Hel Land van Heusden en Altena, de Langstraat en de Boninielerwaard. BOEKBEOORDEELIN GEN. De moord in den sneltrein. M 2061. FEUILLETON. Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. WOENSDAG 20 NOV. 1901. U»IB VAN ALTEN* YOOB O Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 8 maanden f 1.00. Franco par poat zonder prjjsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën ran 16 regels 50 et. Elke rege meer 7*/i ct. Groote lettere Baar plaatsruimte. Adyertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond ingewacht. Veertig dagen en veertig nachten stroomde in den voor-historischen tijd de zondvloed; daarna sloten zich de sluizen des hemels. Een andere vloed stroomt dag in dag uit sedert eenige honderden van jaren en geen Noach redt ons van deze onmetelijke overstroo ming: het is de boekenmarkt, die zijn waar overal heen verbreidt, waar men de kunst van lezen verstaat. Vooral in onze dagen neemt deze vloed ontzaglijke proportien aan, zou men om op de hoogte te blijven wel al zijn tijd daaraan wijden moeten. En gelijk de eene stap voert tot den volgenden, zoo komt na het leger schrijvers en schrijfsters een tweede, niet minder talrijk, dat der recensenten. "Want het is niet genoeg dat een boek geschreven is, het moet ook gekocht worden en daar een gewone aanbieding in de dagbladen al evenmin gevolg heeft als een lokkende uitstalling voor de winkelramen, zoo moeten de letterkun dige vrienden hun pennen in beweging brengen en den volke de producten der pers voorstellen en aanbevelen. Het meest geleerde werk kan zulk een trom petgeschal evenmin ontberen als het onschuldigste brochuretje, waarom het de eerste zorg van den uitgever zijn moet, voor zijn papieren kind iemand te zoeken, die het een aanbeveling kan meegeven. Een heele rij van vakbladen is daar om de rol van middelaar tus- schen uitgever en koopers te vervullen bovendien onttrekt zich geen dagblad van naam aan den plicht over letter kundige nieuwigheden van algemeen be lang zijn lezers voor te lichten. Men zou zoo zeggen: niets is een voudiger dan een boek aan te kondigen De stof is gegeven, de gedachtengang voorgeschreven, het doel ligt klaar voor oogen. Men neemt dus het werk ter hand, leest het door van begin tot einde, eigent zich den inhoud zoo goed als :t kan toe, maakt eenige aanteekeningen en opmerkingen, plaatst zich op een vrij standpunt, vrij van alle vooroor- deelen, bekommert zich noch om uit gever, noch om schrijver en trekt frisch aan 't werk. Men geeft rekenschap van den inhoud, hoe het geschreven is, of het hooge of geringe waarde heeft voor het desbetreffende vak, stelt de goede eigenschappen in 't licht, verzwijgt niet de gebreken, zet zijn naam onder zijn 20) Harper Elliston zag in, dat hg voor het oogenblik machteloos was en dat bet meisje hem te slim af was geweest. Het was niet bg hem opgekomen, dat Nelly een wapen bg zich kon dragen, anders had hg het baar stellig reeds den vorigen dag afgenomen. Tegenover dat meisje, dat zich had voor genomen zelfs voor het ergste niet terug te deinzen, bleef hem niets anders over dan zich terug te trekken, hg verliet tanden knarsend het kelderhol en deed de deur zorgvuldig dicht. Zjjne ongelukkige gevan gene evenwel viel bevend neer op het el lendige bed van stroo en brak in een stroom van tranen uit. «Nu, vrouw Skarlet,* zei Elliston knorrig toen hg haar in hare kamer ontmoette, >gg hebt mg daar ook een aardig koopje laten slikken.* »Ik?« vroeg Martha verwonderd. »Hoe zoo?* »Weet gg dan niet dat het meisje ge wapend ig?< «Neen.