el Land van Hetisden en Allena, de Langstraat en de Bommeierwaard. SS®: Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No2697, Zaterdag 2& December19Q7. FEUILLETON. Til V114. 1:1 UMD van ALTEN/ VOOR Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abpnnementsprijs: per 3 maanden l.OO, banco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel meer 77a ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdag avond ingewacht. Wij hadden een kleine meid te logee- ren, zoo'n hummel van een goede twee jaar. Oud en jong vermaakte zich met de ontwakende zelfstandigheid bij die klei ne, die al heel trotsch was, dat zij in den tuin overal alleen mocht loopen. Wij zaten er allen met glimlachende gezichten naar te kijken, toen de moeder eensklaps meende haar waarschuwende stem te moeten doen hooren Schat je, niet op het gras loopen, hoor! Uit was toen de pretniet op staan- den voet, maar 't duurde toch niet lang meer. Naar kinderaard trok de kleine nu juist naar 't gras, waar zij nu telkens op liep en dan staan bleef om te zien wat er zou gebeuren. Eerst werd door moeder met den vin ger gedreigd toen werd het verbod nog eens uitdrukkelijk herhaaldten slotte werd de kleine bij een arm naar binnen gebracht en mocht zij voor straf niet meer in den tuin aandelen, 't Gevolg was natuurlijk een huilpartij van belang. Zoo worden nu overtredingen in 't leven geroepen, zei ik. Hoe meen je dat? Wel, dat kind liep nu, zonder zich van ééoig kwaad bewust te zijn, tot haar eigen en tot ons genoegen, vioo- lijk te hupp -len in den tuin Eén woord van haar moeder maakt aan dat alles een einde. Is nu dat woord onverbidde lijk noodzakelijk geweest, dan moet men er vrede mede hebbenmaar daar ben ik nu niet zoo heel zeker van ditmaal. Moet een kind dan niet gehoor zaam wezen? Natuurlijk moet een kind gehoor zaam wezen; eenmaal het ongelukkige verbod om op het gras te loopen, uitge sproken zijnde, moest het opgevolgd wor den. Daar viel niets meer aan te ver anderen te minder omdat er een heel groot verschil is tusschen haar op het gras loopen vóór en nè, het verbod. Eerst liep zij op het gras, zonder dat zij ook maar in de ve.'ste verte kon ver moeden, daarmede iels anders te doen dan wanneer zij op hel tuinpad liep; na het verbod liep zij op het gras, om eens te zien wat er nu wel gebeuren zou als zij toch deed, wat haar gezegd was, dat zij niet moest doen. Van iets dat absoluut onschuldig was, is door een verbod een middel gemaakt om on deugend te zijn. Dus zou men een kind niets moe- EENE VERTELLING VAN MARIE COLBAN. (14. Maar om de anderen pleizier te doen wilde hij nog ééne poging wagenhij deed zijn tweede examen, en probeerde het toen met de rechten; en hij las en studeerde zoo wanhoopig, dat hij er bijna krankzin nig van werd, tot het hem eindelijk dui delijk werd, dat de rechtsstudie nog aller minst voor hem geschikt was. Bleek en teruggetrokken ging hij daarheen met harde, door smart verwrongen trekken, ziekelijk gevoelig, vol brandende eerzucht, en toch tot niets zijn gedoemd; en hij zag geen andere toekomst voor zich, dan zich neer te leggen en te sterven als een oude hond. Maar er was ei een, die niet wilde, dat hij sterven zou, die er geen enkelen kon missen. Zij had al lang gesuft en gepeinsd over de wonderlijke dingen, die hij nog altijd teekende met de pen, met houtskool op den muur en zelfs met zijn stok in het zand, als zij hem eens mee aaar buiten kon krijgen. Als er toch eens een kunste naar in hem stakDe goede feeën, die bij de wiegen van al hare kinderen hadden gestaan, konden toch onmogelijk hem ver geten hebben, hem, haar oogappel, den lieveling van zijn vader. Eens zeide zij het hem; hij zag haar maar even aan met zijne doffe oogen, waarin alle hoop was ten verbieden? Niets, dat is wat heel sterkMaar in elk geval niet meer dan het aller dringendst noodzakelijke. Trouwens, dit geld niet alleen