Het Land van Hensden en Altena, de Langstraat en de Bommelerwaard.
DANKBAARHEID.
Uitgever: L. J. YEERMAN, Heusden.
M 2192.
ZATERDAG 21 EE BR.
1903.
f r'.f
tóp
-i- mm
YOOB
Uftö VAN ALTEN^
Dit blad verschjjat WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f l.OO.
Franco per post zonder prjjsverhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentien van 16 regels 50 et. Elke regel
meer 71/* °t- Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond
ingewacht.
Allen hebben wij misschien in onze
kinderjaren de overlevering gekend van
Androcles, den Romeinschen slaaf, die
een weldaad bewees aan een gewonden
leeuw en sedert dien tijd door het wilde
dier als een trouwen vriend werd ge
volgd.
Hoe die legende is ontstaan weten
wij niet. Vermoedelijk althans hebben
wij hier slechts aan eene overlevering
te denkenmisschien wel in den vorm
eener leerrijke fabel, tot aanprijzing van
de deugd der dankbaarheid of om er
op te wijzen, dat zelfs bp het dier kan
worden gevonden, wat men bij den
mensch mist.
Maar, legende of waarheid, de ge
schiedenis van den leeuw van Androcles
is volstrekt overbodig om ons te doen
weten, dat dankbaarheid geen algemeen
beoefende deugd is.
Zijn wij in de gelegenheid iemand een
weldaad of een vriendschapsdienst te
bewijzen, dan zijn wij daar ongetwijfeld
toe verplicht, doch ervaren dan maar
al te dikwijls, dat de geholpene daar
door niet nauwer dan voorheen aan ons
verbonden is. Het is lang geen door
gaande regel, dat hij zich inspant om
de verplichtingen na te komen, die hij
tegenover ons op zich had genomen,
en komt er eens een tijd, waarin van
wederdienst sprake kan zijn, dan vinden
wp hem daartoe niet altijd bereid, op
zoodanige wijze als in redelijkheid was
te verwachten. Somtijds gebeurt het
zelfs, dat wij schade lijden door de hulp,
die wij aan anderen hebben verleend.
Neen, de deugd der dankbaarheid,
het is veler droevige ervaring, wordt,
evenmin als de meeste andere deugden,
algemeen beoefend.
Zou het misschien ten deele hiervan
een gevolg zijn, dat men de dankbaar
heid te veel als een deugd voorstelt?
Maar men zal haar toch wel geen
ondeugd kunnen noemen?
Neen, dat zeker niet. Wp zullen
onze meening trachten duidelijk te ma
ken. De schoolboeken, waarmee men
trachtte brave Hendrikken en brave
Maria's te kweeken, behooren al lang
tot het verledene. Feitelijk evenwel,
is die manier om brave menschen te
teelen, nog lang niet verouderd.
FEUILLETON.
44)
XXXII.
Het was te Londen verstikkend warm op
den avond Tan een mooien dag in de maan
Juli. Niet verre van de stad stond een land
huis, waarvan de vensters open stonden om
het zachte Zuidenwindje toegang te ver-
leenen.
In de woonkamer zaten twee dames. De
oudste las uit een boek voor, terwjjl de
andere gverig de naald hanteerde. Het licht
der lamp viel op beider gelaat, waarop de
kommer van vele jaren zjjn stempel had
gedrukt. Beiden waren in rouwgewaad.
Nu en dan keek de eene of de andere op
de klok aan den wand. Blijkbaar verwacht
ten zjj iemand, die nog niet kwam. Het
waren Lady Carley en Blanca Norton!
>Acht uur!* zeide de ondste dame en
legde het boek ter zjjde. »Als hg plan had
gehad den nacht thuis door te brengen, dan
had hg reeds hier moeten zjjn!*
»Ik geef de hoop nog niet op«, ant
woordde Blanca. »Hjj is dikwgls nog later
gekomen. Ons gezelschap is voor hem zoojf
prettig nietzonder haarArme Victor
Het is hard, zeer hard voor hemic
»Ik begin te gelooven, dat hg Bertha
nooit zal vinden,c sprak Lady Carley met
een zucht.
