Hel Land van Heusden en Allena, de Langstraat en de Bommelerwaard.
LIJDEN.
M 2206.
De Roode Hoovers.
Uitgever: L. J. YEHRMAH, Heusden.
ZATERDAG 11 APRIL.
1903.
land van alten*
VOOB
üit blad verschat WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f l.OO.
Franco per poet zonder prjjsverhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 50 et. Elke regel
meer 7*/i ct. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentien worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond
ingewacht.
Er zijn woordon, die men zoo gaarne
zou willen wegnemen uit het dagboek
van zijn reisgezellen, zoowel uit zijn
eigen dagboek.
Een van die woorden staat hierboven
en het staat, met onuitwiscbbare let
teren, in elke levensgeschiedenis vermeld.
Er zijn menschen, van wie gezegd
wordt dat zij het lijden niet kennen
dat ze een uitzondering zijn op dit
gebied. Er zijn er, die van zich zeiven
getuigen, dat ze het kennen in zijn
vollen omvang; dat zij meer hebben
gedragen dan anderen. Noch in het
een, noch in het ander hebben wij veel
vertrouwen.
Er zijn er die, met een onzer grootste
denkers en dichters, de Genestet, het
leven beschouwen als een weg, waarop
wij wandelen, dragende een kruismaar,
een kruis met rozen. Dit levensbeeld
is zeker wel het meest juiste.
Een kruis met rozen. Dus, de bloemen
zijn geen hoofdzaak. Ze zouden er mis
schien niet eens wezen als het kruis
er niet was. Ze bedekken het een weinig
en brengen wat afwisseling, wat geur
en wat kleur. Het oog kan dikwijls
met welgevallen rusten op haar schoon,
en zij kunnen heerlijke oogenblikken
schenken, maar, het kruis waarom heen
ze zich strengelen, van de schouders
nemen, dat kunnen ze toch niet.
Een kruis met rozen noemde onze
dichter het rijke leven, het menschenlot
En hij wist het wel, de gemoedelijke,
beminnelijke poëet; de man die, met
zwakke krachten, maar met een hart
vol menschenliefde, werkte zoolang zijn
korte dag duurde, die een lijdensheld
was bij uitnemendheid en toch zoovelen
zijner tijdgenooten en van hen, die na
hem kwamen, het kruis verlichtte door
zijn krachtig woord en de onverganke
lijke erfenis zijner zangen.
Zijn Kruis met rozenis daarvan
een der kleinste, maar tevens een der
beste. Een van die lieve gedichtjes, die
velen hebben gelezen en allen moesten
kennen. Hij wijst ons daarin op den
oorsprong, den aard, het doel en de
vrucht van al die treurige ervaringen,
die als eeu draad door het geheele men-
schelijk leven heenloopen, tot ket einde
toe.
Er zijn menschen, die er verwon
derlijk goed den slag van hebbeD, het
leven licht en vroolijk op te vatten, en
het moet erkend worden, dat zij het
FEUILLETON.
3)
Za las den brief herhaalde malen over,
voor ze den inbond begreep. Hg lnidde als
volgt:
Het spjjt ons voor n, maar uw vader is
een hard man, zoowel als een rjjk man en
hg moet gedwongen worden te geven aan
de armen, die hjj arm gemaakt heelt. Wjj
hebben hem gevangen genomen en hg is
in de handen vau zjjn onverbiddelijke vij
anden. Als gij den losprijs, dien wg u stel
len, betaalt, zal geen haar op zjjn hoofc
gekrenkt worden en zal hg u teruggegeven
worden, morgen avond. Wg moeten 200,00C
gulden hebben in bankbiljetten. Een bood
schapper zal morgen-ochtend er om komen
Komt hjj terug zonder het geld, dan sterf
uw vader onmiddellijk. Wordt de boodschap
per onderweg opgehouden, dan zal uw vader
onmiddelljjk ter dood gebracht worden. Als
de boodschapper gevolgd wordt, en gj
niet een geschreven belofte meegeeft da'
ge geen poging zult doau ons te vervolgen,
sterft uw vader. Geen macht op aarde kan
hem uit onze handeD redden.
«DE ROODE ROOVERS.*
Zjj wierp den brief met een kreet van
zich. Dus waren de Treesaljjke verhalen die
in de kunst van gemakkelijk door de'
wereld te rollen, aardig ver hebben
gebracht.