tegenover kinderen, het geldt ook tegenover volwassen menschen. Van de tien keer, dat men iets verbiedt, maakt men zeker negenmaal iets, dat op zichzelf doodonschuldig is, door het verbod alleen tot iets ongeoorloofds. En hij die het verbod uitvaardigt, schept dus een misdrijf, dat niet uit zichzelf bestond. Ho, ho, nu gaat gij toch wel wat heel ver; zoo mengde zich een derde in het gesprek. Verklaar dat eens na der. Wel, dat is nogal gemakkelijk. Er zijn tal van handelingen, die be paald slecht zijn in zichzelf: snoepen voor een kind, stelen voor een mensch dieren kwellen in 't klein, mishande lingen in het groot; liegen enz. Die behoeven niet uitdrukkelijk verboden te wordenzij zijn uit zichzelf onge oorloofd en strafbaar. Maar tal van andere handelingen, die uit zichzelven zoo onschuldig mogelijk zijn loopen op het gras, rijden op de kleine steentjes, kleeden kloppen 's morgens vóó" tienen en honderd uit van die dingen, waar mede onze politieverordeningen en wet ten overvuld zijn, worden alléén door de verbodsbepaling er tegen tot. een overtreding sterker uitgedrukt: tot een misdrijf gemaakt. En nu weet ik wel, dat oen heeleboel op zichzelf dood onschuldige dingen in 't belang van 't algemeen verboden dienen te worden, maar ik heb heel sterk den indruk, dat de hooge heeren, die onze wetten en onze politieverordeningen maken, dik wijls van niet veel meer wijsheid blijk geven dan het jonge moedertje, dat zoo maar, eigenlijk alleen om mair eens iets tot haar kleino te kunnen zeggen, het onschuldige over het gras loopen veranderde in een „misdrijf", dat zulke treurige gevolgen zou hebben. SSiiilciilaiid. Indien gesproken woorden en geschre ven beloften ook in Perzië bindende kracht hebben, dan mag eenige hoop worden gekoesterd dat de crisis te Tehe ran voorbij is, althans haar gevaarlijk karakter voor een doel heeft verloren. De Sjah heeft aan de Nationale Verga dering een Koran doen toekomen, waar bij een behoorlijk onderteekend en van de noodige zegels voorzien document was gevoegd, waarin de Vorst verklaarde, dat hij zich voortaan zal gedragen in overeenstemming met de grondwet. uitgedoofd; zij wist immers, dat het maar kladwerk was, hij was nu eenmaal bezeten door den teekendemon, en teekende zelfs zonder zich er van bewust te zijn, maar talent was het niet, det was hem te dui delijk aan het verstand gebracht. Jawel, dacht zij, maar zoo'n criticus heeft ook niet altijd de wijsheid in pacht, en het was misschien wel niet zoo'n uitge maakte zaak van dat gebrek aan talent. Er moest iets gedaan wordenhij teerde weg, hij was zoo akelig mager, dat er bijna niets van hem overbleef. Zij droomde iede- ren nacht, dat hij een groot man was, en droomen voorspellen de toekomst evenals de Sibyllen, dat had zij zelf gezegd. En zoo ging ze handelen op haar eigen houtje, zij kon hem toch immers niet voor hare oogen zien sterven. Zulk eene Spartaansche moeder staat niet verlegen als het haar kind geldt. Zij had een broeder, die zeer gezien was, en er was juist dat voorjaar een beroemd kunstenaar in de stad gekomen, een beroemdheid van den eersten rang, die den zomer in zijn vaderland zou doorbrengen, bet voorwerp van de bewonderende liefde zijner lundge- nooten. Haar broeder kende den kunstenaar niet, hij was zelfs niet eens kunstkenner hij wist alleen, dat het vaderland zijn groo- ten zoon met verdiende lauweren kroonde. Die broeder was een stijf, trotsch man, de laatste om zich in te dringen bij die ge vierde grootheden, die als vorsten leven, en hoe zij het gedaan kreeg hem te bewe gen een groot feest te geven en daar den grooten man te noodigen is haar geheim, evenals hoe die teekeningen van haar zoon op een der tafels kwamen. Zij wist niet, dat er De voorzitter van de Nationale Ver gadering deelde aan de afgevaardigden mede, det de Sjah mondeling de volgen de dingen heeft beloofd: 1. Sa&d-ed-Dowle wordt