Hel Land van Hensden en Allena, de Langstraat en de Bommelerwaard. Strijd èii Strijd. De DiereDtemster. Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No. 3198. Zaterdag 19 October, FEUILLETON. 1912. ci Uïjö VAN AU^ VOOR Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f 0.75, franco per post zender prijs verhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel meer 71/» ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdag middag 12 uur ingewacht. Er is eens gezegd dat er strijd móét wezen, omdat er zonder strijd geen overwinning kan zijn, omdat strijd tot verbetering leidt van veel, wat niet goed en verkeerd is, omdat strijd tot verbetering leidt van den mensch, der maatschappij en alles. Alzoo: strijd móét er zijn. Wij gaan met die stelling volkomen accoord. Nu zijn er ook, die van meening zijn, dat alle strijd goed is en tot ver betering leidt van datgene, wat ver betering behoeft. Met die meening gaan wij niet ac coord. De strijd om het bestaan is een strijd, dien alle menschen hebben te voeren. Voor den een is die strijd een gemak kelijke, voor den ander een zware, maar voor allen is het een strijd. Voor hèn zal de strijd om het bestaan een gemakkelijke zijn, die met goede wape nen uitgerust, dien strijd kunnen be ginnen. Onder die wapenen kan veel en velerlei gerekend worden. Een zaken man bijvoorbeeld zal, als hij goed met zakenkennis bedeeld is, hieraan een flink wapen hebben in den strijd om het bestaan. Ook geld is voor hem een wapen, waarmede hij den strijd om het bestaan voor zich een gemakkelijke kan doen zijn. Zoo staan ons allen, koop man, landbouwer, kleermaker, smid enz., wapenen ten dienste, waarmede we ons den strijd om het bestaan kunnen ver gemakkelijken. Ons recht is het om in dien strijd van die wapenen op een eerlijke manier gebruik te maken. An ders wordt het als we dien strijd op een andere, oneerlijke manier gaan strijden, als we wapenen gebruiken, die niet geoorloofd zijn. En zulke wapenen zijn er zooveleEn van die wapenen wordt zoo veelvuldig gebruik gemaakt Om ons maar bij den zakenman te houden is het goed van hem dat hij zijn waren vervalscht, dat hij den koopers hun maat of gewicht niet geeft? Neen, nietwaar? En toch, als de koopers niet weten dat zij vervalschte waren ontvangen of hun maat of gewicht niet krijgen, dan zijn dat middelen voor den koopman, die hem den stryd om het bestaan heel wat gemakkelijker doen voeren. Maar, zijn strijd om het bestaan is dan niet een eerlijke. FEDOR VON ZOBELTITZ. X. (14 De commandant had geweldig gevloekt en gescholden, toen Dusmenil terugkwam, om te melden, dat er van den deserteur geen spoor te ontdekken was. Hij had daarna bevolen, dat twee soldaten op de plaats zouden achterblijven, om den vluchteling aan te houden, zoodra hij zich vertoonde. Luitenant Dusmenil hield zich nog uren lang in de nabijheid van het circus op, nadat de grimmige overste reeds lang in zijn huis was teruggekeerd. De jonge officier keek uit naar Nila, aan wie hem meer ge legen was dan aan den deserteur, dien hij slechts haatte, omdat hij een medeminnaar in hem zag. Een vermoeden zeide hem, dat zij waarschijnlijk Andrea tegemoet geloopen zou zijn om hem te waarschuwen maar hij durfde Anatole niet goed te vragen waar zij was. Eindelijk begon de tijd hem lang te vallen, hij ging in een café over het circus zitten, hield dat goed in het oog en ergerde zich voortdurend over de vliegen, die om zijn glas absint vlogen. De oude overste was nauwelijks weg, of Giuliana kwam uit den slaapwagen en ging naar de menagerie. „Waar is de maëstro?" vroeg zij Cecco en Pi-Wi, die nog altijd met de handen in de zakken en hunnesteenen pijpen rookende, heen en weer liepen op de plaats. Od8 volk is in verschillende partijen verdeelt. Deze schaart zich onder de vaan der sociaal-democraten, gene