Maar gelooft toch niet, dat die zelf-
zuchtigen, die zich zoo weinig aantrek
kelijk betoonen, die zoo koud blijven
voor algemeeue en bijzondere belangen
en slechts voor zich zelf leven, ook
hun kruis niet hebben te dragen. Ge
looft toch niet, dat er geene oogen
blikken zijn, waarin het hun zeer zwaar
valt. Het schijnt zoo, omdat zij eene
zekere behendigheid bezitten om het nu
en dan eens te wentelen op de schouders
van anderen, terwijl zij dat hunner
medewandelaars nooit met een vinger
aanroeren. En toch is het niets dan
schijn.
Nog minder zullen wij ooit van een
hemel op aarde kunnen spreken, wan
neer we niet het ware menschelijk ge
voel bezitten. Want gesteld dat wij zelf
ons in volmaakt geluk konden verheugen,
dan zouden wij toch nooit van volmaakt
geluk kunnen spreken, wanneer wij
eenig gevoel bezitten voor het lijden
van anderen.
Maar dit staat vast: het lijden om
wat de menschelijkheid lijdt, drukt min
der ter neer. Veeleer werkt het ver
heffend en versterkend. Het doet iets
minder gevoelen van eigen leed, waar
voor toch de strijd van het leven nie
mand spaart. Het verhoogt de kracht
om het gemeenschapsgevoel aan te kwee
ken en te strijden voor hot recht van
den verdrukten, om den zedelijken nood
te lenigen en het dicht te ontsteken op
de paden dor duisternis.
Het kruis en de rozen behooren bij
elkaar. Wij moeten ze nog nauwer
trachten saam te voegen. Het onze moe
ten wij leeren dragen met blijden moed
en anderen moeten wij aansporen, het
hunne op te nemen.
Dit weten wij maar al te goed, ook
uit eigen ervaring: langzamerhand be
ginnen de bloemen af te valleu, terwijl
het kruis zwaarder wordt. Het laatste
vooral is zoo natuurlijk, omdat immers
de kracht minder wordt die het moet
torsen
Maar dan wordt ook elke overblij
vende bloem des te hooger gewaardeerd
en de kleinste knop dankbaar gekweekt,
als eene opwekking, om telkens weer
den last blijmoedig op zich te nemen.
Die kleine knop lacht ons vroolijk
toe en wenkt ons om wederkeerig haar
toe te lacheu. Zij wekke ons op om
nooit levensmoe te worden; want, als
in het late najaar, de laatste roos is
gevallen, dan is de vrucht van het leven
aan den boom van het lijden gerijpt.
de ronden deden, dan toch waar.
II
Zelfs nu begaf het meisje den moed niet.
Zjj voelde dat ze dadelijk handelen moest
ea 't eerst van alles naar Lord Frankland's
woning sturen om te informseren of deze
om Sir Joseph gestuurd had of ham ook
gezien had dien avond. Maar ook hierin
moest ze voorzichtig zjju, want Frankland
kon als magistraat, lont ruiken en de po
litie in 't werk stellen en dus haar vader's
doodvonnis teekenen, want als ze gelooven
moest, dat er zulk een roover's en moorde-
naar's bende bestond, waarom zou ze dan
al 't overige niet gelooven? Zjj zond haar
vertrouwde kamenier uit en deze kwam spoe
dig terug met 't bericht: Lord Frankland
had den geheelen dag ziek te bed gelegen
en bad zjjn palfrenier nergens om uit ge
stuurd.
Het laatste sprankje hoop verdween bjj
Clarina. De denkbeeldige rjjknecht was dus
een zendeling van de moordenaar's bende.
De tjjd verliep en er moest gehandeld wor
den. Zjj moest iemand raadplegen. Zjj kende
slechts twee menscheljjke wezens, tot wien
zjj zich in dit vreeseljjke geval kon wen
den, en deze waren haar vader's geheim
secretaris en haren beminde. Zjj zeide tot
den bediende: »Mjjn vader komt van avond
niet thuis, Benson c en ze zond een brief
naar haren beminde en een boodschap
naar den geheim-secretaris. Zjj wist, dat
deze twee elkaar niet gaarne zagen, maar
ze geloofde zeker dat beiden in dit geraj
Dit is, zoo ongeveer, in proza om
gezet, den geest van dat heerlijke on
vergetelijke gedichtje van den lang ge
storven zanger, van zijn Tcruis met rozen.
