Hel Land van Hensden en Allena, de Langstraat en de Bommelerwaard. Door ei VACANTIE. Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No. 2547. Zaterdag 21 Juli. FEUILLETON. 1906. land van altenl voor Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.00, franco per post zonder prijs verhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel meer 7% ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdag avond ingewacht. De maand Juli is, zegt het N. v. d. D., de maand waarin de vacanties beginnen, vacantie voor staatslieden en ambtena ren, voor onderwezenen en onderwijzers. Dat niemand op de vacanties smale, op de vacanties zelf niet, noch ook op de lengte van haar duur. Vacantie is noodig: elke week een dag, en in het jaar nu en dan eenige weken of minstens eenige dagen achter een. Vacantie is noodig voor menschen, die werken met het hoofd en voor wie werken met de hand evenzeer. Waarom is vacantie noodig? Vooreerst wijl een mensch geen ma chine is. En al ware hij dat, zelfs de machine kan niet altijd voort werken, zelfs de machine heeft tijd noodig voor herstel, voor reiniging, voor verzorging. Hoeveel te meer een mensch, die, vergelijkt men hem bij een machine, dan de allerfijnste machine is, die bestaat. De menschelijke zenuwen, de men- schelijke hersenen, zijn op voortduren- den arbeid niet berekend. Slaap heeft de mensch Doodig, iede- ren dag, een Zondag iedere week, en eenige dagen heelemaal rust nu en dan in het jaar. Wie zich die rust uiet gunt, wie die rust niet ontvangt, teert van zijn kapitaal. Het gaat goed, een jaar, twee jaar, tien jaar, twintig jaar misschien tot op zekeren dag de snaren springen. Wie bijtijds geen redelijken tijd neemt om te rusten, wordt ten laatste door de natuur gedwongen tijd te ne men om te genezen zoo het dan niet reeds te laat is. Waarom is vacantie noodig? Ten tweedeomdat een mensch nu en dan een nieuwen blik moet slaan op het leven. Wie altijd in het gareel loopt, ziet het leven ten laatste niet meer aan met een vrij oog. Gelijken gedurende langen tijd alle dagen op elkander, dan wordt de mensch ten laatste ma chine in dien zin, dat zijn arbeid sleur wordt. Vacantie is het groote middel tegen de sleur. Vacantie is het groote middel tegen verouderen. 35) „Roem hij haalde de schouders op. „Is dat eigenlijk wel een woord voor mijn kunst verrichtingen Wat baten toejuichingen en bewondering iemand, die alleen staat, die lijdt?" „Lijdt gij vroeg zij deelnemend, en zag oplettend naar den smartelijken trek, die om zijn mond speelde, de droefgeestige uit drukking, die in zijn oogen lag. „O, kon ik u helpen!" „Wenscht gij dat werkelijk?" Hij drukte haar arm tegen zijn borst. „Als ik maar een vonkje sympathie bij u had gevonden, wat zou dat mij gelukkig maken!" Blozend en verlegen, sloeg Ilse de oogen neder. Zij gevoelde zich onweerstaanbaar tot dien knappen man aan haar zijde aan getrokken, die, bij zooveel uiterlijke voor deden, door een geheim leed gedrukt scheen te worden. Hoe gaarne zou zij hem willen vertroosten, als zij kon! „Mag ik niet iets naders van u weten?" ging hij voort, „Ik heb u reeds te kennen gegeven, dat uw schoon gelaat mij als een licht in een donkere ure van mijn leven en zoo heb ik er vele vertroostend en opbeurend verschenen is. Welken naam mag ik haar nu geven, die zulk een diepen indruk op mij heeft gemaakt? Gij zwijgt? Houd mij niet voor een onbescheiden nieuwsgierige, die meer van u wil weten dan noodig is. Wie gij zijt, wat gij zijt, is mij onverschillig; ik wil alleen maar uw Wie na de vacantie weder aan zijn weik gaat, gevoelt iets van de opge wektheid, de nieuwheid, de frischbeid, die hij gevoelde op den dag, toen hij voor het eerst zijn ambt, zijn ambacht zijn