el Land van Hensden en Allena. de Langstraat en de Bommeterwaard. EERSTE IILAD. Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No. 2888. Zaterdag 30 October. FEUILLETON. De Doek de Meerhove. 1909. In de goede richting. UWD VAM ALTE^ VOOR Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f 0.75, franco per post zonder prijs verhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel meer 71/, ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdag middag 12 uur ingewacht. Er is een klein wetsontwerp inge diend, weinig belangrijk van inhoud en dat wij daarom ook niet in alle .bijzonderheden zullen schetsen, maar dat toch van betrekkelijk groote be teekenis is, omdat het zich in een be paalde en zeer goede richting beweegt, namelijk in die der dierenbescherming. Bescherming van dieren wanneer wij daarvan spreken, dan bedoelen wij, dat de dieren beschermd worden tegen de handelingen van den meösch. Het is te betreuren dat dit noodzakelijk is, maar het is toch stellig waar, dat die noodzakelijkheid bestaat. Door alle tij den heen heeft de mensch getracht zich van het dier te bedienen, hetzij tot zijn vermaak, hetzij tot zijn nut. Wanneer we uit verschillende oogpun ten, het voor en tegen daarvan moesten overwegen, dan zouden wij misschien de ruimte van een boekdeel noodig hebben. Vast staat het dat, wanneer het dier door den mensch geheel over eenkomstig zijn aard en zijn natuur lijke gesteldheid behandeld en daarbij goed verzorgd wordt, de bedenkingen die men kan maken al dadelijk veel van hare kracht verliezen. De mensch, die hooger staat, arbeidt. Waarom zou het lager staande dier het dan niet doen in dienst van den mensch? Een aandachtige beschouwing van het door den mensch tot zijn gebruik aangewend en goed verzorgde dier, leert bovendien duidelijk, dat het zich in zijn toestand vrij behagelijk gevoelt. De dieren hech ten zich blijkbaar aan den mensch die dagelijks met hen omgaat en ze ver zorgt, en ze op die wijze behoedt voor de eentonigheid van een ledig leven. Wanneer wij uitgaan van de zeer verdedigbare stelling, dat alle krach ten in de natuur tot haar recht be- hooren te komen, dat alles een doel en bestemming heeft, dan is de zede lijke grond der zaak daarmede vrij wel aangetoond. Men hoort dan ook zelden bedenkingen maken tegen het aanwenden van dieren tot het gebruik van den mensch bij zijnen arbeidmaar des te meer tegen de wijze waarop dit vaak geschiedt. Maar al te vaak wordt op den aard van het dier, zijn geschikt heid voor bepaalden arbeid, zijn licha- melijken toestand en zijne krachten in het geheel niet gelet. Het uitsluitend doel is, van die krachten op de beste (5 De Bock werd ongeduldig; schouderop halend stak hij de handen in de broekzak ken en rammelde zenuwachtig in zijne sleutels en in zijn geld. „Hal gii kent onze voorwaarden," zei hij, overschillig„niet betalen, verhui zen." „Maar ik zal betalen, mijnheer; ik wei ger nietl Geef mij „om Gods wil eenig uitstel en 'k zal mijn best doen." Er volgde een oogenblik diepe stilte. Toen sprak de eigenaar, traag en luid: „Ik geef u nog drie maanden en als gij dan niet voldaan hebt, zal ik geen dag meer wachten, hoort ge, geen dag, geen enkele 1" Dat viel den landman als lood op de schouders. Hij keek De Bock een oogen blik strak in de oogen, zijn mond verwrong zich krampachtig en een gloed deed zijne diepliggende oogen schitteren. Dan naderde hij de tafel en, terwijl de tranen hem uit de oogen sprongen „Zie, mijnheer," zei hij, de vuist op de tafel leggend op die groene tafel waar hij reeds zoo dikwijls gansch de vrucht van een jaar wanhopig zwoegen had neergeteld „als ge dat durft, als ge dat durft, dan dan En h\j zuchtte, diep, onheilspellend. wijze partij te