Hel Land van Heusden en Altena, de Langstraat en de Boninielerwaard.
BOEKBEOORDEELIN GEN.
De moord in den sneltrein.
M 2061.
FEUILLETON.
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
WOENSDAG 20 NOV.
1901.
U»IB VAN
ALTEN*
YOOB
O
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 8 maanden f 1.00.
Franco par poat zonder prjjsverhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën ran 16 regels 50 et. Elke rege
meer 7*/i ct. Groote lettere Baar plaatsruimte.
Adyertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond
ingewacht.
Veertig dagen en veertig nachten
stroomde in den voor-historischen tijd
de zondvloed; daarna sloten zich de
sluizen des hemels. Een andere vloed
stroomt dag in dag uit sedert eenige
honderden van jaren en geen Noach
redt ons van deze onmetelijke overstroo
ming: het is de boekenmarkt, die zijn
waar overal heen verbreidt, waar men
de kunst van lezen verstaat. Vooral in
onze dagen neemt deze vloed ontzaglijke
proportien aan, zou men om op de hoogte
te blijven wel al zijn tijd daaraan wijden
moeten. En gelijk de eene stap voert
tot den volgenden, zoo komt na het
leger schrijvers en schrijfsters een tweede,
niet minder talrijk, dat der recensenten.
"Want het is niet genoeg dat een boek
geschreven is, het moet ook gekocht
worden en daar een gewone aanbieding
in de dagbladen al evenmin gevolg heeft
als een lokkende uitstalling voor de
winkelramen, zoo moeten de letterkun
dige vrienden hun pennen in beweging
brengen en den volke de producten der
pers voorstellen en aanbevelen. Het
meest geleerde werk kan zulk een trom
petgeschal evenmin ontberen als het
onschuldigste brochuretje, waarom het
de eerste zorg van den uitgever zijn
moet, voor zijn papieren kind iemand
te zoeken, die het een aanbeveling kan
meegeven. Een heele rij van vakbladen
is daar om de rol van middelaar tus-
schen uitgever en koopers te vervullen
bovendien onttrekt zich geen dagblad
van naam aan den plicht over letter
kundige nieuwigheden van algemeen be
lang zijn lezers voor te lichten.
Men zou zoo zeggen: niets is een
voudiger dan een boek aan te kondigen
De stof is gegeven, de gedachtengang
voorgeschreven, het doel ligt klaar voor
oogen. Men neemt dus het werk ter
hand, leest het door van begin tot einde,
eigent zich den inhoud zoo goed als :t
kan toe, maakt eenige aanteekeningen
en opmerkingen, plaatst zich op een
vrij standpunt, vrij van alle vooroor-
deelen, bekommert zich noch om uit
gever, noch om schrijver en trekt frisch
aan 't werk. Men geeft rekenschap van
den inhoud, hoe het geschreven is, of
het hooge of geringe waarde heeft voor
het desbetreffende vak, stelt de goede
eigenschappen in 't licht, verzwijgt niet
de gebreken, zet zijn naam onder zijn
20)
Harper Elliston zag in, dat hg voor het
oogenblik machteloos was en dat bet meisje
hem te slim af was geweest. Het was niet
bg hem opgekomen, dat Nelly een wapen
bg zich kon dragen, anders had hg het baar
stellig reeds den vorigen dag afgenomen.
Tegenover dat meisje, dat zich had voor
genomen zelfs voor het ergste niet terug te
deinzen, bleef hem niets anders over dan
zich terug te trekken, hg verliet tanden
knarsend het kelderhol en deed de deur
zorgvuldig dicht. Zjjne ongelukkige gevan
gene evenwel viel bevend neer op het el
lendige bed van stroo en brak in een stroom
van tranen uit.
«Nu, vrouw Skarlet,* zei Elliston knorrig
toen hg haar in hare kamer ontmoette, >gg
hebt mg daar ook een aardig koopje laten
slikken.*
»Ik?« vroeg Martha verwonderd. »Hoe
zoo?*
»Weet gg dan niet dat het meisje ge
wapend ig?<
«Neen.*
»Zjj heeft een revolver bg zich, waarmee
zg dreigde mg te zullen dooden. Gg hadt
haar maar eens moeten zien, zg gedroeg
zich als eene echte tjjgerin. Ik draag aan
u de taak op om haar dat gevaarlijke ding
af te nemen.*
«Dat zal wtl terecht komen,* zei Martha
greinzend.
aankondiging en zendt deze de wereld in.
