smart over ban lievelingen, die voor
het vaderland stierven.
Innerlijke kracht en een onverdeelde
nationale wil in den geest van den
schepper van het rijk waarborgen de
overwinning.
De dijk die, in het vooruitzicht van
nog 'eenmaal te moeten verdedigen
wat wij in 1870 hadden verworven,
opgeworpen wérd, heeft den grootsteD
stortvloed van de wereldgeschiedenis
getrotseerd.
Na de voorbeeldelooze bewijzen van
persoonlijke flinkheid en nationale
levenskracht, koester ik het blij ie ver
trouwen, dat het Duitsche volk, trouw
bewarend de loutering door den oorlog,
op de beproefde oude en met vertrou
wen betreden nieuwe wegen verder in
ontwikkeling en beschaving.flink voor
waarts zal schrijden.
Groote gebeurtenissen maken eerbie
dig en sterk van hart. Met heldenda
den en door te lijden arbeiden wij
zonder te wankelen, totdat de vrede
komt, die vrede die ons de zekerheid
voor de toekomst biedt en de voor
waarden vervult voor de onbelemmer
de ontplooing van onze scheppende
krachten in eigen land en op de vrije
zee.
Zoo zullen wij den grooten strijd
voor Duitschlands recht en vrijheid,
hoe lang die ook duren zal, met eere
doorstaan en, tegenover God, die onze
wapens ook verder zegenen moge, ons
de overwinning waardig betoonen."
De oorlog duurt nu een jaar. On
danks alle voorspellingen, dat een we
reldoorlog hoogstens twee of op zijn
z'n allerlangst drie maanden kon du
ren, ziet het er na een jaar nog geens
zins naar vrede uit. Wie had het ge
dacht? Ieder schudde ongeloofelij k het
hoofd, toen Engelsche deskundigen,
o. a. Kitchener, een oorlog van drie
of vijf jaar aankondigden. Thans zijn
er reeds, die een nieuwen 30 jarigen
oorlog durven voorspellen. En uit
lachen doet men hen niet meer. Men
noemt ze slechts pessimisten.
Twee keer leek het, of de beslissing
nabij was. De ontzettend snelle op-
marsch der Duitschers door België en
Noord Frankrijk, ondanks allen tegen
stand, was inderdaad iets ontzettends.
Joffre trok iederen dag terug over het
geheele front, en de Engelsche hulp
baatte niet. Parijs was reeds in zicht,
en wij neutrale toeschouwers gaven
voor het behoud der stad geen dubbel
tje meer. Maar toen kwam de reactie,
en de Duitsche troepen werden met
zware verliezen een flink eind terug
geworpen.
Vanwaar die plotsche ommekeer Er
zijn twee antwoorden op die vraag. De
geallieerden trachtten, misschien niet
onrechte, ons te doen gelooven, dat
de Armee-Fuhrer Wilhelm Kronprinz
groote fouten heeft gemaakt, en dat
het wijken van Von Kluck in hoofd
zaak is toe te schrijven aan het niet
vorderen van het leger van den Duit
schen troonopvolger. Natuurlijk denkt
geen Duitscher eraan, iets dergelijks
te beweren. Bij de middel Europische
bondgenooten wint daarentegen in mi
litaire kringen de meening veld, dat
eind Augustus 1914 reeds een compro
mis tusschen Italië en Frankrijk is tot
stand gekomen, waarbij o. a. bepaald
zou zjjn, dat Italië Frankrijk onder
geen omstandigheden in den rug zou
aanvallen, en dat dus Frankrijk dan
ook z'n troepen, naar het Noorden zou
kunnen sturen. Toen deze legerkorp
sen aan het front arriveerden, wer
den de Duitschers teruggedreven.
Wij achten het zeer waarschijnlijk,
Doch in zijn donkere oogen was niets van
een lach merkbaar; integendeel, hij zager
zeer neerslachtig uit. De schoone toekomst-
droomen waren verdreven door de nijpende
zorgen van het heden. Het geld zijner zus
ter brandde hem in de vingers Hij bergde
het briefje zijner moeder zorgvuldig in zijn
portefeuille en in gedachten verzonken liep
hij voort. Bij het hek aangekomen, ijlde
hem de oude Hendrik tegemoet.
