Hel Land van Heusden en illena, de Langstraat en de Bomrueierwaard LIEFIIE. VASTHOUDEN onze Meeding. Comb. PEER k CLOPPENBURG, Bij dit nr. behoort een Bijvoegsel. V aderlandsliefde. FEUILLETON. Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No. 3480. Zaterdag ÏO Juli aan het beste is een echt Hollandsche Karaktertrek. Hierdoor laat het zich verklaren waarom onze clientèle immer wêer den voorkeur geeft aan Magazijn voor Heerenkleeding VOÜR Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f 0.75, franco per post zender prijsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel meer 71/, ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdag middag 12 uur ingewacht. De liefde tot zijn land is ieder aan geboren. Zijn land heeft men, ouder geworden, ook lief gekregen om het vele goede en schoone, dat het ons aanbiedt. Zoo hebben wij ons ook lee- ren hechten aan 't vele, dat ons tot gewoonte, tot een onafscheidelijk deel van ons bestaan is geworden. Zelfs in kleinigheden, die we oogenschijnlijk zonden kunnen missen, uit zich onze gehechtheid aan het land, waar we zijn geboren en onze opvoeding hebben ge noten. Wij alleen kennen de uitdrukking: „hoe is hier alles anders 'an bij ons". Zeker, in den vreemde waarder ren wij in den regel eerst iecht, wat in het gewone, dagelijksche leven ons van weinig of geen beteekenis toeschijnt en dat ons t.och het leven zoo kan ver aangenamen. Zoodat genoemde uitdruk king dan ook een veelomvattende be teekenis heeft. Zijn land heeft men lief. Dit wil natuurlijk volstrekt niet zeggen dat men blind moet zijn voor 't volle goede en betere, dat een ander land ons aanbiedt. Maar toch is er veel waars in het lied je „Holland bovenal!,, Liever echter zouden we, meer algemeen opgevat, zeggen: „het vaderland bovenal". Toch zij men met deze rechtsspreu- ken voorzichtig. Want in den loop der tijden hebben de opvattingen zich ge wijzigd. Wat heel natuurlijk is, daar wij allen product zijn van de omstan digheden, zooals die zich door de ont wikkeling hebben gevormd. Wat vroe ger nog gangbaar kon zijn, kan het nu niet altijd meer wezen. En dat wel geheel of bijna geheel door wijziging van verschillende factoren, welke wij ziging we niet kunnen tegengaan. Zeer terecht zegt zeker schrijver, in dit ver band beschouwend „Nooit zag 'k in onzen tijd nog menschen, die zich kleed den met een vijgeblad". Veel is uit den tijd. De wereldge schiedenis is door den loop der om standigheden slechts geworden wat zij is. Vandaar dat het een ijdele vraag is: wat er geschied zou zijn, als..De loop der tijden bemoeit zich niet met het veronderstellende a 1 s. Maar wel zal de loop der tijden klaarheid bren 3) „Gij verstaat mij, vrees ik, verkeerd. Indien mijn vader niet door podegra ver hinderd was geweest uit te gaan, zou hijzelf tot u gekomen zijn om u namens mij ten huwelijk te vragen." „Uwe vrouw worden Ik riep zij uit, terwijl een donkere blos hare wangen kleurde. „Hebt gij dan niet geraden dat ik u liet kreeg?" vroeg hij op zachten toon: „Mij dunkt, het was toch zoo licht verklaarbaar. Ik zag u telkens vol engelengeduld met Bertha bezigik won berichten naar u in f een ieder bevestigde mij slechts in mijn geestdrift voor u. Zelfs mijn vader, wien ik het eerst mijne gevoelens toevertrouwde, verklaarde aanstonds hoezeer hij met mijne keuze ingenomen was. Indien gij er in toe stemt mijne bruid te worden, dan zullen wij ons vestigen in het oude huis, dat, dank zij uw bijzijn, weer geheel zal her leven. Ik bezit een onafhankelijk fortuin; het zal u aan niets ontbreken om gelukkig te zijn; een ieder zal u op de handen dragen. O! ik bid u, slechts één woord, een enkel woord van hoop." Het jonge meisje, dat tegenover hem had plaats genomen, wrong krampachtig de handen ineen. „Ik kan u niet zeggen, mijnheer" sprak zij met haperende stem„hoezeer uw aan zoek mij treft. Gij moet, beter dan iemand anders, weten dat ik niets ter wereld bezit en slechts van eigen arbeid leef. Menige familie zou er tegen opzien een eenvoudige leerares in haar midden op te gen in veel, wat tot nog