Het Land van Heusden en Altena, de Langstraat en de Bommelerwaard.
Twijfelmoedigen.
OOM BERNAC.
I itgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
No. 2701. Zaterdag 21 November.
FEUILLETON.
ALT^
VOOR
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f l.OO,
franco per post tender prijs verhooging. Aftonderlij ke
nummers 5 cent.
19Q8.
Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel
meer 7l/t ct- Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdag
avond ingewacht.
Neem op nw kruis! Niet aan xijn voet,
Zit niet klagend, troosteloos neder!
Des levensstrijd eischt kracht en moed
Die worstelt, vindt te telkens weder.
't Kind, onbewust van de plichten
welke het op lateren leeftijd wacht,
laat zich leiden, denkt door anderen,
vertrouwd op anderen, geloofd wat an
deren zeggen, het kind gaat vlachtig,
blijmoedig zijn weg, slechts zonneschijn
vindende.
Der ouderen taak, om bet kind goed
te leiden, is zwaar.
't Kind ontwikkelt zich tot den wor
denden menscb. Tiacht door onderzoek
zich te bekwamen voor den levenstaak.
De ontwikkeling is eindelijk volmaakt
en den mensch weet wat hg wil. In
fiere kracht gaat hij de toekomst tege
moet, zijn weg is afgebakend.
Maar van niet velen kan gezegd
worden, dat zij menschen zijn uit één
stuk, er zijn o zoo vele wijfelaars; zij,
die hinken op twee gedachten.
Lichtzinnigen, luchthartigen zijn er.
Menschen die alles denken te weten,
overal in mee praten. Maar laat ons
medelijden hebben met dezulken, want
o zoo dikwijls komen zij bedrogen uit.
Wijfelaars. Het leven vraagt van ons
soms zooveel. Ons kind staat aan het
begin van het leven. Er moet een be
roep gekozen worden. Het meent dat
dit of dat voor hem geschikt is. Het
antwoord is moeilijk, want o zooveel
hangt dikwijls van een goede keuze af.
Er zijn wel van die kinderen, die voor
een roeping schijnen geboren te zijn,
zonnemenschen noemt men deze, maar
dit zijn weinigen.
Twijfelaars. Het meegaan met ieder
een. Menschen die het zoo nauw niet
nemen, die heden zus en morgen zoo
denken. Dit zijn beklagenswaardige
menschen, die, zoo als het spreekwoord
zegtmet iederen wind meegaan.
Twijfelaars, het hinken op twee ge
dachten. Het leven stelt ons soms voor
een ernstige keuze. Vraagt het maar
eens aan een geneesheer, die met allen
ernst zijn plicht vervult. Daar zijn oogen-
blikken in dit leven, waar de genees
heer beslissend moet ingrijpen, daar
staat soms een menscbenleven op het
spel en met Allen ernst vraagt hij soms
hoe? Er zijn twee middelenhij hinkt
op twee gedachten.
Twijfelmoedigen, men vindt ze bij
honderdenwiliooze menschen zouden
wij ze willen noemendie het leven
nemen zooals het is. Men vindt ze
veelal zulke aardige menschen. Maar
velen zonden gaarne een eigen wil heb
ben ze zien met bewondering op tegen
den mensch die wilskracht toont, die
voor zijn meening durft nit te komen.
Maar toelachen met wilskracht, met
overtuiging hebben zooveel te overwin
nen, het is veel gemakkelijker het leven
te nemen zooals het is. En ze leven
luchtig daarheen en denken niet dat
de wereld ook hnn krachten noodig
heeft.
De ernstige mensch, de mensch
die mede wil werken om de wereld
vooruit te helpen, denkt anders. Hij
gevoelt in zich de roeping, dat hij hier
op aarde een taak heeft te vervullen.
Een taak, die met volhonding, met een
vasten wil aanvaard, met gunstigen uit
slag zal bekroond worden.
Wij moeten scheppen, ieder op zijne
wijze, ieder i sar zijne kracht. Dien
inwendigen drang voelt reeds het kind
hij wordt sterker, naar mate men groo-
ter wordt, hy laat ons niet met rust.
Hij duldt geen traagheid, geen zich
wentelen op het bed, hij spreekt: Wijze
scheppingsmacht gaf n dien aanleg om
hem te gebruiken en te ontwikkelen.
