voor liet Land van lleusden en Allena, de Langstraat en de Bommelervvaard.
ie TOifun Setae.
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
/Vo. 3342. Zaterdag 12 Februari 1910.
FEUILLETON.
c-^ Unp "AN A'i
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f 0.75,
franco per post zender prijs verhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
In on8 vorig artikel wezen we er op
dat er in de kringen van belanghebben
den een storm ontsteekt, als b.v. de
Staat, de groote werkgever, aan het
recht van vrijen arbeid van de gehuwde
vrouw wil tornen.
Wij, die met zeer veel belangstelling
de maatschappelijke ontwikkeling vol
gen en heusch niet blind zijn voor de
vele gebreken, die onze samenleving
aankleven, zijn op dit punt altijd wat
sceptisch gestemd geweest Het recht
van vrijen arbeid hoog houdende en
voor handhaving van dit recht dus
veel gevoelende, dunkt ons echter ook
dat deze rechtszaak van meer dan één
kant moet worden bekeken. Immers,
de vraag kan worden gesteld ol ook de
werkgever, door billijkheidsgronden ge
leid, geen voorwaarden kan stellen bij
het verschaffen van werk. Steeds zal
door den werkgever een aantal eischen
worden gesteld, waaraan de werknemer
moet voldoen, niet alleen wat betreft
de bekwaamheden, maar ook wat be
treft zedelijke eigenschappen. Vlijt, vol
harding, betrouwbaarheid en eerlijkheid
zijn slechts enkele uit de rij van zede
lijke eigenschappen, die ons allen ge
schikt maken voor arbeid, dien zegen
der men8cbheid. Een ieder, die niet aan
deze voorwaarden voldoet, is strikt ge
nomen ongeschikt voor velerlei arbeid.
Waar dus onomstootelijk vaststaat dat
de werkgever in 't algemeen voor
waarden stelt bij 't aanvaarden van
arbeid, kan evengoed de ineening wor
den voorgestaan dat het niet wenscht
lijk is den éen of anderen arbeid op
te dragen aan de gehuwde vrouw. In
het dagelijksche lr ven zien we dan ook
zoo v ak dat werkgevers gegadigden
oproepen voor den een of anderen
werkkring en daarbij nadrukkelijk op
den voorgrond stellen dat de sollicitante
ongehuwd moet zijn. Eb nu is het zoo
merkwaardig dat er in de kringen van
de gehuwde vrouwen, die dien arbeid
evengoed zouden kunnen verrichten,
geen storm van verontwaardiging los
barst tegen den werkgever, die het
aandurft de getrouwde vrouw uit te
sluiten. Dezen boosdoener laat men dus
met vree. Maar o wee, als staat of
Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel
meer 77i ct. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdag*»
middag 12 uur ingewacht.
18)
„O, dien ken ik wel," zeide juffrouw
Bloom. „Die is hier wel eens geweest om
een courant te koopen, loen de jonge dame
nog boven woonde. Hij is vriendelijk in zijn
sp eken, nietwaar?"
„Ja, die is het wel," zeide Charles.
Hij ging weer ..aar boven.
„Ik zal eens gaan zien, of ik een paar
koetsiers kan te spreken krijgen", dacht
hij, terwijl hij zijn kleeren voor een eenvou
diger pak verruilde. „Ja, Palzer zal wel
een beetje in angst zitten. Het zou mij niet
verwonderen, als ik binnen kort iets van
hem hoorde."
XVI.
In ieder geval hoorde Charles Freek iets
van Palzer's vriend met het listige gezicht.
Toen hij den volgenden morgen in de ga
rage verscheen om zijn taxi te halen voor
zijn dagelijksch werk, sprak een van de
anderen hem aan.
„Zeg, kameraad, je hebt toch niets ge
daan, waarmede de politie zich heeft te be
moeien vroeg hij. Zij hielden allen van
Charles, al was hij soms ook een raadsel
voor hen.
