Het Land van lleusden en Altena, de Langstraat en de Bommelervvaard. Munt-zaken. "feuilleton. De Avonturier. s;tófe M 1955. liH! iK te Uitgever: L. J. YEEEMAH, Heusden. WOENSDAG 14 NOV. 1900. i |r.'.'. -. fsffc LAND VAN AU^ VOOB O Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per S maanden f 1.00. Franco per post zonder prjjsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Adyertentiën yan 16 regels 50 et. Elke regel meer 71/, ct. Groote letters naar plaatsruimte. Adyertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond ingewacht. Wg vertrouwen dat door onze vooraf gaande opstellen veel is opgehelderd voor hen die zich van ons belangrijk onderwerp geen bf paalde studie konden maken. Thans wilden wjj ten slotte nog eens de asndscht vestigen op een bijzonder punt: da zoogenaamde zilv*rq>*aestie. In den prjjs van het zilver is altijd veel schommeling. Nadat b.v. in hat voorjaar van 1897 een zeer belangrijke daling bad plaats gehad, was er een jaar later weder e»n verhooging van prjjs ingetreden. Die daling ven 1897 had een zeer gewone oor zaak. Men had het product zoo lang mogs- lpk opgehouden om de vroegere prijzen te handhaven manr bjj de steeds ruime pro ductie der zilvermijnen was dit op den door niet houdbaar en toen trad eensklaps een snelle daling in. Uit de omstandigheden dat de voort brenging van zilver niet vermindert, men steeds voortgaat groote hoeveelheden van dit metaal aan de mijnen te onttrekken en de wereldvoorraad onophoudelijk vermeer dert, leidt men niet zonder grond af, dat verhooging van den zilverprjjs tot de vroe gere waarde niet te verwachten is. Schom melingen bleven echter altjjd mogelijk en zullen zich vermoedelijk van tjjd tot tjjd steeds voordoen. Staat nu stijging of daling van de waarde van het zilver in verband met stjjging of daling van de waarde van andera belang rijke handelsartikelen? Die vraag ziet in da eerste en voor naamste plaats op het graanomdat er geen belangrijker handelsartikel is en dit product over de geheele wereld wordt uit- en in gevoerd. Dat verb? nd kan bestaan, nameljjk onder zekere omstandigheden. Gesteld b.v. dat in de Vereenigde Staten van Amerika vrjje aanmunting van zilver was toegestaandat men daar koren kocht met geld dat men zelf had laten aanmunten en waarvan elk stuk f 2 kost, terwijl het voor f 2,50 gangbaar is, en dat men daarna in Nederland dat koren verkocht teg«n be taling, in goud geld van een prijs, berekend tegen een waarde der bedoelde zilverstukken van f 2,50. Is het nu niet duidelijk, dat men op die wijze voor lagen prjjs zou (3 In het halfdonker tastte hg naar rechts, zen hand greep een stuk geweven stof het was het. gordijntje voor het portierraam. Na kwam hij weer geheel tot bewustzijn. Hp herinnerde zich, dat hg bet gordijntje zelf had oichtyeechoven, vóór hg op zijn gemak ging zitten om in te Bluioieren. En aan het licht, dat door de ruiten viel be merkte hg, dat de dug aannek «Q hg weldra a»n het einde der reis zoa zgn. Hg sprong op om geheel wakker te wor den en de verdooving af te schulden, die hem nog altjjd drukte. Dat kwam zeker van de akelige stiklucht, die in de be nauwde, kleine ruimte heerschte. Hg greep het touw dicht bjj hem, om het gori jjn van het raampje te openen en friseche lucht te laten binrenstroomen. Doch het touw was zoo met knoopen vastge maakt, dut hjj het ongeduldig losliet, om aan de andere zjjde van de conjA licht en lucht in te laten. Voor het raam was het gordjjntje ook dichtgeschoven zoodat het in de coupé bjjna geheel donker was, daar de lamp aan de zoldering niet meer brandde. Daar de trein in volle vaart voortreed, ging Sthweidtner voorzichtig voorwuarts; doch