amen, de beschieting voort en brach -
het schip volgens verklaring van
I3uitsche matrozen juist in het onzijdige
- narwater de ernstigste schade toe. Gra-
aten sloegen op het strand, zoodat de
^weedsche bedieningsmanschappen van
i-et Oestergarn-licht achter den berg
1 ekking moesten zoeken. Honderd
joeter.van het strand Lep het schip
mhoog en ligt daar thans met zware
3. lagzij, de Duitsche vlag in top op de
vchtermast, terwijl de voormast is weg
geschoten. Toen het schip omhoog liep,
s peelde de muziekkapel aan boord het
Ouitsche volkslied. De bemanning
j uichte, blij te zijn ontkomen aan Rus-
3ische gevangenschap. Het schip bood
een grieseligen aanblik met zijn dooden
©n gewonden. Een granaat is gesprongen
in de operatiekamer van het schip,
waardoor tien gewonden werden gedood
©n de scheepsdokter doodelijk werd ge
wond. Van alle kanten stroomde de
bevolking toe om zoo goed mogelijk de
gewonden op het mulle zand neer te
■vlijen. Het was roerend te zien hoe
oude visschersvrouwen, verpleegsters-
rlienst trachten te verrichten. Vervolgens
kiwamen geneesheeren en verpleegsters
in auto's aan. Ondanks de vreeselijke
verwondingen hoorde men geen enkelen
kireet van pijn. Stil en kalm, met sigaren
of sigaretten in den mond, wachten de
gewonden hun beurt af.
Te Roma, waar de gewonden werden
heengebracht, vonden zij een zorgvul
dige verpleging.
Op het middaguur is aan boord van
de Albatros een korte lijkdienst gehou
den. Daarna liet de commandant de
bemanning hoera's aanheffen voor
JDuitschland en den keizer. De vlag
werd gestreken en in vissschersvaar-
tuigen werden de dooden, in Duitsche
oorlogsvlaggen gehuld, aan land ge
bracht, om 's avonds met militaire eer
op het kerkhof te worden begraven.
De commandant verzocht de over
heid, schip en bemanning te internee
ren, waarna er terstond te Roma een
i nternaeringskamp werd opgericht
JDaarheen zijn 190 overlevenden van
de bemanning vervoerd. Zeven officieren
zijn bij families ter plaatse ingekwar
tierd.
Afton Aldningen verneemt uit Visby
JDe begrafenis van de gesneuvelden van
tie Albatross, waarbij ongeveer duizend
personen tegenwoordig waren, is een
aangrijpende plechtigheid geweest. Tal
van Zweedsche militairen en de over
levenden van de Albatros bewezen den
dooden de laatste eer. De commandant
van de Albatross wees op de heldhaf
tigheid der gesneuvelden en de dank
baarheid van he Duitsche vaderland.
De Duitsche vlaggen woeien over de
graven.
Volgens een bericht in Aftonbladet
zijn twee gewonden, o. w. de scheeps
dokter, gisteravond aan hun wonden
bezweken. Zij zija heden te Imbjörke
begraven.
De toestand van luitenant Darnieder
is hopeloos; de andere gewonden zul
len waarschijnlijk binnen eonigen tijd
genezen.
Over de schending der onzijdigheid
van Zweden door de Russische marine
schrijft Nya Dagligt Allehanda: „De
genoegdoening, waarop wij recht heb
ben, moet van dien aard zijn, dat her
haling buitengesloten is. Wij mogen
eischen dat de verantwoordelijke offi
eieren disciplinair gestraft worden."
Ook Aftonbladet is van meening dat
Rusland zich niet kan bepalen tot ver
ontschuldigingen. Het blad zegtj: „De
genen, die op veel tastbaarder wijze
dan destijds aan de kust van Chili is
geschied, inbreuk hebben gemaakt op
het volkenrecht, moeten van hun re
geering ervaren hoe ernstig bun ver
grijp is. Deze eisch kan, nu Rusland
zoo vaak heeft verzekerd dat het de
meest vriendschappelijke gevoelens je
gens Zweden koestert, niet worden
afgewezen."
