l§§ lijf W. 1
|S§'
Ijjj Ijl jjjfï
HL/
et Land van flensden en Altena, de Langstraat en de iommelerwaari
Herfstgedachten.
Door Schade en Schande.
J. C. JANSSEN,
l'EEK k CLOPPEMtURG
Demi-Saisons
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
FEUILLETON.
lJU wLm
No. 3299Woensdag 8 October.
1913.
ÜND VAM ALTEN£
VOOR
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f 0.75,
franco per post zender prijs verhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel
meer 71/* ct. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdag
middag 12 jjuur. ingewacht.
Indien vergoeding te vinden moge
lijk zij in een schoon najaar, voor wat
de zomer aan onvervuld gebleven be
loften ons tekort deed, dan voorzeker
heeft de Herfstmaand van dit jaar veel
goed gemaakt. Al komen de metereo-
logen ons verzekeren, dat om allerlei
wetenschappelijke redenen de 9de maand
van het jaar er eene moet zijn van
veelal fraai weder, daar zijn toch tal
van Septembermaanden te over, die
zijn komen bewijzen, hoe vaak ook
hier theorie en praktijk uiteenloopen.
Naar eigener heugenis zullen wij niet
▼er vau de waarheid af zijn, zoo wij
meenen in de laatste 18 h 20 jaar
weinig zoo egaal-schoone Herfstmaan
den gehad te hebben, als deze.
Daar zijn velen onder ons, die het
voorjaar en den vroeg zomer de voor
keur geven boven Mie seizoenen; zij
worden inzonderheid geboeid door het
ontluikende jonge leven om hen heen,
het als het ware geboren-worden van
bloem en blad en kleuren. Vooral na
den tijd de kleurarme maanden in de
natuur, is de bloeiende Mei, de lichte
Junimaand hun te meer welkom. An
deren weer loven voor alles den vollen
zomer met zijn zware pracht van ge
rijpt natuurschoon. Zij zijn degenen
onder ons die minder ophebben met
half-tinten, schemerige kleuren of wa
zige schaduw-schakeeringen, maar vrij
en frank hun levenslied doen klinken
als alles hoogtij viert in de natuur.
Doch als de zon, gelijk de oude Ho
merus het zoo kernachtig zegt, reeds
weder eenigen tijd langere schaduwen
is gaan maken, dan nadert ook het
einde van den zomerde felle verven
gaan als het ware verdoffen, de bloemen
worden schaarsclier en het blad gaat
verkleuren, om allengs af te vallen. De
zon rijst 's morgens later aan den ooster
kim, gaat zooveel vroeger weder onder,
en de avonden en nachten zijn reeds
koud. Dan komt met de zonlooze dagen
een kilheid in de lucht, waaraan we
maanden lang ontwend waren.
Maar toch, daar zijn nog tal van
uren in deze dagen, schooner dan welke
eenig jaargetijde aan te wijzen heeft.
Dat zijn de uren wanneer, op heldere
dagen, de namiddag ten einde nijgt en
het dalende zonlicht zijn stralen over
de aarde schiet. Dan wordt de oude
ALICE EN CLAUDE ASKEW.
4)
„Je begrijpt, dat ik nooit een echte Holt
zou kunnen worden," ging zij voort, „dat
blijkt uit hetgeen ik je zooeven verteld
heb, nietwaar, John? Misschien zouden wij
gelukkiger samen geweest zijn, als ik een
ander soort van mensch was geweest, of
mij naar jullie had kunnen schikken, mis
schien waren jullie dan vriendelijker voor
mij geweest. Maar ik kon mijn aard even
min veranderen als jullie. Dat is het tragi
sche van de zaak."
„Waarom benjemetmij getrouwd, Betty?"
vroeg John heesch. Je hebt mij nooit waarlijk
lief gehad."
Hij was heel dicht bij het bed komen
zitten, en zijn blik bleef gevestigd op de
oogen van zijn vrouw de oogen, waarin
hij die vreemde dingen las.
„Zal ik het je vertellen, John?" fluisterde
zij als droomend. „Wij hebben het punt
bereikt, waar onze wegen scheiden, waarom
zou ik het dus niet doen? Het was een
boete."
„Een boete?" herhaalde hij, terwijl zijn
wenkbrauwen zich samentrokken.