De vraag is niet: wat geeft het le
ven?, maar: wat geet ik aan het leven,
wat kan ik doen door de inspanning
van al mijne krachtan
Wei ken en denken en le Ten is 't
leven
Te meer, wie zich bewast is van de
korte spanne tijds, hem bier geschon
ken, voelt den drang om den tijd uit
te koope»opdat niet de maaier, als
hij straks komt, i"ts wegneme wat niet
tot ontwikkeling is gebracht.
Daarin ligt 's menschen eer, dat is
zijn levensdoel.
Maar de mersch heeft meer gaven
ontvangen dan die voor hoofd en hand.
Wij spreken van ons hart en denken
dan niet aan dat lichaamsdeel met zijne
twee kamers, waar het bloed in- en
uitvloeit, maar aan dat heerlijke talent,
ons geschonken, om als zedelijke wezens
groot te worden.
Tintelt in ons, al) ten minste deug
delijk geluisterd wordt naar inwendige
stem, niet het verlangen om op den
weg, dien wij gaan moeten, te staan
als mannen en vrouwen van hooger
zielenadel Is het niet volkomen in
overeenstemming met onze natuur de
waarheid te dieneD, de reinste stem
mingen in onze woorden en daden neer
te leggen, hooge liefde van ons te doen
uitgaan over allen in'onze omgeving,
zelfs over onze vijanden
Een herinnering aan het Keizerrijk van
Napoleon
(12.
Zij scheen door dat antwoord te schrik
ken en stond op, alsof zij hem wilde vol
gen. Toen schudde zij het hoofd en lachte
ongeloovig.
„Je hebt je oom zeker nooit eerder ont
moet?" vroeg zij na een pijnlijk stilzwijgen
van eenige minuten.
„Nooit," antwoordde ik.
„Nu, hoe vindt je hem, nu je hem ge
zien hebt f'
Zoo'n vraag van een dochter over haar
vader deed me huiveren. Ik voelde, dat
hij nog slechter moest zijn dan ik dacht,
als tells zijn naaste en liefste bloedver
wante hem zoo volkomen afviel.
„Je zwijgen zegt al genoeg," zei zij, toen
ik draalde met mijn antwoord. „Ik weet
niet hoe je hem gisterenavond ontmoet
hebt of wat er tusschen jelui is voorgeval
len, want we vertrouwen elkaar onze ge
heimen niet toe. Maar ik geloof, dat ie
een goeden kijk op zijn karakter hebt Nu
moet ik je eens iets vragen. Je hebt een
brief van hem ontvangen, waarin hij je
uitnoodigde Engeland te verlaten en hier
te komen, niet waar
„Ja."
„Heb je er niets buitenop zien staan?"
Ik dacht aan die twee woorden, die mij
zoo raadselachtig hadden toegeschenen.Wat!
heb jij me gewaarschuwd niet tekomen?"
„Jaik kon het op geen andere manierdoen."
„Maar waarom neb jt, het gedaan
Omdat ik liever niet had, dat je hier
kwam."
„Dacht je, dat ik je kwaad zou doen?"
Zij zweeg even als iemand, die bang is
veel te zeggen. Toen haar antwoord einde
lijk kwam, was het geheel anders dan ik
verwaeht had
„Ik was bang, dat jou kwaad gedaan
zou worden."
„Denk je, dat ik hier in gevaar verkeer
„Dat weet ik zeker."
„Raadt je me aan heen te gaan."
„Zonder een oogenblik te verliezen."
„Van wien heb ik gevaar te duchten
Weer aarzelde zij en toen keerde zij zich
driftig tot mii om, als iemand, die alle
voorzichtigheid laat varen.
„Van mijn vader."
„Maar waarom zou hij me kwaad doen
„Dat moet je eigen verstand uitmaken."
„Maar ik verzeker je. dat je hem in dit
opzicht verkeerd beoordeelt," sprak ik „Hij
heeft mij zelfs gisteren het leven gered."
„Je leven gered? Uit wiens handen?"
„Uit die van twee samenzweerders, wier
plannen ik toevallig ontdekt had."
„Samenzweerders zij keek mij verbaasd
aan.
„Ze zonden mij gedood hebben, als hij
niet tnsechenbeide was gekomen."
„Het is niet in zijn belang, dat jon nn
al iets zou overkomen. Hij heeft je niet
voor niets naar het kasteel Groebois laten
komen. Maar ik ben zeer openhartig ge
weest tegenover jou, wees jij het nn ook
jegens mij. Heb je ooit heb je ooit in
Engeland in je jeugd een liefdesgeschiede
nis gehad?"