* »Zjj heeft een revolver bg zich, waarmee zg dreigde mg te zullen dooden. Gg hadt haar maar eens moeten zien, zg gedroeg zich als eene echte tjjgerin. Ik draag aan u de taak op om haar dat gevaarlijke ding af te nemen.* «Dat zal wtl terecht komen,* zei Martha greinzend. aankondiging en zendt deze de wereld in. De ervaring leert, dat niet alle be oordeelaars geneigd zijn dezen weg te volgen. Sommige verklaren het voor evenzoo onmogelijk als onnoodig elk boek, waarover ze het rechtersambt zul len uitoefenen, te voren door te lezen. Voor onmogelijk, want daar zij weke lijks een half dozijn offers te slachten krijgen, en bovendien in eigen stal nog rond te zien hebben, schiet er geen tijd over zich deugdelijk te overtuigen van de waarde der werken, hun ter beoor deeling toevertrouwd. Voor onnoodig, want wie de eerste twintig bladzijden van een boek gelezen heeft, die weet vooruit, wat op de overige tweehonderd zal staan, daarom vlug naar het slot omgezien, waarin ze elkaar wel of niet krijgen en dan kan het werk be ginnen. Anderen achten ook die moeite te groot. Hun is een oog op het titelblad genoeg, om met profetischen blik te voorspellen wat daarop volgt. Wie heeft het geschreven en wie heeft het uit gegeven Dat zijn de twee hoofdvragen. Staat een man van naam op den titel, zoo is het boek goed en wordt aanbe volen is het een nieuweling dan ont vangt het een lager cijfer. Bijna van nog meer gewicht is de naam van den uitgever. Wat door een algemeen be kende firma wordt uitgegeven, brengt daardoor reeds een schoonen aanbeve lingsbrief mee op de markt. Daaren tegen, wat kan men verwachten van een pers, ergens uit Nazareth? Neemt een beoordeelaar zijn taak ernstig op, dan is deze verre van licht en ervaart hij dat het onder sommige omstandigheden gemakkelijker is zelf een boek te schrijven, dan dat van een ander rechtvaardig te beoordeelen. Er is geen moeilijker werk en dat meer zelfverloochening vraagt, dan zich te verplaatsen in de geestesrichting en ge dachtengang van een ander. Daarbij komt dat ter wille der kortheid de rijke inhoud in eenige weinige regelen moet te zamen gedrongen worden. Wie ooit vermetel genoeg geweest is, zich met een werk of werkje op de letterkundige markt te wagen, weet van deze dingen mee te spreken, hoe vrien den en vijanden met zijn waar gespeeld hebben. Wat hij in zijn beste uren ge dacht, met zijn hartebloed geschreven, in een passend kleed gestoken had, dat wordt met eenige pennestreken afge- «Daar reken ik ook op,« was zjjn ant woord. «Ik kom van avond no? eens terug en dan neem ik het meisje misschien wel mee.* Een helf unr later kwam Nick Brown, de spitsbroeder van het waardige paar, de kamer binnen. «Hebt gg ook iets gehoord van mjjn armen neef, Nick?* vroeg moeder Skarlet. «Neen, maar ik heb wel gehoord, dat Darrel hier in Chicago isl* XVII. Twee mannen ontmoetten elkander in de vestibule van een bótel in Chicago en be groetten elkander bjjzonder hartelijk. «Hoe gaat het n, Harry?* riep de een, die niemand anders was dan Darrel. Wan neer hebt ge St. Louis verlaten?* Eenige dagen geleden. Want ik geloof, dat ons wild zich hier in deze streken op houdt. Daarom zond ik een telegram, maar ik wachtte te vergeefs op antwoord.* >Ik was nog nBt terug en ontving het gisteren eerst.* >En zjjt ge toen onmiddalljjk gekomen?* >Ja, maar toch eigenlgk niet om u,< luidde het antwoord. Harry Bernard keek Darrel onderzoekend aande droevige blik van zgn vriend be wees maar al te dnidelgk, dat hem iets on aangenaams was overkomen. »Wat scheelt er aan, oude jongen?