Hel Land van Heusden en Altena, de Langstraat en de Bomroeierwaari Ouder stroom. alten' Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No. 3103. Woensdag 22 November, DE DUURTE. FEUILLETON. I «•AND VAN VOOB Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f 0.75 franco per post zender prijs verhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. 1911. Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel meer 77» ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdag middag 12 uur ingewacht. Enkele steden van ons land hebben eene commissie, door den Raad be noemd, die in opdracht heeft na te gaan, wat er van gemeente-wege ge daan kan worden om het nadeelig ef fect van de duurte der eerste levens behoeften voor de gemeentenaren zoo veel mogelijk te verminderen. In Duitschland is men reeds verder. Daar hebben reeds verschillende ge meenten hun besluit genomen en daar aan uitvoering gegeven. We willen niet vooruitloopen op wat men hier te lande denkt te doen. Ver moedelijk is men er nog niet dadelijk mee klaar en het lijkt ons bij de betrekkelijke geringe zelfstandigheid, waarin de gemeenten zich ten ontzent mogen verheugen zeer moeilijk om iets te vinden, dat op afdoende hulp in dezen zal gelijken. Natuurlijk kan een gemeenteraad o.m. de loonen van de gemeentewerklieden en beambten ver- hoogenmaar dit is eigenlijk maar een klein middeltje, stukwerk, waardoor in den algemeenen toestand geen noemens waardige verandering wordt gebracht en dat in elk geval ontevredenheid zal wekken wanneer de maatregel van ge meentewege niet gevolgd wordt door een gelijken maatregel van allen die aan 't hoofd van een andere onderne ming staan en personeel in hun dienst hebben. Ot die er echter toe zullen overgaan om een dergelijken toeslag op het loon te geven, is een vraag, op welker beantwoording niemand dwang kan uitoefenen. En het zou bovendien nog niet volledig zijn want ook de ambtenaren in 's Rijks dienst en de hoogere ambtenaren in gemeentelijke en particuliere diensteD lijden evengoed onder de algemeene duurte. En ten elotte ook de patroon zelf. Want de duurte is algemeen, en al is het misschien waar, dat zij, die het minst verdienen het eerst aan bezuini gen toe zijn en dit vaak het moeilijkst kunnen, toch is het evenzeer waar, dat ook beter gesitueerden zich ten behoeve van wat beslist niet gemist kan worden ook wel iets zullen moeten ontzeggen. De duurte is eenvoudig algemeen en ieder voelt het. Wat kan nu de ge meentelijke overheid daartegen doen? De vraag in ons land nog open is in Duitschland reeds beantwoord. Naar bet Duitsch van ERMST ZAHi. (7 Intusschen hulde het morgenrood de top pen der bergen in een rossen gloed, die de starheid der eeuwenoude steenen verzachtte, zoodat een weldadige warmte van die rotsen uitging. Gloeiend rood glansden ze, als fak kels tegen den staalblauwen hemel. Toen Leni de oogen opsloeg, slaakte ze een langen zucht van blijdschap, en lei ze de hand op de borst als zwol die plotseling van geluk bij den aanblik van de wonderschoone na tuur, die hen omringde. „Kijk toch 'sKan het ergens in de wereld zoo mooi zijn als hier?" zei ze hijgend van opwinding, terwijl ze stil bleef staan en een langen blik om zich heen wierp en in de diepte, waar een grijze nevel het dorp en het dal aan hun oogen onttrok. Flori had haar uitroep niet gehoord. Blootsvoets ging hij verder en liet Leni staan, waar ze stond. Hij trok het bosch door met zijn zwaren last en gunde zich geen oogenblik om uit te rusten. Toen hij de plek had bereikt, waar verkoold hout nog de plaats aanwees, waar de brand had gewoed, steeg het bloed hem plotseling zoo onstuimig naar het gelaat, alsof hij zich op een zonde had betrapt. Daar had ze hem gezoend, daar had ze hem, een haveloozen kerel, gezoendMet een ruk richtte hij het hoofd op en liep haastig door tot hij de open plek was genaderd, waar de kaarsrechte dennen zich weerspiegelden in het sombere, roerlooze watervlak van het Jochmeer. Hier vond