Het Land van Hensden en Altena, de Langstraat en de Bommeierwaard. INKWARTIERING! Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No. 3OIO. Zaterdag 31 December. NIEUWJAAR 1911. PEtlLLETON. w. 2ii:iuhum;. UiJD VAN AlF^' VOOR M Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f 0.75, franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. 1910. Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel meer 71/* ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdag middag 12 uur ingewacht. Zoo vliegt bet heen, ons aller leven, Bij 't jagen, stormen van den tijd, En waar we elka&r een handdruk geven, Wordt nu weêr 't Nieuwe jaar bereid, 't Blijft altijd strijden, altijd zorgen, Maar, zonder dat de moed ontvliedt; Er is geen avond en geen morgen, Die ons geen stof tot danken biedt! Wie vindt er in de levensgaarde, Bij al het wisselend getij, Geen vruchten van onBchatb're waarde, Te zoeter, naar 't genieten zij Wie voelt de jaren, die we tellen, Dan maar zoo vrucht'loos doorgejaagd, Dat niet de bron der Hoop mag wellen, Voor 't leven, dat een toekomst vraagt Komt, ziet terug op uw verleden, Met zooveel bloemen voor uw voet, Maar ook met strijd, in zorg gestreden, Met smart, die ge u herinn'ren moet! Dan heft ge zeker 't oog naar Boven Dan dankt ge voor het vriend'lijk Licht Dat stralen blijft voor wie gelooven, Dat Liefde roept tot Levensplicht Vindt gij in 't leven, om u henen, Geen rijke halmen op het land, ÉÈ-Geen garven, door de zon beschenen, Dan helpe ddir uw broederhand Als gij den trage aan kunt sporen, Den zwakke helpt om voort te gaan, Dan kiemt het zaad wèl in de voren, Dan hebt ge pas uw plicht gedaan! 't Zijn bitt're tranen, die er branden, In eigen-schuldbesef, alléén Geeft daar uw hart en beide handen, Ziet öm, en dan weer voorwaarts heen! Geheeld de smartGetroost het lijden Dat zij uw leus als Hoog gebod. Als gij zóó 't nieuwe jaar wilt wijden, Dan wijdt ge uw leven ook aan God Snelt voort maar, jaren, die ons dragen Naar 't einde van de levensbaan! Wat helpt dat troost'loos, angstig klagen? Wie wenscbt er dan terug te gaan Wij willen 't Nieuwe jaar besteden In reinen plicht, met kloeke hand; Dan wijke 't Ou^ naar 't Verleden Ons wacvc Eeuwig Vaderland! L. J. Eijdman. 23) Het jongemeisje was alleen; haar vader bevond zich als altijd in de soos, tante Stanze had haar lieveling vriendelijk op het voorhoofd gekust en was toen ter kerke gegaan. Nu kwamen de gedachten, die oude kwelgeesten de herinneringen uit een kort, blij velleden en de vreezen voor een lange, bange toekomst. Zij joegen haar op van den leunstoel en deden haar rusteloos voortwandelen. Bijna onhoorbaar gleden de voeljes over het verbleekte tapijt; toen bleef zij staan, nam een dunnen gouden ketting ter hand, liet dien in gedachten verzonken door haar vingers glijden, deed hem vervolgens om den hals en begon haar wandeling opnieuw. Dit kettinkje had haar oude vader haar zoo straks gebracht; het was zijn bruids geschenk aan haar moeder geweest. Hoe zwaar moet het hem gevallen zijn, van dit dierbaar aandenken te scheiden 1 Eén oogen- blik had het haar toegeschenen, alsof er tra nen glinsterden in de oude oogen toen hij, haar dank afwerende, haar haastig verliet. Dit was zijn kerstgeschenk; zij verheugde er zich hartelijk 'over, maar met alle kracht wekte het de herinnering op aan de afge storvene en toonde haar de groote leemte in haar Lven. Ach, als zij nog een moeder had om bij deze het orervolle, bekommerde jonge hart te kunnen litstorten! „Hedwig heeft ook geen moeder meer", dacht zij, „miar zij zal dit gemis niet zoo diep voelen. 