liet Land van flensden en Altena, de Langstraat en de Bommelerwaard.
Trouw als goud.
Ben artikel over een artikel.
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
No. 2757. Zaterdag 25 Juli. 1908.
FEUILLETON.
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f l.OO,
franco per post zender prijs verhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke rege
meer 77s ct. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdag
avond ingewacht.
Wij zijn niet gewoon, artikelen uit
andere bladen tot een onderwerp van
bespreking in ons blad te maken. Voor
ditmaal willen we daarop eens eene
uitzondering maken en 't een en ander
meedeelen over 't geen we onlangs in
zeker blad lazen over luxe bemerking.
Het artikel was in hoofdzaak gericht
tegen de toenemende weelde bij het
jongere geslacht en had vooral de be
doeling om krachtig te pleiten voor
meer eenvoud.
In zooverre konden wij er ons best
mee vereenigen; want wij zijn groote
vrienden van eenvoudmaar wij zouden
zoo gaarne zien dat die eenvoud in
alles werd toegepast, ook in ons spre
ken en in onze schrijftaal. Waarom
b.v. van luxe gesproken, als wij het
zelfde kunnen zeggen met een goed
Hollandsch woord Is het gebruik van
al die vreemde woorden en al die kunst
termen, waarvan jong en oud tegen
woordig den mond vol heeft en die
groote schade toebrengt aan het zui
ver spreken en schrijven onzer eigene
schoone taal, soms ook geen weelde?
Schrijver klaagt er over, en zeer
terecht, dat de ontspanningen der jeugd
in onzen tijd zoo verfijnd en groote-
mensch-achtig zijndat de jongelui door
het land en over de grenzen trekken
voor allerhande wedstrijden; dat zij
vriendenmalen en soupers organiseeren
dat de tijd van kalm genieten voorbij
is, alle festiviteiten worden opgeschroefd
en de jeugd veel te luxerieus wordt
opgevoed.
't Is volkomen waar en wij moeten
dat bestrijdenmaar dat kunnen wij
slechts, door zei ven eenvoudiger te wor
den. Wanneer onze levenswijze in
alles is ingericht zooals deze schrijver
schrijft en dat is waarlijk geen
zeldzaamheid geven wij dan niet het
voorbeeld, in plaats van het tegendeel
Maar dit daargelaten, neemt de weelde
heel wat grooter afmetingen aan dan
door schrijver wordt geschetst; men
vindt ze waarlijk niet alleen onder de
lieden die ze nog wel betalen kunnen.
Minder eenvoud in gewoonten en ge
bruiken, toeneming van behoeften, vindt
men schier alom. Onder weelde verstaan
wijhet toegeven aan wenschen, waar
van de vervulling onnoodig is. Dat men
veel verlangt is ook al een gevolg van
de bijzondere tijdsomstandigheden. Onze
winkels zijn heel mooi; de waren zijn
prachtig uitgestald. Gelegenheid om wat
ROBERT BUCHANAN.
(47
„Neen! Zij is alleen naar huis gegaan."
„Om Godswil, mevrouw, spreek de
waarheid."
De dame kleurde van ergernis, maar er
lag zooveel angst en wanhoop te lezen op
de trekken van den vreemdeling, dat zij
de scherpe woorden, die haar op de lippen
lagen, weerhield en kalm antwoordde
„Dht doe ik immers. De dame, die u
zoekt, is niet hier."
„Wilt u mij dan haar adres geven
Madame Bertillon aarzelde.
„U zult inzien, monsieur, dat u mij in
een moeilijke positie plaatst, door dit te
vragen. Ik heb niet het genoegen u te
kennen en de dame zelve is maar een be
kende van mij, geen vriendin. Ik durf
waarlijk niet aan uw verlangen te voldoen."
„Is dit een opdracht van haar?" vroeg
Douglas, met een zweem van oude ruwheid.
De Frangaise haalde de schouders op,
bijna onmerkbaar, maar gaf geen antwoord.
Douglas' hoofd zonk hem op de borst
en een trek van diepe smart groefde zich
om zijn mondde vrouw bespiedde hem
met iets in haar donkere oogen dat op
medelijden geleek.