trekken en zich daar voor het meest mogelijke voordeel te verschaffen. Dat, waar de krachten van het dier worden verbruikt, deze weder op eene andere wijze behooren te wor den aangevuld, ook daaraan wordt nie gedacht, zoodat het zelfs aan een be hoorlijke verzorging maar al te dikwijls ontbreekt. Het lot van den trekhond is altijc heel treurig geweest. Dierenbescher mers hebben zich dat lot sinds lang aangetrokken en dat heeft de Over heid bewogen om maatregelen van be scherming te nemen, welke evenwe een toestand in het leven hebben ge roepen, die ondoeltreffend is aan den eenen en onbillijk aan den anderen kant. In sommige gemeenten heeft men het gebruik van trekhonden gehee verboden, in andere is dat gebruik zon der eenige beperking toegestaan. Wa de verschillende provinciën betreft is het evenzoo en wa&r men beschermende bepalingen heeft gemaakt, zijn ze toch overal verschillend. Yandaar dat wij het eene gelukkige gedachte vinden van de regeering om een trekhondenwet in te dienen, die in het geheele land op vrij doeltref fende wijze tot bescherming zal leiden. Zeker is het te betreuren, dat zulke maatregelen van overheidswege noodig zijnmaar men bedenke dat het niet op humane wyze behandelen van dieren niet steeds een gevolg van ruwheid of wreedheid is, doch zeer vaak van on nadenkendheid. De wet en het op grond daarvan te maken besluit tot uitvoering, zal b.v. een wagenbestuurder voorschrij ven hoe hij zijn trekhond behoort aan te spannen en als hij dat niet behoor lijk doet, dan zal hij zich het gebruik van kar en honden ontnomen zien. Gesteld nu dat de wagenbestuurder aanvankelijk uit vrees voor straf goed handelt, dat goed handelen zal dan toch langzamerhand een grede gewoonte worden, en wanneer iemand de zege ningen van het goed handelen heeft gezien, dan wil hij gewoonlijk niet meer terug op het minder goede pad, dat hij half gedwongen verlaten heeft. Het volk moet over deze dingen tot nadenken worden gebracht. Wij moeten de dieren, denkende wezens als wij zelf, voor zoover het mogelijk is, leeren be schouwen als metgezellen in het leven. Kunnen zij ons van nut of van dienst zijn, dan behoeven wij niet te aarzelen daarvan gebruik te makenmaar het geschiede steeds op menschelijke wijze en, daar de dieren zeer dankbaar kun nen wezen en dat dikwijls op ondubbel- De Bock was zeer bleek geworden.'t Was de eerste maal dat een pachter zich ver stoutte zoo tot hem te spreken. „Weg van hier, schurk 1" riep hij, de deur openwerpend, „uit mijne oogen En als ge niet betaalt dan laat ik u onmid dellijk de straat opjagen I" De boer sprak niet meer. Hij vertrok; maar in zijne borst kookte het en hij had ilijkbaar al zijne wilskracht noodig om zijne verontwaardiging te bedwingen. Op dit oogenblik trad de pastoor binnen, een glimlach over het gelaat. „Zie me dien schooier daar eens aan I" zei De Bock, wiens stem nog trilde van gramschap, en hem den landman aanwij zend die, in den gloed der ondergaande zon, met gebogen hoofd voortstapte, „dat durft De pastoor lei hem de hand op den arm en liet hem niet voleinden. Hij haalde een verbroken omslag te voorschijn en sprak geheimzinnig „Laat hem gaan, waarde heer; stoor u niet daaraan: hier heb ik iets beter!" De Bock werd nog bleeker. Hij kneep de oogen dicht als iemand die plotseling ontwaakt, als iemand die poogt al zijne aandacht op ééne zaak saam te trekken. 