re kent zich tot een der vrijzinnige par tijen en weer een ander noemt zich een anti-revolutionair of een Christelijk- historische of een Roomsch-katholiek. Het volgend jaar zullen weer de alge- meene verkiezingen voor de Tweede Kamer moeten plaats hebben. Dan zal er weer strijd zijn in ons land. Dan zullen in vele districten de kiezers van verschillende richtingen weer tegen el kander optrekken, er om strijdend wiens candidaat naar 's lands vergaderzaal zal worden afgevaardigd. Vergaderingen worden gehouden, waarin de candidaten den kiezers zeggen wat ze willen en wat ze voor hen zullen doen, als ze als gekozene naar Den Haag worden gezonden. Het eene uit hün mond klinkt vaak nog mooier dan het andere, en ze kunnen zeker zijn dat, al vereenigen ze niet de meeste stemmen op zich, toch verscheidene kiezers hun stem op hen zullen uitbrengen, verleid en bedwelmd als ze zijn door die schoone voorspie gelingen. We zouden haast zeggen dat bijna alle candidaten aldus handelen: schoone voorspiegelingen aan de kiezers doen, om hun stemmen te winnen. Misschien dat er ook onder de candi daten wel zijn misschien? die weten, die er voor zichzelf van over tuigd zijn dat, van wat ze den kiezers beloven, weinig of zoo goed als niets ten uitvoer zal worden gebracht en niet kén worden gebracht. Is het een eer lijke strijd dan, dien deze candidaten voeren? O. i. niet, en hierom niet: om dat de middelen, die ze in den strijd gebruiken, niet eerlijk zijnen bijgevolg dus ook hun strijd niet. Een andere candidaat geeft in een vergadering van kiezers af op zijn tegen-candidaat, on derwerpt geheel diens doen aan uit voerige beschouwingen, wat men zijn recht mag rekenen, als hij zich hierby tenminste binnen de grenzen der waar heid weet te houden. Maar wat zijn recht niet is, dat is dit: de candidaat in diens afwezigheid bij de kiezers „zwart" to maken, hem te beschuldigen dat hij in den afgeloopen zittingstijd tot niets goeds heeft medegeholpen of dit goede zooveel mogelijk te verkleinen, alleen maar om stemmen van kiezers te winnen. Als zoo gestreden wordt, dan is het geen eerlijke strijd, die men voert. Wij zouden zoo kunnen doorgaan en meer voorbeelden van oneerlijken strijd kunnen opsommen, maar we zullen het bij deze enkele laten, overtuigd als we zijn dat den lezer zelf wel meer zulke voorbeelden bekend zijn. Strijd is goed, is noodzakelijk zélfs, want zonder strijd geen overwinning en geen verbetering van veel, wat niet goed en verkeerd is, maar er is ver schil tusschen strijd en strijd, en als men zich nu alleen tot den strijd met eerlijke middelen weet te bepalen, dan zal die strijd ons aangenaam zijn, om dat ze nuttig in haar gevolgen zal zijn, maar er is strijd én strijd. vroeger o. a. attaché aan het Duitsche gezantschap te Londen geweest, later was hij aan het departement buiten- landsche zaken te Berlijn verbonden. In 1904 heeft hij zijn ontslag genomen uit den rijksdienst. Hij werd reeds on middellijk na den dood van von Mar- jschall onder de candidaten voor diens post genoemd. Hij heeft de aandacht getrokken door eenige belangrijke arti kelen, waarin hij met nadruk heeft ge pleit voor een betere verstandhouding met Engeland. Ook in het Pruisische Heerenhuis, waarvan hij erfelijk lid is, is hij meer malen bij debatten op den voorgrond getreden. JBuitenland. „Binnen!" antwoordde de clown en hij wees op de menagerie. Giuliana ging bin nen. Men kon het haar aanzien, dat zij moeite had om haar aandoeningen te be- heerschen. Haar groete, schoone oogen gloei den, haar boezem bewoog zich onder de snelle ademhaling. Anatole liep een beetje rond en praatte zacht en tevreden in zich zelf. Hij was blij, dat hij Andrea had weggeholpen. „Toddol" riep Giuliana. „He?I" en Anatole bleef, zich omkeerende, staan. „Is Andrea in veiligheid?" „Ik