„Ja, ofschoon ik tevens beloofde, een goede
vrouw voor je te zullen zijn; misschien was
mij dat beter gelukt, als je mij hadt geholpen.
Maar kon je niet zien, kon je niet voelen, dat
het leven op Chalton Coombe voor een
vrouw als ik een boete moest zijn? Ik
hield van de vroolqkheid in de stad, van
beweging, bewondering, licht, lachen, op
zomerpracht nog eens in een gloed van
verven gezet; over bosch en beemd ligt
dan een innig warme herfsttint in deze
lage landen, zoo schoon als nergens
gezien wordtde felle kleuren van
voorheen zijn tot een gamma van scha
keeringen omgetooverdhad eertijds het
lichtere groen en een hardere kleuren
pracht de overhand, thans zijn het bruin
en het geel en het smeltend rood, die
in eindelooze verscheidenheid van tinten
heerschen.
Toch heeft het najaarschoon niet het
direct-over weldigende van voorj aars weel
de, het heeft ook niet het pralende, of
zoo men wil, brutale van de zomer-
pracht. Het is een schoon, dat veeleer
gezocht moet worden, dan het zich op
dringt; een schoonheid, die niet vaD al-
leraans gading is, maar juist daarom
hem die haar zoekt te meer schadeloos
stelt, naarmate de moeite grooter is, die
hij zich haar ter wille getroost. "Vandaar
ook, dat van het herfst-schoon een stil
ler bekoring uitgaat en een dieper ge
moedsstemming in ons wekt, dan eenig
ander jaargetijde. Nog eenmaal, maar
nu voor het laatst toont zich de rijk
dom der natuur aan onze oogen, nog
eens worden wij herinnerd aan al den
luister van den zomertijd die voorbij is.
Zoo gaat het in de natuur, maar even
zoo ook in het menschen-leven. Na de
jeugd met haar onstuimigen drang, komt
de rijpe zomertijd, en wordt na dezen,
de winter aangekondigd door den stil
leren herfst. Maar ook dkkr, als in de
plantenwereld, is deze laatste een der
schoonste tijdperken voor hen, die zich
den voorafgeganen tijd niet te beklagen
hebben en genoegzamen zin overhielden
het luisterend oor te leenen aan den
herfstzang des levens.
Ziet, de tijd van bloei ligt dan verre
achter ons, ook de zomer heeft zijn
hoogtij gevierd, zijn strijd medegebracht
en heeft hopelijk velen, na den kamp,
het einddoel zien bereiken. Dan is de
tijd der doffere verven, de tijd van 's le
vens herfsttinten daar. De felheid van
bet bewogen gemoed is tot zachter aan
doeningen geluwdhet actieve handelen
nijgt meer tot beschouwing en de her
innering doet haar stillere rechten gel
den. Al is er nog de volle aandacht
voor het leven, het hoogtepunt der le
venskrachten is voorbij.
Maar de tijd van rust is nog niet
geheel gekomen; daar zijn nog kortere
of langere perioden, die evenals som
winding; ik wilde dansend door bet leven
gaan. De zucht naar vermaak vervulde mij.
De mannen vertelden mij dat ik mooi was,
en dat wilde ik telkens weer opnieuw hooren.
En toen mijn beste jaren nog voor mij lagen,
en ik de wereld had willen veroveren toen
verkoos ik met jou te trouwen, John, en
mijzelf op Chalton Coombe te begraven. Heb
je je nooit eens afgevraagd, waarom? Je
waart zoo groot en ruw, en je levensbe
schouwing was zoo geheel anders dan de
mijne. Je vertelde mij, dat je vrouw van
het buitenleven moest houden en zich daar
mee vergenoegen. O, je waart eerlijk; wat
ik deed, deed ik met open oogen. Ik wist,
dat ik afstand deed van al wat mij het
liefste was.
Dat was mijn boete! En ik trachtte ge
trouw te volbrengen, wat ik op mij had
genomen; ik zweer je, dat ik er toe zou
gekomen zijn, je lief te hebben, John met
een kalme liefde, die je genoeg zou geweest
zijn als jouw liefde niet was te kort
geschoten, als het mij niet van het eerste
oogenblik af duidelijk was gemaakt, dat ik
slechts een indringster was niet goed
genoeg als vrouw voor den erfgenaam van
de Holts. Dat deed den demon van het verzet
in mij ontwaken ik, die door zoo vele
mannen begeerd was 1"
Zij had nu haar gelaat naar hem toe
gekeerd, en haar blanke arm, half bedekt
door haar glanzende haren lag op het kussen.