De Russen trekken nog steeds terug,
want tegen den druk der verbonden
Duitsch-Oostenrijksche legers zijn zij
niet bestand. De terugtocht gaat steeds
gepaard met achterhoedegevechten,
waarbij het vinnig toegaat en de Rus
sen zelfs gevangenen maken.
De opmarsch der Duitsch-Oostenrij-
kers in de Zuid Poolsche gouvernemen
ten Lublin en Cholm wordt voortgezet.
Men kan hierin een bedreiging zien
van de stelling Warschau, die op ruim
200 K.M. ten noorden ligt van het ge
bied ten oosten van den Weichsel, waar
de Duitsch-Oostenrij kers thauszijn bin
nengedrongen. Ook is het lang niet
onmogelijk dat de Russen hun vijanden
in hun gebied lokken, waar de Duit-
schers niet de beschikking hebben over
spoorwegen, maar aangewezen zijn op
slechte landwegen.
Uit betrouwbare bron kan worden
medegedeeld, dat de voor den mond
der Eems verongelukte onderzeeër ligt
tusschen Rottum en Borkum op een
diepte van 35 M.
Vermoedelijk is het de „U 30". Per
soneel en booten zijn uit Wilhelmsha-
fen vertrokken om te trachten hem te
lichten, waarin zij, naar men vermoedt,
wel zullen slagen. Nader kan worden
bericht dat, nadat de duikboot gezon
ken was, in allerijl duikers er heen
werden gezonden, die constateerden dat
er nog leven in de boot te bespeuren
was.
Er was op dat oogenblik echter geen
middel tot redding, zoodat de geheele
bemanning op 3 na is omgekomen.
Van zeer betrouwbare zijde heeft de
Parijsche correspondent van de „Daily
Telegraph" de volgende lijst van de
verliezen der Duitschers, Oostenrijkers
en Turken.
Gedood. Gewond, krijgsgev.
Duitsch. 1,636,000 1,880 000 490.000
Oosten. 870,000 885,000 810,000
Turken 110,000 140,000 95,000
baren tijd in beslag te komen nemen, mijn
heer", sprak zij, zonder dat een glimlach
haar gelaat kwam ophelderen: „neen, ik
zal u niet lang ophouden, en de omstandig
heden dwongen mij tot deze vrijpostigheid.
Men heeft mij gezegd, hoe behulpzaam gij
Bteeds voor pasbeginnenden zijt, en dat
schonk mij moed mij tot u te wenden."
„Ga zitten, en zeg mij, waarmede ik u
van dienst kan zijn Als het in mijn ver
mogen ligt, zal ik het gaarne doen."
Een blijde uitdrukking gleed over hare
trekken, en verleende haar iets zeer lief
talligs.
„01 gij vermoogt alles, mijnheer!" riep
zij uit„een ieder roemt uw talent en men
zal dus van zelf naar u luisteren, zoo gij
iemand aanbeveelt, en dat is wat ik u wilde
vragen voor mij te doen. Ik geef les in het
teekenen."
„Gij?" riep hij verbaasd uit: „Maar gij
zijt neg zoo jong!"
„Ik ben achttien jaar, doch sedert ik
mijne moeder verloren heb en met haar
eiken steun in het leven, komt het mij
voor dat ik er minstens dertig tel."
„In elk geval behoeft dit geen bezwaar
te wezen, zoo gij grondige studies hebt ge
maakt."
„Dat deed ik, mijnheer, mijne moeder
bezat een zeer ontwikkeld talent, al belette
hare zwakke gezondheid haar ook daarvan
partij te trekken. Zij gaf mij een volledige
opleiding. Mag ik u misschien een paar
kleine proeven daarvan laten zien?"
„Gaarne. Ik hoop van ganscher harte,
dat ik u aanbevelen kan."
Zij nam eene portefeuille op, die zij on
der den arm had gehouden, opende haar,
en haalde er eenige schetsen uit te voor
schijn.
