m 1/ Hel Land van lleusden en Allena, de Langstraat en de Bommeierwaard. Dfi Tamil! Tan liet Mtnni OOM BEftNAC l itgever: L. J. VEERMAN, Heusden. Ao. 2782. ff oensdag 21 October1Q08. FEUILLETON. -f - e/-*. -••- SiNgrg^.? UN3^N ALT-^ VOOR Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden l.OO, franco per post sender prijs verhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiên van 16 regels 50 ct. Elke regel meer 71/» ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiên worden tot Dinsdag- en Vrijdag avond ingewacht. Na het eerste enthousiasme, gewekt door sensationeels vliegtocht beschrijvin gen, die men na het ongeluk van de Zeppelin IV bijna dag aan dag in de dagbladen heeft kannen lezen, na de bewondering voor de intereestnte vlieg- daden van de gebroeders Wright, van Farman en Delagrange zijn we waarlijk geneigd, het vliegen als een wel is waar nienwen, maar dan toch meer en meer gebruikelijken vorm van sport te gaan beschouwen. We hebben er al epns meer op ge wezen, dat het verwonderingsv< rmogen van den modernen menech blijkbaar verstompt is. We zijn er thans zóó ver aan toe, dat we de plotselinge verwe zenlijking van een sinds eeuwen onbe reikbaar gebleven illusie aanvaarden iils de eeovoudigste zaak ter wereld De mensch vliegt, scheert door de lucht als een vogel, beschryft cirkels en ellipsen, rijst en daalt in een snel heid, die weinig onderdoet voor die van de snelste vogels en we berede neeren het wonder, alsof we er al van onze prille jengd af mee vertrouwd waren. We hebben ons eigen ik al betrapt op de stellige begeerte om met Wilbur Wright eens zoo'n paar vliegtochten mee te kunnen maken. En we zijn er van overtuigd dat wc zonder een zweem van aarzeling of angst naast den groo- ten vliegkunstenaar zouden plaats ne men,.om met hem door de ijle ruimte te zweven. Als Wilbur ons een kansje bood, voorwaar we zouden er de spoorreis naar Le Mans graag voor over hebb -n. Want hoewel de prachtige vluchteo, die Wübur Wright de laatste weken boven het terrein te Le Mans te aan schouwen heeft gegeven, feitelijk nog niets anders zijn dan goedgeslaagde vliegpogingen in het eerste stadium der vliegtechniek, schijnt de „halsbrekrnd- heid" der vliegmenschen al niet zoo heel groot meer te zijn. Wright heeft dan ook in den laat- sten tijd meermalen tochten met passa giers gemaakt. In 't geheel voerde hij al een vijf en twintig personen mee door het luchtruim, onder wio zelfs enkele dames. Met twee liefhebbei s. (3. Gij, die nu in een rustiger tijd leeft, kunt u niet vooretellen, welk een schok mij bij dexe woorden door de leden voer. Het was slechts tien jaar geleden, dat wij voor 't eerst van dezen man met den vreem den, Italiaanschen naam gehoord hadden denk eens aan, tien jaar, de tijd, dien een gewoon soldaat noodig heeft om offi cier te worden, of een klerk om vijfhonderd vroegen achen elkaar, wie hij was, de volgende brak hij als een wervelwind in het noorden van Italië'los; Venetië en Genua gingen te gronde, toen zij met dezen donkeren, alecht- gevoeden knaap in botsing kwamen. Hg boezemde den soldaten vrees in op het slagveld en in de Raadkamer was hij den staatslieden te slim af. Met woeste energie rukte hij naar het oosten, entoendemen- schen rich nog verbaasden over de wijze, waarop hij Egypte tot een Franseh depar tement had gemaakt, was hg alweer terug in Italië e.i had hij Oostenrijk voor de tweede maal totaal verslagen. Zoo hoorde men, dat hij in aantocht was en zoo was hg er; en waar hij kwam, daar waren nieuwe overwinningen, nieuwe inlijvingen, het ineenstorten van rijken en het verleg gen van oude grenslijnen aan de orde van den dag; Holland, Savoye, Zwitserland het waren niets meer dan namen op de kaart. Frankrijk strekte-, zich naar alle kanten over Europa uit. Zij hadden hem tot keizer gemaakt, dezen baardeloozen artillerie-officier, en zonder moeite had hg die Republikeinen vernietigd, tegenover wie de oudste koning en