Leni hem, toen ze kwam aanloopen In de eerste plaats hebben verschil lende gemeenten allerlei verzoeken tot de Rijksregeering gericht om de in voerrechten op graan, aardappelen, vee voeder, vee en vleesch op te heffen. Voorts om den uitvoer van graan en aardappelen te verbieden. Verder om den invoer van vleesch uit het buiten land (Argentinië) te bevorderen. Kortom de kwade gevolgen der protectie tijdelijk of voorgoed) op te heffen. We zullen hierbij nu niet stilstaan, de zaak is al dikwijls door ons besproken. Maatregelen als deze zijn in ons land niet te nemen. Hoogstens zou de regee ring den uitvoer van een of ander arti kel, waarvan we niet te veel hebben, kunnen verbieden, maar of dit wel baat zou brengen is nog een vraag, die ter dege zou moeten worden nagegaan, voor men ze heeft beantwoord. In Duitschland heeft men echter nog andere middelen in praktijk gebracht. Men heeft er druk uitgeoefend op de regeering om de vrachten voor levens behoeften op de spoorwegen te verlagen en voorloopig met succes. Nog niet van graan, maar wel reeds van zeevisch, versche groenten en peulvruchten, en als bijvoorbeeld een zending zeevisch, of andere eetbare waar rechtstreeks bevracht is aan 't adres van een ge meentebestuur, dan komt er nog 20 of 15 pet. af van de reeds bij verordening verlaagde vracht. Nu gaat dit in Duitschland heel goed omdat alle groote spoorlijnen in handen van den staat zijn en de regeering er dus over te zeggen heeft. Hier te lande zou 't moeilijk gaan om de maatschap pijen te kommandeeren hun tarieven te gaan verlagen. Hoogstens zou er een verzoek van regeeringswege kunnen worden gedaan. Maar of het succes zou hebben, staat zeer te bezien. In elk geval merkt men uit het medege deelde Duitsche besluit, dat de rijks- regeeriüg door extra-korting der ge meentebesturen tot het nemen van maatregelen aanmoedigt. Dit brengt ons op nog iets anders: We vinden vermeld, dat de Beiersche stad Hof besloot om, indien de aardap pelprijzen bij de kleinhandelaren ter plaatse niet spoedig daalden, zelf van gemeentewege voor 6000 mark aard appelen aan te koopen, ten einde die aan de ingezetenen te koop aan te bieden. Te Würzburg werd een dergelijk besluit verhit en boos, daar ze tevergeefs had ge tracht hem in het bosch nog in te halen. Ze wilde hem verwijten haar in den steek te hebben gelaten, doch zoodra ze naderbij kwam bleven de woorden haar in de keel stokken, toen ze zijn oogen met een zonder lingen, somberen e» droeven blik op zich zag gevestigd. Hij had de gaffel tegen een boom gezet en plukte kleine groene takjes van een jongen den, die hij in het water wierp, terwijl hij blijkbaar in gedachten zat verzonken. „Zie je, hoe ze naar het midden drijven?" vroeg hij plotseling, op een toon die verried, welk een moeite het hem kostte zijn aan doening te bedwingen. „Zie je hoe het water daar borrelt en alles naar zich toesleurt?" Hij wees naar de plek waar een paar twijgen eensklaps woest begonnen te draaien en langzamerhand in de diepte verdwenen. „Ze zinken, alsof ze daar altijd hebben gehoord 1" Leni werd droef gestemd. „Hoe komt het toch, dat het meer alles opslokt vroeg ze angstig. „Weet ik het!" antwoordde hij. „Maar als ik hier sta, komt altijd dezelfde gedachte bij me op. Het is net of ik naar deze plek word toegedreven, om daaraan te kunnen denken." „Waaraan?" „Dat het net is als met die houtblokken en takken in het meer; slechtheid trekt je omlaag, als je daar eenmaal mee hebt te doen gehad. Waar je maar in de buurt komt, hier of daar, overal wil de zonde je naar zich toetrekken tot je je eindelijk laat meesleuren „Dan moet je zorgen niet in de buurt te komen 1" „Alsof ze niet vanzelf naar j9 toekomt!" „We moeten ze verre van ons houden." „Wat kan je er tegen doen?" Leni sloeg de oogen naar het gelaat van den jongen man. „Flori," vroeg ze, terwijl genomen. De aardappelen kosten daar bij de boeren in den omtrek 4V4 mark, by de kooplieden in de stad 5 mark per 100 pond. De gemeenteraad