el Land van Hensden en a, de Langstraat en de Hommelenvaani. Oogstmaand. Teruggekeerd. Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No. 3287. W oensdag 27 Augustus. FEUILLETON. 1913. UNO VAN ALTEN/t VOOB Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f 0.75, franco per post zender prijs verhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel meer 71/* ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdag middag 12 uur ingewacht. De achtste maand van het jaar, die haar naam ontleend heeft aan den „ver heven" Romeinschen keizer, ia ook in zekeren zin een verhevene. Wij hebben Augustus den meer toepasselij ken naam van Oogstmaand gegeven; de maand waarin de oogstzon het gewas koesteren moet, gewas èn mensch. Doch zoo vooral dit jaar Augustus ónze be naming te schande heeft gemaakt en van zonnekoestering maar weinig te bespeuren is geweest, „verheven" onder haar zusteren blijft zij toch. Is haar macht niet grooter dan van welke ook uit het twaalftal? Van haar immers hangt het af of de gerechtvaardigde verlangens van een groot deel der moe gewerkte men8chhoid naar weldadige warmte in zalige ontspanning, naar een weinig levensgeluk in dagen van ver- poozing, bevredigd worden. Oogstmaand heeft het in haar macht ons den zomer nog volop te doen genieten, maar is zij ook al te zeer in staat om reeds de nadering te doen beseffen van gure najaars-avondwinden en onheilspellend sombere regendagen. Zeker, wij lijfden haar met de vaststelling der vacantie- weken in bij het blijde zomergetg, bij de lachende weelde, waarmede natuur ons in de Juni- en Julimaanden over stelpt. Wij zijn het die Augustus, als daartoe het meest dienstig, tot de va- cantiemaand bij uitnemendheid hebben benoemd, en het dient gezegd, me nigmaal laat zij zich deze benoeming wélgevallen. Maar ditmaal is zij ons beroep op haar ontrouw geworden en al mogen wellicht nog enkele dagen van louter zonneschijn en warmtekoes- tering in deze maand ons deel worden Augustus 1913 zal in de meteorologi sche jaarboeken ongetwijfeld, als een „koude maand" opgeteekend worden. Vooral zij, die in de nabijheid der zee leven, hebben het gemis gevoeld van die milde Augustus-avonden, als na den heeten dag, de zonneschijf aan de wes- terkim in zee verzinkt en er in vlam mend purper een gouden hemelbrand ontsteekt. De Augustus aan zee en de avonden op het strand genoten waarlijk Holland weet geen schooner uren aan vredige ontspanning van geest en zenuwen aan te bieden. Maar de eene dag is op den andere gevolgd en gebracht wat velen hoopten heeft de Oogstzon niet. Voor talloozen P. DUISENBERG. (5 „Dirk zal dokter worden," zeide zijne moeder, haar zwager weer met een vrien delijken blik aanziende. „Zoo, dokter. Nu, dat is een goed vak. Hij moet maar hard studeeren, dan kan hij later veel geld verdienen en mis schien ook eens gaan reizen." „Ik wou, dat 't waar was," sprak Dirk, recht voor zich uit starend, als zag hij reeds de pyramiden van Egypte „Hij gaat in de stad op 't gymnasium, maar is nu met vacantie." „Zoo, met vacantie. 'n Mooi leventje." Dirk en zijne zuster lachten. „En onze Henderika is verloofd," ver volgde juffrouw Kleefman. „Daar hoorde ik iets van Met „Met den zoon van den notaris uit het dorp." „O ja, juist.... Ik feliciteer jelui allen en in 't bijzonder mijn lieve nicht, die niet weinig zit te kleuren, naar ik zie." Inderdaad bedekte een vuurrooden blos Henderika's poezele wangen, terwijl ze met diep gebogen hoofd met den meesten ijver aan haar borduurwerkje bezig was. „Hij heeft pas zijn examen gedaan voor dokter." „Zoojajuistook dokter „Johan heet hij," lichtte Dirk zijn oom verder in. is, wat zij aan genot derfden niet meer in te halen; straks