Hel Land van Ileusden en Altena, <le Langstraat en de Rommelerwaard. De armen altijd bij ons. iasr e«d getrouw M 1746. FEUILLETON. Uitgever: L. J. VEERMAN, Heueden. WOENSDAG 16 NOT. 1898. LAND VAN ALTENA- VOOR Dit blad verschjjnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: psr 3 maanden f l.OO. Franco per post zonder prpvei hooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 1G regels 50 et. Elke regel meer 7l/t et. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond ingewacht. Men kan een minister, die bij den aan vang van em zittingjaar een belofte aflegt of zjjn voornemen aankondigt dit of dat te doen, niet altjjd bij 't woord houden. De tijd gaat ook in de ministrieele bureaux snel en er is zooveel te doen. Doch als in '97 een wetsverbetering in uitzicht gesteld wordt en 't loopt op niets uit, terwijl in '98 er geen woord meer over gesproken wordt, gelijk dat met de aangekondigde herziening der armenwet geschied is, dan is 't geen wonder dat zij, die reikhalzend uitzien naar een grondige herschepping dezer wet, zicb een weinig teleurgesteld zien en naar de pen grijpen om èn Regeering èn Vertegen woordiging te herinneren dat met eik jaar de onvolkomendheid onzer armenwet dui delijker wordt. Zoo doet o.a. de heer Hora Siccamn, die de armverzorging volgens een geheel nieuw beginsel wil inrichten, zoo doet cok het genootschap «Liefdadigheid naar Vermogen* te Amsterdam, dat een ontwerpndres heeft opgesteld, waarin zonder het beginsel der wet aan te tasten, op een betere toepassing wordt aangedrongen. De grondwet verklaart het armbestuur tot een voorwerp van aanhr udende zorg der regeering, te regelen bij de wet. Dat is geschil d bjj een wet van 1854, die dus bijna een halve eeuw oud is. Het leidend beginsel dier wet was voor die dagen niet kwaad, steunende op historischen grond slag. Van oudsher nl. is in de eerste plaats de kerk als armenverzorger opgetreden. Dit nu bestendigde de wet en beval dat eerst, wanneer kerk en pbilantropie tekortschoten, de gemeente en de staat zich het lot der armen zonden aantrekken. Men verwachtte van deze regeling goede uitkomst, doch de prak lijk heeft deze verwachtig bitter teleur gesteld. Deze nl. leert dat de partuculiere armverzorging 12 pCt., de kerkelijke 45 pCt. tot haar aandeel nam, zoodat nog ongeveer de helft voor rekening van de gemeente komt. En wat het ergste is, daar de wet op zoo groot een aandeel voor de gemeente niet gerekend heeft en die alleen als aanvulling dacht, heeft ze die geheel or geregeld gelaten: een armverzorging dus, die alle organisatie mist. H. BERTRAND. (7 Hij beurde Signe op zijn karriol en bracht baar naar hnis. Nu wist Signe, dat zjj den volgenden Zondag de vrouw zou worden van Gunnar den dronkaard, Margit's vriend. Dit laatste was het leeljjkste. Gunnar werd niet meer in de «Nord- 8tjernen gezien. Margit had gehoord, dat bjj Signe had ingehaald en wat er het gevolg van was razend van jalouzie wentelde zjj zich in het stroo en beet de droge sprietjes stuk wat was zij dom geweest, wat was zjj domZjj baatte Signe nog meer dan vrotgerzij had haar kunnen worgen. Waarom bad Gunnar niet Signe getroffen, inplaats van het paard? Als een booze geest sloop zjj op zekeren nacht naar Signe's hnis. Zou zjj slapen? Wat ging bet baar eigenljjk ook aan. Zjj ging zitten op een hoop spaanders. Een duivelachtige gedachte kwam bjj haar op. Wat zoa die mcoi brandenZjj stond op en liep tastend voort. Daar stond een boom, maar die boom bewoog zieb. «Wat zoek jjj hier?* «Gunnar!