Mevrouw de barones verzoekt u zoo
spoedig mogelijk bij haar te komen I sprak
hij tot zijn jongen meester,
De oude barones liep met haastige schre
den haar vertrek op en neder. Haar trotsch
gelaat was met een blos overdekt en haar
donkere oogen richtten zich ongeduldig naar
de portière, door welke haar kleinzoon zou
binnentreden. In hare hand hield zij een
geopenden brief en van tijd tot tijd bleef
zij staan om een blik op het papier te
werpen.
Het is ongelooflijk, sprak zij zacht bij
zich zelve, van die Deren bergs uit Konings
burg 1 Zich zóó vast te klampen! Wat geeft
mij die oude Stontheim bittere pillen te
slikken in dezen korten brief. En nog mag
ik den hemel danken, dat de zaak zich zoo
schikt. Het was een goed denkbeeld van
mij, dat ik, niettegenstaande de koelheid,
die tusschen ons heerscht, er op stond, dat
Army zijn tante zou bezoeken.
Opnieuw wierp zij een blik op den
brief.
Ik heb in Armand, las zij, een sym
pathiek jongmensch leeren kennen, die ge
heel het karakter der Derenbergs bezit en,
ondanks den korten tijd onzer kennisma
king, heb ik hem hartelijk leeren liefheb
ben. Gij zult u zonder twijfel wel herin
neren, dat ik iedereen de waarheid open
hartig in het aangezicht zeg. Dat de goede
verstandhouding tusschen ons beiden vroe
ger veel te wen schen overliet, was onge-
dat zoowel de Duitsche Kroonprins als
de Italiaansche Minister van Buiten-
landsche Zaken aan de eerste neder
laag der Duitschers het hunne heb
ben bijgedragen. Was Prins Willem
rustig aan het ministerie van oorlog
gebleven, maar was zijn leger aange
voerd door een Hindenburg, en had
Italië geen toezeggingen gedaan, dan
zou nu wellicht heel Frankrijk bezet
zijn. Of nog waarschijnlijker: de vrede
zcu er zijn, zij het dan ook onder zeer
gunstige voorwaarden voor Duitsch*
land.
Een tweede moment was, toen de
Russen in Oostenrijk-Hongarije vorde
ringen van beteekenis maakten. Was
de Italiaansche oorlogsverklaring een
paar maanden eerder gekomen, wel
licht was dan thans het grootste deel
van de Donau-monarchie bezet door
de Russisch-Italiaansche legers, en de
eind-beslissing zou dan niet lang op
zich laten wachten.
Maar in het Westen is de toestand
feitelijk al tien maanden stationnair,
en in het Oosten hebben beide partij
en winst en verlies en hoewel de Duit
sche Oostenrijksche legers daar groote
successen behalen, maar blijven beslis
singen uit.
Zoo kan het niet maanden, neen ja
ren blijven voortgaan. De partijen ver
zwakken dan elkaar, maar zijn niet
instaat gelukkig elkaar te ver
nietegen. En vroeg of laat zal men dan
wel inzien, dat een vrede bij compro
mis de eenige oplossing is. Of, zoo
als onze voorvaderen het uitdrukten
iedere partij zal wat moeten toegeven.
Reuter's correspondent verneemt uit
zeer bevoegde Roemeensche bron dat
de onderhandelingen over het eerlang
deelnemen van Roemenië aan den oor
log aan de zijde der entente een zeer
bevredigenden loop nemen. Het ver
drag daaromtrent is reeds opgesteld en
heeft nog slechts de onderteekening
van een der oorlogvoerenden noodig.
Het verdrag bepaalt dat Roemenië
uiterlijk twee maanden na het sluiten
van het verdrag den oorlog zal ver
klaren.
