Het Land van Heusdcn en Altena, de Langstraat en de Bominelerwaard.
FEUILLETON.
Kaleb en Kohra
Uitgever: L. J. YEERMAH, Heusden.
M 2029.
WOENSDAG 31 JULI
1901.
UWB VAMfALT^
TOOK
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonaementapr jji: per 3 maanden l.OO.
franco per poat zonder prjjsverhooging. Afzonderljjke
□nmmera 5 cent.
Telken zomer als de warmte vooral in
de steden drukkend wordt en de zon op de
«traten zjjn stralen doet weerkaatsen en de
bnizen met zwoele lucht vervult, dikwerf
vermengd met allerlei genren van goten en
slooten, grachten en andere open riolen,
dan ontwaakt in menig hart de begetrte
naar bniten. De vacanties komen en na de
benauwende dagen van overgangs- en eind
examen?, een ware kwelling zoowel voor
leeraren en onderwijzers als voor de leer
lingen-slachtoffers der examenwoede ver
langen allen naar rust en wie de gelegen
heid heeft, verlaat de muffe stad; ook al
woont bp in een meer landelijke omgeving,
tracht hjj door verandering zich van schooi
en boekenstof los te maken om eens vrjj
te zjjn en te ademen in de friasche buiten
lucht, 't zjj aan de zee, 't zjj in de fraaie
boschrjjke streken van 't Gooi of de Vein we,
van Gelderland's of Overjjsel's vaak gemin-
achten, maar voor wie hem kennen, zoo
schoonen Achterhoek.
't Is een gelukkig idéé van de spoorweg
directies, om door goedkoope uitstap- en
vacantiekaarten 't den menschen gemakke
lijk te maken derwaarts te gaan; en de
gewoonte om, zjj 't ook slechts eenige dagen,
vrjjaf te geven aan het werkend personeel
met behoud van hun loon, neemt gelukkig
meer en meer toe. Zoo kennen we een
groot industrieel, die alle eigenlijke werk
lieden 4 vrije dagen geeft, de bazen een
week, 't kantoor-personeel 14 dagen en
door contract met de Staatsspoor hun de
reiskosten tot een minimum herleidt. Een
ander heelt een buitentje, een vrjj groot
huis met een tuin, in een fraaie en lom
merrijke omgeving, voor zjjn werklieden
beschikbaar gesteld in groepen van 5 of 6,
om er met hunne vrouwen en kinderen een
paar dagen te vertoeven. In 't belang van
ziekeljjke en zwakke kinderen werken va-
cantiekolonies, om hun gedurende een paar
weken frissche en gezonde bosch- of zeelucht
te doen genieten.
Maar voor velen die naar buiten gaan,
heeft dat buiten zjjn maar half nut, om
dat zjj hun stadsgewoonten meebrengen en
om dezelfde reden is het naar buiten gaan
voor een aantal anderen een kruis in plaats
van een genot. Voor zeer rjjke menschen,
ANDRÉ THEURIET.
3)
«Vier of vjjf jaar,* gaf ik ten antwoord.
«Ik studeerde in het oude Kapucjjnerkloos-
ter hier tegenover, dat in 1806 door baron
Parmentier in college veranderd is. Ik kom
altjjd hier om ongestoord mjjn werk te
maken.
Juist, dat begrjjp ik: gp geniet hier
dunkt me eene volmaakte rust. Maar wie
is de eigenaar van dit huis?*
«Mjjn vader, mjjnheer Gerard: ijjn krui
denierszaak, die tegenover «Het gouden
schaap,waar u logeert, ligt, zal u zeker
wel bekend wezen.*
«Zeker, maar is dit oude huis al lang in
zjjn bezit?*
«Stellig twintig jaar.*
De jonge man had al pratende zjjn blik
door het vertrek laten gaan en nam de
balken, de vensterruiten, ja alles wat zich
daar bevond, met eene bjjzondere aandacht
op. En, ofschoon hjj niet ouder dan vjjf en
twintig jaar kon zjjn, scheen iedere kleinig
heid eene herinnering uit het verre verleden
bp hem op te wekken. Hjj zeide geen woord
meer, en zjjn zwjjgen begon mjj hinder lp k
te worden, toen vriend Timothens de ladder
met handen en voeten opklom en opeens
voor ons stond.
«Zoo, je hebt gezelschap, Lucien?* riep
die een huis in de stad en een buiten heb-
beD, beide gemeubeld en geschikt om ieder
uur betrokken te worden, is het voor den
geheelen zomer naar buiten gaan slechts
een jaarljjksche gewone verhuizing, zonder
vervoer van meubelen. Maar dat zpn enkelen.