De ervaring leert, dat niet alle be
oordeelaars geneigd zijn dezen weg te
volgen. Sommige verklaren het voor
evenzoo onmogelijk als onnoodig elk
boek, waarover ze het rechtersambt zul
len uitoefenen, te voren door te lezen.
Voor onmogelijk, want daar zij weke
lijks een half dozijn offers te slachten
krijgen, en bovendien in eigen stal nog
rond te zien hebben, schiet er geen tijd
over zich deugdelijk te overtuigen van
de waarde der werken, hun ter beoor
deeling toevertrouwd. Voor onnoodig,
want wie de eerste twintig bladzijden
van een boek gelezen heeft, die weet
vooruit, wat op de overige tweehonderd
zal staan, daarom vlug naar het slot
omgezien, waarin ze elkaar wel of niet
krijgen en dan kan het werk be
ginnen.
Anderen achten ook die moeite te
groot. Hun is een oog op het titelblad
genoeg, om met profetischen blik te
voorspellen wat daarop volgt. Wie heeft
het geschreven en wie heeft het uit
gegeven Dat zijn de twee hoofdvragen.
Staat een man van naam op den titel,
zoo is het boek goed en wordt aanbe
volen is het een nieuweling dan ont
vangt het een lager cijfer. Bijna van
nog meer gewicht is de naam van den
uitgever. Wat door een algemeen be
kende firma wordt uitgegeven, brengt
daardoor reeds een schoonen aanbeve
lingsbrief mee op de markt. Daaren
tegen, wat kan men verwachten van
een pers, ergens uit Nazareth?
Neemt een beoordeelaar zijn taak
ernstig op, dan is deze verre van licht
en ervaart hij dat het onder sommige
omstandigheden gemakkelijker is zelf
een boek te schrijven, dan dat van een
ander rechtvaardig te beoordeelen. Er
is geen moeilijker werk en dat meer
zelfverloochening vraagt, dan zich te
verplaatsen in de geestesrichting en ge
dachtengang van een ander. Daarbij
komt dat ter wille der kortheid de rijke
inhoud in eenige weinige regelen moet
te zamen gedrongen worden.
Wie ooit vermetel genoeg geweest is,
zich met een werk of werkje op de
letterkundige markt te wagen, weet van
deze dingen mee te spreken, hoe vrien
den en vijanden met zijn waar gespeeld
hebben. Wat hij in zijn beste uren ge
dacht, met zijn hartebloed geschreven,
in een passend kleed gestoken had, dat
wordt met eenige pennestreken afge-
«Daar reken ik ook op,« was zjjn ant
woord. «Ik kom van avond no? eens terug
en dan neem ik het meisje misschien wel
mee.*
Een helf unr later kwam Nick Brown,
de spitsbroeder van het waardige paar, de
kamer binnen.
«Hebt gg ook iets gehoord van mjjn
armen neef, Nick?* vroeg moeder Skarlet.
«Neen, maar ik heb wel gehoord, dat
Darrel hier in Chicago isl*
XVII.
Twee mannen ontmoetten elkander in de
vestibule van een bótel in Chicago en be
groetten elkander bjjzonder hartelijk.
«Hoe gaat het n, Harry?* riep de een,
die niemand anders was dan Darrel. Wan
neer hebt ge St. Louis verlaten?*
Eenige dagen geleden. Want ik geloof,
dat ons wild zich hier in deze streken op
houdt. Daarom zond ik een telegram, maar
ik wachtte te vergeefs op antwoord.*
>Ik was nog nBt terug en ontving het
gisteren eerst.*
>En zjjt ge toen onmiddalljjk gekomen?*
>Ja, maar toch eigenlgk niet om u,<
luidde het antwoord.
Harry Bernard keek Darrel onderzoekend
aande droevige blik van zgn vriend be
wees maar al te dnidelgk, dat hem iets on
aangenaams was overkomen.
»Wat scheelt er aan, oude jongen?*
vroeg hg.
«Ik kwam hoofdzakelijk wegens Nelly,*
zei Darrel. «Naar aanleiding van een brief,
dien zg gisteren, naar zg meende, van mg
ontving, vertrok zg gisterenavond alleen
hierheen. Maar die brief was bedriegerjj
die is afkomstig van den een of anderen
daan, gebrandmerkt, aan den spotlust
prijsgegeven.