Het bericht uit Boekarest, dat op
alle grensstations bevelen zijn uitge
vaardigd om alle goederenwagens uit
Oostenrijk-Hongarije en Duitschland
op weg naar Turkije nauwgezet te on
derzoeken, teneinde de doorvoer van
wapens en minutie over Roemeensch
gebied te verhinderen wordt door de
Roemeensche legatie te 's Gravenhage
officieel bevestigd. Er zijn reeds en
kele buitengewoon handige pogingen
gedaan om wapentuig naar Turkije door
te voerenom dat te verhinderen heeft
de Roemeensche regeering aan de en-
tente-mogendheden verzocht haar er
varen douaneambtenaren en 'speurders
te leenen.
In Shanghai heeft, naar van daar
aan de Londensche „Morning Post" ge
seind wordt, een verschrikkelijk storm
gewoed.
De oever ligt met wrakken van jach
ten, moterbooten en kano's bezaaid.
Overal zijn boomen ontworteld en hui
zen ingestort of van het dak beroofd.
Tweehonderd menschen zijn omgeko
men en vele verwond.
Het Russische gezantschap te 's Gra
venhage deelt het volgende mede
De ach terwaar tsche beweging der
Russische legers, die in Polen wordt
voortgezet en veroorzaakt werd door
een tijdelijk gebrek aan schietvoorraad,
brengt deze legers terug naar de forten
linies naar den Njemen en van den
Boeg, welke hun operatie-basis moesten
vormen volgens het krijgsplan van den
Russischen Generalen Staf, welk plan
niet onbekend was en waarover sedert
verscheidene jaren breedvoerig van ge
dachten was gewisseld in de Russische
en de buitenlandsche pers. De verde
diging van Polen aan den linkeroever
van den Weiehsel, met inbe'grip van
van Warschau, in den beginphase van
den oorlog, was in dat plan, niet be
grepen, daar dat land een ongunstig
geoordeelde, vooruitgeschoven positie
innam en omringd was door een net
van spoorwegen des vijands, waardoor
de moeilijkheid om het te verdedigen
nog toenam.
Het feit, dat het Russische leger er
er in geslaagd is dat land een geheel
oorlogsjaar lang in zijn bezit te houden
en bovendien Galicië gedurende acht
maanden te bezetten, heeft alle ver
wachtingen van zijn eigen Generalen
Staf overtroffen en aanzienlijken invloed
geoefend op de algemeene leiding van
den oorlog door de bondgenooten.
Tegenover een offensief optreden van
meer dan 70 divisies infanterie en van
bijna de geheele cavalerie der Duit
schers, welke divisies van het zwaarste
geschut voorzien zijn, alsmede van het
grootste gedeelte der Oostenrijksch-
Hongaarsche strijdkrachten, trekt het
Russische leger terug op de versterkte
stellingen, welke van den aanvang af
als eerste verdedigingslinie in 't oog
waren gevat, en welke terugtocht al
vechtende wordt ondernomen onder het
toebrengen van zware verliezen aan
den vijand, zonder dat de samenhang
der Russische strijdkrachten ernstig aan
getast is kunnen worden.
Op deze in te nemen»»basis zal het
Russische leger, in het vooruitzicht van
een nieuwen veldtocht, beschikken over
de onuitputtelijke hulpmiddelen, welke
Rusland bezit en die nog georganiseerd
worden en in ontwikkeling zijn.
De Temps" bevat uitingen van ver
schillende personen van aanzien in
Rusland, waarbij zij zich op den eer
sten verjaardag van den oorlog tot
Frankrijk wenden.
Grootvorst Nikolaas beeft verlof ge
geven tot het volgende telegram, dat
van een algeheel vertrouwen in de
eind-overwinning blijk geeft en door
generaal Janoesjkewitsj, den schef van
den generalen staf, is afgezonden
„Zijne Keizerlijke Hoogheid vertrouwt,
dat de groote worsteling met Gods hulp
door de overwinning van de bondge
nooten bekroond zal worden."