weggestuurd evenals de kuipende en stokende pries ters, terwijl de personen, aan wie de recente onlusten te wijten waren, zullen worden gestraft; 2. Ala-ed-Dowlé en diens broeder mogen terugkeeren; 3. een permanente wacht van 200 man soldaten te voet wordt beschikbaar ge steld om het parlementsgebouw te be waken 4. alle troepen met inbegrip van de kozakken-afdeeling (tot dusver een zoo goed als onafhankelijk regiment) worden geplaatst onder hat opperbevel van den Perzischen minister van oorlog; 5. de Russische officieren dier kozak ken-afdeeling zullen voortaan de man schappen enkel drillen, echter niet meer aanvoeren, zooals tot dusver wèl het geval was. Indien de Sjah deze schriftelijke en mondelinge beloften ook inderdaad na komt, zal de toestand in de Perzische hoofdstad wel verbeteren. Maar zal de Sjah het willen De mondelinge belofte, dat ook de Kozakken en hun Russische officieren onder Perzisch opperbevel zu1- len komen, is wel te geven, maar niet na te komen. DèArvoor zijn deze Rus sische officieren niet naar Perzië geko men. Het bovenstaande, dat in hoofdzaak is ontleend aan een Reuter-telegram, wordt ook bevestigd in den Berlijnschen Lokal-Anzeiger. De berichtgever te Te heran van het Duitsche blad ziet in het gebeurde een zeer ernstige nederlaag van de hofpartij, daar de Sjah zijn be lofte aflegde „op den Koran, en op straffe van onmiddellijke afzetting bij niet na koming ervan." De correspondent meldt ook nog dat de haat van de bevolking tegen de Turken gevaarlijke afmetingen aanneemt. „Een kenner van Perzië" schrijft in de Köln. Ztg. over den mislukten staats greep van den Sjah. Hij betoogt, dat de Sjah gewaagd spel heeft gespeeld en verloren door er op te vertrouwen, dat hij met de hulp van de te Teheran beschikbare Russische troepen meester zou kunnen blijven van den toestand. Mocht de volksbeweging met hulp van buiten (lees: Russische hulp) worden onderdrukt, dan zal het voor langen tijd gedaan wezen met een onafhankelijk Perzië. Bij caissonwerk aan den metropoli- taanschen spoorweg bij de Bloemenmarkt te Parijs is een ongeluk gebeurd. De samengeperste lucht ontsnapte, en door den druk geraakten vijf werklieden in een vergaarbak met water, waar zij ver dronken. een karrikatuur van den meester zelf onder was; maar hij herkende zich dadelijk, en lachte hartelijk om zijn konterfeitsel, dat met echten humor was uitgevoerd. De gast vrouw had voor goede muziek gezorgd; en terwijl allen zwijgend luisterden, hield de student, die als gewoonlijk vergeten in een hoek zat, geen oog afgewend van eene rus tige, edele figuur, de vrouw van den mees ter. De grenzen der jeugd had zij reeds lang overschreden, maar hij was kunstenaar genoeg, om de schoonheid niet alleen in de jeugd te vinden. Hoe indrukwekkend was zij, in haar lang zwart flu weelen kleed, en haar ernstigen eenvoud. En die rustige, lyrische oogen I Hij kende haar verleden, hij wist, dat zij de dochter was van eene der weinige, trotsche adelijke families van het land, en dat de veelbeloovende jonge kunstenaar een van de liefelijkste wezens, die zijn land had voortgebracht, zijne vrouw mocht noemen. Zoo ging het dus als men een groot kunstenaar was. Terwijl de min der beroemde kunstenaars zoowat met land- loopers en vagebonden ge'ijk gesteld wor den, hangt voor de grooten geen vrucht te hoogl Dat zou hij onthouden! Zijn tijd om zich een vrouw te zoeken met ernstige, lyrische oogen, kwam misschien ook wel eens! En een kort oogenblik leefde hij in de sferen der eerzuchtige hoop, om dadelijk daarop de diepte van zijne ellende te peilen. Hij was een deserteur uit het leven, anders niet. Later op den avond had er tusschen de dappere moeder en den beminnelijken I kunstenaar een lange samenspraak plaats, I die niemand hoorde, maar die de student zag; wat konden die twee te verhandelen j hebben Het lijk, dat met een dolk in het oog in een