Dat is plicht: een „gij zult" dwingt
ons en de mensch gevoelt ach niet ge
lukkig voor hij met een rond: „Ik wil"
daarop geantwoord heeft.
Dat maakt het leven zoo schoon.
Wij denken aan hen die ons zijn
voorgegaan, die wel zyn heengegaan
naar het onbekende land, maar die
ons nog niet hebben losgelaten, omdat
het beste van hun leven nog in ons
nawerkt.
Zedelijke invloed ten goede, dat is
de vrucht, die ban leven draagt, zelfs
na hun dood.
Dat geven van het beste wat in ons
is, moet de gist zyn in het meel voor
ons alledaagsche leven, de ziel van ge
heel ons zijn.
Zoo dragen wij vrucht en daardoor
worden anderen verkwikt en geheiligd.
Wij doen het onder alle omstandig
heden, die komen, met het vast ver-
trouwen, dat daarmede het levensdoel
wordt bereikt.
Wie dat begrepen heeft, leert dank
baar zijn aan God, die daartoe hem
bekwaamde.
Zoo heeft het leven hooge bedoeling
en bij die overtuiging is a!le lusteloos
heid verdwenen.
Wees een mensch en het zal u
duidelijk zijn, waarvoor gij bet leven
ontvangen hebt.
Het huis, ons lichaam, moge straks
afgebroken worden, wij hebben ge
leefd naar hooger wet.
Engelsche vloot geenszins tegen Dnitseb-
land is gericht, maar het Engelsche volk
kan niet de Duitse he bewering aan
vaarden, dat Dnitechlands positie een
zoo ontzaglijke vermeerdering van zijn
vloot noodig maakt. Engeland kan in
elk geval niet het gevaar loopen, Duitsch-
land met zijn vloot een voorsprong te
zien nemen. Wil Duitschland dus een
uitpnttenden wedijver in schepen bon w
met Engeland vermyden, dan moet het
de vermeerdering van zyn vloot beper
ken. Engeland kan in geen geval Duitsch
land met beperken het voorbeeld geven.
De Echo de Paris geeft een lijstje
van de luchtballon), met Duitache of
ficieren bemand, die in het laatate half
jaar in Frankrijk zijn neergekomen. Het
blad weet vijftien gevallen te noemen,
en spreekt de nxening uit, dat men
hier te doen heeft met een stelselma
tige verspieding.
Volgens den New-Yorkschen corres
pondent van de Daily Mail ia te Chi
cago Maandag gevangen genomen en
eenige uren later reeds door een jury
schuldig bevonden aan een misdrijf,
waarop van een tot veertien jaar gevan
genisstraf staat, Peter van V., als jon
gen uit Nederland in Amerika gekomen,
en te Chicago bekend als millionair en
filanthroop. Hij bekende by zyn gevan
genneming aanstonds door het verval-
schen van hypotheekstukken een mil-
lioen dollar gestolen te hebben. Metter
tijd zou alles terecht zyn gekomen,
beweerde hij, maar nu zyn de schuld-
eischers (men zegt o.a. zeven Neder
landers met elk 125,00 dollar) hun geld
kwijt. Hy vroeg snel recht. En dat ge
werd hem.
len getroffen tot het honden van een
nieawe, bestelde demonstratie in het
Bagsj ah-verblijf, waar de Sjah vertoeft
Men herinnert zich, dat daar onlangs
een betooging („komedie-vertooning"
ware misschien juister) plaats vond
tegen de wederinvoering van de grond
wet. Van deze betooging-op-bestelling
komt nn een herhaling.
Woensdagavond zijn er te Londen in
een hunrtuf een moord en zelfmoord
gepleegd. De koetsier moest een heer
en dame naar een station brengen, on
der het rijden hoorde hij de dame roe
pen: Help, hy heeft een revolver, hy
gaat schieten 1 Dadelijk daarop volgden
de schoten. Aan een gasthais bleken
de man en de vrouw, heiden met scho
ten in het hoofd, dood te zyn. Uit
brieven, bij hen gevonden, viel op te
maken, dat zij man en vrouw waren,
en zij hem verlaten hadverder dat hij
haar met zelfmoord had gedreigd, als
ze niet terugkeerde.
De Daily Telegraph verneemt uit
Tandzjer, dat, volgens berichten nit
Fes, Raiaoeli benoemd is tot gouverneur
van alle stammen tusachen Tandzjer
en Alkassar. De stammen, over wie
Raiaoeli moet gebieden, schijnen echter
met hnn nieuwen heer weinig ingeno
men en dreigen met opstand.
