Hel Land van Hensden en Allena, de Langstraat en de Bommelerwaard. M 2198. Uitgever: L. J. VEERMAH, Heusden. ZATERDAG 14 MAART. 1903. Voor- en achteruitgang. VOOB UMQ VAN ALTEN*' Dit blad verschat WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.00. Franco per po«t zonder prjjs verhooging. Afzonderljjke nummers 5 cent. Advertentiën ran 16 regels 50 et. Elke regel meer 71/, ct. Groote letters naar plaatsruimte. Adrertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond ingewacht. Men zegt wel eens van iemand, die het zeer goed heeft, dat hem de brood kruimels steken. Wat de uitdrukking beteekent is vrij algemeen bekend. Wan neer al ouze wenscheu voorkomen wor den, wanneer aan al onze begeerten oogrenblikkelijk wordt voldaan, dan zijn wij licht geneigd om alles, ook het bijna onmogelijke te eischen, en wan neer dan onze wenschen schipbreuk lijden, dan achten wij ons zeiven al spoedig zeer ongelukkig en voor het weinige dat wij moeten missen of dat niet bepaald naar onzen zin is, zien wij het vele goede, dat wij genieten, of dat wij voor het grijpen hebben over het hoofd, om ons te beklagen over het ontbrekende. Zoo hooren wij in onze dagen veel klagen over zaken, waarover onze voor gangers zich niet bekommerd zouden hebben. Om een enkel paar voorbeelden te noemen, daar hebben wij het reizen. Wij zijn gewoon om ons met buiten gewone snelheid van den eenen hoek van het land naar den anderen te kunnen verplaatsen; reizen, die vroeger dagen in beslag namen, worden nu in even veel uren afgelegd. Maar juist, omdat wij zooveel gemak daarvan hebben, zijn wij veeleischend geworden; de heet hoofdige reiziger wordt doorééneminuut vertragens van den spoot trein woedend en wil den stationschef bijna te lijf. Komt hij uit den trein en moet hij verder reizen met eene diligence bijv. dan scheldt hij op de achterlijkheid van de landstreek, die het nog niet zoo ver gebracht heeft, dat zij eene spoorbaan rijk is, dan moppert hij over het schok ken van den wagen, en zou minstens een landauer willen hebben en de ge moedelijke reiziger die niet gaarne met hem in een woordenwisseling wil treden, en die in den grond van zijn hart blij is, dat hij op zoo'n gemakkelijke wijze thuis komt, praat trouw met hem mee en moet ook bekennen „dat het erg is." En toch, hoe kort is het maar ge leden, dat het stoompaard voor de eerste maal de afstanden in Europa korter maakte, en nu zucht en steunt men, als men een zoogenoemde Bummeltrein heeft, die ons iets langzamer doet voort gaan, dan een gewone trein. Ging men er die jaren groot op, dat men eene FEUILLETON. 50) Met gebogen hoofd, terwjjl heete tranen lange haar wangen biggelden fluisterde zjj «Ik beloof het u, Victor!* Na een paar uren rnst ontwaakte Victor en zag hoe de zonnestralen op het tapjjt in de kamer speelden. »Doe het venster open, Bertha, en laat de zonnestralen vrjj in de kamer stroomen, zei hp zacht. »Ik zou ze nog zoo gaarne eans zien ia haar volle schoonheid.* Zp voldeed dadelpk aan zpn verlangen en nu zond de ondergaande zon haar pur- perlicht door het venster de kamer binnen. Wat is de aarde toch sahoon, sprak bp. Hoe schoon moet het dan wel hierboven in het paradps zpn. En hp haalde diep adem, als iemand, die naar rust verlangt. >Lieveling, wat ziet ge bleek,* begon hp weer. «Ga eens in het park, de avond is zoo schoonHeb maar geen zorg over mp. Ik zal trachten een beetje te slapen. Zp drukte nog een innigen kus op de lip pen van haar echtgenoot en ging. In later dagen deed het haar nog goed, dat zp zoo van hem gescheiden was, terwjjl hp haar lachend naoogde. Bertha ging werktuigelijk de trap af en het park in, maar zp bleef