Het Land van Heusden en Allena. de Langstraat en de Homniek E Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. \u. 2777. Zaterdag 3 October. Men moet maar pltüii wra FEUILLETON. Helena Geeraert. 1908. UWD VAN ALTE1Hi VOOR Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f l.OO, franco per post zender prijaverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. yr Advertentiën van 1—0 nfsts meer 7ct Groote letters naar pi Advertentiën worden tot Dinads? avond ingewacht. Ziedaar een aitroep, die men tallooze malen hoort, al of niet gepaard met de opmerking, dat sommige menschen altijd gelukkig zijn, hetgeen eigenlijk beteekent, dat hanne ondernemingen altijd goed uitkomen. De aitroep zelf bewijst, dat men er bg denkt aan bloot toeval en dat men de hoedanigheden, noodzakelijk om in eenige onderneming te slagen, boiten rekening laat. En dit laatste geschiedt opzettelijk want, zegt men, wanneer bet gelnk, het slagen in iets, afhing tan kunde, vlijt, bijzondere geschiktheid, enz. enz., dan zou het er op de wereld heel anders uitzien. Nu ziet men de knapste en ijverigste menschen voortdurend sakke len en de onbekwamen met het meeste gemak naar boven klimmen. Dus, 't is immers maar een quaestie van toeval! Aan die uitspraak zouden we mis schien wat hebben, als we wisteu wat toeval is. Maar aan die kennis ontbreekt het ons juist en daarom is het wel de moeite waard, eens wat dieper in de quaestie af te dalen. Groote geleerden hebben dat niet beneden zich geacht, zooals o.a. een Duitsch schrijver, Emil Reich, in zijn „Succes in 't Leven." Hij beschouwt daarin het leven meer als een algemeenheid; maar wat hij van 't leven in 't algemeen zegt, zal wel voor ieder deel daarvan en voor iedere men- schelyke onderneming in 't bijzonder gelden. Regel zal dit ten minste wel zy:i. Suooes »mt schrijver de bekroning van krachtsinspanning. Krachtsinspan- i ng heelt men dus in ioder geval ooodig om te slagen maar in den regel heeft een mensch daartoe slechts éénmaal de gelegenheid, namelijk waar hij zyn keus voor het leven doet. De meeste menschen verwachten alle heil van den invloed of de belangstelling van lieden van gezag. Door zulke lieden te behagen, hopen zij in het leven vooruit te komen. Maar anderen ver wachten meer heil van de gunst van het publiek en Reich meent dat iemand zich wel ernstig mag afvragen, of hij meer kans van slagen heeft door de medewerking van op zich zelf staande personen, dan wel door in den smaak van het publiek te vallen, zooals een handelaar, een schrijver, een kunstenaar, een politicus, enz. Loont het wel altijd de moeite, vraagt schrijver, om jaren te studeeren, tot 6' NOVELLE VAN GÜSTAAF D'HONDT. (11. Van Praet was diep verontwaardigd. De huichelaar Van Laethem, die zoo mooi kon raten, telde dus een slachtoffer te meer. ij naderde haar, er kwam een straal in ^jn somber oog, en, met de gebalde vnist •p de borst kloppend, sprak hij „En ik, Helena, ik zweer het uik zal a wreken ik zal uwe ongelukkige moeder wreken." Plotseling rees zij op: „Oscar", bad zij, „Oscar, o, spreek daar toch niet over met moederMeer dan eens, al te veel heb ik haar bedroefd! En thans, o, thans En met krampachtig gevouwen handen viel zij voor hem op ae knievin. Hij richtte haar op „Ik wü niet dat gij voor mij knielt," sprak hjj, geroerd. ..Jegens m; hebt gij niets misdreven. Gii zgt eene dier velen die eene heiscbf^5chimmige. al te ideale liefde met de bittersiS^ontgoocheling be- koopen En nogmaals rustten zijne oogen, liefde vol, op het ongelukkige meisje dat daar. wanhopend, voor hezp *»t. Zijne veront waardiging was bekoel 1 en had plaats ge maakt voor een zachter gevoel, het allee overweldigende gevoel eener heropflikke- rende liefde. „O," murmehde hij, „en dat nog door lijn vijand,/mijn eenige vgand! iwde hem angstig en scheen het afleggen