De grooto Engelsche bladen geven
hun bevrediging te kennen over den
afloop van het onderhoud tusachen den
Dnitschen keizer en Bülow. De vriend
schap der Eugelscl en voor den Duit-
schen keizer zal er door stijgen, zegt
de Daily Telegraph, alsook hun bewon
dering voor Bülow's staatsmanskunst.
De bladen doelen echter ook op de
vaagheid van 's keizers verzekeringen
betreffende zijn toekomstig gedrag, maar
geven de hoop te kennen, dat zij eenige
toenadering tot eon grondwettelyke re
geering in Duitst bland beteekenen met
ministerieele verantwoordelijkheid, of
schoon ze erkennen, dat zij van anderen
aard en minder ingrijpend zal wezen
dan in Britsche landen. Enkele bladen
hopen, dat deze afloop van de keizer
lijke crisis een toenadering tusachen het
EDgelsche en liet Duitache volk zal
bewerken. De eenige werkelijke oorzaak
voor een wrijving tusschen Engeland
en Dnitschland, herhalen zij, ligt in de
heerschappij ter zee. De Duitschers moe
ten inzien, dat de versterking van de
Allee wat deze nicht van me zei, was nog
vreemder dan het voorgaande en deze vraag,
en dat na zoo'n ernstig gesprek, was nog
bet vreemdste van alles. Maar openhartig
heid moet met openhartigheid beantwoord
worden en ik aarzelde dus niet.
„Ik heb het beate en trouwste meisje der
wereld in Engeland achtergelaten," zei ik.
Zij heet Engénie, Eugénie de Choiseul, de
nicht van den onden hertog."
Mijn antwoord scheen mijn nicht zeer te
bevallen. Haar groote, donkere oogen schit
terden van vreugde.
„Je houdt veel van haar?" vroeg zii.
„Ik zal geen gelukkig oogenblik hebben,
voor ik haar terugzie."
„En ie zult haar niet opgeven?"
„De hemel bewaar tr.e!
„Ook niet voor het kasteel „Grosbois?"
„Zelfs daar niet voor."
Mijn nicht reikte mn plotseling met een
bekoorlijke beweging de hand.
„Vergeef me mijn onbeleefdheid," sprak
zij. „Ik zie, dat wij bondgenooten en geen
vijanden zullen zijn."
En onze handen lagen nog in elkaar,
toen haar vader de kamer weer binnentrad.
vin.
Ik kon aan het grijnzend gezicht van
mijn oom, terwijl hij naar ons keek, zien,
dat de levendigste voldoening ea verbazing
bij dit teeken van onze plotselinge verzoe
ning om den voorrang streden. Alle sporen
van zyn woede van zooeven schenen ver
De Times verneemt d.d. 17 dezer uit
Tabris, dat de Perzische kozakken van
den Rus8ischen bevelhebber Liakof, die
van Teheran naar Tabris waren gezon
den om daar de revolutionaire beweging
te helpen fnuiken, als één man zyn
overgeloopen naar de opstandelingen.
Volgens den correspondent van de
Daily Mail te Teheran heeft de sjah
van Perzië aan de gezanten van Rusland
en Eogeland gezegd, dat hy deKaner
weer bijeen zou roepen als zij hem zijn
leven en zijn troon waarborgden. Dit
konden de gezanten niet doen. Dan
wilde de Sjah de grondwet ook niet in
werking herstellen. Alvast liet hij ver
volgens een van de voormannen der
grondwettelijke partij gevangenzetten.
In aansluiting hierop wordt nog mee
gedeeld, dat de Sjah den gezanten te
verstaan gaf, dat de natie gekant is
tegen de wederinvoering van de grond
wet.
Er worden te Teheran voorbereidse-
„Ik moet eenige belangrijke papieren
doorzien," zei hy. ,en zal er zoo wat een
uur mee bezig zijn. Ik begrijp, dat Louis
zijn vroegere bezitting gaarne weer eens
zal willen bekijken en hij zou geen betere
gids kunnen hebben, dan jou. Sibylle, als
je hem den weg wilt wijzen."
Zij maakte er geen bezwaar tegen en wat
mij betreft, ik was zeer ingenomen met
het voorstel, want daardoor kree- ik gele
genheid deze zonderlinge nicht die me
zooveel verteld had en nog zooveel meer
scheen te weten, beter te leeren kennen.
