gp^üieuwe abonné's ontvangen tot 1 April a. s. dit blad gratis. De verdwenen Schetsen. Uitgever: L. J. YEERMAN, Heusden. No3538 Woensdag 15 Maart 1916. Aan onze Abonné's, FKUILLtiTO.Y i Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG, t Abonnementsprijs: per 3 maanden 0.75, franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel meer 7Vs cent. Groote letters na .r plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag 12 uur ingewacht. In het nummer van Woensdag 8 Maart kwam de volgende kennisge ving voor „Door onvoorziene omstandigheden kan het Nr. van Zaterdag e. k. niet verschijnen." Dat men zich, en terecht, afvroeg wat daarvan de oorzaak zou zijn, kunnen wij ons verklaren, wij willen de reden meedeelen. We moeten daarbij in gedachte 35 jaar teruggaan. In het jaar 1881 werd onze Uit gever door gezaghebbende personen aangezocht, om een blad voor het Land van Heusden en Altena uit te geven, dat zoo mogelijk door een ieder kon en zou worden gelezen en daardoor het middel bood om aan kondigingen en advertenties onder ieders bereik te brengen. Hij was toen, zooals van zelt spreekt, 35 jaar jonger, was met het plan zeer ingenomen, maar bezat zelf nog geen drukkerij. Het gelukte hem in Sliedrecht een Boekdrukker te vinden, die het druk ken op zich zou nemen en wien van hier de bouwstoffen zouden worden toegezonden en op 1 October 1881 verscheen het eerste nummer, dat algemeen met instemming werd ont vangen. Het getal abonné's stroomde toe en ook de advertenties (zoo onmisbaar voor een blad) lieten niet op zich wachten. Nadat de uitgaaf circa 5 jaar had bestaan, kwam geheel onverwacht het bericht, dat de drukker plotseling was overleden en de rechtverkrij genden terstond het bedrijf hadden stop gezet. Leiden in last! Wat nu te doen? Direct werden de abonné's hiermede in kennis gesteld en geduld verzocht tot een nieuwe drukker zou zijn gevonden. En trots het onaangename van 26) »ln Dean Street vroeg Jell verschrikt. »Heb je hem dan in Dean Street gespro ken Charles staarde hem een oogenblik aan en begon toen te lachen. »Och, dat is waar ook! Ik heb je nooit verteld van dat bezoek en van mijn hon derd pond riep hij. >Ik luisterde met zooveel aandacht naar je verhaal van de schrijftafel dat ik vergat, je te vertellen, hoe ik den vijand geplukt heb.« Haastig deed hij nu Jell een verslag van zijn gesprek met Palzer en de finantieele gevolgen daarvan. Zoo'n schurk !c riep Jell, toen de jonge man had uitgesproken, »maar dat is net iets voor hem, zoo'n poging om jou om te koopen. Hij denkt, dat hij met zijn ver- enscht geld alles kan doen wat hij wil. aar zijn bedreigingen tegen jou heeft hij heel gauw vervuld, nietwaar »Ja,« zeide Charles mistroostig. »Maar dukkig is het niet afgeloopen, zooals hij loopt had. Ik ben nog niet dood, en, ns wat hem betreft, heel wat kwaad- er gestemd dan voor dien tijd. Maar jede komen wij er niet. Wij moeten Wat dunkt jou zoo'n gedwongen staking was het een verblijdend teeken, toen na enkele weken de courant weder verscheen, dat niet één abonné verloren was. De nieuwe drukker was de Heer Busé te Hardinxveld, die met lust en energie een boekdrukkerij en boek handel opende en zich met kracht op de uitgaat ging toeleggen. Toen echter enkele jaren daarna de uitgever zélf een boekdrukkerij ging oprichten en hij wel de gele genheid had zelf een courant te drukken, kon hij niet besluiten om daartoe over te gaan. De Heer Busé had hem destijds uit de moeielijkheid gered en het zou ondankbaar geweest zijn, om, nu de courant zich al meer en meer uitbreidde, hem in zijn werk kring te gaan storen. Of er niet een groote last aan ver bonden was, dat het blad aldus ge drukt werd, ja, dat zal zeker ieder toegeven. Ook groote moeielijkheden hebben zich een paar maal voorge daan, toen bijdragen rechtstreeks aan den drukker werden gezonden, buiten de Redactie om, waardoor mededee- lingen werden gedaan in flagran- ten strijd met de bedoeling van het blad. Ook de onaangenaamheden, die daaruit voor haar voortvloeiden, werden door den tijd overwonnen, al behoorden ze tot de keerzijde van de medalje. Thans heeft zich een nieuw inci dent voorgedaan. Op