„Wel neen," zeide Charles. „Wat zou ik
gedaan hebben? Ik rijd nooit harder dan
het voorschrift luidt. Ik betaal altijd mijn
stuiver, als ik een station bii nenrijd. Ik
stop, als iemand met een helm op de hand
opsteekt, en tot dusverre heb ik nog nie
mand overreden."
tijd levert ons de welbekende schrijf
ster en voorvechteres Jonkvrouwe Anua
de Savornin Lohman, die onomwonden
verklaard heeft dat de plaats der ge
huwde vrouw in het huisgezin is. En
dus heeft zij bij haar huwelijk de re
dactie van „De Hollandsche Lelie"
neergelegd. Naast rechten staan ook
plichten, zooals wij zullen zien.
Buileiilaud.k
Op de verschillende oorlogsterreinen
zijn nog altijd geen groote operaties
begonnen. De artillerie-gevechten op
ie drie voornaamste fronten zijn in den
aatsten tijd, niettegenstaande hun he
vigheid, telkens weer slechts zuiver
)laatse)ijke acties gebleken, waardoor
le frontlinie geen verandering van be-
eekeuis onderging. In 't Westen
vachten de geallieerden vermoedelijk
le lente af om een nieu
le leute af om een nieuw offensief te be
ginnen.
Ook op het Russische front is de
strijd in een loopgraven-oorlog over
reusachtigsn afstand vastgeloopen, dit
bewijst de mededeeling van mijn ge
vechten en schermutselingen met hand-
bommen, die ook daar, naar het
Westersche voorbeeld, de eenige oor
logsdaden uitmaken. Dikwijls zijn voor
spellingen gedaan van 'n groote door
braak en van een aanstaanden grooten
opmarsch, terwijl het resultaat der ge
vechten nihil was en de beloofde ver
rassing achterwege bleef.
De Duit8chers zeggen dat het jong
ste Russi-che offensief tegen de Boe-
kowina, dat ten doel had Czernowitz
te veroveren, om indruk te maken op
Roemenië, thans als geheel mislukt is
te beschouwen. De Russen hebben dui
zenden soldaten opgeofferd en slechts
hier en daar een loopgraat genomen.
Hun aanvalskracht is door de Oosten-
rij ksche versterkingen gebroken. Aan
den anderen kant zijn de Duitsche
plannen betreffende Riga en Dunaburg
nog altijd niet verwezenlijkt.
gericht. Verpleegsters en onderwijzeres
sen houden er toezicht en eiken dag
komt de Koningin het kinderdorp be
zoeken, waarvan zij uit eigen middelen
de kosten bestrijdt.
De „Daily Telegraph" verneemt uit
St. PetersburgDe generale staf is blijk
baar van oordeel dat de Oostenrijkers
en Duitschers stelselmatig een groot
offensief voorbereiden, dat zal worden
ingezet, zoodra de zon de sueeuw doet
smelten en de wegen doet opdrogen.
De vijand, meent men, is tot de over
tuiging gekomen, dat een frontale op
marsch tegen het tegenwoordige Rus
sische front onmogelijk is. Daarom is
een omvattende beweging tegen beide
vleugels op groote schaal opgezet.
Het getal personen te San Francisco,
tegen wie een aanklacht is ingediend
wegens schending van de neutraliteit,
wegens het beramen van bomaanslagen,
het opblazen van tunnels op de Cana-
deeache spoorwegen, enz. bedraagt in
't geheel negen en dertig. Behalve de
Duitsche consul general 1 Bopp en de
vice-consul von Schack, behooren daar
toe o. a. von Koolbergen, baro i von
Briucken, Henri Kauffman, allen nader
aangeduid als te zijn verbonden aan
het Duitsche consulaat.
zoo lief staan in een vrouw," om met
een onzer vroeggestorven dichters te
spreken. Zeker, daar zijn vele bezig
heden, die door betaalde krachten kun
nen worden gedaan. Maar in doorsnee
is een goede, verstandige vrouw niet
in het gezin ten volle te vervangen,
ook al hierom niet, omdat zij ten zeerste
belanghebbende is. Daarom is de plaats
der gehuwde vrouw in het gezin. En
de werkgever, die haar van geregelden
arbeid buitenshuis uitsluit, kan zich
met veel recht beroepen op het maat
schappelijk belang. Gelukkig zijn er
nog vele vrouwen deze meening toe
gedaan. Een staaltje vau den laatsten
„Dan is alles in orde. Neem mij niet kwa
lijk. Maar vanmorgen vroeg liep er hier
zoo'n rare sinjeur roud, en scheen wat meer
te willen weten dan goed voor hem was."