de derate adel een redactielid van de Figaro" en een lid van het „Institut" vloog hij langer dan een nnr achtereen rond in een snelheid van bijna zeventig kilo meter per nar. En allen, die hem op zijn uitstapjes door het luchtruim moch ten vergezellen, waren opgetogen over de heerlijke indruk, die het vfiügm g?eft. Op het zitbankje tussc'ien de twee wgdgespreide vlerken, waaronder zich niets bevindt dan de ijle ruimte en een afgrond, die geheel naar den wil van deu bestuurder wisselde van twee tot twintig meter diepte, voelden deze eerste vliegpassagiers zich eenige seconden na de indruk wkkende afvaart al zoo rustig en zoo veilig als in de kassen* van een zachtveerende auto mobiel. Toch is er iets in het eerste lucht- vaartsladium dat nog lang niet pluis is. En dat zijn de motoren, waarmee deze vli gmachines zijn uitgerust. Eigen lijk kan dit geen verwondering wek ken, als met zien, hoe uitermate onzeker deze motoren samengesteld zijn. Op het gewicht is door de constructeurs zooveel mogelijk bezuinigd. Er bestaan zelfs bezinemotoren voorvliegdoeleinden, die iets minder dan 1 kilogram per paardekracht wegen, 't Is mogelijk, dat deze gewichtsgrens in latere jaren door toepassing van bizondere staalsoorten en aluminuma!looi*n veilig nog wat lager kan komen, doch voor 't oogen- blik kan ronduit worden gezegd, dat dergelijke motoren in hooge mate on betrouwbaar zijn. Door overbitting, door 't onklaar worden van allerlei fijne onderdeelen, door 't lostrilien van kleine pijpjes en peuterige spietjes en moortjes door slordige afwerking van smeer- en afkoelingsapparaten, door toepassing van licht blikslagerswerk op plaatsen waar massief metaal geen overdaad zou wezen, door allerlei constructieve narigheid waarmee de allereerste mo torfietsers ook al in voldoende mate hebb>n kennis gemaakt, is de bestuur der van het vliegapparaat nog lang niet zeker van zijn zaak. Dit is dan waarschijnlijk ook do reden, waarom Farman, Delagrange en zelfs de eerste ander lien, Wilbur Wright, zich nog stiptelyk onthouden van het onderne men van vlieg-e x c n r s i e s. Tot nog toe heeft geen hanner een poging ge daan om eens wat anders te laten zien dan het gebruikelijke rondcirkelen bo ven een groot, vlak terrein. Hoewel het Wright, blijkens zyn jongste records, niet moeilijk zon go- vallen zyn, in rechte lijn een afstand van meer dan 70 K.M. achtereen met een passagier af te leggen, gaf ook hij er nog steeds de voorkeur aan, in de buurt van het opstijg-apparaat te blij ven. Dit kan geen andere reden hebben, dan dat de vliegkunstenaars nog maar bitter weinig yertrouwen hebben in hnn motoren. Daarom lijkt ons bet jongste sensatie- werk van het sportdagblad ,1'Aato"; om een prijs van twaalfduizend franc* uit te loven voor den eersten lucht vaarder, dn binnen efn jaar met een vliegtoestel, zwaarder dan de lucht, een tocht over Parijs maakt, van de vlakte van Issy naar de Place de la Concorde, over de rue Royile, de Ma deleine, de groote boulevards en de Bastille, en van daar terug mar Isay, een daad van onverantwoordelijke toe- kelooshei 1, en zulks te meer, daar ge noemd blad die roekeloosheid ten volle blijkt te beseffen, waar zij in haar reglement" alle verantwoordelijkheid voor eventueels kwade gevolgen vaa een dergelijke vlucht bij voorbaat vau de hand wijst. Dat wil dus zeggen, dat „l'Auto" er de Paryzenaars goedsmoeds aan waagt, in de altijd met voertuigen overkropte rue Royale of op de drukke boulevards te worden getorpedeerd door een om- laagscherend vliegtoestel, waarvan door de een of andere omstandigheid de motor onklaar go worden is (De K.) maar even twee jaar burgemeester van Antwerpen. Op 31 Juli 1906 werd hij tot opvolger vau deu ouvergetelijken Jan van Rvswvck benoemd. Zondagochtend beeft te Praag een botsing plaats gehad tusechen sociaal nationalisten en Duitsche studenten. Er werd een ware slag geleverd, waar bij met stokken en vnisten geranseld werd. De politie moest tusschenbeide komen. De nationaal-socialisten wierpen in verscheidene huizen van Duitschers de ruiten in. 