Hel Land van Hensden en Allena, de Lamstraal en de Bommelerwaard. M 2173. NAVOLGING. Uitgever: Lu J. VEERMAN, Heusden. WOENSDAG 17 DEC. 1902, land van ALTEN^- yoob Dit blad verschat WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementaprga: per 3 maanden f l.OO. franco psr post zonder prgsrerhooging. Afzonderlijke Advertentiën van 16 regels 50 et. Elke regel meer 7% ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond ingewacht. Jaren geleden logeerden wij in den zomer in een groot Noord-Hollandsch dorp. 't Werd Zondag, en wij gingen met onzen gastheer naar de kerk. Toen trof ons, vreemdelingen uit een heel ander deel des lands, onwillekeurig de dracht der vrouwen en meisjes, de zoo genaamde kap. Al konden wij de eigen lijke schoonheid der onderdeelen, van kant en voor- en zijnaalden niet beo )r- deelen, het geheel maakte een prettigen indruk. De aardige frissche, blanke ge zichtjes kwamen er zoo volkomen door tot hun recht, zoo geheel anders dan wij gewend waren te Zien, als des Zon dags ten onzent de boerinnen hare knip mutsen hadden opgezet. Dezen zomer kwamen wij er weer. Ofschoon heel wat ouder geworden en dus niet meer zoo vatbaar voor indruk ken van vrouwelijk schoon, verheugden wij ons op den kerkgang des Zondags. Och, wat een teleurstellingOnder de oudere vrouwen waren er nog en niet vele die den kap droegen, onder de jongere bijna geen enkele. Allen wa ren „in 't haar" en hadden hoeden op naar de mode, zooals die werd opgevat door de dorpsmodiste of die van uit de naburige stad. De meeste dwaze hoofd deksels, overladen met kunstbloemen, zooals de natuur ze nooit voortbracht, als blauwe rozen, purperen sneeuwklok- ies en wat al niet meer, soms met een of meer vogelvleugels of wel een ge- heelen vogel vermeerderd, die in een nest van kleurige zijden linten troonde. De geheele eigenaardigheid van het meisjesdom was weg. Toen wij er onzen gastheer naar vroegen, zei hijja, die kappen raken geheel uit de mode. Bij sommigen is het om geldelijke redenen, maar dat is maar bij enkelen. Toen ik pas hier kwam, had ik onder mijne aannemelingen een enkele burgerdochter, die naar de mode gekapt en gehoed was. En nu is een kap een groote zeldzaamheid. Dat zit niet in de kosten, want nog dit voor jaar vertelde mij een boer, dat hij zijn dochter met haar aanneming juweelen had gekocht, die hem meer kostten dan een kap met toebehooren. Bij velen is het een soort van ijdel- heid om niet voor een boerin te worden aangezien, maar voor een juffer al gaapt de boerin ook overal door de naden FEUILLETON. 25) van 't kleed. En 't is jammer voor haar zelve, want die kappen flatteerden zoo. Maar 't zelfde verschijnsel, ging hij voort, viridt ge overal. Als ge ooit de Zeeuwsche drachten en die der Zuid- Hollandsche eilanden hebt gezien, dan zult ge weten, hoe die een mooi ge zichtje heel mooi en een dagelij ksch gelaat knap maken. En kom daar nu eens! Ja, op marktdagen, dan kunt ge ze nog vinden, ook al niet vele meer, maar 's Zondags zijn het allen heeren en juffers, geen boeren en boerinnen. En ik hoor, in Friesland gaat het ook dien weg uit. Het zal niet lang meer duren of we moeten naar 't Rijksmuseum om Noord-Hollandsche en Friesche, Zuid-Hollandsche en Zeeuwsche drach ten te zien, evenals wij er de Hinloper Kamer gaan bekijken. Of 't nu alleen hoogmoed is, zooals onzen eerwaarde gastheer beweerde, welke de nationale en provinciale drach ten tegelijk met allerlei gewoonten doet te loor gaan, betwijfelen wij echter. Het is een verschijnsel, dat zich op elk gebied voordoet, een gemis aan oor spronkelijkheid, dat tot eenvormigheid en vervelende eentonigheid leidt. Wat is het, dat aan Edam