Hel Land van Hensden en illena, de Langstraat en de Bommelerwaard.
M 2195.
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
WOENSDAG 4 MAART.
1903,
Dit blad verschat WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per S maanden f l.OO.
franco per post zonder prjjsverhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiên van 16 regels 50 et. Elke regel
meer 7*/i at. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiên worden tot Dinsdag- en Vrjj dagavond
ingewacht.
Buiten] and.
De »Tel.« schrijft:
De officieele ambteding van het door
den Duitsehen Keizer zóó vriendeljjk-afge-
stane standbeeld van zjjn voorrader, Fre-
derik den Groote aan de Vereenigde Staten
van Noord-Am erika, welke aanbieding
blijkens een telegram uit Berljjn op 1 Juni
van dit jaar was bepaald is uitgesteld
tot het volgend jaar. Het excuus, door
baron Speck von Sternborg, den Duitsehen
gezant te Washington, aangevoerd, (het
nog niet gereed zjjn van het Departement
van Marine) is t e doorzichtig dan dat wjj
niet naar andere motieren zouden zoeken,
waardoor wjj de verschuiving van deze
vriendschapsbetuiging zouden kunnen ver
klaren.
En dan, dunkt ons, is de verklaring,
door de »New-York Herald* aan de hand
gedaan, geenszins verwerpelijk. Volgens dit
blad toch heeft de Duitsche gezant, hoe
kort hg ook nog in zijne nieuwe functie
werkzaam moge wezen, met bjjzondera op
lettendheid de gezindheid van het Ameri-
kaansche volk tegenover Duitschland na
gegaan en wel met dit gevolg, dat hg
tot de overtuiging is gekomen, dat de
hartelijkheid, van den kant der Yankees
althans, niet zóó groot is, dat de officieele
aanbieding, als een internationaal succes
zou kunnen gerekend worden.
Het Amerikaan8che volk wantrouwt de
politiek van Duitschland en is geenszins
verlangend geschenken van den Duitsehen
keizer aan te neman.
De Duitsche gtzant is er dan ook van
overtuigd, dat een Regeeringsvoorstel, waar-
bjj crediet werd aangevraagd, om de Duit
sche legatie, welke het standbeeld zou ver
gezellen, waardig te ontvangen, hoogst
waarschijnlijk aanleiding zou geven tot
vertoogen en uitlatingen, die geenszins
zouden getuigen van veel vriendschap voor
Duitschland
Men ziet het, de bewering door de En-
gelsche pers tjjdens het Venezolaansche
conflict met zóó groote hardnekkigheid
volgehouden, «h door Rusland onderschre
ven, n.l. dat Duitschland geen ander do«l
voor oogen bad dan aan de Amerikaansche
Monroe-leer haar kracht te ontnemen en
Engeland en Amerika van elkander te
verwijderen, begint in de Vereenigde Staten
na te werken
FEUILLETON.
47)
Deze verdween met een buiging. Wat
klopte Bertha's hart. Daar ging de deur
open en Anton zei:
»Mijnheer de graaf verzoekt u binnen
te komen.*
Blanca drukte haar stormachtig aan haar
hart en kuste haar. Toen bracht zjj haar
tot aan de deur on bleef achter.
Bertha ging binnen en stapte werktui
gelijk voorwaarts. Daar sloeg zjj de por
tieres open en man en vrouw zagen
elkander weder.
Graaf Norton lag op een ottemane, de
kamer was in het halfduister gehouden,
doch Berths zag toch zeer goed hoe bleek
hg was. In het midden van het vertrek
bWf zjj staan.
>Wenscht u mg te zien, Graaf Norton?*
vroeg zjj koel.
»Bertha!«
Dat woord deed haar verblaekenhet
was een kreet die haar door de ziel ging.
»Het doet mg werkelijk leed u lijdende
te zien. Ik hoop, dat hat ongeval geen
nadselige gevolgen voor u zal hebben,*
zeide zg, terwjjl zg haar aandoening ver
borg en het haar gelakte op denzelfden
koelen toon te spreken als te voreD.
Met moeite richtte de graaf zich een
weinig op en keek haar onuitsprekelijk
droevig aan.