's Middags kwam het tot nieuwe onlusten en de politie moest vau de sabel gebruik maken. Ten slotte zag Me politie zich genoodzaakt de hulp der militairen in te roepen. Verschei dene straten werden daarop door de soldaten afgezet. Te 10 uur 's avonds was de rust eindelijk hersteld. Er zyn 76 personen in hechtenis genomen. van Europa hulpeloos hadden gestaan. Zoo kwam het, dat wij, die hem als het weer licht van plaats tot plaats zagen rennen, en die zyn naam slechts hoorden in ver band met nieuwe heldendaden en nieuwe overwinningen, hem op het laatst begonnen te beschouwen als iets bovenmenscnelijks, iets Verschrikkelijks, dat geheel Frankrijk overschaduwde en Europa bedreigde. Zijn reuzen-verschijning hing als een wolk over het vasteland en zoo diep was de indruk, dien zijn roem op mijn geest had gemaakt, dat, toen de Engelsche raatroos zoo vol vertrouwen over ae duistere wateren wees en riep..daar is Nappie," ik één oogen- blik opkeek in de dwaze hoop de een of andere reusachtige gedaante te zien, som ber starend over de golven van het Kanaal. Zelfs nu, nu er zooveel jaren zijn verloopen en gij weet van zijn val, houdt die groote man u onder zijn betoovering, maar wat gij ook leest en hoort, het kan u geen denkbeeld geven van wat rijn naam be toe kende in de dagen, toen hg op het glans punt van zijn loopbaan stond. Wat ik werkelyk zag, was niets dan een lichtende streep op de kaap vóór ons. „Wat is het toch?" vroeg ik. „Precies wat ik zeg, mijnheer" zei hij. „Het is een van Nap's legere en het is heel goed mogelijk, dat Nappie zelf er bij is. Dat zijn de kampvurenu kunt er zoo ongeveer een dozijn zien van hier tot Oa- tende." Het land doemde duidelijker uit de duis ternis op en met ieder oogenblik klonk het slaan der golven op het zand luider in mijn oor. Ik kon reeds de glinsterende, dansende toppen der branding voor mg uit zien. Terwijl ik met mijn blik de steeds donkerder wordende schaduwen doorboorde, schoot een lange donkere boot uit de duis ternis te voorschijn, en roeide recht op ons aan. ..Een wachtboot!" riep één der matroren. „Bill, jongen, het is met ons gedaan,'1 zei de andere, en begon iets in zijn zee manslaarzen te stoppen. IKull«*iiland. Hertogs, de burgemeester van Ant werpen, is plotseling overleden. De bur gemeester woonde Zondagmiddag een feest by ter eere van het vijftienja rig bestaan der gymnastiekvereeuiging Volkskring in de Harmonie. Het was vier uur, toen de burgemeester op eens angstwekkend bleek werd. Hg zeeg neer in zijn stoel. Men bracht hem in eeu zijkamer, eenige minuten later was hij overleden. Alphona Hertogs was 6 Februari 1843 te Antwerpen geboren. Hij was nog Maar zoodra de boot ons in 't oog kreeg, maakte zij rechtsomkeert en nam een an dere richting, zoo snel als acht razende riemen haar konden voortbewegen. De ma trozen keken haar na en veegden zich het zweet van het voorhoofd. Hun geweten schijnt niet veel zuiverder te zijn dan het onze," zei een hunner. „Ik dacht zeker, dat het de kommiezen waren." „Het lijkt me toe, dat u vannacht niet het eenige vreemde vrachtje zijt op de kust, mijnheer," merkte zijn kameraad op. „Wat zou het bunnen zgn?" „Ik ben een boon, als ik het weet. Toen ik de boot zag. stopte ik gauw een stuk goede Trinidadsche tabak in mijn laars. Ik heb al eens kennis gemaakt met een Fran- sche gevangenis. Haal op, Bill, dan zijn we er gauw af.1' Een oogenblik later streek onze boot knareend over het kiezelachtige strand. Mijn bundeltje werd aan wal gegooid, ik stapte ook uit ea een der zeelieden stiet de boot weer af en sprong er in, terwijl zijn kame raad haar naar dieper water terugroeide. En zoo gebeurde het, dat op een onstni- migen nacht in het vroege voorjaar van het jaar 1805, ik, Lonia de Laval, een en twintig jaar oud, na een ballingschap van dertien jaren terugkeerde naar het