En boven alles heerlijk zijn er die
lieflijke slotakkoorden van:
„En kweek nog dankbaar
Den kleinsten knop,
En neemt met liefde
Uw last weer op."
„De bloeme lacht u,
O lacht hd&r toe!
En vloek het kruise
Nooit, levensmoe."
„Moog elke bloeme
Der aard vergaan,
De vrucht des levens,
Die rijpt er aan."
Buitenland.
De Parjjache politie is eeu dievenbende
op het spco1-. welke den naam draagt«de
Negen*. Zjj bestaat uit jonge kerels, wier
plan het is voorname familiëu te berooven.
Om hun doel te bereiken, trekken ze vrou-
wenkleeren aan en maken zich de geheele
houding en gebaren der dames eigen, waar
na ze zich aanbieden als kamermeisje in
rgke huizen. «De Negen* schjjnen goede
zaken te hebben gemaakt. Yoor hun meeste
ressen waren ze vol opmerkzaamheid en
nooit gedroegen ze zich onfatsoenljjk. Na
eenige maanden, als 't nieuwe kamermeisje
met den inhoud van al^e kasten, laden enz.
nauwkeurig bekend was, volgde een volko
men diefstal der voorwerpen van waarde,
terwjjl de waardelooze stukken onaange
roerd bleven.
Een onderzoek volgde en dan bleek, dat
'net lieve, oplettende kamermeisje een jongen
was. Mevrouw was hierdoor meer verschrikt
dan door het verlies harer kostbaarhe len.
Op hetzelfde oogenblik verliet een kamer
meisje zonder de minste reden een anderen
dienst. Deze geest was bang ontdekt te wor
den maar de politie pikte weldra nummer
twee ook in. Er ontbreken nu nog 7 aan
dit 9-tal, en de Parjjsche dames zjjn wat
ongerust, dat ze een dezer schepselen in
haar dienst hebben.
De Italiaansche regeering heeft wegens
de werkstaking te Rome uitgebreide voor
zorgsmaatregelen genomen. Al de miöiste-
riëo, de banken en het postkantoor worden
door militairen bewaakt; ruiterjj is op de
pleinen aanwezig.
De algemeene werkstaking is tegen alle
verwachting afgekondigd. Er verschjjnen
met elkaar zouden wedjj veren om haar te
dienen en den vader te redden, dien zjj
lief had. Lawrence Tryon woonde in Lon
den en bezocht de Carnaways dikwjjls en
's zomers was bjj veel in de buurt van
Bargenbouse, voor zjjn romans, zooals hjj
zei le, «waarin hjj zjjn geheele ziel wilde
leggen* wat hg deed voornamelijk in ééae.
Lawrence zat in de rookkamer van het
nare, verv lende hotel dezen avond, pein
zende over den brief, dien hjj van Clarisse
ontvangen had, toen plotseling een tweude
brief van haar hem ter hand werd gesteld.
«Kom dadeljjk. Ik ben ongerust over va
der; ik vrees dat er niets gebeurd is. Ik
h.b j. noodig.. clariniL
Lawrence's hart bonsde van angst voor
baar. Was Sir Joseph plotseling ziek ge
worden? Wat was er dat haar dreigde?
Goddank, dat hjj er was om haar te helpen
en te troosten.
Die antipathie tusschen Lawrence en Mas-
call scheen instinctief te zjjn. Beiden wisten
zeer goed dat beiden trachtten Miss Carna-
way's liefde te winnen. Maar er was ver-
sehil in hunne positie. Mascall geloofde
reden te hebben om te vreezen, dat Law
rence Clarina's liefde gewonnen had en
Lawrence wist zeker dat hjj deze bad en
daarom was hjj de verdraagzaamste. Mas
call haatte Lawrence, maar toonde dit niet.
Lawrence wantrouwde Mascall, en toonde
dit maar al te duideljjk. Lawrence dacht,
dat hjj goeden grond had Mascall te wan
trouwen! Lawrence was het geheele seizoen
geen kranten meer. In de stad is het rustig.
De Avanti, het orgaan der socialisten, ge
looft dat deze betooging van eensgeziodheid
van alle arbeiders met de drukkers op
vredelievende wjjze zal afloopen.
Het aantal stakers bedraagt 25,000 man.