John zag, hoe zij de vingers samentrok, en
toch wist hij, dat zij lichamelijk geen pijn
had; die tijd was voorbij.
Hij had een gevoel, alsof zich een band
om zijn voorhoofd snoerde, zijn traag ver
stand spande zich in, om te begrijpen. Hij
had altijd getracht, zijn plicht jegens zijn
vrouw te vervullen, ondanks haar tekort
komingen. Doch juist dat woord „plicht",
scheen zij te bespotten. En een „boete"
een „boete", met hem gehuwd te zjjn!
mige warme dagen van Herfstmaand
op eens weder den levenszomer ons
voor oogen tooveren. Dan is het of bij
wijlen de oude kracht nog door de ade-
ren vaartmaar spoedig nemen die pe
rioden een einde. Want aan den herfst
des levens past zoomin als aan het derde
jaargetijde, de onstuimige opgang der
jeugd, noch ook de doortastende kracht
van den tot middaghoogte gerij pten was
dom. Zijn schoonheid en zijn jeugd is
niet de felheid maar de berusting, niet
de brand van helle kleuren, maar de
matte gloed van milde varven, weer
spiegelend in den zachten glans der
Herfsttinten.
Buitenland.
In de wandelgangen van de Doema
ging Zaterdag het gerucht, dat het mi
nisterie van Marine de Doema een pro
gram tot vergrooting van de vloot zou
voorleggen, hetwelk zooveel miljarden
zou kosten, dat een groote leening noodig
zou zijn. Men herinnert zich, dat er in
den laatst en tijd meermalen geruchten
over een Russische leening zijn opge
doken, die dan weer werden tegenge
sproken. Het vlootprogram, zegt men,
zal als toetssteen worden beschouwd
voor de vaderslandschlievende gezind
heid van de Doema.
Onlangs hebben roovers uit een trein
te Werchne Udïnsk (Transbaikalie) hon
derdduizend roebel gestolen. De politie
is nu bij een huiszoeking een bende
misdadigers op het spoor gekomen. Het
huis, waarin zij vertoefden, werd om
singeld. Een vuurgevecht volgde, waar
bij drie politie-agenten gedood en een
vierde zwaar gewond werden. Een in
specteur van politie is licht gewond.
De politie heeft een misdadiger ge
dood en een gevangen genomen. De an
deren zijn ontkomen.
De honderdduizend roebel, die de roo
vers, na den trein tot stilstand te heb
ben gebracht, buit maakten, moesten
dienen om de salarissen van het spoor
wegpersoneel te betalen.
In den vroegen morgen van Maandag
zijn zestien leden van het hooggerechts
hof te Viborg in Finland onverwachts
gevangen genomen de meesten waren
nog in bed en ijlings naarSt. Peters
burg gebracht en in de gevangenis ge
zet. De vijf overige leden zullen daar
bij hen worden gevoegd, en allen onder
gaan dan de straf van 16 maanden ge
vangenisstraf, hun opgelegd, omdat zij
hebben geweigerd als rechters de zoo-
Comb.
's BOSCH.
van donker-grijze en gemêleerd® stoffen is de mode.
Men draagt ook veel Demies met zwarte zijde op
de revers; dit is zeer chic.
DEMI-SAISONS van 8 10 12 14 16
18 20 tot 40 gulden.
's Zondags geopond van 912 uur.
j genaamde gelijkheidswet toe te passen,
op grond, dat die wet niet nan den Fin-
schen Landdag voorgelegd en daardoor
dus niet bekrachtigd is. De straf is op
gelegd door een rechtbank te St. Peters
burg. Is het ooit meer gebeurd, vraagt
de Londensche Nation, di t 21 rechters
door een lagere rechtbanl in de gevan
genis zijn gezet op grond dat zij hun
eed, op de grondwet van hun land ge
zworen, gestand deden
Een streng vonnis is te Paterson in
den staat New-Jersey geveld tegen Fre
derick Boyd, een werklied m-leider, die
tijdens de staking in do zijde-fabrieken
in een openbare vergadering de stakers
had aangespoed tot sabotage, indien hun
eischen niet werden toogewszen.
