Hel Land van Hensden en Allena, de Langstraat en de Bommelerwaard.
Door ei
VACANTIE.
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
No. 2547. Zaterdag 21 Juli.
FEUILLETON.
1906.
land van altenl
voor
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.00,
franco per post zonder prijs verhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel
meer 7% ct. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdag
avond ingewacht.
De maand Juli is, zegt het N. v. d. D.,
de maand waarin de vacanties beginnen,
vacantie voor staatslieden en ambtena
ren, voor onderwezenen en onderwijzers.
Dat niemand op de vacanties smale,
op de vacanties zelf niet, noch ook op
de lengte van haar duur.
Vacantie is noodig: elke week een
dag, en in het jaar nu en dan eenige
weken of minstens eenige dagen achter
een.
Vacantie is noodig voor menschen,
die werken met het hoofd en voor wie
werken met de hand evenzeer.
Waarom is vacantie noodig?
Vooreerst wijl een mensch geen ma
chine is.
En al ware hij dat, zelfs de machine
kan niet altijd voort werken, zelfs de
machine heeft tijd noodig voor herstel,
voor reiniging, voor verzorging.
Hoeveel te meer een mensch, die,
vergelijkt men hem bij een machine,
dan de allerfijnste machine is, die
bestaat.
De menschelijke zenuwen, de men-
schelijke hersenen, zijn op voortduren-
den arbeid niet berekend.
Slaap heeft de mensch Doodig, iede-
ren dag, een Zondag iedere week, en
eenige dagen heelemaal rust nu en dan
in het jaar.
Wie zich die rust uiet gunt, wie
die rust niet ontvangt, teert van zijn
kapitaal.
Het gaat goed, een jaar, twee jaar,
tien jaar, twintig jaar misschien
tot op zekeren dag de snaren springen.
Wie bijtijds geen redelijken tijd
neemt om te rusten, wordt ten laatste
door de natuur gedwongen tijd te ne
men om te genezen zoo het dan
niet reeds te laat is.
Waarom is vacantie noodig?
Ten tweedeomdat een mensch nu
en dan een nieuwen blik moet slaan
op het leven.
Wie altijd in het gareel loopt, ziet
het leven ten laatste niet meer aan
met een vrij oog. Gelijken gedurende
langen tijd alle dagen op elkander,
dan wordt de mensch ten laatste ma
chine in dien zin, dat zijn arbeid sleur
wordt.
Vacantie is het groote middel tegen
de sleur.
Vacantie is het groote middel tegen
verouderen.
35)
„Roem hij haalde de schouders op. „Is
dat eigenlijk wel een woord voor mijn kunst
verrichtingen Wat baten toejuichingen en
bewondering iemand, die alleen staat, die
lijdt?"
„Lijdt gij vroeg zij deelnemend, en zag
oplettend naar den smartelijken trek, die
om zijn mond speelde, de droefgeestige uit
drukking, die in zijn oogen lag. „O, kon
ik u helpen!"
„Wenscht gij dat werkelijk?" Hij drukte
haar arm tegen zijn borst. „Als ik maar
een vonkje sympathie bij u had gevonden,
wat zou dat mij gelukkig maken!"
Blozend en verlegen, sloeg Ilse de oogen
neder. Zij gevoelde zich onweerstaanbaar
tot dien knappen man aan haar zijde aan
getrokken, die, bij zooveel uiterlijke voor
deden, door een geheim leed gedrukt scheen
te worden. Hoe gaarne zou zij hem willen
vertroosten, als zij kon!
„Mag ik niet iets naders van u weten?"
ging hij voort, „Ik heb u reeds te kennen
gegeven, dat uw schoon gelaat mij als een
licht in een donkere ure van mijn leven
en zoo heb ik er vele vertroostend
en opbeurend verschenen is. Welken naam
mag ik haar nu geven, die zulk een diepen
indruk op mij heeft gemaakt? Gij zwijgt?
Houd mij niet voor een onbescheiden
nieuwsgierige, die meer van u wil weten
dan noodig is. Wie gij zijt, wat gij zijt, is
mij onverschillig; ik wil alleen maar uw
Wie na de vacantie weder aan zijn
weik gaat, gevoelt iets van de opge
wektheid, de nieuwheid, de frischbeid,
die hij gevoelde op den dag, toen hij
voor het eerst zijn ambt, zijn ambacht
zijn weikzaamheid aanvaardde.