besloot voorloopig voor 2000 mark uit Noord- Duitschland te betrekken en die voor 37s mark per 100 pond aan het publiek aan te bieden. Men meende op zoo'n manier de markt te zullen drukken en de boeren en kooplieden tot lage prijs noteering te kunnen dwingen. Yan den verkoop van visch van gemeentewege te Berlijn zouden we mel ding kunnen maken en van andere gemeenten zouden we kunnen melden hoe zij de vleesch prijzen en de prijzen van andere levensbehoeften regelden. Maar dit is voldoende om te doen zien hoe daar het verdeelen der eerste levens behoeften in dezen duren tijd reeds als gemeentetaak wordt beschouwd. SSHltenlatid. De aardbeving, welke Donderdag avond over een groot deel van Midden- Europa gewoed heeft, veroorzaakte i-n tal van steden groote ontsteltenis. Ge heel Zwitserland, een gedeelte van Duitschland en Frankrijk hebben in meer of minder sterke mate eronder geleden. Vooral in Noordelijk Zwitser land, de Zwabensche Jura, het Zwarte Woud en de Rauhe Alp is de werking hevig geweest. Te Luzern beefden de huizen, te Freiburg bleven de klokken stilstaan, in de schouwburgen te Karls ruhe, Pforzheim, Heidelberg en vele andere plaatsen konden de voorstellingen niet doorgaan. In den hofschouwburg te Mannheim ontstond een paniek. Het publiek vluchtte naar buiten. De too- neelspelers liepen in hun kostuums de straat op. De toeschouwers van de hoogere rangen begaven zich langs de brand ladders naar beneden. Ook in den stads schouwburg te Bazel dreigde een paniek maar dez6 werd voorkomen door de tegenwoordigheid van geest van de spelers. Te Konstans stortten schoor- steenen in en nieuwe gebouwen kregen scheuren. Het hevigst moet de aardbeving ge weest zijn in Mühlhausen in den Elzas. Overal liepen de menschen van schrik de straat op, waar het vol lag van steenen en dakpannen. In de bovenste verdie pingen waren de muren gebarsten. Van een der torens van de Stephanskerk viel een groot steenblok. In den stads schouwburg werd de voorstelling afge broken, daar de bezoekers in hun angst wegliepen. ze hem ernstig aankeek, „heb je niet leeren bidden?" „Neen!" antwoordde hij kortaf. Leni lei de hand op zijn arm. „Flori, je hebt een slecht en wild leven geleid! Je weet niet wat een heerlijk gevoel het is om goed en braaf te zijn. Maar als je het graag wilt, dan wil ik je wel zeggen, hoe ik het aanleg om den zonde uit den weg te gaan." Hij slaakte een zucht, die veel had van een snik en nam toen langzaam de gaffel weer op. „Ja, ja, als jij altijd bij me was, of de baas of de vrouw I Maar maar heb je eergisteren avond niet op de staldeur hooren bonken? Dat was Xander Bennet, mijn broer die me mee wou troonen naar de herberg. De baas heeft hem weggestuurd En heb je die vrouw niet gezien, gisteren in de keuken bij je moeder, dat havelooze mensch; dat was mijn moeder, haha! En ik, die bij die menschen hoor, dien zou j ij goed en braaf willen maken? Leni wist geen antwoord te geven. Maar toen ze hun weg vervolgden, ging ze vlak naast hem loopen. Het jonge kind gevoelde innig medelijden met den armen Flori, en de jonge man gevoelde zich rustig worden en blij gestemd nu zij naast hem liep. Het was een schitterende zonsopgang. De gouden stralen deden de boomkruinen glanzen en de nat-bedauwde takken, waarvan de fon kelende druppels neertikten op hun jonge hoofden. Toen ze het grasveld naderden en de Alpen-keten, die zich ver uitstrekte achter den „Stillen Hoorn", toen stond de zon hoog aan den hemel en was het brandend heet geworden. Het zweet parelde Flori op het voorhoofd. Hij had zijn gaffel niet meer neergezet; de riemen sneden hem in de schouders. Doch toen ze den Alp bereikten, had een ommekeer in hem plaats gegrepen. Hij lachte en schertsteeen levendige uitdruk- Te Regensburg was de schok zóó hevig, dat de menschen uit hun bedden geslingerd werden. Te Stuttgart zijn den geheelen nacht schokken gevoeld. In Eslingen en Ulm zijn huizen ingestort. In geringere mate hebben ook meer noordelijker