Hij is wegens die uiting 'ot een ge
vangenisstraf van ten minste een, ten
hoogste zeven jaar en een boete van
f 1250 veroordeeld.
„Waarom ben je met mij getrouwd?''
herhaalde hij met koppige volharding.
„Ik trouwde met je, omdat iemand dien
ik had liefgehad, uit mijn leven verdween,
en ik daarom de wereld begon te haten en
haar den rug wenschte toe te keeren, fluis
terde zij zoo zacht en beklemd, dat John
zich over het bed moest heenbuigen om
haar te verstaan. „Ik wist, dat ik mijzelf
pijn zou doen, maar dat wilde ik juist.
Hij de man dien ik liefhad had mij
gevraagd, alles op te offeren om zijnentwille
Londen, alle feestelijkheden, alles waar
van ik zooveel hield en met hem naar
Canada te trekken, en ik had het geweigerd.
Toen ging hij alleen, want hij wastrotsch.
En toen kwam het bericht van zijn dood.
Ik had mij nooit voorgesteld, dat hij zou
kunnen sterven, en het besef van wat ik
verloren had, verbijsterde mij. En ik had
niemand, wien ik mijn nood kon klagen.
Mijn eigen familie was tegen hem geweest,
evenals iedereen. Ik voelde dat het eenige
wat ik voor zijn nagedachtenis kon doen
was mijzelf alles te ontzeggen wat mij lief
was, te doen, wat ik geweigerd had toen
hij het mij vroeg. Een poosje dacht ik er
over, in een klooster te gaan, zooals mijn
tante Mary deed toen zij van vermaken
verzadigd was, en zooals ik gehoord heb,
is zij een zeer goede zuster geworden. Toen
kwam jij, en ik voelde, dat, wanneer ik mij
op het land begroef, zooals je van mij ver
langde, het op hetzelfde zou neerkomen
het zou evengoed een boete zijn, bedoel ik.
Ik hield wel van je, en ik spiegelde mij
zelfs voor, dat ik een goede vrouw voor je
kon zijn, en dat je het nooit zoudt weten.
Maar ik werd gestraft. O God! zoo
zwaar! want er kwam bericht dat de
mededeeling van van zijn dood onjuist
was geweest Hij leefde, en hij verlangde
naar mijdoch het was te laat
Vermoeid door het lange spreken, sloot
Zaterdagavond om half acht is in
Italië een vrij hevige aardschok gevoeld.
De schok is te Napels, Foggia en Avel-
lino waargenomen. Er is geen schade
aangericht.
Ongeveer zes wekon geleden werd bij
gelegenheid van een nachtelijk relletje
te Königshütte de 24-jarige mijnwerk u
Gzryk in hechtenis genomen en den
volgenden dag 's ochtends dood in z';'n
cel gevonden. Het onderzoek heeft nu
uitgemaakt, dat twee politie-agenten
Lady Betty de oogen, en bleef doodstil lig
gen, als een fiere bloem, bij den stengel
afgebroken.
En Squire John, haar echtgenoot, stond
bij haar bed, nu op den oenen, dan op den
anderen voet; zijn vierkanve nagels drongen
in zijn handpalmen, de rimpels in zijn
breed voorhoofd werden al dieper onder het
luisteren. Op eiken anderen tijd zou hij in
woede losgebarsten zijn, en zelfs nu hield
hij zich met moeite in. Want die vrouw, die
hij ondanks allen tegenstand tot zijn echt-
genoote genomen had, had hem en het
zijne altijd met minachtig beschouwd; zij
had hem gebruikt om haar geweten te
paaien, zij had hem genomen bij wijze van
boete jegens haar dooden minnaar, den
minnaar dien zij dood gewaand had!
Al de trots van de Holts kwam in zijn
binnenste in verzet, en met zijn beperkten
blik zag hij niet in, dat hij den eerbied, en
later de liefde van zijn vrouw had kunnen
verwerven, als hij ooit getracht had, iets
te begrijpen van Lady Betty's karakter.