5n dan nam hij, met bevende vingers, den omslag uit de hand des priesters en las, lerwijl een vurig rood langzaam zijn gelaat overtoog „Hoe!Weihoe!Qij hebt dan? ,'b het mogelijk?." stotterde hij, den brief, die tusschen zijne handen trilde, nogmaals en nogmaals overlezend. „O! wat ben ik u dankbaar, beste heer pastoor, vervolgde zinnige wijze aan den dag leggen, zullen wij er ook ons eigen levensge noegen door verhoogen. De som van dierlijk lijden, in onzen tijd vooral door de mode veroorzaakt, is zno ontzettend groot, dat ieder wel mag doen wat in zijn vermogen is, om iets ervan te verlichtenmaar er komt veel onwetendheid in het spel. Wij gelooven njet dat eene vrouw bever bont zal willen dragen, wanneer zij heeft vernomen dat de huid dezer arme dieren hun in levenden staat wordt ontnomen. De meeste menschen weten zeer weinig van den oorsprong hunner kleederen of sieradeD. Kenden zij dien, zij zouden ongetwijfeld anders handelen dan thans het geval is. Als wij veel over die dingen na denken en trachten er veel van te leeren kennen, dan zullen wij eene andere wereld- en levensbeschouwing verkrijgen en ons zeiven een gedrags lijn voorschrijven, die waardiger is en meer menschelijk, en die ons zedelijk standpunt verhoogen zal. Dat verhoogd zedelijk bewustzijn, zal niet nalaten ook gunstig te werken op onzen omgang met onze mede- menschen, die zooveel hooger staan dan de dieren en die het is een harde maar groote waarheid ook wel eens moeten lijden door onze schuld. Deernis gevoelen, met mensch en dier, is misschien wel de ziel der menschelijke deugden en zeker een rijke bron van goed, en om ons zeiven daaraan meer te gewennen mogen wij ook het eenvoudigste hulpmiddel niet verzuimen. ■Buitenland. Te Brussel werd" Woensdag ambtelijk bekend gemaakt, dat te Boom zes men schen aan cholera bezweken en twee in behandeling zijn. Alle inwoners, die met de slachtoffers in aanraking zijn geweest, zijn in het ziekenhuis ter waarneming afgezonderd. De minister van buitenlandsche zaken heeft onverwijld alle regeeringen met het heerschen van de cholera in kennis gesteld. De bladen van Donderdag maken melding van een nieuw cholerageval onder de in het ziekenhuis afgezonderde personen. Te Dresden is Woensdag een proces begonnen tegen Bergmann, den directeur van een fabriek, die zich wegens bedrog en bedrieglijke bankbreuk te verant woorden heeft. Bergmann heeft inder tijd beweerd, dat de geesten hem zijne fabrieksgeheimen hadden medegedeeld en wist zijne geldschieters in den waan lij dan, den priester krachtig de hand drukkend. Weihoe! morgen reeds in den Moniteur de Bock de Meerhove Ha! de Zager, kale baron, wat zult gij nu grijnslachen! de Bock de Meerhove, ein delijk! de Bock de Meerhove!" riep hij, met stemverheffing, in eene vlaag van on bedwingbare vreugde, tot den priester die ïem, zwijgend en glimlachend, al het ge not zijner overwinning liet smaken. Doch, als een echo, weerklonk, op dit oogenblik, in hunne nabijheid, plotseling de stem van den gek, ditmaal roepend uit al de kracht zijner longen: „De Bock de Meerhove!" En dan volgde een gelach, nu eens woest en wild, dan weer eens diep en gerekt, als cwam het uit een onderaardsche grot, een gelach dat de beide vrienden door merg en been drong en hun het spraakvermogen ontnam. „Wat krijgt hij weer?" siste De Bock, ileek van woede, na een oogenblik. Doch de gek liep van salon tot salon, boven en beneden, alle deuren wijd open rukkend tot op de stoep van het kasteel en telkens huilde hij „De Bock de Meerhove!" En altoos volgde die zelfde ruwe lachbui, immer zwellend, herhalend, hol en akelig in de hooge gangen weerklinkend en die den pastoor en de Bock eene koude rilling over het lijf joeg En toen de pastoor het kasteel verliet, wrevelig omdat de gek de oorzaak was dat hü niet eenige gezellige uren, met zijn vriend de Bock de Meerhove kon door brengen en al het genot zijner overwinning te brengen, dat dezelfde geesten van hen verlangden, dat zij nog meer kapi taal in de fabriek zouden steken. Met een schuld van 466.000 mk. werd de onderneming