Bertha,* riep hg met dezelfde hart
verscheurende uitdrukking ia zjjn stem,
Bertha vergeef mg, heb medelijden met
Francis Hirtzel, de jonge man, die van
anarchistische bedoelingen verdacht, te New-
York in hechtenis was genomen, is alweer
op vrjje voeten gesteld, »raet een ernstige
berisping.* Het complot tegen president
Loubet en andere staatshoofden, waarin
Hirtzel betrokken heette te zjjn, zal dus
wel alleen in de verbeelding der Amerik.
journalisten bestaan hebben.
Het is de politie reeds gelukt den dief te
vinden en gevangen te nemen, die den op-
zienbarenden diefstal heeft gepleegd in de
Izaaks-kathedraal te Petersburg. Het is een
zekere Konstanski, de zoon van een geeste
lijke, een verloopen sujet, 42 jaar oud. Hjj
was vroeger schrjjver aan een der departe
menten.
Op den avond van den diefstal was Kon
stanski, na langen tjjd onder water te zgn
geweest, plotseling naar huis gekomen, met
gescheurde kleeren en een sterk bloedenden
elleboog; hjj verborg zorgvuldig een pakjs
voor zgn vrouw. Den volgenden dag reisde
hg naar zgn geboortedorp in 't gouverne
ment Nowgorod. Het schjjnt dat zgn eigen
vrouw de politie op zgn spoor heeft gebracht,
toen zg het bericht van den diefstal in de
krant gelezen had.
De politie begaf zich dadeljjk naar be
doeld dorp en nam den dief gevangen, die
spoedig alles bekende. De stralenkrans van
de Heilandsbeeltenis had hjj in stukken ge
broken om er de steenen uit los te krjjgen.
Hjj had het gestolene verborgen in den kel
der van het huis, waar zjjn moeder woont.
Hat zjjn in het geheel 79 steenen, waarvan
er een 50.000 Rbl. waard is. Er ontbrak
geen enkele steen en ook zgn alle stukken
van de stralenkrans gevonden; alles te samen
had de dief in een kistje gedaan.
Het bljjft een raadsel, hoe de bewakers
van de kathedraal, die in het kerkeschip
zelf op verschillende plaatsen slapen, niet
wakker zgn geworden van het geraas, dat
de inbreker heeft moeten maken toen hg 't
venster indrukte, waardoor hg gekomen is,
terwgl hjj ook nog de dikke glazen plaat
had stuk te slaan, waaronder het heiligen
beeld bewaard wordt. Maar toch schgnt aan
medeplichtigheid der wakers niet te mogen
worden gedacht, en ook schjjnt vast te staan,
mg! Ge haat me nu, maar ge zoudt
zoo hardvochtig niet zjjn, als ge alles wist!*
Hjj raakte haar rechterhand met de
zjjne aan, terwgl zjjn oog een blik uit het
hare zocht op te vangen. Een steen zou
verteederd zjjn en Bertha
»Ik heb diep medeljjden met je, Victor,*
zei ze zacht, »maar vergiffenis schenken
dat kan ik nietZoo engelachtig goed
ben ik niet, dat ik je den smet kan
vergeven, dien je op mjjn leven hebt ge
worpen, neen nooit.*
Hjj drukte de beide handen voor zgn ge
laat, terwgl hjj heesch en benauwd begon
te hoesten.
»Het zou beter geweest zjjn, als men mjj
stil had laten heengaan,* begon zg weer.
»Ge zjjt ziek en mjjn bjjzjjn windt je noo-
deloos op. Er werd mjj gezegd, dat je me
iets wilde verzoeken. Laat dat verzoek ach
terwege, ik moet het toch weigeren!*
»Een enkel verzoek zal je me niet wei
geren,* sprak hg en zgn gelaat heiderde
op bjj die woorden. >Ik wilde ja alleen ver
zoeken, dat ik je in mjjn stervensuur nog
eens mocht zienEer ik van deze aarde
scheid, moet ik je het duistere raadsel op
lossen en dan zal je mg vergiffenis schen
ken, dat weet ik zeker, Bertha! Ja, dat
zal je en daarom hoop ik spoedig te ster
ven. Beloof me, Bertha, dat je wil komen,
als ik je laat roepen!*
»Dat beloof ik,« antwoordde zjj, »en ik
zal woord houdenMaar nu vaarwel
Victor!* Zonder antwoord af te wachten
keerde zjj om. Er volgde haar een zucht,
die haar bart ontroerde, maar zjj keek niet
uiter om. De portièrea vielen dicht, toen de
deuren graaf Victor Norton was weer
alleen.
