el Land van fasden en Altena, de Langstraat en de Bommelerwaard.
ibjëalen.
Till K V.
Airt""
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
No. 27Q5. Zaterdag 25 Januari190S.
FEUILLETON.
UN3 VAN
VOOR
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.00,
franco per post zonder prijs verbooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Adyertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel
meer 71/, ct. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdag
avond ingewacht.
Men wil het nu eenmaal zeggen dat
de mensch zich idealen stelt, om ze
nooit verwezenlijkt te zien. En als men
van heel n'ahy den persoon of den toe
stand leert kennen, die men zich voor
stelde als het ideaal van goedheid van
moed of verstand, dan valt die persoon
o! zoo dikwijls ja, bijna altijd van het
hooge voetstuk, waarop w ij hem plaat
sten dan ontpopt hij zich in een alle-
daagsch persoon, wien aankleven al de
kleine fouten en gebreken, waarmede
wij zelf behept zijn.
En toch, ook al zien wij het dwaze
in van het koesteren van idealen, juist
omdat er bij nadere kennismaking geene
bestaan, onze wenschen we moeten
ze hebben, maar ze moeten iets anders
zijn dan een begeerenze moeten sa
mengaan met tevredenheid over leven
en lot en nooit, vooral nooit met vol
komen tevredenheid over ons zeiven.
Ze moeten er zijn, onze wenschen,
wij moeten ze koesteren, onze idealen,
wijl er energie, wijl er wilskracht moet
zijn; omdat er gestreden, gearbeid, ge
worsteld moet worden voor het geluk
van ons zeiven en anderen.
Idealen, wenschen!
Om ze te bereiken spannen we onze
uiterste krachten inwij gaan belang
stellen in diegen van wetenschappelij
ker) of andereu aard, die ons anders
onverschillig lietenwaarvoor wij oor
noch oog hadden. Wy gaan lezen en
ontwikkelen of beschaven
schien wel allebei.
Gelukkig dan do mensch die bi] zich-
zelven sporen van vooruitgang ontdekt,
maar ook, wee hem! als dan de men-
schelijke ijdelheid hem parien speelt
als zijn tevredenheid ontaardt in dezen
zin: dat hij volkomen tevreden is over
zichzelf en zijn werk en in een soort
van doffe onverschilligheid voortleeft.
Neen! Juist op dat oogenblik, dat
hij zichzelven een brevet van bekwaam
heid of geschiktheid gaat uitreiken, mag
hij niet versagen, juist dan moet de
leuzo blijven: nóg beter, nóg hooger!
Dan komt het oogenblik, waarop wij
meencn ons ideaal te hebben bereikt
op het moment, dat we het willen
onsmië-
en
grypen, met heide handen, paf daar
ontglipt het onze vingeren, het valt
anderen ten deel, die er wellicht, geen
moeite voor deden. De teleurstelling, de
bittere teleurstelling, die wij dan on
dervinden is onbeschrijfelijk groot, maar
wij beschouwen het voor ons onbereik
bare toch nog steeds ab ideaal, en een
groote teleurstelling ontnuchteringdie
bij kennismaking gevolgd zoude zijn,
(blijft ons gespaard.
En dikwijls, als het standpunt, het
ideaal wordt bereikt, waar is dan nog
de vrede met zichzelf, waar het onver-
valschte genot van het verkregene?
Wij moeten leeren onze verlangeus
terug te houden en onze wenschen te
onderdrukken. Het leven moet ons bo
ven alles leeren wat we niet mogen
of kunnen hebben; voor al het andere
mogen we strijden, mits het dan gebeure
met eerlijke wapenen.
rouwen kiesrecht.
In de laat3te „Hollandsche Lelie"
schrijft jkvr. Anna de Savornin Lohman
over Vrouwenkiesrecht. De schrijfster
is noch lid van de Vereening voor
Vrouwenkiesrecht, noch voorstandster
van de propaganda die wordt gemaakt
om de vrouw dat recht te bezorgen.
Ik acht het een volkomen onnuttige
zaak, zich zooveel moeite te geven voor
iets, dat, wordt bet verkregen veel
I meer kwaad dan goed zal stichten. Gij
zult eens zien hoe dom en onnoozel
de vrouwen zich dan zullen laten leiden
i door al de partijleiders, die baar ten
eigen bate bij den neus rondleiden, en
op hare schouders naar boven klimmen.