plots-ling gleed hg uit op iets voch tigs, hjj viel voorover, en terwjjl hjj al rond tastende «te linkerhand uitstak, raakte die hand een gelaat, een jjskond gelaat. Zjjn hand gleed over een baard, raakte de kin kunnen verkoopen en de concurrentie veel beter zon kunnen uithouden? Maar die vrjje aanmunting bestaat nn e°nraaal niet en daarom bestaat het bedoelde verband ook niet. Toen in 1897 de zilver- prjjzen tot den laagsten stand daalden dien zjj ooit bereikt hadden, was de Ameri- kaansch* korenmarkt in zeer goeden toe stand. Terwjjl in Europa de oogsten zeer ontoereikend waren, was dit in Amerika juist andersom. De verhooging der Amerikaanscbe graan prijzen, die volgde, was dan ook alleen een gevolg van de oogstverhouding tusschen Europa en Amerika en geenszins van de snelle daling van den zilverprjjs, die in Maart 1897 begon en veroorzaakt werd door de omstandigheid dat men in den groot handel het zilver niet langer kon ophouden. De mindere waarde der Amerikaansche granen, een jaar te voren, was dan ook volstrekt niet een gevolg van de lagere prjjzen van het zilver. Men heeft menigmaal getracht eene tegen overgestelde meening ingang te doen vinden. Dit geschiedde in Amerika door de zilver agitatoren, men8chen wier doel het is, te geraken tot vrjje aanmunting van zilver, om daardoor buitensporige winsten te kun nen behalen. Na is het toch wel mogeljjk, dat velen te goeder trouw iu de meening hebben ver keerd, dat er tusscben zilver- en graan prijzen werkeljjk een nauw verband bestond, maar zoo zg nog in die meening verkeeren, hebben zg toch hoegenaamd geen kans dat hunne theoriën ingang zullen vinden. De laatste der zoogenaamde Latjjnsche muntconventie of Latgnsche Unit, hebben zich onderling verbonden, om, teaeinde sto ringen in den buitenlandschen bandel te voorkomen, de vrjje aanmunting van zilver te staken. In de Vereenigde S'aten en in Engelsch-Indië bad hetzelfde plaats. Een aantal regeoriogen gingen over tot het aan nemen van dr.n enkelen gouden standaard. Toch neemt de zilverproductie toe en be draagt ongeveer z»s millioen kilogram per jaar. Nu is het wel te begrjjpen dat, in zulk een toestand, een toenemende daling, zjj het dan ook met schommelingen, als een zetr natuurljjk verschgasel moet worden beschouwd. Doch wat de prjjzen van het graan be treft, het ljjdt geen twjjfel, dat deze zich voortdurend zullen regelen naar den uitslag en een vest. Maar wat was dat? Zjjn hand werd kleverig en d n die vreemde geur, juist dezelfde van straks, die weer in den neus kwam en hem onpasselijk maakte 1 Ha, nu wist hg het dat was bloed Op datzelfde oogenblik werd het portier geopend. Een frissche luchtstroom drong binnen met het zwakke morgenlicht, ter wjjl de conducteur riep: «Kaartjes, heerenl Wjj zgn zoo dafelgk De woorden bleven den man in de keel steken. Hij en Schwerdtner keken elkander met ontzetting aangeen van beiden kon een woord over de lippen brengen. Berend over het geheele lichaam stond Schwerdtner op en overzag den toestand. De man die daar in den hoek gedrukt zat was de dikke, kaalhoofdige heer. Zjja stjjf uitgestrekte beenen versperden den door gang tusschen de banken. Zgn armen hin gen slap, zgn hoofd rustte op de borst, de kleederen waren in wanorde. En van de borst naar beneden was bjjna het geheele lichaam met bloed bedekt. Het stroomde nog altjjd langzaam onder de kin uit en druppelde op den vloer, waar het reeds een grooten plas had gevormd. «Mjjn hemel !c stamelde Schwerdtner, bjjna het bewustzjjn verliezende. «Dat dat is «Een moord!