et Land van Hensden en Altena, de Langstraat en de Bomraelerwaard.
Teruggeroepen,
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
No. 3157. ff7oensdag 20 Hei
FEUILLETON.
1912.
Bloedvergiftiging.
r Unb van alt er
voor
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f 0.75,
franco per post zender prijs verhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel
meer 7l/t ct. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdag
middag 12 uur ingewacht.
Een vergiftiging van het menschelijk
organisme kan op verschillende manieren
tot stand komen. Men kan aan ver
giftiging sterven door inademing van
schadelijke gassen, door innemen van
vloeibare en vaste vergiftige stoffen, of
door het brengen van gif onder de
huid, zooals bij een slangenbeet gebeurt.
Merkwaardigerwijze werken vele gif
ten slechts dan, wanneer ze in de maag
komen, terwijl ze geheel onschadelijk
zijn, wanneer ze door een wond in het
bloed geraken, andere doen juist anders
om. Het slangengift dat van uit een
wond zoo intensief werkt, kan b.v.
zonder nadeelige gevolgen ingeslikt
wordenhet anders zoo giftige ammo
niak wordt, in 't bloed gebracht, door
chemische omzettingen verandert in het
ongiftige ureum. Ons organisme is eigen
lijk een onophoudelijk in werking zijnd
chemisch laboratorium, dat vele ver
giften in onschadelijke stoffen omzet.
Natuurlijk zal het lichaam des te doel
matiger zijn werking volbrengen, naar
mate zijn chemische bestanddeelen, zijn
weefselsappen nl. beter van qualiteit
zijn. Derhalve komt bij een vergiftiging
het voordeel van een gezond lichaam
duidelijk voor den dag.
Al die bovengenoemde vergiftigingen
noemt men in den volksmond nog geen
bloedvergiftiging, zelfs niet de vergif
tiging ontstaan door een slangenbeet,
hoewel dit er toch eigenlijk een is.
Onder bloedvergiftiging verstaat men
een van een wondje uitgaande veret
tering van verschillende lichaamsor
ganen. Deze onwetenschappelijke aan
duiding is afkomstig van vroegere over
leveringen. In de geneeskundige ge
schriften van de oudheid en de middel
eeuwen, wordt onder den naam bloed
vergiftiging verstaan het optreden van
abcessen, welke snel voortschrijden en
zich verplaatsen, waardoor 't leven be
dreigd wordt. Men vindt reeds voor
ruim twee eeuwen het vermoeden uit
gesproken, dat de nadeelige stoffen, die
gedurende de genezing van een wond
tot bloedvergiftiging voeren, van buiten
af moeten binnendringen en zich niet
al reeds in de wond of in het bloed
bevinden.
HUGH CONWAY.
(12
Tot dusver had ik met mijn rug naar
het venster gezeten. Toen ik mijn gelaat
naar het licht keerde, merkte ik op dat de
Italiaansche dokter mij zeer strak aankeek.
„Uw gezicht lijkt mij zoo bekend toe,
Mr. Vaughan, en toch kan ik mij niet her
inneren u ergens gezien te hebben."
Ik zei hem dat hij mij buiten de San
Giovanni gezien moest hebben, toen hij
met de oude Teresa stond te praten. Hij
herinnerde zich deze omstandigheid en
scheen voldaan. Toen riepen wij een rijtuig
aan en reden naar Pauline's nieuwe woning.
Het was niet heel ver weg en ik ver
baasde mij erover dat ik noch Pauline,
noch Teresa ooit ontmoet had op mijn
wandelingen. Misschien waren zij beiden
thuisgebleven om een ontmoeting te ver
mijden.
„Zoadt u 'een minuut lang in de hall
willen wachten vroeg Ceneri, toen wij het
huis binnentraden." Ik zal even vooruitgaan
en Pauline op uw komst voorbereiden."
Ik zou wel een maand willen wachten
in een toren met die belooning in het voor
uitzicht; ik zat echter in een gewreven
mahoniehouten stoel in een comfortabel
vertrek en vroeg mij verbaasd af of ik wel
goed bij mijn zinnen was.
Daar kwam de oude Teresa op mij toe.
Zij keek maar amper iets vriendelijker dan
vroeger.
„Heb ik het goed gedaan fluisterde ze
in het 't Italiaansch.
„Ge hebt het goed gedaan ik zal het
niet vergeten."