„Stelde hij belang in mij vroeg Char
les. „Hoe zag hij er uit?"
O ja, hij moest alles van je weten. Hij
keek scheel, en zag er naar mijn smaak een
beetje al te listig uit. Misschien weet je wel
wie het was."
„Ja, dat geloof ik wel," antwoordde
Charles, „het beteekent ook niets."
Hij besloot echter voortaan goed uit zijn
oogen te kijken. Blijkbaar stelde iemand
bijzonder veel belang in hem, en dat kon
niemand anders zijn dan Palzer. Na zijn
ervaringen van de laatste dagen, begreep
hij, dat hij wel op zijn hoede mocht zijn,
en niet geheel gerust begaf hij zich op weg
naar het West End.
Een beetje later moest hij een effecten
makelaar naar Tbrogmorton Street brengen,
en reed hij Palzer in zijn mooie auto voor
bij. Toevallig keek Palzer hem aan. Met
genoegen bemerkte Charles dat de dikke
man iets bleeker werd.
„Dat zal je wel een beetje van streek
brengen, oude jongen," dacht Charles, ter
wijl hij verder reed. „Je kunt niet weten,
dat onze ontmoeting geheel toevallig was."
Terwijl hij om twaalf uur zijn boterham
at, keek hij het nummer van het financieel»
blaadje eens door, dat de makelaar 's mor
gens in de taxi had laten liggen, en dat
Charles voor zijn lectuur bestemd had, daar
hij op de hoogte wilde komen van geld
zaken.
Hij was b'ijde dat hij het bewaard had,
want er stonden twee artikeltjes in, die hem
persoonlijk aangingen.
De correspondent van de „N. R. Ct."
te Havre meldt, dat Koningin Elisa
beth der Belgen op tien kilometer af-
stands van bet front een schoon liefde
werk ondernomen heeft. Zij heeft er
meer dau vijfhonderd kinderen, dakloos
geworden door den oorlog, die vrijwel
op goed geluk langs de loopgraven
zwierven, laten onderbrengen in mo
dern ingerichte, voor het doel gebouw
de barakken. De kinderen zijn van drie
tot acht jaar oud en voor hen zijn ei-
scholen, ziekenzalen, speelplaatsen in-
De „New York World" verneemt, dat
de Vereenigde Staten een nota aan
Oostenrijk hebben gezonden betreffende
den aanval van een onderzeeër op het
Amerikaansche stoomschip „Petroli".
De nota eischt volgens het blad, de
bestraffing van den commandaut van
de duikboot, betaling van een schade
vergoeding en verontschuldiging van
de Oostenrijksche regeering over het
gebeurde.
De Japansche minister president, graaf
Okoema, heeft verklaard, dat Duitsch-
land aan Rusland en Japan voorstellen
had gedaan betreffende een afzonder
lijken vrede. De beide regeeringen had
den geantwoord met een besliste wei
gering.
Dit bericht wordt bevestigd door een
telegram uit Tokio aan de „Morning
Post."
Aan de „Strassburger Post" wordt
van de Zwitsersche grens geseind, dat
een halfofficieel geschrift van de Ja
pansche Nalionale Vcreeniging, aan
welker hoofd de tegenwoordige minis
ter president en de minister van bui-
tenlandsche zaken staan, te New-York
groote ongerustheid wekt.
In dit geschrift wordt de oorlog met
een bijna fabelachtig bedrag had vergroot.
(„Misschien help ik daar ook aan mee,"
dacht Charles, want hij at juist een boter
ham met ham). Het tweede bericht luidde,
dat 't prospectus van de nieuwe Palzer
M latscbappij weldra verwacht kon worden
en dat er een ruime aanvraag te voorzien
was met het oog op het groote succes van
de patenten der verkoopers.