„Wilt ge u dan met een boodschap aan
moois of wat lekkers te krijgen, om
met wat nieuws kennis te maken, om
aan iets aangenaams deel te nemen,
ontstaan alom en trekken de aandacht,
zeker niet het minst van de daarvoor
zoo gevoelige jeugd. Een kwaad is dat
op zichzelf niet; 't is maar de vraag
of de ouders en opvoeders het verschijn
sel in de ware richting weten te leiden
en op matige wijze aan billijke wen
schen weten te voldoen; zóó dat de
jeugd niet te weinig en niet te veel
heeft en zich niet beroepen kan op het
voorbeeld, door den rijperen leeftijd
gegeven. Er zijn kinderen, die, zeer
tot schade hunner gezondheid, liever
zonder te eten naar school gaan, dan
een boterham te eten zonder wat lek
kers. Sommige ouders geven hun kin
deren geld in handen, waarvan ze de
waarde niet kennen; suoepcenten, die
vaak aan schadelijke of waardelooze
prullen worden besteed. Met gewone
kleeren wordt alras geen genoegen meer
genomenhet moet wat bijzonders we
zen, wat niet zoo iedereen draagt. Dat
kost soms nog minder dan het gewone
maar men gewent het kind toch aan
het buitengewone, aan hetgeen uitblinkt
of afsteekt. Met het speelgoed gaat het
op dezelfde wijze, behalve dat er soms
aardig wat besteed wordt aan dingen,
waarmee het kind soms niet half zoo
gelukkig is als met een oud, gebroken
stuk. Eigen meubelen voor kinderen zijn
geen zeldzaamheid meer. Spoedig, soms
veel te spoedig, moet er een fiets ko
men en begint de zoogenaamde sport,
met de bekende ontzettende overdrij
ving.
Op die wijze gaat het door en de
gevolgen zijn ons allen bekendhet
altijd gevoelen van behoeften, de zucht
om daaraan toe te geven, de onmoge
lijkheid soms om er aan te voldoen,
met het schulden maken en het spelen
of speculeeren op den achtergrond het
gemis van alle waar genot op een leef
tijd waarop voor velen het genot nog
beginnen moet, enz. enz.
Wat er aan te doen? En, het ant
woord daarop vinden we nu weer in een
artikel in een ander blad.
Dat blad meent, en wij meenen het
ook, dat alleen de ouders in staat zijn
om den te hoog opgevoerden levens
standaard der jongelui weer in de ge-
wenschte banen terug te leiden. Maar;
op welke wijze? Hier bevreemd het
antwoord ons in de hoogste mate en
bewijst ook al weer, hoe het gemis aan
eenvoud in alles doordringt.
De ouders, aldus raadt het blad aan,
moeten zich vereenigen tot een bond
en het beweert in allen ernst, dat het
voorbeeld reeds ergens gegeven is. Dus
krijgen we is d&t soms eenvoudig,
lezers? vereenigingen die den naam
dragen van luxe-ueperkingsvereeni-
gingenGemeld wordt niet of er ook
statuten zullen komen, of er ook ko
ninklijke goedkeuring zal worden ge
vraagd, algemeene vergaderingen zullen
worden gehouden, en dergelijke gek
heden meer
Wij voor ons zouden het belachelijk
willen noemen, indien het niet zoo
diep treurig ware! De schrijver cijfert
hier met één pen nestreek de waarde
van het ouderlijk gezag en den ouder
lijken iiivloed, laat ons zeggen ook van
het ouderlijke voorbeeld, weg. Het is,
zegt hij, voor één ouderenpaar lastig,
hun kinderen te verbieden al te laat
feest te vieren, allerlei pretuitgaven te
doen, enz. enz.maar vele ouders die
de dreigende gevaren op dit gebied
inzien, kunnen zich vereenigenzij
kunnen zich verstaan omtrent wat zij
wenschen toe te laten en wat zij voor
eerst nog verre willen houden en op
deze wijze alleen kan de steeds toe
nemende weelde worden tegengehouden.
