gp^üieuwe abonné's
ontvangen tot 1 April
a. s. dit blad gratis.
De verdwenen Schetsen.
Uitgever: L. J. YEERMAN, Heusden.
No3538 Woensdag 15 Maart 1916.
Aan onze Abonné's,
FKUILLtiTO.Y
i
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG, t
Abonnementsprijs: per 3 maanden 0.75,
franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel
meer 7Vs cent. Groote letters na .r plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag
12 uur ingewacht.
In het nummer van Woensdag 8
Maart kwam de volgende kennisge
ving voor
„Door onvoorziene omstandigheden
kan het Nr. van Zaterdag e. k. niet
verschijnen."
Dat men zich, en terecht, afvroeg
wat daarvan de oorzaak zou zijn,
kunnen wij ons verklaren, wij willen
de reden meedeelen.
We moeten daarbij in gedachte 35
jaar teruggaan.
In het jaar 1881 werd onze Uit
gever door gezaghebbende personen
aangezocht, om een blad voor het
Land van Heusden en Altena uit te
geven, dat zoo mogelijk door een
ieder kon en zou worden gelezen en
daardoor het middel bood om aan
kondigingen en advertenties onder
ieders bereik te brengen.
Hij was toen, zooals van zelt spreekt,
35 jaar jonger, was met het plan
zeer ingenomen, maar bezat zelf nog
geen drukkerij.
Het gelukte hem in Sliedrecht een
Boekdrukker te vinden, die het druk
ken op zich zou nemen en wien van
hier de bouwstoffen zouden worden
toegezonden en op 1 October 1881
verscheen het eerste nummer, dat
algemeen met instemming werd ont
vangen.
Het getal abonné's stroomde toe en
ook de advertenties (zoo onmisbaar
voor een blad) lieten niet op zich
wachten.
Nadat de uitgaaf circa 5 jaar had
bestaan, kwam geheel onverwacht
het bericht, dat de drukker plotseling
was overleden en de rechtverkrij
genden terstond het bedrijf hadden
stop gezet.
Leiden in last! Wat nu te doen?
Direct werden de abonné's hiermede
in kennis gesteld en geduld verzocht
tot een nieuwe drukker zou zijn
gevonden.
En trots het onaangename van
26)
»ln Dean Street vroeg Jell verschrikt.
»Heb je hem dan in Dean Street gespro
ken
Charles staarde hem een oogenblik aan
en begon toen te lachen.
»Och, dat is waar ook! Ik heb je nooit
verteld van dat bezoek en van mijn hon
derd pond riep hij. >Ik luisterde met
zooveel aandacht naar je verhaal van de
schrijftafel dat ik vergat, je te vertellen,
hoe ik den vijand geplukt heb.«
Haastig deed hij nu Jell een verslag van
zijn gesprek met Palzer en de finantieele
gevolgen daarvan.
Zoo'n schurk !c riep Jell, toen de jonge
man had uitgesproken, »maar dat is net
iets voor hem, zoo'n poging om jou om te
koopen. Hij denkt, dat hij met zijn ver-
enscht geld alles kan doen wat hij wil.
aar zijn bedreigingen tegen jou heeft hij
heel gauw vervuld, nietwaar
»Ja,« zeide Charles mistroostig. »Maar
dukkig is het niet afgeloopen, zooals hij
loopt had. Ik ben nog niet dood, en,
ns wat hem betreft, heel wat kwaad-
er gestemd dan voor dien tijd. Maar
jede komen wij er niet. Wij moeten
Wat dunkt jou
zoo'n gedwongen staking was het een
verblijdend teeken, toen na enkele
weken de courant weder verscheen,
dat niet één abonné verloren was.
De nieuwe drukker was de Heer
Busé te Hardinxveld, die met lust
en energie een boekdrukkerij en boek
handel opende en zich met kracht
op de uitgaat ging toeleggen.