van een vergelijkend exa- men, om dan ten slotte te komen onder j het gezag van een superieur, met wien men het misschien niet eens vinden kan Is het, vraagt hy, niet veel practiacher en doelmatiger om met zyn eigen schip in zee te steken en een beroep op het pnbliek te doen, wiens gnnst men misschien veel gemakkelijker winnen kan dan die van een superieur Om te slagen in eenitr beroep, meent hy voorts, moet men niet alleen zekere eigenschappen, maar ook zekere ge breken hebben. Dat klinkt vreemd maar het behoeft geen betoog dat schryver geen eigenlijk gezegde gebre ken bedoelt, in den zin van iets wat slecht of verkeerd is. 't Is gemakkelijk met een paar voorbeelden op te helde ren. Een openbflar ambtenaar, die nooit iets door de vingers weet te zien, nooit een oog weet dicht to doen, nooit op een gegeven oogenblik een verkeerden kant kan uitkijken, zal stellig niet de iechte man op de rechte plaats wezen, omdat het hem aan tact ontbreekt, en zoo zal een koopman, die absoluut niet weet te geven of te nemen, het evenmin ziju. Kleine gebreken, of dingen die elders of onder andere omstandigheden kleine gebreken zouden zyn, kunnen soms kleine deugden worden. Natuurlijk komt het aan op een goed begin, want het staat vast dat iemand, die zich reeds by het eerste knoopsgat vergist, zijn jas nooit goed dicht krijgt. Hy kan dan wel weer van voren af met zyn jas beginnen, maar in het leven kau men niet telkens op zijn uitgangspunt teru'Veeren of een nieuw leven beginnen. Lj er eenmaal een goed begin, dan komt het er op aan, in dezelfde richting te blijven doorgaan, waarbij schrijver in zijn eigenaardigen betoogtrant de zorg voor drie dingen noodzakelijk noemt i eene goede gezondheid van het lichaam eene goede gezondheid van de eer, en een goede gezondheid van de beurs. Van de financieels gezondheid heeft schrijver eigenaardige denklieelden maar onjuist komen ze ons niet voor. Dat8chu)den het ergst van alles zouden wezen en ieder die niet streng binnen de grenzen zijner middelen leett, in 't eind zal verongelukken, noemt schryver in 't algemeen niet waar. Men ziet, volgens schryver, dat de meeste menschen in zaken, die ia hun leven buitengewoon goed slaagden, in 't begin schuld m maakten. Men zal dit naar onze meening zóó moeten opvat ten het hindert Riet dat men niet zijne gedachte niet te raden. Enkel las zij op zijn verwrongen gelaat dat hjj vu mach tigen, inwendigen strgd voerde Scherprood ging de ion onder, en de schemering volgde zacht op de sombere tinten van den avondstond,./ De notaris nam. met bemoedigende woor den, van Helena afscheiu en beloofde 'a an derendaags te zullen terugkeeren. Toen hij buiten rkwam en de opkomen de avondwind hem koud in 't gelaat woei, keerde hij zijte woning den rug toe en sloeg den weg in naar bniten. Daar was hij alleen; daar gevoelde hg zich goed. Het landvolk was van de akkers huis waarts gekeerd en nergens was een levend wezen te zien. De zware struiken, die over al de beekjes omzoomden, suisden eento nig in de toenemende duisternis en het land. door de regens van het najaar ge drenkt, verspreidde wijd en zijd, een frUsche, scherp doordringende geur. Dat alles was hem welkom, verkwikte hem, en, als kind van het buitenleven, zwolg hg dien geur en die frischheid gre tiger dan ooit. Onder den machtigen invloed van den avond was zijn geest van lieverlede kalmer geworden, en thans kon hg denken Wat kwam die zoele lenteavond, met zijne zachte, droomerige tinted, hem bepaald voor den geeit, dien avond, toen hg voor het eerst bg haar was en hij haar arm tegen den zijne voelde. En boe betooverend was ze niet, toen zij, dien ochtend, bloemen kwam kiezen voor haar perkjeHoe ongedwongen, hoe hartelgk was toen hun omg&Dg en wat liefderijke genegenheid sprak er niet uit al hare daden I En ais hg dat «lies overdacht. alleen