Zg, die door het woord des priesters voor
dat de schelm geen medeplichtigen of hel
pers heeft gehad.
Hat is niet te verwonderen dat al wat
om en bjj Marokko voorvalt overdreven of
onjuist wordt overgebracht. Zoo ook het ge
val met de overrompeling van eeu Fransch
konvooi in het zuiden van het departement
Oran, bjj de Marokkaansche grens.
Er is nu een brief gekomen uit Duveyrier,
de plaats, waar eene Fransche bozetting
ligt, dicht bjj de Marokkaansche plaats
Figuïg, gedateerd van 20 Februari. Alhoe
wel het verlies ernstig is, bljjkt men hier
te doen te hebben met een troep roovers
herkomstig uit Marokko (zonder overdrjjving
is een groot deel der bevolking van dat land
onder die rubriek te rangschikken) en wat
zorgeloosheid van de zjjde der Fransche au
toriteiten.
Het konvooi bestond uit ongeveer 200
beladen kameeten en werd beschermd door
een 25-tal inlanders, gewapend met jacht
geweren en enkele Gras-geweren, terwjjl de
achterhoede uit 15 man bestoud met een
kleinere groep kameelen. Een vrjj onbedui
dende macht dus tot begeleiding van muni
tie en andere legerbenoodigdheden. Dat
troepje is overvallen door circa 250 Marok
kanen, allen te voet, en gewapend mat
Winchester-geweren (misschien west de cor
respondent van de Times te Tandzjer wel
hoe die gewereu in handen dier bandieten
komen.) Het was dus niet twjjfelachtig wat
de uitslag van dien óngeljjken strjjd zou
wezen. Het konvooi is natuurljjk bemach
tigd en wat er van het «scorte niet neer
geschoten was, ging op de vlucht. De brief-
schrjjvar uit ^uveyrier meent ta weten dat
die aanslag, en mear andere op kleiner
schaal, georganiseerd was door Moslemsche
geesteljjken van den stam der Doeï Menia
en der Oeled-Dzjerir. Hg komt tot die ver
onderstelling omdat denzelfden dag «en troep
van circa 1200 schapen gestolen werd en de
zeven begeleiders vermoord werden volgens
de Moslemsche voorschriften, d. w. z. het
hoofd afgesneden en naar het Oosten ge
keerd.
Mag men de berichten gelooven, die >ge-
loofwaardig* worden beschouwd, dan is de
toestand in het Zuiden niet rustig, en staat
een en ander in verband met de beroeringen
in Marokko zelf.
het laven vereenigd waren, hadden elkander
weer gezien en hadden elkander verlaten
met het bewustzjjo, dat zg elkaar nog slechts
eenmaal zouden terugzien, namalijk in het
aangez'eht van den dood.
Bertha stapte voort als in een bangen,
somberen droom. Wat Lady Carley of Blan
ca zeideu, hoorde zjj wel, maar zg begreep
het nauweljjks. Eóa ding wist ze goed: zg
bleef onveranderlijk bjj hsar besluit.
En toen trad zjj naar buiten, in de frissche
lucht van dien heerljjken morgen, waarvan
zjj echter de schoonheid niet opmerkte. Het
stormde in haar binnenste en allerlei her
inneringen kwamen daardoor weer boven
van lang vervlogen dagen, van haar droo-
men van geluk en liefde!
XXXIY.
Zonder eigenljjk te weten wat zjj deed
volgde zg de roepstem van haar plicht, die
haar naar Oxfordstreet riep. De oude tred
molen des levens kwam weer in beweging,
den ganschen dag vloog de naald rusteloos
in haar hand op en neder. Dikwjjls genoeg
kwam haar daarbjj het vervallen gelaat van
Victor voor den geest, meermalen meende
zg den kreet te hooren dien hjj uitte, toen
hg haar wederzag en onmerkbaar werd zg
tot medeljjden gestemd.
De eene week verliep na de andere. Het
ontging haar aandacht niet, dat zg alle
avonden op korten afstand gevolgd werd
tot dicht bg haar woning. Zjj wist wie dat
was. Zjj begreep ook, waarom Victor dat
deed, hjj wilde haar voor mogeljjke belee-
digingen beschermen en waande zich on
bemerkt.