weikzaamheid aanvaardde. Zal er jeugd in ons werk blijven, jeugd, in den zin van blijdschap, op timisme, vuur, dan moet de arbeid nu en dan een tijdlang worden afgebroken. Vacantie is dus noodig zoowel voor den arbeider als voor den door hem te leveren arbeidnoodig zoowel voor de ziel van hem die werkt als voor de ziel van het door hem voort te brengen werk. „Leef u zelf geheel uit", is de leus van sommige moralisten des tegen woordigeu tijds. Opgevat als: tracht alles te leveren, wat go leveren kunt, is die regel van zich zelf geheel uit te leven, trouwe opvolging alleszins waardig. Welnu: wie in zijn rondwandeling op de aarde het meeste en het beste wenscht te leveren waartoe hij in staat is, die moet nu en dan rust nemen. Doet hij het niet, dan is hij oud vóór zijn tijd, oud niet alleen maar ook op Nog altijd geeft de manier, waarop velen met hun levenstijd huishouden, bewijzen van slecht overleg Hoe zich dat wreekt, is hierboven medegedeeld. Niet minder dan acht uren slaap per etmaalper week geen vpf dagen ar beiden, maar ook geen zeven; ieder jaar eenige weken of dagen algeheele rust zulk een levensregeling is on ontkoombare voorwaarde tot een gezond en gelukkig leven en tot blij moedigen onberispelijken arbeid. Staatslieden en ambtenaren, onderwij zers en onderwijzeressen kunnen die rust nemeD. Maken zij er geen gebruik van, het is hun zaak, gelijk de ellende die er uit volgt, niet door anderen moet worden gedragen maar door henzelf. Er zijn echter duizenden bij duizen den voor wie het nooit vacantie is. Men denke aan de in deze misk -nde belan gen van kantoorbedienden. En de kan toorbedienden zijn de eenigen niet wier redelijke wenschen naar een paar vrije dagen in den zomer nog maar bij uitzondering vervuld worde. Aan te dringen op wat vacantie voor allen is overeenkomstig den geest des tyds en wat in dien geest des tijds ove rigens moge te laken zijn, daarin valt hij t-, prijzen. '8 Menschen geest en 's menschen lichaam hebben behoeften aan, hebben doopnaam weten, en zoo wreed zult gij toch niet zijn, mij dien niet te willen zeg gen?" „Ilse," antwoordde zij zacht; de donkere oogen, die zij op zich gevestigd gevoelde, zonder dat zij de hare opsloeg, hadden een bedwelmende uitwerking op haar. Als in een droom hoorde zij zijn stem, volgde zij zijn leiding. „Prinses Ilse," herhaalde hij glimlachend. „Ik wist het wel, dat er iets sprookjesach tigs bij wasen hoe komt het, dat ik u van avond zoo alleen zonder hofstoet zie?" „Ik had lust om te wandelen en wat frissche lucht in te ademen, en ik heb er geen spijt van; 't is aangenaam weer." „En die wandeling," fluisterde hij haar toe, heeft mij het grootste geluk verschaft, dat de dag van heden mij kon aanbren gen." „Mijnheer Hunter, gij zijt zeer galant, maar ik kan niet gelooven, dat gij werke lijk mijn onbeteekenend persoontje hebt opgemerkt, dat ge u mij nog herinnert. Gij ziet eiken dag nieuwe gezichten, dat gij onmogeluk vluchtige indrukken kunt be houden." „Wilt gij uzelve dan zoo gering schatten, dat gij over uw persoon slechts als een vluchtigen indruk spreekt?" Ilse luisterde met een verrukt hart naar hetgeen hij zeide. „Waarom noemt ge mij prinses?" vroeg zij schuchter, eigenlijk om maar iets te zeggen. „En waarom zou ik u niet zoo noemen Mij zijt gij anders voorgekomen dan alle anderen, als een werkelijke prinses, die haar ridder, toen hij zegevierend uit het tournooi terugkwam, de bloemen uit haar hand als den schoonsten prijs der over winning toewierp. Maar waar zal ik u heen recht opafwisseling, vernieuwing, ver- frissching. Bij arbeid alleen kan de mensch niet leven. Wie arbeidt zonder behoorlijk en voldoende rust te nemen, werkt voor den dokter en boort zichzelf in den