* vroeg hg. «Ik kwam hoofdzakelijk wegens Nelly,* zei Darrel. «Naar aanleiding van een brief, dien zg gisteren, naar zg meende, van mg ontving, vertrok zg gisterenavond alleen hierheen. Maar die brief was bedriegerjj die is afkomstig van den een of anderen daan, gebrandmerkt, aan den spotlust prijsgegeven. Welke schrijver heeft niet eenmaal de verzoeking moeten weerstaan om een aanmatigenden beoordeelaar naar 't land te wenschen waar de peper groeit! Ieder, die iets in 't publiek te zeggen en daarbij de hulp der drukpers van noode heeft, wenschen we een der zake kundigen, gewetensvollen beoordeelaar toe. Buitenland. De »N. R. Ct.« laat zich nit Duitsch- land schrgren: Graaf Waldersee zal naar China terug moeten, want er is ernstige twjjfel gerezen aan de echtheid van prins Tsjoen, den boet gezant deze twgfel wordt niet uitgesproken in democratische of socialistische kranten, die maar altjjd door hebben afgegeven op het Chineesche avontuur, de Hunnen-taktiek en Duitschland's treurige lauweren, maar in de hoogstconservatieve «Reichbote.* Zie hier, hoe het boos gerncht over Tsjoen's dubbelganger ontstaan is. jfgMenschen die China en de Chineezen goed kennen, zgn door twee dingen getroffen bg het bezoek van Tsjoen. In de eerste plaats is prins Tsjoen door den nieuwen Chinee- schen gezant die hem overal rondleidde en onder zgn bescherming had, dikwjjls be handeld op een wgze die geheel in strjjd was met de bgna goddeljjke eer die in China aan den broeder van den Keizer als «tweede Keizer* zoo is zjjn officieele naam wordt bewezen. Verder was de tint van den prins de gewone gele gelaatskleur van het Chineesche volk, terwjjl de hooge Mantsjoe's, tengevolge van het voortdurend verblgf in gesloten kamers, een veel lich tere fijnere en bgna ziekeljjke tint hebben. Men erkent thans in Dnitschland achteraf met schrik dat de Chineesche diplomatie wel in staat is tot zulke streken en dat de afsluiting, waarin de keizer ljjke familie in China zelf verkeert, de verwezenlijking van een dergeljjk plannetje in de hand kan ge werkt hebben. Verder is prins Tsjoen's plotseling vertrek nog een onopgehelderd raadsel: waren de Chineesche diplomaten soms bang dat de pseudo-prins, als hg te lang bg de vreemde barbaren bleef, ten slotte door de mand zou vallen? De Duitsche hofkringen zullen waarschijn lijk maar liever geen onderzoek naar de schurk, en ik ben nu bevreesd, dat het meisje niet veel goeds zal zgn overkomen.* «Wat! Nelly hier alleen in de stad?* riep Harry hoogst opgewonden uit. «Mjjn hemel dat is vreeselgkl* »Ja, dat is het zeker!* zei Darrel droevig. En daarop plotseling zgne hand op den schouder van Harry leggende, zeide hg op ernstigen toon: Harry Bernard, ik vraag het u op uw woord als eerlgk man, wat weet gg van de ontvoering mjjner zuster »Ik?« vroeg Harry ten hoogste verbaasd. «Mgn hemel, ik weet tr niets meer van dan hetgeen gg er mg na zelf van verteld hebt.* >Is dat de waarheid?* Harry's gelaat werd plotseling donker rood. >Goede hemel!* riep hg zichtbaar aan gedaan uit, denkt gg dan, dat ik bg znlk een schavuitenstreek de hand in 't spel heb gehad? O Dick, hoe weinig kent ge mgne geVhelens voor Nelly Darrel? Waarmee heb ik zulk eene beleediging van u verdiend?* De arme jonge man zag er zoo bedroefd en terneergeslagen uit, dat de detective berouw had van zgne woorden. >Ik geloof u, ik geloof u,« haastte hg zich te zeggen, >maar ik ben zoo vreese- ljjk ongerust over mgne zuster, dat ik niet weet, wat ik beginnen moet.