Zóó wordt dus de plicht, de verant
woordelijkheid, die op elk ouderenpaar
tegenover zijne kinderen rust, opgeheven
en overgebracht op een vereeniging
Welk een ontzaglijk gebrek aan raen-
schen-, aan wereldkennis verraadt deze
schrijver. Is dan de verhouding tus-
schen alle ouders en alle kinderen de
zelfde; heerschen in alle gezinnen de
zelfde toestandenhebben alle kinde
ren dezelfde behoefte aan dezelfde lei
ding, of zijn alle kinderen verschillend
ia natuurlijken aanleg en zedelijke be
hoeften Het antwoord op die vragen
kan toch waarlijk niet twijfelachtig
wezen. Ieder ouder kent zijn eigene kin
deren; hij behoort ze in alles in het
goede voor te gaan, dus ook in eenvoudig
heid van levenswijze en zeden. Maar
indien de ouders aan dien eersten plicht
hebben voldaan, dan behooren zij ook
hunne kinderen aan eenvoud en matig
heid, zoowel als aan alle deugden, te
gewennen, niet naar de regelen en
voorschriften eener vereeniging, maar
naar de behoeften van elk kind in het
bijzonder, die zij en zij alleen, kunnen
kennen en behooren te kennen. Het
ouderlijke voorbeeld, het ouderlijke ge
zag, de ouderlijke invloed, waarin lief
de het hoofdelement is, dat alles met
verstand en beleid aangewend, zal in
elk gezin afzonderlijk, meer vermogen
dan duizend bonden zouden kunnen tot
stand brengen. Op dit gebied hebben
wij een eigen taak en een eigen roe
ping, met een eigen verantwoordelijk
heid, waaraan wij ons nooit, onder geen
naam of voorwendsel, zullen mogen
onttrekken.
Mochten wij allen het gewicht van
die verantwoordelijkheid en de waarde
van ons persoonlijk handelen diep ge
voelen, onzen kinderen ten zegen.
Buitenland.
haar belasten, madame?" vroeg hij, opnieuw
opziende.
„Met genoegen," luidde het wederwoord.
„Zeg haar dan," begon hij, en het kookte
in zijn binnenste als lava, „Zeg haar
Opnieuw hield hij op, om zijn zelfbe-
heersching te herwinnen en toen vervolgde
zijn diep basgeluid, trillende van onder
drukte ontroering„Zeg haar, madame,
dat Richard Douglas hier is, hier in
Parijs, en dat het jonge meisje, dat zij j
vanavond aan mijn zijde gezien heeft, haar
dochter is."
De dame wachtte nog.
„Dat is alles!"
„Ik zal haar uw boodschap overbrengen,
monsieur. Mag ik uw adres weten
„Hötel de l'Amérique, Rue Balzac."
Madame Bertillon beloofde hem zoo spoe
dig mogelijk te zullen berichten, en met
die belofte was hij wel verplicht zich
tevreden te stellen en afscheid te nemen.
Het begon reeds te schemeren toen hij
thuiskwam, uitgeput van een lange wan
deling. Aan het ontbijt was hij gejaagd
en ontstemd en koortsig van onderdrukte
opwinding, zoodat zijn vreemde manier
van doen een raadsel was voor Effie en
zijn nicht.
De dag ging voorbij en bracht geen
nieuws, en ook de volgende en de derde
dag bleven stom. Op den vierden dag
kwam een korte, ongeteekende missive,
waarin te lezen stond, dat de dame, die
hij wenschte te ontmoeten, Parijs had ver
laten zonder eenig adres achter te laten.
Douglas brulde het uit van woede en
hartepijn, toen hij die weinige koele woor
den las.
Zij had hem opgemerkt, hem en het
kind, dien avond in de Opera, dat had
hij onweersprekelijk duidelijk gezien aan
den blik van schrik, dien zij op hem ge
worpen had. Dat zij geweigerd zou hebben,
om hem te ontmoeten, dat zou hij heb
ben begrepen. Achttien jaren van nadenken,
achttien jaren van ziften en wegen, van
elk woord, van elke daad, hadden hem een
klaarder begrip doen verkrijgen van haar
karakter. Nog was zij voor hem gebleven
de eenige vrouw op aarde, instaat om heel
zijn hart te vervullen en hem te begeeste
ren. Maar veel van de oude illusie was
toch gestorven. Hij was er toe gekomen,
om zich harer meer naar waarheid voor
te stellen: wankelmoedig en hardnekkig;
een veer, voortgeblazen op den adem van
elke tijdelijke opwinding, zonder vastheid
van wil; wel niet volkomen harteloos, maar
toch ook niet in staat om standvastig lief
te hebbenniet hartstochtelijk en niet in
nig, maar een mengeling en een neutrali
satie van beidehakende naar vermaken
en opziende tegen alles wat moeite en last
kon veroorzaken.