Nu reeds kuut gij zien, hoe de socia
listische partij, die uit partijbelang het
feminisme in den zak kruipt, bijna al
deze aanstaande vrouwelijke kiezers on
der hare leden telt. Het ligt zoo in den
aard der vrouw, zich te laten influen-
ceeren door anderen, dat de vrouw-kie
zer, zonder eenigen twijfel, nog veel
meer vatbaar zal zijn voor knoeierijen
en omkooperijen, van zich wat laten
wijsmaken door schoone beloften, dan
de man-kiezer.
Om al die redenen acht ik het een
dwaasheid, zich ook maar eenige moeite
te geven, tot het verkrijgen van een
recht, waarvan de uitoefening volstrekt
geen nut of zegen, maar alleen onheil
zal verspreiden. Daarbij komt nog, dat
ik het voor moeders en gehuwde vrou
wen bepaald afkeurenswaardig acht, als
kiezer op te treden. Een gehuwde vrouw
behoort aan het gezin, kan de maat
schappij nimmer méér ten zegen zijn,
dan wanneer zij op haren man en hare
kinderen eenopvoedenden invloed heeft.
Alle verdeeldheid, teweeggebracht
door verschil van meening en politiek
gebied, alle invloeden van buiten, waar
door de gehuwde vrouw zicli zou laten
infiuenceeren ten behoeve van een of an
dere partij, tegen den zin in van haren
op dit punt wellicht andersdenkenden
men, moeten verderfelijk werken op
den ouderlingen vrede in het gezins
leven, die m. i. boven alles noodig is
tot het behoud van de maatschappij,
waarvan weer het behoud wortelt in dat
van het huisgezin. Het eene volgt hier
logisch uit het ander. Vandaar dat juist
de moeder en de echtgeuoote, eer dan
wie ook ter wereld, beheerscht in den
grond de toekomst van de geheele natie.
Indien elke vrouw een goede, verstan
dige echtgenoote en moeder ware, niets
meer dan dat, dan zou zij daardoor een
onbegiensden zegenrijken invloed uit
oefenen tot in de verste nageslachten.
Sltiüeiilaitd.
De hitte houdt in Australië aan. Naar
Woensdag uit Melbourne werd geseind,
waren er daar toen al meer dan hon
derd menschen aan zonnesteek bezweken.
EENE VERTELLING VAN MARIE COLBAN.
(21.
„Ge zijt het edelste, het hoogste, wat ik
ooit ontmoette, Thyra", zeide hij, en drukte
hare hand aan zijne lippen met een gevoel,
dat op eerbied geleek. „Als ik strevend naar
het goede mijn leven zal vervolgen, als ik
in alles het hoogste zal willen, dan is het
omdat gij mijn weg gekruist hebt. Ik dank
je, dat ge mij de geheele waarheid hebt
gezegd. Als ge gezwegen hadt, dan was ik
als een versmade van hier gegaan, nu heb
ik de hoogste eer genoten, die een mensch
kan geworden".
„Een laatste wensch van mij zul je op
volgen, niet waar Michael, een bevel''.
„Ik zal gehoorzamen, wees daarvan zeker".
„Vader's schip zeilt van avond uit. Gij
gaat mede. Ge waart toch half op de reis
voorbereid, dus zal het minder moeielijk
vallen. Wij hebben alleneenzaamheidnoodig.
Het kind niet het minst. Met vader zal ik
spreken. Ook hem zal ik de heele waarheid
zeggen. Wat haar betreft kunt ge zonder
zorg heengaanIk zal haar voor je opvoeden
als mijn werk volbracht is, komt ge uw
jonge bruid halen. Je gaat dus?"
„Ik ga".
„Dat verwachtte ik van je
„Wat zijt ge voor een wezen, Thyra? Ik
begrijp zulk een grootheid niet".
Het is niet doenlijk, zich een voor
stelling te vormen van den stand van
zaken in Marokko, uit de telegrammen
die vandaar worden verzonden. Zooals
de zaken nu staan is er niemand, die
goed begrijpt waar Marokko aan toe is.
1 Eén woord is er, dat in alle telegrammen
voorkomt, en dat is het woord anarchie.
Daarover kan men het dan ook inder
daad eens zijn, dat er meer dan ooit
regeeringloosheid heerscht in het land.
Misschien dat er in de verwarring
spoedig een duidelijke strooming zal
zijn waar te nemen. Maar voorshands
valt deze stroomig niet te erkennen.
Men is allicht geneigd Moelai Hafid
aan te merken als het hoofd van de
partij der vreemdelingenhaters. Maar
de uitlatingen van Moelai Hafid zelf
wijzen er op, dat hij volstrekt niet wil
doorgaan voor den Europeaneuvijand
bij uitnemendheid. Ook nu weer komen
er berichten van verklaringen van Moe
lai Hafid, dat hij strijd voert tegen
Abd-el-Azis, maar niet tegeu de Euro
peanen.
