke ramp in herinnering
gebracht, die op het huweljjk van keizer
Napoleon I een schaduw wierp.
De Oostenrjjksche gezant, prins Von
Schwarzenberg, gaf in een houten bijgebouw
in zjjn tuin een bal ter eere van keizerin
Marie Louise. Toen het dansen ia vollen
gang was, viel een der lusters van den
wand. Een draperie vatte vlam. Kolonel de
Tropbriant trachtte het brandende gordijn
rf te rukken, maar de vlammen hadden het
plafond reeds bereikt. Ala een bliksemstraal
schoten ie vlammen van het eene eind naar
het andere
In den beginne scheen er tjjd genoeg te
zjjn om te ontkomen. Het gezelschap begaf
zich naar den tuin, zonder overhaasting.
Maar weldra werd de hitte binnen ondra
gelijk, de achtersten drongen opvan de
▼oorsten geraakten er enkelen onder den
voet. Van het plafond vielen brandende
«tukken neder op de dames en heeren, dia
nog in de zaal warenhunne kleederen
vatten vlam en toen ontstond er een tooneel,
dat met geen pen te beschrijven is. Zelfs de
sterksten konden niet op de been bljjven,
maar werden vertrapt door de razende
massa, die den jjselijken dood ontvluchtte.
Aan den ingang vau de zaal lagen mannen
en vrouwen op een hoop dooreende sabels
der officieren waren verward in de kleederen
der dames, zoodat het bijna onmogelijk was
om iemand te bevrjjden. Aan alle zijden
weerklonken kreten van angst en wanhoop
moeders riepen om haar dochtersman
nen om hun echtgenooten. De tuin, die
heller verlicht was dan milden op den dag,
was vol geredden, die hun geliefden zochten,
en van vluchtelingen, die met brandende
kleeren ontkomen waren aan den vuurpoel.
Twee moeders, de prinses van Schwarzenberg
en de prinses de Layen, die in den tuin
ontsnapt waren, maar haar dochters daar
niet konden vinden, snelden in het bran
dende gebouw om haar kinderen te zoeken.
Het dak viel op haar en slechts een harer,
mevr. de Layen, kwam er nog levend uit.
Zjj overleed esu uur later. De prinses Von
Schwarzenberg, een schoonzuster van den
gezant, zag men niet weder, haar lijk werd
later onder het puin gevonden. Het moest
herkend worden aan de diamanten, die de
prinses had gedragen.
3±33XT Ï5LÜ
»Ki-rita, Karita, deze kus was geen
scherts, maar ernstig, deze moet heilig ge
msend zjjn! Ik zou anders nooit weer aan
eene vrouw en aan liefde geloovenJe houdt
dus van mij, je hebt mg dus even innig lief
zoo als ik jou?*
De oude schalkschheid lachte weer uit
haar frisch gezicht, toen zjj zjjne woorden
van zooeven herhalend antwoordde: «Als
ge mg zoo blgfü aankijken, zal ik nooit
den moed vinden, om u te zeggen, wat
gjj toch eigenlijk al lang weet....«
«Juffrouw Karita, juffrouw Karitba,*
klonk het plotseling van uit de verte tot
hun beiden doorals eene ui ing van groote
ontsteltenis en schrik klonk deze roep hen
in de ooren. Verbazend belachelijk scheen
Karita dit angstig geroep toe, want ze dacht
natuurlijk, dat het haar lang wegblijven
gold. O die vrouwen, die volmaakt geboren
huichelaressenGeen oogenblik verloor zij
hare bezinning, bliksemsnel wond zij zich
uit Lodewgk's armen los en liet zich in
het mos aan den voet van den beuk neer-
glijden terwjjl zij den naderbjjtredende
vrooljjk toeriep: >0, weest u maar niet
bezorgd, beste mijnheer Forsten, ik ben
noch iu het water gevallen noch heb ik
er aan gedacht om d» plaat te poetsen.
Wg hebben wat uitgeruvt van ons uitstapje,
Te Parjjs heeft een vijftienjarige jongen
zjjn vader vermoord. Eerst gaf hij dezen, i
die aan een bureau zat te schrijven, met;
een knuppel een slag op het hoofd, zoodat
het bloed te voórsobjjn kwam. Toen haalde
hg een lang mes en er ontstond een ver
schrikkelijke worsteling, die met den dood
van den vader, door vijf-en-twintig messte
ken getroffen, eindigde. Daarna stak de
jongen zichzelf het mes in het lijf. Toen
de politie kwam vond zij de twee lichamen
naast elkaar en de kamer overal met bloed
bevlekt. De moordenaar kon worden bijge
bracht en kreeg daarna hevige toevallen.