•Neen, dat geloof ik nietl Tegenwoordig
verdwjjnt een mensch niet zoo gemakkei jjb
zonder een spoor na te laten. Men zal haat
vinden, als....
>Nu?c
»Als zg nog leeft
Zie eens, als men een kind uit-en
daarna voorkouwt dat het dankbaar
moet wezen; het er altijd een verwijt
van maakt, als het eens iets doet, wat
niet precies op dankbaarheid gelijkt, dan j
begint het al vrij spoedig die dank
baarheid een vrij lastig en vervelend
ding te vindendan begint het de deugd
in het algemeen te beschouwen als iets,
wat met zijn natuur in strijd isbrengt
ze altijd in verband met vermaningen
en preeken, enz. Menig kind heeft een
hekel aan de deugd gekregen, omdat
ze hem altijd werd voorgehouden. Mis
schien is het nog juister om te zeggen
het kind kreeg een verkeerd begrip
er van.
In het algemeen behooren wp iedere
deugd, en dus ook die der dankbaar
heid in het bijzonder, te beschouwen
en voor te stellen als de meest natuur
lijke zaak van de wereldals iets wat
van zelf spreekt. Doen we dat, toonen wij
vooral door onze eigene handelingen,
dat wij helpen of weldoen, dat wij ge
hechtheid en vriendschap betoonen, in
ruil voor hetgeen aan ons werd gedaan,
als een zeer gewone zaak beschouwen,
onafscheidelijk van een goed menschelijk
karakter, en zonder dat er iets bijzon
ders in gezien of ophef van gemaakt
wordt, dan bestaat er veel kans, dat
wij de onaangenaamste levenservaring,
ondankbaarheid te ondervinden, niet zoo
vaak zullen opdoen.
Natuurlijk komt het ook hier op voor
gaan aan. Klagen wij zelf over ondank
baarheid der wereld, laat ons dan eerst
eens vragen, of die ondeugd nimmer
de onze is geweest? Zou het niet meer
malen zóó met ons geweest zijn?
Misschien zullen wij tegen eene her
haling daarvan gemakkelijker kunnen
waken, wanneer we de hoovaardige ge
dachte weten te velbannen, die zich zoo
vaak aan ons opdringt: dat wij door
ons zeiven zijn die wij zijn. Yan den
aanvang van den levensweg zijn wij
geholpen en gesteund. Er is geen hulpe-
loozer schepsel dan de mensch. Een ge
heel beschavingswerk is aan ons verricht.
Wat zou het geweest zpn, als de men
schen onzen arbeid niet hadden begeerd,
als kracht, gezondheid en geschiktheid
ons deel niet waren geweest?
Wij hebben misschien verbazend veel
vlijt en inspanning betoond, hebben
braaf en zuinig geleefd; maar wat zou
•Zjj leeft*, beweerde Lady Carley, »daar
beu ik zeker van. Ge hebt haar niet ge
kend zooals ik haar gekend heb. Zg heeft
een krachtige gezondheid en om de hand
aan zichzelf te slaan, daartoe bezat zg te
veel moed en wilskracht.c
>Misschien! De strjjd om het bestaan
heeft wel meer den sterksten wil gebro-
het ons zonder die hulp en dien steun
gebaat" hebben
Niets natuurlijker dan, wanneer we
de dankbaarheid niet als een deugd
beoefenen, maar als een eigenschap, een
echt menschelpke eigenschap in ons
trachten op te nemen.
Dat die eigenschap geenszins alge
meen is, zullen we wel steeds blijven
ervaren, wanneer we goed doen en wel
daden verspreiden, wanneer we schra
gen en helpen.
Dat mag ons nimmer van het beoe
fenen van weldadigheid afschrikken.
Immers, dkn zouden we er toe komen,
ons hart ook voor de dankbaren te
sluitendan zouden wij gevaar loopen,
aan hardheid en zelfzucht ten prooi te
worden. Duizendmaal beter is het, een
enkele maal eens een minder aangename
ervaring op te doen.
Is die ervaring de onze, en dat zal
ze zeker wel eens zijn, welnu, zij leere
ons voorzichtigheid, maar voere ons niet
tot onmenschlievendheid. Wij mogen
nooit tot een uiterste vervallen, nooit
een stelsel toepassen waarin, zooals men
zegt, de goeden het met de kwaden
moeten bekoop m. Ten slotte staat het
toch altijd vast, dat onze menschlievende
hulp een dankbaar mensch zou kunnen
maken, en dit zou inderdaad het heer
lijkste resultaat van ons handelen zijn
Buitenland.