Wat beduidde die geheimzinnige waarschu
wing voor hear vader en waarom was zij
d wenen, toen hij zijn dochter aansprak,
maar ik zag, dat, ondanks dien gewijzigden
toon, zy hem met een tartende en wan
trouwende uitdrukking in haar oogen aan
zag.
zoo oprecht nieuwsgierig naar mijn liefdes
aangelegenheden Op deze twee vragen
moest ik het antwoord hebben.
We gingen dus samen op weg en zy
voerde me door het park en rondom het
kasteel en ik had telkens gelegenheid op
te merken hoe lief haar de plaits geworden
was; toch maakte zij telkens verontschul
digingen. dat zij de gastvrouw en ik de
gast was.
„Ik was niet bitter tegen jou, maar tegen
ons zelf," zei zy, „want zijn wij niet als
de koekoeks, die een vreemd nest in bezit
nemen, na de vogels, die het maakten,
er uit verdreven te hebben Ik bloos bij
bij de gedachte, dat mijn vader je heeft
uitgenooaigd in je eigen huis te komen
logeeren."
„Misschien waren wij hier al te lang ge
worteld," antwoordde ik. „Het is misschien
voor ons bestwil, dat w:j verdreven zyn,
om ons zelf een weg door het leven te
banen, zooals ik van plan ben."
„Je wilt naar den keiier gaan?"
„Ja."
Onder de vele geruchten over den
dood van keizer en keizerin-weduwe
van China is dit, dat de keizer n, haar
einde voelende naderen, den keizer liet
afmaken.
Naar de Daily Telegraph uit Tokio
verneemt, pleiten sommige Japansche
bladen er voor, dat de groote mogend
heden een gemeenschappelijke verkla
ring znllen afleggen, waarbij zij den
status quo in China waarborgen.
De Japansche regeering, heet 't ver
der, gelooft wel niet dat er ernstige
wanordelijk heden in China dreigen,
maar besloot niettemin uit voorzorg
geen troepen meer aan Noord-China te
onttrekken, waartoe ook de Russische
regeering schijnt besloten te hebben.
Woensdag seinde Reuter uit Peking,
dat de veertien banken, die hadden
gesloten, met behulp van geld, door de
regeering verstrekt, voor vijf dagen de
betalingen hervat hebben. Er heerschte
in de stad volkomen rast. Tienduizend
Chineesche soldaten, naar nieuwen trant
gedrild, handhaven de orde. Zij gedra
gen zich tegenover vreemdelingen vrien
delijk.
In de Reichenb&cnsche gasfabriek te
Plauen (Vogtland), is Woensdagmorgen
in het recortenlokaal een ontploffing
geweest, waardoor twee arbeiders wer-
„Weet je, dat hij hier dichtbij kampeert?"
„Dat heb ik geboord."
„Maar je familie is nog steeds verbannen."
„Ik heb den keizer nooit iets gedaan.
Ik zal moedig naar hem toe gaan en vragen
hem te mogen dienen."
„Och," zei zij, „somn.ige menschen noe
men hem een overweldiger en wenschen
hem alle mogelijke k vaad toemaar ik
vind, dat allee, wat hij ooit gedran of ge
zegd heeft, groot en edel is. Maar ik had
gedacht, dat jij geheel in al Engelsch ton
zijn geworden, neef Louis, en hier sou zijn
gekomen met een zak vol Engelsche goud
stukken en een hart vol verraad."
„Ik heb niets dan gistvrijheid van de
Engelschen ondervonden," antwoordde ik;
„maar mjn hart is Fraasch gebleven."
„Maar je vader heeft te Quiberon tegen
ons gevochten."
„Laat ieder geslacht zijn eigen twisten
beslechten," zei ik. „Daarin ben ik. het
volkomen met je rader eens."
„Beoordeel mijn vader niet naar zijn
woorden, maar naar zijn daden." zei zij,
waarschuwend haar vinger opheffend; „en
als je myn dood niet op je geweten wilt
hebben, neef Louis, last dan vooral nooit
merken, dat ik je gewaarschuwd heb."
„Je dood 1" bracht ik er hijgend uit.
„O ja, daar zou hy niet voor terugdeinzen
riep zy uit.
„Hij heeft myn moeder gedood. Ik bedoel
niet, dat hij haar vermoord heeft, maar
zijn koude wreedheid heeft haar het hart
gebroken. Nu begrijp je misschien, waarom
ik zoo over hem kan spreken."
Wordt vervolgd).