Te Ilo-Ilo, in de Filippijnsche pro
vincie Panay, is een buitengewoon er
gerlijke politieke moord gepleegd.
De gouverneur van genoemde pro
vincie, senor Benito Lopez werd door
een jong politicus, wiens partij bij de
recente provinciale verkiezingen was
geslagen, in het provinciaal regeerings-
gebouw vermoord. De dader, zekere
Joaquin Gil, trad het kantoor van den
gouverneur binnen en schoot zijn slacht
offer vier revolver-kogels in het lijf.
De broer van den vermoorde, die tot
ontzet toesnelde, ontrukte den dader
het wapen en schoot den laatsten kogel
af op Jaoquin Gil, die licht gekwetst
werd.
De ontroering te Ilo-Ilo is algemeen.
De moordenaar wordt in de gevangenis
door een sterke politiemacht bewaakt,
wijl men vreest dat anders zijn leven
zal gevaar loopen, daar het volk hem
wil lynchen.
Een der Petersburgsche bladen heeft
een telegram ontvangen uit Bakoe,
„Wat ik ben?" zeide zij weemoedig. Een
oude juffrouw
XIII.
Het schip waarmede Michael zou vertrek
ken, zeilde den avond van dien zelfden dag
uit. Magdalena was in levensgevaar geweest,
en de weinige uren tusschen dat gevaar en
zijn vertrek waren zoo vol van indrukken
voorbijgegaan, dat de smart van het afscheid
eerst na. zijn vertrek kwam. De vader was
buiten zich zei ven toen hij hoorde dat Mi
chael met het schip mee wilde, en liep den
geheelen dag in zich zelf te brommen. Mag
dalena verstopte zich. Michael pakte zijne
zaken bij elkaar en kwam zoo den tijd door,
want woorden konden er niet meer gewis
seld worden.
Het afscheid was gehaast. Het schip, dat
wat verder op lag, had de zeilen geheschen,
en al de beambten van het kantoor stonden
aan het strand, om de „Magdalena" te zien
wegzeilenieder wist, dat 't het beste en
meest geliefde schip van den chef was. Over
twee j aar zou Michael terugkomen, had Thyra
gezegd om haar vader te troosten, en dat
stond vast; hij nam dus zoo moedig mogelijk
afscheid van den geliefden gast met den
uitroep: „Tot weerziens!" Thyra en Magda
lena hadden geen woorden, hij ook niet;
hij drukte slechts Thy ra's hand aan zijne
lippen en kuste Magdalena's gouden haren.
Daarna liet hij nog eens zijn blik over alles
gaan, en loen was hij weg.
Maar de avónd, die daarop volgde! VA-
der was kwaad en kwam niet uit zijn kan
toor, waar hij in wanhoop zat te werken.
Wel had hij het voorrecht van de jeugd
en van de onwetendheid behouden, alles
van de lichte zijde te zien, maar dat had
zijne grenzen en die grens was de menschen
die hij liefhadals men die van hem weg
nam, werd hij een melancholicus. Magda
lena dwaalde rond als was zij niet met
hare gedachte op de aarde. Gaf zij een
naam aan haar gevoel Wij weten het
niet en vragen er ook niet naareen hart,
dat ontwaakt, volgt geen bepaalde wet,
ieder hart heeft zijn eigen wet.
Maar Thyra?
Hij was weg Het helpt niet of wij voor
uit hebben geweten, dat iemand, dien wij
liefhebben heen zal gaan, men ziet den
dood ook vooruit, maar niet de smart, die
hij achterlaat. Toen het laatste puntje van
het schip verdwenen was, bleef zij nog lang
in den tuin ronddolen. Het gouden avond
kleed van de zee, waarin hij was heenge-
reisd, werd tot een treurkleed voor haar,
waarin zij leven en alles begraven moet
wat voor haar niet meer bestaan mag.
Daar kwam de maan en spreidde een
helder licht over de bergen en het glinste
rende fjord. Zij kromp ineen; hoe akelig
en spookachtig scheen zij door de takken
der boomen Een nooderlichtvlam schoot
heen en weer aan den hemel. Het werd
een avond vol sterrenglans; vallende ster
ren vlogen door de lucht. Men mag een
wensch doen bij het vallen van een ster.