* riep de conducteur nit, terwjjl hg in de coupé sprong en de vuist ireigend tegen den jonkman ophief. Deze tnimelde achteruit en beschouwde vol ontzetting zgn met bloed bevlekte haaf. >Ach, ge zult toeh niet gelooven, dat ik De condacteur liet den arm zakken; werkeljjk deze jonkman zag er niet uit als van den oogst in de verschillende landen die op groote schaal koren produceeren. Overvloed aan den eenen bant en be hoefte aan de andere zjjde zullen hier van den m«e8ten invloed zjjn, en verder ook het meer of minder gemabkeljjke verkeer en het al of niet heffen van hooge inko mende rechten. Met die verschijnselen hebben de veran deringen in den prgs van het zilver niets te maken. Deze zullen in de toekomst ge heel afhangen van de vraag of het goud zich zal handhaven op zjjne tegenwoordige waarde en of de zilverproductie even over vloedig zal big ven als tegenwoordig het geval is. Buitenland. In Engeland doet zich sedert eenige dagen het vreemde verschijnsel voor, dat twee partjjen, die elkaar niet kunnen lachten of zien, eenstemmig jjveren tegen de verlen ging van de oorlog in Zuid-Afrika en tegen de wgz", waarop maarschalk Roberts, de Encelsche opperbevelhebber, hem denkt te beëindigen. Die twee partijen zgn de kapi talisten en de socialisten. De Engelsche financiers, en lang niet de minst invloed rijken onder hen, moetsn der regeeriug reeds verzocht hebben, den Znid-Afrikaanschen Republieken billgke voorwaarden voor te le/gen, om het mogeljjk te maken, dat een «inde gemaakt wordt aan dezen kostbaren oorlog, die, wanneer hg nog langer wordt voortgezet, de Britsche belastingplichtigen met ondergang dreigt. En in de Labour Leader publiceert de nieawgf^ozen afgevaardigde voor het La gerhuis, de socialist Keir Hardie, een heftig artikel tegen de regeering en voornl. tegen lord Roberts. »Als mensch en als soldaat zegt Keir Hardie besft lord Roberts zich wel den mindere getoond van generaal Botha. Wat moeten de Engelschen, die zichzelf respecteeren, denktn van hun be roemden generaal, die in hoofdzaak oorlog to rt tegen vrouwen en kinderen? Maar het schjjnt dat wjj nog dieper zullen zinken. Lord Roberts heeft er genoeg van en bg staat zgn plaats af aan lord Kitchener. Want, wat nog te doen overbljjft, is het werk van den roover en den beul. De sol daat, die te Omdnrman de gewonde Soe- daneezen heeft laten afmaken is, van nu af, de gezochte man. En dat noemt men Eageland's grootheid een moordenaar. >J«, ja, er waren drie heeren in de coupé Eerst nu dacht Schwerdtner aan den beer, die schuins tegenover hem had gezeten en getracht had een gesprek met hem aan te knoopen. Die man was verdwenen doch daar, op de plaats, waar hjj had gezeten, lagen zjjn grjjze, slapps hoed en zgn lange, grjjze mantel. De conducteur richtte den blik naar de pLk, die Schwerdtner hem aanwees, en be keek den hoed en den mantel. Vervolgens sloeg hg het oog weder op het met bloed bevlekte slachtoffer. «Is hjj werkeljjk dood?c vroeg Schwerdt ner bevende. «Zoo dood als een pier,* zei de conduc teur; »zgn handen zgn kond en verstjjfd. Maar we zullen hem niet aanraken, alles moet zoo blgven, totdat er proces-ver baal is opgemaakt door de ambtenaren.* O, wat een ongeluk 1* »Maar, mgnheer, gg zgt er toch bg ge weest. Ga moet toch tenminste iets gehoord hebben «Ik ik weet niet ik heb zoo bij zonder vast geslapen op het oogenblik is het mg nog, of ik gekweld word door een zwaren droom Hoe is het mogeljjk een moord een sluipmoord De trein reed het reusachtig station der resi dentie binnen en intusschen overwoog de conduct-ur, wat zjju plicht nu iu de aller eerste plaats van hem eischte. »Wg moeten eerst de uitstappende passa giers laten heengaan,* zeide hjj. «Kout hier, mgnheer, wjj verlaten in elk geval deze Keir Hardie is overigens overtuigd, dat de Boeren op den daar zullen overwinnen en hjj gaat voort: «De Boeren kannen niet uitgeroeid wor den. Men kan Botha en De Wet gevaageB nemen, rten kan hun aanhangers uiteen jagen hun traditie zal bljjven en zal zich eenmaal sterker toonen dan de geheele militaire macht van het Britsche rjjk.