fel Land van Keusden en Altena, de Langstraat en de Bonimelerwaard.
Brieven over Indië.
FEUILLETON.
MADELEINE.
Uitgever: L.J. VEEBMAH, Heusden.
Jtè 1641. WOENSDA.Q 10 NOVEMBER. 1897.
Muziek-Premie
LAND VAN ALTENA-
VOOB
Dit blad verschynt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f l.OO.
franco per post zonder prgsvei hooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel
meer 71/* Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond
ingewacht.
De Legers worden attent
gemaakt, «lat in liet nummer
van Zaterdag eene belang
rijke
zal worden aangekon«lig«l,
uitsluitend voor onze Lezers.
DE ADMINISTRATIE.
xxxv.
Verlangden de zeezieken naar beter weer,
ook wij allen, die wel bleven, wenschten
zeer, dat het zou oqjslaan. Immers de
hevige wind maakte het verblyf aan dek
minder aangenaam en in de hntten en den
salon was het niet te honden van de warmte,
omdat de patrijspoorten dicht moesten bljjven
met het oog op mogelijke inslaande zeeën.
Wel werd het in de hutten somtijds ge
waagd, maar zeer dikwjjls werd die waag
halzerij later beklaagd, want bjjna iederen
dag werd de mare vernomen, dat mjjnheer
A. of mevrouw B. een zeetje binnen ge
kregen had en dat alles in de hut door
en door nat was. Maar aan alles komt een
einde en na dan 9 dagen achtereen de
■lingerlatten op de tafels te hebben gehad,
werd het stiller, kalmeerde ook de zee en
kwamen de zeezieke menschen weer suc
cessievelijk aan tafel. Er zjjn menschen,
die altjjd als ze op zee zjjn, ook ziek zijn.
Eene dame bjj ons aan boord bjjv. is maar
eenmaal aan tafel kunnen komen, n.l. in
het kanaal van Suez, terwjjl ze overigens
altjjddoor zeeziek was.
Aan boord is alles gauw vergeten en
toen we dan ook een paar dagen goed
weer gehad hadden, werd over de zeeziekte
niet meer gesproken, het werd weer ge
zellig aan dek, de kinderen lieten zich weer
hooren, kortom alles ging weer zjjn ouden
gang-
Dat aan boord van een schip alles gauw
vergeten wordt, merkt men het beste bp
een sterfgeval en eene begrafenis aan boord,
doch daarover later eens.
Onze passagiers, die voor het eerst naar
Europa gingen, informeerden natunrljjk
zeer hoe het er daar wel uitzag en vooral
waren ze zeer benieuwd om de Koningin
eens te zien, want dat zou wel iets prach
tigs wezen. Als de gouverneur-generaal
ja, als een resident eens uitrijdt, wat
is er dan al niet een gevolg bg en reken
dan eens de Koningin, daar moet op zjjn
miast wel een heel regiment cavalerie met
muziek bjj zjjn. DeHuidjes waren werkeljjk
»Neen 1 en duizendmaal neen!* riep hjj
wcest uit. »Meent gjj dan, Denis, dat ik u
zou gered hebben, als ik er niet van over
tuigd was, dat alles voor mij verloren was?
Gisteren meende ik dat zjj mjj beminde,
dat zjj mjj eens zou kunnen toebehooren,
dat ik door haar het geluk zou leeren
kennen maar de dag van heden ontnam
mjj alle hoop en toen ik het gevaarljjk
pad betrad was bet met den geheimen
wensch, mjjn leven bjj dien tocht te ver
liezen en ten minste door mjjn dood haar
achting, haar medeljjden te verdienen! Ik
spreek open tot u, Denis, want het is voor
de laatste maal, dat gjj rog ziet i Nog slechts
drie schreden van u veiwjjderd, kon ik bjjna
geen weerstand bieden aan het verschrik
kelijk verlangen, om mjj naar beneden te
Btorten en ons beiden aan het verderf over
te leveren; als ik haar niet kon bezitten,
dan zou ook geen ander haar mond kussen,
reeds struikelde ik en scheen te zullen
vallen; daar hoor ik haar kreet en die
kreet gold uw leven, Denis; toen kon ik
teleurgesteltoen ze vtrnamen dat van
gevolg enz. geen sprake was. Kinderen aan
boord zjjn nog als eens oorzrak van onder
linge standjes tu9schen de mama's. Ook wij
beleefden zulke schermutselingen natuurljjk,
waarvan er een wel de moeite waard is
om aan de vergetelheid ontrukt te wordeD.