Toen echter enkele jaren daarna
de uitgever zélf een boekdrukkerij
ging oprichten en hij wel de gele
genheid had zelf een courant te
drukken, kon hij niet besluiten om
daartoe over te gaan. De Heer Busé
had hem destijds uit de moeielijkheid
gered en het zou ondankbaar geweest
zijn, om, nu de courant zich al meer
en meer uitbreidde, hem in zijn werk
kring te gaan storen.
Of er niet een groote last aan ver
bonden was, dat het blad aldus ge
drukt werd, ja, dat zal zeker ieder
toegeven. Ook groote moeielijkheden
hebben zich een paar maal voorge
daan, toen bijdragen rechtstreeks aan
den drukker werden gezonden, buiten
de Redactie om, waardoor mededee-
lingen werden gedaan in flagran-
ten strijd met de bedoeling van het
blad. Ook de onaangenaamheden,
die daaruit voor haar voortvloeiden,
werden door den tijd overwonnen, al
behoorden ze tot de keerzijde van
de medalje.
Thans heeft zich een nieuw inci
dent voorgedaan. Op het meest on
verwacht ontving de uitgever be
richt, dat de drukker niet meer kon
voortgaan, omdat hij, door het in
militairen dienst treden van letter
zetters en door vermeende grieven
van andere ondergeschikten, te weinig
personeel had overgehouden om te
blijven voortgaan met drukken.
Nu behoeft echter hierdoor de uit
gaaf niet stop gezet te worden. Slechts
één nummer is weggevallen en in
enkele dagen is het drukken over
gebracht op de eigen drukkerij in de
plaats van uitgaaf.
Ook thans wordt met vertrouwen
verwacht, dat dit geen stoornis bij
de abonné's zal ten gevolge hebben.
De abonné's zullen er slechts voor
deel van ondervinden. Nu de krant
alhier gedrukt wordt, kan het laat
ste en allerlaatste nieuws worden
opgenomen en de redactie zal zich
beijveren, dat de verandering zal
blijken eene verbetering te zijn ge
weest.
Het formaat is echter iets kleiner
genomen en heeft thans den vorm van
het Nieuws van den Dag. Het laat
ste blad bewijst dat het formaat de
belangstelling bij de abonné's niet
in den weg behoeft te staan.
We blijven rekenen op de welwil
lendheid van alle abonné'sdie ons
in die reeks van jaren zoo kracht
dadig hebben gesteund en zetten met
nieuwen moed de zaak voort.
We vragen voor de eerste nummers
een welwillend oordeel. Alles komt
terecht. Keulen en Aken zijn ook
niet op één dag gebouwd
Toch willen we niet eindigen,
zonder een woord van welverdienden
dank te hebben gebracht aan den
Heer B. D. K. Busé te Hardinxveld,
die gedurende een reeks van jaren
ons zoo dapper heeft geholpen.
Redactie en Uitgever.
BUITENLANDSCH OVERZICHT
Wie in deze dagen aan het Buitenland
denkt, komt er onwillekeurig toe zich ie
bepalen tot de oorlogvoerende landen,
't Schijnt wel of er geen andere volkeren
meer zijn dan die, welke elkander ten
doode toe bekampen. Wat Europa betreft
is het dan ook wel het overgroote deel,
dat door den geesel der natiën getuchtigd
wordt. Nu ook Portugal zich bij de En
tente mogendheden heeft aangesloten staan
aan die zijde elf volkeren terwijl de Cen-
tralen daar met vier tegenover staan. Wat
$al het einde zijn van dezen ontzettenden
strijd Tot nu toe is er geen einde aan
te zien.
Men heeft dezen oorlog genoemd den
oorlog der mislukkingen. En er is reden
voor dien naam. 't Was aan weerszijden
een reeks van ontgoochelingen. Dat begon
al direct. De Duitschers hadden het plan
zich op Parijs te werpen. De aanval mis
lukte, hij de Marne werden ze terugge-
j slagen.
De Franschen en Engelschen zouden hen
terugdringen naar den Rijn. 't Mislukte.
Ze kwamen niet verder dan tot de Aisne.