Zal er jeugd in ons werk blijven,
jeugd, in den zin van blijdschap, op
timisme, vuur, dan moet de arbeid nu
en dan een tijdlang worden afgebroken.
Vacantie is dus noodig zoowel voor
den arbeider als voor den door hem
te leveren arbeidnoodig zoowel voor
de ziel van hem die werkt als voor
de ziel van het door hem voort te
brengen werk. „Leef u zelf geheel uit",
is de leus van sommige moralisten des
tegen woordigeu tijds. Opgevat als:
tracht alles te leveren, wat go leveren
kunt, is die regel van zich zelf geheel
uit te leven, trouwe opvolging alleszins
waardig.
Welnu: wie in zijn rondwandeling
op de aarde het meeste en het beste
wenscht te leveren waartoe hij in staat
is, die moet nu en dan rust nemen.
Doet hij het niet, dan is hij oud
vóór zijn tijd, oud niet alleen maar
ook op
Nog altijd geeft de manier, waarop
velen met hun levenstijd huishouden,
bewijzen van slecht overleg Hoe zich
dat wreekt, is hierboven medegedeeld.
Niet minder dan acht uren slaap per
etmaalper week geen vpf dagen ar
beiden, maar ook geen zeven; ieder
jaar eenige weken of dagen algeheele
rust zulk een levensregeling is on
ontkoombare voorwaarde tot een gezond
en gelukkig leven en tot blij moedigen
onberispelijken arbeid.
Staatslieden en ambtenaren, onderwij
zers en onderwijzeressen kunnen die
rust nemeD. Maken zij er geen gebruik
van, het is hun zaak, gelijk de ellende
die er uit volgt, niet door anderen moet
worden gedragen maar door henzelf.
Er zijn echter duizenden bij duizen
den voor wie het nooit vacantie is. Men
denke aan de in deze misk -nde belan
gen van kantoorbedienden. En de kan
toorbedienden zijn de eenigen niet
wier redelijke wenschen naar een paar
vrije dagen in den zomer nog maar
bij uitzondering vervuld worde.
Aan te dringen op wat vacantie voor
allen is overeenkomstig den geest des
tyds en wat in dien geest des tijds ove
rigens moge te laken zijn, daarin valt
hij t-, prijzen.
'8 Menschen geest en 's menschen
lichaam hebben behoeften aan, hebben
doopnaam weten, en zoo wreed zult gij
toch niet zijn, mij dien niet te willen zeg
gen?"
„Ilse," antwoordde zij zacht; de donkere
oogen, die zij op zich gevestigd gevoelde,
zonder dat zij de hare opsloeg, hadden een
bedwelmende uitwerking op haar. Als in
een droom hoorde zij zijn stem, volgde zij
zijn leiding.
„Prinses Ilse," herhaalde hij glimlachend.
„Ik wist het wel, dat er iets sprookjesach
tigs bij wasen hoe komt het, dat ik u van
avond zoo alleen zonder hofstoet zie?"
„Ik had lust om te wandelen en wat
frissche lucht in te ademen, en ik heb er
geen spijt van; 't is aangenaam weer."
„En die wandeling," fluisterde hij haar
toe, heeft mij het grootste geluk verschaft,
dat de dag van heden mij kon aanbren
gen."
„Mijnheer Hunter, gij zijt zeer galant,
maar ik kan niet gelooven, dat gij werke
lijk mijn onbeteekenend persoontje hebt
opgemerkt, dat ge u mij nog herinnert. Gij
ziet eiken dag nieuwe gezichten, dat gij
onmogeluk vluchtige indrukken kunt be
houden."
„Wilt gij uzelve dan zoo gering schatten,
dat gij over uw persoon slechts als een
vluchtigen indruk spreekt?"
Ilse luisterde met een verrukt hart naar
hetgeen hij zeide.
„Waarom noemt ge mij prinses?" vroeg
zij schuchter, eigenlijk om maar iets te
zeggen.
„En waarom zou ik u niet zoo noemen
Mij zijt gij anders voorgekomen dan alle
anderen, als een werkelijke prinses, die
haar ridder, toen hij zegevierend uit het
tournooi terugkwam, de bloemen uit haar
hand als den schoonsten prijs der over
winning toewierp. Maar waar zal ik u heen
recht opafwisseling, vernieuwing, ver-
frissching.
Bij arbeid alleen kan de mensch niet
leven.