grond. De vermoedelijke Belgische troonop volger, prins Albert, heeft te Southamp ton een kleinen driemaster gekocht om te worden ingericht tot een tehuis voor weezen van Belgische visschers, die op zee het leven hebben verloren. De jon gens zullen daar in het visschersbedrijf worden opgeleid. Tot dusver werden zij bij andere visschersgezinnen uitbe steed, maar bij den lagen trap van ontwikkeling, waarop dit deel der be volking staat, kwam er van een behoor lijke opvoeding der kinderen uit den aard der zaak weinig terecht en werden zij grootendeels door hunne pleegouders geëxploiteerd. Daarin wil de Kroonprins verbetering brengen en hij zal daarbij krachtig worden gestóund door het ge meentebestuur, de Kamer van Koop handel, vereenigingen en gegoede par ticulieren te Ostende. Bij den bouw van een fabriek te Trieux, in het district Bricec, zijn een veertiental arbeiders onder een grond verschuiving bedolven. Niettegenstaande men dadelijk po gingen tot redding in het werk stelde, zijn de mannen nog niet bevrijd. Gevreesd wordt dat de veertien werk lieden, meest allen Italianen, zijn om gekomen. Tweehonderd Amerikaansche matro zen, van het eskader van admiraal Evans, zijn vergiftigd geworden door het eten van lever. Men vreest, dat velen zullen sterven. De minister van Marine heeft een onderzoek gelast. Nabij h«t station Schweich der stoom- tramlijn Coblenz-Trier hebben kwaad willigen de rails losgeschroefd en een wissel onklaar gemaakt, blijkbaar met de bedoeling om de tram, waarin groot- j vorst Wladimir van Rusland gezeten was, te doen ontsporen. Toevallig was deze met een vorigen trein gepasseerd.1 Een seinwachter ontdekte de vernie-1 ling, zoodat hij de tram bijtijds kon laten stoppen, 's Avonds vond men de rails nogmaals opgebroken. Van de da ders was geen spoor te ontdekken. De correspondent van de Temps te Rome geeft een verhaal, waaruit men brengen ,,'tls laat geworden, ik wil naar huis gaan," en zij noemde haar woonplaats. „Zijt gij gehuwd?" „Ja." Het was hnar onaangenaam op dit oogenblik aan haar echtgenoot herinnerd te worden. „En mag ik u nooit wederzien Ilse schudde het hoofd. „Neen, dat gaat nietik zeide u immers dat ik gehuwd ben." „Vreest gij dan, door mij te vergunnen u weder te zien, een schuld op uw geweten te laden „Ja, zoo zou ik het althans beschouwen." „En als ik het u verzoek Zij schudde het hoofd weder. „En als ik u er om smeek, als ik u be ken, dat gij een diepen indruk op mij ge maakt hebt Zij waren eenige schreden van Ilses woning af blijven staanHugh had harts tochtelijk haar handen gegrepen, want doordat zij hem iets weigerde wat hij reeds stilzwijgend toegestaan had geacht, ver scheen zij hem in een geheel nieuw licht, en nu wenschtte hij en trachtte met alle vuur te verkrijgen, wat hem anders misschien vrij koel gelaten zou hebben. Ilse schudde nog altijd het hoofdhaar weifelend hart verzette zich tegen elke afspraak, die zij wist dat haar alle rust zou ontrooven, en toch verlangde zij er naar, hem, die haar zoo betooverd had, weder te zien. Zij was in een zwaren twee strijd en daarom volhardde zij des te meer in haar weigering. Maar al dringerder, al vuriger werden zijn smeekingen, en eindelijk knikte zij toestemmend, en sloop, na een zachten handdruk, in huis. Van haar gevoel wist zij zich geen reken. ziet hoe 't in sommige streken van zuidelijk Italië met de volksontwikke ling gesteld is. In het dorp Frigiano, dicht bij Bari, verspreidde zich Maandag het gerucht dat er een commissie uit Rome onder weg was, die de schoonste kinderen om hals kwam brengen. Hun bloed zou zij meenemen om te dienen tot genezing van de koningin van Italië, die aan bloedeloosheid lijdt. Spoedig liepen de vrouwen van Frigiano, met