Op een desbetreffende vraag verklaarde
de Belgische Minister van Financiën, dat
op de noordelijke grenzen een streng toe
zicht wordt uitgeoefend om clandestienen
invoer van vee tegen te gaan. Op een an
dere vraag verklaarde de Minister van Land
bouw, dat de overeenkomsten tnsschen de
Belgische en Nederlandsche regeering in
zake den in- en uitvoer van vee in de grens
plaatsen niet zeer vatbaar scbjjnen voor
veranderingen, ten minste op hetoogenblik
niet.
Niet minder dan 23 uitgevers, drukkers
en verkoopvrs van onzedeljjke prenten zjjn
door de rechtbank te Brussel veroordeeld,
een zelfs tot 5 maanden gevangenisstraf en
1200 francs boete en de overigen tot straf
fen van 2 maanden tot 26 francs boete,
degenen die nooit veroordeeld zjjn, voor
waardelijk.
onverschillig, dat Bertha eindeljjk na zoo
vele maanden vergeefsch zoeken gevonden
is? Eindelijk zag ik haar weder, in armoede.
O, die gedachte berooft me bjjna van mjjn
verstand 1<
Hij was opgesprongen en liep zoo opge
wonden de kamer op en near, alsof hjj wer
kelijk niet goed bjj het hoofd was.
•Bljjf bedaard, Victor,sprak Lady Car
ley. »Het is niet goed, dat ge ja zoo opwindt.
Wjj zjjn natuurlijk bjjna eren verheugd als
gjj zelf zjjt. God zg gedankt, dat ge haar
levend en gezond hebt teruggevonden. Wat
moet er nu gedaan worden
Wat!* riep hjj verwonderd uit. »Wel,
wat anders dan morgen naar dat modema-
garjjn gaan en haar halen
>Haar halen, mjjn kind? Ea waarheen
dan? Naar hier?* vroeg Lp.dy CarLy zacht.
Zjjn bleek gelaat werd nog bleeker, hjj
zonk weder op een stoel nader, en tranen
kwamen hem in de oogen.
Vergeef het me, Victor 1 ik had dat niet
moeten vrageD. Ik weet, dat dit toch nooit
kan gebeuren, ik heb het niet zoo gemeend.
Ik zal alles doen wat ge wilt. Ik zal haar
gaan spreken en haar hier brengen als ze
wil.«
Waarom zou zjj niet willen vroeg hjj
hartstochtelijk. «Waarom dat woordje als?
Zjj is mjjn wettige vrouw zjj is gravin
NortonDenkt n, d&t ik haar aan armoede
bjjna ten prooi alleen aan haar lot zon over
laten? U moet baar overreden, zjj moet naar
hier terugkeeren Ic
Zjjn vreeseljjke opgewondenheid verschrik
te Lady Carley nog meer dan zjjn neerslach
tigheid van daareven. In haar vertwijfeling
keek zjj radeloos naar haar nicht Blanca,
die haar dadel jjk te hnlp kwam met haar
kalme vastberadenheid, die door jarenlang
ljjden geoefend was.*
Een grootsch plan is ontworpen, n.l.
Parjjs tot zeehaven te maken en diepgaande
schepen, die nu niet verder dan Ronaan
kunnen komen, voor Parjjs te brengen.
Sedert 1881 heeft de ingenieur Bouquet de
la Grye voor dit plan gejjverdin 1885
werd voor de hestudeering ervan een comité
gevormd, onder voorzitterschap van vice-
admiraal Thomasset.
Volgens het voorloopig ontwerp zal de
Seine over 185 kilometer tnsschen Parjjs en
Ronaan op 35 meter breedte en 6.20 meter
diepte worden gebracht, met twee afsnij
dingen van bochten, de eene dicht bjj Parjjs,
de andere bjj RonaaD, om de vele spoor
wegbruggen te vermjjden. De Seine wordt
tnsschen beide steden gekaualiseerd door
verdeeling in 5 panden met schutsluizen.
