el Land van Heusden en lllena, de Langstraat en de Bommelerwaard. Scherpe voorwerpen. Door eipi sol! Uitgever: L. J, VEERMAN, Heusden. JVo. 2553. Zaterdag 11 Augustus. FEUILLETON. 1906. VOOR O Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.00, franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel meer 7'/j ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdag avond ingewacht. Een enkele stoot, een enkele ruk van het scherpe lemmeten dik wijls is het leven heengevloden. Voor altijd. Zooals de dood een ontneedoogzime tiran is, een barbaar, die van geen vermurwen weet, een liefdelooze, die geen teruggeven kent. Raakt zijn ijzige hand aan de fleu- ïige, keurige bloemen, het jeugdig le ven is afgesneden tot den stengel toe. Blikt zijn holle oog u aan, het klinkt als een „heden ik en morgen gij" u tegenhet schoonste feestgewaad ver keert in floers van zwarten rouw. Maar driemaal ellendig de moorde naar, die met zijn mes dat leven roofde. Door hun met traan beneveld oog blikt nog het stil verwijt der dierbare achtergeblevenen den onverlaat tegen. En weet hun smart nog uiting voor het woord vergiffenis te vinden in naam des slachtoffers, straks grijpt de men- schelijke gerechtigheid, den God der wrake en der vergelding vertegenwoor digend, den schuldige aan en sleurt hem naar schavot en kerker. Stel naast die misdaad, in al haar omstandigheden, de misdaad welke niet het doodend staal bedreef, waardoor het stoffelijk leven werd afgesneden. Doch het gruwzaam wanbedrijf, dat de puntscherpe tong begaat, als zij het leven doodt der liefde. Dat gebeurt zoo dikwijls, zoo al te veel. Als twee vrienden in hechtste bond genootschap steeds deelden wat hun liefs en leeds wedervoer, dan meenden ze dat hun vriendschap duurzamer zou zijn dan het marmer, waar ze ooit in bezongen mocht worden. Gebeure wat wil, rotsvast scheen deze verhouding hun toe, waarop dat gebouw hunner wederzijdsche genegen heid was opgetrokken. Toen klonk op eens waarom en hoe? toen kionk op eens een liefde looze klank, neen een woord vol haat. Toen striemde het de lucht en striem de nog feller het hart van den ander. Toen schudde dat onverwachte, dat plots opkomende, aan den vasten bodem hunner vriend schap, als een vreeselijke aardbevingskracht en rinkinkelend stort te bet heerlijk pal is ine u, dat zij beiden zich hadden gebouwd waaraan 41) Zwaar ademhalend hield zij op. „Binnen een uur, mijnheer Schmidt, heb ik uw huis verlaten," herhaalde zij. De gestijfde banden van haar muts wuifden ritselend omhoog, terwijl zij in hevige opgewondenheid de •deur openrukte en heenging. „Je hebt al die beschuldigingen gehoord, verdedig u, Ilse," zeide hij langzaam. Zij schudde het hoofd. „Dat wil ik niet, en dat kan ik niet; wel ben ik niet zoo schuldig als je schijnt te gelooven, en dat het zoo ver gekomen is, vraag jezelf af of je dat ook niet aan jezelf te wijten hebt. Wie er de meeste schuld aan heeft, zullen wij niet onderzoeken; 't is genoeg dat het zoo is. Van mij hangt het af een ziel te reddenik ben noodig bij een mensch, in wien het goede aangekweekt moet worden, of het zou verloren gaan, en dien man heb ik lief, ik volg hem, waarheen hij ook gaat, zijn vaderland is mijn vaderland, zijn geluk is het mijne. Ik red hem, dus ben ik voor hem noodig. Wat is dan nu zonde, dat ik je verlaat en met hem meega, of omgekeerd „Je hebt hem lief?" vroeg hij, haar weder naderende, en daarbij onwillekeurig op den trouwring, dien zij had weggewor pen, trappende, zoodat die verpletterd was. „Zeg dat nog eens 1" „Ik heb hem lief," zeide zij, helder en duidelijk, de handen op haar kloppend hart drukkende, „en ik ga met hem mee als zyn vrouw." ze jaren van hun leven besteed had den waarin ze woonden naar 't hun dacht, zoo veilig en zoo zalig. En bitterheid klinkt uit hun toon, als men verbazend vraagt naar die ver broken verhouding. En wrok