loshangen de haren en in razernij, op het plein te hoop. Zij bestormden de school en haalden hun kinderen weg. De man nen hadden zich gewapend met hou- weelen, spaden, zeisen en enkele met geweren en revolvers, bij hen gevoegd. De politie en leden van het gemeente bestuur hadden de grootste moeite de menschen tot rede te brengen. De Porte heelt aan de gezantschap pen een nota gezonden, waarin alle eischen der mogendheden, betreffende de kwestie van de verhooging der dou anerechten met 3 pet., worden ingewil ligd. De Koning van Spanje krijgt nog telkens dreigbrieven. Een ervan wordt gepubliceerd: „Geloof niet, dat we je vergeten. Als je twijfelt, vergelijk dan maar eens het schrift van dezen brief met dat van dien, waarin de bom van Morral je is aangekondigd." Uit Catania wordt gemeld dat de Etna en de Stromboli tegenwoordig weer veel heviger werken. Volgens bericht van het observato rium te Catania, op Sicilië, hebben er op het eiland Stromboli twee sterke vulkanische uitbarstingen plaats gehad Zondagavond om halfnegen en Maan dagmiddag om kwart over vijven. Zekere Müller, een onderwijzer te Bödlas-Diirnberg in Opperfrankenland, die onder verdenking dat hij een sexu- eelen moord had gepleegd, in hechtenis was genomen, heeft voor den rechter van instructie te Hof zijn daad bekend. Hij had een elfjarig meisje, het doch tertje van een fabrieksarbeider, school laten blijven en het misdrijf begaan, nadat hij zijn slachtoffer met touwen aan de bank vast had gebonden. Daarna had hij het lijk naar een droogoven gesleept, waar men de overblijfselen den volgenden dag vond. Berlijnsche bladen bevatten het be richt, dat te Mitau bij Riga drie Rus sische zeeofficieren vermoord zijn door hun eigen volk. Matrozen wierpen met een bom, die de drie officieren op slag doodde. schap te geven als een chaos woelde het in haar hoofd en hart, en koortsachtig klopten haar polsen. Zij verlangde naar haar kind maar toen zij zacht de deur opende en Rika's muts zag, trad zij terug, wierp zich op de sofa neder, bedekte de oogen met de hand en droomde een dolzinnigen, spook- achtigen, verderf aanbrengenden droom. I Vroeger dan gewoonlijk was Ilse den volgenden ochtend wakker. Een folterende gejaagdheid had zich van haar meester gemaakt en liet haar rust noch duur. Zij trad naar het raam en dacht aan den vorigen avond. Was het mogelijk, dat Hugh Hunter zich ongelukkig gevoelde i Was het mogelijk, dat zij er toe geroepen was om den lijdende man te vertroosten verder wilde zij niet denkende stem van het geweten was nog te sterk in haar, dan dat zij niet teruggedeinsd zou zijn voor het onrecht, dat reeds in haar gedachten was geslopen. En alsof haar gedachten hem te voorschijn hadden geroepen, stond hij plotseling op het trottoir aan de over zijde, zag naar haar op en nam zijn hoed af. Met een kreet deinsde Ilse terug, het scheen haar tooverii toe. Het duurde een poosje, eer zij zien genoegzaam hersteld had om hem terug te roepen. Hugh liep met langzame paradestappen het venster voorbijzij zag hem na, zoo ver als hij ging, en toen keerde hij terug, eenmaal tweemaal driemaalIlse dacht er niet aan, dat dit de opmerkzaam heid moest trekken; zij was alleen op de wereld, en behalve haar, hij de man, die haar hart stormenderhand had veroverd. Dat was eindelijk de oplossing van het raadsel de liefdel Hugh wist wel wat hij deed, toen hij tot deze ochtendwandeling besloot. Het was maar een kleine omweg, dien hjj langs Het 5e bataljon mariniers te Kroon stad moet geweigerd hebben, deel te nemen aan den lijkdienst voor admi raal Tsjoeknin. De onlusten onder de Russische boe ren duren in verschillende streken des lands nog voort. In Bobrof (gouverne ment Woronesj) moeten ze