De meesten die een poosje naar buiten gaan
met hun gezin, 't zp om rust te vinden na
een tjjd van inspanaenden arbeid of ter
wille van de gezondheid van vrouw of kin
deren, gaan zooals 't heet «en pension* 't
zjj in een logement of bjj particulieren.
Dat logementsleven met bjjna dageljjks
afwisselende omgeving heeft althans in 't
begin iets aantrekkelfjks. Vooral voor de
vrouw, die ontbjjt en koffie en eten en
alles op de tafel vindt, zonder dat zjj zich er
om heeft te bekommeren. Men maakt nieuwe
kennissen, men kort zich den tjjd met
wandelen, onder de boomen of op een
schoon, rustig plekje aan een beek of in
de glooiïng van een heuvel te lezen of te
droomen, men rust uit. Maar als het weder
nu eens niet meevalt, en een paar dagen
aaneen de regen de gelegenheid tot uitgaan
wegneemt, als de wegen doorweekt en mod
derpoelen geworden zjjn, dan komt de ver
veling. Dan gevoelt men het gemis aan de
duizenden dingen, die men tehuis heeft on
de groote pret van 't uitgaan raakt af. We
hebben ze wel gekend families, die zoo
voor een week of drie «en pension* waren
gegaan en die na de eerste week de dagen
hunner ballingschap al begonnen te tellen.
Dan heeft die gemeenschappelijke disch nog
een schaduwzijde, een last, dien de men
schen zichzelf opleggen, de dwaze gewoonte,
om zich «te kleedea* voor den maaltjjd.
Dan ziet men daar «buiten* de dames in
fraaie kleedjj met hoeden naar den laat-
sten smaak en glacé handschoenen aan
tafel gaan, daarbjj trachtende in nieuwheid
van stof en fatsoen elkander de loef af te
steken, om straks als men buiten gaat
theedrinken, vooral als de kastelein
pardon de hotelier of gérant 's avonds
muziek geeft, nog eens in een ander gewaad
zich te vertoonen. Zoo gaat al het genot
van buiten zjjn, van vrjjheid en rnst ver
loren.
Beter dan ook is het in een gesloten huis
«en pension* te gaan. Dan is men zich
zelf meester en kan in en buitenshuis leven,
zooals men tehuis gewoon is of wil. Ook
daar bljjft voor de vrouw het genot van een
hjj vrooljjk. «Stoor ik ulieden
«Volstrekt niet,* antwoordde da vreem
deling, «ga toch zitten, mpnheer Timothens,
ge zjjt hier niet te veel.*
«O, daar is mjjnheer Ladislas Duvosier,*
zeide mjjn kameraad. Hjj nam plaats en
riep uit:
«Ik heb zooeven in meester Schloupp's
muziekboeken een verrukkeljjk thema ont
dekt; het is niet meer dan één zin, maar
die is geheel in den geest van Weber en
men zou het kunnen betitelenDe dans der
waternimphen onder de rots van Clairefon-
taine. Je weet wel, Lucien, dat daar een
kleine, kristalheldere vjjver is, waaromheen
wilde kers groeit. Van tjjd tot tjjd valt er
een druppel water van een vooruitspringend
rotsblok in den vjjver en door de hierdoor
ontstane beweging worden er groote krin
gen in het water gevormdeenige muggen,
wier vleugels nog doorschjjnender dan gaas
zjjn, stjjgen er uit omhoog en zweren boven
het heldere nat. Hoe menigmaal heb ik daar
gezeten om hen gade te slaaneenige fris
sche klimopranken hangen van de rots af
en aan huren voet verheffen zich drie groote
struiken, die beladen zpn met witte en
purperkleurige klokjes; het zpn zeldzame
bloemen, doch men zegt dat zjj vergiftig
zpn. Onlangs had ik gevischt, en was met
zonsondergang op weg naar huis. Ik deed
alle mogelpke moeite om de bloemen te
bereiken, toen de oude houtvester Perlot,
die hetzelfde pad als ik was gevolgd tot
mjj zeide: Pas op, Timoth?us, laat die bloe
men staan, ze zpn vergiftigHjj had
gelpk, maar het doet er niet toe, het gra
nietbekken, dat den vorm van een wjj-
watervat heeft, is er niet minder schoon
om, zooals het daar in de schaduw der
Advertentiën van 16 regels 50 et. Elke regel
meer 71/, ot. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentien worden tot Dinsdag- en VrjjdagavoBd
ingewacht.
