ilfi Land van flensden en iltena. de Langstraat en de Bommelerwaard, ZIEKENFONDSEN. Door eigen stil. Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No. 2545. Zaterdag 14 Juli. Eerste Bla,d. FEUILLETON. UÏNID VAN ALTENi VOOR Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f l.OO, franco per post zonder prijs verhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. 1906. Advertentiën van 16 regels 50 et. Elke regel meer 71/, ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdag avond ingewacht. Bij eene beschouwing van de cijfers over de sterfte in Nederland, trok het onze aandacht, dat deze in sommige provinciën, vooral onder de kinderen, een treurig overzicht geven. Met grond mogen wij vertrouwen dat zij, die in de eerste plaats bevoegd en aangewe zen zijn om maatregelen tegen een dergelijk euvel te nemen, niet zullen stilzittendat zij, wier taak het is het volk voor te lichten en te leiden, niet zullen berusten bij het lezen van zulke droevige getallen. Doch ook het volk zelf mag hier niet alles aan anderen overlaten. Alle klassen moeten in deze zaak samen werken om de ongelukkige miss'anden weg te nemen, waardoor jaarlijks dui zenden menschenlevens, de meesten reeds kort na de geboorte, worden weggemaaid. Wijst Dr. Van Utengoye in zijne studie op vele gebreken, ten platten- lande bestaande, menigeen daarvan is, wegens de ligging der dorpen, moeilijk weg te nemen. Bad- en zweminrich tingen, zooals die in bijna alle steden gevonden worden, zyn, slechts enkele van de grootste plaatsen uitgezonderd, een ongekende weelde. En toch, hoe bevorderlijk zijn zij niet voor de rein heid des lichaam8? Hoevele ziekten en kwalen worden niet voorkomen door het frissche weldoende bad, waai in de werkman zich, na afloop van zijn ver moeiende dagtaak, eens flink onder dompelt, zijn lichaam reinigt en zijne krachten herstelt? De rijken kunnen zich de weelde van eene badkamer met doelmatige toestellen in hun eigen wo ning veroorloven, doch waar moet de werkman heen, die gewoonlijk met een groot gezin in een klein huisje wonend, zelfs nog geen afzonderlijk vertrekje bezit om daar een waschkuip neer te zetten. Te betreuren is het dan ook dat zoo vele gemeentebesturen ten platte lande, die toch met eenigen goeden wil, wei een zoodanige inrichting tot stand kon den brengen, zich daarvoor niet de ge ringste moeite of kosten willen getroos ten, alsof hun de volksgezondheid niet aangaat. Als een andere oorzaak van de groote sterfte noemt Dr. v. U. het zell-dokteren en het hangen aan kwakzalversmidde len. Bij ziekte of ongesteldheid weet 33) Reeds lang waren de lichten in de prach tige gezelschapskamer der prinses uitge daan, en de stilte van den nacht lag over de zalen, die nog zoo kort te voren door een bont gewemel verlevendigd waren, maar de vrouw van den huize vond geen rust. Slapeloos woelde zij op ie zijden kussens heen en weer, en telkens kwam het weer hij haar op, dat Ilse, om alles ter wereld, niet voor haar oogen Alldorff aan zich mocht boeien. Zij beminde hem, dus scheen het haar ook zoo natuurlijk toe, dat Ilse zijn hulde zou aannemen en zij Er was maar één middel op, om het hart der jonge vrouw te beschermen: zij moest een andere vinden, wier liefde Alldorff onmo gelijk kon winnen. Maar waar vond zij die? Ina was tot het uitgangspunt harer gedachten teruggekeerd, en die lieten haar den geheelen nacht geen rust. Ook in het huis der Schmidts was het donker en stil. Ilse sliep, en zette in haar droomen haar zegepralen voort, gelukkig glimlachend als een kind in een vasten, gezonden slaap. Toen zij thuis gekomen waren, had Arnold haar hand gegrepen en haar gevraagd of zij nog niet een kwar tiertje samen zouden praten, maar zij geeuw de, zeide dat zij doodmoe was, en ging met een vluchtigen groet naar haar slaapkamer. Haar man behoorde niet tot de herinne ringen van dien heerlijken avond, integen deel waa het haar onaangenaam tegenover iedereen