Hij heeft blijkbaar een aanval van razernjj
gehad. Steeds verdiepte hij zich in het
lezen van moord-verhalen en bloedige too-
neelen en had reeds meermalen het plan te
kennen gegeven zelf te zullen «handelen.*
De vader sprak hem altjjd voor; «hjj zal
verbeteren*, zeide de arme man telkens.
Woensdagavond te kwart over zes is er
te Parijs aan den voet van het Straatsburg»
monument, op het Concordeplein, weer een
belsch werktuig ontploft. Er was juist een
slagbui aan het vallen en het plein was
leeg. Een paar menschen hebben na de
ontploffing een jongen man zien weghollen.
Gean spoor is verder van hem ontdekt.
Toen na eenige oogenblikken de politie ter
plaatse verscheen, was er van de brokstukken
van de bom niet veel meer overgebleven,
aangezien een aautal menschen uit het
publiek de scherven als souvenirs weg
hadden genomen. Men heeft ook bloed
sporen meenen te zien, zoodat de bedrijver
zelf gewond is geworden. De regen wisehte
ze echter spoedig uit. Aan het standbeeld
zelf is niets beschadigd, nauwelijks heaft
het hek geleden. Maar in den muur van
den tuin der Tuileriën, wel dertig meter
verder, zjjn de indrukk n te zien van de
metalen voorwerpen, waarmee de bom ge
laden is geweest. Men had van ochtend
nog ni<>ts van den dader gevonden. Tjjdens
het bezoek van den tsaar te Parjjs is er op
dezelfde plaats een bom gesprongen. Men
denkt dus met het zelfde individu te doen
te hebben, misschien ook met den bedrijver
van den aanslag op president Faure.
Door de vrijgevigheid van een particulier,
hjj schonk 25000 p. st. voor dit doel, is de
Engelsche erfprinses in staat gesteld haar
idee, spijziging van alle armen van Londen
op den dag vau hot n. s. feest, te verwe-
>0, juffrouw, nijjwe ontsteltenis is van
geheel anderen aard,* antwoordde Forsten
haastiar, »ik zocht u alleen omdat er zoo'n
vreeseljjk ongeluk met eene van het ge
zelschap gebeurd is, mjja God hoe zal
ik het u vertelFn?*
Karita was opgesprongen en staarde den
spreker in het ontstelde gelaat. «Maak als
't u blieft geen lange voorbereidingen, maar
vertel maar eenvoudig wat er gebeard is!
Wees maar niet bang, mjjne zenuwen zjjn
sterk, die kunnen er tegen!* hernam zjj
terwjjl er ongedald en angst uit hare trekken
spraken. >Nn in Godsnaam dan ik
ben niet geschikt voor diplomatieke mede-
deelingen Mevrouw van Hartwig het
is eigenljjk onbegrijpelijk Mevrouw van
Hartwig is plotseling, naar het sehgnt door
eene beroerte getroffen Karita greep werk
tuigelijk naar den boom in hare nabjjheid,
zjj moest zich vasthouden, haar adem stokte,
het schemerde haar voor de oogen. «Mjjn
arme, arme zuster,* mompelde zij eindeljjk,
terwjjl zjj den starenden blik opsloeg naar
Lodevrijk's angstig verschrikt doodsbleek
gelaat, «gestorven, terwijl wjj hier lachten
en zoo gelukkig warenMag men dan
nooit lachen, nooit eens in zjjn leven vol
maakt gelukkig zjjn?«
III.
Hoe die namiddag eindigde, laat zich wel
begrjjpen. Men bracht den armen luitenant
Von Hartwig en diens zoo ongelukkig om
het leven gekomen vrouw naar het station.