Doch dit lag niet in zijn aard, hij begreep
slechts wat aan de oppervlakte lag, en dit
was de eerste oorzaak van vroegere en toe
komstige tragedies, waarin hij misschien
een rol zou spelen, zonder een oogenblik
zijn teleurstellingen aan zichzelf te wijten.
Want zelfs nu, te elfder ure, was er in
Betty's blik iets, dat om vergiffenis smeekte
en vergiffenis beloofde. Doch hij zag het
niet; hij was te kortzichtig om de schuil
hoeken te peilen van de vrouwenziel, die
zich bij de nadering van den dood aan
hem openbaarde. Toch voelde hij een oogen
blik den aandrang, om naast het bed op de
knieën te vallen, het uitgeputte, gebroken
lichaam in zijn armen te nemen, en zijn
lippen vol levenskracht te drukken op dien
mond, die weldra koud en verstijfd zou
zijn om met een kua vergiffenis te
schenken.
hem op de wacht mishandeld hebben
en een van beiden hem een doodelijken
steek met de sabel in de long heeft
toegebracht.
De twee agenten zijn in hechtenis
genomen.
Toen te Barcelona Zondag een lucht
bol opging, raakte een man uit de kijk
grage menigte in het ankertouw ver
ward en ging mee de lucht in. De
luchtreiziger poogde hem op te hijschen
doch verloor het evenwicht en viel. Hij
was terstond dood. De ballon schoot na
zijn val hoog de lucht in, maar de on
vrijwillige passagier is er toch ongedeerd
afgekomen. Hij heeft zich namelijk
weten vast te houden tot op een 30 K.M.
van Barcelona de ballon neerkwam.
Lord Kitchener is op zijn terugreis
naar Egypte Vrijdag te Venetië aange
komen. De politie heeft daar 18 moham-
medaansche jongelui aangehouden, die
een samenzwering tegen zijn leven
hadden gesmeed.
Na acht dagen in een ingestorteü
gang van een kolenmijn in Pennsyl-
vanië te hebben doorgebracht, is Zater
dag de mijnwerker John Tomaschefsky
verlost. Den 27en September was hij
door de instorting opgesloten én eerst
den 30en kon men hem door een buis
voedsel en drinken doen toekomen. Hij
heeft alle 8 dagen tot de knieën in het
water moéten staan.
Misschien had hij het gedaan, als zijn
trots hem niet had weerhouden. Hij kon
maar niet begrijpen, dat hij evengoed be
hoefte had aan haar vergeving. En zoo
bleef hij eenige oogenblikken besluiteloos
bij het bed staan, nu de gesloten oogleden
Betty's smeekenden blik verborgen hielden.
Opeens keerde hij zich om, rukte de deur
van de kamer open, en riep de verpleegster
die daar wachtte, totdat haar hulp zou ge
vraagd worden.
Hij zag niet, hoe Betty zich bewoog en
de oogen opende, waarin tranen glinster
den, de eerste, die zij gestort had, sinds
zij zijn vrouw was geworden, en hoe zq
haar vermagerde armen uitstrekte en met
een stem, zoo zwak, dat hij den klank niet
hoorde, hem toeriep:
„John, eer het te laat is terwillevan
ons kind
Hij hoorde noch zag iets. Doch zelfs in
dien zijn hart hem op dat oogenblik tot
haar had getrokken, had hij toch ongetwij
feld later zijn vergiffenis teruggenomen. De
man, dien Lady Betty had liefgehad, leefde
immers nog? En nog dienzelfden avond, ge
dreven door een hartstocht, dien hij nooit
gekend had, de jaloezie, doorzocht hij de
papieren van zijn vrouw. Dit was in zijn
oogen geen misdaad, geen lafhartige hande
ling, en zonder moeite, want Betty had
nooit verwacht dat hij zoo iets zou doen,
vond hij een pakje brieven, die zij van
haar minnaar had ontvangen, en die zij bij
haar kostbaarste bezittingen bewaarde. En
een portret vond hij ook.
Dien nacht bleef hij vele uren zitten in
het keurige boudoir dat Betty naar haar
eigen smaak had ingericht, en toen hij ein
delijk het vertrek verliet, waggelde hij als
een beschonkene, en stond het zweet op zijn
voorhoofd.
DOOR
(Wordt vervolgd.)