toch wenken weder strenge plicht en gebondenheid en roept de opgelegde taak om verdere vervul ling: vacantie tijd leeft uit nu Oogst maand is geëindigd. Voor Jong-Holland en voor al wie aan zijn opvoeding arbeidt, vangt nu een nieuwe jaarkring aan: de scholen voor klein en groot raken weder be volkt, en weder moet met juistheid van werktijd-indeeling gearbeid worden, wil het onderwijs de rijpste vruchten dragen. De Oogstmaand heeft zich aan dat alles niet gelegen laten liggen, thans dient de orde hersteld. Ook in het zaken-leven keert de normale toestand terug; de verloven raken gedaan, de patroons komen van hun reizen, de bedienden van hun uitstapjes terug en alles herneemt zijn gewonen gang. In heel het maatschappelijk leven komt met deze maandwisseling als het ware een keer, zoo duidelijk en overal merkbaar, als geen andere maaud heeft aan te wijzen. Het jaar loopt na Oogstmaand al snel naar het einde; nog enkele maanden en het is met het jaar gedaan. Maar Oogstmaand blijven wij rekenen tot den vreugde vollen tijd aan de natuur en de mensch past zich gaarne daarbij aan. Op de herinnering aan haar genoegens moe ten wij een vol jaar kunnen teren en daarom wordt de teleurstelling zoo diep gevoeld, wanneer zij ons in den steek laat. Gedeeltelijk echter raég haar een verwijt treffen; immers de natuur laat zich niet in met menschel ij ke bereke ningen, die precies zooveel tijd be schikbaar hebben gesteld voor ontspan ning in haar schoot, om daarna haastig weder het dagelijksch leven van wer ken en wroeten te hervatten. Zij stoort zich er niet aan of de klok op zekeren dag weder het uur van den te hervat ten arbeid slaathoe menigmaal klinkt niet het verwijthad ik zulk mooi vacantie-wêer maar gehad juist als we weder achter den lessenaar ons bui gen over de koopmansboeken of in het studeervertrek de folianten openslaan, op de plaats waar zij enkele weken te voren met een zucht van verlichting werden dichtgeslagen. Maar aan overdoen valt niet te den den, en voorbij gegane vacantie dagen, met of zonder zonneschijn doorgebracht, keeren niet weer dan over een jaar. En zich schikkend onder den last, blijmoedig of naargeestig, al naar den eigen aard, maar met een hoopvol verlangen naar den volgenden Oogst maand, wordt de taak hervat. Geluk- j kig zij, die dit met een dankbaar hart kunnen doen. Maar noch aan wrevel of blijmoedigheid, noch aan dankbaar heid of ondank stoort zich de „verhe ven" Oogstmaand (zoomin als welke ook, van hare minder verheven zusters en dat is maar heel goed) zoomin nu, als het volgend jaar, als ooit. Ituitenlancl. „ZooJohan." „Ik hoop, dat we nu maar erg gauw bruiloft kunnen vieren bruiloft 1 bruiloft." Allen, behalve de vader, schoten in een lach, ook Henderika zelf. Op dit oogenblik werd de kamerdeur geopend en stak de meid haar hoofd naar binnen. „De oude baas roept," sprak ze op ge- dempten toon, tegelijkertijd snel hare oogen even rond latende gaan. Dirk sprong op en was al bij de deur. „Neen Dirk!.... Blijf hier!" riep zijne moeder. „Ik begrijp je.... Wij moeten voorzichtig zijn Je grootvader is oud en zwak „Maar taai," voegde Dirk er aan toe, weer zitten gaande. ,,'t Is schande, zooiets te zeggen," sprak zijne zuster met een verwijtenden blik. De vader stond op. „Neen Hans laat mij maar gaan sprak de juffrouw, en ze spoedde zich de kamer uit. „Oom blijft nu natuurlijk een tijd bij ons logeeren?" informeerde Dirk. Zijn vader wierp hem een toornigen blik toe, die duidelijk zeide: „Zwijg!" „Hmneenik ga spoedig weer weg, verklaarde Bernard, wien niets ont ging- Een poosje later kwam juffrouw Kleef man in de kamer terug. „Vader vraagt of je dadelijk even bij hem komtBernard," zeide ze. „Hij schreit Hare