Voortdurend liepen den luitenant de tranen
over de wangen. Natuurlijk had men da-
delgk na het ongeluk den dokter gehaald,
JUU
di I iiii miT
zenlijken op eene schaal, welke aanzankelgk
niet mogeljjk leek. Het valt natuurlijk
moeidjjk zich een juiste voorstelling te
maken van den omvang dezer volksmaal-
tjjden, van de ingewikkelde machinerie,
welke er noodig is, om ze tot een goei
einde te brengen. Overal in de armste buurten
worden er, of zijn er, commissies van uit
voering aangewezen. Men deukt, dat er ten
minste 250,000 proletariërs, als het kan
gelijktijdig, gespijzigd zullen worden, en
vermoedelijk bereikt het cijfer een half
millioen. Tien- tot twintigduizend kellners
en kellnerinnen zullen noodig wezen, om
de gasten der prinses te bedienen, en zij
zullen de beschikking hebban over een
millioen borden, voorts evenveel glazen
(zonder bedwelmende dranken) lepels, vorken
en messen. Elke jubilenmseter kan rekenen
op een goed, stevig maal, dat een dankbare
herinnering bjj hem zal kunnen achterlaten,
al wekt het geen hoogere indrukken.
De bijzonderheden over de aardbeving in
Britsch-Indië komen schaars in, aangezien
de telegrafische gemeenschap op vele punten
verbroken ia, maar al meer bljjkt, dat het
een zware ramp is geweest. Te Assam heeft
de aardbeving groote verwoestingen aange
richt. Te Shillong werd alles met den grond
gelijk gemaakt. Een Engelschman vond er
den dood, en bovendien vele inlanders.
Gauhati ligt in puin. De wegen gapen
overal open, de spoorweg is verdwenen. Te
Goalpara, aan de Brahmaputra, ging de
aardbeving van een overstrooming gepaard.
De -bazaar en andere gebouwen werden
er door vernield. De streek vertoont op vele
plaatsen scheuren in den grond, waar
uit modder en zand gutsen. Te Dhubri
zjjn ook hu'zen vernield. De rivier is er
buiten de oevers getreden en de oogst ver
woest. Zoowel te Goalpara als te Dhubri
zjjn vele menschen omgekomen. In geheel
Assam zijn er bruggen vernield.
Evenals in Engeland de hanengevechten
een der meest geliefkoosde versnaperingen
is voor het gemoed van een sportsman,
heeft men in Siam het toppunt van ge
noegen bereikt, als men twee njjdiga visschen
in het waterworstelperk laat treden. Groote
sommen worden aan alle zijden op de twee
visschen gewed, en, ofschoon het ons toe
schijnt, dat men, voor dit twijfelachtig ge
noegen, zjjn geld «in het water* werpt,
voor de Siameezen is dit «het neusje van
bodig was, en alles reeds lang voorbjj was.
Gedurende de terugreis mompelde Von Hart
wig voortdurend met wanhopig starenden
blik in zich zelf: «Wat zal die kleine Thé-
resina zeggen, als we die arme mama zóó
terug brengen?* Op liet geheele gezelschap
had dit ongeluk diepen indruk gemaakt.
Advokaat Steiner had zich den geheelen tjjd
gedurende de terugreis met Karita bezig
gehouden, die sprakeloos voor zich uit
staarde, zonder dat ze haar smart in tranen
kon luchten. Maar Karita bedankte hem
voor al zijne teedere vriendelijkheid slechts
met een treurig hoofdknikje ach, de dood
maakt toch zoo ernstig!
Op dien zonnigen zomerdag, waarop het
uitstapje naar Groot Hesselohe plaats had,
waren donkere regenachtige dagen gevolgd
over de geheele streek lag een nevelachtige
herfststeuiming, zooala men ze anders pas
in September heeft. Koud en kil kletterde
de regen op de trottoirs der hoofdstad, de
hemel hing zoo zwaar en loodkleurig over
de stille straten, dat het scheen alsof de
zon nooit weer zou doorbreken. «Met zulk
een weer zal ik haar wel nooit ontmoeten,
en zal zjj misschien niet eens uit het venster
kijken,* dacht advokaat Steiner, terwijl hg
weer even als eiken dag, sedert eenige
weken, zoo vaak zjjne kantooruren hem dit
toelieten, door de straat wandelde, waar
Karita woonde. Sedert den sterfdag harer
zuster had hg haar niet weergezien. Hei-
meljjk had bij in de bloemen, die hg haar
voer de afgestorvene naar huis had gestnurd,
een kort briefje gesmokkeld, waarin hg,
zelfs op gevaar af van onbescheiden of op
V' trwvaUif'^on..jrinTi
den zalm.* Twee visschen van dezelfde
grootte worden in een reuzenflesch bij elkaar
gestopf, Na moeten ze maar zelf zien dat
de een den ander buiten gevecht stelt.
