Het Land van Heusdcn en Altena, de Langstraat en de Bominelerwaard. FEUILLETON. Kaleb en Kohra Uitgever: L. J. YEERMAH, Heusden. M 2029. WOENSDAG 31 JULI 1901. UWB VAMfALT^ TOOK Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonaementapr jji: per 3 maanden l.OO. franco per poat zonder prjjsverhooging. Afzonderljjke □nmmera 5 cent. Telken zomer als de warmte vooral in de steden drukkend wordt en de zon op de «traten zjjn stralen doet weerkaatsen en de bnizen met zwoele lucht vervult, dikwerf vermengd met allerlei genren van goten en slooten, grachten en andere open riolen, dan ontwaakt in menig hart de begetrte naar bniten. De vacanties komen en na de benauwende dagen van overgangs- en eind examen?, een ware kwelling zoowel voor leeraren en onderwijzers als voor de leer lingen-slachtoffers der examenwoede ver langen allen naar rust en wie de gelegen heid heeft, verlaat de muffe stad; ook al woont bp in een meer landelijke omgeving, tracht hjj door verandering zich van schooi en boekenstof los te maken om eens vrjj te zjjn en te ademen in de friasche buiten lucht, 't zjj aan de zee, 't zjj in de fraaie boschrjjke streken van 't Gooi of de Vein we, van Gelderland's of Overjjsel's vaak gemin- achten, maar voor wie hem kennen, zoo schoonen Achterhoek. 't Is een gelukkig idéé van de spoorweg directies, om door goedkoope uitstap- en vacantiekaarten 't den menschen gemakke lijk te maken derwaarts te gaan; en de gewoonte om, zjj 't ook slechts eenige dagen, vrjjaf te geven aan het werkend personeel met behoud van hun loon, neemt gelukkig meer en meer toe. Zoo kennen we een groot industrieel, die alle eigenlijke werk lieden 4 vrije dagen geeft, de bazen een week, 't kantoor-personeel 14 dagen en door contract met de Staatsspoor hun de reiskosten tot een minimum herleidt. Een ander heelt een buitentje, een vrjj groot huis met een tuin, in een fraaie en lom merrijke omgeving, voor zjjn werklieden beschikbaar gesteld in groepen van 5 of 6, om er met hunne vrouwen en kinderen een paar dagen te vertoeven. In 't belang van ziekeljjke en zwakke kinderen werken va- cantiekolonies, om hun gedurende een paar weken frissche en gezonde bosch- of zeelucht te doen genieten. Maar voor velen die naar buiten gaan, heeft dat buiten zjjn maar half nut, om dat zjj hun stadsgewoonten meebrengen en om dezelfde reden is het naar buiten gaan voor een aantal anderen een kruis in plaats van een genot. Voor zeer rjjke menschen, ANDRÉ THEURIET. 3) «Vier of vjjf jaar,* gaf ik ten antwoord. «Ik studeerde in het oude Kapucjjnerkloos- ter hier tegenover, dat in 1806 door baron Parmentier in college veranderd is. Ik kom altjjd hier om ongestoord mjjn werk te maken. Juist, dat begrjjp ik: gp geniet hier dunkt me eene volmaakte rust. Maar wie is de eigenaar van dit huis?* «Mjjn vader, mjjnheer Gerard: ijjn krui denierszaak, die tegenover «Het gouden schaap,waar u logeert, ligt, zal u zeker wel bekend wezen.* «Zeker, maar is dit oude huis al lang in zjjn bezit?* «Stellig twintig jaar.* De jonge man had al pratende zjjn blik door het vertrek laten gaan en nam de balken, de vensterruiten, ja alles wat zich daar bevond, met eene bjjzondere aandacht op. En, ofschoon hjj niet ouder dan vjjf en twintig jaar kon zjjn, scheen iedere kleinig heid eene herinnering uit het verre verleden bp hem op te wekken. Hjj zeide geen woord meer, en zjjn zwjjgen begon mjj hinder lp k te worden, toen vriend Timothens de ladder met handen en voeten opklom en opeens voor ons stond. «Zoo, je hebt gezelschap, Lucien?