eerste klas-coupé in den trein bij Foligna gevonden is, is herkend als dat van den ingenieur Arvedi uit Verona. De verslagene had een som van drie honderd en vijftig duizend lire bij zich. Wij hebben verteld van Jhon Lee, den Engelschman, wegens moord ter dood veroordeeld, maar begenadigd met een verandering van het vonnis in le venslange gevangenisstraf, nadat de te rechtstelling driemaal mislukt was, en nu, ongeveer een week geleden, na bijna 23 jaar gezeten te hebben, vrijgelaten. Zijn oude moeder wachtte hem in haar klein huisje. John Lee gaat in Lloyd's Weekly News zijn geschiedenis vertel len. Hij heeft alvast een beëedigde ver klaring afgelegd, waarin hij zegt„Ik ben aan dien moord volkomen onschul dig Ik hoop en vertrouw, dat ik mijn onschuld tegenover de geheele wereld zal kunnen bewijzen. Volgers een bericht uit Stockholm heeft koning Gustaaf in den minister raad medegedeeld, dat hij niet van plan is zich te laten kronen. Als 't bericht juist is, zal dat besluit zeker ontstemming brengen in de tal- ïijke en invloedrijke conservatieve krin-j gen van het land, maar den koning j goed doen bij het democratische deel van het volk. Toen koning Haakon zich met heel het oude ceremonieel te Drontheim als koning van Noorwegen liet zalven en kronen, was men er bij velen daar te lande zeer ontsticht over. Is dat nu de democratische koning, dien we krijgen zouden? vroeg men. Men kan zich voorstellen, hoe de on tevredenen nu zullen mopperen, en zeggen, dat de koning van het aristo cratische Zweden nu het goede voor beeld moest geven Of bij koning Gustaaf ook dat heeft gewogen in Punjab ten gevolge van de droogte het met tarwe bebouwde land van ne gen tot vijf millioen acres verminderd. De bevloeiïngskanalen zijn droog. In de Vereenigde Provinciën, zegt een ambtelijk bericht, neemt het gebrek toe. In vijf districten is reeds hongers nood afgekondigd. Een Engelsch magistraat uit Dacca in Oost-Bengalen is, terwijl hij op reis was, aan een station in den rug ge schoten. Er is een hooge som op het vinden der daders uitgeloofd Volgens Reuter ziet men er in Bengalen een politieken moordaanslag in. Te Pittsburg is een inval gedaan in het hoofdkwartier van „De Zwarte Hand", het geheime genootschap van Italiaansche boosdoeners in de Vereenig de Staten, dat zich vooral toelegt op moorden en geldafdreigingen. Zeventien kerels werden in een kel der gegrepen. Men trof hen daar aan, terwijl zij les natnen in het toebrengen van doodelijke stooten met een dolk. Op den rug van een man, die tot den gordel ontkleed was, werden door twee bekende schurken de beste plaatsen aangewezen, om een mensch goed te treffen. In het gebouw waren verschil lende ondergrondsche vluchtgangen. Heel wat wapens kwamen er voor den dag; het was een waar moordhol. Volgens een telegram uit Lahore is En wat gebeurt er een paar dagen na het feest bij den broeder? De familie zit rustig bij elkaar, toen een deftige, oude heer binnenkomt, die allen kenden. Allen stonden eerbiedig op. De moeder ging hem met een stialend maar toch angstig gelaat te gemoet; het gold hier een mensehen- leven. Nadat er eenige woorden gewisseld waren over het mooie feest, zeide de meester want wij weten, dat hij het is dat hij een vogeltje had hooren zin gen van caricaturen en karakterkoppen, met houtskool op den muur geteekend, en andere wonderlijke dingen, en dat hij zeer veel lust had, dat alles eens te bekijken. Terwijl hij sprak had niemand bemerkt, dat hij den student gadesloeg; en zijn oor deel was al klaar voordat hij nog de tee keningen gezien had. Er moest iets bijzon ders steken in dieD bleeken jongen man, die vuurrood werd bij zijne woorden en de lippen had van een fanaticus. Dwepers waren zijne menschen; de groote harts tochten geven kracht en stuwen vooruit. De moeder siddert terwijl de teekeningen aan een streng examen onderworpen wor den; en hare oogen