werkt na in hun bedroefd hart. Daar zijn nog andere, veel teederder verhoudingen dan tusschen vrienden, die plotseling verbroken kunnen wor den; daar zijn er tusschen de twee, die, om saam te gaan door 't leven, elkander plechtig tiouw zwoeren voor des Heeren outer. En hoe hechter de band ooit bond, te smartlijker wonde hem vaneen rijt: om dat scherper zijn de slagen, die vast cement veipdveren, dan die slechts lichteren wederstand te verbreken heb ben. Wie geeft dit loven van liefde terug! Welke macht uit. hemel of aarde her stelt dit verloren paradijs? Wie weet te temmm dit monster van liefdelooze taal, van haat en scherpte, dat zooveel miserie brengt! Waarlijk, voorkomen is hier beter dan genezen, ofschoon genezing toch ook goed, zelfs zeer goed mogelijk is. Maar on begrijpelijk-wijs en wel van 's hemels hoogste wijsheid ingeblazen, dat gewijde woord plaats een wachter aan uwe lippen, en heb uw tong in be dwang. Dan alleen zullen er geen snijdende zwaarden en liefdedoodende woorden van u uitgaan. Rtiiiieiiimid. Het te Koningsbergen vergaderde verbond van Duitsche vleeschhóuwers heeft Woensdag het volgende opmer kelijke besluit goedgekeurd: „De ver gadering stelt vast dat op dit oogen- blik de prijzen voor rundvee en scha pen, in vergelijking met het vorige jaar, nog hooger en die voor varkens weer even hoog gestegen zijn en ver moedelijk nog meer zullen stijgen. Aan een daling van de prijzen voor runde ren, kalveren en schapen valt nauwe lijks meer, en aan een verlaging van den prijs voor varkens niet eerder te denken voor de regeering den invoer van vee in grootere mate uit landen, die in de behoefte kunnen voorzien, toelaat; want de Duitsche varkens zijn door te sterke aanfokking en verkeerde mesting zoodanig ontaard en vatbaar voor ziekte, dat zij van zelf waarschijn lijk niet meer gezond zullen worden. Op eens gevoelde zij zich opgetild en aan Arnolds borst gedrukt, alsof zijn armen van ijzer waren. „Dat zul je nietbracht hij met een heesche stem uit, „of ik vermoord u en hem." Maar die vlaag van woede duurde slechts een oogenblik; toen liet hij haar weder los. „Denk aan je kind „Het houdt niet van mij, niemand hier in huis houdt van mij." „Ga dan," zeide hij, op doften toon. „Ga, ik wil je geluk niet langer in den weg staan." Hij wendde zich van haar af, en hield de hand voor zijn oogengeen ver wijt kwam over zijn lippen. „Ilse," zeide hij nog eens. Zij schudde heftig het hoofd. „Mijn liefde is sterker dan mijn wil, houd mij niet terug, ik moet mijn liefde volgen." Toen zweeg hij. Met beide handen onder het hoofd, zat hij aan de tafel, in smarte lijk gepeins verzonken. Het snel heen en weer loopen van de vlugge vrouwenvoeten, het ritselen van haar zijden kleed achter hem had opgehouden, een deur werd in het slot geslagen, en toen viel de voordeur dreunend dicht. Hij hoorde het als in een droom als in een droom gevoelde hij de smart, die zijn hart verscheurde. Hij wilde opstaan, haar tegenhouden, maar hij was als verlamd, hij kon niet eens roepenhij gevoelde slechts, dat zij was heengegaan, zonder dralen, zonder een afscheidswoord zij had hem verlaten om een ander. Hoe lang Arnold zoo gezeten had, wist hij niet. Eensklaps rees hij overeind. Nog altijd brandde de lamp met haar vriendelijk, kalm schijnsel, dat zich afspiegelde in de juweelen. die op het tapijt verstrooid lagen. En elk van die kostbare, flonkerende steenen was als een dolksteek door zijn hart. Zyn zinnen waren zoo zonderling ver- De Duitsche veeteelt is ofschoon zij niet aan de behoeften van de melk en vleeschmarkt kan voldoen zoo zeer toegenomen dat bij mindere voeder oogsten de grootste moeielijkbeden te verwachten zijn. De vergadering draagt daarom het bestuur op, aan de regee ring onverwijld voor te stellen: lo. De toelating van den invoer van Deensch rundvee onder dezelfde voor waarden, waaronder dat uit