* Margit viel aan zjjne voeten en huilde als een gewond dier. Gunnar trok baar op. Hjj had de wacht gel inden uit angst, dat Signe zou vluchteD. «Laat uijj,« kreunde Margit, «laat rug of ik zeg, dat ik je hier heb gevonden voor Een eerste gevolg van dezen toestand zegt het oniwerpadres van L. n. V. is dit, dat tot op het huidige oogenblik de aard, de omvang en de maatschappelijke beteekenis van de armoede in Nederland, aan Regeering en volk ten eenenmale onbe kend zijn. De verslagen, die volgens art. 193 der Grondwet jaarljjks aan de Ver tegenwoordiging worden overgelegd, be helzen niets, wat dienaangaande eenige wetenschap kan verschaffen. Van enkele groote gemeenten is door de vereeniging voor Staathuishoudkunde en Statistiek een onderzoek ten einde gebracht, dat eenig meerder licht brengt. Hjj, de Staat, aan wien de aanhoudende zorg voor de armen is opgedragen, dient een juiste en volledige kennis te dragen van aard en omvang der kwaal en van de werkzaamheden door ieder ander op dit gebied verricht. Die kennis ontbreekt; Regeering en Volk zjjn niet op de hoogte van de krachten, die ten nutte der armen werkzaam zijn en van ieders deel in den gemeensebappelijken arbeid. Onder deze ongelukkige omstandigheden is het niet te verwonderen dat er van leiding van het geheel volstrekt geen sprake is en dat het leger van hulpaanbrengenden ordeloos en zonder onderling verband rond doolt, wel zoekende goed te doen en leed te verzachten, maar in dit zoeken hopeloos belemmerd en verlamd, omdat niet volgens een weloverwogen, gemeenschappelijk plan gearbeid wordt. Ja, dat is op 't stuk van armenzorg 't grootste kwaad, dat er tusschen 't groote getal instellingen niet 't minste verband bestaat en er aan de eene zjjde te veel gedaan en te onverstandig hulp geboden, aan den anderen kant schromeljjk veel verwaarloosd wordt. Wie zal hier ieders plaats en werkkring aanwijzen, als 't niet de Slaat is, aan wien de Grondwet de zorg der armen heeft toebetrouwd Hier loopen nu de wenschen van L. n. V. en van den heer Siccama uiteen. De laatste wil de armenzorg geheel en al tot Rjjkszaak verheffen en alle middelen, waarover diako- niën en particuliere vereenigingen be schikken, in één groote kas doen vloeien, om vervolgens daaruit volgens het bekende Elberfelder stelsel, in het geheele land de Signe's venster!* «Ik zal je wel leeren zwjjgen,* knarste Gunnar. «Zie je den Hönefoss?* «Moordenaar!* gilde Margit. Nu werd er een venster geopend en een blond hoofd keek naar buiten. Gnnnar en Margit worstelden met elkaar. De gestalten naderden al vechtend den Hönefoss. «Help! Help!* Toen was alles stil. Signe had niets meer gehoord. Zij lag voor haar bed op de knieën en streed een zwaren strijd. IV. Het was de avond voor Signe's trouwdag Maar hoe verschillend was die avond van die anderen, hoe vrooljjk werd die avond anders gevierd. Werd er anders bruiloft bij de boeren gehouden, wat wisten zjj dan feest te vieren, hoe luidruchtig, hoe vrooljjk, hoe vrjj ging het dan toe! Met bloemen werd het huis van de bruid en van de buren versierd, vrienden en vrien dinnen gingen, beladen met takken, kransen en manden vol koeken van deur tot deur, de bruidskroon werd bewonderd en een gast maal aangericht. En dan eerst de trouwdag zelfEn nu De vroeg invallende schemering kroop spookachtig donker in alle hoeken van het eenvoudig kamertje, waar Signe alleen zat en het vuur was uitgegaan. Het haar hing haar los om de schouders en zjj had bare daagsche kleeren aan. Toch bad zjj voor den dag van morgen gezorgd. Hare beste kleeren lagen geree i op een stoel om ze morgen aan te kunnen trekken. Een ruiker bloemen stond in een glas water. Al haar bezittingen