naawelpks vjjf minuten weg. De duisternis was in de kamer in die weinige oogenblikken snel toegenomen. Zp trad naar het bed, waar graaf Norton met diligence had, nu is eene diligence een teeken van achterlijkheid en men schaamt er zich bijna voor te bekennen, dat men op eene plaats woont, die slechts te bereiken valt door middel van eene omnibus. Eene andere zaak, die trouwens met het reizen in verband staat, waarover wij nog al eens uit ons humeur zijn, is de post. Onze oude medeburgers her- ioneren zich nog wel den tijd, dat een vrouwtje met een mandje aan den arm de brieven en de kranten bezorgde. Als zij om negen uur begon en zij was om twealf uur klaar, dan had zij zich al zeer verdienstelijk gemaakt en zich zelf te goed gedaan, want hier en daar werd nog al eens halt. gemaakt om een kop koffie te gebruiken of een snuifje te nemen of een praatje te maken over Piet of Klaas, die haast alle weken een brief kreeg, en de krant werd door een nieuwsgierige ook al eens ingezien. Nu zijn wij ongedurig als de post vijf minuten over den tijd aankomt, als de snelle boden worden opgehouden door een bekende of een belangstellende en wij zoodoende onze correspondentie wel eens een kwartier later ontvangen dan gewoonlijk, ook op dat punt zijn wij verwend en erg ook. Een derde punt, waaromtrent wij erg verwend zijn is het licht. Elke zestiger weet het, hoe wij ons vroeger moesten behelpen met een eindje vetkaars, die telkens gesnoten en een walmende olielamp, die telkens uitge haald moest worden. Bij zoo'n licht zat dan een heel huisgezin den arbeid te verrichten en men klaagde niet, want men was niets beters gewend. Maar kom daar nu eens om. De walmende olielamp, die allerlei onwelriekende geu ren van zich afgaf, sleept hoogstens nog een treurig bestaan voort als keuken lamp. Zij werd vervangen door was kaars, compositiekaar3, Argundlamp, moderateur, petroleum, gas, electrisch licht. Het electrisch licht is nog niet op elke plaats van eenige beteekenis verkrijgbaar, maar gas vindt men in elke kleine stad of groot dorp. En zijn wij nu tevreden Het mocht wat. Laat de gas maar eens wat ongestadig bran den, laat zij maar eens wat onaangenaam rieken, dadelijk volgen er klachten en hoewel wij ons verheugen in een over vloed van licht, waarvan onze groot vaders z'ch geen denkbeeld konden vor men, toch morren en brommen wij gesloten oogen rustte. Zp dacht, dat hp sliep maar hoe dichter ze bp hem kwam, hoe meer zp verbleekte. En toen begreep za het. Snikkend zonk ze bp het bed op de knieën. Het moede lichaam had afgestreden Graaf Victor, de laatste van zpn geslacht, was heengegaan. XXXVI. Twee jaren nadat graaf ViGtor ontslapen was, stak in de maand Augustus een mail boot van de Cnnardlpn in zee. Deze boot bad veel passagiers aan boord, geen hut, geen plaats op het tusschendek was onbe zet gebleven. Uit alle werelddeelen waren hier menschen samengestroomd en spoedig was ieder nieuwsgierig om te zien, welke reisgenooten zp had. Hoofdzakelijk door haar jeugd en schoon heid trok een dame de algemeene aandacht. Haar zwarte kUeding en haar fiere houding konden niet lang onbemerkt blpven. Ieder vroeg Wie is zp? Op de passagierslijst stond zp vermeld als gravin Norton. Zp was weduwe. Zoo jong nog en reeds weduwe! Zp reisde met twee kameniers. Eenigen hielden haar teruggetrokkenheid voor trots, anderen be weerden het tegendeel maar niemand waagde het haar te naderen. Op voorname wjjze wist ze zich ongenaakbaar te maken en zoo bleef ze een geheim van het begin tot het einde der reis. Ja, het was Bertha, op weg naar huis. Naar huis? Had zp dan een thuis? Op dringend verzoek van haar vader keerde zp naar