Sasonof zeide tot den correspondent
„Zooals gij zelf ziet, is hier alles ge
reed om het resultaat te" verkrijgen,
dat tot eiken prijs door de bondgenoo
ten bereikt moet worden, n.l. de eind
overwinning. De keizerlijke regeering
is besloten voor geen offer terug te
deinzen, hoe zwaar het zijn mag, om
de overwinning te behalen. Geen kwes
tie van duur kan het besluit van Rus
land aan het wankelen brengen om in
samenwerking met zijn bondgenooten
het werk van rechtvaardigheid en bil
lijkheid, dat het ondernomen heeft,
tot een goed einde te brengen.
De stem van den Russischen bodem,
die aldus spreekt, laat geen ruimte aan
twijfel. De geheele natie het voorbeeld
van zijn verheven keizer volgende, zal
niet over het neerleggen van de wapens
denken, tenzij zij er volstrekt zeker van
is, dat geen nieuwe aanval den vrede
kan komen storen."
Sasonof zeide ten slotte„Alles is
voor den oorlog tot de overwinning,
tot de vrede verzekerd is, een roemvol
le vrede, steunend op individueel recht,
een vaste vrede, die alleen ons het
recht geeft om naar onze haardsteden
terug te keeren. Dat is het devies van
de Russen."
De vorige week keerde een gehuwd
Duitsch soldaat van het oorlogsveld
huiswaarts naar zijn woonplaats Oeding
dicht bij de Nederlandsche grens. Hij
zag er zoo veranderd uit, dat zijn vrouw
hem niet herkende. Het leven was hem
niet veel meer waard. Zijn ééne arm
was afgezet. Toen hij zijn soldatenjas
uitdeed, bleek hij ook zijn beide bee-
nen te missen. Zijne vrouw schrok zoo
hevig dat ze flauw neerviel. Toen een
ontboden geneesheer haar weer bijge
bracht had, bleek haar man door de
emotie gestorven te zijn.
De jaarlijkscbe kolenproductie des
aarde bedraagt 700 millioen ton. Hier
van levert Europa 52 pCt. Amerika 40
pCt.
De geheele kolenvoorraad van Moe
der Aarde kan worden geschat op 3500
milliard ton. Blijft het kolenverbruik
hetzelfde, dan behoeft men zich in de
eerste 5000 jaar dus nog niet ongerust
te maken. Maar blijft het kolenverbruik
toenemen, al is het maar met 5 pCt.
'8 jaars, dan verandert de zaak, en zal
de kolenvoorraad heel wat sneller zijn
opgebruikt.
De kolenvoorraad der Ver. Staten
kan op 650 milliard ton worden ge
schat, die van China op 750 milliard
ton. De Duitsche kolenvoorraad wordt
geschat op 400 milliard ton, de En
gelsche op 200 milliard, de Belgische
op 30 milliard, de Fransche op 20 mil
liard en de Russische op 40 milliard.
Zoo heel groot zijn die getallen niet,
vooral als men weet, dat Duitschland
en Engeland samen voor 42.48 pCt.
de jaarlijksche productie leveren.
De kans is zeer groot, dat Engeland
reeds over 350 jaar door zijn kolen heen
is. Rusland zal nog wel 700 jaar ge
noeg hebben, België 900 jaar, Duitsch
land minstens 16 eeuwen, terwijl de
Vereen. Staten zich in de eerste 1500
jaar nog# niet ongerust behoeven te
maken.
Edison heeft weer een nieuwe uit
vinding gedaan. Hij maakte een lamp
voor brandweerlieden met behulp waar
van zij zelfs in den diksten rook voor
werpen in hun nabijheid kunnen onder
scheiden.
De uitvinding is het resultaat van
zijn ervaringen opgedaan bij den groo
ten brand in de Edisonfabrieken waarbij
veel kostbaar materiaal, o. a. diamanten,
die gebruikt worden bij de vervaardi
ging van gramophoonplaaten, verloren
ging, omdat de brandweerlieden zich
in de met rook gevulde duisternis niet
konden oriënteeren.
De lamp wordt voor aan den brand
weerhelm aangebracht en staat in ver
binding met een batterij, die de man
op den rug draagt.
Een andere uitvinding van Edison
bestaat uit een schijnwerper met een
kaarssterkte van 3.000.000.