en Mon nikendam en andere plaatsen een be koorlijkheid geeft, zóó dat de schilders er met tientallen heentrekken? Juist die eigenaardige geveltjes, die hoekjes en grachtjes met hun kleuren en tinten, hun oorspronkelijkheid. Geen twee, die gelijk zijn. Elk bouwer heeft er iets in neergelegd van zijn persoonlijkheid. En vergelijk nu daarmee eens die innig vervelende straten met hun rechte lijnen, hun huizen alle even groot, soms bij een dozijn onder dezelfde kroon lijst. Alle gelijk, alleen met dit verschil misschien, dat de kozijnen van 't eerste zestal een half voet hooger of lager liggen dan die der volgende of voor gaande, of dat de portiek (zoo heet het hokje vóór de deur) bij de eene groep een decimeter dieper of ondieper is. We willen aannemen, dat die huizen om te bewonen geriefelijker zijn dan de vroegere. Maar zij zijn zoo akelig een vormig, dat, of ge in Groningen of Vlissingen komt, in Nijmegen of Am sterdam, gij overal dezelfde suites, de zelfde onmogelijk kleine hokjes, die als kabinet of keuken dienen, terugvindt. En 't is dan ook geen verzinsel, dat een man, die pas in zulk een blok was komen wonen, op eeu avond zeer ver- baasd rondzag toen hij, te huis gekomen zoo hij meende, een geheel anderen kring om zich heen zag dan zijn gezin. Zelfs de huissleutels waren gelijk in zijne straat. Dat is een der kenteekenen van onze dagen, eenvormigheid, gemis aan oor spronkelijkheid. Niet alleen in de klee- diDg en in de huizen, het openbaart zich in alle dingen. In de meubels bijv. Een jong huisvader zal „zich inrichten." Al naar men over bescheiden of meer ruime beurs beschikt, wordt de leveran cier gekozen en deze laat zijn monster boek zien en zijn stalen van kleeding- stoffen en als men 't zoo wat eens is geworden over den prijs, zal hij het huis in stijl in orde maken. „In stijl" dat wil dan zeggen zooals anderen doen. Een buffet, een salontafel, stoelen met rechte ruggen met kolommetjes en hek jes enz. in eiken of notenhout of ten minste zoo geverfd, dat het eiken of notenhout schijnt. En dat vindt men mooi, omdat A. en B. en C. 't ook hebben. Daarbij wordt geen rekening gehouden met de bewoners of met het huis. Neen, anderen hebben het, het is zoo de mode en dus het moet zoo geschieden Dat een oud-Dnitsche tafel precies op zijn plaats is in een oud-Duitsch huis of een Bierstube, daarbij omgeven door dito houten stoelen, dat is een feit, dat niet weersproken zal worden. Daarbij denkt men zich zware muren en zolde ring met zware balken, zoo nief een gewelf. Maar zet nu diezelfde dingen in een hedendaagsch salon, een kamer van 4 bij 4Vs, met een paar smalle ramen zonder vensterbanken, met wan den zoo dun, dat men 3 huizen ver een kind kan hooren schreien in de wieg, met een leelijk plat wit plafond, het past bij elkaar als een tang op een varken. Het is conventioneel mooi en wie even nadenkt, vindt het in zijn hart leelijk. Maar passen nu diezelfde meubels voor een 3e bovenhuis en een landhuis, dat aan alle kanten vrij ligt op zijn eigen erf met tuin voor en achter en ter zijde? Past het vergulde salonstoeltje, dat als geknipt is voor een fijn Haagsch freuletje even goed voor uwe welgedane buurvrouw als zij een uurtje op haar gemak bij u wil zitten uitblazen en praten? Of heeft deze niet tienmaal meer aan een gemakkelijken ouderwet- schen leuningstoel, waarin zij werkelijk rusten kan? Wij kennen van die pijnbanken, die men stoelen noemt, zoo zwaar soms, dat men ze ternauwernood kan verzet ten of zoo teer dat men niet achter over durft leunen, uit vrees de leuning er af te breken. Dan houden wij meer van een gewonen stoel uit een boeren- keuken, als we alleen tusschen deze en zulk een „stijlraeubel" kiezen moeten. Dat gemis aan alle oorspronkelijkheid, hetwelk duidelijk wijst op gemis aan karakter, achtten wij een van de grootste euvels onzer dagen. Slot volgt. Buitenland. »U zwjjgt?