stem was onvast. Bernard stond haastig op en spoedde zich naar zijn vader, dien hij sedert zeventien jaar niet had gezien Zijn broeder zag hem na met een toor nigen blik. De Fransche senator Henry Bérenger waarschuwt in de Matin zijn regeering en zijn land voor een nieuw gevaar, dat Frankrijk van den kant van Duitsch- land dreigt. Frankrijk, zegt hij, dat op de grens van Elzas Lotharingen zoo sterk gewa pend is (althans in schijn), heeft zich nagenoeg ontwapend op de grens der Ardennen en in het Noordoosten. Tus- schen Verdun en Maubeuge, die ver sterkt zijn, hebben wij tegenover Luxem burg forten noch legerkorpsen die ernstig den weg zouden kunnen versperren aan de geweldige samentrekking van Duit- sche troepen, die op dit eigenste oogen blik rondom Trier geschiedt. Het groothertogdom Luxemburg is een onzijdig land met 250,000 inwoners. Het ligt. tusschen Trier en Rijn-Pruisen aan den eenen kant en Longwy en Maas Frankrijk aan den anderen. Dit land van plateau's en bosschen, rijk aan voer en voedsel van alle soorten, wordt bewaakt door slechts 350 man politie! Het heeft geen andere gewapende macht. Naast het Belgische Luxemburg, dat ook volslagen onverdedigd is, is het groothertogdom voor een militairen staat, die aan wil vallen, een uitmun tende doorgang voor een inval. Welnu zegt de senator op het oogenblik dat ik dit schrijf, is Duitsch land bezig allerlei maatregelen te treffen (Bérenger geeft ze aan), waardoor het in één etmaal meer dan honderdduizend man kan werpen op Longwy, Longuyon, Stenay, Damvillers en Dan-sur-Meuse, waar men zich op het oogenblik tegen zoo'n inval niet zou kunnen verzetten. Daarom wil Bérenger hebben, dat aan stonds „de hoogten van de Maas buiten en noordelijk van het kamp van Ver dun" worden versterkt. De correspondent van de Daily News te Montreal seinde Vrijdag, dat de ad- vokaten van Thaw reeds hadden ver kregen, dat aan hun cliënt als een ongewenschten immigrant bevolen zou worden, het land te verlaten en dat hij IH. Den volgenden morgen was het 't prach tigste weer van de wereld. Daardoor uit gelokt, waren Dirk en zijn oom reeds vroeg gaan wandelen, den weg op. Henderika was nog op hare slaapkamer. Juffrouw Kleefman was in de huiskamer bezig het ontbijt gereed te maken. Haar man stond met de handen op den rug voor 't venster en staarde als in gedachten naar buiten. Zijn lang, bleek, baardeloos gezicht stond alles behalve opgewekt alsof hij een uiterst slechten nacht had doorgemaakt. ,,'t Is, goed beschouwd, eigenlijk wat moois," zeide hij eindelijk. „Wat bedoel je, Hans?" „Wat ik bedoel?.... Toen hij weg liep, de luilak en ruziemaker, waren we nog bijna érm en nu, nu we door hard werken en ploeteren, jarenlang, er bovenop gekomen zijn, nü komt hij terug.... En nu zal hij natuurlijk zijn deel eischen van wat wij bij elkaar gewroet hebben en waar voor we onze gezondheid hebben opge offerd Daar komt hij nu waarachtig aan, in zijn versleten plunje als 'n schooier haast, 't Is waarachtig wat moois, dat moet ik zeggen! 't Is om den oude, maar éndersanders had ik hem de deur gewezen en mijn huis verboden, dét had ik ,,'t Is schande, zóó te spreken. Hans Bernard is toch je broeder en jeeenige nog maar en zóó lang weg geweest Kleefman keerde zich om. „Mijn broeder'n Mooie broeder 1 En zóó lang weg geweestJa, nu er wat valt te halen van wat wij bij elkaar gewroet hebben waarvoor hij geen vin ger, ook geen énkelen vinger heeft uitge stoken nü komt hij terug, nü komt hij plotseling als uit de lucht vallen, nét als zelf kiezen mocht, waar hij de grens over zou gaan. Hij zou dan aan de politie van den staat Nieuw-York kunnen ontsnappen. Het Central News agentschap meldt, dat Vrijdag te New-York