Begrijpelijkerwijze doen de oorlog
voerende mogendheden en ook parti
culieren alle mogelijke moeite om deze
uitvinding of hare producten te koo-
pen, want een zoo krachtige schijn
werper zou in den oorlog van het
grootste voordeel zijn voor de troepen,
die er zich van kunnen bedienen.
Uit Weenen wordt aan de „Voss.
Ztg." gemeld, dat de opperbevelhebber,
generaal Roeski, een dagorder heeft
uitgevaardigd, waarin gezegd wordt, dat
terwijl de Russische soldaten den mach-
Army, foei, hoe ongepast! Matig je!
Wie spreekt van Blanka? Ik heb in het
geheel niets gezegd, versta je?
In het geheel niet, wie denkt daaraan?
Je bent pas eenentwintig jaar.
Doch Armand sloeg zijn armen om den
hals zijner grootmoeder en drukte, ond&nks
haar tegenstreven, een hartelijken kus op
haar mond. Daarop stormde hij, zeer tegen
den vorm, die hij anders gewoon was je
gens de oude dame in acht te nemen, wild
de kamer uit.
Orribile! sprak de barones. Wat is
hij al verliefd! Had tante Stontheim hem
op dit (.ogenblik gezien, dan zou zij aan
zijn Derenberg's karakter getwijfeld hebben.
Zij herinnerde zich de dagen van haar
eigen jeugd, hoe zij bemind had met al den
gloed van haar Italiaansch temperament.
Het is mijn bloed, dat in zijn aderen
stroomt, dacht zij met tiots. God geve, dat
hem het leven beter zijn wenschen ver-
vulle, dan het mij deed.
Toen peinsde zij verder en schilderde
zich een rooskleurige toekomst voor de oogen
en zag het slot weder schitteren in zijn
ouden glans.
Intusschen dwaalde Army onrustig door
de lanen van het park. Eerst had hij zijn
zuster haast platgedrukt door zijn omhel
zing'en haar allerlei onbegrijpelijke dingen
verteld van een nieuw kleed, een blauw,
zooals Blanka dro^g. Daarop had hij zijn
moeder, die aan zijn opgewondenheid geen
oorzaak wist te geven, de noodzakelijkheid
onder het oog gebracht om door een ver
blijf in een badplaats haar geknakte ge
zondheid te versterken. Kon het niet on
middellijk, dat in den loop van het vol
gende jaar. Toen had hij de meubelen
willen verplaatsen, nieuwe tapijten zou hij
bestellen, alsmede een nieuwe livrei voor
Hendrik en besloot door Nelly opnieuw te
omhelzen, zoodat het arme kind bijna de
tigen vijand bevechten, de arbeiders in
de fabrieken voor oorlogsbenoodigd-
bedeu te Petrograd het werk gestaakt
hebben. Hij verklaart verder, op zijn
woord, dat de berichten over de staking
te Petrograd, zwaar drukken op het
gemoed van de troepen die aan bet
front zijn, en dat een staking in deze
ernstige tijden gelijk staat met landver
raad. De dagorder van generaal Roeski,
die te Petrograd groote opwinding ver
oorzaakt heeft, is een gevolg van de
omstandigheid, dat de arbeiders in 't
arsenaal te Petrograd en in de Poetilof
fabrieken, thans uit politieke overwe
gingen het werk gestaakt hebben en
het voorstel van bet bestuur om de
loonen met 50 pCt. te verhoogen, glad
hebben afgewezen. De rijkspatronenfa-
briek wordt door militairen bewaakt,
omdat ook baar arbeiders de staking
willen proclameeren. De met de leiding
van de werkzaamheden in de rijksbus-
kruitfabriek bij Petrograd belaste gene-
raal-majoor, heeft de arbeiders, die zou
den willen staken, laten neerschieten.
Uit St. Petersburg wordt aan de Times
gemeld, dat de grootvorst, opperbevel
hebber van het Russische leger, bevel
heeft gegeven, dat er te Warschau al
leen eigendommen vernietigd mogen
worden zoo dat om militaire redenen
gebiedend noodzakelijk is. Eigenaars
van vernietigde eigendommen moeten
schadeloos worden gesteld. Voor inwo
ners van Warschau, die vrijwillig de -
stad verlaten, zijn bijzondere wegen
aangegeven.