« Iedereen heeft wel eens hooren spreken over het indertjjd zoo opzienbarende waag stuk van den wereldberoemden Franschen equilibrist Blondin, die veertig jaar geleden, met een collega op zijn mg gezeten, op een strak gespannen touw over de Niagara ging. Die collega, dien men eerst na veel smeeken en de toezegging van 1000 dollars tot het waagstuk bewogen had om zich over den rensaebtigen waterval te laten dragen, woont thans te Chicago en onlangs is het bekend geworden, dat hjj nog boet voor het koene bravonrstukje van den behendigen Fransch- man. Mr. Henry Mc. Colcord schrikt bjjua iederen Bacht, badend in angstzweet, op uit zjju door booze droomen benauwden slaap en ro pt dan luid om hulp. Deze nacht merrie vertoonde zich lang na de gelukkig geslaagde onderneming en hoe ouder Mc. Colcord wordt, des te meer heeft hg te lgden van dien nach'elpken kwelgeest. Geen kalmeerend raiddel, geen verdoo- vings poeder helptMc. Colcord is over tuigd, dat alleen de dood hem verlossen kan van de kwaal, die zgn zenuwgestel ver stoort. Een interviewer schetste de onge lukkig e onlangs de koordwandeling over de Niagara iu zoo levendige kleuren, alg ware het eenige dag an in plaats van 40 jaar geleden. «Ik begrjjp er nti nog minder van dan toen,* begon hjj, »hoe het mogeljjk was, dat zulk een vreeseljjke tocht uitgevoerd kon worden. Hoewel het enorm lange touw zoowel op den Amerikaauschen als op den Canadeeschen oever door 20 voet van elkaar verwjjderde zgtouwen zoo strak mogeljjk aangetrokken was, hing het 'toch in het midden over een lengte van 60 voet maar even boven den bruisenden Rapids en slin gerde het door den tocht hevig heen en weer. Nauwelijks had Blondin dat gevaarlijke gedeelte bereikt, of hij struikelde en verloor zgn evenwicht; zgn tegenwoordigheid van geest verliet hem intusschen niet. Tarwjjl coupé dit is geen aangenaam verhljjf. Wjj zullen het portier sluiten en er voor blgven staan. Allereerst moeten wjj den toevloed van nieuwsgierigen voorkomen. Als de hoofdconductenr hier langs komt, zal ik hem de zaak vertellen. Dan moet d:e de noodige stappen maar doen.* De man verliet haastig door de half ge opende deur de coupé, zoodra de trein stil stond, en wenkte Schwerdtner hem te vol gen. Werktuigelijk deed de jonkman dit, doch zjjn beweirinyen waren zoo onvast, dat hjj bjj het uitstappen moest geholpen worden. Toen veegfe hjj met zgn zakdoek het bloed van zgn haaden; doch hierbjj keerde hjj den voorbjjstroomenden reizigers den mg toe, om zjjn vaal gelaat aan hnnne blikken te onttrekken. Daar kwam de hoofdconductenr aan en nu wenkte de conducteur dezen, nader te treden, waarna hg hem in weinige woorden het gebeurde mededeelde. «Wat? Daar?* vroeg hg ontsteld. «Zgt ge daar wel zeker van?* De hoofd-conducteur trok de deur van de conpé een weinig open en op hetzelfde oogenblik trad hg met een kreet van ont zetting weer terag. Hjj bednidde de beide anderen met een handgebaar dat zg daar moesten blgven wacht honden, en snelde heen. Schwerdtner hield zich aan den waggon vastbg had een steun noodig, want hg werd duizelig. De grond scueen onder zjjn voeten te bewegen, verschillende g-dachteu vlogen hem in verwarring door het hoofd de koele morgenlucht greep hem sterk aan. Tasschen beide moest hg zich er op bezin nen, waarom hg daar was blgven staan. de balanceerstok wild heen en weer suisfe, rende