Het dochtertje van den commies te Cherihon
en dat van de residentsvrouw hadden samen
ruzie gehad en van weerszjjden waren klap
pen gevallen. Daar schiet even la'er mevrouw
de commies op mevrouw de residente toe
en zegt in het Maleisch, dat ze haar dochter
streng verboden heeft om zich in het ver
volg met uwe dochter in te laten, waarop
mevrouw de residente repliceert, dat hare
dochter reeds hutarrest heeft omdat ze zich
met dat kind van n heeft ingelaten. Volgt
een standje tnschen beide dames eenerzjjds
in het Javaansch, anderzjjds in het Hol-
land8ch gevoerd, dat stellig een kwartier
duurde. Beide dames streden als echte kemp
hanen, maar het mooiste was, dat na afloop
mevrouw de residente verklaarde dat ze
geen stom woord van dat andere mensch
begrepen had, want ze kende geen woord
Javaansch en eveneens had mevrouw de
commies geen syllabe begrepen van alles
wat die andere nonna gezegd had, want
ze verstond geen Hollandscb, maar ieder
voor zich had de andere eens goed de les
gelezen.
Na 14 etmalen onder stoom geweest te
zijn, kregen we eindeljjk weer eens land
in 't zicht, nl. Aden, doch de kapitein be
sloot door te varen naar Perim, omdat
Aden in direete communicatie stond met
Bombay, waar de pest zoo heerschte en
we dan wellicht later last zouden krggen
met de quarantaine. We liepen Aden 's mid
dags 12 uur voorbjj en zouden 's avonds
10 uur te Perim zjjn, waar kolen geladen
moesten worden. Hoe gaarne we even naar
den wal zonden gegaan zijn, was dit on-
mogeljjk, daar op het eiland alles in de
rust was en het zeer donker was boven
dien, zoodat allen rustig aan boord bleven.
Het schip werd zoo aan de boeien gelegd
dat men op het achterdek geen last had
van de kolenstof, zoodat we daar rustig
konden bljjven zitten en ons verdiepen in
de brieven en couranten, die we daar aan
boord ontvingen. Het kolenladen duurde een
uur of drie en voorwaarts ging het weder
naar de Roode Zee toe. De twee eerste dagen
hadden we daar den wind mede en was
het er bjjna niet te houden van de hitte,
doch daarna kregen we den wind op den
kop en werd het heel wat beter. Een van
de merkwaardigheden aldaar is de zooge
naamde vuurtoren Daedalus, die geplaatst
is en onderhonden wordt door eene weduwe,
het niet over mjj verkrijgen haar zoo diep
ellendig te maken, ik spande mjj weer in
en beproefde weder af te dalen. Maar ten
tweeden male maakte zich die verschrikkelijke
gedachte van mjj meester, dat was toen ik
den lasso gereed hieldhet medeljjden
overwon echter in mjjn binnenste, toen ik
u zoo hulpeloos zag hangen. Ik wierp den
lasso, bereikte u en trok u op om te leven,
om gelukkig te zjjn met baar! En nu
vaarwel, geliefde van mjjn Madeleine, laat
ons in vrede scheiden en denk zonder haat
aan den vriend, die u zooveel leed heeft
bezorgd, maar die ook zoo bitter daarvoor
zal lijden. Maak mijn blond meisje gelukkig,
heb haar tronw en eerljjk lief en help haar
de herinnering aan mjj in haar hart levendig
houden, als het nieuwe geluk haar de oude
dagen mocht doen vergeten God behoede
u beiden!*
"Vast besloten ging hjj naar Denis toe
en vatte zjjn hand, een lange, kalme blik
trof zjjn oog, toen wendde hjj zich af en
verliet zonder om te zien haastig de kamer.
