et Land van Heusden en iltena, de Langstraat en de Bominelerwaard. Door eipi scMi Afstanden- Uitgever: L. J, VEERMAN, Heusden. No. 2SOOW oensdag 5 September. FEUILLETON. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f l.OO, franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. 19Q6. Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel meer 71/t ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdag avond ingewacht. Afstanden bestaan tegenwoordig niet meer," hoort men veelal zeggen, en daar is veel waars in. Wij vinden dat een verblijdende waar heid. Verbeterde verkeersmiddelen, en ver der de Pers zijn de groote oorzaken van het verminderen der afstanden. Stoom en electriciteit hebben de uit einden der wereld verbonden. Spoor lijnen, waarvan de aarde millioenen kilo's torscht in eindelooze lengte, heb ben tot elkaar gebracht wat voorheen gescheiden was, en nauw vereeöigd wat bestemd scheen afgezonderd te blyven. De enge kiing van gemeentebelangen heeft zich uitgezet tot dien van ge meenschappelijke belangen van een ge heel land, tot de internationale betrek kingen der volkeren onderling. Geleerden stroomen onophoudelijk uit alle landen te samen, tot bespreking van verbeteringen die men door geza menlijk overleg kan bereiken. Een nieu we, grootsche poging zal worden ge daan om de verschrikkingen van den oorlog te vei minderen, en de volkeren gedeeltelijk te bevrijden van den ont- zetteuden last der onophoudelijk zwaar dere bewapening. Helaas brengen diezelfde vervoermid delen ook de dichte drommen als slacht vee naar het oorlogsterrein, voeren ze aan de oorlogswerktuigen, die bloeien de levens wegmaaien als de sikkel de volle korenaren. Maar ook brengen ze naar het slagveld de hulpvaardigen die de smart lenigen, de heel- en verband middelen die de wonden genezen. En daartoe werkt de Pers mede. De strijd die overdag wordt gevoerd, wordt 's nachts langs tallooze draden over de wereld bekend gemaakt, en bij het krieken van den dag door dui zenden bladen aan het publiek bericht. Maar tevens gaan daardoor op, on telbare stemmen die de offervaardigheid inroepen en de bijdragen tot leniging van zooveel ellende doen toevloeien. Yooral ook de Pers heefter toe mee gewerkt om ons begrip van afstanden geheel te wijzigen. Wat voorvalt in verlaten streken der wereld, zelfs op de eenzame schepen die do onmeatbare zeeën bevaren, wordt door de nieuwste ontdekkingen der we tenschap aan de middelpunten van het 48) Ilse zag hem met groote oogen strak aan. „Je gelooft me niet," zeide zij, „als ik je herhaal, dat er een zware strijd toenoodig geweest is, om mij tot dien stap te bewegen Ik had je lief, Hugh, ik meende noodig voor je te zijn." „Dat wil zeggen, dat mijn knap gezicht je genoeg beviel om het met de zedelijkheid maar zoo nauw niet te nemen. Tegenover mij houd je 't voor gepast je in het manteltje der deugd te hullen. Ilse, ik ben in elk opzicht verdraagzaam, ik wenschje alles goeds, en ik raad je zelfs het nog te be proeven of Schmidt nog van je weten wil. Meenemen kan ik je niet, dat moet je zelve wel inzien, en het leven, dat wij tot dus verre geleid hebben, heeft mij den lust be nomen om het voort te zetten." „Je dwaalt, Hugh," hernam zij, met een eigenaardigen, diepen klank in haar stem, en haar oogen waren verwijtend op hem gevestigd; „ik ben tot dusverre wel licht vervaard geweest, ik was bang voor je, en voor je heftigheidmaar mij zoo te laten afschudden als je in den zin schijnt te hebben, dat mag niet gebeuren, dat ben ik mij zelve verschuldigd te verhinderen. Ik heb rechten op je, zoowel als jij plichten jegens mij hebt, en wat ik gezondigd heb weet dat ik daarvoor gestraft, verschrikkelijk wreed gestraft ben." „Gezondigd herhaalde hij verbaasd. „Ik dacht, dat je zooveel van mij hieldt „Ja, helaas," zeide zij zuchtend, „maar geen liefde is sterk genoeg om