Schouder aan schouder kjjken de dieren
mekaar een tjjdlang aan met een gezicht
van «doe me 'ns wat, als je durft* en
denken blijkbaar niet aan de gulden spreuk
«de eerste klap is een daalder waard.* Dan
gaan ze er, meestentjjds «zoo vlug als een
visch* van door, langs elkaar heenzwam
mende, zonder den moed te hebben elkander
aan te vallen, zoodat ge oogenschjjnljjk
zoudt denken dat ze visschenbloed in hun
aderen hebben, maar hun hart ziet zwart
van woede en hun oogen zjjn geel van de
ovvrgeloopen gal, en zjj wachten slechts op
een ondoordachte beweging van hun tegen
stander om «hun slag te slaan.* Plotseling
schiet er dan een uit en tracht den ander
in zjjn staart te bjjten, en gelukt hem dit,
dan kan hg hem verder afmaken, duar
vriend visch dan in een toestand verkeert
van «een schip zonder roer.* Maar in den
regel is de ander ook geen domme jongen,
daar zelf bjj en licht, zoo glad als een aal,
door een handige beweging den ander een
beentje. Dit spelletje duurt zoo lang tot de
een den ander te vlug af is en de vinnen
er uitzien als de franje van een afgetrapte
broek.
Zoo'n gevecht kan soms uren duren,
want een visch is zoo ving als een mensch,
als het er op aankomt smet bekwamen
spoed* «weg te wezen* van de plek, waar
het gevaar dreigt.
De schatrijken speculator Barney Barnato
heeft zelfmoord gepleegd door van het dek
van de paketboot «Scot*, enkele uren, voor
dat dit vaartuig, waarop bij zich te Kaap
stad had ingescheept, te Madera aanlandde,
in zee te springen. Zjjn ljjk is opgevischt.
Barney Barnato, die 44 jaar geleden te
Londen werd geboren, was van Joodscbe
afkomst. Hij begon zeer bescheiden als clown,
speelde pantomime en later comedieop
twin tig jarigen leeftijd begaf hjj zich als cir
cusdirecteur naar Zuid-Afrika om fortuin te
zoeken. Hij kwam te Kimberley in den tjjd,
dat de diamanthandel winstgevend begon te
worden. Toen hij hiermede wat geld ver
zameld had, kocht hjj goudmijnen in den
Transvaal. Sedert 1886 was hij een geld
macht; na twee jaren tegen Cecil Rhodes
geconcurreerd te hebben, associeerde hij zich
met dezen en zjj richtten de Beers Conso-
regelen van hare lieve hand verzocht, die
hem zonden ziggen, of zjj nog 7aak aan
die zalige oogenblikken onder den beuk
dacht, en wanneer zjj elkander zonden weer
zien. Tot nn toe was elk antwoord op zjjn
teeder schrijven uitgebleven; nu, hg wilde
niet onredeljjk of ongeduldig worden. Hg
begreep heel goed, dat alle zorgen in dit
sterfhuis, het huis van haren zwager, zoo
veel mogeljjk op Karita's teedeie schouders
neerkwamen, en haar, die tot nu toe van
elke zorg ontheven was, zou die last na-
tuurljjk dubbel zwaar vallen. Hoe zon zjj
dan ook in dit eerste tjjdperk van verdriet
en zorg tjjd kunnen vinden om hem teedere
woorden te zenden? Maar schrjjven zou zjj
bepaald, was het niet vandaag, dan toch
morgen, en in ieder geval toch heel ganw
En ja, hg had zich niet vergist, want
toen Lode wjj k Steiner 's middags weer van
zjjne vergeefsche wandeling ontstemd op zjjn
kamer terugkeerde, waar hjj onverschillig
zjjn oog langs de met stof bedekte schrijf
tafel liet gljjden, waarop een chaos van
couranten en papieren opgestapeld lag, zag
hjj plotseling een brief waarop in flink
loopend schrift zjjn adres geschreven stond.
Van wie anders, dan van ha&r kon deze
briet zjjn! zoo mooi, zoo duideljjk en flink
schreef slechts één meisje op de heele wereld
De brief, dien de advocaat ia zijne van op
winding sidderende vingers hield, luidde
als volgt:
«Lieve vriend, ik dank u voor de vrien
delijke deelneming, die nit uwen brief sprak
vergeef mg echter als ik dien niet zóó
beantwoord als gjj dit eigenljjk wel verdient.