De correspondent te Luxemburg van
de Tijd meldt d.d. 30 Juli, dat in ver
loop van 10 dagen 140 000 man door
Luxemburg naar Frankrijk en België
zijn getransporteerd. Het waren geen
frissche reservesoldaten, doch hoofd
zakelijk manschappen, die, naar hun
uiterlijk te oordeelén, de ontberingen
en ellende in den oorlog in Rusland
hadden beleefd.
Een lichtgewond Duitsch soldaat, die
weder naar het front ging, vertelde, dat
hij reeds driemalen zulk een tocht van
't oosten naar 't westen had meege
maakt. De corr. vond, dat de uitrusting
der soldaten er erbarmelijk uitzag.
Prof. Delbriick, de beroemde hoog
leeraar in de nieuwe geschiedenis aan
de Hoogeschool te Berlijn, heeft een
manifest gericht tot de Duitsche in-
tellectueelsn. Hierbij verklaart hij zich
openlijk tegen annexatie van België.
Hij noemt het een „dwaas denkbeeld"
om den vrede te willen verzekeren door
de tegensstanders te vernietigen, want
dit is thans, practisch beschouwd, on
mogelijk. De annexatie van België zou
voor Duitschland noodlottig zijn, wani
het zou dan de geheele sympathie der
neutralen, vooral Zwitserland en Neder
land, verbeuren.
Om «en blij venden vrede te verzeke-
keren, zou men niet volgens het denk
beeld van Dernburg te werk moeten
gaan, die een politiek van de open
deur en van de vrijheid ter zee ver
langde, doch vooral krachtig moeten
medewerken aan een evolutie van het
volkenrecht. Vooral op dit gebied moet
Duitschland werkzaam zijn, want het
heeft in dit opzicht veel veronacht
zaamd en zware fouten begaan. De heer
Delbrück verlangt ten slotte, dat de
staatkundige positie van Duitschland
door werkelijke waarborgen verzekerd
wordedaarna zal men van vrede kun
nen spreken.
De „Osservatore Romano" publiceert
een pauselijke vermaning om vrede te
adem begaf. „Ja, zusje, wat zal jij je nog
verwonderen!" had hij haar toegevoegd.
Daarop was hij als 'n dolleman de kamer
uitgesneld.
Éindelijk was dan de avond aangebro
ken. Na een kort afscheid en met een „Tot
een^vroolijk wederzien" dat hem blijkbaar
uit het diepst van zijn hart kwam, snelde
hij naar het dorpje, om daar den postwagen
af te wachten. Aan het parkhek plukte hij
nog een bloeienden paarsche-vliertak, een
groet uit zijn huis voor Blanka.
Ginds, in den molen, werd zacht een
venster geopend, een donker meisjeskopje
bukte zich naar buiten en zag met smach
tende, betraande oogen naar den straatweg.
Zij wist, dat hij hedenavond weer vertrek
ken zouhad hij het haar niet zelf gezegd
Den geheelen dag had zij onophoudelijk op
hem gewacht, doch hij was niet gekomen.
Hoor, daar klinkt de posthoorn door den
stillen nacht. Hoe treurig schallen haar de
tonen in de ooren.
Uit het woud kaatste zacht de echo terug t
en stil, bijna onhoorbaar, werd het venster
weder gesloten.
VL
Den volgenden dag was het slecht weder.
Het regende onophoudelijk. Des namiddags
stond Liesje in haar kamertje en zag met
een bedrukt gelaat naar het slot, wiens torens
zich tegen de grauwe lucht somber afstaken.
Alles was vandaag verkeerd geloopen.
Vader had onaangenaamheden gehad met
een handelsvriend, tante had Doortje be
knord, omdat zij het deurtje van het kip
penhok had opengelaten, zoodat de jonge
kiekens nu in den regen rondliepen, dat
hoogst schadelijk voor hen was en tot
overmaat van ramp was de jong Selldorf
aangekomen, die als volontair in de zaak
zou geplaatst worden, en bad bij de familie
aan tafel het middagmaal gebruikt.
twijfeld te wijten aan het groote verschil
tusschen onze levensbeschouwingen, doch,
nu wij beiden ouder zijn geworden, acht
ik de tijd gekomen u de hand ter verzoe
ning te reiken.