Paul nam ze ter hand, met het vaste
voornemen vele kleine gebreken over het
hoofd te zien; maar tot zijn groote ver-
De Russische tsaar heeft aan den
ministerpresident, volgens een bericht
van het St. Peterburgsche Telegraaf-
agentschap een stuk gericht van den
volgenden inhoud:
Uit alle deelen van het land dringen
stemmen tot mij door, die getuigenis
afleggen van den sterken wil van bet
Russische volk, zijn krachten te wij
den aan de uitrusting van het leger.
Uit deze eensgezindheid der natie
put ik 't vast vertrouwen op een schit
terende toekomst. De langdurige oor
log eischt steeds nieuwe krachtsinspan
ning, maar terwijl wij de toenemende
moeilijkheden overwinnen en den on-
vermijdelijken wisselvalligheden van
het krijgsgeluk het hoofd bieden, wil
len wij in onze harten 't besluit vasten
gronslag geven en stalen, den oorlog
met hulp van God tot de volledige
zegepraal van het Russische leger voort
te zetten.
De vijand moet terneer worden ge
slagen, anders is vrede onmogelijk.
Met vast vertrouwen op de onuitput
telijke krachten van Rusland verwacht
ik dat de regeeringinstelling en de
openbare insiellingen, de nijverheid
van Rusland en alle zonen des vader
lands zonder onderscheid van meening
of stand tezamen eensgezind zullen
hazing waren het kleine meesterstukjes, die
zij hem vertoonde, en was het hem onmo
gelijk, een uitroep van bewondering te on
derdrukken.
Hebt gij dat waarlijk zelf vervaardigd?"
vroeg hij.
„Zeker, mijnheer. Ik werkte dit laatste
gisteren af. Zie slechts, mijn naam staat er
op: Héléne Vermeiren."
„Dan maak ik u mijn compliment, en
zal ik u zeer zeker aanbevelenwees zoo
goed mij uw adres achter te laten. Ik hoop
u binnen korten tijd eenige leerlingen te
kunnen bezorgen, en wensch u verder het
meeste geluk. Gij zult zeker slagen."
Een blos van genoegen steeg haar naar
de wangenzij gaf hem haar kaartje en
verwijderde zich met de hoop in het hart.
Wat was hij goed en vriendelijk voor
haar geweest; men had wel gelijk gehad,
haar naar hem te verwijzen! O! nu zulk
een groot kunstenaar haar werk geprezen
had, vreesde zij niets meer. Hoe hard de
strijd om het leven ook mocht zijn, hij
had voorspeld dat zij slagen zou en zij
twijfelde niet langer aan hare krachten!
Veertien dagen later ontving zij een
briefje van hem, waarin hij haar verzocht
zich bij eene rijke Indische familie aan te
melden, die hare drie dochters teekenles
wenschte te laten geven.
Dit was het sein tot eene reeks van an
dere leerlingen, en weldra betreurde het
jong meisje nog slechts éen ding: dat zij
zoo weinig tijd overhield om zelf te kunnen
schilderen. Slechts nu en dan kon zij iets
voltooien, dat zij dan beschroomd aan de
jury van de eene of andere tentoonstelling
zondmaar tot dusverre nog slechts om
het onverkocht terug te krijgen. Het pu
bliek eischt een naam, en zij bezat er nog
geen.
Zij troostte zich met de overtuiging, dat
Heilberg's voorspelling eenmaal zeker be-
werkzaam zijn om te voorzien in het
geen onze dappere legers noodig hebbeu.
dit nationale probleem, dat thans het
eenige nationale probleem is, moet alle
gedachten van 't in eensgezindheid on
overwinnelijke Rusland tot zich trekken.
Nadat ik tot behandeling van de kwes
tie der approviandeering een bizondere
eommissie uit vertegenwoordigers der
nijverheid heb benoemd, waarin leden
der wetgevende Kamers zitting hebben,
beschouw ik het als noodzakelijk om
in verband daarmee, het tijdstip van
de heropening van de wetgevende ver
gaderingen te vervroegen, om de stem
van de Russische aarde te vernemen.
En daar ik besloten heb de Dnema
en den Rijksraad op zijn laatst met
Augustus hun zittingen te laten her
vatten, draag ik den j ïinisterraad op,
de door den oorlog noodzakelijk gewor
den wetsontwerpen uit te werken.