had zij in een koffer gepakt om ze morgen in haar armen te ondersteunen. We vreezen dat dit plan stranden zal en geen enkele kerkelijke, noch onkerkelijke instelling bereid zal be vonden worden zijn gaven aan een staats aroieninstituut over te geven. We vreezen ook, dat bjj aldien ze daartoe besluiten kondsn, die gaven voortdurend slinken en de arm-n spoedig allen aan de Staatsruif staan zonden. L. n. V. wenscht een anderen weg in te slaan en een band te vormen tus9chen alle instellingen van liefdadigheid, onder opperste leiding van de regeering. Dan zal niet meer sooals nu vaak plaats vindt, de een dubbele ondersteuning ontvangen, terwjjl de ander niets ontvangtdan zal de sterke arm van den staat het mogelijk maken arme ver waarloosde vrouwen en kinderen te onder steunen, die nu door de luiheid en drank zucht van den echtgenoot van hulp verstoken bljjven; dan kan men komen tot de op richting van een algemeenen armenraad, saamgesteld uit alle bestaande vereenigingen en tot een nauwkeurig overzicht van het groote arbeidsveld. Buitenland. Te Luik is een anarchist aangehouden, in wiens woning een menigte modellen van bommen en gereedschap tot het slaan van valsche munt gevonden werden. Op de Schelde te Antwerpen is de stoom boot «Yille d'Alost* gesprongen, met het gevolg dat de machinist en een knecht, als mede de eigenaar van een in de nabijheid liggend lichterschip, zekere Paul van Rich, gedood werdende beide andere knechts der boot, die gezonken is, wisten zich op het lichterschip to redden. Uit Parijs wordt gemeld dat op den rechter van instructie Bungy een moord aanslag gepleegd is. Toen hij den Boulevard du Palais overging, loste een vrouw twee revolverschoten op hem. De rechter werd in het hoofd getroffen, zjjn toestand is ernstig. De moordenares, een juffrouw Hunq, is in hechtenis genomen. De aan leiding tot den aanslag schjjnt een per- soonljjke veete te zjjn. De heer Joseph Reinach doet in de «Siècle* een roerend verhaal aangaande het nieuw tehuis te kunnen laten brengen. Nie mand had haar bloemen gezonden. Wie zou de verachte bruid van den steeds dieper zinkenden dronkaard ook bloemen geven Haar gedachten keerden telkens en telkens weer, terwjjl zjj daar zat, terng tot den tjjd, waarop zjj Gunnar voor het eerst had ge zien enliefgehad. Uren lang zat zjj daar en droomdealle tegenstand bij haar was gebroken zjj schikte zich met doffa onverschilligheid in haar lot. Het was een koude en gure nacht. Zuchtend stond zij eindeljjk op om de deur te gren delen. Het kwam haar voor, alsof zjj iemand hoorde naderen. Zjj stond stil en luisterde. Zjj was na alles wat zjj ondervonden had zenuwachtig en schrikachtig geworden. «Ik ben het, Signe, ik, AstridLaat mjj binnen, ik ben doornat!* «Astrid,* zeide Signe vermoeid en koel, «wat wil je van mjj, laat mjj met rust «Ik moet je spreken Signe opende de deur slechts half weegs, maar het lenige meisje wrong zich door de spleet. «Mjj, de bruid van Gunnar Mjj, de ver achte?* vroeg Signe spottend. «Ben je dien middag in het bosch vergeten? Weet je niet meer dat wij beiden geheel met elkaar af gerekend hebben?* Astrid wierp haar van den regen door weekten omslagdoek achter haar op het bed en knielde half op een stoel, langzaam heen en weer wiegelend. «Jawel, Signe, dat is nu eenmaal waar, maar zie je, ik kan het niet laten jij üebt mjj eens een grooten dienst bewezen en daarom ben ik nu hier bjj jou gekomen. Goed is het misschien niet, maar «Is dat de reden, waarom ja hier komt?