* vroeg hg. >Kom ik reeds te laat, miss Staart? Bestaat er misschien reeds een andere t-edere betrekking NIEUWSBLAD nummers 5 cent. o »Ach, Bertha, laten wg openhartig met elkaar spreken, en dan voor altjjd scheiden, als het zgn moet. Is het dan noodzakelijk, dat wg scheides?* Zg verbleekte en wsndde het gelaat af om haar gemoedsbeweging te verbergen. Hij roeide niet meer, maar liet de boot drg- ven. Waarom te scheiden?* sprak hg. -»Moet ik je eerst nog zeggen, wat je voor me bent? Je weet het zonder dat ik het zeg, en ik geloof, dat j* me ook lief hebt. Wess oprecht tegenover je zei ven Bertha! Je hart behoort mg! Kom en wordt mgn vrouw!* »Ik je vrouw?* vroeg zg met een over moedig lachje, hoewel haar hart geweldig klopte. Ik je vrouwOh, Charles, dat zou heel schoon zjjn maarhet is onmoge lijk Bertha!* kreet hg. »Je moest me niet dwingen om te her halen, wat je zelf heel goed weet,* vervolgde zg beschaamd. Ik ben altgd oprecht tegen over je geweest; zooals ik me aan je ver toonde, zoo ben ik werkelgk! Ja, als je het groote vermogen van je papa bezat, wat je later van hem zal erven, dan trouwde ik dadelgk met je en ik zou gelukkig zgn I* »Dus om het geld alleen zou je »Charles, je moet wel blind zjja! Je bent me soo dierbaar, dat ik liever siierf, dan dat ik je vrouw werd! Als ik je trouwde, stortte ik je in het verderf!* (-TRvaaunnwwvaawimcasMnBiiBBHBBnnHHBmmBainD «Mjjn papa houdt veel van me. Ik ben zgn eenige zoon, hg zal toegeven!* »Hg zal nooit toegeven,* antwoordde zg op vasten toon. »Tojn hg te Cork met je sprak, was ik in de kamer daarnaast, ik heb alles gehoord. Eerst was ik van plan te voorscbgn te komen en je papa verant woording te vragen en tevens te verzoeken om mg onmiddellijk te laten terngkeeren. Maar ik bedwong me zeiven, ik hoorde wat je hem antwoordde en dit gaf mg mgn koel overleg terng. Wees gernst, papa, ik zal nooit met de dochter van Fred Darrell trouwenzai je en ik bewonderde je ver standig overleg. Laten wg ons daar aan honden! Jg en de dochter van Fred Dar- rell worden nooit man en vrouw!* Haar woorden grepen hem zeer aan. »Bertba, je weet wel, hoe ik het bedoel ie Groote God, je hebt toch geen oogonblik gedacht, dat ik »Ik denk nooit iets van j°, dat niet edel en goed is! Ik weet, dat je als een getergde leenw tegen je papa zon optreden en met gelatenheid de gevolgen zou dragen, als ik je wilde toebehooren, maar ik weet ook, dat je niet leven kan zonder financi- eele hulp van ja papa en met een araien man trouw ik nooit!* Een nienwe hoop vlamde in hem op. »Ik ben jong en sterk, ik kan werken. Ik heb twee goede handen, en helder hoofd en invloedrijke vrienden. Wg zouden geen gebrek behoeven te ljjden. »Wg zonden misschien geen gebrek be hoeven te lgden, zeide Bertha met een droefgeestig lachje, maar wg ïouden toch alles missen, wat het leven aangenaam maakt, en eer een jaar voorbg was, zonden wg ons ongelukkig gevoelen. Wg behoeven elkander niet te haten, maar met elkaar trouwen, dat behoeft ook niet. Ge zoudtje toch niet aan den arbeid kannen gewennen, Charles, en ik kan de schoone leerschool van thans niet meer vergeten, zelfs niet ter wille van jon!* >Je doet die leerschool alle eer aan!* antwoordde hg bitter. »Wees daar niet boos om«, vervolgde zg met neergeslagen oogen. »Eenmaal zal je mg daar dankbaar voor zgn. Hat is voor ons beiden beter, dat wg scheiden »Voor jon, dat is zeker!