Door de verbetering der microscopea
en het uitgebreider worden der genees
kundige onderzoekingsmethoden heeft
men ontdekt dat de geheele natuur is
overvuld van de kleinste plantaardige
levende wezens, de zgn. microben of
bacteriën. Onder deze bacteriën komen
zulke soorten voor, die in aanraking
met levende weefsels, ettering en rot
ting veroorzaken. Komen deze microben
in een wond, dan ontstaat ettering. Bij
een normaal wondverloop vormen zich
in de doorgesneden bloedvaten stolsels,
die het bloedvat afsluiten en zoo de
bloeding stillen. Komen nu tegelijk met
de verwonding etterbacteriën in de wond,
dan ontstaat een ettering van de wond-
vlakten, welke snel overgaat op de
stolsels in de vaten. Daar nu de bloed
stroom voortdurend voorbij deze stolsels
stroomt, gaat er allicht een deeltje van
de etter mee, dikwijls naar een ver
wijderd lichaamsdeel, waar het in de
fijnste takjes van de aderen blijft zitten.
Onmiddellijk beginnen de bacteriën zich
daar te vermenigvuldigen en veroor
zaken op die plaats een heftige etterige
ontsteking, een abces.
Nu zijn er dus al twee etterhaarden
in 't lichaam. Weldra worden nu op
dezelfie wijze aodere etterhaarden ge
vormd, het bloed bevat door de snelle
vermeerdering der bacteriën steeds meer
etter en ten slotte gaat de mensch ten
gronde aan bloedvergiftiging.
Behalve in minder edele organen kan
de etter ook terecht komen in meer
gewichtige als de longen en de her
senen. In de longen kan dan b.v. een
locale ontsteking ontstaan, die een
kwaadaardig verloop neemt.
Direct na de vorming van de eerste
etterhaard vertoonen zich bij den pa
tient zware, algemeene verschijnselen.
Eerst ontstaat een sterk rillen, waaraan
zich meestal een hooge koorts aansluit,
die weldra tot groote zwakte, vermage
ring en lichamelijk verval leidt; onder
toename dezer verschijnselen volgt na
eenigen tijd de dood.
De behandeling van een dusdanige
bloedvergiftiging is meestal vruchteloos.
Zelfs operaties kunnen het leven niet
meer redden. Wel poogt men soms
door amputatie van het lid, waar de
oorspronkelijke infectiehaard zit, het
overige deel vau het lichaam voor ver-
„U zult me betalen en veroordeelen voor
niemendal. Luister, ik zeg het u nog eens
de Signoria kan noch liefhebben, noch
trouwen."
Daar trilde een bel en Teresa ging weg.
Een paar minuten later kwam zij weer
terug en leide mij de trappen op naar een
kamer, waar ik mijn schoone Pauline vond
met haar oom. Zij sloeg haar donkere
oogen op en keek hem aan zelfs de
grootste fat kon zich niet gevleid hebben
met de gedachte dat er liefde sprak uit
die oogen.
Ik verwachtte natuurlijk dat Dr. Ceneri
ons alleen gelaten zou hebben om onze
zaken onder vier oogen te bespreken maar
neen hij greep mijn hand en legde die
op plechtstatige manier in die van zijn
nicht.
„Paul'ne, je kent dezen heer?"
Zij boog. „Ja, ik ken hem."
„Mr. Vaughan," vervolgde Cerine, „be
wijst ons de eer je te vragen zijn vrouw te
willen worden."
Maar ik kon niet dulden dat heel mijn
hofmakerij bij volmacht geschiedde, dus
deed ik een stap vooruit en nam haar hand
in de mijne.
„Pauline," fluisterde ik, „ik heb je lief
vanaf het eerste oogenblik dat ik je zag,
heb ik je liefgehad wil je mijn vrouw
zijn
„Ja, als ge dat wenecht antwoordde
zij zacht, maar zonder zelfs te kleuren.
„Je kunt mij nu nog niet liel hebben,
maar dat zul je langzamerhand wel gaan
doen nietwaar lieveling?"
Zij antwoordde niet op deze vraag, maar
zij wees mij ook niet af, noch deedeenige
poging om haar hand uit de mijne te trek
ken zij bleef kalm en onbewogen als altoos,
doch ik sloeg mijn arm om haar heen en,
in weerwil van Ceneri's tegenwoordigheid
kuste ik haar hartstochtelijk. En eerst toen
mijn lippen de hare raakten, zag ik een
blos op haar wangen komen en bemerkte
ik dat zij ontroerd was.
Zy maakte zich los uit mijn omarming,
rotting te vrijwaren, gewoonlijk echter
zonder gevolg.
De wetenschap nu, wier dienaren
nooit rusten en altijd maar door zoeken,
is zoo ver vooruitgegaan, dat ze de
oorzaak der bloedvergiftiging heeft ge
vonden in de bovengenoemde bacteriën,
die van buitenaf in de wond dringen.