land, waarvan mijn familie vele eeuwen lang een sieraad en steun had uitgemaakt. Het had ons slecht behandeld, dit landhet had onze diensten vergolden met smaad, ver banning en verbeurdverklaring onzer goe deren. Maar dat alles was vergeten, toen ik, de eenige Laval van het jongere ge slacht, op zijn heiligen grond neerknielde en, terwijl mijn neus den sterken geur van het zeegras opsnoof, mijn lippen drukte op het natte, knerpende kiezel. n. Toen ik daarna opstond, was het eerste, wat ik deed, mijn beure in den binnenzak van mijn jas bergen. Ik had haar er uit genomen, om een goudstuk aan den ma troos te geven, dis mij aan wal zette, of- In vele plaatsen van Europa is het in zekere klassen der bevolking de ge woonte, in ziekenkamers suiker te bran den als middel tot ontsmetting. In de kringen der medici heeft men over het algemeen deze gewoonte beschouwd als de uiting van een ietwat kinderlijk, maar ongevaarlijk bijgeloof. Er schynt echter in deze desinfectie-methode meer te schuilen dan tot dusver hevrosd werd. Prof. Trilbert, van het Instituut Pasteur te Pargs, heeft nl. door proe ven aangetoond, dat bij 't branden van suiker gassen worden gevormd, die zeer krachtig anti-septisch werken en zelfs het vermogen hebben, de bacillen te dooden van typhus,tuberculose, cholera, pokken enz. Mc llalkan-crlNls. Het Petit Journal verneemt uit Sofia, dat meu ernstig gaat vreezen vooreen botsing tussshen Bulgarije en Turkije, nu de mobilisatie van bet Bulgaarsche leger bedektelgk voortduurt. Ook andere correspondenten zijn van meening, dat de toestand ernstiger wordt, nu de onderhandelingen over den Oosterschen spoorweg niet willen vlotten. De Weensche correspondent van de Times verneemt, dat keizer Wilhelm in zyn brief zyn bondgenoot warm ge- lukwenscht met de inlgving van de twee gewesten en hem in hartelgke woorden van zyue vriendschap verze kert. Men zegt, dat er ook dtrze zin snede iD voorkomt: „Duitschland stuit vastberaden aan de zijde van Oostenrijk-Hongarije, niet 'alleen wegens het bondgenootschap, maar ook omdat de belangen van de twee landen dezelfde zgn." Verder verluidt, dat Wilhelm II niet alleen diplomatieken, maar ook mili tairen steun heeft aangeboden. De Bulgaarsche Ministerraad heeft besloten te weigeren met de Porte in onderhandeling te treden tot regeling van de spoorwegkwestie. Dit besluit wekt ojtzien. De militaire voorzorgs maatregelen schijnen met klacht te worden voortgezet. De Petit Temps verneemt uit Kon- stantiuopel Naar aanleiding van Bulgarije's ant woord is besloten tot Mobilisatie van het Turksche leger. Vijftig locomotieven van de Klein-Aziatische spoorwegen staan gereed om treinen met troepen te vervoeren. Het geldt hier een mo bilisatie van de Klein-Aziatische troe pen. De troepen in Macedonië zijn reeds gedeeltelijk gemobiliseerd. Een oorlog tusschen Turkije en Bulgarije wordt w&arschijnlgk. De Turksche gezant te Parijs noemt bovenstaand echter volkomen ongegrond. Zondagavond hebben te Belgrado op nieuw betoogingen plaats gehad. Een talrijke menigte rukte de uithangbor den van de Oostenrijksche winkels af en vernielde ze. De politie trachtte vergeefs de betoogers te verstrooien. Telkens slaagden dezen er in zich op nieuw te verzamelen. Te 9 uur wer den twee compagnieën infanterie op geroepen om de orde te herstellen. Te 10 uur was de orde overal hersteld. In den loop van Jen avond werden vele menschen in hechtenis genomen. De minister van buitenlandsche zaken, Milowanowits, die een rondreis gaat doen naar verschillende Europeeeche hoofdsteden, heeft aan een persman verklaard, dat de Servische regiering er vast op rekent dat de mogendheden haar eischen zullen steunen en aan Servië een flinke schadeloosstelling zul len geven. Mocht dat niet het geval zgn, dan zou hg, Milowanowits, aftreden. De Servische Kroonprins heeft zich natuurlijk ook weder op de hem eigen manier met deze reis van Milowanowits bemoeid. Ge gaat op reis meteen