De Russen drongen Oost-Pruisen binnen
om Berlijn te nemen doch ze werden
teraggeslagen. De Italianen zouden
Triest vermeesteren, de Engelschen Con-
stantinopel. Al weer mislukt De Duitschers
hadden de bedoeling een groot deel van
het Russische leger te omsingelen. Ook
die toeleg mislukte. De Engelschen dron
gen Mesopatanië binnen en wilden Bagdad
nemen. Het mislukte.
De Oostenrijkers en Duitschers met de
Bulgaren veroverden Servië maar het Ser
vische leger ontkwam voor een groot deel.
Wat ook niet gelukte zijn de pogingen
om elkaar den toevoer van levensmiddelen
af te snijden. Wat Engeland o^k in het
werk stelt; Duitschland van zijn zijde dacht
door zijn duikbooten Engeland's handel te
fnuiken. Maar het had slechts gedeeltelijk
succes en wekte in Amerika verbittering.
En zoo blijkt tot dusver de geheele oor
log één mislukking. Honderdduizenden
worden opgeofferd en een bepaald voordeel
wordt nog door den een noch door den
ander behaald. Dat geldt ook, tot nu toe,
van den aanval der Duitschers op Verdun.
Deze stad 25.000 inwoners tellende, is
een vesting van den eersten rang, omge
ven door een gordel van forten en verster
kingen. Naar men zich herinnert hebben
de Duitschers den 24sten Februari het
fort Douaurnont genomen en schijnen aldaar
door de liniën der tegenstanders te willen
heenbreken. Wat in deze dagen rondom
Verdun geschiedt kan van beslissenden in
vloed worden op het verloop van den oorlog.
Een telegram uit Parijs meldtDe Duitsche
pers ontveinst zich niet dat de uitslag der
operatie tegen Verdun voor Duitschland
een levensbelang is. Terwijl de neutrale
pers eenstemmig verklaart, dat Duitsch
land hier bezig is zijn laatste troef uit te
spelen. Nu zoo sterk is het nog niet.
Maar dit staat wel vast dat Duitschland
nooit zoo hardnekkig en krachtig zou op
treden, als het hier niet een grootsch doel
voor oogen had. Dat zien de geallieerden
trouwens zelf wel in. Zoo melden Engel-
sche en Fransche bladen, dat de groote
aanvalsplannen der geallieerden aan het
westerfront, dit voorjaar zouden worden
uitgevoerd, gewijzigd zijn door de hevige
aanvallende beweging der Duitschers bij
Verdun. Duitschland is zijn vijanden weer
eens voor geweest, het heeft weer de lei
ding van den strijd op het Westerfront
j genomen en heeft daardoor een voorsprong
gekregen. Dit is een niet onbelangrijk
gevolg van de aanvallen bij Verdun.
De strijd wordt daar nog steeds met
afwisselend gevolg gestreden. Hit alles blijkt
wel dat de Duitschers op het oogenblik
»Mij dunkt,zeide Jell, »dat wij mor
gen naar Gloucestershire moeten gaan, op
die schrijftafel af. Blijkbaar is Palzer erg
ongerust erover, dat die schetsen zullen ge
vonden worden, juist wanneer zijn maat
schappij tot stand zal komen, en als wij ze
kunnen vinden, hebben wij hem in handen,
althans in wat hem het dierbaarste is geld.
Als wij dat gedaan kunnen krijgen, en
juffrouw Byron in het bezit stellen van
haar eigendom, dan kunnen wij er daarna
over gaan denken om verder met hem af
te rekenen. Dan hebben we ook meer kans
van slagen.
Waarom zouden wij dan niet vandaag
naar Gloucestershire gaan riep Charles.
»Ik ben gereed.
»Wij gaan morgen,antwoordde Jell.
»Dan heb je meteen nog een dag om weer
op krachten te komen. Die oude heer is
zóó lastig, dat wij niet veel aan het toeval
mogen overlaten, dat verzeker ik je. Ik
weet het, want ik heb het geprobeerd.