* zei hg scherp. »Je ziet, dat je wat oeters kunt krggen dan een armen man, je hebt geen ander doel, dan den graaf te veroveren. Ja, laten wg scheiden voor eeuwigMaar voor wg scheiden, moet je me nog één vraag beant woorden. Bemin je me?« Zg boog het hoofd dieper, haar hart kromp ineen. Neen, no )it zon hg afstand van haar gedaan hebben, had hg kannen vermoeden, hoeveel het haar kostte zich aan hem voor te doen als een meisje zon der hart. »Geef mg aatwoord,* drong hg. >Ant- woord me, ik eisch het, ik heb er recht op. Bemin je me, of bemin je me niet?* Met inspanning fluisterde zg »Oh, Charles, waarom vraag je me dat Je weet, ik kan slechts eenmaal beminnen 1* Er volgde een diepe stilte. Hg nam de riemen op en roeide weer voort. »Dus, het is slechts een droom geweest! Het is goed, dat ik gesproken heb en dat je me dat antwoordde*, zeide hg dof. »Was dat dezelfde Charles, met wien zg den laat- sten avond te Sandypont aan het strand wandelde?* sZal je me niet veraohten?* smeekte zg, De zitting van den Dnitschen Rijksdag eindigde Zondag te kwartier over vier nar in den morgen. Alle paragrafen werden ieder afzonderlijk aangenomen, zoodat daar mede de derde lezing van het toltarieven- ontwerp geëindigd was. Het ontwerp werd daarop bg een gelgktgdige en gezamenlijke stemming aangenomen met 202 tegen 100 stemmen, ééne onthouding. De meerderheid hief een bravo-geroep aan, dat minuten lang duurde, door de minderheid werd »ptni!« geroepen. Von Bülow en P^sadoski ontvingen vele gelnk- wenschen. Daarna sprak voorzitter Von Ballestrem zgn Kerstmis- en Nienwjaarswenschen uit en sloot te kwartier voor vgf nar in den morgen deze zitting, die achttien en ren half uur had geduurd. Te Bastia in Spanje hebben groote over stroomingen plaats gehad. De rivieren zgn buiten hare oevers getredvn en hebben alles wat zich op haren weg bevond medegesleept. Bruggen en huizen zgn vernield en een groote hoeveelheid vee verdronk. Maandag vi'.l de regen nog in stroomen neer. Uit het hoofdkwartier te Berbera (Soma- liland) komt het bericht, dat alles gereed is om op te rakken en dat generaal Man ning slechts wacht op orders uit het vader land om met het meer actieve deel der expeditie een aanvang te maken. Garrera is thans gemaakt tot een soort vooruitgescho ven basis, waar krflgs- en mondbehoeften zgn opgestapeld, voldoende voor een krijgs macht van 2800 man voor vier maanden. Men is te Berbera van meening, dat terwgl zg in snikken uitbarstte. Hg gevoelde diep, diep medelijden met haar. »Ik zal je altjjd big ven beminnen, Ber tha antwoordde hg en boog voorover om een blik van haar op te vangen. En op korten afstand van daar, in de tweede boot, boog zich eveneens een man met ernstig gelaat naar het meisje tegenover hem, als verwachtte hg van haar lippen leven of dood. Beatrice had moeite genoeg gehad om het gesprek levendig te houden mot den graaf, wiens gedachten elders vertoefden, maar zg wilde den graaf veroveren en toonde zich zoo bominn Jjjk, al slechts mo gelijk was. Eiudelgk echter wist zg thans niets meer te zeggen om het gesprek aan den gang te houden. Er volgde een oogen- blik stilte, dat echter verbroken werd door den graaf. »Verschoon mg, miss Stuart*, begon hjj op tamelijk onvasten toon, »maar ik kan dit schoone avonduur niet voorbg laten gaan zonder met u te spraken over iets, dat mg zeer nauw aan het hart ligt*. Als gfcëlectricaerd richtte Beatrice zich op in haar volle lengte; op eens bonsde haar hart. »Ik was*, vervolgde hg, »nog altgd twij felend, ik was eig nlgk niet van plan te spreken, voordat wg in Engeland zouden zgn. Ik mag niet in overijling handelen! Ik ben zoo bevreesd voor een afwgzend ant woord, dat ik nauwelijks durf spreken Beatrice zat