plaatsen als Gotha den in vloed ondervonden. Te Dillidgen is een deel van den kerktoren op straat geval len. Uit Zurich, waar wel meer schokken werden waargenomen, wordt gemeld, dat in tientallen van jaren niet zulke waar nemingen zijn gedaan. Hoe lang het beven zelf geduurd heeft weet men nog niel met juistheid te zeggen, omdat de toestellen zelf op de plaatsen van de aardbevingen te zeer leden door de hevigheid van de schok ken, om zuivere waarnemingen te kun nen toelaten. Te Rosswein, niet ver van Leipzig, duurde de langste schok 5 seconden. In Tirol en Vorarlberg duurden de gol vende bewegingen op sommige plaatsen ongeveer 30 seconden. Te Weenen werd een golfvormige aardbeving waargeno men, die van het Westen naar het Oosten liep. Te half 12 werd daar een halve minuut lang een aardbeving ge voeld. Te Parijs waren gedurende 30 secon den regelmatige schokken waar te nemen. Te Brussel wezen daar Donderdagavond de instrumenten in het seismologisch observatorium op een aardbeving, die 20 minuten duurde en welks middelpunt ongeveer 500 K.M. van Uccle verwijderd was. De richting kon niet worden vast gesteld. Te Frankfort a./M. werden de in strumenten van het meteorologisch in stituut volkomen gestoord, zoodat elke waarneming aanvankelijk onmogelijk was. De aardschokken werden in de geheele stad Frankfort waargenomen. Het geweldigst werden telegraaf en telefoon getroffen, waar groote storingen plaats hadden. In het telefoonbureau brandden plotseling al de gloeilampen. In eenige stadsgedeelten gevoelden de bewoners de aardbeving zóó sterk, dat zij uit de huizen naar de straat snelden, velen in nachtgewaad. Ook uit Offen bach, Darmstadt en andere plaatsen in de omstreken kwamen soortgelijke be richten. De brandweer en reddings- wacht hadden veel te doen maar ge lukkig hadden geen ernstige persoon lijke ongelukken plaats. Volgens de waarnemingen van ver schillende aardbevingswaehten ligt het epicentrum van de aardbeving van Don derdag in het grensgebied van Oostelijk Zwitserland en Tirol. king lag op zijn gewoonlijk onverschillig gelaat, waarop nu een blijde glans was verschenen Het speet hem bijna, toen ze de Alpen-hut van Zwyer, die onlangs was getimmerd, midden op de breede groene grasvlakte gewaar werden. „Dat hutje lijkt wel fonkelnieuw," zei hij, om maar wat te zeggen ,,'t Is ook nieuw," antwoordde Leni. „Het vorige is verleden winter door de lawine vernield. In het voorjaar is het gebouwd door den timmerman uit Loch." „We hebben gauw geloopen," mompelde Flori bij zichzelf toen ze het huisje al meer naderden, en ze het vee op de enkele be schaduwde plekken zaggen: ee.i rijke, prach tige kudde, zooals niemand anders bezat in de Lochdalen. Toen Flori dit zei, vertraagde hij den tred en zag hij Leni aan. Plotseling verscheen een donkere blos op beider gelaat. Nu ze het houten gebouwtje bijna hadden bereikt waar iemand op hun komst wachtte, toen viel het hun eerst in, dat zij reeds een lang gedeelte van den weg hand in hand waren georaan. Verlegen liepen zij met gejaagde schreden naar de hut. De dag ging snel voorbij. Leni zorgde voor den knecht en gaf de keuken een flinke beurt, terwijl Flori hout ging hakken in het bosch en naar het vee keek. Het was al laat en donker toen ze klaar waren met hun werk. Ze gingen bij Jost zitten om het avondmaal te gebruiken, nadat Leni, met haar heldere, duidelijke stem het gebed had uitgesproken. Toen de maaltijd was afgeloo- pen nam Leni de lantaren op met de doffe glazen en trok ze naar den lagen hooizolder, waar Flori en zij den nacht zouden door brengen, daar Jost den stroozak met den geitejongen deelde. Met kloppend hart klom Bennet een half uur later de ladder op naar den zolder. De lantaren hing aan een spijker van het dak en wierp een schemerig schijnsel af. Flori had de zware laarzen uitgetrokken Vrijdagavond is op brutale wijze de posttrein ParijsLyon geplunderd. De sneltrein, die eiken avond om twintig minuten vóór negenen uit Parijs ver trekt, kwam