De kosten zjjn op 150 millioen franks ge
raamd, tot dekking waarvan per ton 3 frs.
kanaalgeld en 25 centimes loodsgeld zal
worden geheven. Het plan is reeds gernimen
tjjd aanhangig, maar thans wil men krach
tige pogingen in 't werk stellen om het
uit te voeren.
De oudste der dokters van Montpellier
en waarschjjnljjk van heel Frankrjjk, dr.
David, is dezer dagen 103 jaar oud gewor
den. Hjj werd 10 Februari 1800 te Mur-
vialles geboren en oefende tot zjjn 98ste
jaar te Grobels de geneeskunde nit; daarna
ging hjj wonen bjj zjjn dochter te Mont
pellier. Hjj heeft nog altjjd een goeden eet
lust en maakt dageljjks zjjn wandeling. De
heer David verzekert zjjn lange leven te
danken te hebben aan zjjn verbljjf in de
buitenlucht en aan zjjn matigheid. Twee
maal is hjj ernstig ziek geweest; toen bjj
73 jaar was, kreeg hjj den typhus en twin
tig jaar later longontsteking. Hjj is een
specialiteit in miltziekten en ook nu nog
komen vele zieken hem raadplegen.
De bekende luchtreiziger Santos Dumont
laat thans te Neuilly een groote schnnr
bouwen, waarin hjj van plan is 6 ballons
te bergen. Binnen een maand zullen de
werkzaamheden afgeloopen zjjn, waarna 't
publiek in de gelegenheid gesteld zal wor
den ballons en rchuur te bezichtigen. Een
der luchtschepen, die de heer Dumont thans
laat vervaardigen, zal 12 personen kunnen
medevoeren en is door den ontwerper »om-
Bljjf toch vooral bedaard, Victor,* sprak
zjj op bjjna gebiedenden toon, >maak je
zenuwen nu niet nog meer van streek met
zoo te spreken. Het maakt je ziek en on
bekwaam voor verder handelen. Wat je
vrouw betreft, alles zal gebeuren, wat je
maar begeert, doch vergeet niet, dat je
volstrekt geen gezag meer over haar hebt.
Dat hield op in hetzelfde oogenblik dat je
haar verliet. Reeds eenmaal weigerde Bertha
allen bjjstand, die j? haar aanbood. Ook
thans zal zjj alles afwjjzen, als de strgd om
het bestaan haar niet toegevender heeft ge
maakt.*
•Ga niet voort. U weet niet, wat ik ljjd
O, was de dag maar aangebroken, dat zjj
alles weten mag, dan
Tranen verstikten zjjn stem, terwjjl hjj
zjjn gelaat met zjjue handen bedekte.
Er heerschte eenige oogenblikken een
diepe stilte in het vertrek.
Victor,* begon toen Blanca weer, »het
zou beter zjjn, als je mg liet gaan in plaats
van tante Elisabeth. Ik vrees dat haar krach
ten het niet toelaten en ik wil even grarne
als zjj mjjn uiterste best doeu om haar te
overreden. Ik zal al het mogeljjke doen om
Bertha tot je terng te brengen, maar hoop
niet te veel.*
•Niet hopen? niet hopen?* riep hjj smar-
teljjk getroffen uit. Niet hopen na zoo'n
lange pjjnljjke vrees? Oh, ik verdraag het
niet langer. Als zjj niet door vertrouwen
in mjj kan teruggebracht worden, dan moet
de waarheid dit doen. Wat beteekent de
belofte, door een stervende afgedwongen,
tegenover hstgeen ik moet ljjden voor haar,
die ik zoo onuitsprekeljjk liefheb?*
Noch Lady Carley, noch Blanca gaf daar
antwoord op. Wat konden zg daarop ant
woorden?
Toen zjjn smartelgke opgewondenheid
nibus-ballon* genoemd. Hjj is van plan bin
nenkort hiermede kleine uitstapjes te maken
over het Bois de Boulogne.
New-York is geteisterd door den hevig-
sten sneeuwstorm van het seizoen. Dinsdag
middag was er 10 duim sneeuw gevallen.