Oostenrijk wordt toegelaten; dus afschaffing van quarantaine-maatregelen en tuberculi- ne -inspuiting 2o. de toelaling van rundvee uit Ne derland 3o. de toelating van den invoer van een contingent varkens a. uit Frankrijk voor de steden Straatsburg, Mets en Hagenau; b. uit Nederland voor de slachthuizen in de regeeringsdiftricten I)-sseldorp, Keulen en Aken; uit De nemarken voor de slachthuizen aan de Noord- en Oostkust." In verband met de onthulling van de schandalige toestanden in de Noord - Amerik. uitvoerslachterijen, kreeg het bestuur verder opdracht, tot de rijks- regeering bet dringende verzoek te richten, maatregelen te nemen, die in het belang van een deugdelijke volks voeding en een gezonde mededinging tusschen de streng gecontroleerde Duit sche vleeschhouwersbedrijven en de ge- wetenlooze praktijken van de Ameri- kaansche uitvoerslachters noodig zijn. In verband hiermee moet verlangd wor den verplichte declaratie voor vreemde reuzel en vetten, het verbod van invoer van vreemd vleesch in blikken ten ge- bruike van leger en vloot. De blanke slavernij in Florida, waar over wij in ons vorig nommer melding maakten, doet ook van zich sprekerf door een geding, dat een van de slacht offers, de Russische jood Bennie Wi- lenski, tegen den agent Schwartz heeft aangespannen. Schwartz had aan den Rus een goede betrekking beloofd, waarin hij l1/, dol lar daags zou verdienen. Schwartz be taalde het reisgeld naar het binnenland, 13 dollars, die met een hal ven dollar wekelijks van Wilenski's loon zouden afgehouden worden. Wilenski werd nu met 41 andere menschen aan boord van een boot gebracht. Op reis moes ten zij op harde matrassen aan dek slapen en kregen zij zulk slecht eten, dat zij liever honger leden. Na een reis van drie en een halven dag kwa men zij te Jacksonville aan, waar de directeur van de Hodges Milling Com pany hen in ontvangst nam en in een trein pakte, die hen naar Maytown (Florida) voerde. De reis duurde weer doofd, en toch herinnerde hij zich duidelijk, dat iets hem uit zijn verdooving gewekt had een geluid, een gedruischZou Ilse teruggekeerd zijn? Het bloed stroomde plotseling naar zijn hart terug, hij luisterde in de grootste spanning. Alles was stil. Maar neen, daar klonk het geluid weder, een smartelijk, zacht, gedempt gekerm. Eensklaps viel het hem in, dat Felx ver geten en alleen in zijn bedje lag; het kind was het eenige, dat hem nog was overge bleven, en met wankelende schreden liep hij den corridor door naar de kinderkamer. Met van koorts gloeiende wangen woelde de kleine steunend op zijn kussen heen en weer, zijn handjes plukten onrustig aan de beddedeken, zijn lippen waren droog en dorstig. De plaats naast zijn bedje was ledig. Rika, die anders op elke ademhaling acht had gegeven, was verdwenen. Op de tafel stond de flesch met medicijn, de lepel lag er naast, maar de inhoud was nauwe lijks vèrminderd, en intusschen had het arme kind misschien uren lang zonder ver pleging of verkwikking gelegen. Radeloos, en diep medelijden met den kleine zieke gevoelende, stond hij er bij. Hij nam het kind op, en beproefde het de medicijn in te geven, maar zoo iets niet gewoon, gelukte het hem niet den lepel tusschen de op elkander geklemde lippen te brengen, eD al het vocht stortte hij over het witte nachtjaponnetje. Eenigen tijd nadat Arnold het kind weer in zijn bedje had gebracht, richtte dit zich met een akeligen gil overeind; met wijd geopende oogen, greep hij stuipachtig met de handjes in de lucht, ei zonk toen weer in het kussen achterover. Uit zijn dofheid opgeschrikt, boog Arnold zich over hem heen, maar hoe hij ook luisterde, geen adem tocht bewoog het borstje meer, gebroken staarden de donkere oogen. Hij greep de anderhal ven dag en in al dien tijd kre gen zij nauwelijks te eten. Te Maytown werden zij ondergebracht in woningen die veel op hondenkrotten leken. Zij