toe verborgen bleef, of niet voldoende naar voren wordt gebracht. Zijn land heeft men lief. Yelen on derschrijven deze gedachte, maar ver geten wel eens haar algemeenheid. Door bijeen te houden wat niet bijeen be hoort, is al heel wat onheil gesticht. De wereldgeschiedenis leert ons van oorlogen, ter wille van onafhankelijk heid en zelfstandig volksbestaan ge voerd. Natuurlijk, vele geweldige bot singen moesten komen, wijl alle ge gevens aanwezig waren. En bet is, he laas, een opmerkelijk verschijnsel dat domheidsmacht of starheid van begin selen zooveel ellende hebben gebracht. Zijn land heeft men lief. Het volk, dat het land der vaderen bewoont, dat zijn bodem bebouwt en ten koste van veel inspanning vruchten uit zijn schoot haalt, heeft eigenaardigheden, waardoor het zich van andere volken onderscheidt. Gelijk de bergbewoner zich hecht aan zijn bergen en geniet van de heerlijke berglucht en zich op den duur niet thuis gevoelt in de lage landen, zoo zoo zal omgekeerd de bewoner van de lage landen zich hechten aan de vlakke velden. Wetten en verordeningen moeten zijn overeenkomstig den volksaard, wil men het geluk van het volk in zijn geheel bevorderen. Karaktereigenschappen kan men misschien door verschillende maat regelen onderdrukken, ze uitrooien kan men nooit. Wat natuurlijk niet betee- kent dat de beschaving en ontwikke ling, in goede banen geleid, geen groo- ten invloed heeft ten goede. Elke on derdrukking, door hoogere machten uit geoefend, wreekt zich ten slotte o ver- biddelijk. In den loop der tijden zijn de machts posities der verschillende, zoogenaamd beschaafde volken ten zeerste gewijzigd. Alles wisselt de tijd. De oplossing van veel, wat om oplossing vraagt, moet gevonden worden. Wat geslapen heeft zal eindelijk ontwaken. En de slaper, wakker geworden, moet op verstandi ge wijze worden tegemoet gekomen. Het ontwaakt bewustzijn moet op ver standige en vooral op menschkundige wijze worden geleid tot bereiking van levensgeluk. Want per slot van rekening moeten we toch allen zooveel mogelijk het geluk des levens deelachtig wor- den. En een ieder vindt het dan toch zeker het best op eigen terrein, temid den van veel wat hem lief is geworden. ituilcnland. Hoewel de oorlog tusschen Oosten rijk en Italië nog niet veel resultaten oplevert, moeten aan beide zijden toch reeds ongeveer 50 000 dooaen en ge wonden zijn gevallen. Het aantal ge vangenen is niet bekend, althans hier omtrent zijn geen betrouwbare gegevens te verkrijgen. Onlangs had eene verschrikkelijke ontploffing plaats in Je munitie dyna- mietfabriek te Ochtra, 6 K.M. van Petersburg gelegen. Nadere bijzonder heden zeggen, dat de schok zoo hevig was, dat te Petersburg ontelbare vën- sterruiten sprongen. Evenals bij een hevig onweer hoorde men den donder rollen en zag men bliksemflitsen door de lucht klieven; hooge vuurzuilen stegen ten hemel; het schouwspel was verschrikkelijk. De fabriek en de sta pelplaatsen werden vernield; de ma chinerieën in het nabijliggend meer ge slingerd de huizen in de omgeving werden eveneens verwoestomstreeks 500 menschen werden gedood en 800 verwond. Aan een door de Amerikaansche Ka mer van Koophandel te Parijs gegeven banket verklaarde minister Viviani: Door de regeering van de republiek als gast te noodigen heeft uw college de nemendat gij en de uwen boven dat voor oordeel verheven toont te zijn, daarvoor alleen reeds ben ik erkentelijk. Ik zal het mijn leven lang niet vergeten, en mij trotsch rekenen waardig te njn geacht in uw kring opgenomen te worden, maar daar waar men zooveel ontvangt, mag men geen koper in ruil voor goud geven, en slechts eene groote liefde zou hier op kunnen wegen tegen alles wat gij mij aanbiedt Mark zag haar met een blik vol smarte lijke ontroering aan. „En" zeide hij langzaam: „gij wilt mij stilzwijgend te kennen geven dat gij deze niet voor mij gevoelt? Hoe zou het eigen lijk ook anders kunnen? Gij hebt nooit aan mij gedacht en kent mij ter nauwer- nood. Mijn uiterlijk heeft ook niets dat u voor mij kan winnenmaar ikze f draag u zulk eene groote