2ij heeft immers den man gevonden, om wien de vrouw vader en moeder verlaat!" Haar gedachten vlogen naar Hermsdorf. „Nu zal oom de kaarsjes aan den boom ontsteken ach, een Kerstboom! Voor haar alleen brandde er heden geen, voor haar alleen geen vreugde, geen geluk Wederom staakte het jongemeisje haar wandeling en sloeg in bittere smart de handen voor het gezicht. „Waar zou hij toch wel zijn? Zou hij wel ooit, zij 't ook nog zoo vluchtig, weer aan mij gedacht hebben?" In haar herinnering stond hij duidelijk voor haar, hij, die haar ziel met de eerste vreugde, maar toen ook met de eerste bittere smart had vervuld. Zij wilde in toorn jegens hem losbarsten, maar kón het niet. „Ach, als hij nu eens de kamer binnen trad en zeide: „Klara, ik kan zonder jou niet leven! Wijs mij toch niet terug!" Ach, dan dan Maar er geschieden immers geen wonderen meer, zelfs heden niet, op den Kerstdag! Wat kan ik toch tusschenbeiden dwaze gedachten heb ben. Hoe kom ik er toch aan?" Zuchtend schudde zij het hoofd en de lieve lach, die haar zooeven om den mond zweefde, maakte wederom plaats voor een treurigen plooi om de bleeke lippen. „Ach, kwam tante toch maar! Ik verga van angst, zoo alleen!" Plotseling werd hevig aan de huisdeur gescheld, haastige schreden liepen de trap op, bij twee treden tegelijk. Wie kon dat zijn? De postbode? Neen, die loopt veel lang zamer. Brennenberg? Groote God! Haar nog altijd bleek gezichtje werd nog witter. Maar neen! Ook zijn stap was het niét. Hij kwam altijd trede voor trede naar boven. Zou Otto? Btiitenland. Een verschrikkelijk ongeval heeft te Irsy-les-Moulineaux plaats gehad. De vlieger Laffont maakte W oensdagmorgen eenige proefvluchten met Pola als mede reiziger, ten einde den tocht Parijs Brussel—Parijs te beginnen. Na eenige malen de baan te hebben rondgevlogen op een hoogte van 10 M. viel het toestel. Men veronderstelt, dat er aan de draden, die de stuurinrichting bedienen iets gehaperd heeft. Laffont had een schedelbreuk en zijn linkerarm was hem in 't lichaam ge drongen. Pola was geheel verminkt. Deze ademde nog maar toen men hem optilde gaf hij den geest. Kort daarop werden de lijken naar het ziekenhuis vervoerd. De ingenieur Heyn, die met een door hem gemaakt valscherm een sprong uit een luchtballon wilde doen, is van een hoogte van ongeveer 150 M. gevallen en doodelijk gekwest. Hij brak o. a. zijn ruggegraat. Lanser, die Donderdag met een passa gier, Panier geheeten, de reis Parijs Brussel en terug begonnen is, om den grooten prijs van de Fransche Auto mobiel-Club, kwam, nadat hij tegen half tien 's ochtends te Issy-les-Mouli- neaux was opgestegen, om 11 u. 50 te St. Quentin aan, vanwaar hij om kwart voor éénen weer vertrok. Even voor de Belgische grens, bij Rouveroy, moest Lanser echter weer dalen wegens zwaren mist. De Nederlandsche vlieger Jacque Labouchèreheeft dezer dagen zijn brevet de pilote aan de Aëroclub de France behaald. Den 24en December maakte hij een prachtigen tocht met zijn biplane- Zodiac. Labouchère is dus onze 6e gebreve- teerde vlieger. De politie te Parijs heeft zich in een herberg in de volkrijke wijk van het hospitaal St. Louis meester gemaakt van een bende van 12 apachen, die sedert een tient 1 dagen zich herhaalde lijk aan nachtelijke aanvallen heeft schuldig gemaakt. Er is verwoed gevoch ten en met revolvers geschoten, maar wonderlijk genoeg werd niemand ge wond, ofschoon verscheidene bandieten naar de zesde verdieping waren gevlucht. In de laatste jaren heeft het aantal ontvoeringen van kinderen in Amerika schrikbarende afmetingen aangenomen. Dezer dagen is nu een Italiaansch echtpaar, dat aangesloten was bij de Zwarte Hand, op heeterdaad betrapt. Zij bleef midden in de kamer bij de tafel staan en hield onafgewend haar blik ken op de deur gevestigd. Nu naderden de voetstappen den drempel van haar kamer, daarop werd er héél be scheiden aan de deur geklopt, zóó zacht, dat dit volstrekt niet overeen was te brengen met den vasten, haastigen gang van den bezoeker. „Binnenklonk het bevend van de lip pen van het meisje. Zij wilde zelf de deur gaan openen, maar een onverklaarbare angst hield haar als aan haar plaats geboeid. Langzaam, bijna aarzelend werd de deur geopend en daar stond was het dan werkelijkheid, geen droom? daar stond hijaan wien zij zooeven nog gedacht had. Hoe smeekend zag hij haar aan! „Klara! Het was haar, alsof de kamer en de lamp in jubelenden rondedans om haar heen draaiden. Zij strekte de armen uit en lag aan zijn borst. Zij hoorde zijn stem, maar ver stond ternauwernood wat hij zeide. Steeds vaster vlijde zij zich in zijn armen. Het was immers maar een droomDadelijk zou zij weer ontwaken in de sombere, bittere werkelijkheid en zij wilde het droombeeld niet verjagen door een onbedachtzaam woord. „Klara, heb je mij werkelijk niet ver