Zij was nu zoo arm, dat zij niet eens iets
te wenschen had Wat zou zij wenschen
Hun geluk Neen, die woorden wilden niet
over hare lippenniet nueens,
misschien 1 Het was een stormachtige dag
geweest, de meeste boomen hadden hunne
bladeren verloren; haar levensboom had
naar luid waarvan Turksche troepen
worden gemobiliseerd aan de Perzische
grens.
Naar men zich zal herinneren, is
dit bericht ook reeds vroeger door de
pers gegaan. Vermoedelijk is het wel
waar.
Volgens berichten van eenige bladen
heeft de politie gisterenavond te Rome
een zekeren Angelli Ubaldo in hech
tenis genomen, dien men houdt voor
den moordenaar van den ingenieur
Arvedi. Men zal zich herinneren, dat
in de vorige maand in een eerste klasse-
coupé van den trein van Rome naar
Ancona het lijk van genoemden inge
nieur werd gevonden met een dolk in
het linkeroog.
Volgens telegrammen uit Evora, heeft
de bevolking daar aan koning Carlos
een warme ovatie gebrachl.
Te Lissabon is een bewaarplaats van
revolver i ontdekt. In verband daarmee
zijn eenige republikeinsche journalisten
in hechtenis genomen. De aangelegen
heid heet echter van zuiver plaatse
lijken aard. In Lissabon en heel Por
tugal heerscht rust.
In Liverpool liggen duizenden men
schen aan de griep ziek. Vele zaken
en kantoren zijn gesloten, omdat alle
beambten ziek zijn. Bij de post en de
politie zijn een aantal hulpkiachten
in dienst gesteld.
De Slowo bevat het opzienbarend be
richt, dat ook Koeropatkin met zijn
ganschen staf voor den krijgsraad zal
worden gedaagd. Hij zou als getuige in
het Port Artliur-proces verklaringen
hebben afgelegd, die vierkant in strijd
waren met zijn vroegere rapporten aan
den Tsaar.
Uit San Francisco meldt men, dat
daar weer twee vermeende Japansche
verspieders in hechtenis zijn genomen,
die verrast werden bij het verkennen
van de voornaamste batterij van het
fort Stevens (Oregon). Men vond bij hen
niets verdachts.
De Times verneemt uit San Francisco,
dat daar opnieuw valsche geruchten de
ronde doen dat de Japansche reservisten
uit de Vereenigde Staten worden terug
geroepen. Die geruchten ontstaan door
het vertrek van een groot aantal Japan
ners uit Canada en de Vereenigde Staten.
Vraagt men hen narr de reden van hun
terugkeer, dan antwoorden zij ontwij
kend. De Japanners, zegt de correspon
dent, zijn blijkbaar erg zenuwachtig.
Velen, die zaken hebben, ruimen hun
voorraad op.
De toestanden in Macedonië worden
er niet beter op. Het terrorisme der ben
den duurt onverpoosd voort en wordt
nog weinig bladeren. De sparren jammer
den en weeklaagden in den wi d. Zij ver
stond wel wat zij zeiden: „Voorbij, voor
bij 1" De overgebleven gelebladeren sidderden
aan de boomen, iedere windstoot rukte er
nieuwe af, en al die vallende bladeren rit
selden zoo spookachtig en kraakten onder
hare voeten, of vlogen voor hrar uit als
verschrikte musschen. Haar schaduw ging
ook voor haar uit, en hield gelijken tred
met haar; zij was er bang voor. De pijn-
boomen storen zich niet aan het jaarge
tijde zij zette zich onder hen en luisterde
naar het zachte goltgeruisch in de avond
stilte. Alles om haar heen was onveranderd
het was als altijd een tooneel vol Btrenge
grootschheid. Wie heeft geleden, en haar
niet gevoeld, die onverschilligheid van de
natuur tegenover ons lijden? En hij, die
niet leed en haar niet kende, hij zal lijden
en haar kennen eens.
Het was bijna nacht, en zij ging naar
binnen. In den tuinkamer zette zij zich
op zijn plaats, en tuurde op den kalen
wand, waar een plaat had gehangen, die
hij had meegenomen. Op haar kamer haal
de zij zijne kleine geschenken aan haar
voor den dag; ook eenige versmade schet
sen, en een paar streken op een papier,
dat zij zich op een gelukkigen dag had
toegeëigend. Dat waren de puinhoopen van
hare liefde; vóór haar lag de grauwe le
venswoestijn en dan de dood, de troos
ter. Den volgenden morgen stond zij zoo
moedig op als haar mogelijk was.