hoop het. Ik heb hem stil Nila ach terop gestuurd, die den weg wist, welken hij gegaan is. Giuliana werd plotseling vuurrood. Ze wilde niet dat Anatole het zien zou en keerde zich daarom met het gezicht naar de leeu- wenkooi. „Zoo?" zeide ze. „Dus Nila? Nila is hem nageloopen, om het hem te zeggen maar ook zóó, dat niemand haar gezien heeft? Ja, Toddo? Heeft niemand haar ge zien „Ik denk het niet" zei Anatole en nam een snuifje. Ik heb haar den revolver van Andrea meêgegeven, dan is hij niet geheel zonder wapen en ik heb hem laten zeggen, dat hij de bergen ingaan en dan probeeren moet om op Italiaanschen bodem te komen. Daar kunnen ze hem niets maken." „Wat? Komt hij dan niet meer terug Komt hij in het geheel niet meer?" Anatole keek haar verwonderd aan. „Hij denkt er niet aan. Hij zal zijn ver volgers toch niet in de armen loopenHet gezonde menschenverstand moet je zeggen, dat hij niet terugkomen kan, als hij niet dadelijk opgepakt wil worden. Wat ben je vandaag moeilijk van begrip 1" Reeds geruimen tijd bestaat er een zeer gespannen verhouding tusschen de sardinen-vi8schers en de directies der fabrieken aan de kust van Bretagne, waar de visch in blik verduurzaamd wordt. De moeilijkheden zijn hoofdza kelijk ontstaan over den prijs, dien de fabrikanten voor de sardinen betalen willen. Te Douarnenez is het Woensdag toen de visschersvloot er met een, voor deze zeer schrale tijden groote, vangst terugkeerde, tot ongeregeldheden ge komen. Aan de kaden was geen enkele kooper aanwezig, wat de ergernis der visschers gaande maakte. Reeds gingen er stemmen op om. de ruiten der fabrie ken in te gaan gooien. Hoewel alle besprekingen tusschen de fabrikanten en de vakvereeniging der visschers reeds dagen tevoren waren afgebroken omdat de partijen het niet eens konden worden, belegden nu de fabrikanten, ongerust door de dreigende houding der visschers, in allerijl een vergadering, waarin beslo ten werd dat de fabrieken zouden koopen en wel tegen een maximum-prijs van zes frank. Toen deze beslissing aan de visschers bekend gemaakt werd, lokte zij hevige verontwaardiging uit en er werd uitgemaakt liever de visch in zee te gooien dan toe te geven. Toch wilden enkelen hun visch naar de fabrieken gaan brengen, maar de manden werden hun afgenomen en de visch werd ver trapt. Men schat, dat in de schermut seling meer dan honderdduizend sardinen verloren zijn gegaan. In den namiddag echter hebben de visschers toegegeven. De fabrieken namen hun visch voor vijf tot zes frank. Ook te Concarneau heerscht onder de sardinen-visschers groote opwinding. Er zijn troepen aangekomen. Prins Karl Lichnowsky, de nieuwbe noemde Duitsche gezant te Londen, opvolger van Von Marschall, is een bekende magnaat uit Silezië. Hij is Zij knikte. „Je heb gelijk" zei ze toonloos. Het was haar plotseling zwart voor de oogen gewor den haar hart kromp ineen. Ze stond voor de leeuwenkooi en hield zich aan de tralies vast. Delpha, de oude leeuwin likte aan haar vingers, Azraël was opgestaan en keek zijn schoone meesteres met glazige groene oogen aan. De derde leeuw sliep rustig verder. Anatole stopte zich nogmaals de neus gaten vol Mop Mop, nieste verscheiden» malen achter elkaar zoo kolossaal luidruch tig, dat de ganzen van Pi-Wi angstig be gonnen te snateren en haalde zijn rooden zakdoek uit zijn jaszak. Hij liep daarbij rusteloos heen en weer. „Jammer, dat we Andrea niet meer heb ben" zei hij. „Hij trok het publiek. Hij schoot als de duivel en en hij had zoo iets in zijn optreden, dat voor hem innam Ik hoop, dat ze hem niet krijgen! Als hij eerst maar in de bergen is, dan heb ik geen zorg Was Nila nu maar terug! Ik ben bepaald nieuwsgierig wat hij heeft gezegd Wat zei je, Giuliana? O, ik dacht je nu wat vroeg! Zij liet hem rustig verder praten, zonder een woord te zeggen. Ze