Laat alles, wat er voorheen tusschen ons
is voorgevallen, vergeten zijn. Waarschijn
lijk hadden wij beiden schuld.
Thans wil ik u in vertrouwen een lieve-
lingswensch mededeelen, die ook Armand
betreft. Door hem zal het u waarschijnlijk
reeds bekend zijn, dat in mijn hub een
jonge, ouderlooze bloedverwante verblijf
houdt, die ik liefheb als een dochter. Ik
geloof niet, dat ik mij bedrieg, indien ik
tneen te hebben opgemerkt, dat Armand
zijn nicht niet met onverschillige oogen
aanziet. Het zou mij oprecht verheugen,
waarde Derenberg, als deze twee jonge
harten elkander leerden liefhebben en met
het doel, hen daartoe de gelegenheid te
verschaffen, heb ik Blanka, onder voor
wendsel, dat het bevorderlijk zou zijn voor
hare gezondheid, overgehaald eenigen tijd
in uwe boschrijke streken door te brengen
Mogen de beide jonge harten elkander daar
leeren begrijpen, opdat ik Armand eens als
mijn zoon kan begroeten. Gij zijt een ver
standige vrouw en ik behoef u niet te ver
zoeken, alle toespelingen op mijn wenschen
achterwege te laten. Misschien heeft Blanka,
met haar helder doorzicht, mijne bedoe
lingen geraden, doch medegedeeld heb ik
ze haar niet. Ik hoop dat zij eene oprechte
toegenegenheid voor elkander zullen koeste
ren. de Hemel zorge voor het overige.
Nadat ik u in gedachten nog eenmaal
de hand ter verzoening toegereikt heb, ver
blijf ik, in afwachtig van uw spoedig ant
woord.
Uw toegenegene
Ernestine, Gravin Von Stontheim,
géborén Von Derenberg."
Hoe grootmoedigi peinsde de oude
dame overluid. Ik ben wel gedwongen bij
ongelukkig spel nog een lachend gezicht te
zetten. Goed bedacht van tante Stontheim,
maar zoo was zij altijd! Blanka is haar
aangewezen erfgenaam, dat is duidelijk, en
nu zij den jongen heeft leeren kennen, wil
zij het zaakje op die manier regelen. Met
een soetsappig gezicht moet ik door den
zuren appel bijten en God danken, dat het
nog zóó afloopt. Maar een wenk moet ik
Armand toch geven, het komt ook mij
voor, dat hem Blanka niet onverschillig
is, en
Op dit oogen blik trad Army binnen.
Ik heb een brief van tapte Stontheim
ontvangen, zeide zij, terwijl zij hem vrien
delijk de hand reikte. Zij meldt mij de
aanstaande komst van Blanka. Je moet het
mij niet ten kwade duiden, dat ik er gis
teren niet al te goed over te spreken was.
Ik gevoelde mij niet wel, doch thans be
schouw ik de zaak van een geheel andere
zijde. Ik zal je den brief niet voorlezen.
Het is niet goed, dat een jongmensch al te
veel vleiends van zichzelven hoort.
Schrijft tante dat zij van mij houdt?
vroeg hij opgewonden, terwijl hij aan zijn
kneveltje draaide.
Tante geeft te kennen dat je een ver
standige jongen bent en zeker eens een
echte Derenberg zult worden.
Army's gelaat werd bewolkt.
Is dat alles?
Vooral, ging zijn met grootmoeder met
een fijn glimlachje voort, wanneer je een
maal een schoone, geliefde vrouw ter zijde
staat.
Heeft zij dat geschreven? riep hij uit
terwijl hij in vervoering haar hand greep.
Goede grootma, wees nu eens lief en zeg
mij, of ze van haar, van Blanka, gewag
maakte. Gelooft zij, dat Blanka ook mij
bemint?
Wordt vervolgd