Maar dat zij, na in zooveel jaren het
kind, waaraan zij het leven had gegeven,
niet te hebben gezien, weigerde om het
thans te ontmoeten, dat kwam hem onbe
grijpelijk en wreed voor. Kwam het, om
dat zij tegen de ontmoeting opzag, of
omdat zij wenschte, dat haar dochter alles,
wat aan het geheim harer geboorte raakte,
moest worden bespaard? Hij kon nietge-
looven, dat deze laatste veronderstelling de
juiste zou zijn. Maar het gif van twijfel
en teleurstelling giste zoodanig in zijn bloed,
dat hij op sommige oogenblikken halfgek
leek. Hij had gedacht en geloofd, dat zijn
liefde voor het kind-vrouwtje, dat hij acht-
Uit Petersburg wordt gemeld
Ten gevolge van den hevigen regen
in het Oeral-gebied zijn de rivieren
buiten de oevers getreden. Alle goud
en platina-mijnen in Perm zijn onder-
geloopen. De arbeid is er gestaakt.
Via Petersburg komt dd. 21 Juli be
richt van nieuwe gevechten in Tabris.
Wat de uitslag is geweest wordt niet
gemeld: doch er moeten een 200 doo-
den en gewonden zijn gevallen.
Raisoeli schijnt weer op het tooneel
te zullen verschijnen. Volgens de Petit
Parisien is er in den laatsten tijd tus-
schen hem en Moelai Hafid drukke
briefwisseling geweest. Het besluit van
Hafid om Fes te verlaten werd geno
men, na de komst van een koerier van
Raisoeli. Naar men zegt, beloofde Rai
soeli bij een aanval van Moelai Hafid
op Tandzjer hem de hulp van de stam
men om die stad.
De Weensche correspondent van de
Daily Mail beweert uit gezaghebbende
bron te weten, dat de mogendheden
waarschijnlijk voorloopig te Macedonië
niet tusschenbeide zullen komen. De
toestand wordt er ernstig, maar niet
gevaarlijk geacht. De rebellie is niet
goed georganiseerd, er is geen erkende
leider. De onrust onder de soldaten,
vooral onder de Albaneezen zoo heet
't verder is meer de uiting van voort
durende ontevredenheid, dan van wel
beraamde samenwerking met de Jong-
Turken. Staat er een aanvoerder op
en worden de Moslemsche troepen in
hun meerheidheid den sultan ontrouw,
dan zou er aanleiding voor inmenging
van de mogendheden kunnen ontstaan.
De prins van Montenegro heeft de
twee mannen, die wegens den aanslag,
in November op zijn leven beraamd, ter
dood waren veroordeeld, begenadigd.
De Berliner Zeitung verneemt uit
KonstantinopelOp Juldiz zijn ver
scheiden officieren gevangen genomen,
verdacht samen met Izzet-pasja, des
sultans gunsteling, samengespannen te
tien jaar geleden had gekend, dood was.
Maar zijn hartstocht was door haar aanblik
opnieuw levendig geworden. Hij wenschte
niets vuriger, dan haar nog eens te zien,
haar stem te hooren, misschien haar hand
te kunnen aanraken.
En, eenmaal de demon in hem weder
opgewekt, vond hij geen rust of duur meer.
Hij dwong zich met geweld tot kalmte in
het bijzijn van zijn nicht en zijn pupil, en
ging zooveel mogelijk met hen uit. Maar
de nacht dreef hem de deur uit, op lange,
eenzame wandeltochten door de stad. Hij
sliep niet of bijna niet. Alleen dan, wan
neer lichamelijke vermoeidheid en uitput
ting van krachten hem de oogen deden
luiken, rustte hij in een zware, woelige
slaap. Maar nacht op nacht zwierf hij door
de eenzame straten der groote stad, half
onbewust er op rekenende, dat door licha
melijke inspanning, ontspanning kon wor
den gegeven aan de overladen hersenen en
geprikkelde zenuwen.
Op een ochtend, ongeveer een week na
de ontvangst van het briefje van Mevrouw
Bertillon, stond hij op de Pont des Arts.
De zon was pas opgegaan en vergulde de
daken en schoorsteenen van de hoogste ge
bouwen. Een morgenkoeltje bracht bewe
ging in de lucht en rimpelde de rivier,
die aan zijn voeten stroomde. Boven zijn
hoofd was alles vlekkeloos blauw en on
peilbaar diep, van horizon tot horizon. De
gebouwen langs de kaden en de op stroom
liggende schepen en booten spiegelden zich
af in het water. En terwijl hij, in deze
beschouwing verdiept, voor zich uitstaarde
in het kabbelende water, werd zijn oog
getroffen door iets roods, dat op het water
scheen te dry ven, en dat zich met de
hebben om Abdul Hamud te dwingen
van den troon afstand te doen. De sul
tan liet ook Izzet gevangen nemen, en
benoemde Saïd pasja tot groot-vizier
met dictotariale macht.