Welke schrijver heeft niet eenmaal
de verzoeking moeten weerstaan om een
aanmatigenden beoordeelaar naar 't land
te wenschen waar de peper groeit!
Ieder, die iets in 't publiek te zeggen
en daarbij de hulp der drukpers van
noode heeft, wenschen we een der zake
kundigen, gewetensvollen beoordeelaar
toe.
Buitenland.
De »N. R. Ct.« laat zich nit Duitsch-
land schrgren:
Graaf Waldersee zal naar China terug
moeten, want er is ernstige twjjfel gerezen
aan de echtheid van prins Tsjoen, den boet
gezant deze twgfel wordt niet uitgesproken
in democratische of socialistische kranten,
die maar altjjd door hebben afgegeven op
het Chineesche avontuur, de Hunnen-taktiek
en Duitschland's treurige lauweren, maar
in de hoogstconservatieve «Reichbote.* Zie
hier, hoe het boos gerncht over Tsjoen's
dubbelganger ontstaan is.
jfgMenschen die China en de Chineezen goed
kennen, zgn door twee dingen getroffen bg
het bezoek van Tsjoen. In de eerste plaats
is prins Tsjoen door den nieuwen Chinee-
schen gezant die hem overal rondleidde en
onder zgn bescherming had, dikwjjls be
handeld op een wgze die geheel in strjjd
was met de bgna goddeljjke eer die in
China aan den broeder van den Keizer als
«tweede Keizer* zoo is zjjn officieele
naam wordt bewezen. Verder was de tint
van den prins de gewone gele gelaatskleur
van het Chineesche volk, terwjjl de hooge
Mantsjoe's, tengevolge van het voortdurend
verblgf in gesloten kamers, een veel lich
tere fijnere en bgna ziekeljjke tint hebben.
Men erkent thans in Dnitschland achteraf
met schrik dat de Chineesche diplomatie
wel in staat is tot zulke streken en dat de
afsluiting, waarin de keizer ljjke familie in
China zelf verkeert, de verwezenlijking van
een dergeljjk plannetje in de hand kan ge
werkt hebben. Verder is prins Tsjoen's
plotseling vertrek nog een onopgehelderd
raadsel: waren de Chineesche diplomaten
soms bang dat de pseudo-prins, als hg te
lang bg de vreemde barbaren bleef, ten
slotte door de mand zou vallen?
De Duitsche hofkringen zullen waarschijn
lijk maar liever geen onderzoek naar de
schurk, en ik ben nu bevreesd, dat het
meisje niet veel goeds zal zgn overkomen.*
«Wat! Nelly hier alleen in de stad?* riep
Harry hoogst opgewonden uit. «Mjjn hemel
dat is vreeselgkl*
»Ja, dat is het zeker!* zei Darrel droevig.
En daarop plotseling zgne hand op den
schouder van Harry leggende, zeide hg op
ernstigen toon: Harry Bernard, ik vraag
het u op uw woord als eerlgk man, wat
weet gg van de ontvoering mjjner zuster
»Ik?« vroeg Harry ten hoogste verbaasd.
«Mgn hemel, ik weet tr niets meer van
dan hetgeen gg er mg na zelf van verteld
hebt.*
>Is dat de waarheid?*
Harry's gelaat werd plotseling donker
rood.
>Goede hemel!* riep hg zichtbaar aan
gedaan uit, denkt gg dan, dat ik bg znlk
een schavuitenstreek de hand in 't spel heb
gehad? O Dick, hoe weinig kent ge mgne
geVhelens voor Nelly Darrel? Waarmee heb
ik zulk eene beleediging van u verdiend?*
De arme jonge man zag er zoo bedroefd en
terneergeslagen uit, dat de detective berouw
had van zgne woorden.