raad. De meest uiteenloopende remediën worden toegepast, zonder te overwegen, dat men zijn lichaam door al die knoeimiddelen ten slotte geheel ondermijnt, dat men jonge levens vaak in een slag daardoor vernietigt. De verschillende kwakzalversmiddelen in honderden advertentiën en strooibiljetten voor alle denkbare kwalen aanbevolen, vinden helaas maar al te gretig aftrek. Handen vol geld worden dagelijks aan pillen, pastillen, balsems, zalven enz., weggeworpen, ot liever men koopt daar voor niet zijne gezondheid, maar meestal verergering der ongesteldheid, zooal niet den dood. De schuld hiervan De onwetendheid van het volk In de meeste gevallen ja. Telkens als men een courant in de handen neemt, treft men daar groote, in het oog springende aanbevelingen, in hoog opgeschroefde bewoordingen, met lichtzinnig verstrekte, vaak gekochte of door valsche voorspiegeliugen ver kregen attesteu aan, die het publiek de centen trachten uit don zak te kloppen. En het groote, het onnoozele publiek loept er in, het beseft niet dat het op die manier de zakken vult van eenige gewetenlooze gelukzoekers, die zich ver- ryken ten koste van anderen, van den toch al in kommervolle omstandigheden verkeerenden minderen man. I)och. niet alleen de onnoozelheid van het volk werkt den heeren kwakzalvers in de hand. Ook met de geneeskundige hulp op het platteland is het over het algemeen vrij treurig gesteld, terwijl ra^u soms uren ver moet gaan om een geneesheer te halen. De hooge kosten schrikken menigeen af om 's dokters hulp iD te roepen, want men weet niet hoe men hem zal betalen. Zelfs in die dorpen, waar men den geneesheer dichtbij heeft, gaat men er nog niet altijd gemakkelijk naar toe. De dag- loonen zijn klein, het gezin heeft zoo vee! noodig n een doktersrekening is spoedig zoo hoog! Niet zelden dan ook wacht men met het aanroepen van ge neeskundige hulp tot het te laat is. Ook hierin geven ons de steden weer een goed voorbeeld. Daar heelt men sedert jaren ziekenfondsen opgericht, wier wei king sedert immer meer en meer wordt gewaardeerd. Hunne in richting is zoodanig, dat zij niet alleen het publiek, doch ook de geneeskun digen zelf tot zich trekken. Hoewel ieder, rijk of arm, daarvan lid kan worden, strekken zij toch hoofdzakelijk hem te zitten, van wien zij zich innerlijk zoo ver gescheiden gevoelde; liever wilde zij zich met gesloten oogen al die verruk kelijke tooneelen nog eens voor den geest roepen. Zoo bleef Arnold alleen. Het eene uur na het andere verliep, terwijl hij, zonder zich te verroeren, in het kalme licht der lamp staarde. Hij dacht aan zijn moeder, aan Mal wine, zijn kind, en eindelijk aan Ilse. Bij hem scheen de spreuk, die hij zoo dikwijls ge hoord had, bevestigd te worden„De zegen der ouders bouwt de huizen der kinderen." Wat was er van zijn huis, van zijn huwelijk geworden? Drukte de moedervloek werke lijk zoo zwaar op hem? Op eens overviel hem een vurig verlangen naar zijn vrouw, want hoe meer zij zich terugtrok, des te meer steeg zijn gevoel tot een hartsttocht, al schroomde hij ook er uiting aan te geven. Hij stond op, greep de lamp en ging naar Ilses slaapkamerhij hoorde haar diepe, rustige ademhaling, en zeer zacht, de hand voor het licht houdende, trad hij nader. Op de teenen sloop de plompe ge stalte door de kamer, om geen gerucht te maken, en slechts een flauw schijnsel liet hij op het kussen vallen, waarop het los gemaakte haar in weelderige kronkels lag. Zij glimlachte, zooals een kind, dat van Kerstvreugde droomt, in den slaap glim lacht; geen schaduw lag op het reine voor hoofd, om den fijnbesneden mond. Lang be schouwde Arnold dat liefelijk beeld; twee tranen vloeiden langzaam over zijn wangen toen knielde hij neder, en zacht als een ademtocht, drukte hij een kus op de slap over den beddekant hrngende hand zijner vrouw. Ilse huiverde in haar slaap, en een zucht, die Arnold deed schrikken, ontglipte haar lippen. Zij mocht