Over Salandra's reis naar het hoofd
kwartier, verneemt de „Stampa" dat
deze reis in verband staat met spoedig
te verwachten, hooggewichtige diplo
matieke gebeurtenissen. Op het oogen
blik dringt het Balkanprobleem zelfs
de oorlogsgebeurtenissen op den achter
grond. De aanstaande aansluiting der
Balkanstaten bij de Entente moet aan
deze een onmiddelijk overwicht ver
schaffen. Door het ingrijpen van Bul
garije ten nadeele van Turkije zou het
lot der Dardenellen beslist worden en
ook Roemenië zou uit zijn besluiteloos
heid ontwaken. Daarom worden tlnins
alle krachten op den Balkan ingespan
nen. Naar de „Stampa" verzekert, is
de beslissing nabij. Italië legt daarbij
groot gewicht in de schaal. De „Stampa"
bericht ve*der uit Sofia, dat de ver
tegenwoordigers der Entente-mogend-
heden aan de Bulgaarsche regeering
een nieuwe nota overhandigden, welke
de schadeloosstellingen door Bulgarije
te ontvangen voor het ingrijpen in den
oorlog, nader preciceert. De russophile
bladen publiceeren geestdriftige artike
len, waarin zij het volk op een aan
staande vergrooting van Bulgarijevoor-
bereiden. Daartegenover blijven de
officieuse bladen zeer gereserveerd. De
minister president heeft de journalisten
vermaand in artikelen en commentaren
zeer voorzichtig te zijn.
In officieele politieke kringen te Kon-
stantinopel heerscht de meening, dat
Bulgarije de aanbiedingen der Entente
niet aanneemt.
lijnen werden vernield. Ook Koreanen
namen aan de onlusten deel.
De militaire toebereidselen van China
hebben in Japan zekere ongerustheid
teweeggebracht. Nieuwe Japansche troe-
penafdeelingen worden gereedgemaakt
om naar Korea te worden gezonden.
De Japansche troepenmacht in Mants-
joerije is versterkt.
Het Chineesche departement van
marine heeft een program ontworpen
voor het scheppen van een oorlogsvloot
en vau oorlogshavens, welk program
onverwijld moet worden ten uitvoer
gelegd.
President Joeansjikai heeft die plan
nen goedgekeurd.
Emilie Grosmann, een Duitsch meis
je uit den Elzas, dat te Londen woonde,
heeft een schijnhuwelijk met een En-
gelschman aangegaan, omdat men haar
had verteld, dat zij dan oen Engelsche
was en in Londen kon blijven. De man,
die zijn bemiddeling had verleend, heeft
zich Zaterdag voor den politierechter
i te verantwoorden gehad. Het bleek dat
hij het meisje voor 15 pond sterling
een „aardigen Engelschman" had be
loofd, hetgeen den rechter deed uit
roepen Is dat de prijs voor een Engelsch
man Het meisje had haar man pas
voor 't eerst gezien op den ochtend
van de huwelijksplechtigheid. Nadat zij
voor de wet getrouwd waren, was de
bruigom verdwenen, en de bruid had
ook niet gevraagd waar hij bleef,
j De behandeling van de zaak is een
week uitgesteld.
De Köln. Ztg. verneemt uit Zurich,
dat naar lui 1 van berichten uit St. Pe
tersburg in China de beweging tegen
de Japanners grooteren omvang aan
neemt en dat aan de Koreaansche gansr
onlusten zijn uitgebroken, die een anti-
Japansch karakter dragen. De telegraaf-
Zaterdag is er een aanslag gepleegd
op den bankier J. P. Morgan te New-
York. De aanrander loste twee schoten.
Eén kogel drong door de borst en den
arm, de andere kogel ging door de dij.
De dader werd gearresteerd.
Volgens de beambten, die den moor
denaar hadden gevat, had deze verklaard,
dat hij van Duitsche afkomst was en
bereid was zijn leven op te offeren, ten
einde een einde aan den oorlog te ma
ken. Morgan, zoo zeide hij, kon, als hij
slechts wilde, een einde aan den strijd
maken.