>Ik geloof u, ik geloof u,« haastte hg
zich te zeggen, >maar ik ben zoo vreese-
ljjk ongerust over mgne zuster, dat ik niet
weet, wat ik beginnen moet.*
»Wjj moeten nu al het andere voorloopig
maar op zgn beloop laten,* zei de onmid
dellijk weer verzoende jonge man, totdat
wjj Nelly gevonden hebben. «Ik heb een
vermoeden, dat ons misschien op het goede
spoor zal brengen. Laat ik u zeggen. Dick,
dat gg in den persoon van Harper Elliston
een slang aan nw boezem koestert. Tot nu
toe heb ik gezwegen, omdat ik wist, hoezeer
zaak doen. Want het zou toch al te mal
wezen, als eens uitkwam dat de geheele
theatrale miss-en-scène die de Keizer bg de
ontvangst van den boetgezant op touw had
gezet, gediend had om een zenuwachtig en
schuchter figurant een indruk te geven van
de macht van het Duitsche rgk.
l|Te Londen gaat het gerucht, dat de keizer
van Dnitschland voornemens zou zgn, het
initiatief te nemen, om Europeesche tus-
schenkomst uit te lokken in den Zuid-Afri-
kaanschen oorlog. Het gerncht wordt tegen
gesproken met de bewering, dat Engeland
Duitschland's ontevredenheid over de rede
voering, door Chamberlain te Edinbnrg uit
gesproken, zou wegnemen door Dnitschland
de eilanden Zanzibar en Pemba af te staan,
waartegenover Duitschland dan afstand zon
doen van zgn aanspraken op de Delagoa-
baai. Doch ook deze bewering wordt van
Berlgn uit een praatjs genoemd.
De Turksche regeering is weer met de
Ottomaansche Bank in onderhandeling over
eene leening van 50 millioen francs, maar
er doen zich moeilijkheden voor, daar de ver
schillende bronnen van inkomsten reeds zoo
danig verpand zgn, dat voor de nieuwe
leening geen voldoende waarborgen zgn te
vinden.
y
Lord Rosebury zal den 16 December te
Chesterfield zgne met spanning verwachte
politieke rede houden. Men verwacht dat
hg zich daarin zal bereid verklaren, de lei
ding der liberale partjj weer op zich te
nemen, maar het is zeer onwaarschijnlijk
dat deze in haar geheel daarmee genoegen
zal nemen.
Om in 1903 ingehaald te hebben wat
nog achterstallig gebleven is in het groote
vloot-plan der Engebche regeering, zal de
admiraliteit binnenkort den bouw van twin
tig nieuwe oorlogschepen aanbesteden. Op
de rijkswerven worden maatregelen geno
men voor geregeld overwerk, ten einde geen
vertraging te doen plaats hebben in de
overige werkzaamheden. Verscheiden van
de nieuws schepen zullen kruisers zgn,
grootendeels van de eerste klasse, en bui
tendien worden eenige onderzeesche booten
op stapel gezet, terwgl vermoedelijk de
marinewerven uitbreiding zullen ondergaan
Op het eiland Mauritius breidt de pest
zich zoo schrikbarend uit, dat de genees-
gij waart ingenomen met dien valschen
man, dis zoo mooi kan praten, maar nn
wil ik me toch niet langer stilhouden. Ga
met mg mee naar mgne kamer, Dick, dan
zal ik u iets vertellen, dat n zeker de oogen
zal openen.*
Hg nam zgn vriend met zich mee en
vertelde hem toen alles, wat hg omtrent
Elliston had vernomen.
«Het doet me genoegen, Harry, dat ge
zoo vertrouwelijk met mg gesproken hebt,
zei Darrel toen Harry zgn verhaal ten einde
had gebracht. «Ik heb ook zooveel verno
men, waardoor ik meer en meer tot de
overtuiging kwam, dat deze Elliston een
wolf is in schaapskleren.
»En ik geloof zeker, dat hg dien bedrie-
gelgken brief aan Nelly heeft geschreven,*
zei Harry.
«Ik ben het geheel met u eens,* zei
Darrel.
«Hebt gg reeds onderzoek laten doen,
Dick?*
Zeker, onmiddellijk nadat ik was aan
gekomen. Ik vernam, dat Nelly aan het
station door een roodharigen man werd aan
gesproken en in een rjjtnig met hem is
weggereden. Verder houdt het spoor even
wel geheel op.«
«Ja, dat bevestigd mgn achterdocht,*
hernam Harry levendig. «De man, die Nelly
geschaakt heeft, is ongetwijfeld professor
Rocky, een intieme vriend van Elliston.*
«Inderdaad?*
«Zeker en ik geloof, dat we nog vóór
morgen gewaar zullen worden waar Nelly
gebleven is. Daar beneden in de Wever
straat is de schuilhoek van vrouw Skarlet,
die sedert eenigen tjjd op een zeer vertrou-
weljjken voet is met deu roodharigen pro-
heeren niet meer bjj machte zgn de epide
mie te sluiten en er'dringendjom^hulp is ge
seind.