een schuld te doen vergeten. O, Hugh, ik heb aan je verkeer meegedeeld, en de Pers maakt het alom bekend, door duizend monder. Het moge in letterlijken zin niet juist zijn, dat afstanden niet meer bestaan, want afstanden zijn er en zullen steeds blijven, bet is een onmiskenbaar feit, dat ze aanmerkelijk zijn verminderd en het streven er op gericht is ze voort durend te verkorten. Maar ook in figuurlijken zin worden afstanden verkort, wij bedoelen die der maatschappelijke standen onderling. En ook dat vinden wij een verblij dend, een zeer verblijdend teeken. Ook op dit gebied zullen afstanden wel nooit geheel verdwijnen, maar er is een ernstig streven merkbaar naar toenadering. De grenzen worden vager, de kringen loopen ineen. Wel zijn het nog vooral, bijna uitsluitend, de lagere standen die de aandacht op zich ge vestigd hebben, maar ontwikkeling der geesten zal van zelf leiden tot onder linge waardeering der standen in hun verschillende schakeering. Dit is een levensvoorwaarde voor het voortbestaan dier beweging. Het streven toch is naar "ermiudering der afstanden, en dat doel wordt 't snelst bereikt, wanneer men elkander van weerszijde tegemoet komt. Dat sommigen zich aan die ontwikke ling trachten te onttrekken, dat ande ren haar willen verwringen, in de boch ten van den klassenstrijd, is eenvoudig de tegenstrooming die zich bij elke strooming voordoet. Dit streven naar toenadering der standen, hoewel nog eenzijdig misschien, noemen wij een verblijdend teeken. Wij zijn daarmede geenszins wat men noemt „modern", noch offeren aan „de mode". Dergelijk streven is niet nieuw. We vinden het b.v. terug in de midden eeuwen, in die tijden die velen nog gelieven te noemen de „barbaarsche" middeneeuwen. Wie eenigszins kent het machtig streven der Gilden uit die tijden, zal moeten erkennen, dat die eeuwen nog niet zoo barbaarsch waren. De navor- schingen der geleerden, der Duitsche geleerden vooral, hebben een nieuw licht geworpen op die tijden en lang zamerhand wordt men het eens dat, zooals we eens van Prof. H. C. Rogge hoorden, zij die nog gewagen van „barbaarsche" middeneeuwen, niet op de hoogte van hun tijd zijn. zijde geleden meer dan woorden kunnen uitdrukken I" „Mij dunkt, dan moest je blij wezen,, dat je van me af bent en des te bereid williger mijn voorslag aannemen. Een schei ding is voor ons beiden het wenschelijkste." „Daar zal ik nooit in toestemmen," zeide zij, zoo beslissend als hij haar nog nooit had hooren spreken. „Mijn eer, de achting voor mij zelve, dwingen me, het bij je uit te houden, al verafschuwde ik je ook dat zal de straf zijn, die ik mij zelve opleg ik verlaat je niet." „Ik zal er toch ook wel een woordje in mee te spreken hebben Denk je, dat ik weer den ballast van je persoon wil mee- sleepen? Onze wegen loopen uit elkaar." Zij zag hem aan met een blik, waarin iets verschrikkelijks lag. „Je wilt me dus verlaten? Heb je be dacht, wat er nu van mij moet worden, zonder middelen, en vreemd zooals ik hier ben „Neen," antwoordde hij onverschillig, „maar dat zal wel losloopen, geloof ik." „Je stort me dus maar koelbloedig in den bodemloozen afgrond vroeg zij, en haar stem beefde. Hij haalde ongeduldig de schouders op. „Ik heb je immers gezegd, dat onze wegen voortaan uiteenloopen, en als je verstandig waart, zou je dat zelve inzien. Aan alles komt een einde, en als je er van spreekt hoe lang het tusschen ons geduurd heeft, mag je heel tevreden zijnof had je op de eeuwigheid gerekend?" „Ik beschouwde me als je vrouw, Hugh," zeide zij op doffen toon. Hij floot een paar malen uit een melodie en trommelde daarbij op de tafel. „Ja, je bent altijd een weinig dwaas ge weest; je hadt van den beginne af wel kunnen begrijpen hoe het afloopen moest en zou." „O, ik ben verschrikkelijk gestraft,', Of zouden wel barbaarsche tijden kunstproducten hebben kunnen voort