poos b^rrpd te zjjn van de beslommeringen
van het h uisbestier, de kinderen kunnen
evengoed r~r 't strand of in 't bosch of
op de heide alen en spelen, de grooteren
wandeltochten ondernamen, of per fiets de
omstreken gaan bezien en op eigen terrein
is men vrjj. Wil men een buurpraatje maken,
behalve de buren zjjn er ook anderen, die
in dezelfde omstandigheden verkeeren en
wel om een praatje verleren zjjn, en ove
rigens is men vrjj in zpn doen. Maar wil
men dan genot hebben van 't buiten zpn,
dan moet men zich niet ergeren, dat men
vele van de huiselpke gerieven mist, en ook
als buitenmenschen leven. Wie behoefte heeft
aan zjjn dagelpksch bitteruur!je aan de
«kletstafel* in de sociëteit en 's avonds aan
zpn partjjtje, ga niet naar buiten. Hjj kan
er bitter genoeg krjjgen en ook wel men
schen vinden om te praten, maar beider
idecënkring is zoo uiteenloopend, dat hjj
er geen genot in zal vinden. En de dames,
die een dag verloren achten, als zjj niet
hebben gewinkeld en een uurtje tentoon
stelling van haar toiletten hebben gehouden,
doen ook beter thuis te bljjven.
Maar wie weriHjjk zich ontspannen en
uitrusten wil, genieten van de natuur en
het volksleven op het land, die ga er heen.
En dan doe hjj als de buitenmenschen en
sta vroeg op, dan is de natuur het schoonst
en de atmosfeer friscb. Als hjj dan moe
geloopen tehuis komt, smaakt hem het oud
bakken brood beter, dan tehuis de versche
cadetjes, en dan kan hjj verder den dag
gebruiken voor lezen, visschen, wandelen
en wat niet al meer en hjj ga vroeg naar bed.
Dan moet hjj echter werkeljjk naar buiten
gaan, niet naar een drukbevolkte badplaats
of iets dergeljjks. Want juist het vrjje en,
wat voor menig gezin zoo wenschaljjk is,
het samenzjjn van de familieleden, die anders
daartoe weinig tjjd hebben, wordt daar voor
een groot deel gemist. Wie van naar buiten
gaan nut wil hebben, moet er rast en ont
spanning en natuurgenot zoeken, niet meer,
en wie dat zoekt, zal het vinden.
Maar er zjjn zoovelen voor wie zulk een
naar buiten gaan onmogeljjk is en voor
wie het uitgaan zich beperken moet tot de
naaste omgeving en korten tjjd, tot enkele
dagen, misschien slechts een enkelen dag.
Toch wil ik ook dezen toeroepenga naar
buitenHet behoeft zoo veel niet te kosten.
Wat een enkele kermispret u kost, is meer
eiken ligt en de muggen, die daar boven
zweven, zpn zoo vlug en doorschjjnend mo-
geljjk. Wanneer mjjnheer er niet op tegen
heeft, zal ik u het lied der nimphen naar
het thema van vader Schloupp voorspelen.*
«Ge zult er ons een groot pleizier mede
doen,* zeide de jonge man, wien de geest
drift van mjjn vriend scheen te behagen.
«Eerst zal ik het thema spelen,* zeide
Timothens die de viool tegen zpn schouder
legde. Hjj geraakte in vuur en voerde op
dit thema tallooze variaties uit; nu eens
waren zjj levendig en vrooljjk, dan weder
treurig en klagend. Van tjjd tot tjjd kwam
het thema in al zpn eenvoudigheid terug.
Timothens was dien dag bjjzonder goed op
dreef, en vond tdkens weder eene nieuwe
variatie. Eindeljjk veegde hjj zpn voorhoofd
af en mompelde:
«Ik heb u nog andere dingen te zeggen,
maar ik kan niet meer.*
Hierop drukte de vreemdeling hem de
hand en riep uit:
>'t Is bewonderenswaardig! Niet hier in
dit afgelegen oord, maar in een groot thea
ter te Parjjs moest gjj dergeljjke variaties
improviseeren, daar zoudt ge naar waarde
geschat worden, ge zjjt een eerste kunste
naar!*
Timothens glimlachte«en onze bosschen
dan,* zeide hjj, «onze bosschen, dis zachli
kens bewogen worden door den avondwind,
en onze liefeljjke dalen met hunne kabbe
lende beekjes, de duizenden merels, ljjsters
en nachtegalen, zjjn zjj ook geene kunste
naars weten zjj ons niet dieper te treffen
en zpn zjj niet grooter dan onze beroemdste
meesters
«Ja, 'fc is waar,* bevestigde Ladislas, «de
natuur is ver boven de kunst verheven, wjj
dan voldoende voor een ontspanning buiten
in de vrjje lucht. Als ge een grooten wan
deltocht gaat doen, na u per boot of spoor
ter plaatse te hebben laten brengen en ge
dan knapzak meeneemt om hier of daar een
glas melk of bier te drinkeq, als gjj u ver
genoegen wilt met een nachtverbljjf in een
dorpsherberg zonder veel comfort (gemak)
en voor de jongens desnoods in 't hooi, dan
kuDt ge al heel wat moois afzien in korten
tjjd en een schat van genot opzamelen,
waarop ge laügen tjjd teren kunt.