Wie arbeidt zonder behoorlijk en
voldoende rust te nemen, werkt voor
den dokter en boort zichzelf in den
grond.
De vermoedelijke Belgische troonop
volger, prins Albert, heeft te Southamp
ton een kleinen driemaster gekocht om
te worden ingericht tot een tehuis voor
weezen van Belgische visschers, die op
zee het leven hebben verloren. De jon
gens zullen daar in het visschersbedrijf
worden opgeleid. Tot dusver werden
zij bij andere visschersgezinnen uitbe
steed, maar bij den lagen trap van
ontwikkeling, waarop dit deel der be
volking staat, kwam er van een behoor
lijke opvoeding der kinderen uit den
aard der zaak weinig terecht en werden
zij grootendeels door hunne pleegouders
geëxploiteerd. Daarin wil de Kroonprins
verbetering brengen en hij zal daarbij
krachtig worden gestóund door het ge
meentebestuur, de Kamer van Koop
handel, vereenigingen en gegoede par
ticulieren te Ostende.
Bij den bouw van een fabriek te
Trieux, in het district Bricec, zijn een
veertiental arbeiders onder een grond
verschuiving bedolven.
Niettegenstaande men dadelijk po
gingen tot redding in het werk stelde,
zijn de mannen nog niet bevrijd.
Gevreesd wordt dat de veertien werk
lieden, meest allen Italianen, zijn om
gekomen.
Tweehonderd Amerikaansche matro
zen, van het eskader van admiraal
Evans, zijn vergiftigd geworden door
het eten van lever. Men vreest, dat
velen zullen sterven. De minister van
Marine heeft een onderzoek gelast.
Nabij h«t station Schweich der stoom-
tramlijn Coblenz-Trier hebben kwaad
willigen de rails losgeschroefd en een
wissel onklaar gemaakt, blijkbaar met
de bedoeling om de tram, waarin groot- j
vorst Wladimir van Rusland gezeten
was, te doen ontsporen. Toevallig was
deze met een vorigen trein gepasseerd.1
Een seinwachter ontdekte de vernie-1
ling, zoodat hij de tram bijtijds kon
laten stoppen, 's Avonds vond men de
rails nogmaals opgebroken. Van de da
ders was geen spoor te ontdekken.
De correspondent van de Temps te
Rome geeft een verhaal, waaruit men
brengen
,,'tls laat geworden, ik wil naar huis
gaan," en zij noemde haar woonplaats.
„Zijt gij gehuwd?"
„Ja." Het was hnar onaangenaam op dit
oogenblik aan haar echtgenoot herinnerd
te worden.
„En mag ik u nooit wederzien
Ilse schudde het hoofd.
„Neen, dat gaat nietik zeide u immers
dat ik gehuwd ben."
„Vreest gij dan, door mij te vergunnen
u weder te zien, een schuld op uw geweten
te laden
„Ja, zoo zou ik het althans beschouwen."
„En als ik het u verzoek
Zij schudde het hoofd weder.
„En als ik u er om smeek, als ik u be
ken, dat gij een diepen indruk op mij ge
maakt hebt
Zij waren eenige schreden van Ilses
woning af blijven staanHugh had harts
tochtelijk haar handen gegrepen, want
doordat zij hem iets weigerde wat hij reeds
stilzwijgend toegestaan had geacht, ver
scheen zij hem in een geheel nieuw licht,
en nu wenschtte hij en trachtte met alle
vuur te verkrijgen, wat hem anders misschien
vrij koel gelaten zou hebben.
Ilse schudde nog altijd het hoofdhaar
weifelend hart verzette zich tegen elke
afspraak, die zij wist dat haar alle rust
zou ontrooven, en toch verlangde zij er
naar, hem, die haar zoo betooverd had,
weder te zien. Zij was in een zwaren twee
strijd en daarom volhardde zij des te meer
in haar weigering.
Maar al dringerder, al vuriger werden
zijn smeekingen, en eindelijk knikte zij
toestemmend, en sloop, na een zachten
handdruk, in huis.
Van haar gevoel wist zij zich geen reken.
ziet hoe 't in sommige streken van
zuidelijk Italië met de volksontwikke
ling gesteld is.