moesten in een terpentijn-raffinaderij werken, en het werk was zeer ver moeiend. Wanneer een van de werk lieden een oogenblik rust nam, viel de opzichter op hem aan en sloeg hem onder vloeken en scheldwoorden met een roede op den blooten rug. Voor water moesten de mannen afzonderlijk betalen. Een van de werklieden, Jack Leonard, viel eens van uitputting op den grond en bleef liggen. Wilenski goot wat water over hem heen, om hem op te frisschen. Daarop kwam een van de opzichters op Wilenski af, sloeg hem tot hij bewusteloos was en ran selde ook Wilenski danig af. Nadat Wilenski 10 dagen te Maytown gewerkt had, kreeg hij van familie te New-York, wie hij bericht had kunnen sturen, een postwissel van 30 dollars. Een van de opzichters onderschepte hem en gaf hem 10 dollars, met de opmerking dat hij aan de maatschappij nog 20 dollars schuldig was en op staanden voet ontslagen werd. Bij zijne aankomst te New-York was de Rus, tengevolge van de doorgestane ellende, zoo afgemat, dat hij zich on der geneeskundige behandeling moest stellen. Zijn rug bleek met wonden en sneden bedekt te zijn. Schwartz wordt nu vervolgd inge volge een bijzondere wet, die verbiedt, vreemdelingen aan te nemen onder beding dat het reisgeld later op hun weekloon gekort zal worden. Op over treding van die wet staat een gevan genisstraf van 5 jaar en een boete van 5000 dollars. Het is te hopen dat dit proces tevens tengevolge zal hebben dat aan den schandelijken toestand in de terpentijn- raffinaderijen in Florida van overheids wege een einde gemaakt zal worden. Te Kaapstad zijn Dinsdag de wan ordelijkheden en het plunderen van winkels herhaald Er zijn een aantal buitengewone konstabels aangeworven. Er worden ook troepen gereed gehou den. De politie neemt voortdurend onruststokers gevangen. Uit Rome wordt aan de Liberté ge meld, dat de Paus Donderdagochtend een vrij hevigen aanval van hartzwakte heeft gehad. Dr. Lapponi bracht den aanval tot staan. Een Duitsch soc.-democratisch blad ontving van een correspondent uit Z.- W. Afrika een brief, waaraan zij het volgende ontleent: handjes, die van lieverlede kouder werden. „Ben jij dan ook van me weggegaan? Wou je ook niet meer van mij weten, en laat je mij alleen Heb ik dat verdiend zeide hij, zich met een dwalenden blik op richtende. En toen deed hij iets zonderlings: hij ging weder zitten, legde het kind op zijn knie en dekte het met de deken toe, alsof hij daardoor de verdwenen warmte, het verdwenen leven in het lichaampje wilde terugbrengen. „De moedervloek!" zeide hij zacht, en wiegde het kind voorzichtig heen en weer. Somber en grauw schemerde de dageraad door het venster, Arnold zit nog met het kind op zijn knie. De drukking in zijn hoofd, die hem het denken belette, was nog maar altijd niet geweken, evenmin als de smart, die zijn hart doorboorde, en die, dat wist hij duidelijk, Ilse gold. En zijn kind, zijn arm kind, was gestorven, mis schien ook door zijn eigen schuld. In het huis kwam leven en beweging, maar nie mand stoorde hem. Daar werd zacht en voorzichtig de deur geopend, een donkere, gesluierde vrouwengestalte stond op den drempel en aanschouwde doodelijk ver schrikt het tooneel, dat zich aan haar blik vertoonde. Zij sloeg haar voile op, en trad langzaam naar hem toe, want hij had haar binnenkomst niet bespeurd. Toen zij dicht bij hem stond en een blik op het kind wierp, zeide zij: „Arnold!" Mat en met merkbare inspanning, sloeg hij de zware oogleden op en zag haar een oogenblik wezenloos aan toen zweefde er j een straal van herkenning over zijn gelaat' en hij fluisterde: „Malwine! Goed dat je komt, ik ben zoo alleen het kind is nu gestorven door mijn schuld het wilde niet bij mij blijven." „En je vrouw? Waar is Ilse?" Zij wist „De laatste maal, dat wij patrouille liepen, kwamen wij 's avonds aan een water. Wij waren met ons veertienen en een officier. Wij zadelden af en wil den onzen avondmaaltijd nemen, toen we plotseling eenige donkere gestalten zagen. Wij omsingelden ze en namen vijf zwarte vrouwen gevangen. Neer schieten ging slecht, daar de inboor lingen, wel 200 man sterk, ons zouden hebben ontdekt en allicht vermoord. Wij wisten niet wat aan te vangen, toen een der soldaten zeide: neersteken. De luitenant commandeerdebajo netten op 't geweer! 