hoorde hem nauwe lijks, liep langs de kooien, nam de oude jas van Anatole, die Nila had moeten ver stellen op, streek met de vingers over het belegsel maar alles méchanisch, zonder dat ze wist wat ze deed; want in haar hart en hare zinnen leefde nog slechts de gedachte aan hem, aan wien ze met een waanzinnigen hartstocht hingen, dien zij voor altijd had verloren Ze was als verdoofd. Langzaam en met de wiegende schreden, die haar eigen waren en die haar sterke, geronde heupen nog meer deden uitkomen, keerde ze in den flragen terug, ging in haar De Daily News geeft de bepalingen van het voorloopige vredesverdrag tus schen Italië en Turkije als volgt op: Italië handhaaft het besluit omtrent de algeheele souvereiniteit over Libië en wijst derhalve alle souvereiniteit van Turkije, uitdrukkelijk of stilzwijgend, in naam of werkelijk, gedeeltelijk of geheel, van welken aard ook, van de hand. Ook is er geen sprake van eenige territoriale concessie aan Turkije. Turkije zal de souvereiniteit van Italië over Libië noch erkennen, noch be twisten, maar zal die geheel voorbijzien en derhalve het grondgebied niet aan Italë afstaan. Ondanks het ontbreken van een for- meele erkenning van Turksche zijde, zal Italië de noodige stappen doen om de erkenning van de mogendheden te verkrijgen. Turkije belooft, dat het al zijn troepen en beambten uit Libië zal terugtrekken en het grondgebied volkomen zal ont ruimen, terwijl het zich tevens zal ont houden van het verleenen van hulp aan de Arabieren, door het verschaffen van geld of contrabande. Italië zal aan de Arabieren, die zich vrijwillig overgeven, amnestie verleenen en degenen die voortgaan met zich tegen zijn gezag te verzetten, als op standelingen behandelen. Italië belooft verder aan Turkije de door hem in bezit genomen eilanden in de Egeische zee terug te zullen geven op de volgende voorwaardenamnestie voor de bevolking, eerbiediging van plaatselijk zelfbestuur, waarborging van de persoonlijke vrijheid. De eilanden zullen eerst dan aan Turkije worden teruggegeven, wanneer de bepalingen van deze overeenkomst volkomen getrouw ten uitvoer zijn ge legd. Italië zal dezelfde bepaling aanvaarden als die welke voorkomt in het verdrag van Oostenrijk-Hongarije met betrek king tot Bosnië en Herzegowina nopens kamertje en viel op een stoeltje neer. Met beide banden steunde zij haar gloeiend voorhoofd en keek voor zich uit. Ze dacht aan niets, maar zag Andrea nog steeds voor zich staan, met zijn door de zon gebruind gezicht, waaruit de blauwe oogen, als een stuk hemel, lichtten. En dikke tranen rolden langs hare wangen De namiddag ging voorbij. De mistral blies met heeten adem. In het westen be dekte een zware wolkenbank den horizont, hagel, zeiden de buitenlieden, die bang waren voor hunne velden. Het was zeer zoel geworden. Nila was nog niet terug. Anatole, die het kind hartelijk liefhad, werd ongerust. Waar bleef de kleine? Vier uren waren voorbij gegaan, sedert ze wegging; ze moest Andrea al lang hebben gevonden. Kon haar een onheil overkomen zijn? Of was zij De oude man verechrok bij die gedachte, hij waagde het bijna niet er verder aan te denken. Hij herinnerde zich een hatelijke opmerking van Pi-Wi op dien namiddag, toen hij met den clown en Francesco Raffo in de manege kaart gespeeld had Kon Andrea zoo'n schurk zijn geweest om met dit kind een amourette aan te knoopen Was Nila misschien met hem gevlucht? BahOnzin, onzinNila met zich meenemen in de bergen, in alle gevaren van de Macchia, dat zou dwaasheid zijn, neen, een moord zou het wezenEn Andrea was een gentleman. „Een gentleman" herhaalde Anatole half luid, maar het hart was hem toch zwaar geworden. Hij ging naar buiten en bekeek den hemel. Deze was donkergrijs geworden. Geen twijfel een booze storm was in aantocht, men moest zijn