Ik kan nog maar altjjd niet die «temming
waarin ik od dien zonnigen
lidated Minis Company* op. Terwgl ook
Barnato's particulier vermogen steeds aan
groeide, stichtte hjj later de bank Barnato
met een kapitaal van ruim 21/i millioen
pond sterling. Zjjn vermogen wordt op 15
a 16 millioen pond geschat. Barnato was
gehuwd en vader van twee zoons en eea
dochter. In den laatsten tjjd war hjj zeer
overspannen en hij was op weg naar En
geland om een koeler klimaat op te zoeken.
Een noodkreet uit Athene doet de oogen
van Europa weer naar het Oosten richten.
Het laatste besluit, dat de gezanten genomen
hebben, was de bepaling, dat Griekenland
van af de sluiting van den wapenstilstand
tot op den dag, dat de vrede gesloten wordt,
Turkjje'a oorlogskosten te betalen zal hebben,
tot een bedrag van 7000 Turksche ponden
per dag.
De langzame gang der vredesonderhan
delingen kost het zwaar geteisterde Grieken»
land das veel en vandaar de noodkreet van
de Grieksche regeering in den vorm van een
nota aan de Mogendheden, waarin gezegd
wordt, dat zjj de oorlogskosten niet zal
kannen betalen, wanneer de vrede niet
spoedig ge teekend wordt en dat het laod
op het punt ia te gronde te gaan.
En tragisch daartegenover zjjn de niet
ophoudende berichten van de uitbreiding
van het Turksche leger, dat thans nagenoeg
geheel op voet van oorlog gebracht is en
uit niet minder dan 700,000 man bestaat,
terwjjl weder tot een nieuwe aankoop van
1,300,000 Mauser geweren besloten is.
Volgen een correspondentie in de New-
York Heral is het leger in Thessalië daarbjj
zoo oorlogzuchtig mogeljjk. Aanvoerder»
zoowel als manschappen weigeren te ge
looven, dat de oorlog uit is en zjj niet
geroepen zullen worden, ook de Thermopylae
te veroveren, en niets minder dan veront
waardiging toonen zjj, wanneer er sprake
is vau een teruggeven van Thessalië dat
met zooveel bloed gekoeht is.
Een telegram uit Volo zegt, dat do sol
daten verklaar»! hebben, ingeval van een
ontruimen van Thessalië, te weigeren ooit
weer tegen eenigen vjj.wid van Turkjja op
te trekken. Men zal zich wel niet aan die
verklaring storen, doch er is wel wat voor
te zeggen.
Inderdaad moet de houdiDg van de Turk
sche regeering hen dan ook versterken ia
het geloof, dat de provincie voor Turkije
behouden zal blijven. Reeds vroeger werd
dag in het Groot-Hesseloher bosch ver
keerde, dien heerljjken dag, die zoo nood
lottig eindigde. Ach Lodewjjk, ik heb toen
veel meer van mjjne zenuwen gevergd, dan
zjj eigenljjk wel konden verdragen. Zelfs
nu nog ia mjjn geheele gestel onder den
indruk van dien vreeseljjken schrik, en nog
houdt die schrik al mjjn -denken en doen
gevangen. Als een diep verwjjt en eene
groote schuld drukt mg voortdurend het
bewustzjju, dat juist op het oogenblik, dat
wij lachend in eikaars armen rustten, mjjne
arme zuster het tjjdeljjke met het eeuwige
verwisselde. Het is mjj of er een dichte
sluier tusschen nu en destjjds, toen wjj
zoo gelukkig waren, ligt. Ban ik dan nog
wel dezelfde Karita die toen in mjjn licht
japonnetje met u door het Hesseloher bosch
dwaalde? Telkens vraag ik mg dit af. Uit
mjjne spiegel Btaart mjj een vreemd bleek
meisjesgelaat aan, en ik kom mjjzelve zoo
vreemd, zoo alleen en verlaten voor. Ik
weet niet of ge met mjj kont gevoelen, welk
een wanhopige gedachte bet vóór mjj is,
dat nu na het sterven mjjner zuster geen
enkele vrouwenziel meer leeft, die door
banden des bloads aan mg is verbonden
behalve het arme kleine meisje, dat, nu ik
a schrjjf, naast mjj zit, voortdurend naar
haro doode moeder verlangt, en zich door
niemand wil laten troosten. Ik heb er zoo
weinig slag van om met kinderen om te
gaan, hoe zal ik toch dat kleine ding aan
het verstand brengen, dat hare mama nooit
weer terug zal komen Het eenige nog wat
ik haar als schadeloosstelling en troost voor
dit verlies kan bieden, is mjj zelr«.
imu»
Vrij naar het Duitsch.
Wordt vervolgdJ