Het besluit van de De-Beers-Maat-
schappij om met 31 dezer de De-Beers-
mijn te sluiten en 200 blanken als
mede 1200 Kaffers van haar personeel
te ontslaan, staat zeer waarschijnlijk in
verband met de nieuwe belastingvoor
stellen van de Kaapsche regeering. De
Afrikaander partij is altijd van meening
geweest, dat de De Beers veel te wei
nig belasting betaalde. Nu zij een ver
hoogde inkomstenbelasting invoert, om
het groote tekort van de schatkist te
dekken, gaat de Beers kunstmatig haar
inkomsten verminderen en de werke
loosheid, die al erg is in de Kaapko
lonie, vermeerderen.
De regeeriug van Guatemala heeft
bij het departement van Staat (buiten-
landsche zaken) te Washington mede-
deeling laten doen, dat Nicaragua en
Honduras op het punt staan, met elkan
der in oorlog te geraken. De aanleiding
moet worden gezocht in de hulp, die
Nicaragua heeft verleend aan de revo
lutionairen in Honduras, zulks onder
schending van de bestaande verdragen.
In Midden-Amerika waar elders
de vrede nergens in gevaar is be
staat algemeene verontwaardiging over
de houding van Nicaragua.
Ofschoon Thomas en de andere kerk
dieven gevangen zitten, weet de Matin
weer van twee gevallen te vertellen,
waarin in Frankrijk een R. K. kerk
van kostbaarheden is beroofd. InBort,
een stadje in Corréze, hebben de dieven
zich in de kerk laten opsluiten en zijn
er 's nachts weer uitgebroken, mede
nemende vier kelken, een monstrans
van groote waarde enz. Te Aubazine,
ook in Corréze, hebben dieven een
oude relekwiekast, die men een 30.000
francs waard acht, benevens andere
kostbaarheden gestolen.
Een bende Parijsche Apachen heeft
een bezoek aan de Brusselsche kermis
gebracht en daar Dinsdagavond laat
hun revolvers laten spelen. Na eeu
hevig govecht met politieagenten, die
ook revolvers hadden, werden er zeven
Apachen gepakt. Het bleek, dat de
Parijsche politie ze om verschillende
redenen zoekt.
De Amerikaansche consul te Tabris
heeft aan zijn regeering kort en bondig
den toestand daar beschreven in deze
telegrafische boodschap: „Anarchie."
Grete Meier is Donderdagochtend om
golfjes der rivier op en neder bewoog.
Eerst lette hij er niet op, maar eensklaps,
met een kreet van schrik, zag hij, dat het
een vrouwejapon was. Hij snelde de brug
af, naar de kade. ReedB was van den over
kant een boot van wal gestoken, waarin
hij uniformen bespeurde van de Parijsche
politie. De boot hield recht aan op het
roode voorwerp. Een slap en druipend
lichaam werd uit het water getrokken en
in de boot gelegd. Langzaam roeiden de
mannen terug. Dat zeide hem genoeg.
Als er nog een sprankje van leven in de
drenkelinge te bespeuren ware geweest, dan
zou de boot snel zijn teruggevaren. Douglas
ijlde toe. Langzaam en zwijgend droegen
twee van de mannen hun droeve last de
trap op, die van de lage kade naar den
bovenweg voert, en legden deze op de
steenen neer.
Een gil, en Douglas lag op zijn knieën
naast het lijk van Effie Hetherington.
„Effie EffieO, mijn God 1 Zij kan niet
dood zijn. Het is niet mogelijk
De mannen stonden zwijgend om hem
heenhun makkers kwamen snel toege-
loopen. En inmiddels smeekte Douglas
Effie en riep haar bij haar naam en drukte
het koude, slappe lichaam aan zijn borst.
„Zij is doodZij is doodjammerde
hij, en liet zijn last langzaam neder op de
steenen van de kade.
Ze fluisterden onder elkander terwijl hij
met gevouwen handen lag neergeknield
bij Effie's lijk. Een hunner trad na een
korte wijle op hem toe. Douglas hoorde
spreken, maar hij begreep niet, wat er ge
zegd was en staarde den spreker verbijsterd
aan, totdat deze zijn vraag herhaald had.
Naar het Engelsch,
VAN
(Slot volgt.)