ten slotte failliet verklaard. De schuldeischers kregen 9 pet. uitge keerd. Ook gravin Montignoso had 4000 mk. in de onderneming gestoken. Twee weken geleden werd dicht bij Islip, op Long Island (V. St.), het vrijwel vergane stoffelijk overschot ge vonden van een vrouw, die blijkbaar vermoord was. Nasporingen der politie leidden tot ontdekking. Het bleek een Duitsch meisje, Anna Luther, te zijn, die verleden jaar met een landgenoot, Otto Muller, was getrouwd. De man, die onder den naam „Gebhardt" in Brooklyn met een andere vrouw woonde, werd in hechtenis genomen, en heeft reeds bekend. Maar tevens bleek, dat de New Yorksche politie in Müller Gebhardt een beroepspolygamist heeft in handen gekregen, die met tal van vrouwen tegelijk getrouwd is geweest, van wie hij er volgens zijn eigen zeggen zeven heeft omgebracht. Te Vexjo, in Zweden, is Donderdag ochtend het armenhuis afgebrand, waar bij zes arme vrouwen zijn omgekomen Bij eene verkiezing voor het Lager huis, Donderdag gehouden in de Lon- densche voorstad Bermondsey, drongen twee kiesrechtvrouwen het stemlokaal binnen, de eene een gehuwde vrouw van middelbaren leeftijd, de andere een jong meisje. Zij liepen regelrecht op twee stembussen aan en sloegen boven de stembussen glazen kokers kapot, waar een mengsel van inkt en een bij tende stof in zat. Haar bedoeling, er kenden zij later, was geweest, de stem briefjes, die al in de bussen waren, te bederven en zoo de heele stemming ongeldig te maken. Zij bekenden, dat zij waren uitgezonden door de vereeni- ging voor vrouwenkiesrecht, maar ont kenden, dat er bijtende stoffen in de inkt zaten. Het staat met dat al vast, dat de inktspatten overal vlekken uit beten, waar zij neerkwamen. -Het ergst is getroffen de ambtelijke stemopnemer Morley, wiens rechteroog dermate is aangetast, dat hij naar het gasthuis moest worden overgebracht, waar hij vermoedelijk zal worden geopereerd. Het is niet zeker, dat het oog behou den zal blijven. De eene dame werd vrijgelaten, maar de dame van middel baren leeftijd, mevrouw Chapin, die deze wandaad tegenover den heer Mor ley heeft gepleegd, werd gearresteerd. Zij moest voor den politierechter ver schijnen. Haar zaak werd echter ver daagd en zij werd vrijgelaten nadat zij een borgtocht van honderd pond ster ling had gesteld. De bewoners van Bermondsey zijn pijnlijk getroffen door het gebeurde. smaken, hoorde hij, buiten, nog immer het machtige, grijnzende geroep: „De Bock de Meerhove!" en het onop houdend gelach dat, als een spottende echo, tot bij hem doordrong VII. Drie maanden later. In den Moniteur was het Koninklijk be sluit verschenen het meesterstuk van den dorpspastoor en trotscher dan ooit stapte de Bock de Meerhove door het dorp, met meer minachting dan ooit op het wroetende boerenvolk neerblikkend Dien dag ontving hij bezoek van den notaris van Pauwvoorde, een verstandig en menschlievend man, die het gezin Vervalcke een innig medelijden en warme genegenheid toedroeg. „Mijnheer de „Bock," zei hij, toen ze in het salon hadden plaats genomen, „ik breng u drie honderd frank namens Vervalcke, de eerste afkorting op zijne pachtsom duizend frank van verleden jaar. De ongelukkige heeft een vaars verkocht en hoopt, binnen kort, u volledig te kunnen betalen. De Bock de Meerhove streek het geld op, zonder eenige opmerking, en bood den no taris een glas wijn aan. Toen ving hij een gesprek aan over den landbouw, over de jacht en ook over de afgunst' welke, om deze laatste, tusschen vele voorname eigenaars der streek bestond. „Dat is zeer te beklagen," meende de notaris, „te meer daar zulks veelal aanlei ding geeft tot vijandschap." „Zoo is 't, zoo is't!" bevestigde de Bock. Zelfs de voorstanders van vrouwen