staren onafgewend op het gezicht van den meester. Naarmate zijn blik verheldert, verheldert ook het gelaat van haar geliefden zoon. Het is of hij uit een langen doodslaap ontwaakt. Er spreekt geen angst uit zijne trekken terwijl hij naar den meester opzieter licht moed uit zijn vlammende oogen; eindelijk luidt het oordeel, dat er duidelijk een kunste naar in hem steekt. En nu hoorde zij in haar hoekje haar lieveling spreken, spreken als een wervelwind. Verbaasd ziet de meester hem aan. jZijne opgewondenheid maakt In een Engelsch blad wordt gemeld, dat te Rome berichten zijn ontvangen uit Addis Abeba, naar luid waarvan keizer Menelik weigert, de Britsch- Fransch-Italiaansche overeenkomst no pens Abessinië goed te keuren. Hij beschouwt die overeenkomst (zij werd in het laatst van ly06 gesloten) als niet-bestaande. In Engeland ziet men hierin natuurlijk den invloed der Duit- schers. Negenhonderd Chineesehe sold it-m in Mantsjoerije, die hun soldij niet uitbetaald kregen, zijn aan het muiten geslagen en hebben een stad geplun derd. Er werden 1500 man geregel e troepen tegen de muiters afgezonden. Na een bloedig gevecht., zijn dezen af getrokken en hebben zich over het land verspreid. De overheid heeft last gegeven de karavanen op te houden, daar men bang is dat de muiters roovend en plunderend rondzwerven. Uit New-York komt het bericht, dat Benjamin Radleigh, Amerika'sbefaamde gierigaard, gestorven is. In de buurt van Boston is deze merkwaardige man op 90-jarigen leeftijd, even ongehuwd als hij geboren werd, tot zijn vaderen opgeroepen. Zijn nalatanschap wordt op meer dan 6 millioen Mark geschat; niet de nood en spaarzaamheid waren het, die dezen kampioen-vrek aandre ven, de ledige uren zijner oude dagen nuttig te besteden aan het verzamelen van knoopen, schoenveters, eindjes touw en oude tramkaartjes. Met trots placht hij te vertellen, dat hij nooit in zijn leven een schouwburgbiljet gekocht, of een borrel zelf betaald had maar voor invitaties had hij steeds een open oor. Voor den trein heeft hij in 't ge heel geen dollar uitgegeven, en zijn das, die hij slechts bij bijzondere ge legenheden aandeed, had een ouderdom van vele jaren. Radleigh is door zijn gierigheid letterlijk beroemd geworden. Er werden artikelen over hem geschre ven, en talloozen bezochten zijn ge boorteplaatsje, om den wonderlijken mensch en zijn huis te zien. Deu bar- hem werkelijk mooi; de pupillen verwij den zich en zijne lichtblauwe oogen schij nen gitzwart in hun ongekenden glans. Dat waren alle goede teekenen; die storm achtige individualiteit hoorde nergens an ders thuis dan in het land van de kunst. Toen kwamen er eenige nuttige wenken er moest eerst een teekenschool doorloopen worden. Hard werken en onvermoeid pogen was de weg naar alle kunst; zijn jonge vriend moest nu toonen wat een sterke wil vermag. Tot zijn spijt was hij genood zaakt, daar hij spoedig het land moest verlaten, hem zijn steun te onthouden. Glimlachend nam hij afscheid, en zijn laatste woord was: „tot weerziens." „Amen!" zeide de moeder. Er ijn woor den waarop zult eene moeder n ets beters weet te antwoorden. Daar stonden nu al die gelukkige men schen. De student verroerde zich niet. Maar zijn moeder sprak tot hem, en drukte het wilde hoofd in hare armen; en er kwam werkelijk weer leven i hem, hij greep hare handen en drukte ze tot h>-t lid kraakte. Alles danste om hem he nli i j wist nu waarom hij zoo ellendig geweest was; hij was ook een kunstenaar evenals zijn broeder. „Ik kan dus een mensch worden!" waren de eerste woorden, die hij kon uitb/engen. En die roep vond weer klank in het vertrek, maar hij stond weer bij den muur en teekende een nieuwen kop, weer dien van den meester, dezen keer echter niet als caricatuur, maar in al zijn manlijke schoonheid. V~V.'-'AVr''\ v Wordt vervolgd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1907 | | pagina 1