* »Wjj moeten nu al het andere voorloopig maar op zgn beloop laten,* zei de onmid dellijk weer verzoende jonge man, totdat wjj Nelly gevonden hebben. «Ik heb een vermoeden, dat ons misschien op het goede spoor zal brengen. Laat ik u zeggen. Dick, dat gg in den persoon van Harper Elliston een slang aan nw boezem koestert. Tot nu toe heb ik gezwegen, omdat ik wist, hoezeer zaak doen. Want het zou toch al te mal wezen, als eens uitkwam dat de geheele theatrale miss-en-scène die de Keizer bg de ontvangst van den boetgezant op touw had gezet, gediend had om een zenuwachtig en schuchter figurant een indruk te geven van de macht van het Duitsche rgk. l|Te Londen gaat het gerucht, dat de keizer van Dnitschland voornemens zou zgn, het initiatief te nemen, om Europeesche tus- schenkomst uit te lokken in den Zuid-Afri- kaanschen oorlog. Het gerncht wordt tegen gesproken met de bewering, dat Engeland Duitschland's ontevredenheid over de rede voering, door Chamberlain te Edinbnrg uit gesproken, zou wegnemen door Dnitschland de eilanden Zanzibar en Pemba af te staan, waartegenover Duitschland dan afstand zon doen van zgn aanspraken op de Delagoa- baai. Doch ook deze bewering wordt van Berlgn uit een praatjs genoemd. De Turksche regeering is weer met de Ottomaansche Bank in onderhandeling over eene leening van 50 millioen francs, maar er doen zich moeilijkheden voor, daar de ver schillende bronnen van inkomsten reeds zoo danig verpand zgn, dat voor de nieuwe leening geen voldoende waarborgen zgn te vinden. y Lord Rosebury zal den 16 December te Chesterfield zgne met spanning verwachte politieke rede houden. Men verwacht dat hg zich daarin zal bereid verklaren, de lei ding der liberale partjj weer op zich te nemen, maar het is zeer onwaarschijnlijk dat deze in haar geheel daarmee genoegen zal nemen. Om in 1903 ingehaald te hebben wat nog achterstallig gebleven is in het groote vloot-plan der Engebche regeering, zal de admiraliteit binnenkort den bouw van twin tig nieuwe oorlogschepen aanbesteden. Op de rijkswerven worden maatregelen geno men voor geregeld overwerk, ten einde geen vertraging te doen plaats hebben in de overige werkzaamheden. Verscheiden van de nieuws schepen zullen kruisers zgn, grootendeels van de eerste klasse, en bui tendien worden eenige onderzeesche booten op stapel gezet, terwgl vermoedelijk de marinewerven uitbreiding zullen ondergaan Op het eiland Mauritius breidt de pest zich zoo schrikbarend uit, dat de genees- gij waart ingenomen met dien valschen man, dis zoo mooi kan praten, maar nn wil ik me toch niet langer stilhouden. Ga met mg mee naar mgne kamer, Dick, dan zal ik u iets vertellen, dat n zeker de oogen zal openen.* Hg nam zgn vriend met zich mee en vertelde hem toen alles, wat hg omtrent Elliston had vernomen. «Het doet me genoegen, Harry, dat ge zoo vertrouwelijk met mg gesproken hebt, zei Darrel toen Harry zgn verhaal ten einde had gebracht. «Ik heb ook zooveel verno men, waardoor ik meer en meer tot de overtuiging kwam, dat deze Elliston een wolf is in schaapskleren. »En ik geloof zeker, dat hg dien bedrie- gelgken brief aan Nelly heeft geschreven,* zei Harry. «Ik ben het geheel met u eens,* zei Darrel. «Hebt gg reeds onderzoek laten doen, Dick?* Zeker, onmiddellijk nadat ik was aan gekomen. Ik vernam, dat Nelly aan het station door een roodharigen man werd aan gesproken en in een rjjtnig met hem is weggereden. Verder houdt het spoor even wel geheel op.« «Ja, dat bevestigd mgn achterdocht,* hernam Harry levendig. «De man, die Nelly geschaakt heeft, is ongetwijfeld professor Rocky, een intieme vriend van Elliston.* «Inderdaad?* «Zeker en ik geloof, dat we nog vóór morgen gewaar zullen worden waar Nelly gebleven is. Daar beneden in de Wever straat is de schuilhoek van vrouw Skarlet, die sedert eenigen tjjd op een zeer vertrou- weljjken voet is met deu roodharigen pro- heeren niet meer bjj machte zgn de epide mie te sluiten en er'dringendjom^hulp is ge seind. Een hevige aardbeving heeft ernstige schade veroorzaakt in den Staat Utah, N.