In het dorp Frigiano, dicht bij Bari,
verspreidde zich Maandag het gerucht
dat er een commissie uit Rome onder
weg was, die de schoonste kinderen om
hals kwam brengen. Hun bloed zou zij
meenemen om te dienen tot genezing
van de koningin van Italië, die aan
bloedeloosheid lijdt. Spoedig liepen de
vrouwen van Frigiano, met loshangen
de haren en in razernij, op het plein
te hoop. Zij bestormden de school en
haalden hun kinderen weg. De man
nen hadden zich gewapend met hou-
weelen, spaden, zeisen en enkele met
geweren en revolvers, bij hen gevoegd.
De politie en leden van het gemeente
bestuur hadden de grootste moeite de
menschen tot rede te brengen.
De Porte heelt aan de gezantschap
pen een nota gezonden, waarin alle
eischen der mogendheden, betreffende
de kwestie van de verhooging der dou
anerechten met 3 pet., worden ingewil
ligd.
De Koning van Spanje krijgt nog
telkens dreigbrieven. Een ervan wordt
gepubliceerd: „Geloof niet, dat we je
vergeten. Als je twijfelt, vergelijk dan
maar eens het schrift van dezen brief
met dat van dien, waarin de bom van
Morral je is aangekondigd."
Uit Catania wordt gemeld dat de
Etna en de Stromboli tegenwoordig
weer veel heviger werken.
Volgens bericht van het observato
rium te Catania, op Sicilië, hebben er
op het eiland Stromboli twee sterke
vulkanische uitbarstingen plaats gehad
Zondagavond om halfnegen en Maan
dagmiddag om kwart over vijven.
Zekere Müller, een onderwijzer te
Bödlas-Diirnberg in Opperfrankenland,
die onder verdenking dat hij een sexu-
eelen moord had gepleegd, in hechtenis
was genomen, heeft voor den rechter
van instructie te Hof zijn daad bekend.
Hij had een elfjarig meisje, het doch
tertje van een fabrieksarbeider, school
laten blijven en het misdrijf begaan,
nadat hij zijn slachtoffer met touwen
aan de bank vast had gebonden. Daarna
had hij het lijk naar een droogoven
gesleept, waar men de overblijfselen
den volgenden dag vond.
Berlijnsche bladen bevatten het be
richt, dat te Mitau bij Riga drie Rus
sische zeeofficieren vermoord zijn door
hun eigen volk. Matrozen wierpen met
een bom, die de drie officieren op slag
doodde.
schap te geven als een chaos woelde het in
haar hoofd en hart, en koortsachtig klopten
haar polsen. Zij verlangde naar haar kind
maar toen zij zacht de deur opende en
Rika's muts zag, trad zij terug, wierp zich
op de sofa neder, bedekte de oogen met
de hand en droomde een dolzinnigen, spook-
achtigen, verderf aanbrengenden droom.
I Vroeger dan gewoonlijk was Ilse den
volgenden ochtend wakker. Een folterende
gejaagdheid had zich van haar meester
gemaakt en liet haar rust noch duur. Zij
trad naar het raam en dacht aan den
vorigen avond. Was het mogelijk, dat
Hugh Hunter zich ongelukkig gevoelde
i Was het mogelijk, dat zij er toe geroepen
was om den lijdende man te vertroosten
verder wilde zij niet denkende stem
van het geweten was nog te sterk in haar,
dan dat zij niet teruggedeinsd zou zijn voor
het onrecht, dat reeds in haar gedachten
was geslopen. En alsof haar gedachten
hem te voorschijn hadden geroepen, stond
hij plotseling op het trottoir aan de over
zijde, zag naar haar op en nam zijn hoed
af. Met een kreet deinsde Ilse terug, het
scheen haar tooverii toe. Het duurde een
poosje, eer zij zien genoegzaam hersteld
had om hem terug te roepen.
Hugh liep met langzame paradestappen
het venster voorbijzij zag hem na, zoo
ver als hij ging, en toen keerde hij terug,
eenmaal tweemaal driemaalIlse
dacht er niet aan, dat dit de opmerkzaam
heid moest trekken; zij was alleen op de
wereld, en behalve haar, hij de man,
die haar hart stormenderhand had veroverd.
Dat was eindelijk de oplossing van het
raadsel de liefdel
Hugh wist wel wat hij deed, toen hij
tot deze ochtendwandeling besloot. Het was
maar een kleine omweg, dien hjj langs
Het 5e bataljon mariniers te Kroon
stad moet geweigerd hebben, deel te
nemen aan den lijkdienst voor admi
raal Tsjoeknin.