op den gewonen tijd te M&con aan, waar de postzakken voor Duitschland te Zwitserland uit den trein genomen worden. Daar werd ontdekt, dat een der ramen van een postwagen verbrijzeld en de toegang tot den wagen opengemaakt was. Daar de treiD te M&con maar even stopt, kon er eerst te Lyon onderzocht worden wat er ge beurd was en het bleek, dat drie post wagens opengebroken en doorsnuffeld waren. Vele postzakken, waarvan de inhoud in de grootste wanorde door de wagens verspreid lag, waren openge sneden. De dieven schijnen op de hoogte geweest te zijn, want aau de wagen, die de meeste stukken van waarde be vatte, hebben ze de grootste aandacht geschonken. In November en begin December worden steeds aanzienlijke waarden naar het verre oosten verzon den; dit jaar te meer wegens de kro ningsfeesten van koning George in Engelsch-Indië. In dezen wagen alleen hebben de dieven achttien postzakken geopend, die hun, naar schatting, een buit van meer dan een millioen moet bezorgd hebben. Men meent uit de wijze, waarop de dieven te werk zijn gegaan, te kunnen opmaken, dat ze kennis van zaken hadden en dat ze zich vóór het vertrek uit Parijs boven op het dak van een der postwagens verborgen en vervolgens de ruiten stuk geslagen hebben van de raampjes, die aan de voor- en de achterzijde van een wagen juist onder de kap zijn aange bracht. Zoo konden ze gemakkelijk in de wagens komen en eenmaal binnen hadden ze ruimschoots tijd voor hun wandaad, daar de trein de eerste uren na zijn vertrek uit Parijs niet stopt. Men veronderstelt verder, dat de dieven bij Laroche, op drie uur afstand van Parijs, den trein verlaten hebben, daar deze hier over een kleinen afstand aan merkelijk zijn vaart mindert. Voor hoeveel er in het geheel gesto len is, zal eerst over eenige dagen te zeggen zijn. Veel van het gestolene kwam uit Engeland, België, enz., en werd slechts door Frankrijk heenge voerd, waar de posterijen de waardeer niet van kennen. Men schat, dat er toch op zijn minst tot een bedrag van drie millioen frank gestolen is. Naar luid van een bericht van den Amerikaanschen zaakgelastigde te San Domingo, is de president der republiek, Gaceres, vermoord. en schreed behoedzaam op bloote voeten naar den hoek waar Leni het hooi had uit gespreid, rechts voor zich en links voor hem. Toen hij naar haar keek zag hij dat ze niet sliep, maar met groote oogen om zich heen lag te kijken. „Goeden nacht, Florizei ze met heldere stem, terwijl ze hem de hand toestak. Hij vatte dien bevend aan een huivering voer door hem heen. „Goeden nacht!" bracht hij met moeite uittoen blies hij de lantaren uit en vleide zich neer op het hooi. Roerloos bleef hij liggen, turend door een reet van de planken naar den met sterren bezaaiden hemel, die zoo mooi was en glan zend, dat hij den blik hiervan niet kon afwenden. Slapen was hem onmogelijk. Hij luisterde in de grootste spanning, terwijl zijn hart bonsde en het bloed in zijn polsen klopte. Hij luisterde naar Leni tegenover hem, wier ademhaling al rustiger en zwaar der werd. Een waanzinnige begeerte maakte zich van Flori meester. De diepe nachtelijke stilte, de geheimzinnige duisternis, en nie mand dan Leni in zijn nabijheid! Thans kwam hij tot het besef, dat hij haar liefhad en dat hij haar als een trouwe hond zou willen volgen, waarheen ze ook ging. Maar nog een ander gevoel was in hem ontwaakt. Dit dreef het bloed al onstuimiger naar zijn verhit gelaatdit maakte dat hij het bonzen van zijn hart tot in de keel gevoelde. Zijn borst snakte naar lucht; hij trok zijn hemd zoo woest open, dat de knoopen er af vlogen. Een zachte koelte beroerde de bloote borst. Hij huiverde en gooide zich op zij, terwijl hij met bevende handen om zich heen tastte naar Leni. En op het oogenblik dat het bloed van de slechte moeder hem over meesterde, bedacht hij zich plotseling, wie hij was en wie zij was, daar naast hem. (X^23@ (Wordt vervolgd)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1911 | | pagina 1