Hg zocht Madeleine, hg vond haar niet in
het huis. Toen zag hij haar bij de beek
staan. Zjj leunde tegen een boom en hield
haar arm om den stam geslagen, zjj keek
peinzend in de dansende golven. Zjj voelde
zich, ondanks de redding van Denis, diep
ongelukkig. Eerst was haar hart geheel
vervuld geweest met den angst om Denis,
wier man op die plaats m9t zijn schip ver
gaan is. Al spoedig bereikten we de golf
van Suez en juist 8 dagen nadat we Perim
verlaten hadden, lieten we het anker te
Suez vallen. Tal van Arabieren omringden
dadeljjk ons schip om allerlei dingen te
koop aan te bieden, maar ho3 gaarne we
ook een sinaasappel of een andere vrucht
van hen wilden koopen, dit mocht niet voor
dat het schip vrjj verklaard was, d. w. z.
voordat de quarantaine-docter aan boord
was geweest en verlof had gegeven om de
gele vlag neer te halen. Het was 's mor
geus circa 5 uur, toen we te Snez kwamen
en eerst om 7 uur verscheen de docter. Het
schip werd vrij verklaard, de loods voor het
kanaal kwam aan boord en even vóór achten
stoomden we het kanaal van Suez binnen.
We troffen het best, daar we geen enkele
maal behoefden te meeren en we daardoor
reeds 's avonds 10 uur te Port Said waren.
Daar ging natuurlijk een ieder direct naar
den wal en werd allereerst een bezoek ge
bracht aan een café waar eene dameskapel
muziek maakte en waar we met het Wil
helmus in de oude toonzetting werden ont
vangen. Het was bekend, dat er eene Hol-
landsche mailboot op de reede lag en dus
moesten de passagiers met het Hóllandsche
volkslied worden ontvangen.
T. v. d. B.
Buitenland.
De bekende geleerde Gabriel Monod, pre
sident van de »Ecole pratique des hautes
études*, heeft in den »Temps« een schrjjven
geplaatst, waarin hjj zijn meening over de
zaak-Dreyfus zegt. Monod vertelt, dat by
hem twjjfel aan de schuld van Dreyfus op
kwam, toen hg den beklaagde kalm en
ferm zijn onschuld hoorde betuigen en zgn
advocaat bezweren, dat zgn cliënt het slacht
offer was van een verschrikkelgke vergissing.
Ook heeft Monod de lgst, die aan Dreyfns
toegeschreven wordt, door twee schriftkun
digen laten onderzoeken, die evenals hg
Monod tot de conclusie kwamen, dat
die niet door Dreyfus geschreven was. Uit
het onderzoek heeft Monod de overtuiging
geput, dat Dreyfus het slachtoffer is van
een betreurenswaardige dwaling. Ten slotte
verklaart Monod, dat hij de leden van den
krggsraad niet wantrouwt, die ongetwgfeld
volgens hun geweten geoordeeld hebben,
doch elk gerechtshof is feilbaar.
De rechtbank te St. Omer heeft den school
jongen Bony Lemoine, oud 17 jaar, ver
oordeeld tot twintig jaar dwangarbeid
wegens den moord (uit gverzucht) op een
jong meisje van zgn leeftgd, de naaister
daarna dacht zjj slechts aan het geluk, dat
hg haar teruggegeven was, maar nu alles
geleden was, liet de gedachte aan Kaïri-
Jaffta haar niet met rust. Zij wist nu met
zekerheid, wat zij eerst slechts had vermoed,
n.l.dat Kaïri-Jaffta haar lief had. Maar
die gedachte maakte haar diep ongelukkig.
De wind suisde zacht door de boomen en
speelde met heur goudblond haar, zg zag
in haar verbeelding weer voor zich de
havelooze zwerveling, die onder sneeuw en
storm aan haar deur had geklopt, zg liet
de gebeurtenissen van den afgeloopen winter
aan haar geest voorbggaan, zy herinnerde
zich de gesprekken met den Arabier, hg
was haar dierbaar geworden, maar toch,
toen de lente kwam en Denis met haar,
hai zjj bet zoo duideljjk gevoeld, dat zg
den jager lief had, dat zjj slechts met hem
zou kunnen trouwen en den vreemdeling
niet meer dan een broeder voor haar was,
en terwgl zg daar stond en peinsde voelde
zg op eens een hand op haar schouder en
opschrikkend keek zg in de treurige oogen
van den Arabier.
>Madeleiue,« zeide hjj zacht, >ik smeek
u nog om een paar minuten; het is de
laatste keer!*
Zg ontstelde bg den klank van zgn stem.
Kaïri-Jaffta, mgD God, wat zgt gg ver
schrikkelgk bleek,* riep zg vol angst uit.
