Hel Land van Neusden en Allena, de Langstraat en de Bommelerwaard.
FLORALIA.
Gedwaald.
,£t land van alten/
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
No. 2020. W oensdag 24 April. 1Q07.
FEUILLETON.
voor
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f l.OO,
franco per post zonder prijs verhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel
meer 71/i ct. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdag
avond ingewacht.
Lieve bloempjes!
Schoone klokjes!
O! hoe vriendelijk staat ge daar,
'tHoofdje schuddend,
Dartel spelend,
Zoo vertrouwelijk met elkaar.
En zoo vroeg reeds
En zoo vriendelijk
Bloeit gij, als natuur ontwaakt
En gij roept ons
En vertelt ons,
Dat de lieve zomer naakt.
Ja, inderdaad, alles spreekt er ons
van, dat de lieve zomer naaktditmaal
zells zeer krachtig en luid.
Wij zagen zijn eerstelingen
Zeker niet alle lentedreven zijn even
heerlijk en stellig zal men, met de Ge
nestet, die het rijkst en het schoonst
vinden, waar het jonge leven dat men
er doorbracht, een blijde glans had.
Zóó vindt ieder zijn eigen plekje op
aarde het liefelijkst.
Wij meenen dat onze dichter, toen
hij zijn „liefste plek" zong, het oog
had op het schoone Bloemendaal. Bloe-
mendaal, zooals dit destijds nog lag in
bosschen en heuvelen, aan den voet
waarvan in het voorjaar de Hollandsche
bloemengaarde gevonden werd.
Van dót Bloemendaal is niet veel
meer overgebleven. Het gebied der na
tuur is teruggedrongen, al klopt hier
nog stevig de pols der echt vaderland
se!ie cultuur, die haar bakermat in die
streken vond en zich van daar noord
waarts en zuidwaarts uitbreidde.
Toen strekte zich nog, in zwijgenden
ernst, de boschketen uit langs de Hol
landsche kusten; dat bosch, dat wel
voor de eeuwen scheen gebouwd waar-
tus8chen de smalle groene paadjes z'cb
als wapperende linten slingerden over
de paars zandige heuveltjes.
Toen kwam de mensch met zijn bijl
om de reuzenstammen te vellen, het
kreupelhout uit te roeien en de heuvelen
te slechten. Het bosch op de heuvelen
werd een wijde vlakte, een eindeloos
veld, een woestijn. Maar toen kwam
ook de nijvere hand van den mensch,
die werk en brood vroeg en vond
op de plaats waar eens in majesteit de
groene varen vederen wuifden onder de
roode, kale stammen der dennen.
Nu kleuren en geuren er alom in
't voorjaar de bloemen in heerlijke, of
schoon wel eens fel-laaiende pracht en
gaan duizenden en nog eens duizen
den op naar dat tooverland, waar al
14)
„We kunnen scheidenklonk het opeens
kalm, zonder eenige inleiding uit zijne
mond Suzanne zag niet de zenuwach
tige trek om zijne lippen.
Ontzet zag ze op.
„Scheiden?" herhaalde ze dof.
Aan die mogelijkheid had ze niet in 't
minst gedacht. Voor een oogenblik woedde
een hevige storm in haar binnenste, toen
zag ze haar echtgenoot vast aan. Twee van
koorts flikkerende oogen ontmoetten de
haren.
„Ik wil niet!" zeide ze zacht.
Éven stilte en dan:
„Waarom niet?" vroeg hij.
„Waarom niet?" herhaalde Suzanne weer,
en zij lachte vol weemoed.
Zij zou kunnen zeggen, „omdat ik niet
kan, omdat ik het heimwee naar je zou
krijgen, omdat ik je te lief heb." Nu zou
ze zich voor zijne voeten kunnen werpen
en zeggen: „Heb me lief, zo >als ik u!"
Even voer die gedachte door haar hoofd,
toen werd haar laoh bitter.
„Zooiets hoort in romans thuis. Stel je
voorl zij daar aan zijne voeten, biddend
en smeekend om liefdeWat zou hij lachen
tranen lachenen misschien medelijden
hebben; medelijden voor liefde 1" dacht ze.
Nu lachte ze zelf luid.
„Is datje antwoord?" vroeg hij verstoord,
met een toornigen rimpel op het voor
die kleuren schitteren in de voorjaars
zon, langs alle wegen en padenwaar
kinderen en menschen zich tooien met
de eerstelingen der natuurvanwaar ze
ras gesneden, worden verzonden naar
verre streken, om blijdschap te brengen
ook daar waar nog geen bloemen zijn.