met zyn eigen geld werkt of handel drijft. Ware dit het geval dan zon er van groote ondernemingen nim mer sprake kannen wezen en zon er waarschijnlijk te weinig worden voort gebracht. Geld leenen voor gezonde, productieve doeleinden, mag men zeer zeker. Jeta wagen, als er redelijke hoop op goeden uitslag is, mag men ook; doch men wage nooit waar ni-ta te winnen valt en... men make geen scholden voor noodelooze of nnttelooze uitgaven. Reich is geen voorstander van de leer: schoenmaker houdt u by uw leest. Dat wil niet zeggen dat een schoenmaker moet pretendeeren verstand van ie schilderkunst te hebben maar dat men by en in alles vooral naar veelzijdigheid moet streven en zich niet te veel be perken, zich niet in een kringetje moet opsluiten. E°n goed koopman moet alles voorradig hebben wat maar eenigs- zins in zyn kraam te pas komt en het woord „neen" moet in zyn woordenboek niet staan. Zou datzelfde niet in meerdere of min lere mate in alle gevallen toepas selijk wezen? Eene werkelijke en allesomvattende waarheid, met de vermelding waarvan schrijver eindigt, is dezedat eerlijk en wezenlijk succes hoofdzakelijk te danken is aan gezag. Dat wil zeggen aan den gezamenlyken invloed van zulke eigenschappen of hoedanigheden, in een man of in eene vrouw, die andere menschen nopen in hem te gelooven. Als de menschen meenen ons tekunnen vertrouwen, als zij overtuigd zyn op ons te kunnen rekenen, ons kunnen achten, en gaarne met ons te doen hebben, dan zullen wjj zeker wel gelukkig zyn in de bereiking van. ons levensdoel. Maar toeval, blind geluk, gevolg zonder oorzaak, neen dat waarlijk niet. Daarvan hangt ons succes niet af! ben gemaakt om een stukje te bezit ten van den Cullin&n, waarvoor zij tien-, twintigmaal den prijs van het karaat aanboden, mita de echtheid hun officieel gewaarborgd werd. Koning Eduard ont ving daartoe talrijke verzoeken. Naar wij vernemen tal de afval ver kocht worden ten voordeele van som mige bijzonder arme hospitalen in En- eland. De agenten van de kroon tul en iechtstreeks handelen met de koo- pers en men verwacht mooie zaken te doen. ■In Ito it la it tl. Te Atlanta, in Georgia, wordt tus- schen blanken en negers hevig gevoch ten. Er is daar een neger gelyncht, die zich aan een blanke vrouw had ver grepen. Zijne vrienden, overtuigd van zijn onschuld, namen weerwraak, en de blanken ontstaken daarop iu hevigen toorn. Een gemaskerde bende heeft Zon dagavond dertien negerkerkjes, eenige scholen en tal van huizen verbrand. De N. R. Ct. verneemt dat de Lon- densche arristocraten zich illusies heb- dan joeg hem weer het bloed onstuimiger naar zijn hoofd, zijne slapen gloeiden, zijn hart klopte luid en in het aanhoudend ruischen der bladeren meende hg nog steeds haar lachend, guitig stemmetje te hooren, het stemmetje van die dagen Onwillekeurig bleef hij staan en luis terde Dat was het zonnige tijdstip zijner jeugd, de rozebloesem van zijn leven. Het geluk lachte hem toen toe. Waarom had hg het verwaarloosd Waarom dan niet gesproken Waarom, als een blood aard, den avond der vischvangst afgewacht om, ginds verre, aan de oevers der Lei, beschermd door de eeuwig zwijgende we reld en den stillen bemel, den vader, zijn boezemvriend, zgn hart te openen? Waar om En hoe meer hij over de zaak nadacht, hoe onbegrijpelijker hem zijn ge drag voorkwam. Plotseling ontsnapte hem een luiden, droeven spotlach in welken zich gansch zgne ziel oploste Dan volgden, rasser en pijnlijker, de Op Sainos is de bevolking weder voor do zooveelste maal ontevreden over het bestuur van vorst Kopassi. In bijna alle groote gemeenten zijn in denjongsten tijd volksvergaderingen gehouden, om te protesteeren tegen zijn aanblyven. Alleen in de hoofdstad Vathy en te Karlowassi slaagde d^ regeering erin zulke protest vergaderingen te verhin deren. Op al deze