Ik heb in jonger jaren te voet wel ons
halve land doorwandeld en ik heb er nooit
spjjt van gehad. Eu toen had men de fiets
nog niet, die vooral voor jongelui zoo'n
heerljjk middel is om de schoone deelen van
ons land te gaan bezien zonder groote
kosten.
Vooral hen, die 't heele jaar in school
of studeerkamer, teekenkamer, kantoor of
fabriek hun dagen moeten doorbrengen, is
het naar buiten gaan in den zomer een on
misbare voorwaarde om frisch te bljjven en
niet ta versuffen.
En nog eens zjj het gezegd, de kosten
zpn niet zoo hoog als men meent, mits men
het verstandig aanlegge, zpn «gewoonten*
te huis late, niet na elk kwartiertje wan
delen «ergens ga zitten* en niet van het
«uitje* een dag of een tjjd make om eens
extra te eten en te drinken (het laatste
vooral). Men kleede zich luchtig en een
voudig, zoodat men tegen een portie stof en
een regenbui bestand is en bedenke, dat ééa
concert met het daartoe noodige toilet en
handschoenen en dit en dat voor een enkelen
avond muzikaal genot zeker evenveel vergt
als een paar dagen naar buiten gaan en
natuurgenot smaken, en men late dan van
zpn winterprogram eens een paar van die
avonden vervallen om daarvoor eenige heer-
ljjke dagen buiten te genieten.
Buitenland.
Op den Boulevard Montparnasse te Parjjs
braken op den 3Ien Juli twee inbrekers
van 18 jaar in, en terwjjl zjj dat deden,
kwam de bewoner, een slagersknecht thuis.
De inbrekers kregen met het mes en wer
den vervolgens naar het hospitaal vervoerd.
Toen de zaak voor bet gerecht kwam bleek
dat de slagersknecht een brief had gekregen,
met een schrjjfmachine geschreven, van den
volgenden inhoud
zullen nooit bare hoogte bereiken.*
Ik zat op eenen avond na het eten, als
naar gewoonte, achter de kachel te soezen
mjjn stoel leunde tegen den muur aan en
mjjne voeten rustten op de onderste sport.
Ik keek onderwjjl naar Rosine, Madeleine
en Charlotte, die onder de lamp peperhuisjes
zaten te vervaardigen.
Vader was bezig de courant te lezen.
Van tjjd tot tjjd ging het winkelschelletje
over, om ons te waarschuwen dat er een
klant was, en dan stond Rosine op om te
helpen, waarna zjj weder binnen kwam.
Het scheen dat wjj tot tien uur, ons ge
wone beduurtje, zoo ongestoord bjj elkander
zouden bljjven zitten, doch eensklaps hoor
den we iemand door den winkel komen, de
glazen deur van het kantoortje werd ge
opend en daar kwam mpnheer Ladislas
Duvosier met vriend Timotheas binnen.
Va Ier vouwde de c urant op en gaf hun
een stoel terwjjl hjj den vreemdeling vroeg:
«Waaraan heb ik de eer van uw bszoek
te danken, mpnheer Ladislas nam plaats
en antwoordde zonder plichtplegingen
«Mpnheer Gérard, uw zoon heeft u zeker
van mjjne onverwachte verschjjning in zjjne
werkkamer verteld, en nu kom ik u eens
vragen sedert hoelang dat oude gebouw in
de Kapucjjnersteeg uw eigendom is.«
«Sedert 1818,* zeide Vader, die aandach
tig naar zjjne vraag had geluisterd.
«Ik heb het gekocht, toen de inboedel
van Geisse, een zekere slaapsteehouder, ge-
reeht?ljjk werd onteigend; deze man kreeg
allerlei landloopers in zpn huis en voorzag
zich jaren lang bjj mjj van kruidenierswaren
hjj betaalde geregeld, totdat onverwachts
het rampspoedige jaar van 18161817 op
Parjjs, 5 Juli 1901.