„Vader schijnt nogal niet gebukt te gaan
onder mijn weigering om met hem samen
te werken," dacht Charles glimlachend on
der het lezen over de millioenen, waarvan
hij zijn deel had kunnen hebben.,,Hij mag
Wel oppassen, dat hij zjn maag niet over
laadt. Hij slikt al zijn concurrenten één
voor ééa in. Ik wou dat hij Palzer inslikte
En de Turbine-Maatschappij zal weldra
uitkomen I Dan moeten Jell en ik al onze
krachten inspannen."
In den namiddag keerde hij naar Brixton
terug, met zorg vermijdend, iemand aan te
zien, die hem misschien zou kunnen aan
roepen, want hij wilde zijn bezoek bij juf
frouw Byron niet verzuimen. Hij ging naar
Dean Street om zich te verkleeden, want,
ofschoon hij bij zijn voornemen bleef om
zijn eigen brood te verdienen, wilde hij
in de oogen van juffrouw Byron toch liefst
een zoo goed mogelijk figuur maken.
Juist toen hij de deur naast het winkeltje
wilde ingaan, werd zijn aandacht getrokken
door een man, die zenuwachtig heen en weer
liep, en tot zijn verbazing zag hij, dat het
Palzer was, prachtig gekleed in een groote
palsj&s, en met een geweldigen diamant in
zijn dasspeld. Bij de nadering van Charles
scheen hij te aarzelen, en wel lust te heb
ben om op den loop te gaan. Hij vatte ech
ter moed, toen hij zag, dat de jonge man
geen vijandige bedoelingen scheen te heb
ben.
wetend, hoe het gesprek te beginnen. „Ben
jij de kerel, die mij eergisteravond in Pic
cadilly aansprak?"
„Die ben ik," zeide Charles. „En ik ben
ook de „kerel dien je getracht hebt onder
een motor-vrachtkar te gooien."
De dikke man kleurde even.
„Och, kom," zeide hij. „Overdrijf nu
niet. „Ik hm je overviel mij toen, en
ik dacht werkelijk, dat je het op mijn hor
loge en ketting voorzien hadt. Het was don
ker, en op dat uur van den avond, in Pic
cadilly
„Waarom denkt u dat dan nu niet?"
vroeg Charlee met de handen in de zakken
van zijn chauffeursjas.
Palzer aarzelde.
„Hoor eens," zeide hij eindelijk „kan ik
je vijf minuten alleen spreken?"
„Denkt u dat u het vijf minuten tegen
mij kunt uithoud <n vroeg Charles. „U
ziet er niet naar uit."
Palzer's gezicht betrok, en hij ging een
stap achieruit, blijkbaar niet recht wetend,
hoe hij het met Charles had. De opgeruimde
glimlach op het gelaat van den jongen maa
scheen hem echter eenigszins gerust te
stellen.
„Hal ha!" lachte hij een beetje flauwtjes.
„Neen, zoo bedoelde ik het n et. Daar ben
ik te oud voor. En nu die geschiedenis van
eergisteravond is opgehelderd, hebben wij
ook geen wrok meer tegen elkander. Alles
kan in orde komen," ging hij voort, nog
maals naar Charles kleeding kijkend, die
hem opnieuw scheen gerust te stellen.
„Neen, neen, ik wil over zaken spreken, en
ik geloof niet, dat het tot uw nadeel zal
zijn.
„Dat klinkt heel aardig," zeide Charles
opgeruimd ,,Nu, ik heb er niets tegen, naar
u te luisteren. Hier boven ia mijn kamer.
Willen wij daarheen gaan?"
de Vereenigde Staten, teneinde de
Filipijnen en Hawai en daarmede de
opperheerschappij over de Stille Zuid
zee te verwerven, als het doel van de
Japansche buitenlandsche politiek ge
noemd. Verder pleit het geschrift dat
zich in de handen van alle intellectu
eels Japanners bevindt, voor een bond
genootschap met Mexico.
Kolonel House, de afgezant van pre
sident Wilson naar Europa, de man
die in Londen, Parijs en Berlijn pools
hoogte moest nemen, heeft zijn reis
volbracht. Hij is weer te Londen terug
gekeerd, waar hij nog enkele dagen
zal vertoeven, alvorens den Amerikaan-
schen president verslag van zijn zending
te gaan uitbrengen. Waaruit die zen
ding bestond? Er is heel weinig van
de besprekingen van den kolonel uit
gelekt.