Een hevige aardbeving heeft ernstige
schade veroorzaakt in den Staat Utah, N.-A.
Er werden 20 schokken waargenomen. Men-
schen schjjnen er niet bg omgekomen te
zgn, maar wel zgn velen gekwetst. De
Mormonentempel te Richfield is zwaar be
schadigd, te Monroe ontstond een paniek
in de kerk, die op het pnnt scheen, in te
storten, en verscheiden gebouwen zgn ver
nield.
Aangaande den aankoop van paarden in
Rusland door Engelsche agenten er is,
zooals men weet, van 20.000 stuks gespro
ken deelt een lezer ons van daar mede,
na aan zéér gezaghebbende bron zgn weet
gierigheid gelescht te hebben:
De opkoopers van paarden, voor Engel
sche rekening, doen in Rusland belangrijke
zaken. Alhoewel, volgens het oordeel van
deskundigen, de aangekochte dieren niet aan
het doel zullen beantwoorden, worden er
groote sommen aan besteed. Einde October
waren uit Polen en de westeljjke provinciën
van Rusland ruim 6000 paarden via Szcza-
kowa het Oostenrjjksche grensstation
naar Oostenrjjk uitgevoerd en het totaal
aantal, dat in de laatste maanden in het
geheele rgk is opgekocht, wordt op meer
dan 20.000 geschat. De agenten der leveran
ciers zjjn volgens de laatst ontvangen be
richten tot in het gouvernement Penza
doorgedrongen en doen ook daar hunne
inkoopen.*
Het is dus een feit, dat ook Rusland op
groote schaal paarden aan de Engelschen
levert; waarvoor is duideljjk en zoowel in
militaire als burgerlgke kringen in Rusland
welbekend. Dit is op zichzelf helaasin
bgna geen land ter wereld een' opmerkelijke
en verrassende gebeurtenis meer, maar wèl,
dat de Russische regeering van een angst
vallige correctheid, ja bevreesdheid, bljjk
geeft als het onschuldige handelingen ten
gunste der Boeren, b.v. een collecte voor de
concentratiekampen, lezingen e. d., betreft.
Dat valt ons nog tegen en geeft geen blgk
van veel zelfbewustzijn bg den sterken
Russischen beer.
Uit de Kaapkolonie seint een Eagelsch
correspondent te Middelburg (Kaapkolonie)
den 25 October:
Het toenemen van overgaven door de
lessor.*
«Moeder Skarlet?* herhaalde Darrel. O,
die ken ik. Dat is de tante van Martin
Skidway, den jongen valschen munter, die
nu in de gevangenis zit om zgn straf ten
einde toe te endergaan.*
«Dat komt nit. Mg dunkt, dat wg haar
maar in haar hol moesten opzoeken en
tevens goed toezien, of daar soms iets te
vinden is.«
«Afgesproken 1* riep Darrel nit.
«Maar nog één ding!* zei Harry. «Gg
zjjt aan die spitsboeven maar al ts goed
bekend, dan dat gjj in nwe gewone kleeding
naar dien afschuwelgken hoek moogt gaan.*
«Daar kan ik gemakkelgk verandering
in brengen. Binnen een uur zal ik u af
halen.* En zjjn hoed opnemende, stormde
de detective het vertrek uit.
De avond begon reeds aan te breken,
toen twee mannen, waarvan de een oud
en gebocheld was, aan de deur klopten van
een vuil, verweerd gebouw ia de Wever
straat. Daar niemand de deur voor hen
opende, rammelden zg aan het slot, maar
het sprong niet open.
«Hg daar jongens, wat zoekt gg daar?*
zei plotseling eene stem achter hen. De
beide mannen keerden zich om naar den
spreker en zagen een man, die in lompen
gekleed was en met de handen in zjju zakken
tegen een lantaarn lennde.
«Is dat niet het huis, waar vrouw Skar
let woont?* vroeg de gebochelde.
«Dat is mogeljjk.*
«Is zg uit?*
«Hoe kan ik dat weten, ouie kerel?*
zei de schavuit grgzende. «Kom nog maar
eens terng, later zal zg stellig wel tb ais zgn.*
NIEUWSBLAD
mmÊKmmKÊÊÊmÊÊÊKmÊÊBBKmmmmmmmmiÊmmiKÊmmmmrmmmm«mwK
Wordt, vervolgd).