De secretaris van de Onderlinge Vereeni-
ging van Onafhankeljjke Kunstenaars in
het Inbreken, aan Alfred Oeillet, slager,
36 Boulevard Montparnasse.
«Wjj vernemen uit de kranten, dat gjj
twee van onze vrienden gepakt, gewond,
en aan het gerecht overgeleverd hebt.
Dat veroorzaakt hun en ons grooten last.
Dientengevolge is mjj opgedragen u mee
te deelen dat wjj van plan zpn deze schade
te doen herstellen door geld of anders.*
Per order, De Secretaris, A. B.
De inbrekers werden respectievelijk tot
een en twee jaar gevangenisstraf veroordeeld.
Ook verscheen voor de rechtbank te Pa
rjjs dezer dagen een humoristische fietsen
dief.
Toen de rechter hem herinnerde dat hjj
pas tot vjjf jaren gevangenisstraf was ver
oordeeld, zei hjj
«Ik houd van juistheid in alle zaken,
mpnheer de president. Daarom smeek ik u
een fout te herstellen, die u zooeven begaan
hebt. Het was vjjf jaren dwangarbeid en
niet vjjf jaren gevangenisstraf.*
Even daarna vroeg de rechter wat hjj
met de gestolen fietsen dead.
«Mpnheer de President, een van mjjn
vaste principes, waarvan ik nooit afwijk,
is, dat ik beroepsgeheimen zorgvuldig be
waar.*
Toen hem gevraagd werd wat hjj tot zjjn
verontschuldiging te zeggen had, antwoordde
hjj«Ik heb niets te zeggen danveroor
deel mjj. Ditmaal zal ik ten minste den
troost hebben veroordeeld te worden voor
iets dat ik deed. Dit is iets nieuws voor
mjj, want mpn vorige veroordeeling was
onrechtvaardig.*
De man kreeg nog eens vjjf jaren. Voor
hjj heenging boog hjj plechtig voor het hof.
In een Fransch dorp viel een boer, die
bjj een buurman een bezoek had gebracht,
bjj het heengaan over den drempel en werd
bewusteloos opgenomen. Alle pogingen om
hem bjj te brengen mislukten; hjj werd naar
huis gedragen en de aanstalten werden ge
maakt voor de begrafenis. Juist wilde men
hem in de kist leggen, toen hjj plotseling
overeind rees, en de droevige voorbereidselen
ziende, uit het bed sprong en aan den haal
ging.
Aan een Fransch-Russisch-Belgisch sy ri
de tweede invasie volgde; toen klom zjjne
rekening spoedig tot eenige honderden francs
en ik verwachtte niet meer dat ik ooit mjjn
geld zou krjjgen; het was dus eene ware
verrassing voor mjj, toen hjj op zekeren dag
bjj mjj kwam en de rekening tot op den
laatsten cent afdeed
Zpn buurman Boestel, die toen brood-
en beschuitbakker was, en een goeden klant
aan hem had, werd eveneens afbetaald,
zoodat wjj veronderstelden, dat hjj eene er
fenis, hetzjj in den Elzas, hetzjj in Lotha
ringen had gekregen; maar weldra liep er
een gerucht door de stad, als zou de slaap-
steehouder het kind van eene jonge Zigeu
nerin aan een aanzienljjk persoon, die zich
op zjjne reis naar Baden eenige uren in het
hotel «de stad Metz* ophield, hebben ver
kocht. Dit geval verwekte veel opzien en
het gerecht kreeg de zaak in handen. Geisse
werd in hechtenis genomen en moest ia
datzelfde jaar voor het Hof van Assises te
Nancy verschpnen. Boestel en ik werden
als getuigen gedagvaard om te verklaren dat
Geisse ons zjjne schuld tot op den laatsten
cent had af betaald, hoewel hjj geheel van
middelen ontbloot was geweest.*
Ladislas' gelaat was onder dit verhaal
meermalen van uitdrukking veranderd; nu
eens verbleekte hjj, dan weder werd zpn
gelaat hooger gekleurd.
Timotheus, Rosine, Madeleine, Charlotte
en ik waren een en al gehoor.
«Ik ben meermalen in mpn leven be-
ëedigd zeide Vader, maar geen zaak heeft
mjj meer getroffen dan die, waar ik u van
verteld.
Wordt vervolgd.)
I1EIIW1KLU»
Naar het Fransch
DOOR