het meest on verwacht ontving de uitgever be richt, dat de drukker niet meer kon voortgaan, omdat hij, door het in militairen dienst treden van letter zetters en door vermeende grieven van andere ondergeschikten, te weinig personeel had overgehouden om te blijven voortgaan met drukken. Nu behoeft echter hierdoor de uit gaaf niet stop gezet te worden. Slechts één nummer is weggevallen en in enkele dagen is het drukken over gebracht op de eigen drukkerij in de plaats van uitgaaf. Ook thans wordt met vertrouwen verwacht, dat dit geen stoornis bij de abonné's zal ten gevolge hebben. De abonné's zullen er slechts voor deel van ondervinden. Nu de krant alhier gedrukt wordt, kan het laat ste en allerlaatste nieuws worden opgenomen en de redactie zal zich beijveren, dat de verandering zal blijken eene verbetering te zijn ge weest. Het formaat is echter iets kleiner genomen en heeft thans den vorm van het Nieuws van den Dag. Het laat ste blad bewijst dat het formaat de belangstelling bij de abonné's niet in den weg behoeft te staan. We blijven rekenen op de welwil lendheid van alle abonné'sdie ons in die reeks van jaren zoo kracht dadig hebben gesteund en zetten met nieuwen moed de zaak voort. We vragen voor de eerste nummers een welwillend oordeel. Alles komt terecht. Keulen en Aken zijn ook niet op één dag gebouwd Toch willen we niet eindigen, zonder een woord van welverdienden dank te hebben gebracht aan den Heer B. D. K. Busé te Hardinxveld, die gedurende een reeks van jaren ons zoo dapper heeft geholpen. Redactie en Uitgever. BUITENLANDSCH OVERZICHT Wie in deze dagen aan het Buitenland denkt, komt er onwillekeurig toe zich ie bepalen tot de oorlogvoerende landen, 't Schijnt wel of er geen andere volkeren meer zijn dan die, welke elkander ten doode toe bekampen. Wat Europa betreft is het dan ook wel het overgroote deel, dat door den geesel der natiën getuchtigd wordt. Nu ook Portugal zich bij de En tente mogendheden heeft aangesloten staan aan die zijde elf volkeren terwijl de Cen- tralen daar met vier tegenover staan. Wat $al het einde zijn van dezen ontzettenden strijd Tot nu toe is er geen einde aan te zien. Men heeft dezen oorlog genoemd den oorlog der mislukkingen. En er is reden voor dien naam. 't Was aan weerszijden een reeks van ontgoochelingen. Dat begon al direct. De Duitschers hadden het plan zich op Parijs te werpen. De aanval mis lukte, hij de Marne werden ze terugge- j slagen. De Franschen en Engelschen zouden hen terugdringen naar den Rijn. 't Mislukte. Ze kwamen niet verder dan tot de Aisne. De Russen drongen Oost-Pruisen binnen om Berlijn te nemen doch ze werden teraggeslagen. De Italianen zouden Triest vermeesteren, de Engelschen Con- stantinopel. Al weer mislukt De Duitschers hadden de bedoeling een groot deel van het Russische leger te omsingelen. Ook die toeleg mislukte. De Engelschen dron gen Mesopatanië binnen en wilden Bagdad nemen. Het mislukte. De Oostenrijkers en Duitschers met de Bulgaren veroverden Servië maar het Ser vische leger ontkwam voor een groot deel. Wat ook niet gelukte zijn de pogingen om elkaar den toevoer van levensmiddelen af te snijden. Wat Engeland o^k in het werk stelt; Duitschland van zijn zijde dacht door zijn duikbooten Engeland's handel te fnuiken. Maar het had slechts gedeeltelijk succes en wekte in Amerika verbittering. En zoo blijkt tot dusver de geheele oor log één mislukking. Honderdduizenden worden opgeofferd en een bepaald voordeel wordt nog door den een noch door den ander behaald. Dat geldt ook, tot nu toe, van den aanval der Duitschers op Verdun. Deze stad 25.000 inwoners tellende, is een vesting van den eersten rang, omge ven door een gordel van forten en verster kingen. Naar men zich herinnert hebben de Duitschers den 24sten Februari het fort Douaurnont genomen en schijnen aldaar door de liniën der tegenstanders te willen heenbreken. Wat in deze dagen rondom Verdun geschiedt kan van beslissenden in vloed worden op het verloop van den oorlog. Een telegram uit Parijs meldtDe Duitsche pers ontveinst zich niet dat de uitslag der operatie tegen Verdun voor Duitschland een levensbelang is. Terwijl de neutrale pers