Omstreeks het midden van September
vermiste zjj plotseling haar beschermer. Zjj
begreep daaruit, Gat hem iets moest zgn
Van een buitengewoon troepenvervoer is
echter niets bekendsoldaten zgn trouwens
ook in voldoend aantal aanwezig om, zoo
noodig, krachtig op te treden. Men heeft
hier in hoofdzaak te doen met een beweging
van Moslems tegen de Christenen en er wordt
beweerd dat de welwillende uitspraak van
de jury te Montpellter eenigèn invloed heeft
gehad op dien toestand.
De Engelsche mailtrein van Cornforth
naar Whitehaven, op de Furne9sljjn, is
Vrjjdagmorgen op de Brug over de Leven
rivier, dicht bjj Hl verston, door den storm
voor een groot deel uit de rails geworpen.
De trein had wegens eeu defect aan de
machine moeten stilstaan. Twee-en-dertig
personen werden gewond. Een vrouw en
twee kinderen worden nog vermist; men
vreest, dat zg in de rivier zjjn gewaaid.
De ongewonde passagiers, die zoo gauw
mogeljjk uit de omgevallen rjjtuigen tracht
ten te komen, konden van den wind niet
Hljjven staan. Sommigen kropen op handen
en voeten naar Ulverston.
Op het eiland Man is groote schade aan
kerken en andere gebouwen toegebracht.
De Engelsche bladen gaan nog steeds
voort met het publiceeren van allerlei ram
pen, door den jongsten storm op de kusten
der Britsche eilanden aangericht. De Britscha
visschers- en koopvaardjjvloot werd zwaar
geteisterd, en de zeerampen, van welke aan
het Centrale Leyds-bureau te Londen op
gave werd gedaan, waren zoo talrjjk, als in
jaren niet was voorgekomen.
In het noorden van Ierland en het wes
ten van Schotland bereikte de stormwind
een snelheid van 70 tot 80 Eng. mijten per
uur.
Een zeer merkwaardig onheil trof de
»Menai Suspension Bridge,* die Carnar
vonshire met Anglesey verbindt. Deze brug,
werd door den razenden storm uit haar ver
band geblazen.
Dit had tengevolge, dat een twintigtal
telegraafdraden afknapten, zoodat de tele
grafische gemeenschap met Ierland verbro
ken werd.
Te Falmouth werd een groot stoomschip
op de kust gedrevende bemanning kon
worden gered, dank zjj de goede werking
van het vuurpjjl-apparaat.
De reddingsboot van New-Brighton bracht
overkomen. En dit was ook zoo. Dikwjjls
keerde hjj eerst laat naar huis terug. Dan
volgden wel koortsige, «lapelooze nachten
en dagen, waardoor hjj zich uitgeput ge
voelde, maar als 't avond werd, kesrde bg
altjjd trouw naar zjjn post terug, zo lang
zgn voeten hem dragen konden.
Zjjn jeugdige krachten hielden het lang
vol tegen zgn vjjand, den dood; maar
eindelgk was die kracht genoeg ondermjjnd.
Op zekeren morgen kon hjj niet meer op
staan, hjj moest bljjven liggen.
Anton, zjjn kamerdienaar, onderrichtte
dadelgk Lady Carley en Blanca Norton en
ontbood een dokter.
Deze onderzoeht den patiënt nauwkeurig
en verklaarde, dat graaf Norton nog hoog
stens drie weken te leven had.
Hoe schitterden Victor's oogen, toen hg
dit hoorde Er speelde een glimlach om zgn
lippen, een edele kalmte sprak uit zgn ge
laat. Zwjjgend stonden Lady Carley en
Blanca bg hem, terwgl haar hart van droe
fenis dreigde ta barsten.
Nu waren ze weer thuis, in Cheshire.
Met de grootste voorzichtigheid was de zieke
naar het slot Northminster overgebracht.
Hjj verlangde uitdrukkelijk op zgn erf-
slot te sterven en men gaf gaarne aan zgn
verlangen toe.
De krachten van den graaf namen snel
af, zgn einde naderde meer en meer.
Den laatsten dag van de Septembermaand
kwam de dokter nog eens bjj hem.