»Gjj hebt u zeker te yeel ingespannen, te
Marie Cbermeux cn poging tot moord op
mevr. Du Nayjn, bg wie hg in huis was.
Te Berlgn vreest men dat de werkstaking
in het machinevak in Engeland ook in
Duitscbland tot een groote werkstaking zal
leiden. Engelsche firma's hebben een deel
van kan werk in Dnitschland uitbesteed,
maar onder de Duitsche werklieden zgn
er die voornemens zgn, de uitvoering van
zulk werk te weigeren. Het eerste geval
van dezen aard doet zich reeds voor.
De heer Nansen, de Noordpoolvaarder,
moet voornemens zgn een ontdekkingstocht
naar de Zuidpool te ondernemen.
Te Belgrado wordt vermoed, dat Milan
een inval in Macedonië in den zin heeft en
in de eerste plaats ruzie met Bulgarge zal
zoekenin minister-president Georgewitsj
zou hg daarvoor een gewillig werktuig ge
vonden hebben. Sinds eenige dagen krggen
Servische bladen van oSBcieele personen op
ruiende berichten over Macedonië.
De nieuwe mayor van New-York, rechter
van Wyck, is vrggezel, wat hem de ver
achting der dames op den hals heeft ge
haald. »'t Is een man, die zgn plicht verzaakt
heeft,* zeide een barer, »wat te denken,
dames, van een man, die onder de 100.000
beschikbare vrouwen der stad New-York
geen gezellin heeft weten uit te kiezen?*
Een soldaat van het negende bataljou der
bezetting van Rio de Janeiro (Brazilië) heaft
een schot op president Moraes gelost, toen
deze bg het marinearsenal aan land stapte
na 't stoomschip bezichtigd te hebben, waar
op generaal Barbosa uit Bahia was terug
gekeerd. De aanslag werd door de omstanders
verijdeld. Kolonel Mendes Moraes, een neef
van den president en chef van zgn militair
huis, werd licht gewond, toen hg den sol
daat hielp ontwapenen. De soldaat moet
toen zgn geweer weggeworpen hebben en
de minister van oorlog, maarschalk Ma-
chado Bittencourt, heeft, toen hg hem wilde
arresteeren, een dolksteek ontvangen, waar
aan hg bezweken is. Volgens latere berichten
moet ook de president gekwetst zgn, doch
niet ernstig. De minister van oorlog is Za
terdag begraven. De president van de Re
publiek, die den stoet tot het kerkhof ver
gezelde, werd door de bevolking geestdriftig
toegejuicht. Meer dan 20000 personen woon
den de plechtigheid bg.
Omtrent de arrestatie van den dader wordt
niets naders gemeld. Reeds lang was een
aanslag op den president voorspeld. De daad
moet geschied zgn op aanstoken van de
radicale legerpartg, die op den president
veel van uwe krachten gevergd!*
Met een weemoedigen glimlach streek hg
met zgn hand over zgn gerimpeld voorhoofd.
>0 neen,* zeide hg vriendelgk, »ik heb mg
niet te veel ingespannen, ik ben sterk en
krachtig, ik moet het ook zgn, want ik
ben van plan nog heden de grenzen over
te trekken.*
Ontsteld vatte Madeleine zgn hand en
riep uit: >0, gg spreekt zeker in scherts,
Kaïri-Jaffta. Het kan u geen ernst zgn wat
ge daar zegt
Schertsen? neen, dat kan ik niet meer,*
zeide hg op bitteren toon, »en dat moet gg
toch wel het beste weten, Madeleinelaat mg
gaan, houd mg niet terug, het is beter zoo!*
>Neen, neen, gg moogt niet heengaan
riep zg met opgeheven handen uit. »Gg
moet bg ons blgvea, Kaïri-Jaffta, bemind,
geëerd en geacht door iedereen!*
»Nooit!« viel hg haar bgna ruw in de
rede. »Gelooft gg, Madeleine, dat men ooit
een mensch zou kunnen achten, dien men
eens voor een moordenaar heeft gehouden?*
Zg liet neerslachtig hare handen zinken,
het was maar al te waar, zg had hem een
oogen blik voor den moordenaar van Denis
gebonden, de gedachte daaraan kwelde haar
nu verschrikkelgk.