eenstemmig verklaart, dat Duitsch land hier bezig is zijn laatste troef uit te spelen. Nu zoo sterk is het nog niet. Maar dit staat wel vast dat Duitschland nooit zoo hardnekkig en krachtig zou op treden, als het hier niet een grootsch doel voor oogen had. Dat zien de geallieerden trouwens zelf wel in. Zoo melden Engel- sche en Fransche bladen, dat de groote aanvalsplannen der geallieerden aan het westerfront, dit voorjaar zouden worden uitgevoerd, gewijzigd zijn door de hevige aanvallende beweging der Duitschers bij Verdun. Duitschland is zijn vijanden weer eens voor geweest, het heeft weer de lei ding van den strijd op het Westerfront j genomen en heeft daardoor een voorsprong gekregen. Dit is een niet onbelangrijk gevolg van de aanvallen bij Verdun. De strijd wordt daar nog steeds met afwisselend gevolg gestreden. Hit alles blijkt wel dat de Duitschers op het oogenblik »Mij dunkt,zeide Jell, »dat wij mor gen naar Gloucestershire moeten gaan, op die schrijftafel af. Blijkbaar is Palzer erg ongerust erover, dat die schetsen zullen ge vonden worden, juist wanneer zijn maat schappij tot stand zal komen, en als wij ze kunnen vinden, hebben wij hem in handen, althans in wat hem het dierbaarste is geld. Als wij dat gedaan kunnen krijgen, en juffrouw Byron in het bezit stellen van haar eigendom, dan kunnen wij er daarna over gaan denken om verder met hem af te rekenen. Dan hebben we ook meer kans van slagen. Waarom zouden wij dan niet vandaag naar Gloucestershire gaan riep Charles. »Ik ben gereed. »Wij gaan morgen,antwoordde Jell. »Dan heb je meteen nog een dag om weer op krachten te komen. Die oude heer is zóó lastig, dat wij niet veel aan het toeval mogen overlaten, dat verzeker ik je. Ik weet het, want ik heb het geprobeerd. I »Nu goed, dan morgen,zeide Charles. Wij zullen hem wel krijgen. De schrijf tafel is bij hem in huis, en er zal toch wel een manier zijn, om erbij te komen. »Dat is waar,« zeide Jell. »Maar die moeten wij eerst zoeken. En ik waarschuw je, gemakkelijk zal het niet gaan. En nu maak ik, dat ik weg kom. Ik moet van avond den man nog spreken, van wien ik je vertelde, en alles voor morgen in orde brengen. Je zegt, dat je je taxi wilt mee nemen en dat komt ook mij het beste voor. Op die manier kunnen wij stiller reizen, want aan het station daar zouden zij mij herkennen, en dat mag niet.« »Ja, wij zullen het oude blauwe karretje meenemen als het weer in orde is,« zeide Charles, opvroolijkend bij de gedachte aan den tocht. »En anders kan ik een ander rijtuig krijgen. Ik zal wel gauw ontslagen worden, maar dat komt er niet op aan. Het is voor haar.« »Ja, het is voor haar,« zeide Jell be daard. »Wil je mij morgen tegen twaalf uur afhalen, of zal ik hier komen »Ik kom je halen,zeide Charles, en ieder ging zijns weegs. XXI. Als millionairszoon, met een toelage die hij altijd opmaakte grooter dan de bezitting van menig kapitalist, had Charles nooit in de noodzakelijkheid verkeerd, om een bezoek in een bank van leening af te leggen. Geldzorgen had hij nooit gekend. Een onderzoek van zijn oogenblikkelijken rijkdom in z'n portemonnaie op den morgen, bestemd voor den tocht naar Glou cestershire, deed hem inzien, dat hij met de inkomsten van een taxi-bestuurder niet heel ver zou komen op den voorgenomen, onvoordeeligen tocht. Hij maakte dus een haastig overzicht op van zijn draagbare eigendommen, en stapte met een paar manchetknoopen en een paar- len dasspeld naar de naastbijzynde hank van leening, om een beetje geld in zijn zak te krijgen. Hij was zoo voorzichtig geweest niet in zijn chauffeurspak te gaan, maar toch keek de jonge man aan het loket een beetje vreemd op bij het zien van de paarlen speld. Te laat had Charles zich herinnerd dat het een geschenk was van zijn overleden moeder, die nooit anders kocht dan bij de voornaamste juweliers. Charles kaartje overtuigde den beambte echter spoedig, dat hij de rechtmatige eige naar was, en weldra was Charles in het bezit van een kapitaaltje, dat hem een heel poosje in staat stelde, te leven zonder hard te werken. Hij moest een oogenblik op het geld wachten, en in dien tijd kwam er een man binnen, die een ring