-A. Er werden 20 schokken waargenomen. Men- schen schjjnen er niet bg omgekomen te zgn, maar wel zgn velen gekwetst. De Mormonentempel te Richfield is zwaar be schadigd, te Monroe ontstond een paniek in de kerk, die op het pnnt scheen, in te storten, en verscheiden gebouwen zgn ver nield. Aangaande den aankoop van paarden in Rusland door Engelsche agenten er is, zooals men weet, van 20.000 stuks gespro ken deelt een lezer ons van daar mede, na aan zéér gezaghebbende bron zgn weet gierigheid gelescht te hebben: De opkoopers van paarden, voor Engel sche rekening, doen in Rusland belangrijke zaken. Alhoewel, volgens het oordeel van deskundigen, de aangekochte dieren niet aan het doel zullen beantwoorden, worden er groote sommen aan besteed. Einde October waren uit Polen en de westeljjke provinciën van Rusland ruim 6000 paarden via Szcza- kowa het Oostenrjjksche grensstation naar Oostenrjjk uitgevoerd en het totaal aantal, dat in de laatste maanden in het geheele rgk is opgekocht, wordt op meer dan 20.000 geschat. De agenten der leveran ciers zjjn volgens de laatst ontvangen be richten tot in het gouvernement Penza doorgedrongen en doen ook daar hunne inkoopen.* Het is dus een feit, dat ook Rusland op groote schaal paarden aan de Engelschen levert; waarvoor is duideljjk en zoowel in militaire als burgerlgke kringen in Rusland welbekend. Dit is op zichzelf helaasin bgna geen land ter wereld een' opmerkelijke en verrassende gebeurtenis meer, maar wèl, dat de Russische regeering van een angst vallige correctheid, ja bevreesdheid, bljjk geeft als het onschuldige handelingen ten gunste der Boeren, b.v. een collecte voor de concentratiekampen, lezingen e. d., betreft. Dat valt ons nog tegen en geeft geen blgk van veel zelfbewustzijn bg den sterken Russischen beer. Uit de Kaapkolonie seint een Eagelsch correspondent te Middelburg (Kaapkolonie) den 25 October: Het toenemen van overgaven door de lessor.* «Moeder Skarlet?* herhaalde Darrel. O, die ken ik. Dat is de tante van Martin Skidway, den jongen valschen munter, die nu in de gevangenis zit om zgn straf ten einde toe te endergaan.* «Dat komt nit. Mg dunkt, dat wg haar maar in haar hol moesten opzoeken en tevens goed toezien, of daar soms iets te vinden is.« «Afgesproken 1* riep Darrel nit. «Maar nog één ding!* zei Harry. «Gg zjjt aan die spitsboeven maar al ts goed bekend, dan dat gjj in nwe gewone kleeding naar dien afschuwelgken hoek moogt gaan.* «Daar kan ik gemakkelgk verandering in brengen. Binnen een uur zal ik u af halen.* En zjjn hoed opnemende, stormde de detective het vertrek uit. De avond begon reeds aan te breken, toen twee mannen, waarvan de een oud en gebocheld was, aan de deur klopten van een vuil, verweerd gebouw ia de Wever straat. Daar niemand de deur voor hen opende, rammelden zg aan het slot, maar het sprong niet open. «Hg daar jongens, wat zoekt gg daar?* zei plotseling eene stem achter hen. De beide mannen keerden zich om naar den spreker en zagen een man, die in lompen gekleed was en met de handen in zjju zakken tegen een lantaarn lennde. «Is dat niet het huis, waar vrouw Skar let woont?* vroeg de gebochelde. «Dat is mogeljjk.* «Is zg uit?* «Hoe kan ik dat weten, ouie kerel?* zei de schavuit grgzende. «Kom nog maar eens terng, later zal zg stellig wel tb ais zgn.* NIEUWSBLAD mmÊKmmKÊÊÊmÊÊÊKmÊÊBBKmmmmmmmmiÊmmiKÊmmmmrmmmm«mwK Wordt, vervolgd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1901 | | pagina 1