kiesrecht zijn er verontwaardigd over. De Daily Telegraph verneemt uit Athene, dat een aantal marine-officieren tot de regeering een ultimatum hebben gericht, waarin zij den eisch gesteld hebben dat zekere overtollige posten bij de marine zullen worden afgeschaft en dat een aantal hoogere officieren, die niet bekwaam voor hun taak zijn, zullen worden ontslagen. De officieren, die door den militairen bond gesteund worden, zijn naar Salamis gegaan, waar zij bij het tuighuis het antwoord der regeering afwachten. De Atheensche correspondent van de Vossische Ztg. meldt: Het verlangen van de lagere zee-officieren, dat de com mandanten en kapiteins, die niet op de marine-akademie hun opleiding heb ben gehad, gepensionneerd zullen wor den, zal vermoedelijk op vastberaden verzet bij de hoogere officieren stuiten. Aan den kant van deze laatsten staan ook de onder-officieren en manschappen, die een bezetting van het tuighuis door jonge officieren zouden verhinderen. Het Berliner Tageblatt verneemt uit Weenen, dat de vier beschermende mogendheden over Kreta te Athene hebben laten weten, dat zij bij een poging om in Griekanland een geweld- dadigen omkeer te bewerken tusschen beide zouden moeten komen en een tegen het regeeringshuis gerichte han deling niet zouden dulden. Volgens een telegram uit Konstanti- nopel, zou ook Turkije de Grieksche regeering officieus medegedeeld hebben, dat het, evenals andere mogenheden, bereid is, de belangen van de konink lijke familie te beschermen, natuurlijk met inachtneming van Turksche be langen. Het Berl. Tageblatt meent, dat deze samenwerking van de mogendheden ten gunste van het Grieksche konink lijke huis de eerste vrucht van de dagen van Racconigi is. Perez Caballero, de nieuwe Spaanscbr minister van buitenlandsche zaken, heeft Dinsdag den ambtseed afgelegd. Bij het verlaten van het paleis, zeide hij tot de journalisten: Ik wil niet meedoen aan de oude geheimzinnige manier van doen. Naar mijne meening, bestaat de hedendaagsche diplomatie hierin, dat men open kaart speelt en aan het land niets van hetgeen het 't recht heeft te weten, verheimelijkt. Zoo doende is het volk altijd op alles wat er kan gebeuren voorbereid. Op de openbare meening kan men alleen door medewerking van de pers invloed krij gen. Ik wil hand in hand met de pers mijn ambt uitoefenen. Het is de eerste maal, dat men zulke woorden uit den mond van een Spaansch minister vernomen heeft. ,,'t Was ook een quaestie van jacht welke mij al die onaangenaamheden op den hals bracht. Ge weet wel, notaris, ik bedoel mijn titel. Doch, zooals gij misschien wel verno men hebt, was al het ongelijk aan de zijde van baron de Zager die zich in de zaak zeer onbeschoft heeft gedragen. Voeg daarbij eenen magistraat die beter in eene socia listische vergadering dan in eene gerechts zaal op zijne plaats ware. De notaris zweeg. „Maar," vervolgde de Bock, met stem verheffing, tevreden dat hij nogmaals over de hem zoo dierbare zaak kon spreken, „gelukkig was het ministerie daar een flink ministerie, notarisom me in mijne gekrenkte rechten te herstellen. In allen gevalle heeft me zulks vele moeilijkheden berokkend, vele moeilijkheden, ik kan 't niet verzwijgen." „Ik ben verzekerd, mijnheer," merkte de notaris op, „dat zulks u ook veel geld heeft gekost „O, toch niet'n bagateltwintig dui zend frank ongeveer, alles, alles inbegre pen „Twintig duizend frank!" herhaalde de notaris verbluft, „twintig duizend frank, mij nheeren hij dacht aan de drie honderd frank van Vervalcke, welke hij daar zoo even gebracht had Hij stond op, groette de Bock de Meer hove koel, en vertrok, murmelend: „Zoo zijn er meer!" {Slot

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1909 | | pagina 1