Amerika terug om hem nog eens te zien. dagelijks omdat het nog niet beter is. Ook op dat punt zijn wij verwend en het ligt in de menschelijke natuur altijd te klagen en nog b?ter te wenschen, en tevreden zijn wij maar zelden of laten wij liever zeggen: nooit. Hoe meer wij van het goede hebben, hoe meer wij naar iets beters wenschen. In ééne zaak evenwel worden wij niet verwend, en dat is namelijk in ons eten en drinken. Hetgeen wij opgenoemd hebben en nog wel honderdmaal zoo veel, is beter geworden maar dat is niet het geval met hetgeen waarmede wij ons voeden. Daar bedoelen wij niet mede, dat de grondstoffen slechter zijn geworden, of dat men het voedsel niet zoo goed meer kan klaar maken als vroeger, ook daarin is vooruitgang ge komen, maar wij bedoelen, dat meer dan vroeger ons allerlei in de maag komt onder valsche vlag. Met andere woorden, dat het vervalschen van levensmiddelen, tot eene hoogte gestegen is, zooals vroe ger nooit. Zoo dikwijls wij lezen van die maaltijden in .den ouden tijd, waar bij de wijn met stroomen gedronken wordt, dan stellen wij ons voor, hoe dat nu wel zou gaan. Wanneer ons voorgeslacht op partij of bruiloft was, dan liet het zich niet onbetuigd, en het was er niet te minder gezond of levenslustig om. Zie nu eens na een drinkgelag, dagen naderhand zien de feestgenooten er dikwijls nog uit, of zij vergiftigd zijn geworden en dat is ook werkelijk het geval. Alleen was de dosis vergif niet sterk genoeg om hen te dooden, maar wanneer de feesten wat dikwijls herhaald worden, dan blijven de ge volgen niet uit. Stoute bierdrinkers had men vroeger, blozend en welgedaan zagen ze er uit, laat de scheikundige eens onderzoeken, wat de bierdrinker nu dikwijls in zijn maag krijgt. En met het eten is het al net hetzelfde. Scheikunde moeten de bakkersleerlingen kennen, zei de heer Heldt in de Kamer, dan kunnen zij zelf later zien, of zij met meel bedrogen worden. Maar de scheikunde heeft dikwijls de middelen aan de hand gedaan om te vervalschen en te bedriegen. In vele zaken zijn wij verwend en zijn wij ontevreden in plaats van dank baar, wij letten op de kleine onaange naamheden, en zien het vele goede over het hoofd, maar op het punt van eten en drinken zijn wij niet verwend, dat deed het voorgeslacht beter dan wij, en wij merken nog niet eens, hoe wij soms met ons voedsel van alle kanten beet genomen worden. Buitenland. Hp was in den laatsUn tjjd sukkelend en verlangde naar zpn kind. Na een vrjj spoedigen overtocht landde men te New-York, en vandaar reisde zp den volgenden morgen naar Sandypoint. Zwijgend verliet Bertha met haar twee kameniers de boot en reed rechtstreeks naar een bótel waar zp per telegraaf twee ka mers besteld had. Den volgenden dag bereikte zp het doel van haar reis en ruste haar voet weer op den geboortegrond. Slechts drie jaren waren er verloopen, sedert zp dien verliet. Toen zag zp de toekomst vroolpk in, nu keerde zp terug, eenzaam eu rpk aan droevige ervaring. Hoe vreemd scheen haar alles en toch hoe bekendHier waren de winkels waar zp gewoonlijk haar inkoopen deed, daar stroomde de vloed, waarop zp met Charles in de kleine boot had rond gevaren, ginds lag de heide, waar zp Char les half verstjjfd in de sneeuw gevonden had. Zou het niet beter geweest zpn, als zp toen beiden van koü gestorven waren? En daar was de plek waar hp haar in den regen verraste, en zp dacht aan zpn woorden: «Wat de toekomst u ook moge brengen, doe mp nooit eenig verwjjt.