* riep die een huis in de stad en een buiten heb- beD, beide gemeubeld en geschikt om ieder uur betrokken te worden, is het voor den geheelen zomer naar buiten gaan slechts een jaarljjksche gewone verhuizing, zonder vervoer van meubelen. Maar dat zpn enkelen. De meesten die een poosje naar buiten gaan met hun gezin, 't zp om rust te vinden na een tjjd van inspanaenden arbeid of ter wille van de gezondheid van vrouw of kin deren, gaan zooals 't heet «en pension* 't zjj in een logement of bjj particulieren. Dat logementsleven met bjjna dageljjks afwisselende omgeving heeft althans in 't begin iets aantrekkelfjks. Vooral voor de vrouw, die ontbjjt en koffie en eten en alles op de tafel vindt, zonder dat zjj zich er om heeft te bekommeren. Men maakt nieuwe kennissen, men kort zich den tjjd met wandelen, onder de boomen of op een schoon, rustig plekje aan een beek of in de glooiïng van een heuvel te lezen of te droomen, men rust uit. Maar als het weder nu eens niet meevalt, en een paar dagen aaneen de regen de gelegenheid tot uitgaan wegneemt, als de wegen doorweekt en mod derpoelen geworden zjjn, dan komt de ver veling. Dan gevoelt men het gemis aan de duizenden dingen, die men tehuis heeft on de groote pret van 't uitgaan raakt af. We hebben ze wel gekend families, die zoo voor een week of drie «en pension* waren gegaan en die na de eerste week de dagen hunner ballingschap al begonnen te tellen. Dan heeft die gemeenschappelijke disch nog een schaduwzijde, een last, dien de men schen zichzelf opleggen, de dwaze gewoonte, om zich «te kleedea* voor den maaltjjd. Dan ziet men daar «buiten* de dames in fraaie kleedjj met hoeden naar den laat- sten smaak en glacé handschoenen aan tafel gaan, daarbjj trachtende in nieuwheid van stof en fatsoen elkander de loef af te steken, om straks als men buiten gaat theedrinken, vooral als de kastelein pardon de hotelier of gérant 's avonds muziek geeft, nog eens in een ander gewaad zich te vertoonen. Zoo gaat al het genot van buiten zjjn, van vrjjheid en rnst ver loren. Beter dan ook is het in een gesloten huis «en pension* te gaan. Dan is men zich zelf meester en kan in en buitenshuis leven, zooals men tehuis gewoon is of wil. Ook daar bljjft voor de vrouw het genot van een hjj vrooljjk. «Stoor ik ulieden «Volstrekt niet,* antwoordde da vreem deling, «ga toch zitten, mpnheer Timothens, ge zjjt hier niet te veel.* «O, daar is mjjnheer Ladislas Duvosier,* zeide mjjn kameraad. Hjj nam plaats en riep uit: «Ik heb zooeven in meester Schloupp's muziekboeken een verrukkeljjk thema ont dekt; het is niet meer dan één zin, maar die is geheel in den geest van Weber en men zou het kunnen betitelenDe dans der waternimphen onder de rots van Clairefon- taine. Je weet wel, Lucien, dat daar een kleine, kristalheldere vjjver is, waaromheen wilde kers groeit. Van tjjd tot tjjd valt er een druppel water van een vooruitspringend rotsblok in den vjjver en door de hierdoor ontstane beweging worden er groote krin gen in het water gevormdeenige muggen, wier vleugels nog doorschjjnender dan gaas zjjn, stjjgen er uit omhoog en zweren boven het heldere nat. Hoe menigmaal heb ik daar gezeten om hen gade te slaaneenige fris sche klimopranken hangen van de rots af en aan huren voet verheffen zich drie groote struiken, die beladen zpn met witte en purperkleurige klokjes; het zpn zeldzame bloemen, doch men zegt dat zjj vergiftig zpn. Onlangs had ik gevischt, en was met zonsondergang op weg naar huis. Ik deed alle mogelpke moeite om de bloemen te bereiken, toen de oude houtvester Perlot, die hetzelfde pad als ik was gevolgd tot mjj zeide: Pas op, Timoth?us, laat die bloe men staan, ze zpn vergiftigHjj had gelpk, maar het doet er niet toe, het gra nietbekken, dat den vorm van een wjj- watervat heeft, is er niet minder schoon om, zooals het daar in de schaduw der Advertentiën van 16 regels 50 et. Elke regel meer 71/, ot. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentien worden tot Dinsdag- en VrjjdagavoBd ingewacht. poos b^rrpd te zjjn van de beslommeringen van het h uisbestier, de kinderen kunnen evengoed r~r 't strand of in 't bosch of op de heide alen en spelen, de grooteren wandeltochten ondernamen, of per fiets de omstreken gaan bezien en op eigen terrein is men vrjj. Wil men een buurpraatje maken, behalve de buren zjjn er ook anderen, die in dezelfde omstandigheden verkeeren en wel om een praatje verleren zjjn, en ove rigens is men vrjj in zpn doen. Maar wil men dan genot hebben van 't buiten zpn, dan moet men zich niet ergeren, dat men vele van de huiselpke gerieven mist, en ook als buitenmenschen leven. Wie behoefte heeft aan zjjn dagelpksch bitteruur!je aan de «kletstafel* in de sociëteit en 's avonds aan zpn partjjtje, ga niet naar buiten. Hjj kan er bitter genoeg krjjgen en ook wel men schen vinden om te praten, maar beider idecënkring is zoo uiteenloopend, dat hjj er geen genot in zal vinden. En de dames, die een dag verloren achten, als zjj niet hebben gewinkeld en een uurtje tentoon stelling van haar toiletten hebben gehouden, doen ook beter thuis te bljjven. Maar wie weriHjjk zich ontspannen en uitrusten wil, genieten van de natuur en het volksleven op het land, die ga er heen. En dan doe hjj als de buitenmenschen en sta vroeg op, dan is de natuur het schoonst en de atmosfeer friscb. Als hjj dan moe geloopen tehuis komt, smaakt hem het oud bakken brood beter, dan tehuis de versche cadetjes, en dan kan hjj verder den dag gebruiken voor lezen, visschen, wandelen en wat niet al meer en hjj ga vroeg naar bed. Dan moet hjj echter werkeljjk naar buiten gaan, niet naar een drukbevolkte badplaats of iets dergeljjks. Want juist het vrjje en, wat voor menig gezin zoo wenschaljjk is, het samenzjjn van de familieleden, die anders daartoe weinig tjjd hebben, wordt daar voor een groot deel gemist. Wie van naar buiten gaan nut wil hebben, moet er rast en ont spanning en natuurgenot zoeken, niet meer, en wie dat zoekt, zal het vinden. Maar er zjjn zoovelen voor wie zulk een naar buiten gaan onmogeljjk is en voor wie het uitgaan zich beperken moet tot de naaste omgeving en korten tjjd, tot enkele dagen, misschien slechts een enkelen dag. Toch wil ik ook dezen toeroepenga naar buitenHet behoeft zoo veel niet te kosten. Wat een enkele kermispret u kost, is meer eiken ligt en de muggen, die daar boven zweven, zpn zoo vlug en doorschjjnend mo- geljjk. Wanneer mjjnheer er niet op tegen heeft, zal ik u het lied der nimphen naar het thema van vader Schloupp voorspelen.* «Ge zult er ons een groot pleizier mede doen,* zeide de jonge man, wien de geest drift van mjjn vriend scheen te behagen. «Eerst zal ik het thema spelen,* zeide Timothens die de viool tegen zpn schouder legde. Hjj geraakte in vuur en voerde op dit thema tallooze variaties uit; nu eens waren zjj levendig en vrooljjk, dan weder treurig en klagend. Van tjjd tot tjjd kwam het thema in al zpn eenvoudigheid terug. Timothens was dien dag bjjzonder goed op dreef, en vond tdkens weder eene nieuwe variatie. Eindeljjk veegde hjj zpn voorhoofd af en mompelde: «Ik heb u nog andere dingen te zeggen, maar ik kan niet meer.* Hierop drukte de vreemdeling hem de hand en riep uit: >'t Is bewonderenswaardig! Niet hier in dit afgelegen oord, maar in een groot thea ter te Parjjs moest gjj dergeljjke variaties improviseeren, daar zoudt ge naar waarde geschat worden, ge zjjt een eerste kunste naar!