* vroeg Signe kortaf. «Neen,* fluisterde Astrid, «daarom niet lot van Dreyfus en de geringe verwachting, welke de vrienden van den gevangene van het Duivelseiland van de tegenwoordige regeering mogen koesteren. Aan het uiinisierie van koloniën is een brief ontvangen, welken Dreyfus den 24 Sep'ember jl. schreef aan den gouverneur van Guyana, waarin hjj herinnert, maanden achtereen aan den President der Republiek en aan generaal de Boisdeffre te hebben ge smeekt om de herziening van zijn vonnis aanhangig te maken, maar steeds zonder eenig autvvoord daarop te ontvangen. Voor de laatste maal zal hij dan ook aan den President en aan den generaal schrjjven, om hun de w>aak van zijne nagedachtenis, vau de eer van zjjn naam en van die zjjner vrouw en kinderen na te laten. Zdfs aan zjjne familie zal hjj ni-ff meer schrijven. Die brief werd Donderdag door een amb tenaar van het ministerie van koloniën overhandigd aan mevr. Dreyfus, die daarop gevraagd heeft of er dan door d; tegen woordige regeering geen gevolg was ge geven aan de belofte van den vorigen minister-president Brisson, dat aan haar man mededeeling zou worden gezonden zoodra het Hof van Cassatie eene beslissing had genomen. De ongelukkige vrouw kreeg een ontkennend antwoord en zjj smeekte toen, zelf aan haar man te mogen telegra- feeren, maar dat werd haar geweigerd, evenals het verzoek dat de regeering zelve hem dan ten minste eenig bericht zou zenden. De heer Reinach is daarop naar het ka binet van den minister-president Dnpuy gegaan om dezen namens mevr. Dreyfus dat verzoek te herhalen, maar ook deze liet hem door zjj u broeder een weigerend antwoord geven. Volgens een gelegenheids-correspondentie, die wjj onder reserve overbrengen, werd aan mevr. Dreyfus het verzoek geweigerd warme kleeding aan Dreyfus te zendes. Uit Parijs wordt 15 dezer gemeld Het 'Hof van cassatie, totnogtoe van oordeel dat er geen wjjziging moest worden gebracht in de straf welke Dreyfus onder gaat, heeft thans ter kennis van den mi nister van koloniën gebracht, dat het een beschikking heeft genomen, waarbjj het Hof beslist, dat Dreyfus langs telegrafischea weg alleen. Ik heb de laatste nachten niet kannen slapen door het denkbeeld, dat ik ook schuld aan je ongeluk had. De eene dienst is de andere waard. Begrjjp je me nu?« «Neen, volstrekt niet!* zeide Signe ver wonderd, terwijl zij het lampje aanstak en het licht vol op Astrid's gelaat liet vallen. «Jjj hebt in dien zomernacht voor mjjn plezier John drie uur ver weggebracht, jjj hebt zjjn vlncht mogeljjk gemaakt Bjj deze woorden zuchtte Signe. «Nu ben ik gekomen om jon te helpen vluchten Signe sprong bijna wild van den stoel op, waarop zjj was neergevallen. «Nog is het tjjd vervolgde Astrid. «Mjjn wagen staat beneden. Het regent, dat het giet; niemand waagt zich nu bui tenshuis, niemand zal ons zien. Om Gods wil, ga met mjj mede, vlucht, denk aan de ellende, die je wacht!* «Stil, stil, Astrid!* «Als ik je heden op het slechte gedrag van Gunnar wijs, zal je begrjjpen, dat ik het doe tot je bestwil. Hjj drinkt, hij is slecht en hjj is wreedKom met mjj mede, Signe, Signe, er is niets wat je terughoudt. Je bent zelfstandig, niemand zal je vinden, niemand zal naar je zoeken, als je je zelf een beter leven tracht te verschaffen in een andere stad als je slechts wilt, kan je vrjj zjjn!« Signe liet het hoofd op de borst zakken. Zg scheen met zichzelve te strjjden. «Jjj bent trotsch en je wilt je eens ge geven woord aan Gunnar niet breken. Signe, ik weet het welmaar hjj heeft je door zjjne handelwjjze je woord reeds meer dan eens teruggegeven. Gedenk eens, hoe schan- deljjk hjj tegenover je heeft gehandeld! Kom, Signe! Denk aan Margit!