De «Nowosti* vraagt, of Rusland, dat
al het mogeljjke heeft gedaan om de Alba-
neesche eomité's in hun revolutionair werk
tegen te houden, zal bljjven toezien, wanneer
de Tnrksche troepen de opstandelingen te
ljjf gaan.
Te Petersburg is men intusschen over
tuigd, dat Rusland tusschenbeide zal komen
en niet de opstandelingen aan hun lot zal
overlaten, wanneer zjj zich niet neerleggen
bjj de voorgeslagen hervormingen. Al sinds
maanden trouwens voegt de correspon
dent er aan toe wordt alles tot eene
mobilisatie voorbereid.
Zware aardschokken zjjn waargenomen
op Sicilië, vooral te Catania en een aantal
plaatste iii dsn omtrek.
Te Essen heeft de politie een speelhol
overrompeld. Verscheidene heeren uit den
gegoeden stand zjjn bjj de zaak gecom
promitteerd.
De «Morning Lvader* verneemt uit Lis
sabon, ondanks de telegrammencensuur, dat
een samenzwering tegen koning Eduard
uitgelekt is. De aanBlag had gepleegd moeten
worden tjjdens de gala-opvoering in de
opera, maar de anarchisnsche aanleggers
zjjn in hechtenis genomen.
Volgens een bericht uit Stockholm bevat
Aftonbladet weer een jammertjjding uit het
ongelukkige Finland. Uit Helsingfors wordt
nameljjk aan genoemd blad gemeld, dat de
Tsaar den 26sten Maart een proclamatie
geteekend heeft, waarbjj de gouverneur-
generaal van Finland, Bobrikof, gemaeh-
tigd wordt op eigen verantwoordelijkheid
alle hem wenscheljjk voorkomende maatre
gelen te nemen ingeval die der Finsche
overheden hem ontoereikond schjjnen. In
dezelf le proclamatie wordt gezegd, dat de
gouverneur-generaal beschouwd wordt als
de hoogste macht boven alle Finsche over
heden, de gemoenteljjke van Btad en land
inbegrepen. Dat wil zeggen, dat Bobrikof
door den Tsaar met dictatoriale macht over
Finland is bekleed.-
Bobrikof is al begonnen te toonen, dat
hjj dit bewjjs van vertrouwen behoorljjk
zal «xploiteeren. Hjj heeft de gemeentebe
sturen ten plattelandss bevel gegeven in hun
door in Londen en Mascall kwam er dik-
wjjls voor zaken Sir Joseph's zaken.
Lawrence was lid van verscheidene literaire,
dramatische en sport-clubs, en hjj hoorde
veel van Mascall. Hjj hoorde dat Mascall
een schitterend billard-speler was, dat hjj
verslaafd was aan het hazard-spel, dat hjj
zwaar welde bjj wedrennen onder een val-
schen naam, dat hjj groote sommen gewon
nen en groo'e sommen verloren had. Het
was Lawrence's lievelingstaak de karakters
van de verschillende personen te bestudee-
ren waarmede hjj in aanraking kwam en
zjjn aanleg als romancier kwam hem hier-
bjj te stade. Bovendien had bjj onlangs ge
hoord dat Mascall's voornaam niet Edgar,
maar Simon was en dat hjj de eerste waar-
schjjnljjk aangenomen had, omdat de laatste
meer alledaagsch, dus niet >chic« genoeg
was. Dit alles was wel geschikt zjjn wan
trouwen op te wekken.
De twee jongelieden ontmoetten elkander
in de vestibule van Sir Joseph's huis. Bei
den waren in allerjjl toegesneld na het ont
vangen van Clarina's boodschap. Edgar was
in een eenvoudig grijs costuum. »Toch een
verduiveld knappe vent!* zeide Lawrence
tot zichzelf. Toen viel Lawrence op dat
Edgar een witte das aan had een rjjke
avondtoilet-das, die een zonderling contrast
vormde met zjjn sober grjjs pak. Klaarbljj-
keljjk had hjj haastig zjjn rok uitgeworpen
en vergeten zjjn das te verwisselen. Waar
om schaumt hjj zich bnitenshnis te eten?
vroeg de argwanende en bevooroordeelde
Lawrence zich af.
gemeente één der in het vorige jaar achter
gebleven dienstplichtigen op te pakken en
naar HelsiBgfors op te zenden. De gemeen
tebesturen in de steden moeten drie zulke
slachtoffers uitkiezen en aan hetzelfde adres
bezoraren, waar men verder over hen beslis
sen zal.