bericht is ont vangen uit de Venezolaansche hoofd stad Caracas, dat de poging tot opstand, door ex-president Castro beproefd, ge heel is mislukt. Vele leiders der opstan delingen en ook een aantal familieleden van Castro, zijn gevangen genomen. De tijding der nederlaag van de revolu tionairen is bevestigd door berichten, welke bij de Amerikaansche regeering zijn ingekomen. Op het station van den Fiuschen spoorweg te St. Petersburg werden Vrij dagnacht twee geldkisten, waarin 70,000 roebel, opengebroken en leeggeplunderd Van de daders geen spoor. Naar de Frankfurter Zeitung uit Wee- nen verneemt, heeft prinses Louise van Koburg een verklaring openbaar ge maakt, waarin zij beweert, dat de straf vervolging tegen haar ingesteld alleen dient om haar murw te maken, zoodat zij elk vergelijk met België aanneme. Verder zegt zij, dat haar geldschieters woekerwinsten nemen, ook dr. von In- hoffen te Berlijn. Zij heeft van hem 400,000 mark gehad zegt zij en 300,000 mark teruggevenbovendien heeft zij een jaar lang zijn weelderig leven bekostigd. En nu verlangt hij nog een millioen van haar. Met andere schuldeischers staat het net zooze eischen 17 millioen frank, en zij heeft slechts 5 millioen van hen ontvangen. In een tunnel voor de waterleiding onder New-York heeft een ontploffing plaats gehad waarvan brand het gevolg was. Er waren in den tunnel 150 ar beiders werkzaam de meesten konden gered worden, maar 60 bleven onder den grond, en men vreest zeer voor hun leven, want de rook is zoo dik en de hitte zoo fel, dat men niet meer in den tunnel doordringen kan. De ongeluk kige menschen liggen 40 voet onder den grond. Een andere groote brand brak uit in het havenkwartier, waar een geweldige graanschuur vlam vatte, tengevolge van zelfontbranding van het graan. Er werd geducht gewerkt tot beperking van den brand, maar de wind was krachtig, en er gingen heel wat huizen en magazijnen in de buurt mee in brand. De dokken der Trans-Atlantische lijnen bleven ge spaard. Er zijn 1500 menschen zonder dak en de schade wordt op 36 millioen gulden geschat. 'n roofvogel! Wat zal hij in zijn vuistje lachenHm „Ik kan 't niet helpen, Hans, maar ik vind 't schande om zóó te spreken van je éénige nog in leven zijnde broeder, die wij allen dachten dat ook al lang dood was." „Nu er was niets aan hem verbeurd geweestwaarachtig niet I" Juffrouw Kleefman zag haar man vluch tig met een erg ontevreden, bijna toornigen blik aan en schudde het hoofd. Zij zuchtte. Zwijgend ging zij voort de boterhammen gereed te maken. Hij staarde weer, met een somber gelaat het venster uit. „De oude schijnt wel gek," begon hij na een oogenblik weer. ,,'t Is waarachtig of alles van hem gekomen is van mijn mooien, ij verigen broer 1't Is nu élles mooi wat er aan is, alsof er vroeger nooit iets is gebeurd alsof hij altijd de eerste en de laatste geweest was van allen Zóó gaat het nu Voor het zwarte schaap in de familie moet het beste kalf geslacht wordenAlles is vergeten en vergeven élles zóó maar hm Maar bij mij niet nooit Hans! Hans!" sprak zijn vrouw met na druk, hem ernstig verwijtend aanziend, „gebruik je verstand toch, wees toch niet zoo onmenschelijk 1 Heb je dan in 't geheel geen hart?" „Geen hart Neen voor hém niet." „Schande en zonde, dat je 't zegt I Wij moeten éllen vergeten en vergeven Wij hebben éllen vergeving noodig En je vader is oud, is ziek, zwak, staat op den rand van 't grafbedenk dét wél En was je vader wel altijd zonder schuld En was jij zelf wel altijd zon der schuldDenk eens goed na, zie eens in je zelf... Werp niet zoo alle schuld op hèm, op je broeder, dien je het zwarte Naar aanleiding van het bericht van de verduistering door Steeg, den pro