geten? Kun je mij vejsgeven?" Zij antwoordde niet, maar sloeg slechts de oogen op en zag hetn onder haar tranen lachend, met denzelfden teederen blik van vroeger aan. Geen enkel woord van ver wondering kwam over haar lippen, maar op het nu blozend gezichtje lag de zalige overtuiging, da^ kommer, ziekte en zorgen nu verdwenen waren, als het ijs voor den adem der lente, en dat het geluk, als het schoonste, heiligste kerstgeschenk, haar klein kamertje was binnengetreden. En daar buiten, in de geheeld Christen- Beiden zijn veroordeeld tot de maximum straf, die op dit misdrijf is gesteld, te weten 49 jaar gevangenisstraf. De rech ter, dié het vonnis velde, gaf zijn spijt te kennen, dat de wet hem niet toestond, de doodstraf uit te spreken. Tijdens een storm is er op het eiland Comera (Kanarische eilanden) een huis ingestort, waarbij twee-en-twintig per sonen voor het meerendeel kinderen verpletterd zijn. De vroegere koning Manuel van Portu gal blijkt vijf dagen lang in een voor naam hotel in het Westeinde van Londen verblijf te hebben gehouden. Hij heeft er vele bekende en hooggeplaatste koningsgezinde Portugeezen ontvangen, meerendeels vroegere gezanten. Natuur lijk verluidt niets naders over hetgeen daabij verhandeld is. De Koningin- Moeder moet er niet bij tegenwoordig geweest zijn. De Temps heeft langs Spaanschen weg een telegram ontvangen, meldende, dat de toestand in Portugal vrij ge spannen is. De arbeiders stellen eischen, die onmogelijk in te willigen zijn. In het leger komen tal van gevallen van tuchteloosheid voor. Drie kruisers zijn weggezonden; de regeering zou niet zeker zijn van de gezindheid van leger en vloot. De bevolking is ongerust. Woensdag werd uit Grenoble gemeld: Om zeven uur in den ochtend is hier en in verschillende plaatsen in den omtrekVoiron, Allevard-les-Bains, Chambéry, een aardbe/iDg waarge nomen. Schade is niet veroorzaakt. Donderdag uit Athene: Aardbevingen hebben in Elis aanzienlijke schade ver oorzaakt. Een Duitsche visschersboot, die te Cuxhaven aangekomen is, heeft op 19 dezer een grijze overjas opgevischt. In de zakken vond men twee zakdoeken met de letters O. L. Het lijdt geen twijfel, dat het de jas is van Otto Lange, den luitenant, die over den in zee ver ongelukten Dnitschen luchtbol Saar gezag voerde. Volgens een bericht uit Petersburg zijn na het avondmaal in een dorps kerk in het district Peterhof, 32 per sonen ziek geworden en drie ouder lingen gestorven. In den kelk was bij vergissing in plaats van wijn een op lossing van chroomsulfaat en kaliurn- chromaat gedaan. In Macedonië wordt het langzamer hand weer het oude spelletje. De benden wereld, brandden nu in paleizen en hutten de kaarsen aan de Kerstboomen, en tal- looze VToolijke harten sloegen dankbaar in de gemoederen der menschen Hier, in het kleine vertrek, brandde weliswaar geen kerstboom, maar gelukkige oogen schitterden in nóg helderder glans; de lichte, zwakke draden waren nu onver breekbaar samengeknoopt en weefden een rooskleurigen sluier om de hoofden der beide jongelieden, schitterend van het geluk der liefde en de zalige droomen van een schoone toekomst. Wat verbaasd gezicht tante zette toen zij uit de kerk kwam en zich haastte om voor haar lieveling het in alle stilte versierde kerstboompje te ontsteken en nu een gelukkige verloofde in de armen van een niet minder gelukkigen jongeman vond, en hoe schielijk de majoor uit de soos naar huis snelde, nadat Brennenberg hem iets in het oor had gefluisterd wij weten het niet. Zijzelf wisten het ternauwernood het was verwondering, verbazing, een ju beien zonder einde Alleen het jonge vrouwtje van luitenant Treben is met haar levendige verbeeldings kracht in staat, zich het tooneeltje duidelijk voor oogen te stellen en dit behoort tot de kostelijkste verhaaltjes, die zij met on- betaalbaren humor voordraagt. Krosky's kerstreis en het doel van dien tocht was bij 't geheele regiment bekend, evenals Treben's kluchtige verbazing over de voorgewende schaking van tante Stanze door den ontvanger Hubner. Het kleine, drukke vrouwtje zou 't liefst een blijspel daarover hebben gesehreven om het bij een uitvoering in de offieiers- societeit te laten opvoeren, maar zij was bang