* Signe staarde met brandende oogen in SEW in kennis zal worden gesteld met de ont- vankeljjkverklaring van het revisie-verzoek en zal worden uitgenoodigd om zijn ver- dedigingsmildelen in te dienen. De minister van koloniën heeft een tele gram ontvangen, behelzende dat Dreyfus zich in goeden gezondheids welstand bevindt. Een langdurig onderhoud tusschen den heer Loew, president van de Strafkamer van het Hof van Cassatie en de heeren Mornard, Labori en Demange over de mede deeling van de stukken, waarin de ver klaringen der generalen zijn opgenomen, heeft plaats gehad. Volgens de wet hebben de advocaten eerst na afloop van het onder zoek recht op de inzage dezer stukken. In 't belang van een spoediger afwikkeling der zaak is, zegt de Matin,* fcbter be sloten dat aan de advocaten Mornard, Labori en Demange, onmiddelljjk nadat de generaals Znrlinde en Cbanoine hun ge tuigenis hebben afgelegd, mededeeling van die verklaringen zal worden gedaan. De «Rappel* heeft .-ene inschrjjving ge opend om kolonel Picquart een eeresabel aan te bieden, zeker een waardiger hulde dan de oprichting van een gedenkteeken voor den falsaris-zelfmoordenaar Henry. Te Catania (Italië) is Donderdag de ge- vaarljjke anarchist Nicotra gevangen ge nomen. Hij kwam van Alexandrië en bood heftigen weerstand. In zjjn laars werd een scherpe dolk gevonden, geljjkend op die van Luccheni. Uit Tarragone (Noordooskust van Spanje) wordt gemeld, dat Calafeli geteisterd is door een cycloon. Een groot aantal hmizen zjjn beschadigd visschersschuiten werden opge nomen en tegen de rotsen verpletterd. Er wordt niet gemeld, of er menschen zijn omgekomen; wel hebben tal valü per sonen verwondingen bekomen. Aan de «New-York Herald* wordt uit Petersburg geseind dat de Sultan, ziende dat zjjn verzet tegen de besluiten van de vier mogendheden hem toch niet helpt, Kreta aan den Tsaar heeft aangeboden, ter ver vanging van de nog achterstallige oorlogs schatting. De krachtige maatregelen die de commissie in Rusland tegen de builenpest in Samarkand het sehjjnsel van de lamp. Daarna keek zjj nadenkend naar haar koffer. Astrid pakte haar zacht, maar stevig bjj hare beide armen en duwde haar naar de deur. «Kom, je moetje haasten, Signe! Geloof mjj, als ik je zeg, dat het leven aan Gunnar's zijde erger voor je zal zjjn dan de dood Je hebt dapper volgehouden tot het laatste, je hebt veel geleden. Nu is de maat ook vol.* «En Gunnar?* vroeg Signe zacht. «Laat hpm vallen,* mompelde Astrid somber. Zjj sloeg een doek om Signe's hoofd en zocht, zelve bevend, haar eigen doek. »Nu?« vroeg zjj, «waar is je koffer? Wjj kannen hem wel samen dragen. Pak aan Signe kwam een schrede naderbjj. «O God, alles is verloren, als je niet voortmaakt! Wjj hebben nog zoo weinig tjjd. Kom dan toch mjjn hemel, wat doe je nu?« Signe ging naar het venster, opende het en voelde of het nog regende. Zjj bleef een oogenblik onbeweeglijk staan, tot groote vertwjjfeling van Astrid, en zeide toen kalm het venster sluitend: «Ik dank je, Astrid, voor je goede be doelingen, maar ik ga niet mede. Ik ben van plan met Gnnnar Larssen te trouwen.* Astrid slaakte een kreet. «Bedenk toch wie en wat hjj is riep zjj buiten zich zelve van verontwaardiging uit. Signe lachte vreemd en keek haar vroegere vriendin met een uitdrukking in haar oogen aan, die deze deed verstommen. Alles was gezegd. Astrid verlangde geen antwoord meer. Zjj verliet het vertrek, trok de deur achter zich toe en Signe hoorde een oogen blik daarna den wagen in den regen weg rollen. Wordt vervolgd. IIEIIWIIMjAV DOOR

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1898 | | pagina 1