brengen, die thans nog de algemeene bewondering wekken? Verrukkelijke schilderingen, ontzagwekkende kathe dralen onnavolgbare, fonkelende ge- braude glazen. In de kunst spiegelt zich de tijd geest af. Ook thans. We zien een zoe ken naar nieuwe banen voor de kunst we zien ook een rusteloos vorschen op elk ander gebied. Dat der maatschappelijke verhoudin gen is niet uitgesloten. Maar eene ge zonde ontwikkeling gaat langzaam, niet sprongsgewijze. Onderlinge waardeering, geduld en volharding, dat zijn de voorwaarden tot verderen groei. Iluiteidand. Ook de Amerikaansche consul te Pre- toiia waarschuwt zijn landgenooten om niet in Transvaal werk te komen zoe ken. De markt is er overvoerd en er zijn veel werkeloozen. Wekelijks trek ken ook vele ambachtslieden uitZuid- Afrika weg. Het kantoor van inlichtin gen voor landverhuizers te Londen be vestigd die voorstelling. Er is nog al leen vraag naar dienstboden, en niet eens meer zooveel als 't geweest is. Adolf en Leonard Bloemers uit Be- sel (Limburg), de moordenaars van over ste Roos te Munchon-Gladbach, zijn door den scherprechter ter dood ge bracht. Vrouw Bloemers is, nadat het dood vonnis aan haren man en haren zwa ger voltrokken was, begenadigd. Hare doodstraf is veranderd in levenslange tuchthuisstraf. In de Rijnstreek zijn Zaterdagochtend aardschokken waargenomen. Te Boppard waar bet verschijnsel om 6 uur 12 min. werd gevoeld, was de beving tamelijk krachtig, de meubels in de huizen wan kelden. Te Ems werd de schok om kwart over zessen waargenomen, gaande in de richting Zuid-Noord. Otto Schmidt, een geneesheer te Keu len, meent in een bijzondere schimmel plant, die op planten woekert, den ver wekker van kanker ontdekt en door overbrenging op dieren echte kanker verwekt te hebben. Hij gelooft een uit die schimmelplant bereid middel sa mengesteld te hebben, waardoor ten minste lichte gevallen van kanker te genezen zijn enz. snikte zij, terwijl zij de handen voor het gelaat sloeg, „verschrikkelijk maar recht vaardig Vergeet toch niet, Hugh, dat ik je liefheb, grenzenloos, onuitsprekelijk liefheb, dat die liefde niet gestorven is, in weerwil van alle lijden en ontberingen om uwentwilals ik je niet zoo blind had liefgehad, denk je, dat ik je dan gevolgd zou hebben En nu zou ik moeten voort leven zonder je te zien, zonder je stem te hooren, je liefkoozingen te verwachten Je wilt me verlaten, nu de zon misschien begint te schijnen? Heb ik niet om jou van alles afstand gedaan? Ben ik je niet trouw geweest? Neen Hugh, ik wil het niet, dat je me van je stoot, ik blijf bij je, al zou 't me mijn leven kosten." Zij snikte en beefde. Die taal der liefde voor hem was voor Hunter ook begrijpelijker, en scheen hem billijker dan de voorafge gane; zij was voor zijn ij delheid zoo ge loofwaardig. „Troosc je," zeide hij dus, minder on verschillig dan te voren „anderen hebben evenzoo geklaagd, en zijn het spoedig genoeg vergetenzoo zal het je ook gaan." „Ik duld niet, dat je me verlaat," riep zij uit, en al het jammerlijke van haar toestand overweldigde haar, terwijl zij zich aan zijn arm vastklemde. Hunter zag haar vertwijfeling en erkende dat het hem een zwaarder strijd zou kosten dan hij gemeend had; maar zijn ruw ka rakter verkreeg de overhand, en met fon kelende oogen schudde hij haar zoo heftig van zich af, dat zij op den grond neder- zonk, terwijl hij de hand naar de deur uit stak, om die te openen. Een kreet ontglipte Ilses lippen. Als h^ nu heenging en niet terugkwam, was zij alleen, geheel alleen op de wereld, zonder middel van bestaan, zonder iemand, tot wien zij zich wenden kon, die haar kon raden, haar helpen. Alleen, geheel alleen! Zij wierp zien voor de deur en omklemde Nauwkeurig wetenschappelijk onder zoek heeft echter nog niet plaats ge had, zoodat deze mededeelingen met het noodige voorbehoud moeten worden opgenomen. De Keizer