maatregelen nemen. Anatole riep zyn personeel bijeen en men onderzocht het godsdienstig gezag van het Ohalifaat, er is echter geen sprake van eenigen politieken invloed, van welken aard ook, van Turkije in Libië. Geen van beide partijen zal oorlogs vergoeding betalen. De eenige financieele verplichting, die Italië op zich neemt, zal zijn het overnemen van dat gedeelte der Turksche publieke schuld, dat door de inkomsten van Libië is gewaarborgd. De diplomatieke betrekkingen tusschen de beide landen zullen worden hervat en onderhouden op dezelfde wijze als dat voor den oorlog geschiedde. Derhalve zullen o. a. de capitulaties worden her steld. De oorlog op den Balkan. Volgens een telegram uit Konstan- tinopel h6eft Turkije de groote mogend heden verzocht, om de Christelijke Balkanstaten te nopen hun gemeen schappelijke nota, die een beleediging is voor de eer en waardigheid van Tur kije, ongedaan te maken. Reuter meldt uit Podgoritsa, dat de Montenegrijnen Donderdag Berana na een gevecht dat twee dagen heeft ge duurd, hebben ingenomen. Er zijn 700 gevangenen gemaakt en 14 kanonnen veroverd. Een later bericht luidt: Een gedeelte der Montenegrijnen be stormde de hoogten ran Nogaie, terwijl een andere divisie in het Oosten door de Turksche gevechtslinie heenbrak en de stad omsingelde. Zevenduizend man Turksche troepen en Albaneezen hebben zich gedurende den nacht teruggetrok ken, doch 1200 nizams en redifs gaven zich over; 14 Krupp-kanonnen en mond voorraad voor twee maanden zijn in handen der Montenegrijnen gevallen. Donderdag werd uit Konstantinopel geseind De Porte heeft aan Servië en Bulgarije den oorlog verklaard en aan de Turksche legers aan de Bulgaarsche en aan de Servische grens bevel gegeven, om den opmarsch te beginnen. Volgens een bericht uit Athene zijn Donderdagmiddag ook de vijandelijk heden tusschen Turkije en Griekenland begonnen. Twee Grieksche kanonneerbooten heb ben zich in den nacht, ondanks het verzet van de Turksche forten, met ge weld toegang verschaft tot de Golf van Arta (aan de Ionische Zee, op de grens van Turkije en Griekenland.) De Daily Chronicle verneemt uit Sofia, dat daar duizenden Russische vrijwil ligers zijn aangekomen.- Uit Skoetari wordt aan de Vossische Zeitung geseindDe Albaneesche hoof den en notabelen van Zuid-, Midden met elkaar de stevigheid van de houten be schotten, van de palen, krammen en touwen. Zoo'n storm kon het heele circus wegblazen, als men niet oppaste; maar alles was in orde de storm kon komen. Alleen Nila waar bleef toch dat kind Anatole ging in den wagen. Hij zocht Giuliana en vond haar in haar kamertje. Daar zat ze, nog altijd in wanhopig gepeins. „Hoor eens, Giuliana" begon hij „ik word bang voor Nila! Ze is nog altijd niet terug en er is een verschrikkelijke lucht..." „Ze zal wel komen," zei Giuliana dof. Hij werd kwaad om dit antwoord. „Wat beteekent dat nu? Ze zal wel komen dat is gemakkelijk gezegd! Ze had al lang hier moeten zijn Zeg eens, acht je het mogelijk dat dat Nila met met Andrea misschien er van door gegaan is Nu richtte zij het hoofd op, met een bijna waanzinnige uitdrukking in de oogen, lachte ze schril. „Er van door gegaan? Welja! Waarom niet? Zeer goed mogelijk! Nila met Andrea 1" Anatole werd bleek. „Dus geloof je 't?" „Ik geloof alleslaat me met rust De oude man ging en sloeg de deur dreu nend achter zich dicht. Toorn en smart snoerden zijn keel toe. Nila weg, de vreugde van zijn ellendig leven, het eenige wezen, dat hij werkelijk liefhad. Heer in den hemel het kon niet mogelijk zijn! Misschien was haar een ongeluk overkomen Mogelijk had ze door het snelle loopgn haar voet verstuikt en lag zij nu ergens aan den wegHij wilde haar nawilde zeker heid hebben XIIUHIIMI Naar het Duitsch VAN Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1912 | | pagina 1