De oude historie van de Haarlemsche
bloembol is sinds lang naar het rijk der
legenden verwezen. Dat de bloembollen
cultuur eigen was aan Haarlems om
streken is een fabel gebleken. Naar
noord en zuid breidde de teelt zich uit.
Overal werden geschikte gronden aan
getroffen en ook Zeeland is getrokken
binnen het cordon waar de tulp en de
narcis bloeit. De Zeeuw behoeft slechts
een uitstapje naar Westkapelle of Schou
wen te maken, om er de aanvankelijke
resultaten te zien, die ook daar zijn
verkregen door de echt Hollandsche
industrie, die bijna de gansche wereld
van hare producten voorziet.
Wie weet welk een toekomst nog is
weggelegd voor eene cultuur, die zoo
vele rappe handen vraagt en aan zoo
vele duizenden arbeid en brood verschaft.
Wij achten het een verblijdend ver
schijnsel dat in Nederland, in enkele
tientallen van jaren, de botanie zulk
een geliefd vak is geworden, de teelt
van bloemen en planten in het alge
meen zulk een reusachtigen omvang
heeft verkregen en de liefde voor deze
kinderen der natuur zoo blijkbaar ge
wonnen heeft. Nergens wellicht ontdekt
men dat meer dan daar, waar het over-
groote deel der bevolking in de teelt
van planten en bloemen haar bestaan
vindt. In de industrie is het een vrij
doorgaand verschijnsel dat de werkman
niets gevoelt voor het voorwerp, dat
ook door zijn arbeid werd voortgebracht.
Waar de hand van den mensch de kin
deren der natuur helpt voortbrengen,
ze verzorgt en veredelt, daar schijnt
het anders te zijn. Tusschen arbeid en
arbeider schijnt een soort van natuur
lijke band te ontdaan, een invloed zich
te doen gelden, die belangstelling op
wekt, kennis vermeerdert, veredelend
en verzachtend werkt. Yoor de toekomst
kan dat een vingerwijzing zijn.
Gelukkig dat het dankbaar hart nu
weer de vreugde des levens genieten
kan. Er isalseen tooverwoord gesproken,
dat weerklank vindt in ieders hart, dat
onze b schouwingen en verlangens eene
andere richting geeft en ons diens be-
hoofd.
Opeens werd Suzanne weer ernstig. Met
een matte beweging bracht zij de hand aan
het hoofd.
„Vergeef me ik ik heb hoofd
pijn!" bracht ze er uit.
„Ik vroeg waaróm je niet wilde wilde
scheiden! zeide hij aarzelend.
„Waarom
Zij dacht even na, daarna antwoordde ze
„Vraag daar niet meer naar!"
Arthur vroeg ook niet meer. Al spoedig
begaf hij zich naar zijne kamer. Den vol
genden morgen stond hij niet op en ook
den daarop volgenden niet, want de koorts
verhief zich al meer en meer. Suzanne riep
den dokter aan het ziekbed, en diens ge
zicht stond ernstig, toen hij den patient
onderzocht had.
„Blijf bij hem, en geef zoo stipt mogelijk
de drankjes in, die ik zenden zal.
Eerst was dat Truida's taak, maar 't werd
al erger; eindelijk raakte hij buiten be
wustzijn.
Toen nam Suzanne Truida's plaats in.
Onafgebroken zat ze met de klamme hand
van den kranke in de hare.
En steeds klom de koorts.
De dokter kwam drie, soms vier maal
per dag. Hij was een nog jonge man, met
een innemend, vriendelijk gelaat. Aan het
ziekbed leerde hij die zooveel besproken
jonge vrouw kennen. Hij begreep, dat ach
ter dat eenvoudige onbeteekenende uiterlijk
een reine ziel leefde, een rijk gemoedsleven
vol edele gedachten en hij vatte liefde
voor haar op.
Er zijn menschen, die uiterlijk weinig in
het oog vallend zijn; die vergeten worden
door de groote menigte, die het schoone
kenden on weerstaan baren drang doet
gevoelen om ons aan te sluiten bij den
algemeenen uittocht.
Wij zullen wèl handeleD, door zooveel
mogelijk aan dien onweerstaanbaren
drang toe te geven en, als dat mogelijk
is, dau voorzeker zullen we het ons
niet beklagen. Te vertoeven bij de bloe
men en het jonge groen, ons huis te
versieren, onze gaarde te verzorgen, het
is zulk een heerlijk en dankbaar werk.