vergaderingen werd een gelijkluidende motie aangenomen, beginnende met de verzekering van trouw en aanhankelijkheid aan den Sal tan en eindigende met de verklaring, dat het aanblyven van vorst Kopassi noodzakelijk moet leiden tot bloedige botsingen, daar de meerderheid van het Samiotische volk walgt van de wille keur en het absolutisme van den vorst. Naar aanleiding van deze vergadering zijn een twaalftal aanzienlyke Samio- ten, die op die vergaderingen een hoofd rol hadden gespeeld, in hechteuis ge nomen. Te Athene loopt het gerucht, dat er groot gevaar bestaat voor een oproer op Santos en dat de gelederen der op standelingen aangevuld zouden worden met elementen, die by den huidigen stand van zaken in Macedonië hun lust naar een rooversleven niet meer kunnen botvieren. De Matin verneemt uit Boekarest, dat koning Karei van Roemenië weer ingestort is en drie uur buiten kennis gelegen heeft. Prof. Leyden uit Berlijn en dr. Leronx uit Lausanne zijn naar Sinaïa ontboden. De Roemeensche dokters zyn woe dend, dat men enkel vreemdelingen raadpleegt. Men weet, dat prof. van Noorden uit Wc enen tetnutóe over den Koning is gegaan. De Servische journalist Ivan Toert- kowits doet in de Oostenrijksche Neue Rundschau onthullingen over het re- geeringshuis Karageorgiewits. De schryver zegt opnieuw, dat Bel grado het middelpunt van een bewe ging is om in Bosnië en Herzegowina opstand te maken. In 1903 is al het plan opgevat, om vorst Ferdinand van Bulgarije en vorst Nikolaas van Mon tenegro op zij te zetten. Koning Peter volgende dagen, dagen van twijfel, dagen van hoop; dagen van kalmte, dagen van wanhoop Toen hij eindelijk aan het tegenwoordige dacht, aan hetgeen hij zoosven had ver nomen, voelde hij iets ongewoons in het harte, en zuchtte hij diep Heiena's woorden hadden hem fel getroffen in zijne lieide voor haar, in zgne kinderlijke ge negenheid voor hare moeder. De slag die de ongelukkige weduwe treffen moest, was te zwaar voor hare zwakke krachten En bij het ongeluk der moeder voelde hij zgne liefde nog heviger opflikkeren voor de dochter. Het was met die liefde als met de vlammen van den gloed die door een krachtigen wind worden opgezweept Zij had hem, wel is waar, zonder genade van de hand geweten en openhartig, on barmhartig, hare liefde voor zijnen vijand Van Laetnem beleden; doch nu zij zoo ongelukkig was, wilde hg daaraan niet meer denken. Zijn geest verhief zich tot een hooger standpunt. Zij was gevallen. Maar kon dat anders? Karakter'<>oe en het hoofd vol kinderachtige, domme idealen de wereld ingezonden, de geest bedwelmd doc fit gekozene lectuur, om daarna onmiddeliyk in de armen te vallen van een grootspre ker en wereldlingals Walter Van Laethem. was het haar mogelijk niet te vallen Terwyl hg zich dat alles voor den g- st riep, rees een grooteche gedachte bij hem op. Hij kon, zoo dacht hij, de twee onge lukkige vrouwen redden. Hij kon, door een huwelijk, de vrouw van zijn hart aan zich verbinden en haren naam vlekkeloos houden. De wereld zou hem wellicht be spotten doch wat bekreunde hij zich om de wereld, dien poel van afgunst en ikzucht? Hg voelde de hefde, welks hg voor Helena in het hart droeg, machtiger en breeder worden en hij meende, in de hem om ringende duisternis, een zacht licht te zien opdagen, een smachtend lispelen te hooren, als het hijgen eener verliefde borst, dat hem. voor eene wijl. ver van de aardsche zaken voerde XVII, Weinige oogenblikken na Van Praet's vertrek, was de weduwe de kamer harer dochter binnengetreden. Zij ook, gevoelde zich, sinds geruimen tyd, ongesteld en de zorgen van dokter Dupont bleken onmachtig tegenover hare zou van alle gebeurten st geweest zijn, ook i om Alexander en Dit -'^r len, ja, hij heeft dien 1 - Ter'&ngff. Reeds in 1901 411 ?ear»eed, om Alexander uit o?u rT1itnen en Peter Karageorgievnts