al heel erg zijn. In 't noorden van het district is de plundering van landgoederen begon nen, en ze heeft zich snel uitgebreid. Op sommige landgoederen zijn men schen gedood en gewond; de gouver neur is met troepen te Bobrof aange komen. Er moet voor miljoenen schade aangericht zijn Te Sewastopol is, onder voorzitter schap van generaal Adrejef, het proces begonnen tegen de eerste groep (uit 9G man bestaande) van de matrozen, die aan de groote muiterij in Novem ber 1905 hebben deelgenomen. De werklieden van de marinewerven hebben, om hun sympathie met de be klaagden te betuigen, het werk gestaakt; de handelsbedienden volgen hun voor beeld, en het tramverkeer is gestaakt. Buitengewone maatregelen zijn door den gouverneur genomen tot bescher ming van de eigendommen vau groot vorst Michael in het district Siëfsk, waar de boeren al begonnen zijn, het land onder elkaar te verdoelen. Te Bakoe is de staat van beleg af gekondigd. De staking in de tabaksfabrieken te Petersburg is algemeen geworden. Het aantal stakers is ruim 20,000. Volgens de Russische bladen heeft de minister van Oorlog een commissie benoemd, met generaal Pavloflf als voor zitter, met de opdracht om een zoo nauwkeurig mogelijk onderzoek in te stellen naar de oorzaken van de in bijna alle regimenten voorkomende insubordinaties. De dagbladen geven een lijst van de „besmette" regimenten. Op deze lijst komen zes garde-regi menten, te weten de Preobrajensky, Pavloysky, de grenadiers, Finnen Uh- lanen en Kurassiers, dertig infanterie- regimenten, twee regimenten cavalerie, vier kozakken regimenten en vijf batal jons geniesoldaten, als absoluut onbe trouwbaar voor. Behalve nog de regi menten welke slechts gedeeltelijk be smet moeten worden geacht. Toen Woensdagochtend te Warschau een regiment soldaten voorbij trok, werd er uit een vierde verdieping van een huis een revolverschot op de soldaten gelost. De dader werd gevat. Ook uit haar huis te maken had, om aan het lokaal, waar hij ontbeet, te komen, het kostte hem nauwelijks tien minuten, maar op Ilse, die daarvan niets vermoedde, maakte het den indruk alsof het verlangen om haar te zien hem de deur had uitgedreven. Hij was zeker ook zeer tevreden met het geen hij gezien had, want zacht een Fransch stukje fluitende, dat volstrekt niet bij de droefgeestige uitdrukking zijner oogen paste, verliet hij zijn post en vervolgde zijn weg naar zijn ontbijtlokaal. Met tegenstrijdige aandoeningen, trad Ilse van het venster terug naar het bedje van haar kind, dat vroolijk kraaide Zij had behoefte aan een steun, want de grond zakte onder haar voetenzij gevoelde dat zij duizelend, reddeloos den afgrond te ge- moet snelde, als iets haar niet tegenhield misschien waren de armen van haar on schuldig kind daar sterk genoeg toe. Glimlachend en liefkoozend boog zij zich tot den kleine neder, om hem op te nemen, maar Felix, wien de moeder bijna vreemd was geworden, trok een lipje, we dde zijn hoofdje ter zijde, en stak de armen uit naar Rika, wier mutsebanden zij n dagelij ksch speelgoed waren. „Ja, kom maar hier mannetje," zeide Rika, hem opnemende, „je weet wel wie je liefheeft en dag en nacht bij je is. Je houdt er niet van, vandaag getroeteld en morgen vergeten te worden, als een pop, die in den hoek even goed slaapt als in een bedje. Je bent mijn lief, aardig kindje 1 't Is opmerkelijk, mevrouw," ging zij op haar vinnigen toon voort, „hoe die kleine kinderen aan iemand wpnnen. Het ventje kent u haast niet, en dat moet u ook niet verwonderen, want gij ziet hem zoo zelden 't is mijn schuld niet, dat hij meer van mij houdt dan van u." (Wordt vervolgd.) mei nmii Uit het Dmtsch. I

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1906 | | pagina 1