Bjj de uitbarsting van een vulkaan in
Columbië, bjj Galerazambia, den 22en Maart,
moet het dorp Tiojo geheel vernield zjjn,
zoodat een kleine honderd menschen gedood
of gewond zjjn.
De wetenschap heeft het mogeljjk ge
maakt, dat zjj die doofstom geboren zjjn,
zullen kunnen hooren. In tegenwoordigheid
van een aantal belangstellenden beeft een
jong electrotechnicus, genaamd Hutchison,
te New-York, daarvan de afdoende bewjjzen
geleverd met de «aeousticon,* het door hem
uitgevonden instrument.
De acousticon heeft veel overeenkomst
met de telefoon, maar met sommige afwij
kingen en toevoegingen, die aan de geluid
golvingen zulk een intentiteit geven, dat
zjj vermogen door te dringen tot ooren, dia
tevoren nooit een klank hadden opgenomen.
Bet voorwerp bestaat uit drie dealen en is
klein genoeg om in den zak te worden
gedragen.
Wanneer mr. Hutchison zjjne uitvinding
doet aanschouwen, dan verbergt hjj de bat-
terjj in een zjjner zakken. Het gelnid dat
moet worden overgeplant, hetzjj dan van
de menscheljjke stem of uit eenige anders
bron, wordt versterkt voordat 't de ooren
van den persoon, dien men wil laten hooren,
bereikt.
De eerste waarmede een proef werd ge
nomen, was een jong meisje van een en
twintig jaar. Vjjttien jaar geleden woelde
te New-Vork een vreeseljjke sneeuwstorm.
Dien dag vatte het meisje een kou, welke
eene ziekte tengevolge had, die haar doof,
stom en blind maakte. Later herkreeg zjj
eenigermate haar stem, maar noch het ge
zicht noch het gehoor keerden terug. Toen
mr. Hntchison door middel van zjjn toe
stel met haar sprak, herhaalde zjj de woor
den na hem.
Toen speelde iemand een marsch op de
piano en het meisje luisterde vijf minuten
lang met de grootste aandacht. Toen de
pianist eindigde, lachte zjj vrooljjk en klapte
in de handen, uitroepende: «Mnziak! Ma-
ziek 1 Dat was mooi. Kan ik niet nog meer
ervan te hooren krjjgen?*
De pianist ving het «Yankee Doodle*
«Ik was juist bezig de rekeningen der
firma op te maken,* zeide Mascal, «toen ik
dit plotselinge bericht kreeg, natuurljjk heeft
n hetzelfde gekregen?*
«Dat zon ik wel denken, tenminste, ik
heb een alarmeerenden brief van mejuffrouw
Carnaway gekregen.*
>Jni8t, juist, ik ben bang dat er iets met
Sir Joseph gebeurd is.<
«Groote God! toch niet ziek of.... of
dood?* Als hjj na die plotselinge op
winding gestorven was, dacht Lawrence, hoe
zou Clarina dan over mjj denken?
Neen, zoo erg is 't niet. Daartoe zal het
nooit komen, hoop ik. We zullen middelen
beramen, om dat uiterste te vermjjden u
en ik, mjjnheer Tryon!*
>Ja, als wjj kunnen,* zeide Lawrence.
»Wjj moeten 't beproeven! Hjj was altjjd
zoo onvoorzichtig. Van daag nog sprak hjj
met mjj over de qnestie en hg werd boos
op mjj. Hg dacht dat 't allemaal nonsens
en bangmakerg was, en geen gevaar.*
«Maar wat voor gevaar?*
«Wel, deze vreeseljjke bandieten-bende
in ons midden, deze bende schurken die
rjjke lieden ontvoeren de Roode Roovers.*
«O, dat! Sir Joseph gevangen genomen?
Mr. Mascall, dat is onmogeljjk.*
«Weet u 't dan niet? Vertelde zjj 't u
niet?*
Mascall's gelaat onderging een plotselinge
en pjjnljjke verandering toen hg dit op
verschrikten toon vroeg.
«Wie moest me dat vertellen?* vroeg
Lawrence. Wordt vervolgd).
Miss Carnaway,
•■tf - iujummw JWBI—