tot koning uit te roepen. Maar pas in Januari 19^3 was de moordenaar» ben de voltallig, leden ervan zwoeren den volgenden eed „Ik zweer bij al, wat mij lief en heilig is, dat ik koning Alexander en koningin Dr&ga vermoorden en Peter Karageorgiewits op den Serviscben troca- zal brengen." De oud-minister Gentajita is herhaal- delyk naar Genève gega*a» om Peter om de belofte te vragen, dat hy de samenzweerders niet ter verantwoording zou roepen. Gentjita kreeg die belofte. Maar de samenzweerders namen er nog geen genoegen mee en Gent«jits tnoest weer naar Genève, om prins Karageor giewits de volgende beëdigde verklaring te laten neerschrijven: „Ik, prins Peter Karageorgiewits, zweer by tnyn eer, dat ik, zoolang ik en mijne nakome lingen op den Serviscben troon zitten, de samenzweerders en hun nakomelin gen niet gerechtelijk aal vervolgen, maar hen tot de hoogste posten in den lande benoemen zal." Dezer dagen is van een tocht naar Brazilië het stoomschip „Cordillère" te Bordeaux teruggekeerd. Op de heen reis scheepte zich te Santos een onge veer vijfentwintigjarige man in, die van Syrische afkomst scheen. Hij was voor zien van een eerste klasse-biljet en had als eenige bagage een opvallend zware koffer aan boord laten brengen. De nieuwe passagier, die zich Michel-Trade noemde, scheen in groote opwinditVg te verkeeren. Korten tijd nadat hij aan boord was gekomen, beklaagde hij zich, dat men zyn koffer in het ruim had gebracht en verzocht hem naar zyu hnt te transporteeren. De wensch werd echter niet vervuld, daar de eerste stuurman er bedenkingen tegen had, de koffer waaruit een doordringende l>e- dorven reuk kwam, op hel dek te laten brengen. Toen wensebte Michel Trade, dat de koffer op de brug gebracht zou worden, wat ook geschiedde. De vraag naAr deu inhoud van den stinkenden - koffer, beantwoordde de man met de mededeeling, dat er t>edorven vleesch- waren in zaten. Toen greep hij plot seling den koffer beet en trachtte hem over boord te schuiven. Maar tegen deze poging verzette zieh de stuurman, met de opmerking, dat eigenmachtig verwijderen van bagage tegen het scheepsreglement inüruischte, terwijl Trade zich op zyn recht beriep om met zyn eigen koffer naar goedvinden te handelen. Daar men het niet eens kon worden werd eindelijk de kapitein erby kwaal. Daarom was zij dien dag een be kend Gentsch geneesheer gaan raadplegen. „Wel, moeder", sprak het meisje, „wat heeft de geneesheer gezegd Vond hy uwe ongesteldheid ernstig „Ernstig en niet ernstig, Leentje-lief, antwoordde de moeder langzaam „Doch gy, lieve, gij zgt meer ziek dan ik en morgen zal de dokter n <xk een l> brengen." ..Ik ziek moedei? vroeg zy,f»c <le angst spreidde ucfc ever baar h' V gelaat. „O ja, kind, siekl Gij ziet zoo bleek als was en ruuiii «i zoo glanzend, zoo zonderling!" ..Maar moeder. ik verzeker u „Zeg niet neen, kindge kunt me niet bedriegen. Er ontsnapt ^00 weinig aan het oog eener moeder, HevelingT' Maar die bleekheid is mij bijgebleven sedert vaders dood «lie woorden werd een gansche reeks herinneringen bij de weduwe weder opge wekt Haar gemoed echoot vol, en de armen om den hals harer dochter slaande, zei zg ..O ja, 'tis waai. Wat moet gij ook ge leden hebben En toch kwam u nooit eene klacht over de lippen 1 O, mgn lief kind En zg kuste haar vurig, vuriger dan ooit Bij de liefkozingen harer moeder, voelde Helena bijna een besluit bg haar opkomen. Zou zij nu niet alles aan hare moeder bekennen, allee, en haar, op de knieën, om vergiffenis smeeken Doch dan werd rij weer bevreesd. Morgen» wellicht, zon tij durven En plot-- f? «teeg haar een pgnlijke snik in de freel en, bet hoofd aan moeders borst verbergend, begon zg zacht te weenen (Slot volgt-) ma zoo lffeek, treil staan dan -e* t -*T 1

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1908 | | pagina 1