* Timothens glimlachte«en onze bosschen dan,* zeide hjj, «onze bosschen, dis zachli kens bewogen worden door den avondwind, en onze liefeljjke dalen met hunne kabbe lende beekjes, de duizenden merels, ljjsters en nachtegalen, zjjn zjj ook geene kunste naars weten zjj ons niet dieper te treffen en zpn zjj niet grooter dan onze beroemdste meesters «Ja, 'fc is waar,* bevestigde Ladislas, «de natuur is ver boven de kunst verheven, wjj dan voldoende voor een ontspanning buiten in de vrjje lucht. Als ge een grooten wan deltocht gaat doen, na u per boot of spoor ter plaatse te hebben laten brengen en ge dan knapzak meeneemt om hier of daar een glas melk of bier te drinkeq, als gjj u ver genoegen wilt met een nachtverbljjf in een dorpsherberg zonder veel comfort (gemak) en voor de jongens desnoods in 't hooi, dan kuDt ge al heel wat moois afzien in korten tjjd en een schat van genot opzamelen, waarop ge laügen tjjd teren kunt. Ik heb in jonger jaren te voet wel ons halve land doorwandeld en ik heb er nooit spjjt van gehad. Eu toen had men de fiets nog niet, die vooral voor jongelui zoo'n heerljjk middel is om de schoone deelen van ons land te gaan bezien zonder groote kosten. Vooral hen, die 't heele jaar in school of studeerkamer, teekenkamer, kantoor of fabriek hun dagen moeten doorbrengen, is het naar buiten gaan in den zomer een on misbare voorwaarde om frisch te bljjven en niet ta versuffen. En nog eens zjj het gezegd, de kosten zpn niet zoo hoog als men meent, mits men het verstandig aanlegge, zpn «gewoonten* te huis late, niet na elk kwartiertje wan delen «ergens ga zitten* en niet van het «uitje* een dag of een tjjd make om eens extra te eten en te drinken (het laatste vooral). Men kleede zich luchtig en een voudig, zoodat men tegen een portie stof en een regenbui bestand is en bedenke, dat ééa concert met het daartoe noodige toilet en handschoenen en dit en dat voor een enkelen avond muzikaal genot zeker evenveel vergt als een paar dagen naar buiten gaan en natuurgenot smaken, en men late dan van zpn winterprogram eens een paar van die avonden vervallen om daarvoor eenige heer- ljjke dagen buiten te genieten. Buitenland. Op den Boulevard Montparnasse te Parjjs braken op den 3Ien Juli twee inbrekers van 18 jaar in, en terwjjl zjj dat deden, kwam de bewoner, een slagersknecht thuis. De inbrekers kregen met het mes en wer den vervolgens naar het hospitaal vervoerd. Toen de zaak voor bet gerecht kwam bleek dat de slagersknecht een brief had gekregen, met een schrjjfmachine geschreven, van den volgenden inhoud zullen nooit bare hoogte bereiken.* Ik zat op eenen avond na het eten, als naar gewoonte, achter de kachel te soezen mjjn stoel leunde tegen den muur aan en mjjne voeten rustten op de onderste sport. Ik keek onderwjjl naar Rosine, Madeleine en Charlotte, die onder de lamp peperhuisjes zaten te vervaardigen. Vader was bezig de courant te lezen. Van tjjd tot tjjd ging het winkelschelletje over, om ons te waarschuwen dat er een klant was, en dan stond Rosine op om te helpen, waarna zjj weder binnen kwam. Het scheen dat wjj tot tien uur, ons ge wone beduurtje, zoo ongestoord bjj elkander zouden bljjven zitten, doch eensklaps hoor den we iemand door den winkel komen, de glazen deur van het kantoortje werd ge opend en daar kwam mpnheer Ladislas Duvosier met vriend Timotheas binnen. Va Ier vouwde de c urant op en gaf hun een stoel terwjjl hjj den vreemdeling vroeg: «Waaraan heb ik de eer van uw bszoek te danken, mpnheer Ladislas nam plaats en antwoordde zonder plichtplegingen «Mpnheer Gérard, uw zoon heeft u zeker van mjjne onverwachte verschjjning in zjjne werkkamer verteld, en nu kom ik u eens vragen sedert hoelang dat oude gebouw in de Kapucjjnersteeg uw eigendom is.