niet vermoeden, dat hij er geweest was, en schuw sloop hij, als ten gerieve en voordeelen van de ar beidende standen, onder welke zij dui zenden en duizenden leden tellen. Voor enkele centen per week, naar gelang van het aantal volwassenen kinderen tot zekeren leeftijd zijn vrij heeft elk gezin recht op genees- en heelkundige hulp, ook verloskundige hulp of een zekere vergoeding daar voor, alsmede op de benoodigde medi camenten. Do wekelijksche contributie woidt aan huis afgehaald en betaalt men prompt, dan heelt men bij ziekte geen hooge dokters- of apothekers- rekening te vreezen. Op zulke manier betaalt wel de een wat te veel en de ander te weinig, doch niemand kan dit te zwaar vallen. Bovendien het eene jaar zal dit gezin, een volgend jaar het andere gezin veel van dokter en apotheker noodig hebben, dus in plaats nu van afwisselend een hooge, lage of geen doktersrekening ie krijgen, betaalt men in dit geval een vaste, niemand bezwarende pi emie, of als men het zoo noemen wil: een geneeskundigen hoofdei ij ken omslag. Ook de geneesheereu zelf zullen er wel bij varen Menigeen toch, die wel zou willen betalen, moet nu achterstal lig blijven, doodeenvoudig omdat hij niet kan. Ook om hierin te voorzien is niets beter dan een ziekenfonds. Wij meeuen hiermede de voordeelen van zoodanige instelling voldoende te hebben aangetoond. Als nu m iedere gemeente, waar zoo'n fonds nog niet bestaat, maar eenigen van goeden wil de handen in elkander slaan, is dezelve spoedig tot stand gebracht. BKui(enlaii(I. Esterhazy heeft wederom een brief geschreven aan de Libre Parole, om te herhalen dat hij het borderel geschre ven heeft, maar dat hij dat heeft ge daan op last van zijn chefs als daad van tegenspionnage. Esterhazy heeft het borderel geschreven, maar toch is Drey fus een verrader en Esterhazy niet. Esterhazy trad in 1894 in betrekking tot een Duitschen handlanger, op aan wijzing van kolonel Sandherr. Die hand langer deelde Esterkazy mede, „dat hij verscheiden officieren in zijn dienst had en dat hij er een op het ministerie had zitten, een artillerist." Dit alles deelt Esterhazy nu mede aan de Libre Parole en dan vertelt hij hoe hij met die wetenswaardigheden van den Duitschen handlanger onmid- een dief, op de teenen weg. HOOFDSTUK XVI. De circus der residentie trok eiken avond een aanzienlijk publiek, dat de toejuichin gen en het handgeklap niet moede werd. Men bewonderde twee beroemde artisten, wie voornamelijk de bewondering van de heeren gold, en een Amerikaan, Hugh Hun- ter genaamd, die in stoute toeren zijnsge lijke niet had. Dezen avond was er geen enkele plaats onbezet. Ina had de eerste loge naast den ingang van den stalzij kwam een weinig laat, en Alldorff en Mitroff wachtten haar reeds op hun plaatsen; maar zoowel zij als Ilse hadden de grappen van de clowns reeds zoo dikwijls gezien, dat zij de eerste nummers er gaarne aan gaven. Ondanks de hevige aanvechtingen van jaloezie, die Ina op den avond van het bal had gevoeld, had de verhouding tusschen haar en haar vriendin juist niet merkbaar aan innigheid verloren daartoe was zij veel te voorzichtig, maar met groote opmerkzaamheid hield zij beiden in 't oog, en met koortsachtige snelheid gingen allerlei gedachten en plannen in haar hoofd om. Toen men plaats had genomen, bood Alldorff de prinses en Ilse een ruikertje viooltjes aan; het was voor de eerste maal, dat Ina zijn oplettendheid met een andere moest deelen en niet weinig ontstemden haar de onschuldige bloemen in Ilses hand. Zij bedankte hem dan ook slecht kortaf, en sprak in een halfluid gefluister, druk met Mitroff. Dientengevolge beproefde All dorff Ilse hulde te bewijzen, maar de ver andering was weinig naar zijn smaak, en mismoedig leunde hij, op de punten van zijn knevel kauwende, in zijn stoel achter over. Ilse was hem te stilin haar karakter lag geen levendigheid, geen warmte, en dellijk naar Sandherr gegaan was. Sand herr was