* Neen, zp had hem niets te verwijten, maar wel zichzelve. Haar levensgeluk had ze in de hand gehad en in haar overmoed had ze het prijsgegeven. En nu had ze het huis bereikt. Een grijs aard, door den ouderdom gekromd, wag gelde haar tegemoet. Met een kreet zonk zp in zpn armen en vergat alles, alles zelfs Charles! Maar na een week in het ouderljjke huis vertoefd te hebben, kwam de oude ruste loosheid weer boven. Zjj kon die alleen ver Sedert eenige dagen verkeert men in Hon- garjje in groote spanning over een familie drama te Presburg, waarin het aanzienlijke Hongaarsche geslacht Yap de hoofdrol speelt. Voor ongeveer 14 dagen vernam men, dat de schoone 26-jarige barones Aloïia Yap het huis van baren oom, baron Dionys Vajj, ver laten had, met het kennelijk voornemen zelf moord te plegen. De vader van Aloïsa, baron Aladar Vajj, was evencis zp a broeder Dionys gehuwd met een freule Draskoczy. Bp de geboorte van het meisjs stierf de moeder en werd Aloïsa in het huis van haren oom opgenomen om onder leiding harer tante opgevoed te wor- 'en. Nu hadden de beide broers door hun huwelpk een zeer aanzienlijk vermogen ont vangen, dat, wat Aladar betreft, na den dood van diens vrouw, voor zpn minderjarig kind door hem geadministreerd werddaar Ala- !ar evenwel eene zeer verkwistende levans- wjjze leidde, werd hem, op verzoek van zpn broer, door de rechtbank het beheer over dit vermogen ontnomen, en dit aan Dionys ïelf toevertrouwd. Hierdoor ontbrandde tus- <chen de twee broers eene onuitwischbare baat, en Dionys wist door zpn invloed het hem toevertrouwde kind te bewegen, nadat zjj meerderjarig was geworden, tegen haren vader een proces te beginnen, tot het geven -an verantwoording over haar vermogen, wat tusschen vader en dochter tot een vol komen vervreemding leidde. Na het verdwijnen zpner dochter heeft a baron Alada Yap onmiddellijk bp den officier van justitie een klacht ingediend, waarin hjj het vermoeden uitspreekt, dat r jne doebter het slachtoffer van e®n mis- Uad geworden is. Hp vraagt tevens een onderzoek hoe het mogelijk is geweest dat zpn broer in 't bezit van het onroerend ver bogen zpner dochter is gekomen, en waar het spaarbankboekje van haar gebleven is, waarop zjj 34.000 kr. gestort had. De po litie, die met grooten jjver een onderzoek instelde, heeft tot heden nog niet het ljjk van het meisje kunnen vinden. De huiszoe kingen hebben evenwel een brief aan bet licht gebracht van Aloïsa, waarin zp haar geten in een drukke omgeving. Zoo besloot zp dus naar New-York terug te keeren. Welke plannen had zjj voor de toekomst Geene. Zjj had slechts ééne behoefte, één aan drang zjj moest steeds van het eene land naar het andere trekken. Haar leven miste een voornaam dingeen doel. De maand September liep ten einde. Nog was Bertha in New-York. Zp ging daar om met haar bekenden van vroeger, maar nie mand van hen wist haar inlichtingen te geven omtrent de familie Stuart. Het gerucht, dat ik te Sandy-point ver nam, moet toch waarheid bevatten, dacht zij. Beatrice getrouwd en Charles naar Ca- lifornië om goud te zoeken. Daar zjj meende niet genoeg afleiding te hebben, besloot zp naar Engeland terug te keeren. Lady Carley en Blanca verwachtten haar. Zjj wilde trachten daar rust te vin den 6D baar leven in tevredenheid te slpten. De dag voor de afreis trad zjj een win kel binnen. Zp had eenige toilet-artikelen noodig en stapte voor de toonbank waarop Zweedsche handschoenen uitgestald lagen. «Welk nommer?