Zich hoog verheffen in een groot oogen
blik, en groote dingen beloven, kunnen velen,
maar is dat groote oogenblik slechts eene
herinnering gebleven, en geldt het, de belofte
als met den dag erger. Geheel het
oeconomisch leven in deze zwaar be
zochte provincie van het Turksche Rijk
staat stil. De handel is met lamheid
geslagen, daar door de actie der tallooze
benden alle veiligheid van verkeer ver
dwenen is. De bendenaan voerders oefe
nen er een schrikbewind uit. Zij leggen
der bevolking schatting op en dwingen
de boeren met geweld hun godsdienst
vaarwel te zeggen, om dien te omhel
zen van de bende, die in hun gebied
het heft in handen heeft. Geen wonder
dan ook, dat bij zulke toestanden een
ware uittocht uit den lande plaats heeft.
Duizenden en nog eens duizenden ver
laten het land, om hun heil elders te
zoeken. In een tijdperk van negen
maanden van 1 April tot 1 Decem
ber 1907 zijn niet minder dan drie
en veertig duizend christenen uit Ma
cedonië naar de Vereenigde Staten en
Canada vertrokken. De Turksche re
geering moedigt dien uittocht van chris
tenen aan. Als het zoo doorgaat, zal
het niet lang meer duren of er wonen
in Macedonië alleen Mohamedanen.
Volgens de Fransche bladen, zal het
luchtschip République, dat de Patrie
moet vervangen, binnenkort te Moisson
gereed komen en een vestingsluchtschip
worden. De ingenieur Jullist, die het
bouwt, is verder nog bezig met het
bouwen van een nieuw, snel en handig
legerluchtschip. Eindelijk heeft hij ook
de goedkeuring van Lebaudy gekregen,
om een grooten luchtkruiser te bouwen
van 10,000 kubieke meters inhoud en
met een motor van 150 tot 200 paarde-
krachten.
Op de scheepswerven aan de Noord
oostkust van Engeland dreigt een groote
werkstaking. De patroons willen het
loon afslaan; reeds hebben 60ü0 werk
lieden daarop het werk neergelegd en
morgen, denkt men, zullen er 10,000
staken. Wordt het geschil niet spoedig
t>ijgel©g<i, dan zullen de werven ge
sloten worden en 40,000 menschen staan
werkeloos.
Sedert ongeveer twee jaren heerschte
te Negenborn (Brunswijk) en in de om
liggende plaatsen een raadselachtige,
zeer langdurige en pijnlijke ziekte waar
van men de oorzaak maar niet ontdek
ken kon. Heele gezinnen werden ziek
en men vermeed hun huizen, omdat
men er niet achter wist te komen, waarin
de ziekte haren oorsprong had. De dok
ters wisten geen raad erop.
In het ziekenhuis te Holzminden
heeft men nu eindelijk in de uitwerp
selen van een patiënt sporen van lood
gevonden, en bij een verder onderzoek
bleek, dat de oorzaak van de vergifti
ging in een molen gezocht moest wor
den. De molenaar had namelijk, bij
het herstellen van zijne molensteenen,
na te komen, dan begeeft den meesten de
moed. Thyra wist, dat zij niet zou bezwijken
zij kende de taak, die op haar ruste, en zij
wist, dat die taak trouw zou worden vol
bracht, want onder die melkblanke huid
en onder dat zoo heel vrouwelijk uiterlijk,
huisde de ijzeren wil van een man, dien
niemand daar verwachtte. Wat de mannen
in haar aantrok, was juist haar vrouwelijk
heid, iets zachts, stil en vreedzaams. Michael
noemde het „troostend", en dat was het ook.
Een oude gewoonte heeft ons geleerd, die
vrouwen als willoozen te beschouwen. Wij
moeten ons dat afwennen.
De oude vader was oogenschijolijk be
droefder dan Thyra. Michael's vertrek en
voornamelijk de oorzaak daarvan was hem
een werkelijke slag, want hoe lief Magdalena
hem ook was, met Thyra was het toch nog
geheel anders. De liefhebbende natuur had
zoolang hij jong was eigenlijk nooit iemand
gehad van wie hij werkelijk houden kon
zijne ouders waren vroeg gestorven, zijne
vrouw en dochter waren koel voor hem of
schenen zoo. Frederik was zijne eerste liefde
geweest; toen volgde Thyra, die alleen re
geerde tot Narrifas kwam, maar Nurrifas
was een speelkameraadhet waren de twee
vagebondnaturen, die elkander aantrokken.
Thyra was en bleef altijd zijn grootste, ern
stige liefde.
En zij, die alles verloren heeft moet nu
haar vader troosten, en zij is tegen die taak
opgewassennaturen als de hare winnen in
sterkte naarmate er meer kracht vereischt
wordt.
Wordt vervolgd).