van China heeft een be sluit uitgevaardigd, waarbij een grond wet beloofd wordt, zoodra het volk daar rijp voor is. Ook verklaart de Keizer zich bereid, hervormingen tot stand te brengen in de bestuursinstellingen en in het geldelijk beheer. Te Valparaiso zijn verscheidene ge vallen van pokken waargenomen. Tal van werklieden, door de politie opge roepen, zijn nog bezig met het verwij deren van lijken uit de puinhoopen. Steeds worden nog aarschokken waar genomen. Te Curico zijn rijke petreleum- bronnen ontstaan. Ook uit Buenos-Ayres wordt bericht dat nog steeds weinig sterke aardschok ken voorkomen. In Engelsch-Indie is opschudding ontstaan door de kroning met vorste lijke eer, te Calcutta, van Surendranath Banerjee. De genoemde is een inboor ling, die een belangrijk aandeel had in de opwinding, veroorzaakt door de verdeeling van Bengalen in twee pro vincies. Bladen van inlanders veroordeelen deze daad en zeggen als hun meening dat Banerjee zich zei ven en Bengalen belachelijk maakt. De overeenkomst, welke tusschen de mogendheden en de Grieksche regee ring zou zijn aangegaan, en volgens welke prins George zijn post op Kreta moet verlaten om door een Grieksch staatsman te worden vervangen, lokt te Canea levendige critiek uit. De Kretenzers beklagen zich bitter dat men zoo maar met elkaar overeen komt, zonder hen in de kwestie te ken nen. En daarom hebben de Kretenzers af gevaardigden, die de groote meerder heid der nationale vergadering vormen dat wil zeggen 80 leden van de 130 zich te Cana vereenigd en een motie aangenomen, waarin wordt gezegd, dat de handhaving van prins George in zijn functies de beste waarborg is voor de aanstaande vereeniging en voor de openbare orde, en dat zijn aftreden een zoowel abnormalen als gevaarlijke toe stand zou scheppen. „Wij zijn overigens overtuigd," zegt de motie, „dat Uwe Majesteit zich re kenschap zal geven van de gevaren, voortvloeiende uit het prikkelen der zijn knie, zoo vast als zij kon. Hij zou, hij mocht haar niet verlaten. „Blijf bij mij," smeekte zij nog eens, en tranen smoorden haar stem, „of dood mij eerst." Het lange, losgeraakte haar sleepte over den grond, haar gelaatstrekken wareD ver wrongen van angst en ontzetting. Maar zon der medelijden zag hij op haar neder. Wat was zij dan anders voor hem geweest dan een bloem op den weg, die hem bevallen was, die hij brak, om haar nu, dewijl ze hem overtollig was geworden, weg te wer pen? Wat de wereld verder van haar maakte, daarover bekommerde hij zich niet. „Laat mij los," gebood hij op strengen toon. „Nooit of nimmer, je zult niet heengaan." En al vaster en vaster omklemde zij hem. „Laat mij los!" zeide hij nog eenif, en zijn oogen fonkelden onheilspellend, zijn borst zwoegde van toorn. Ilse hoorde er niet naar; haar zinnen nauwelijks meester, lag zij op den grond. Toen gaf hij met het wandelstokje, dat hij in de hand had, een hevigen slag op den hals van de snikkende vrouw, en stiet tusschen de tanden een vloek uit. Zij gaf geen gil, geen geluid kwam over haar lippen, haar handen zonken neder en lieten hem den weg vrijvoor 't overige bewoog zij zich niet. Hij ging heen, zonder zich nog een enkele maal om te wenden; zij hoorde hem de steile trap afgaan, toen werd het stil. Haar hoofd viel zwaar op de vermolmde, morsige planken neder, dat was de eenige bewe ging, die zij maakte; toen bleef zij liggen. Wat in die oogenblikken in Ilses hart omging, wie vermag dat te beschrijven? Maar zij boette met duizend kwellingen voor hetgeen zij misdreven had. Berouw knaagde aan haar hart, verterend berouw, en diepe schaamte dat zij zoo diep gezon ken was. nationalistische gevoelens van de over- groote meerderheid van de Kretenzer bevolking. Een dramatische politieke moord heeft, volgens de New York Herald, plaats gehad in de stampvolle zaal van het hotel Jungfrau te Interlaken. Eenige