Laat ons nimmer die gelegenheid ver
zuimen om onze belangstelling te ver-
hoogen in de wonderen der onbegrensde
schepping, ons schoonheidsgevoel te ver-
hoogen, en om nieuwe denkbeelden in
ons op te nemen, gezond en frisch en
krachtig, zooals de kinderen der natuur
dat zijn.
ËluUetiiatid.
De Correspondencia de Espana bevat
in den vorm van een onderhoud met
een diplomaat een lang opziendbarend
artikel van haren hoofdredacteur, onder
den titel: „Achter de schermen", waar
in de beteekenis van de ontmoeting
van de koningen van Engeland en
Spanje te Cartagena wordt nagegaan
en verzekerd wordt, dat daar een har
telijke, volmaakte overeenstemming
voor oorlog en vrede bereikt is. Voor-
loopig is alles nog maar mondeling
behandeld; maar de duplomaten moe
ten nu bezig zijn, de afspraken op pa
pier te zetten. Het betreft, zegt de
Correspondencia, een tweevoudig ver
bond tusschen Engeland en Spanje, dat
door de toetreding van Frankrijk en
misschien ook van Italië tot een drie
voudig of een viervoudig verbond voor
de Middellandsche Zee zal uitgebreid
worden.
Het hoofddoel van de ontmoeting te
Cartagena is geweest, de grondslagen
van zulk een overeenkomst duidelijk
vast te stellen; ook wilden koning
Eduard en Engelsche marine-deskun
digen met eigen oogen de ware sterkte
van Cartagena en van Mahon (Mino-
rea) zien. De toestand van de Koningin
verhinderde een gemeenschappelijke
reis naar Mahon en een bezoek van
Melilla en Ceuta. Engeland, dat Spanje
met waardigheid behandelde, heeft han
dig partij getrokken van het oogenblik
„dat men te Berlijn voor de bruiloft
van den Koning den Spaanschen trots
kwetste". Uit den diplomatieken wed
strijd is de Engelsche gezant zegevie
rend te voorschijn gekomen, omdat hij
Spanje behandelde, zooals ten tijde van
Karei den Vijfde, terwijl de Duitsche
diplomatie hoovaardig optrad. Daarom
is Spanje de keus niet moeilijk geval-
zoeken. Onbedachtzaam, onder den invloed
van uiterlijke schoonheid, doen vele man
nen hun keus om later te worden te
leurgesteld. Teleurgesteld, als dat schoon
met den ouderdom vervliegt, teleurgesteld
als zij merken, welk een onbeduidende ziel
achter dat stoffelijk moois leefde!
Maar er zijn ook menschen met een on
beduidend uiterlijk, leelijk misschien, maar
vol gevoel voor wat goed is en edel.
Zij leven ongemerkt, als de kruidbloe-
men onder de tulpen. Zij, de eerste, bren
gen zonneschijn, geur; en de anderen? ja!
ze zijn schoon, prachtig, mooi maar
reukloos, zonder die geur, die zoo wel
aandoet, die een hut in een paradijs her
schept, die de benauwende duffe lucht
verfrischt, den zieke doet herademen.
En eene van die laatste was Suzanne.
Hen moet men leeren kennen om lief te
hebben; dan wordt men nooit teleurge
steld
De jonge dokter wist, dat Suzanne haar
echtgenoot innig liefhad. Daarvan getuig
den de groote bezorgde oogen, het bleeke
angstige gelaat, en hij benijdde den fabri
kant. Maar hij sprak Suzanne in die dagen
moed in, zonder iets van zijne liefde te
laten blijken. Om harentwil hoopte hij,
dat de heer Meinderts de crisis mocht
doorstaan.
't Was op een heeten zomermiddag. Su
zanne had bijna veertien dagen, en sedert
acht dagen ook 's nachts, gewaakt. De dok
ter had haar geraden een verpleegster te
nemen, maar ze dulde geen vreemde aan
het ziekbed. Haar plicht was bij den kran
ke, zij moest hem verplegen, zij alleen.
't Was snikkend heet. Suzanne had de
ramen wijd geopend. In een armstoel zat
ze nu bij het ziekbed, luisterend naar de
woorden van den fabrikant, die niets deed
len. Bovendien konden de twee staten
elkander aanvullen: Spanje had sche
pen, Engeland soldaten noodig. Enge
land bood daarom schepen en geld aan
tegen soldaten en operatiehavensEn
geland beloofde geld voor de conversie
van leeningen en waarborgde de vei
ligheid van de Spaansche kusten. Spanje
moet daarentegen, zoo noodig, troepen
leveren, de tuighuizen uitrusten, de
havens versterken en te Ferrol, Vigo,
Cadiz en Cartagena een strijdmacht
voor de verdediging onderhouden die
zes pantserschepen, zes snelvarende
kruisers en 12 torpedojagers voor de
volle zee zal omvatten. In Marokko, ten
aanzien waarvan de Engelsch-Spaansch-
Fransche overeenkomst in allen deele
bevestigd werd, kan Spanje onvoor
waardelijk op Engeland's hulp rekenen.