teederheid toe, dat ik er 'niet aan wanhoop u van lieverlede te doen gevoelen hoe zoet het is oprecht bemind te worden. Ik zweer u bovendien dat niets mij te veel zal zijn om u gelukkig te ma ken. Obeproef het slechts of gij niet lang zamerhand aan mijrf bijzijn kunt gewennen. Geef mij nog geen antwoord, zoo dat on gunstig mocht zijn; wacht daarmede ten minste nog eenige maanden. Laat mij een weinig hoop." „Ik zou het willen, mijnheer; maar is het niet ridderlij ker u vooraf te bekennen dat daarop geen kans bestaat Ik draag u veel achting toe; de stap dien gij heden doet is zoo belangeloos, dat ik u daarvoor een ware vriendschap schenkmaar van een warmer gevoel, vrees ik. dat nooit sprake zal kunnen zijn, en zonder dat mag ik uwe vrouw niet worden." „Hebt gij dan iemand anders lief vroeg de jonge man neerslachtig. „Neen," antwoordde zij met een weemoe dig glimlachje„en ik geloof zelfs dat ik het leven door zal gaan zonder ooit het gevoel gekend te hebben, dat zulk eene voorname rol speelt in het leven der vrouw. De ernst van het bestaan heeft zich daartoe te vroeg aan mij opgedrongen. Ik heb geen tijd tot droomen gehad." „Maar die tijd zal voor u aanbreken, zoodra elke zorg voor uwe toekomst ver dwijnt. Ik bid u, zend mij niet geheel hopeloos heen; onderzoek uzelve, en zie gedurende eenige weken tenminste of gij u niet met dat denkbeeld verzoenen kunt." Helene had den moed niet deze bede af te slaan, en zij beloofde hem over twee maanden een beslist antwoord te zullen geven, maar eischte tevens van hem dat hij haar gedurende dat tijdsverloop niet zou bezoeken en dat zij elkander alleen in Bertha's tegenwoordigheid zouden weder zien. Toen hij haar verlaten had, vergat zij ge heel en al aan het werk te gaan en bleef in diep gepeins verzonken. Waarom had zij zijn aanzoek niet vol dankbaarheid aan genomen? Zonder een mooi mensch te zijn, bezat Mark van Woensdrecht een aange naam uiterlijk en was er veel edels en goeds in hem. Hij verdiende ruimschoots de ge hechtheid eener vrouw; zij gevoelde zelfs vriendschap voor hem; waarom dan kon zij niet besluiten hem naar het altaar te volgen, en uit zijne hand alles aan te nemen wat het leven zoetheid verleent? Zij hield van hare jeugdige leerling; Bertha's vader was een man die haar den grootsten eerbied inboezemdemen zou haar vol liefde in haar nieuwen familiekring ontvangen, terwijl zij thans geheel alleen op de wereld stond en dagelijks moest vechten tegen den diepen weemoed, dien het bewustzijn harer eenzaamheid haar verspreidde. En toch, toch Was zijn vermoeden dan gegrond geweest dat zij een ander liefhad? Maar hoe zy gemeenschappelijke roem in herinne ring willen brengen van de Ameri kaansche en Fransche helden, die in dertijd een broederbond sloten. Gij hebt hulde willen brengen aan de edele natie, die, trouw aan hare tradities, haar grondgebied, huis en haard en haar on afhankelijkheid verdedigt, waarvoor zij reeds zoo vaak in het krijt trad. Gij hebt ons volk niet lichtzinnig en lucht hartig geloofd; gij staat niet verbaasd nu het blijkt ernstig en sterk te zijn- Gij hebt niet gemeend, dat onze mee. ningswisseling als vrije mannen een beletsel zouden zijn voor eendracht en eenheid van wil. Gij hebt niet geloofd, dat ons volk slechts in staat was tot een enkel heldhaftig élan om daarna plotseling weer ineen te zinken, gij, die de schitterende eigenschappen van ons volk kent en weet dat onze weerstand het bewijs levert, dat deze tijd van be proeving noch onze materieele noch onze moreele krachten sloopt. Mocht deze beproeving voortduren en de dagen van strijd zich verlengen, weet dan, dat Frankrijk niet uitgeput is en even min berustend, maar gewapend en ge organiseerd gereed staat en verlangend is naar den strijd, zeker van overwin ning met behulp van zijn onbedwing bare bondgenooten, die dezelfde zaken verdedigen. De fabrikant Jean Ganss uit Fran- ook in haar hart zocht, zij vond er geen enkel mannenbeeld. Neen, de eenige aan wien zij telkens dacht, was haar weldoener, Paul Heil berg; maar zij zou het niet graag gewaagd hebben hem