Meer dan 5000 menschen waren bezig, de
straten schoon te vegen. Het spoorwegver
keer ondervond groote vertraging en op vele
plaatsen lagen telegraafpalen om. De storm
heeft in alle oosteljjke en centrale staten ge
woed. Boston en Philadelphia hebben bjjv.
even veel geleden als New-York.
Het is bitter kond en de thermometer
daalt nog steeds.
In -de Canadeesche provincie Ontario is
een sneltrein van den Grand-Trunk-spoor-
weg bjj Whitben van een hoogte gestort.
Dertig menschen zjjn gewond.
Volgaas de »N. Fr. Pr.« is in h<?t Oos-
tenrjjk8ch-Ru88i8che voorstel, dat deze week
bjj den Sultan zal warden ingediend, geen
sprake van een nieuwen gouverneur over
Macedonië, maar wel van een inspecteur,
die door den Saltan benoemd zal worden.
Deze zal voor een zeker aantal jaren worden
aangesteld, zoodat hjj niet naar willekeur
vroeger ontslagen kan worden. De fiuan-
cieele hervorming zal hoofdzakeljjk daarin
bestaan, dat de inkomsten der drie Mace
donische provincies voor de behoeften van
het land zullen worden besteed en dat
alleen het overschot in de Turksche schat
kist zal vloeien. Dit geldt vooral van de
tienden, dia in den tegenwoordigen vorm
zeer drukkend zjjn. De Banque Ottomans
zal de controle over de fiaancieele hervor
mingen krjjgen.
De «Prester Lloyd* deelt officieus mede
dat, naar de stemming bjj de Europeesche
kabinetten te oordeeleD, alle mogendheden
welke het tractaat van Berljjn hebben on-
derteekend, hun instemming zullen betuigen
met het hervormingsprogram van Oosten-
rjjk-Hongarjje en Rusland met betrekking
tot Macedonië. »Deze voorstellen zullen
vervolgens als de raad van Europa aan den
Saltan worden voorgelegd en het optreden
ten gunste van hervormin *en in Macedonië
zal zoodoende tot een zaak van Europa, een
zaak van den vrede worden verheven.*
was overgegaan in doffe neerslachtigheid,
liet hjj zich overreden om niet naar zjjn hotel
in Londen terug te keeren maar den nacht
in de villa door te brengen dan zou Blan
ca den volgenden morgen daieljjk met hem
meegaan.
Zoodra hjj ter ruste was, keken de beide
dames elkaar met bezorgdheid aau.
Zjj zal niet meekomen, zeide Lady Car
ley op doffen toon. Ik ken haar beter dan
hjj ze kent! ik laat mjj door zjjn hoop
volle verwachtingen niet madesiepen. Ge
znlt zien, zjj komt niet!*
Schjjnbaar geheel kalm verscheen graaf
Norton den volgenden morgen aan het ont-
bjjt. Bjj het daglicht kon mea eerst goed
zien hoe vervallen zjjn gelaat was. Ook kon
men duideljjk bemerkea, dat hg eren wei
nig hoop koesterde als tante Elisabeth.
Zwaar gesluierd stapte Blanca Norton in
het rjjtsig en reed met hem naar Oxford-
street. Niet verre van het modemagazjjn
liet de graaf stilhouden.
•Ik zal hier wachten,* zeide hjj. »Als zjj
met u meegaat, neem daa eeu rjjtuig en
rjjd met haar naar de villa. Wat wjj dan
verder doen zullen, weet ik nog niet. Als
zjj niet mee wilkom dan weer hier, iaa
ga ik met n mee naar hnis.*
Blanca knikte even en richtte toen haar
schreden naar het modemagazjjn. Haar hart
klopte met dubbele slageu, toen zjj daar
binnen trad en naar juffrouw Staart vroeg.
•Ik wezschte haar gaarne een oogenblik
onder vier oogen te spreken. Zou dit mo-
geljjk zjjn?* sprak zjj en liet onbemerkt
een goudstuk in de han i der winkeljuffrouw
gigden. Dtze opende na dadeljjk een zgdenr
en liet haar een ledige' kamer binnengaan.
Weest n zoo goed, hier een oogenblik te
wachten, ik zal baar dadelgk bier zenden.*
jjSjt ff
S££Su
Wordt vervolgd