De reis van den Koning van Italië
naar Cartagena is een uitgemaakte zaak.
In de Wilhelmstrasse te Berlijn is het
plan van het viervoudig Middellaud-
sche-Zee-verbond als een bom ingesla
gen. Daarom spant de Duitsche diplo
matie op het oogenblik de uiterste po
gingen in, om het bezoek van den Kei
zer nog voor dat van koning Victor
Emanuel door te zetten, omdat zij bang
is dat het anders te laat is. Die pogin
gen zijn echter vergeefsch, daar de teef-
ling geworpen is; want Spanje zal niet
kunnen vergeten dat het paard van zijn
Koning altijd twee paardelengten ach
ter dat van den Keizer heeft moeten
blijven. Italië maakt zich geheel van
Duitschland los; het kijkt naar de Adria-
tische Zee en streeft naar invloed op
den Balkan.
Alle Engelsche oorlogsschepen, be
sluit de Correspondencia, zijn kant en
klaar voor geval van oorlog in 72 uur
kan Engeland in Europeesche wateren
zoovele ten volle uitgeruste schepen
samentrekken als heel Europa bij elkaar,
zonder een man of een pond kruit meer
te behoeven in te schepen. Spanje en
Engeland kunnen door Gibraltar en
Ceuta de straat volkomen sluiten, zoo
dat Engeland zijne vloten naar goed
dunken in het Oosten of Westen ge
bruiken kan.
Te Lodz is Zaterdag een leeraar van
het Poolsche gymnasium doodgeschoten.
Men zegt dat Vrijdag en Zaterdag weer
een aantal andere menschen vermoord
of gewond zijn.
Het gaat er warm toe op 't oogen
blik in 's aardrijks ingewand. De
vulkaan Pue Hue in de Chileensche
provincie Valdivia is nog steeds aller
felst in werking. Nieuwe krateropenin
gen hebben zich gevormd en verleenen
een doortocht aan lava-stroomen. Over
al tot uren ver in de omgeving,
dan ijlen.
Opeens noemde hij haar naam. Stilstond
ze op en boog zich diep voorover om geen
woord te verliezen. Zacht drukte zij haar
koele hand op zijn gloeiend voorhoofd.
Het woelen werd minder; hij lag thans
rustig maar het ijlen hield aan.
„Suzanne, o! kon ik je vertrouwen maar
ik kan niet; zij, Lizzy heeft mij dat ver
trouwen ontnomen. Zij bedroog mij, hoor
je hetbedroog mij. O ik ben zoo
eenzaam, zoo verlaten. Kun je me niet
liefhebben niet laat mij dan weg
gaan weg. Wist je niet, dat ik zoo naar
je verlangde, toen ik weg was? Je waart
zoo vriendelijk, zoo goed maar je be
driegt meals die anderega weg
weg weg zeg ik je weg
laat me alleen
Wild en woest sloeg de kranke om zich
heenhij wilde zich oprichten, maar gleed
langzaam, met rollende oogen in de kus
sens terugzijn vuist lag gebald maar
stil neer; het koude zweet parelde op zijn
voorhoofd hij lag doodstil.
En Suzanne?
Ze had die woorden gehoord. Langzaam
hief ze zich op tranen stroomden over
haar vermoeid gelaattranen van vreug
de zij had wederliefde gevonden.
„O Godik dank Unu is alles goed
...alles!" fluisterde ze, glimlachend door
hare tranen heen.
De kranke lag stil, rustig ademend. Su
zanne boog zich over de hand, die als
doodelijk vermoeid langs het ledikant hing,
en drukte onatuimig hare lippen daarop.
„Ik heb je lief; en ik bedrieg je niet!"
prevelde ze ontroerd, toen zette ze zich
weer in haren stoel neer en luisterde on
afgebroken naar zijn rustige ademhaling,
hy sliep hy was gered.
blijft de aschregen vallen. Verscheiden
bergbeken zijn totaal opgedroogd aard
schokken en ondergrondsche ontplof
fing en rommelingen worden nog voort
durend vernomen; en de plaatselijke
bevolking vlucht weg uit de nabijheid
van den gevaarlijken vulkaan.