Bij zijn verhoor verklaarde de man,
dat hij persoonlijk niets tegen Morgan
had en niets wenschte dan hem te
spreken, teneinde hem te overreden al
het mogelijke te doen om een einde
aan den strijd te maken. De man schijnt
niet wel bij het hoofd. Naar bericht
wordt, heeft hij ook nog verscheidene
schoten gelost, die langs het slachtoffer
heen gingen.
waarheid zou worden, en bleef hem in haar
hart de innigste dankbaarheid toedragen.
In oogeublikken van ontmoediging, en deze
kwamen niet zelden in haar eenzaam leven
voor, dacht zij slechts aan hem, en keerde
de hoop aanstonds tot haar weder, glim
lachte zij op nieuw en was bereid hare taak
voort te zetten.
Intusschen doorleefde Paul smartelijke
tijden. De influenza was met hare eerste
woede uitgebroken. Zij haalde haar schade
in vooi de langdurige rust, welke zij aan
het menschdom geschonken had, en in
éene week tijds stierven zijne beide ouders
er aan. Zij lieten slechts een kapitaaltje van
tienduizend gulden na, dat over de vijf kin
deren verdeeld werd maar wat bekommerde
de jonge man zich om het geld Hij zag
met hen zijne liefste herinneringen ver
dwijnen en gevoelde eene onbeschrijfelijke
leegte, toen hij hen naar hunne laatste wo
ning had overgebracht.
Elise deed alles om hem te troosten, en
liet hem dagelijks zien, welke snelle vor
deringen men maakte met de inrichting
der voor hem bestemde vertrekken. Hij
zou daar alles op vorstelijke wijze ingericht
vindenzij bedacht van allerlei om zijn
atelier te versieren. Nooit zou een schilder
fraaier werkplaats hebben gehad, en er viel
dan ook niet aan te twijfelen dat men niet
zou rusten of men moest zijn portret door
hem vervaardigd, in bezit hebben. Hij zou
de meest beroemde kunstenaar van Europa
worden.
Dat alles schonk hem wel eenige aflei
ding, maar zijn hart bleef toch van weemoed
vervuld. Hoe gaarne had hij zijne dierbare
overledenen niet van zijne toekomstige
weelde laten genieten!
Toch hechtte hij steeds meer aan zijne
bruid. Nu dat alles om hem heen was weg
gevallen, scheen zij alleen nog de gedachte
aan een tehuis bij hem op te roepen, en
Eeu jong Fransch officier, gewond.bij
een Duitchen tegenaanval na de ver
overing van het „Labyrinth" ten noor
den van Atrecht, geeft een treffend
verhaal van gerechten twintig voet
en meer beneden de aardoppervlakte,
van de geweldige worsteling om den
doolhof van blokhuizen, loopgraven,
gangen en „trechters" daar. Een strijd
in de loopgraven, zegt hij, is niets in
vergelijking met de gevechten in de
„bouyaux", de verbindingsgaugen, ge-
gevechten, die bijna 3 weken duurden,
van 30 Mei tot 16 Juni. Stelt u voor:
nauwe gangen, zwak verlicht 4oor
olielampjes, waar de vijanden alleen
gescheiden zijn door zandzakken, die
zij daar op elkaar stapelen. Zoodra er
maar een opening ontstaat begint ook
een geyecht van man tegen man, de
wapenen zijn handgranaten of bajonet.
Het is waar dat de Duitschers soms
messen gebruiken en revolvers, ook wel
een vloeistof die brandwonden veroor
zaakte. Onze mannen maakten meer
gebruik van hun geweerkolven, soms
ook van hun vuisten.
De gangen, waarin we als 't ware ge
drukt werden, waren 20, soms 25 of zelf
30 voet diep. Water sijpelde overal door
en er hing een zware, verstinkende
lucht, die dikwijls ondragelijk was. Ge
durende de drie weken konden we onze
dooden niet wegbrengen
Het nemen van éen dier gangen,
200 voet lang, hield ons 13 dagen bezig,
dagen, waarop steeds gevochten werd.