En waar de oorzaak bekend was, zijn
al spoedig middelen gevonden, om het
kwaad zoo veel mogelijk den kop in
te drukken. Men heeft nl. ontdekt, dat,
wanneer er een wond is, deze beschut
moet worden tegen de lucht en tegen
het vuil, dat overal aanwezig is, aan
de voorwerpen, waarmede we dagelijks
in aanraking komen. Men moet nl. de
wond antiseptisch behandelen. Wat be-
teekent dit nu Elke wond moet, hoe
klein zij ook is, zorgvuldig worden
uitgewasschen met antiseptische vloei
stoffen, als sublimaat, carbol, boorwater
e.d., terwijl ook de omgeving daarmee
schoongemaakt moet worden. Daarna
moet er een goed sluitend verband om
gelegd worden.
Toch is gebleken, dat deze wijze van
behandelen nog niet altijd tot het doel
leidde, en is een betere methode ge
vonden. Met dat afspoelen van de wond
weet men niet altijd, of er niet bac
teriën juist dieper in de wondvlakten
worden gedreven, waardoor men het
tegenovergestelde bereikt van wat men
wil. Daarom is het beste van de wond
zelf maar af te blijven, en alleen de
omgeving schoon te maken, dit echter
zoodanig, dat het vuil van die omgeving
niet in de wond komt. Yervolgens het
verband. Men gebruikt wel eens pleister,
om de wond te bedekken. De onder
vinding heeft geleerd, dat dit ook aan
leiding kan geven tot bloedvergiftiging
en wei door de volgende omstandigheid.
De wondranden scheiden altijd wat
wond vocht af, waardoor de aanwezige
bacteriën naar buiten worden gebracht
en zoo onschadelijk worden. Wordt die
afscheiding door pleister of een ander
verband onmogelijk gemaakt, dan wer
ken de bacteriën zich naar binnen en
ontstaat het gevaar voor algemeene
infectie. Er volgt dus vanzelf uit, dat
men voorverband mateiiaal moet nemen,
dat het wondvocht gemakkelijk opneemt
en zoo mogelijk opzuigt. Dit nu heeft
men gevonden in het bekende hydro-
phile gaas, zoo genoemd, omdat het
vocht aantrekt. Hij, die een wond op
deze manier behandelt, kan zich over
tuigd houdeD, in vele gevallen den
gewonde het leven te redden. Dat het
na het aanleggen van het eerste ver
band zeer wenschelijk is, ook bij kleine
wonden, een deskundige te raadplegen,
behoeft voorzeker niet gezegd te worden.
Hoofdzaak echter is, dat de leek niets
bederft, en wanneer hij op de aange
geven wijze handelt, dan bestaat daar
voor zeker geen gevaar.
Buitenland.
De Hollandsche vlieger Fokker is op
het vliegterrein te Johannisthal te Ber
lijn, gevallen. Luitenant Schlichting,
zijn passagier, is dood. Fokker is zelf
licht gewond.
Over het ongeval worden nog de vol
gende bizonderheden gemeld:
Het weer was Zaterdag, den tweeden
dag van de nationale vliegweek te Jo
hannisthal niet gunstig en er was dan
ook weinig animo om te vliegen.
Fokker was desniettemin drie maal
opgevlogen, waarvan tweemaal met een
passagier. Er stond een hevige wind en
Fokker's motor scheen ook niet naar
wensch te werken; tenminste onze land
genoot zag van een voorgenomen vlucht
naar Berlijn af en bleef wat boven het
vliegterrein. Om kwart voor achten ging
hij opnieuw de lucht in met luitenant
Von Schlichting om nog een toertje te
maken eer het avondschot viel. Twee
minuten voor achten gebeurde het on
geluk.
Fokker zweefde op vrij groote hoogte,
toen een gebrek aan een van de vleugels
tot dalen noopte.
Het toestel kwam in zweefval neer,
toen, op een meter of tien van den
grond van den linkervleugel de span
draden braken. Het gevolg was dat de
vleugels op elkaar klapten als die van
een vlinder en het toestel met een
zwaren smak op den grond terecht kwam.
Het was geheel verbrijzeld. Fokker stond
onmiddellijk na den val weer op zijn
beenen; zijn metgezel lag onder den
motor, die hem het hoofd verbrijzeld
bleek te hebben.