curatiehouder van het filiaal te Dussel- dorf van den Schaffhausener Bankver- ein., deelt de directie het volgende mede Terwijl Steeg met verlof was, ontdekte men dat hij, om beurs verliezen te dekken, die hij door specculaties bij verschil lende banken had geleden, sedert 17 Juli 1913 verduisteringen pleegde van geldswaardige papieren en andere be- driegelijke handelingen verrichte. De bank heeft hierdoor een verlies van 239,000 Mark geleden. Wij loven voor de ontdekking van den voortvluchtigen procuratiehouder een belooning van 3000 mark uit. Over de verduisteringen van Steeg, den procuratiehouder van den Schaff- hausenschen Bankverein, wordt nog ge meld, dat deze bank verhaal zal trachten te krijgen op de bankiersfirma von der Heydt te Berlijn. De diefis vroeger bij von der Heydt in betrekking geweest en is daar met een schitterend getuig schrift vandaan gegaan, ofschoon iiij bij die firma reeds zwaar gespeculeerd had en een groote som gelds schuldig ge bleven was. Steeg moet alleen aan een firma te Dusseldorp ls/4 millioen mark schuldig zijn. Te Onain, aan de Fraasch-Belgische grens, is een smokkelauto in volle vaart Frankrijk in gereden. Aan de portieren stouden de smokkelaars met de revolver in de haDd, gereed om op de douane beambten te schieten, indien dezen iets in hun weg wilden leggen. Volgens een bericht uit Madrid is te Lerida door het inslaan van de bliksem een particuliere kruitfabriek in de lucht gevlogen. Vijf en dertig personen zijn gewond. De schade is aanzienlijk. De consul der Vereenigde Staten is in zijn huis te Heulva aangevallen door iemand, van wien men veronderstelt dat hij krankzinnig is. De consul is door een messteek licht gewond. De aanrander is gevat. Te Kottbus heeft Richard Hanschen, een jongen van 13 jaar, wegens een moord terechtgestaan. De jongen had op 16 Juli bij een twist het achtjarige dochtertje van zijn zuster met een bijl doodgeslagen en daarna het lijk in een korenveld verstopt. De rechtbank nam verzachtende om standigheden aan en legde hem een jaar gevangenisstraf op wegens mishandeling met doodelijken afloop. Het regende Zaterdagochtend in Lon den zoo hard als het er van den zomer schaap noemt... Wees éérlijk, man, voor God en voor je zelf!" Hij liep de kamer op en neer. „Ik bén eerlijk," zeide hij. „Ik hoef niet na te denken dat heb ik al lang gedaan en nu bijna den ganschen nacht. Want ik heb bijna geen oog toegedaan. 't Is zooals ik zeg. Vader schijnt wel gek Zoo'n geklaag en gejankHij lijkt wel de redder in den nood en hij heeft waarachtig juist zelf redding noodig! Want dat hij op zwart zaad zit, is immers wel zóó te zien, aan zijn schooiersplunje." „Ik zeg nog eens, Hans," sprak zijne vrouw ernstig, „vader is oud en staat op den rand van 't graf... en dan vergeet en vergeeft men vééldan wordt iemand recht vaardig De eeuwigheid, zie je die groote eeuwigheid Wees jij ook ver gevensgezind en rechtvaardig, Hans I Beschuldig niet, waar niet te beschul digen is Iemands oordeel is soms zoo verkeerd Er volgde een oogenblik van diep stil zwijgen. De zonnestralen vielen schuin door de ramen in de kamer. Poes lag buiten op de vensterbank knipoogend zich in 't zon netje te koesteren. „Mijn oordeel is niet verkeerd, is recht vaardig," hernam Kleefman. „Hij heeft nooit gewild, nooit gedeugd is wegge- loopen en komt nü terug, nu er wat te hélen valt, ziedaar in twee woorden de waarheid, zonder meer. En als ik 't niet liet om vadernu ik wees hem de deur nu weet je 't! Trek jij nu maar partij voor hem, want dat doe je. Hij schijnt jou ook al ingepalmd te hebben, 't Is waarachtig Oorspronkelijke Novelle VAN (Slot volgt.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1913 | | pagina 1