De Duitschers hadden barricaden opge
richt en legden ons allerlei hinder
lagen. Bajonetten waren in den grond
gestoken met de punten omhoog, en
soms even met aarde overdekt: als wij
vielen zouden ze ons doorsteken. Eu
dit alles te midden van een zware
duisternis. Wij moesten zaklantaarns
gebruiken en moesten ons met de meeste
voorzichtigheid bewegen.
zoo verstreken de wintermaanden, en brach
ten de laatste Februari-dagen reeds een
voorsmaak mede van die lente, gedurende
welke hij voor goed met Elise verbonden
zou worden.
Omstreeks de helft van Maart kwamen
er zware hagelbuien opzetten en op zekeren
avond keerde Hélene Vermeiren van een
les huiswaarts, gehuld in een mantel van
Engelsche stof, waarvan zij de kap over
haar hoofdje had getrokken, toen zij een
haastigen tred achter zich vernam en eene(
stem tot haar hoorde zeggen
„Vergeef mij, juffrouw Vermeiren, gij
hebt er niet aan gedacht u van eene pa-
rapluie te voorzien. Wilt gij mij veroor
loven u met de mijne thuis te brengen
Zij keek verrast op. Het was Mark van
Woensdrecht, de broeder van een harer
rijkste leerlingen. De jonge man was ver
scheidene malen binnen gekomen als zij
haar hssen gaf aan het meisje, dat zeker
acht jaar met hem in leeftijd verschilde,
doch zij had geen twee woorden met hem
gewisseld, en was daarom zeer verbaasd
over deze onverwachte vriendelijkheid.
„Ik dank u, mijnheer," antwoordde zij
haastig„maar ik ben heel spoedig te huis
„Reden te meer om mij dat kleine ge
noegen niet te weigeren. Bertha houdt zoo
veel van u, dat zij het mij niet zou ver
geven u willens en wetens nat te hebben
laten worden."
Er lag zulk eene kieschheid in het te
baat nemen van dit voorwendsel, dat Helene
zich niet meer tegen zijn wil verzette, en
zoo schreden zij verder, terwijl hij haar
over hare kunst sprak en haar zeide hoe
gaarne hij kennis met hare schilderijen
zou maken. Zij noodigde hem echter niet
uit ze te komen zien en aan hare deur
namen zij afscheid van elkander; maar het
ijs was tusschen hen gebroken, en voortaan
vond hij steeds gelegenheid haar onder de
P!
Heusden, 7 Juli.
Nu uit verschillende plaatsen bezwarende
berichten komen, omtrent steenkolen nood
voor gasfabrieken, hebben wij hier ter
plaatse een onderzoek ingesteld.
Wij vernamen dat hier nog steenkolen
zijn om gas tot de geheele maand Septem
ber te fabriceeren en dat deze maand een
nieuwe zending steenkolen verwacht wordt.
We behoeven ons dus nog niet ongerust te
maken.
Naar wij vernemen zal Donderdag
avond eene groote muzikale uitvoering
plaats hebben, eindigende in een fakkel
optocht en zal den volgenden dag een
concert gegeven worden op het terrein van
de Buitensocieteit.
Voor oningewijden is het moeilijk
van antieke zaken de waarde te bepalen. Dat
ondervond de heer Ara. van Dijk alhier.
Hij had in een achterhuis een ouderwetsche
schoorsteen van zandsteen. Hij liet daarvan
de helft wegbreken om ruimte te winnen
en de afkomende steenen verhuisden enkele
maanden geleden naar de mestvaalt.
Toevallig ziet een antiquair de andere
helft staan, koopt ze, laat ze uitbreken en
betaalt die stukken steen, die voor een
gewoon mensch geen cent waarde hebben,
met f 50. Was de andere helft er ook ge
weest, hij had er gaarne f 250 voor gegeven.
Vrijdag 1.1. hadden twee militairen
eene weddenschap aangegaan, wie hunner
in den korst mogelijken tijd, op een gewone
fiets, den afstand zou afleggen van Heusden
naar 'sBosch. De militair Reese van het 7e
Reg. Ie Bataljon le Comp. kwam het eerst
aan en had den afstand (circa 15 kilometer)
afgelegd in 28 minuten 30 seconden.
lrVerk.enda.iii. De werkliedenver-
eeniging „Eendracht" hoopt morgenavond
te 7,30 uur, haar driemaandelij ksche ver
gadering te houden, in de Sociëteit „Zwets"
alhier.