Te Innsbruck heeft Zondagnacht een
hevige storm gewoed, die om 2 uur 40
minuten gepaard ging met een aard
beving, welke verscheiden minuten
duurde.
In de schikking die tusschen de pa
troons en werklieden in Jhet Hamburg-
sche havenbedrijf is getroffen, ia o.m.
bepaald dat de werklieden ook met ka
meraden die niet tot een vakvereeni-
ging behooren, dienen samen te wer
ken, dat zij andersgezinden en nieuw
aankomenden niet zullen hinderen en
genoegen zullen nemen met het stel
sel van dag- en nachtploegen aan den
anderen kant verbinden zich de pa
troons, om de arbeiders le hooren bij
de regeling van het ploegstelsel, en dat
zij de buitenlandsche werklieden naar
hun land terug zullen zenden, zoodra
de overeenkomsten dit mogelijk maken.
De bootwerkers, die gestaakt hebben,
zullen vooreerst meer3ndeels nacht
dienst doen, tot de nu nog bezette
plaatsen open komen. Men schat dat er
deze week 1500 Engelschen terugge
zonden worden.
Volgens de Standard zal Botha op
de koloniale bijeenkomst voorstellen,
Transvaals strijdkrachten te reorgani-
seeren op den grondslag van een zelf
standige landweer met de noodige rij
dende artillerie en ruiterij. De Engel
sche regeering, die de sterkte van de
Engelsche troepon in Z.-Afrika wenscht
te verminderen, zou wel ooren hebben
naar Botha's plan, maar de Standard
acht het, in een hoofdartikel, geenszins
onbedenkelijk, het verleden der Trans
vaalsche Boereu in aanmerking geno
men. Het blad is niet geneigd Botha's
eigen betuigingen van aanhankelijk
heid aan het Britscho rijk te wantrou
wen, maar, zoo geeft het blad te ver
staan, de Boeren, die tijdens de ver
kiezing in Transvaal overal vroegen:
wanneer krijgen wij onze geweren te
rug of anders nieuwe zouden, ondanks
Botha, die weermacht voor hun eigen
belangen kunnen aanwenden, en niet
len bate van de Engelschen.
In een schriftelijk antwoord op de
vraag van «en Parlementslid heeft mi
nister Morley meegedeeld, dat er in
het halve jaar, geëindigd op 31 Maart,
in Engelsch-Indië 5,012,000 menschen
aan de pest zijn gestorven. In Januari
bedroeg de sterfte 58,500, in Februari
En Suzanne verzonk in diep gepeins;
droomerig staarde zij naar den in den zon
negloed blakerenden tuin. Vele gedachten
gingen haar door 't hoofd.
Bijna veertien dagen had ze gewaakt.
Vermoeid naar lichaam en geest, had ze
toch geen rust willen nemen voor ze met
zekerheid wist, dat de beminde man gered
was. Nu was hij gered. O! ze had kunnen
juichen van geluk, want ze wist nu ook,
dat ze weder bemind werd, en dat schonk
haar kracht, vergoedde alles.
Suzanne was, al peinzend, in slaap ge
vallen. Haar hoofd rustte achterover, tegen
de leuning der stoel. Haar gelaat was ver
van mooi, maar nu lag er een glans van
hemelsche vrede en geluk over verspreid
en dat schonk iets aandoenlijks teêrs om
den halfgeopenden mond.
Zóó vond de jonge dokter haar. Stil was
hij binnengekomen om den kranke niet
te hinderen. Toen hij nu Suzanne zag sla
pen, schrok hij geweldig zij had den
zieke verwaarloosd en dat kon de ernstig
ste gevolgen hebben. Zacht maar snel trad
hij op het ziekbed toe en sloeg een blik
op den lijderhij lag daar kalm, met
een glimlach om de lippen te slapen.
„Gelukkig voor haarmompelde hij,
toen zag hij haar aan.
Hij ontroerde.
Hoe trof hem de vredige uitdrukking op
haar gelaat. Met alle kracht beheerschte
die man zich. Even zonk het blonde hoofd
op de breede borst, toen hief hij het weer
op en zag haar langen tijd onafgebroken
aan. Suzanne werd in haar slaap onrustig.
Er zijn wel menschen, die ontwaken als
men hen in hun slaap eenigen tijd onaf
gebroken aanziet.
Oorspronkelijke roman.
Hoofdstuk XV.
(Wordt vervolgd.)