mevrou w Krosky te kwetsen:; die toch was edelmoedig genoeg ««wawen van de verloving ir» beginnen steeds meer het hoofd op te steken. Het ministerie van oorlog heeft de zaak ernstig overwogen en besloteii^ het troepencontingent in Macedonië te versterken. Er zullen een aantal batal jons heen worden gezonden, speciaal om de benden te achtervolgen. De gendarmerie kan het niet af. Het is gebleken, dat de benden in den laatsten tijd zoowel over de Grieksche als de Bulgaarsche grens het land zijn binnengetrokken. Daarom is de bewa kingsdienst aan de grens versterkt. Een afdoende afsluiting van de grens is echter onmogelijk. De Etna is weder geducht aan het werken. Er heeft zich een nieuwe krater gevormd. De bevolking vlucht. Woensdag werd uit Londen gemeld: Vijf stille agenten hebben gisteren een huiszoeking gehouden in een huis in de Goldstraat in Stepney, waar zij een groote hoeveelheid scheikundige stoffen in beslag hebben genomen, als gebruikt worden voor het maken van de geweldigste ontplofbare stoffen in bommen. Verder vonden zij een gordel met 150 dumdum-kogels van dezelfde soort, die in Houndsdith gebruikt zijn, en een aantal bescheiden en boeken, meerendeels van revolutionairen en anarchistischen aard. De politie gelooft in het huis in de Goldstraat de voor naamste opslagplaats van de Russische anarchisten te Londen ontdekt te heb ben. De gevonden papieren toonen aan, dat de gedoode moordenaar Gardstein aan het hoofd van de bentgenooten stond. Zijn ware naam is Poloski Mo- roentsef. De politie heeft alles naar het hoofdbureau van politie in de City overgebracht, waar Matthews, de direc teur van de crimineele politie, het in oogenschouw heeft genomen. Matthews heeft ook het huis in de Goldstraat en het huis in de Grove-straat, waar Mo- roentsef overleden is, bezocht, maar voorshands zijn er geen nieuwe inhech tenisnemingen gedaan. Een later bericht luidt: De papieren, die ontdekt zijn in het huis in de Goldstreet, Stepney, dat vele maanden bewoond is door Moroentzef alias Gardstein, heeten veel licht te verspreiden over den moord op de politieagenten in HoundSditch en ook over complotten van anarchisten op het vasteland. Gedrukte en geschreven pa pieren, die alle in het Jiddisj of in het Russisch zijn opgesteld, hebbende politie reeds aanleiding gegeven, nog twee huizen in Stepney te doorzoeken. Ook hier zijn papieren in beslaggeno men, die vele nog ongeroemde personen toch een prachtige revanche zou zijn. „Goedenmorgen, Klara!" zei Hedwig op zekeren dag, toen zij, frisch als een roos, in een elegant toilet, het salon der jonge mevrouw Krosky binnentrad. Het vrouwtje des huizes zat voor haar schrijftafel en las met een lachend gelaat een brief. „Goedenmorgen, Klara! Neem mij niet kwalijk, dat ik je stoor. Je weet, dat in de volgende week onze gezamenlijke huwelijks verjaring wordt gevierd. Hier is de uit- noodiging van papa om dien feestdag op Klein Hermsdorf door te brengen. Hij schrijft mij, dat tante Stanze een onnoemelijk aan tal schepels meel ver bakt tot koeken, om niet eens te spreken van den moord op groote schaal in den kippenren. Allemaal voor die gelegenheid! Je gaat toch mee?" „Zeker, zeker!" antwoordde het jonge meisje opgeruimd, terwijl zij haar nicht de hand reikte. „Waar kunnen wij den 15den October wel heerlijker vieren dan juiet dkèr, waar wij „in ketenen zijn geklonken?" vulde Hedwig guitig aan. Nu dreigde Klara haar zacht met den vinger. „Veel complimenten van Otto," zeide zij toen, terwijl zij den brief nogmaals open vouwde en opnieuw lachte. „Hij schrijft mij 't zijn weliswaar hartsgeheimen, die hij mij toevertrouwt, maar jij als zuster moogt 't wel weten hij schrijft mij, dait hij te Heidelberg een jong meisje heeft leeren kennen, dat op mij moet gelijken. Hij schijnt haar zijn warmste hulde te brengen, want het slot zijner gloeiende lofrede op de jongedame luidt woordelijk;: „En deze engel heet Josefine". Hedwig heeft grooten lust hartelijk om den er.gel, die Josefine heet, te lachen, en neemt zich in stilte voor, den verliefden student eens flink te plagen. De heer des huizes treedt juist de kamer binn<»« DOOR

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1910 | | pagina 1