dankbaar voor de mededee- ling en zeide, dat hij zijn man in het oog had. Toen de Duitsche agent voor een tijd Parijs verlaten had, heeft Es terhazy, naar zijn zeggen, het borderel geschreven in overleg met Sandherr, en geadresseerd aan den Duitschen agent. Esterhazy ging er mee maar de Duit sche ambassade en daar legde hij het stuk neer in het hokje van den con cierge. In dat hokje heeft het den ge heelen <lag gelegen, omdat de geadres seerde, de Duitsche agent, niet in de stad was. Vandaar is het borderel weg gehaald, geheel overeenkomstig de be doeling van Esterhazy, naar hij zegt, en naar het ministerie van oorlog ge bracht. Het is niet uit de papiermand gelegen, dan zou het in zeer kleine stukjes gescheurd moeten zijn geweest, en het was in vier regelmatige stuk ken gescheurd. Het is de gewone voorstelling van Esterhazy. Het schrijven en vinden van het borderel is een comedie geweest om Dreyfus, dien men voor een verra der hield, buiten de borderelgeschiede nis om, te pakken te krijgen. Donderdag werd uit Parijs gemeld: Het hof van cassatie heeft het von nis van den krijgsraad van Rennes over Dreyfus vernietigd zonder ver wijzing. In aanmerking genomen, dat van de beschuldiging tegen Dreyfus ingebracht, niets blijft staan en dat derhalve geen enkele verwijzing behoort te worden uitgesproken, vernietigt het Hof het veroordeelend vonnis en zegt, dat de veroordeeling door dwaling en ten on rechte is geschied. Het arrest zal in 50 dagbladen, ter keuze van Dreyfus, worden bekend gemaakt. Toen het arrest om een uur uitge sproken werd, waren de ministers bijeen. Dadelijk werd in beginsel besloten met spoed aan het parlement een wetsont werp voor te dragen, dat tot wederop neming in het leger van luitenant-ko lonel Picquart en tot diens promotie tot brigade-generaal machtigt en voor kapitein Dreyfus, die door zijn eerher stel van rechtswege in het leger terug keert, de promotie tot eskadrons com mandant. Dreyfus zal daarenboven worden in geschreven op de lijst der aanbevole- nen voor den rang van ridder van het Legioen van eer. De regeering heeft verklaard het ini tiatief te zullen nemen tot aanplakking in alle gemeenten van Frankrijk van het arrest waarbij het vonnis van Drey fus wordt vernietigd. j De advocaten Mornard en Demange zijn Dreyfus gaan begroeten; zij om helsden hem met warmte. Dreyfus, die zijn ontroering trachtte te verbergen, drukte hen zenuwachtig de hand en dankte hen innig voor de hulp gedu rende de 12 jaren van droevige beproe vingen. Talrijke vrienden deden hem bewijzen van genegenheid toekomen. Men verzekert, dat het arrest gewe zen is met 31 tegen 18 stemmen. Vrijdag heeft Etienne, de minister van oorlog, in de Kamer wetsont werpen ingediend, waarbij Dreyfus en Picquart weer in het leger opgenomen worden, Dreyfus als eskadron-chef en Picquart als brigade-generaal, beiden met het legioen van eer. Uit Parijs wordt nog gemeld Het is een grootsche en ontroerende kreet van vreugde en verlichting, een I juichkreet over het eindelijk overwin nen der waarheid en gerechtigheid, die uit de gansche pers in den lande op gaat, en de beweging is zoo krachtig en spontaan, het arrest zoo overtuigend en kernachtig, dat er ook van de ver- stokste tegenstanders geen werkelijk protest meer opgaat. De „Association Maritime Beige" heeft besloten, twee nieuwe schoolschepen aan te koopen. Het zeilschip „Maguerie" dat ver schillende reizen met cadetten aan boord van Australië naar Engeland deed, zal worden aangekocht en als schoolschip te Burcht gestationueerd worden. Een ander schip zal worden gekocht voor het doen van Zeereizen. De be heerraad der Association Maritime zal daarover met den minister confereeren. des te begeerlijker blonk Ina boven haar uit. Hij richtte zijn tooneelkijker en zijn gedachten op de kunstverrichtingen en was blijde, daardoor van gesprek voeren af te zijn. Maar Use was ook verstrooid. Zij had de eerste plaats bij den