De onlusten onder de Russische boe
ren duren in verschillende streken des
lands nog voort. In Bobrof (gouverne
ment Woronesj) moeten ze al heel erg
zijn. In 't noorden van het district is
de plundering van landgoederen begon
nen, en ze heeft zich snel uitgebreid.
Op sommige landgoederen zijn men
schen gedood en gewond; de gouver
neur is met troepen te Bobrof aange
komen. Er moet voor miljoenen schade
aangericht zijn
Te Sewastopol is, onder voorzitter
schap van generaal Adrejef, het proces
begonnen tegen de eerste groep (uit
9G man bestaande) van de matrozen,
die aan de groote muiterij in Novem
ber 1905 hebben deelgenomen.
De werklieden van de marinewerven
hebben, om hun sympathie met de be
klaagden te betuigen, het werk gestaakt;
de handelsbedienden volgen hun voor
beeld, en het tramverkeer is gestaakt.
Buitengewone maatregelen zijn door
den gouverneur genomen tot bescher
ming van de eigendommen vau groot
vorst Michael in het district Siëfsk,
waar de boeren al begonnen zijn, het
land onder elkaar te verdoelen.
Te Bakoe is de staat van beleg af
gekondigd.
De staking in de tabaksfabrieken te
Petersburg is algemeen geworden. Het
aantal stakers is ruim 20,000.
Volgens de Russische bladen heeft
de minister van Oorlog een commissie
benoemd, met generaal Pavloflf als voor
zitter, met de opdracht om een zoo
nauwkeurig mogelijk onderzoek in te
stellen naar de oorzaken van de in
bijna alle regimenten voorkomende
insubordinaties.
De dagbladen geven een lijst van
de „besmette" regimenten.
Op deze lijst komen zes garde-regi
menten, te weten de Preobrajensky,
Pavloysky, de grenadiers, Finnen Uh-
lanen en Kurassiers, dertig infanterie-
regimenten, twee regimenten cavalerie,
vier kozakken regimenten en vijf batal
jons geniesoldaten, als absoluut onbe
trouwbaar voor. Behalve nog de regi
menten welke slechts gedeeltelijk be
smet moeten worden geacht.
Toen Woensdagochtend te Warschau
een regiment soldaten voorbij trok, werd
er uit een vierde verdieping van een
huis een revolverschot op de soldaten
gelost. De dader werd gevat. Ook uit
haar huis te maken had, om aan het lokaal,
waar hij ontbeet, te komen, het kostte hem
nauwelijks tien minuten, maar op Ilse, die
daarvan niets vermoedde, maakte het den
indruk alsof het verlangen om haar te zien
hem de deur had uitgedreven.
Hij was zeker ook zeer tevreden met het
geen hij gezien had, want zacht een Fransch
stukje fluitende, dat volstrekt niet bij de
droefgeestige uitdrukking zijner oogen paste,
verliet hij zijn post en vervolgde zijn weg
naar zijn ontbijtlokaal.
Met tegenstrijdige aandoeningen, trad
Ilse van het venster terug naar het bedje
van haar kind, dat vroolijk kraaide Zij
had behoefte aan een steun, want de grond
zakte onder haar voetenzij gevoelde dat
zij duizelend, reddeloos den afgrond te ge-
moet snelde, als iets haar niet tegenhield
misschien waren de armen van haar on
schuldig kind daar sterk genoeg toe.
Glimlachend en liefkoozend boog zij zich
tot den kleine neder, om hem op te nemen,
maar Felix, wien de moeder bijna vreemd
was geworden, trok een lipje, we dde zijn
hoofdje ter zijde, en stak de armen uit
naar Rika, wier mutsebanden zij n dagelij ksch
speelgoed waren.
„Ja, kom maar hier mannetje," zeide
Rika, hem opnemende, „je weet wel wie
je liefheeft en dag en nacht bij je is. Je
houdt er niet van, vandaag getroeteld en
morgen vergeten te worden, als een pop,
die in den hoek even goed slaapt als in
een bedje. Je bent mijn lief, aardig kindje 1
't Is opmerkelijk, mevrouw," ging zij op
haar vinnigen toon voort, „hoe die kleine
kinderen aan iemand wpnnen. Het ventje
kent u haast niet, en dat moet u ook niet
verwonderen, want gij ziet hem zoo zelden
't is mijn schuld niet, dat hij meer van
mij houdt dan van u." (Wordt vervolgd.)
mei nmii
Uit het Dmtsch.
I