op heete kolen. Was hg niet goed bg zgn verstand? Hg een graaf! Welk meisje zoa hg niet ten huwelgk durven vragen Eerst in de laatste dagen ben ik tot be wustzijn gekomen omtrent mgn gevoelens! verder uitstel niet anders dan nadeelig kan zgn; wanneer men nu terstond kan begin nen, zullen de colonnes over drie wekpn respectievelijk van Berbera en Obbia nit de operaties kannen aanvangen om in het be gin van Februari samen te komen en dan te ismen een aanval te doen op de stellin gen van den Mad Mullah. Generaal Botha h«eft zich, oadanks de adviezen der doctoren, Zaterdig op de Bri ton* naar Zuid-Afrika ingescheept en ge neraal De la Rey met hena. De bevolking jnichte hen herhaaldelijk levendig toe. Aan boord van de Briton* drongen de passa giers op ben aan en bedelden om hnnne handschriften. De generaals koesteren niet de geringste verwachtingen dat Chamberlain's geweten iets in het belang van Afrika zal uitwerken. ZÜ nemen aan dat wanneer hg ontwaart welk een groot gevaar voor Engeland dreigt zoo het voortgaat de Boeren te ver drukken, hg wellicht hun alsdan consessios zal ver- leenen om aldus te kannen doorgaan voor den redder van Afrika en zgn populariteit in Engeland te herwinnen. Zoo hg een andere richting inslaat, «al zgn reis de Znid-Afrikaansche kwestie in een nieuwe phase brengea, de generaals zullen hun onderworpen hou ling laten va ren en de burgers, ziende dat zg van En- gelsche goede trouw of humaniteit nists te verwachten hebben, zullen weten wat hun te doen staat. Reuter seint nit Kaapstad, dat 5 Noren, die den len Augustus in een zeilboot van 12 M. lengte uit Lillesand in Noorwegen waren v rtrokken, den 6en te Kaapstad zgn aangekomen. De heeren Gradnauer, socialistisch afge vaardigde, en Gerous, socialistisch gemeente raadslid van Napels, hebben hun onderzoek op Capri voor de »Vorwa'ts«, naar aanlei ding van het gedrag van Krupp, ten einde gebracht. Zg hebben, naar beweerd wordt, verscheidene bewgzen voor de juistheid van de beschuldigingen, tegen Krnpp ingebracht, gevonden. De »Vorwarts« zal hiermede in het proces, dat tegen het blad aanhangig gemaakt zal worden, voor den dag komen. Volgens Reuter heeft ook Ita'ië een ulti matum aan Venezuela gezonden. Bet eischt van president Castro de betaling vau 60.000 Jaloersheid heeft eigenlgk mgn oogm ge opend 1 Bij doelt op kapitein Hammond, dacht Beatrice. Bg is jaloersch op hem! Kosteljjk! Boe heerlgk, dat wg dien vriend in Maeroooi ontmoet hebben! »Ik wanhoop echter nog ni«t geheel,* vervolgde bg met een vertrouwelijk lachje. »Ik geloof wel, dat mgn vrees niet op de gelijke gronden rust.* »Neen, dat geloof ik ook,* stamelde zg, terwgl zg vreeselgk kleurde. Denkt n, miss Staart, dat ik niet zal worden afgewezen, als ik mjj tot uwe ouders wend, wat ik trouwens van plan beu?* Afgewezen! Wel, is hg wel bg zgn ver stand? dacht Beatrice, maar zg antwoordde luid: »Dat denk ik niet, ik weet het, graaf Victor! Bet zal ons een eer zgnl* ^Beatric1, als ik u zoo noemen mag, is u overtuigd, dat ik aangenomen word?* Hg is een dwaas, een onnooze hals, dacht zg. Waarom komt hg niet rond en open met de zaak voor den dag? dat zon man nelijker zgn, dan dit fladderen om de kaars! Beatrice richtte het trotvche hoofd op en lachte allerbekoorlijkst, terwgl ze met tril lende stem zeide: »Noeui mg gerust Beatrice, graaf Victor. Dat hoor ik het liefst van mgn vrienden, van n. Neen, er heeft vroeger nooit eeu teedere betrekking bestaan en ik ben over tuigd, dat graaf Norton geen vrees trekoeft te koesteren voor een afwgzend antwoord.* >0 dank, duizendmaal dank!* Wordt vervolgd

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1902 | | pagina 1