I »Nu goed, dan morgen,zeide Charles.
Wij zullen hem wel krijgen. De schrijf
tafel is bij hem in huis, en er zal toch wel
een manier zijn, om erbij te komen.
»Dat is waar,« zeide Jell. »Maar die
moeten wij eerst zoeken. En ik waarschuw
je, gemakkelijk zal het niet gaan. En nu
maak ik, dat ik weg kom. Ik moet van
avond den man nog spreken, van wien ik
je vertelde, en alles voor morgen in orde
brengen. Je zegt, dat je je taxi wilt mee
nemen en dat komt ook mij het beste voor.
Op die manier kunnen wij stiller reizen,
want aan het station daar zouden zij mij
herkennen, en dat mag niet.«
»Ja, wij zullen het oude blauwe karretje
meenemen als het weer in orde is,« zeide
Charles, opvroolijkend bij de gedachte aan
den tocht. »En anders kan ik een ander
rijtuig krijgen. Ik zal wel gauw ontslagen
worden, maar dat komt er niet op aan.
Het is voor haar.«
»Ja, het is voor haar,« zeide Jell be
daard. »Wil je mij morgen tegen twaalf
uur afhalen, of zal ik hier komen
»Ik kom je halen,zeide Charles, en
ieder ging zijns weegs.
XXI.
Als millionairszoon, met een toelage
die hij altijd opmaakte grooter dan de
bezitting van menig kapitalist, had Charles
nooit in de noodzakelijkheid verkeerd, om
een bezoek in een bank van leening af te
leggen. Geldzorgen had hij nooit gekend.
Een onderzoek van zijn oogenblikkelijken
rijkdom in z'n portemonnaie op den
morgen, bestemd voor den tocht naar Glou
cestershire, deed hem inzien, dat hij met
de inkomsten van een taxi-bestuurder niet
heel ver zou komen op den voorgenomen,
onvoordeeligen tocht.
Hij maakte dus een haastig overzicht op
van zijn draagbare eigendommen, en stapte
met een paar manchetknoopen en een paar-
len dasspeld naar de naastbijzynde hank
van leening, om een beetje geld in zijn zak
te krijgen.
Hij was zoo voorzichtig geweest niet in
zijn chauffeurspak te gaan, maar toch keek
de jonge man aan het loket een beetje
vreemd op bij het zien van de paarlen
speld. Te laat had Charles zich herinnerd
dat het een geschenk was van zijn overleden
moeder, die nooit anders kocht dan bij de
voornaamste juweliers.
Charles kaartje overtuigde den beambte
echter spoedig, dat hij de rechtmatige eige
naar was, en weldra was Charles in het
bezit van een kapitaaltje, dat hem een heel
poosje in staat stelde, te leven zonder hard
te werken. Hij moest een oogenblik op het
geld wachten, en in dien tijd kwam er een
man binnen, die een ring neerlegde, om
daar een voorschot op te vragen. Charles
nam den man, een gewoon persoon uit den
minderen stand niet zoo nauwkeurig op,
doch den ring meende hij vroeger wel eens
gezien te hebben.
»Nu kan ik het een poosje uithouden,
dacht Charles, toen hij naar Dean Street
terugkeerde. »Ik zou wel eens willen we
ten, hoeveel hammen er verkocht zijn, om
die speld te betalen
i Weer geheel op zijn gemak nam hij
plaats in zijn blauwe taxi, die intusschen
hersteld en opgeknapt was, en reed den
weg op naar Pentonville Road.
Hij vond Jeil gekleed en gereed voor den
tocht, en nadat hij Jel's moeder plechtig
beloofd had haar zoon niet te verleiden
het sterkst zijn, dat zij heel langzaam maar
geleidelijk hun linies dichter bij Verdun
brengen, doch dat de Franschen met groote
kracht en onwankelbaren moed den vijand
tegenhouden, kleine stellingen prijsgeven
maar een doorbraak weten te verhinderen
en zich in vele opzichten de gelijke toonen
van het beste leger der wereld.