Het vakverbond van Duitsche vliegers
heeft Zaterdag aan alle fabrikanten van
vliegtuigen een minimum-looneisch aan
geboden van 300 mark per maand. Wan
neer er voor Zondag twaalf uur géén
bevredigend antwoord ontvangen was
keek naar haar oom, die daar onbewogen
bijstond als was hij getuige van iets heel
gewoons en snelde toen de kamer uit.
„Ik geloof dat het 't beste was als u
nu heenging," zei Ceneri. „Ik zal alles met
Pauline in orde maken. Ge moet nu van
uw kant alle noodige schikkingen treffen
voor overmorgen."
„Het is wel erg plotseling," zei ik nog
eens.
„Dat is zoo, maar het kan niet anders
ik kan geen uur langer wachten. Het is
het beste dat u nu heengaat en overmorgen
terugkomt."
Ik ging heen en alles warrelde in mijn
hootd ik was onzeker wat nu te doen.
De verzoeking om binnen tweemaal vier
en twintig uur Pauline de mijne noemen,
was groot, maar ik kon mijzelf niets diets
maken, dat zij tot dusver ook maar iets
voor mij voelde. Maar zooals Ceneri gezegd
had, ik kon na mijn huwelijk beginnen
haar het hof te maken. Nog aarzelde ik.
Dat overhaaste huwelijk was zoo vreemd.
Hoe vurig ik wenschte met Pauline te
trouwen, ik wilde toch liever eerst haar
liefde winnen. Was het niet beter als ik
haar oom haar liet meenemen naar Italië,
haar dan daar heen volgde en zag of zij
mij zou kunnen beminnen Tegenover
deze overweging van voorzichtigheid stond
echter de bedreiging van Ceneri, dat hij
in dat geval wel eens van gedachten zou
kunnen veranderen en mijn wanhopige
verliefdheid gaf den doorslag.
Het noodlot had ons te samen gebracht.
Tweemaal was zij mij ontsnapt, nu, de
derde maal werd zij mij aangeboden zon
der e.nige reserve. Ik was bijgeloovig ge
noeg om mij te verbeelden dat, wanneer
ik die gift afwees of het aanvaarden ervan
uitstelde, ze voor altoos verdwijnen zou.
Neen er mocht van komen wat wilde,
over twee dagen zou Pauline mijn vrouw zijn I
Ik zag haar den volgenden dag weer, maar
nooit onder vier oogen. Ceneri was altoos
bij ons. Pauline was lief, stil, schuw en
kwijnend. Ik had veel te doen en ook
veel te zien. Nooit was er zoo korte en zoo
vreemde vrijage als de mijne. Toen het
avond was, waren alle voorbereidende maat
regelen getroffen en den volgenden ochtend
om tien uur waren Gilbert Vaughan en
Pauline March man en vrouw waren deze
twee menschen, die in hun heele leven nog
geen drie uur lang met elkaar gepraat had
den, aan elkaar geketend in vreugde en in
leed tot de dood hun zou scheiden!
Ceneri ging onmiddellijk heen toen de
plechtigheid afgeloopen was en tot mijn
groote verbazing gaf Teresa haar voornemen
te kennen om met hem mee te gaan. Zij
verzuimde echter niet, te wachten tot zij
de haar toegezegde belooning gekregen had,
die ik gaarne en geheel gaf. Mijn harte-
wensch was geweest met Pauline te trouwen
en door haar hulp was die wensch vervuld.
Toen vertrok ik met mijn schoone bruid
naar de Schotsche meren om de vrijage te
beginnen, die geëindigd had behooren te
zijn vóór de beslissende stap gedaan werd.
V.
Hoe trotsch en gelukkig ik mij voelde
toen ik naast mijn Pauline in den wagon
zat, die ons naar het noordeD voerde, hoe
fortuinlijk ik mijzelf vond zulk een schoone
bruid gekregen te hebben, Ceneri's buiten
gewone voorwaarde kwam mij telkens weer
voor den geest: de man, die met Pauline
March trouwt moet tevreden zijn met haar
zooals zij is: moet niet wenschen iets te
vernemen aangaande haar verleden.
Ik dacht er geen oogenblik aan dat zulk
een afspraak verbroken zou kunnen worden.
Zoodra ik er in geslaagd zou zijn om Pau
line te doen herinneren, zou zij stellig ver
langen mij heel de geschiedenis van haar
leven te vertellen het zou niet eens
noodig zijn daarnaar te vragen het zou
iets van zelf sprekends zijn. Wanneer zij
het geheim der liefde zou hebben geleerd,
zouden alle andere geheimen tusschen ons
beiden ophouden te bestaan.