De „Morning Post" laat zich nu uit
W ashington seinen dat House te Berlijn
vernomen heeft dat Duitschland bereid
is vredesvoorwaarden te overwegen op
den grondslag van den toestand zooals
die vóór den oorlog bestond.
De geallieerden weigeren echter op
dit oogenblik stellig deu vrede, in
welken vorm ook, zoo vernam House
verder.
De correspondent van de „Newyork
Tribune" maakt 't nog erger. Hij ver
telt, dat, indien de geallieerden het
1 uitsche vredesaanbod afwijzen, Duitsch
land aan den oorlog, door middelen,
die nog geheim worden gehouden, een
vreeselijker karakter zal geven 1 Men
dacht na de verwoestende oorlogsmid
delen dvr Duitschers, zooals duikboot,
Zeppelin bommen, verstikkende gassen,
vlammenspuiten en 42 c.M. geschut,
reeds 't ergste te hebben doorstaan.
Neen, Duitschland heeft nog vernielen-
der werktuigen gereed, die zij aller
laatste middel in petto houdt.
De correspondent van de „Daily
Telepraph" te Petrograd seint aan zijn
blad Berichten van het Dunafront be
vestigen, dat de Duitschers zich bijzon
der toeleggen op 't maken van verde
digingswerken. Motorploegen zijn aan
gevoerd tot het maken van loopgraven
ijzerdraadversperringen worden ver
vaardigd en van alarmsignalen voorzien,
terwijl de patrouilles en piketten ver
meerderd worden. De Russische artille
rie heeft echter deze werkzaamheden
voor een groot deel verhinderd. Des
nachts wordt de omgeving telkens ver
licht door de zoeklichten en vuurpijlen
der Duitschers.
Op het deel van het front ten Westen
van Minsk is de sneeuw verdwenen,
uit de trap op.
Op het portaal kreeg hij opeens lust, om
den dikken heer te brengen in de kamer
waar vroeger juffrouw Byron gewoond had,
en hem bij wijze van een herinnering aan
haar een flink pak slaag te geven, doch hij
wist zich te beheerschen. Het gesprek be
loofde belangwekkend te worden, en hij be-
sloot zijn hoofd he der te houden.
Palzer, die altijd gerust scheen te zijn,
wanneer hij het kostuum van Charles zag,
en ontstelde, wanneer hij zijn stem hoorde
en zijn spott nden blik zag, wijdde zijn bi-
zondere aandacht aan de koffers, de ivoren
borstels en de verdere toiletbenoodigdheden,
die slecht pasten bij hetgeen de kamer
verder bevatte. Eindelijk giQg hij met een
bedenkelijk gezicht zitten na een laatsten
blik op een gebloemd zijden kamerjapon,
die Charles bij Barbarow gekocht had, en
die waarschijnlijk evenveel had gekost als
het geheele ameublement.
Op het haardkleedje staande, wachtte
Charles bedaard totdat Palzer zou beginnen.
„Welnu?" zeide hij eindelijk.
Palzer keek van de kamerjapon naar
Charles' slobkousen en ging gerustgesteld
overeind zitten.
„Hoor eens," zeide hij, „ik zal niet vra
gen, hoe je zoover bent algedaald
Charles knikte.
„Best," zeide hij. „Doe dat niet."
„Ik denk dat je, zooals zooveel jongelui
tegenwoordig, het wat al te ruim hebt aan
gelegd," ging Palzer voort.
„Ik heb werkelijk te veel geld uitge
geven," antwoordde Charles. „Dat zie ik
nu in."
„Heel goed," zeide Palzer, het eene been
over het andere leggend. „Dat zal ons ge
sprek vergemakkelijken."
Het eene daarvan vermeldde, dat de
groote Ham Trust zijn eenig overgebleven
concurrent zoo goed als vernietigd had, en
daardoor tegelijk zijn bedrijfskapitaal tot
„Goeden morgen," zeide hij, Charles van
top tot teen opnemend, en blijkbaar niet
Palzer knikte, en Charles ging hem voor
„Ga voort," zeide Charles, toen Palzer
afbrak.
Wordt vervolgd).