Zoo duurt de slag rondom Verdun met
onverminderde kracht voort en de uitslag is
nog niet te voorzien. De strijd is moord
dadig. Van Fransche zijde wordt zelfs ge
meld dat de tegenpartij in de laatste drie
weken alleen voor Verdun 150.000 man
verloren heeft en rekent bovendien nog uit,
dat op die wijze voortgaande, met 1 Mei
een half millioen vijanden in de vlakte van
Verdun zullen gesneuveld zijn. Men vergete
niet dat dit een bericht is uit den koker
der geallieerden Maar zooveel is wel zeker
dat aan weerskanten wanhopige pogingen
gedaan worden om hier de zege te be
halen't Is nu maar de vraag wie van
beide tegenstanders de meeste versterkingen
weet te voeren naar het bedreigde punt,
zonder de overige fronten al te zeer te
verzwakken.
Het verdere nieuws blijft schaarsch. Op
het Aziatisch strijdtooneel gaat het den
geallieerden niet slechtde Turken krijgen
er nog al slaag in de laatste weken. In
den Kaukasus en Klein Azië hebben ze
op verschillende punten moeten wijken voor
de Russen.
Van een zeeslag op de Noordzee waar
men groote Duitsche eskaders gezien heeft,
hooren wij nog niets, 't Is mogelijk, dat
het hier een oefening betrof.
Aan het Oosterfront, in Rusland, wordt
gevochten maar op de gewone manier in
den winterveldtocht. Slechts kleine aan
vallen, geen veldslagen. Als men daar den
winterslaap uit heeft tegen Mei zal
het een schrikkelijk ontwaken worden.
Wij willen besluiten met iets mee te
deelen omtrent de vogels en den oorlog.
Aan het Handelsblad ontleenen wij
In de dagbladen kon men indertijd lezen,
dat in Juli van het vorig jaar een bijen
zwerm zich had gevestigd in een der loop
graven in Noord-Frankrijk, in weerwil van
het krachtige, bijna onafgebroken granaat-
vuur. Dat ook hoogere dieren zich in of
nabij de gevechtszone wagen, ontleent prof.
L. Kathariner aan de »Schweizer Jagdzei-
tung.« Jaagbare dieren als ree en haas
wagen zich niet in de nabijheid van het
tot een daad van roekeloosheid, reden zij
samen weg.
Het was een mooie najaarsmorgen, de
beide mannen waren in zeer goede stem
ming, en de tocht begon dus onder gun
stige omstandigheden.
Jell, die zich voortdurend in de handen
wreef van genoegen over de snelheid van
de blauwe taxi, en wiens zwarte oogen
schitterden van vastberadenheid, scheen a1
zijn twijfel van den vorigen avond verge
ten te hebben, en overtuigd te zijn dat Palzer
heden ten val zou komen en hun ouder
neming zou gelukken.
»Ik ben niet half zoo bang voor dien
ouden wezel als gisteren,merkte hij op,
toen zij eindelijk het #open veld naderden.
Vandaag zullen wij dien ouden vrek een
lesje geven.
sWel je waart gisteren evenmin bang
voor hem,« riep Charles lachend.
»Ja, dat was ik wel. En jij zoudt het
ook geweest «ijn, als hij op jou geschoten
had, zooals op mij. Ik zal nooit vergeten,
hoe ik hem daar zag staan voor het open
raam, met een oude flanellen slaaprok aan
en een das om zijn hals, en hóe ik weg
liep, toen hij op mij schoot
»Nu ik vermoed, dat je ook geprobeerd
hadt, bij hem in te breken,zeide Charles
lachend. «Maar waarom wilde hij ook die
oude schrijftafel verkoopen, of tenminste
je ereens in laten kijken. Dat zal hij bij
slot van rekening toch moeten doen.«
NIEUWSBLAD
Het Land van Heusden en Jtltena, de Langstraat en de Bommelerwaard.
Wordt vervolgd