»En men heeft mg voor een moordenaar
gehouden,* vervolgde de Arabier op som
beren toon, »ook gg Madeleine, en dat heeft
hevig verbitterd is.
Omtrent de katastrophe in de kerk te
Khmelew is nog het volgende bekend ge
worden.
Er waren buitengewoon veel menschen
in het gebouw bg gelegenheid van het in-
wydingsfeest van de kerk. Groote drommen
van menschen waren uit de naburige ge
meenten (tot zelfs op 12 K.M. afstand ge
legen) toegestroomd om de gebeden aan te
hooren. Niet alleen de kerk, maar ook de
haar omringende plaats was vol.
Door de groote hitte, die in de kerk
heerschte, was men weldra genoodzaakt de
vensters open te zetten, tengevolge van het
sterks verschil tnsschen de temperatuur
binnen en buiten, ontstond ean hevige
luchtstrooming, waardoor de juist aange
stoken kaarsen plotseling hoog opvlamden.
Dit hielden de menschen, die op het
kerkpleintje stonden, voor brand en zg
maakten alarm met het bekende treurige
gevolg.
In ongeveer 5 minuten waren 74 per
sonen gedood en hadden 160 anderen min
of meer ernstige kwetsuren bekomen. Onder
de gedoodden zgn 15 zwangere vrouwen
en 3 kleine kinderen.
Een proefneming van den Britschen
physoiloog Mackendrick opent het vooruit
zicht dat voortaan dooven met den vinger
zullen kunnen >hooren«.
Dr. Mackendrick liet de toonen van een
phonograaf op een microphoon werken en
bracht de trillingen van dit toestel over op
een inductieklos waarvan de binnenste om
winding in gemeenschap was gebracht met
de hand van een mensch. Zoodra de pho
nograaf in beweging werd gebracht, ge
voelde "het sujet een prikkeling in de vingers,
die in sterkte en rhythmus juist overeen
kwam met de muziek die de phonograaf
voortbracht. Wel bleek bg de proefneming
dat de menschelgke huid veel minder ge
voelig is dan de phonograaf hetgeen ook
wel te verwachten was, maar dr. Macken
drick gelooft stellig dat bg eenige oefening
een doove de tonen van een phonograaf
leert onderscheiden door het gevoel in de
vingertoppen
Onmogelgk is het misschien niet, maar
in alle gevalle zou het voor den patiënt
wel wat lastig zgn om steeds den omslag
van twee toestellen te moeten medevoeren.
Op den naam Dreyfus rust een vloek. Een
nieuw geval Dreyfus, nauwelgks minder
verschrikkelgk dan dat van den balling, heeft
te Parys ontsteltenis gewekt.
In hun woning in de avenue Marceau
mg het meeste pgn gedaan!*
»Gy hebt mg zelf gez9gd, dat gg den
jager haattet, gg waart er zoo zeker van,
dat wg hem niet zonden vinden!* riep het
meisje onder tranen uit.
Aangedaan vatte hg hare handen. »Mgne
woorden mogen u verdacht geklonken heb
ben, dat is te begrgpen, vooral omdat gg
niet wist wat er tnsschen Denis en mg is
voorgevallen. Gg hadt gelgk, Madeleine, den
vorigen avond trof ik den jager op weg
naar het Areusedal. Wg hebben een tgd-
lang samen gesproken, maar volstrekt niet
vgandelgk en niet in drift; Denis vroeg
mg kortaf of ik zeker was van uwe liefde
en ik antwoordde hem van ja! - ik han
delde daarbg ter goeder trouw, want ik
verkeerde toen in den zaligen waan, dat gg
mjj zoudt kunnen liefhebben en de tngne
zoudt willen zgn, Madeleine!*
De man uit het Zuiden zweeg een oogen-
blik, het meisje bedekte haar gelaat met
hare handen en leunde eveneens zwygend
tegen den stam van een boom.
Toen vervolgde de Arabier: »De jager
bood mg de hand en sprak: >Dan zal zg
de uwe zgn Spanjaard, want tegen den
zoon van haar tante wil ik niet strgden,
wat kan mg ook een vrouw schelen, die een
ander liefheeft? Ik vertrek om nooit
terug te komen, maak gg haar gelukkig 1*
(Slot volgt./
EUWSBLtl
mm
<•-in—iHinw BiM'iff 'nan—wwi wiimun m