De te behandelen zaken zijn:
1. Opening.
2. Notulen.
3. Rekening en verantwoording.
De uitslag der Maandag 1.1. gehouden
stemming voor den Gemeenteraad, alhier,
is als volgtOpgekomen van de 498 stem
gerechtigden 262, uitgebrachte stemmen van
onwaarde 11, volstrekte meerderheid 126,
welke op zich vereenigden de aftredende
heeren T. de Klerk (174), K. de Boon (163)
en W. Kieboom (127), terwijl de heeren
S. Baggerman en A. Paans Lz., respectie
velijk 86 en 73 stemmen behaalden.
Aiidel- Op het hulptelegraafkantoor
werden in de afgeloopen maand 216 tele
grammen behandeld, waarvan 130 werden
verzonden en 86 ontvangen. Bovendien
werden nog 286 gesprekken gevoerd.
jtiniuerzoden. De Oud-Notaris
Hoeflake, Lid der Staten van Gelderland,
heeft op 77-jarigen leeftijd, bij een val
binnenshuis, zijn been gebroken.
De twee zoontjes van den zandschip-
per J. Kiaasseu te Meeuwen, die zijn ver
jaardag vierde, kregen eenig geld van hun
vader om kersen te gaan eten. Op weg naar
den boomgaard besloten zij eerst een bad
te gaan nemen in de Waal. Zij stonden
op den kop van een krib, toen de opstoo-
mende „Kinderdijk" passeerde. De zuiging
van het water trok hen mee en beiden
verdronken. De knapen waren tweelingen
en 10 jaar oud.
Des avonds werden de lijken tusschen
de kribben, dicht bij de plaats van het
ongeluk, gevischt.
Aalburg- Maandag kwam J. Mans,
tot de onaangename ontdekking, dat één
zijner kalveren in een sloot was geraakt
en verdronken.
Itomiuelerwaard. De aardappel
beurzen in de verschillende dorpen zijn
weder geopend. Geldersche kralen gelden
f 4,50, Schoolmeesters f 3,50 per H.L. Ge
leverd werden 600 H.L.bestemming Gouda
en Den Haag.
Orongeleu. Bij enkele candidaat-
stelling zijn tot leden van den gemeenteraad
les te komen begroeten en even met haar
te blijven praten.
Op een morgen, dat zij zich voor had
genomen van hare vrije uren gebruik te
maken om wat te schilderen, verscheen hij
opeens op den drempel harer kamer. Zij
was in het eerst een weinig verwonderd,
maar veronderstelde terstond daarop dat
hij met eene boodschap van zijne zuster
kwam.
Bertha kan mij morgen zeker niet heb
ben, niet waar?" vroeg zij, hem een stoel
aanwijzende.
Mark van Woensdrecht scheen heel zijne
gewone bedaardheid verloren te hebben, en
zeide bijna stotterend
„Ik kom niet uit haar naam, juffrouw
Vermeiren, maar wel uit diens mijns
vaders."
„Is er iets waarmede ik mijnheer van
Woensdrecht genoegen kan doen?"
„Ja, gij kunt hem, gij kunt ons allen
heel gelukkig maken," antwoordde hij, eens
klaps moed vattende „Gij weet welk zwaar
verlies ons drie jaar geleden getroffen heeft;
na den dood mijner moeder is het ouder
lijk huis nooit meer hetzelfde geweest,
Bertha is nog te jong om haar plaats te
vervangenom een weinig de leegte aan
te vullen welke haar heengaan ons naliet,
zou een ernstige jonge vrouw noodig zijn.
Wilt gij die schoone taak niet op u nemen
„Ik, mijnheer?" zeide Helene meer en
meer verrast„Gij weet niet hoe gevoelig
ik ben voor de goedheid van uw vader om
aan mij gedacht te hebben; maar lk heb
mij geheel en al aan mijne kunst gewijd
en ik zou mijn werkkring evenmin kunnen
opgeven als buitendien tijd vinden mij aan
eene huishouding te wijden."
Wordt vervolgd)