« «Sedert 1818,* zeide Vader, die aandach tig naar zjjne vraag had geluisterd. «Ik heb het gekocht, toen de inboedel van Geisse, een zekere slaapsteehouder, ge- reeht?ljjk werd onteigend; deze man kreeg allerlei landloopers in zpn huis en voorzag zich jaren lang bjj mjj van kruidenierswaren hjj betaalde geregeld, totdat onverwachts het rampspoedige jaar van 18161817 op Parjjs, 5 Juli 1901. De secretaris van de Onderlinge Vereeni- ging van Onafhankeljjke Kunstenaars in het Inbreken, aan Alfred Oeillet, slager, 36 Boulevard Montparnasse. «Wjj vernemen uit de kranten, dat gjj twee van onze vrienden gepakt, gewond, en aan het gerecht overgeleverd hebt. Dat veroorzaakt hun en ons grooten last. Dientengevolge is mjj opgedragen u mee te deelen dat wjj van plan zpn deze schade te doen herstellen door geld of anders.* Per order, De Secretaris, A. B. De inbrekers werden respectievelijk tot een en twee jaar gevangenisstraf veroordeeld. Ook verscheen voor de rechtbank te Pa rjjs dezer dagen een humoristische fietsen dief. Toen de rechter hem herinnerde dat hjj pas tot vjjf jaren gevangenisstraf was ver oordeeld, zei hjj «Ik houd van juistheid in alle zaken, mpnheer de president. Daarom smeek ik u een fout te herstellen, die u zooeven begaan hebt. Het was vjjf jaren dwangarbeid en niet vjjf jaren gevangenisstraf.* Even daarna vroeg de rechter wat hjj met de gestolen fietsen dead. «Mpnheer de President, een van mjjn vaste principes, waarvan ik nooit afwijk, is, dat ik beroepsgeheimen zorgvuldig be waar.* Toen hem gevraagd werd wat hjj tot zjjn verontschuldiging te zeggen had, antwoordde hjj«Ik heb niets te zeggen danveroor deel mjj. Ditmaal zal ik ten minste den troost hebben veroordeeld te worden voor iets dat ik deed. Dit is iets nieuws voor mjj, want mpn vorige veroordeeling was onrechtvaardig.* De man kreeg nog eens vjjf jaren. Voor hjj heenging boog hjj plechtig voor het hof. In een Fransch dorp viel een boer, die bjj een buurman een bezoek had gebracht, bjj het heengaan over den drempel en werd bewusteloos opgenomen. Alle pogingen om hem bjj te brengen mislukten; hjj werd naar huis gedragen en de aanstalten werden ge maakt voor de begrafenis. Juist wilde men hem in de kist leggen, toen hjj plotseling overeind rees, en de droevige voorbereidselen ziende, uit het bed sprong en aan den haal ging. Aan een Fransch-Russisch-Belgisch sy ri de tweede invasie volgde; toen klom zjjne rekening spoedig tot eenige honderden francs en ik verwachtte niet meer dat ik ooit mjjn geld zou krjjgen; het was dus eene ware verrassing voor mjj, toen hjj op zekeren dag bjj mjj kwam en de rekening tot op den laatsten cent afdeed Zpn buurman Boestel, die toen brood- en beschuitbakker was, en een goeden klant aan hem had, werd eveneens afbetaald, zoodat wjj veronderstelden, dat hjj eene er fenis, hetzjj in den Elzas, hetzjj in Lotha ringen had gekregen; maar weldra liep er een gerucht door de stad, als zou de slaap- steehouder het kind van eene jonge Zigeu nerin aan een aanzienljjk persoon, die zich op zjjne reis naar Baden eenige uren in het hotel «de stad Metz* ophield, hebben ver kocht. Dit geval verwekte veel opzien en het gerecht kreeg de zaak in handen. Geisse werd in hechtenis genomen en moest ia datzelfde jaar voor het Hof van Assises te Nancy verschpnen. Boestel en ik werden als getuigen gedagvaard om te verklaren dat Geisse ons zjjne schuld tot op den laatsten cent had af betaald, hoewel hjj geheel van middelen ontbloot was geweest.* Ladislas' gelaat was onder dit verhaal meermalen van uitdrukking veranderd; nu eens verbleekte hjj, dan weder werd zpn gelaat hooger gekleurd. Timotheus, Rosine, Madeleine, Charlotte en ik waren een en al gehoor. «Ik ben meermalen in mpn leven be- ëedigd zeide Vader, maar geen zaak heeft mjj meer getroffen dan die, waar ik u van verteld. Wordt vervolgd.) I1EIIW1KLU» Naar het Fransch DOOR

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1901 | | pagina 1