Onze coupé was bijna geheel bezet, toen
wij uit Londen gingen en daar de vreem-
zouden de vliegers doortastend optreden,
waarschijnlijk door midden iD de vlieg-
week een staking te proclameeren.
Er wordt geklaagd, dat sommige
vliegers niet meer dan 150 mark per
maand verdienen.
Zaterdagavond zijn overal in Roeme
nië twee aardschokken waargenomen.
Er is schade aangericht in de stad
Focsani, waar een paniek ontstond onder
de bevolking.
Naar men zich wellicht herinnert,
heeft de Matin onlangs een wedstrijd
uitgeschreven voor een vlucht Peking
Parijs. Hef nu vastgestelde reglement
geeft 1 September aan als datum van
vertrek uit Peking. Alleen vliegers met
een brevet van de F. A. S. kunnen
meedingen met in Frankrijk vervaar
digde vliegtuigen.
De vlucht zal vanaf Peking leiden
over Oerga, Irkoetsk, Omsk, Kazan,
Moskou, Warschau, Weenen, Triëst,
Genua, Avignon en Dyon naar Parijs.
Op al deze plaatsen zullen contróle-
posten worden opgesteld.
Als prijzen worden beschikbaar ge
steld: een eerste prijs van 100,000 francs,
een tweede van 25,000 francs, en drie
prijzen elk van 10,000 francs. Mocht
geen der mededingers den geheelen weg
(13,000 K.M.) afleggen, dan zal degene,
die voor 2 November a.s. het dichtst
bij Parijs komt, 50,000 francs ontvangen.
De wedstrijd zal slechts dan door
gaan, wanneer er op 10 Juni zich
minstens 5 deelnemers hebben aange
meld.
Uiterlijk 1 November moeten de deel
nemers te Parijs terug zijn.
Totnogtoe heeft zich alleen Védrines
voor deelname opgegeven, doch ook
andere vliegers zijn voornemens om
mede te dingen.
De spoorwegstaking in Spanje breidt
zich uit. De vakvereeniging van spoor
wegbeambten in Andaluzië heeft voor
alle lijnen in de provincie de algemeene
staking afgekondigd.
Te Berlijn zal dezer dagen een anar
chistencongres bijeenkomen. Het zal
over twee voorstellen beraadslagen. Het
eene strekt, om weer een internationaal
anarchistisch bureau in te stellen, het
andere om anti- militaristische geschrif
ten uit te geven.
Men weet nog niet, of de politie het
congres zal toelaten.
heid van onze nieuwe verhouding ons belette
om gewoon te praten, zwegen wij beiden.
Een paar gefluisterde woorden in 't Itali
aansch was alles wat ik over mij kon krijgen,
totdat wij alleen waren.
Bij het eerste grootste station waar de
trein stopte voor een tiental minuten, maakte
ik mij schuldig aan een kleine omkooperij
en weldra zaten wij alleen in een compar
timent, waarvan de raampjes het toover-
woord „gereserveerd" droegen. Ik nam
Pauline's hand in de mijne.
„Mijn vrouw," zei ik hartstochtelijk, „de
mijne, voor altoos de mijneI"
Haar hand lag lusteloos in de mijne en
bood geen weerstand. Ik drukte mijn lippen
op haar wangen. Zij beefde niet onder mijn
kus, gaf hem ook niet terug zij duldde hem
alleen.
„Pauline," fluisterde ik, „Zeg eens: Gil
bert, mijn man!"
Zij herhaalde mijn woorden als eau kind
dat een nieuwe les leert. Mijn hart kromp
ineen toen ik haar stem hoorde. Ik had
een moeielijke taak te wachten!
Ik kon het haar niet kwalijk nemen.
Waarom zou zij mij al beminnen? Mij,
wiens voornaam zij gi-teren stellig voor de
eerste maal vernomen had? Onverschillig
heid was in dit geval beter, oneindig veel
beter dan liefde. Zij was mijn vrouw ge
worden, eenig en alleen omdat haar oom
dat wenschte. Ik kon mij zelf althans troos
ten met de gedachte dat dit huwelijk haar
niet opgedrongen was: voor zoover ik kou
oordeelen, gevoelde zij geen afkeer voor mij.
Ik wanhoopte dan ook geen oogenblik. Ik
moest haar nu nederig en eerbiedig het
hof maken, gelijk iedere man zijn beminde
doet. En vooreker stond ik, nu ik haar
man was, in geen slechtere positie dan toen
ik alleen maar haar buurman was en de oude
Teresa iedere beweging van mij bespiedde
met haar zwarte, achterdochtige oogen.
DOOR
Wordt vervolgd.)