* vroeg Bertha, terwpl zp een paar opnam. Door het halfduister in den winkel had zij den jonkman achter de toonbank nauweljjks gezien, doek nu keek zjj onwillekeurig op en de woorden bestier ven haar op de lippen. Haar hart stond een oogenblik stil, toen zpn blik den hare ont moette. Daar stond Charles Stuart. Daar zag gravin Norton in werkelijkheid den man, wiens beeld lange jaren in haar hart geleefd had en hjj was even kalm, even koel beleefd, als toen bp voor de laatste maal afscheid van haar nam. voornemen te kennen geeft zelfmoord te plegen, omdat zp geen voldoende vermogen bezat, om den man harer keuze, een lui tenant der cavalerie te Presburg, te ha wen. Daar deze bewaring van het meisje onaan nemelijk is, omdat volgens den vader het vermogen zjjner dochter meer dan 600.000 kr. bedroeg, is men te Boedapest algemeen van meening dat werkelpk een misdaad moet hebben plaats gehad, vooral ook nu het aan de politie en gendarmerie niet ge lukt is bet ljjk te vinden. Blijkens een later bericht uit Presburg is de politie er nog niet in geslaagd eenig spoor van de zoo geheimzinnig verdwenen baronesse Vajj te vinden. Maar wel heeft het ingesteld onderzoek aan het licht ge bracht, dat de door zjjn broer tegen baron Dionys Vajj ingebrachte beschuldiging vol komen onhoudbaar is. Het geheule vermo gen der verdwenen Aloïsa Yap is te zpner tjjd volkomen verantwoord. De nood in Dalmatië is langzamerhand zoo hoog gestegen, dat in een deel van het district Knin de menschen van boomschors en wilde krniden leven. Er is te Weenen waarlpk niet te vroeg een commissie gevormd om gelden voor de noodlijdenden bjjeen te brengen. De Kroatische Oadheidknndiga Yereen. heeft harerzijds besloten tot het doen van opgra vingen te Plavno, waar men merkwaardige ontdekkingen hoopt te doen, terwpl in den vorm van werkverschaffing wetenschap en liefdadigheid elkaar tegeljjkertjjd de hand reiken. Hoewel de Chineesche regeering officieel zich houdt alsot zjj van niets weet, scajjat de overheid de nieuwe troebelen in sommige provinciën toch niet onbeteekenend te ach ten. Joean-tsji-kai heeft dezer dagen troe pen gezonden naar het oosten van zpn pro vincie Tsje-lide Boksers, of ho8 men hen noemen wil, waren daar al te brutaal op getreden. Men zegt zelfs dat zjj nuchteljjke wapenoefeningen hielden in een stadje op 160 K.M. van Peking gelegen. De troepen joegen hen uiteen, en de on derkoning heeft al de gevangenen laten onthoofden. Voorts is de doodstraf uitge vaardigd tegen de leiders vao zekere geheime vereenigingen. De Vesuvius werkt nog voortdurend en werpt aanhoudend vuur en dikke wolken De verrassing was haar te sterk. Een oogenblik verloor zjj haar zelf beheersching en twjjfelde aan hetgeen haar oogen zagen. Charles Bertha Welke herinneringen werden daar als bjj tooverslag door den klank van die stem op gewekt, ja, het was zpn stemDie kon zp nooit vergeten! Charles was het eerst van de verrassing bekomen. «Wat een toeval!* zeide hjj, «ofschoon hier dikwpls vreemdelingen komen! Ik dacht dat gjj reeds vertrokken waart.* Zp zocht naar woorden. «Wat? Wist gjj dan, dat ik hier was?* «Natuurljjk. Ik lees even als ieder ander de conrant, en ik kjjk in de vreemdelingen- lpst of er soms een bekende van me is aan gekomen. Ik dacht dadelpk wel dat gjj niet lang te Sandypoint zondt blpven. Ik behoef niet te vragen of ge welvarend zpt. Gij ziet er voortreffelijk uit.* Zp keek hem verwjjtend aan, maar hjj nam dit koeltjes op. «Natuurljjk wist Beatrice het ook, niet waar «Neen, ik geloof niet, dat zjj er iets van wist. Ik heb het haar niet gezegd. Ma ir als ze het geweten had, denk ik, dat zjj wel zoo vrjj zon geweest zpn n te gaan opzoeken.* Weer keek ze hem verwjjtend aan. Zjj verdiende niet beter, maar hp had haar dit kannen besparen. »Wjj hoorden, dat graaf Norton dood is,« z i Charles om het gesprek voort te zetten. «Kapitein Hammond heeft het ons geschreven.* (Wordt vervolgd VIIUI netste* «ar tv»*- x. r,<a

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1903 | | pagina 1