»Wjj moeten ons voorbereid houden op
het ergste,* zeide hjj. »De wetenschap ver
mag hier niets meer. Zgn dagen zgn geteld,
ja, eig6nljjk de uren!*
De zieke richtte het hoofd op en den
dokter kalm aanziende, fluisterde hjj
de bemanning van het gestrande schip »Fin-
gal* in veiligheid; het aantal geredden be
droeg 32.
Prachtig hielden zich ook de bemannin
gen der reddingsbooten te Maryport en te
Netherthon.
Geweldige hooga zeeën richtten in het
Kanaal schade aan; vooral Dover heeft hat
moeten ontgelden. De Fransche kust werd
eveneens fel geteisterd.
Vrjjdag is in den hevigen storm op de
kust van Bretagne nabjj Feuntenet vergaan
het Engelsche stoomschip Ottercaph, thuis
behoorende te Sunderland. Het was een
kolenschip van slechts 546 ton. Men ver
moed dat er 30 man, passagiers en equipage,
aan boord waren, die vermoedeljjk allen
verdronken zgn. Zeven ljjken zgn tot dus
ver gevonden.
Het schip sloeg stuk zoodra het op de
kust liep.
Het Siciliaansche rooversbedrgf mag ge-
vaarljjk wezen, het is ook buitengewoon
loonend. De grondeigenaar Spano, die ruim
veertien dagen geleden in de buurt van
Marsala door roovers aangehouden en naar
de bergen meegesleept werd, heeft hun, om
weer losgelaten te worden, 250,000 lire
moeten betalen. De eisch der roovers was
aanvankeljjk 500,000 lire. Zjj stelden zich
ten slotte met de helft daarvan tevreden,
maar stonden er op, dat zjj in klinkenden
munt betaald zouden worden, - bankbil
jetten, als zjjnde soms valsch, weDschten
zjj niet in betaling aan te nemen. Spano
keerde daarop naar Marsala terug en werd
natuurljjk dadeljjk door den prefect, die
vergeefsche moeite gedaan had om hem met
geweld uit de handen der roovers te be-
vrjjden, omtrent zjjn avontuur ondervraagd.
Maar Spana weigerde beslist eenige inlich
ting te geven, aangezien hjj met de dood
was bedreigd, wanneer hg zich vóór 3
Maart ook maar met een woord over de
zaak uitliet. Men vermoedt, dat de roovers
reeds op weg zjjn naar het buitenland. Hun
hoofdmannen behooren waarschijnljjk tot
de aristocratische kringen van Marsala.
De Venezuelaansche opstandelingen heb
ben zich, na een gevecht van twaalf uren,
meester gemaakt van de stad Carupano,
de woningen geplunderd en tal van inwo-
»Vergist ge u niet, dokter? Hffi ik nog
slech's weinige dagen te leven?*
>U wenecht de waarheid te vernemen,
graaf Norton,* antwoordde de geneesheer
ernstig, >eu daarom moet ik u zeggen: Er
is voor u geen redding meerSluit de re
kening van uw teven af, want dit loopt
ten einde.*
Met een glimlach op de lippen en ver
licht van hart keerde hjj het gelaat naar
zjjn tante en sprak:
>Eindeljjk, eindeljjk mag ik haar weder
zien, eindelgk kan ik haar alles zeggen wat
mjj zoo drukt! Ik dank den goeden God
voor deze weldaad! Tante, roep Bertha!
dadelgk
Dienzelfden avond vertrok Blanca Norton
met den sneltrein naar Londen. Voordat het
modemagazgn werd geopend, stond Blanca
den volgenden morgen voor de deur Bertha
af te wachten. Deze kreeg een somber voor
gevoel, toen ze Blanca reeds in de verte be
merkte.
Zjj wisselden slechts weinige woorden en
eenige minuten later verlieten beiden het
modemagazgn van Madame Morabeau, waar
Bertha niet meer zou terugkeeren.
Nog dienzelfden avond kwamen zjj te
Chester aan. Dat was den 2den October,
morgen zouden ze precies een jaar getrouwd
zgn.
Tgdens den rit van het station naar het
slot sprak Bertha geen woord. Bange ver
wachting omtrent hetgeen zjj nu vernemen
zou en medeljjden deden haar hart met ver
dubbelde slagen kloppen.
De avond viel, toen zjj voor het slot uit
stapten.
(Wordt vervolgd)