zeer kiesche opdracht zoo heeft de Kroon prins tot den minister gezegd en go moet niet vergeten, dat ge kunt spre ken in naam van 250,000 bajonetten. Ge behoeft dns voor niemaDd uit den schoon ik er niet aan twijfelde, of de man was rijker en had zekerder vooruitzichten dan ik zelf, en zoo had ik ten slotte het tiende deel van myn vermogen aan een vreemdeling afgestaan. De andere negen goudstukken had ik heel zorgvuldig weg gestopt en op een rots gezeten, die juist boven het water nitstak, dacht ik na over wat ik zou doen. Ik was al kond en hongerig, de wind woei mij in het gezicht en het spattende schuim deed mijn oogen pijn, maar ik hing in ieder geval niet meer af van de liefdadigheid der vijanden van mijn land en by die gedachte sprong mijn hart op van vreugde Maar als ik me goed herinnerde, was bet kasteel nog een goede tien mijl ver. Als ik er nu heenging, zou ik bij nacht en ontij, met ongekamde haren en nat van den regen, voor mijn onbekenden oom moeten verschijnen. Mijn gevoelige trots tooverde mg een beeld voor den geest van de toornige gezichten zyner bedienden, waarmee zij zouden neerzien op dezen on- ooglgken zwerver uit Engeland. Neen, ik moest een schuilplaats zoeken voor den nacht en dan op mijn gemak en zoo netjes mogelijk voor mijn bloedverwant verschij nen. Waar kon ik nu een schuilplaats vindeo voor den storm? Gij zuil me ongetwijfeld vragen, waarom ik niet naar Etaples of Boulogne ging. En ik antwoord om dezelfde redenen, die mij noodzaakten in het geheim op die verboden kust te lauden. De naam de Laval stond nog bovenaan op de lijst der ballingen, want mijn vader was een getrouw en krachtig leider geweekt der kleine maar invloedrijke partij, die ten koets van alles den ouden stand van zaken trouw was gebleven. Daarom was een bezoèk aan de kuststad, voor ik mijn oom ontmoet had, of verno men had, of mgn terugkomst geoorloofd was hetzelfde als me overleveren in de handen der agenten, die steeds loerden op vreemdelingen uit Engeland. Het was ge heel iets andere naar den nieuwen keizer te gaan. dan vóór hem gesleept te worden. Over het geheel scheen hef mij het beste toe, verder het land in te gaan, in de hoop daar een leege schuur of gebouwtje te vin den, waarin ik den nacht ongezien en on gestoord kon doorbrengen. Ik kon dan den volgenden morgen zien, hoe ik het best mijn oom Bernac en door hem den nieuwen meester van Frankrijk zon bereiken. De wind was onderwijl tot een storm aangegroeid en het was zoo donker aan den zeekant, dat ik slechts hier en daar bet witte schuim van een springgolf door de duisternis zag heen schemeren. Van den logger, die me van Dover hier gebracht had, was niets meer te zien. Aan de land zijde scheen voor zoover ik zien kon, een rij lage heuvels te liggen, maar toen ik ze overetak merkte ik, dat ik in het half duister hun grootte overschat had en dat het slechts verspreide duinen waren met hier en daar wat braamstruiken. Met mgn bundeltje over miin schouder geworpen, zwoegde ik door het mulle zand verder, struikelde over braamranken, maar vergat mgn natte kleeren en verstijfde handen, terwijl ik mij de vele ontberingen en avonturen te binnen riep, die mijn voor onders hadden ondergaan. Het scheen wel, alsof ik nooit nit de duinen zon geraken, maar toen ik er ein delijk uit was, wenschte ik ze van harte terug, want in dat gedeelte der kust maakt de zee een inham, die als het eb is in een slikkerig stuk moeras verandert, dat er overdag al akelig moet nitzien, maar in een nacht al« deze een verlaten, treurige wildernis is. Eeret was de grond maar week, waardoor ik telkens uitgleed, maar al heel spoedig zakie ik tot ver over mgn enkels, tot halverwege mgn knieën in de modder, zoodat ik er mijn voeten met een barden flap uittrok en se er met een dof fen plons weer inzette. - Een herinnering aan hei Keizerrijk van Napoleon I. Wordt vervolgd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1908 | | pagina 1