hjj in vliegende vaart tot het eerste zqtouw aan de tegenovergestelde zjjde. Jaist wilde hg hier blgven stilstaan, tosn de rechterhelft van het touw scheurde en wjj met een vreeselgken rok door de andera helft naar links werden geslingerd. Als door een wonder slaagde Blondin er dat vree- seljjke oogenblik in, zgn evenwicht te her stellen en snel li°p hg naar de dichtstbg - zijnde spantouwen. «Er af, gauw,* riep Blondin mjj toe, en ik gehoorzaam fe. Ik stond achter hem met mjjn handen op zjjn schouders. Kond was hg en bleek als een marmeren beeldiedere spier was gespannen. Groote zweetdrnupels parelden op zjjn voorhoofd, maar door woord noch gebaar gaf bjj te kennen, wat hg zooeven had opgemerkt, nameljjk, dat gaweteDlooze schurken, die gewed hadden, dat wjj den «trick* niet ten uitvoer zouden brengen, het touw op eenige strengen na hadden doorgesneden en bjjna onz°n val in den bulderenden afgrond bewerkstelligd hadden. Spoedig zat ik weer op den rug van den grootsten waaghals die ooit bestaan heeft, en langzaam klom de artist het nu eenigs- zins hellende touw op. Aan den oever ver drongen zich duizenden toeschouwers. U:t vrees, dat de half-gekke Amerikanen ons in hun Yankee-enthousiasme tegemoet zou den snellen, waardoor zjj ons en zichzelf in het grootste gevaar hadden gebracht, nam Blondin ingevolge mjjnen raad, plotseling zoo gauw vaart, dat de menigte verschrikt terugweek. Het schouwspel, dat onze aan komst op den veiligen oever volgde, laat zich niet beschrijven. De kreten van bjj ral overstemden zelfs het gedonder van de Nia gara.* Don Carlos heeft in een brief aan den Carlistischen generaal Moor opnieuw het optreden afgekeurd van de leiders d«r op roerige beweging in Catalonië, die hjj zelfs beschuldigt van verraad aaa zjjne zaak. «Nooit zegt hg zal ik nijjue rechten prijsgeven, maar ik wil den ondergang van Spanje niet, want een oproer z m slechts de begeerlijkheid opwekken van mogend heden, die met groote belangstelling den gang van zaken in Spanje volgen.* Het bericht dat ook «enige bisschoppen zgn gevangen genomen, bljjkt odjuist te zgu. In Oostenrgk-Hongarge is eene nitge- Op een ander oogenblik kwam de vraag bjj hem op, of men hem mis-chien voor den moordenaar zon aanzien. Hq zag zich reeds voor den rechter staan, hjj hoorde de onsamenhangende antwoorden, die hij gaf en die met elkaar in tegenspraak warea eu daarbjj kwelde hem de vraag: «Welks toe vallige omstandigheden kunnen er nog intreden, die mg in verdenking kuanen brengen Het perron werd allengs ledig; de laatste reizigers gingen heen. E-rni/e vrachtkarrea reden voorbjj; de conducteurs gin/en heen en sommigen wi-rpen een nieuwsgierigen blik op den jonkman, die daar bjj de d-ur van zjjn coupé bleef wachten. Zg geloofden misschien, dat daar een zieke lag, die voor zichtig mo*st worden overgebracht. Er kwam opnieuw leven en beweging. Een troep mannen in uniform naderde met vluggen tred; een commissaris van politie, de stationchef, een dokter en verscheidene ondergeschikte beambten van politie en van de spoorwegmaatschappij. Schwerdtner voelde zich beklemd van hart. Hg hoorde nauweljjks, wat er in zgn naogheid gesproken werd. Een paar con ducteurs kwamen haastig aanloopt, doch werden weggezonden met last, den aan drang van de nieuwsgierigen tegen te hou den. Men vormde een kring om den wag gon, waar de commissaris van politie en da dokter nu binnengingen, gevolgd door den hoofd-conductenr, die met e-n lantaarn moest bjjlichten, daar het daglicht op dien herfstmorgen nog te zwak was, dan dat men alles goed kou zien. :.t X: {Slot). Wordt vervolgd,)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1900 | | pagina 1