zijwand, die de toeschouwers van de binnengebrachte paar den scheidde, en aan de andere zijde, bijna vlak tegenover haar, zat een heer, met een aristocratisch voorkomen en koele, grijze oogen, dien zij reeds eenmaal ontmoet moest hebben maar waar Als herinneringen uit de jeugd, kwam haar langzamerhand en schemerachtig een avond voor den geest in Ina's vroegere woning, toen zij in de bedruktheid van haar hart bij haar raad was komen vragen de laatste avond harer vrijheid, de grenssteen van een besluit, zoo ernstig in zijn gevolgen. Zij hoorde zich weder vragen „Wat is de liefde eigenlijk En zijn laatste woorden bij het afscheid nemen„Wij hebben het leven, en wat wij er van maken willen, in onze hand." Ja, het was Honeff, zonder twijfel 1 Wat had zij zijn woorden toen geloofdWat was hij haar als het zichtbare noodlot toegeschenen I Na jaren zag zij hem nu weder, en nog altijd was haar eerste vraag onbeantwoord gebleven, de oplossing van het raadsel niet gevonden. Hij zag ook peinzend naar haartoen zweefde er een uitdrukking van herkenning over zijn gelaat, en hij groette. Het jonge vrouwtje bloosde. Bij het wederzien van Honeff, had zij een gevoel, alsol zij aan den tweeden grenssteen ge komen was. Maar zij had niet lang tijd om daarover na te denken. De deuren der manége vlogen open, en de pikeurs brachten een paard binnen zij hielden het aan den kop vast, en het dier zag er ook wel naar uit om dezen voorzichtigheidsmaatregel te De trein van Calais naar Bazel is bij Ailly aan de Some op een goederen trein geloopen. De machinist en vijf reizigers van den personentrein zijn gewond. De locomotieven en de bagage wagens vlogen in splinters. Een ge deelte van het station en een huis er vlak bij zijn vernield. Dinsdagmorgen heeft er te Stocholm zes uren lang een zware brand gewoed in de wijk Söder. Het westelijke deel van die wijk is platgebrand. De Tribune verneemt uit Johannes burg: Er wordt op brieven tusschen de verschillende koloniën strengen censuur geoefend. Zoo zijn er verscheiden brie ven onderschept van Tranvaalsche Kaf fers aan Dinivoeloe en Bambata (in wiens dood de schrijvers blijkbaar niet gelooven) met de uitnoodiging in Trans vaal te komen vallen. De Kaffers zou- nemen. Het was zwart als ebbenhout, slank en gespierd van bouw, en glanzig van huid. De snuivende neusgaten waren rood als bloed, en de oogen wild en fonkelend. Het stond met ingetrokken ooren en gekromden hals; de pikeur, die het vasthield, leidde het rond, het op de zijden en den hals kloppende, en intusschen was ook zijn be rijder gevolgd. Met daverende bravo's en handgeklap werd hij ontvangen, en dankend boog hij naar alle zijde. Hij was een man yan een slanke middelmatige gestalte, met zacht geronde leden als die eener vrouw, maar zeldzaam geëvenredigd geen spier zag men door het glanzig wit zijden tricot, en hij stond daar in een achtelooze houding, lusteloos en als in zichzelven gekeerd. Zijn handen en voeten waren opmerkelijk klein, en aan den pink van zijn rechterhand, waarin hij een karwats hield, blonk een kostbare juweelen ring, die, geheimzinnig flonkerend, een levensroman scheen te vertellen. En op dat slank, welgebouwd lichaam stond een hoofd van een zuiver classieken vorm. De meisjes en vrouwen hadden wel gelijk dat zij hem den schoonsten man van de wereld noemden. Kort, golvend, zwart haar omgaf het ovale, niet hooge voorhoofd de neus had in zijn fijnbesneden vorm iets eigenaardigs, door de eenigszins wijd uit staande neusvleugels, die aan het gelaat een zekere fiere uitdrukking gaven. De kin was spits, en de dunne lippen waren door een korten, zwarten knevel beschaduwd. De oogen, bijna geheel door de lange wim pers bedekt, waren zwart als de nacht, en er lag een levensmoede, onverschillige uit drukking in, terwijl hij ze langzaam naar het publiek opsloeg. EIJWKBLAD Uit het Duitsch. (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1906 | | pagina 1