10 man stelden zich op, 5 voor en 5 achter de vrou wen en zoo werden ze gedood". Gelukkig verdient dit bericht nog nadere bevestiging. Te Chicago is de Milwaukee Avenue Bank mis gegaan. Het heet, dat de spaarpenningen van 22.000 beleggers, meest kleine luiden, grootendeels ver loren zijn. Er is een tekort van ruim 2.400.000 gulden. De bank wordt door een verwoede menigte belegerd, die door politie in toom moet gehouden worden. Tegen den directeur Paul Stans- land, die vermoedelijk in Londen zit, en den kassier Herring zijn mandaten tot inhechtenisneming uitgevaardigd. Er schijnt met het geld van de bank aan de beurs gedobbeld te zijn. De Secoio bevestigt het bericht, dat een brandweerman kort voor het uitbreken van den brand op de tentoonstelling te Milaan een waker uit paviljoen voor schoone kunsten had zien komen. Die man meldt dit blad verder is dank zij nog andere verklaringen, gevangen genomen kunnen worden. Ook andere personen zijn gearresteerd, onder ver denking den brand gesticht te hebben. Onder dezen bevindt zich een exposant, wiens naam geheim gehouden wordt en die zich erover beklaagd had, dat hem een slechte plaats was aangewezen. Daar bij had hij den wensch geuit het te aanschouwen dat de geheele tentoon stelling vernield werd. Uit St. Louis wordt bericht: Een telegram van Fort Worth (Texas) meldt, dat voor zoover men thans kan nagaan, 25 personen verdronken en honderden dakloos gemaakt zijn, ter wijl voor eene waarde van JO.OOO dol lars aan eigendommen verwoest is ge worden, als gevolg van eene overstroo ming in Zuid-Texas. Zware regens heb ben de Colorado Rivier buiten zijne oevers doen treden. De naamlijst der verdronkenen wordt bij het uur groo- ter: men gelooft, dat dit de grootste overstrooming is, die Texas, sinds den Calveston-vloed, geteisterd heeft. Trei- niet, waarom een plotselinge angst haar de keel bijna dichtkneep. „Zij hield niet meer van mij, er is een ander gekomen, met wien zij is meegegaan zij heeft nooit van mij gehouden ik was van den beginne af te leelijk voor haar En hij barstte in een woest, ontzettend ge lach uit, toen het hem duidelijk werd wat er al in dien nacht gebeurd was. Ontsteld stond Malwine naast hem. Was dat bleek, vervallen gezicht, waar vertwij feling op te lezen stond, werkelijk Arnold, dien zij in haar gedachten zoo gelukkig had geacht? Meelijdend drukte zij zijn hoofd tegen haar borst en beproefde hem troost toe te spreken, terwijl traan op traan uit haar oogen viel. „Dat is de moedervloek," zeide hij ein-' delijk, „de vloek, die sterker is dan de dood, en tot over het graf reikt." „ik breng je de vergiffenis van je moeder, haar zegen, Arnold!" zeide Malwine. „Zij had je te lief om lang boos op je te zijn. Dezen brief heb ik in de lijst van een por tretje in pastel, dat tante mij vermaakt had, verborgen gevonden; daar heeft het gelegen tot gisteren, zonder dat ik er eenig vermoeden van had, totdat mijn zusje in haar wildheid de tafel omverstiet en de lijst brak. Om je dien brief te brengen, ben ik hier gekomen." Dit zeggende, reikte zij hem den met be vende hand geschreven brief toe, vaarop nog de sporen van gedroogde tranen te zien waren. „Mijn moeder," stamelde hij, „o, mijn moeder, ge zijt dus verzoend gestorven!" Hij kuste het papier en vouwde het open, terwijl de tranen rijkelijk uit zijn oogen stroomden. Die tranen redden hem van krankzinnigheid. Uit het Duitsch. Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1906 | | pagina 1