te beminnen; hij stond zoo onmetelijk hoog boven haar ver heven, en daarenboven wist zij hem ver loofd met eene andere, die vrij wat beter bij hem voegde; neen, neen! Zijne herin nering kon haar niet beletten te trouwen! Zij zou dus in allen ernst beproeven wat zij aan Mark beloofd hadhem beter leeren kennen, en zichzelve onderzoeken om te zien of hij geen veld won in haar hart. Misschien zou zijne teederheid haar van lieverlede winnen; zij hoopte het en toch vreesde zij dat het nooit zou zijn. Enkele dagen later keerde zij naar Bertha terug; de heer des huizes had haar laten verzoe ken voortaan na de les steeds thee te blij ven drinken, en men ontving haar met even veel hartelijkheid, alsof zij reeds deel uit maakte van het gezin; zonder dat men daarom op iets zinspeelde. III. Ook voor den volgenden Zondag werd zij ten eten gevraagd bij de familie, en in dien stillen, huiselijken kring, waar de grootste eendracht heerschte, begon zij te gevoelen hoe zoet het zij n moest een eigen haard te bezitten, en hoe weinig eene vrouw berekend is voor de zware taak geheel op eigen wieken te drijven. Ja, Mark had ge lijk gehad in zijn taktiek; indien zij dan al niet teederder voor hem persoonlijk ge stemd werd, zij geraakte onder de betoo- vering van al wat hem omringde en was als een verkleumd vogeltje, dat nalangde winterstormen t$ hebben getrotseerd, zich ten laatste onder de eerste stralen der len tezon voelt ontdooien. De jonge man geleidde haar dien avond Hoogenstaenweg 22—24 's-HERTOGENBOSCH. kenthal, die tot 255,000 mark boete is veroordeeld, omdat hij voor de Duit- sche verdedigingsbelasting valsche op gave van vermogen en inkomen had gedaan, had in Januari 1914 zijn ver mogen als 737,265 mark opgegeven, terwijl 't belastbaar vermogen 1,819,464 mark bedroeg; en zijn inkomen op 80,347 mark, terwijl het 163,205 mark bedroeg. Zijn aanslag in de belasting werd 6159 mark, terwijl het 18,909 mark had moeten zijn. Voor de ont doken 12.750 mark moet hij nu 255,000 mark betalen. Holt, die beproefde Morgan te ver moorden, doodde zich door uit het raam in zijn gevangenis te springen ter hoogte van 15 meter. Men neemt aan dat Holt eigenlijk Müller heet en vroeger als professor in het Duitsch aan de Harvard-univer- siteit onder verdachte omstandigheden verdween na den dood van zijn vrouw in 1906. De gevangenis-geneesheer is over tuigd dat zijn geestvermogens gekrenkt waren. Volgens een ander bericht zou Holt zich met een revolverschot van het leven hebben beroofd. Telegrammen uit Rome maken gewag van'n uitbarsting der Vesuvius, die ge paard gaat met onderaardsch gerommel. als naar gewoonte huiswaarts, en zeide op straat plotseling: „Het is waar ook, Helene, ik vergat ge heel en al u te vertellen dat een uwer vrienden door een groot ongeluk is getrof fen." „Een mijner vrienden herhaalde zij ongeloovig„Ik heb er geen buiten u en de uwen „Wij hopen spoedig meer dan vrienden te zijn," sprak hij teeder: „maar gij hebt mij immers vol geestdrift gesproken van den schilder Heilberg? Hij was u vroeger behulpzaam, niet waar?" „Ja, maar ik sprak hem slechts eens, en waarschijnlijk herinnert hij zich mijner niet. Ik hoop toch niet, dat gij hem be doelt „Ja. Hij moet plotseling blind zijn ge worden." Het jonge meisje ontstelde en vroeg haastig „Zijt gij daar wel zeker van Hij is nog zoo jong, en geen week geleden nog zag ik hem op de tentoonstelling van oudheden." „Het is dan ook een noodlottig toeval geweest. Een zijner kennissen moet hem bezocht hebben, en zijn nieuwjachtgeweer hebben bekeken, de lading ia onverwacht losgebrand, ik weet niet juist hoe, en hij heeft er het gezicht bij verloren. Misschien is het linkeroog te redden maar het rech ter is in elk geval verloren." „Dat is een vreeselijke ramp, ook voor de kunst." „Gelukkig voor hem, dat hij op het punt staat zulk een rijk huwelijk te aluiten. Hij was nog te jong om geld over te hebben gelegd, en zijne eenige broodwinning is daarbij voor goed verspeeld." Wordt vervolgd) 1915.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1915 | | pagina 1