honderden gasten waren aan den eersten schotel van het dejeuner, toen een gedistingeerd uitziende vrouw van ongeveer 25 jaar, die sedert Maan dag in het hotel was onder den naam van Mad. Stafford uit Stokholm, een revolver uit een reticule nam en met beslistheid op den heer Charles Müller uit Mülhausen vuurde, die aan een na burige tafel gezeten was. Het eerste schot was doodelijk, maar de vrouw stond kalm op en naar het op den grond liggende lichaam gaande, schoot zij daarop nog 4 schoten af. Er ontstond een algemeene paniek. Ieder vloog overeind en trachtte door de deuren of de ramen te ontkomen. Nadat zij alleen over was in de zaal, ging zij door de terugdeinzende menigte het hotel in en van daar naar het ter ras. De gérant liep van achteren op haar toe, greep haar en ontrukte haar haar revolver, waarop de vrouw op hoog- hartigen toon uitriep„Geweld is niet noodig. Ik verzet mij niet. Die man was door het Russische revolutionnaire comité ter dood veroordeeld en het vonnis is nu voltrokken. Breng me naar de gevangenis." Daarna was er geen woord meer uit haar te krijgen. Het slachtoffer, 73 oud, logeerde in het hotel met zijn zoon. Sedert vijf jaar kwam hij jaarlijks in't hotel Jungfrau. Zijn vrienden weten niet dat bij iets met Rusland had uit te staan. De vrouw is blijkbaar geheel toere kenbaar men veronderstelt, dat zij het slachtoffer voor een ander aanzag, of schoon zij vijf dagen lang tegenover hem aan tafel zat. Zij kwam met een man in het hotel, blijkbaar haar mindere in beschaving, die haar als zijn vrouw inschreef en Vrijdagavond vertrok. De luitenant-kolonel Rollin, onlangs betrokken bij de pogingen om het eer herstel van kapitein Dreyfus tegen te houden, is op non-activiteit gesteld. Te Boedapest heeft een botsing plaats gehad tusschen 7000 stakers van de kolenmijnen te Petroseny en de troe pen. Er vielen 175 gewonden, onder wie verscheiden ernstig gekwetst zijn 15 personen werden in hechtenis ge nomen. Te Bodö in Noorwegen is in den nacht van 29 op 30 Augustus een zware Arnolds beeld rees haar voor den geest. Wat was hij toch altijd goed voor haar ge weest, wat had hij haar liefgehad! En tot dank daarvoor had zij hem kunnen ver raden, hem verlaten en hem aan den spot en het medelijden der wereld prijs geven. Ja, haar straf kon niet te zwaar zijn, zij had die duizendmaal verdiend. En Ina O, als zij kon vermoeden hoe ellendig, hoe wanhopig zij hier op den grond lag, zou zij haar dan een woord van troost toespre ken, of zich in stilzwijgende verachting van haar afwenden? Ilses schuldbesef werd al zwaarder, want de liefde, die het tot dusverre verborgen had, was in dien avond een plotselingen dood gestorven. En de roode striem over haar lichaam brandde en smartte, als het brandmerk der schande, waarmede zij zich zelve gestempeld had. En dan overviel haar weder het ontzet tende der eenzaamheidzij rees overeind, wierp het haar naar achteren, en luisterde, met angstige, strak starende oogen, of Hugh nog maar niet terugkwam; het was toch onmogelijk, dat hij hnar thans zóó verliet, zonder middelen, hulpeloos en aan alle gevaren prijs gegeven. Zij huiverde koorts achtig bij dit denkbeeld, en haar hart bonsde geweldig. De nacht verliep, en in het hnis werd het levendig, maar hoeveel voetstappen zij ook hoorde, hij kwam niet. Een ijskoude wind was opgestoken, deed den roestigen weerhaan op het dak knarsen, en wierp hagelsteenen en regendruppels tegen het venster, dat het klonk alsof er een hand vol erwten tegen gesmeten werd, en grauw brak de dag aan maar hij kwam niet. Haar oogen gloeiden, zij had een hevige pijn in 't hoofd en haar polsen klopten als van koortsvoetstappen naderden en stier ven weder weg, wanneer zij bevend van opgewondenheid luisterde hij kwam niet 1 Wordt vervolgd.) Uit het Duitsch.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1906 | | pagina 1