neerlegde, om daar een voorschot op te vragen. Charles nam den man, een gewoon persoon uit den minderen stand niet zoo nauwkeurig op, doch den ring meende hij vroeger wel eens gezien te hebben. »Nu kan ik het een poosje uithouden, dacht Charles, toen hij naar Dean Street terugkeerde. »Ik zou wel eens willen we ten, hoeveel hammen er verkocht zijn, om die speld te betalen i Weer geheel op zijn gemak nam hij plaats in zijn blauwe taxi, die intusschen hersteld en opgeknapt was, en reed den weg op naar Pentonville Road. Hij vond Jeil gekleed en gereed voor den tocht, en nadat hij Jel's moeder plechtig beloofd had haar zoon niet te verleiden het sterkst zijn, dat zij heel langzaam maar geleidelijk hun linies dichter bij Verdun brengen, doch dat de Franschen met groote kracht en onwankelbaren moed den vijand tegenhouden, kleine stellingen prijsgeven maar een doorbraak weten te verhinderen en zich in vele opzichten de gelijke toonen van het beste leger der wereld. Zoo duurt de slag rondom Verdun met onverminderde kracht voort en de uitslag is nog niet te voorzien. De strijd is moord dadig. Van Fransche zijde wordt zelfs ge meld dat de tegenpartij in de laatste drie weken alleen voor Verdun 150.000 man verloren heeft en rekent bovendien nog uit, dat op die wijze voortgaande, met 1 Mei een half millioen vijanden in de vlakte van Verdun zullen gesneuveld zijn. Men vergete niet dat dit een bericht is uit den koker der geallieerden Maar zooveel is wel zeker dat aan weerskanten wanhopige pogingen gedaan worden om hier de zege te be halen't Is nu maar de vraag wie van beide tegenstanders de meeste versterkingen weet te voeren naar het bedreigde punt, zonder de overige fronten al te zeer te verzwakken. Het verdere nieuws blijft schaarsch. Op het Aziatisch strijdtooneel gaat het den geallieerden niet slechtde Turken krijgen er nog al slaag in de laatste weken. In den Kaukasus en Klein Azië hebben ze op verschillende punten moeten wijken voor de Russen. Van een zeeslag op de Noordzee waar men groote Duitsche eskaders gezien heeft, hooren wij nog niets, 't Is mogelijk, dat het hier een oefening betrof. Aan het Oosterfront, in Rusland, wordt gevochten maar op de gewone manier in den winterveldtocht. Slechts kleine aan vallen, geen veldslagen. Als men daar den winterslaap uit heeft tegen Mei zal het een schrikkelijk ontwaken worden. Wij willen besluiten met iets mee te deelen omtrent de vogels en den oorlog. Aan het Handelsblad ontleenen wij In de dagbladen kon men indertijd lezen, dat in Juli van het vorig jaar een bijen zwerm zich had gevestigd in een der loop graven in Noord-Frankrijk, in weerwil van het krachtige, bijna onafgebroken granaat- vuur. Dat ook hoogere dieren zich in of nabij de gevechtszone wagen, ontleent prof. L. Kathariner aan de »Schweizer Jagdzei- tung.« Jaagbare dieren als ree en haas wagen zich niet in de nabijheid van het tot een daad van roekeloosheid, reden zij samen weg. Het was een mooie najaarsmorgen, de beide mannen waren in zeer goede stem ming, en de tocht begon dus onder gun stige omstandigheden. Jell, die zich voortdurend in de handen wreef van genoegen over de snelheid van de blauwe taxi, en wiens zwarte oogen schitterden van vastberadenheid, scheen a1 zijn twijfel van den vorigen avond verge ten te hebben, en overtuigd te zijn dat Palzer heden ten val zou komen en hun ouder neming zou gelukken. »Ik ben niet half zoo bang voor dien ouden wezel als gisteren,merkte hij op, toen zij eindelijk het #open veld naderden. Vandaag zullen wij dien ouden vrek een lesje geven. sWel je waart gisteren evenmin bang voor hem,« riep Charles lachend. »Ja, dat was ik wel. En jij zoudt het ook geweest «ijn, als hij op jou geschoten had, zooals op mij. Ik zal nooit vergeten, hoe ik hem daar zag staan voor het open raam, met een oude flanellen slaaprok aan en een das om zijn hals, en hóe ik weg liep, toen hij op mij schoot »Nu ik vermoed, dat je ook geprobeerd hadt, bij hem in te breken,zeide Charles lachend. «Maar waarom wilde hij ook die oude schrijftafel verkoopen, of tenminste je ereens in laten kijken. Dat zal hij bij slot van rekening toch moeten doen.« NIEUWSBLAD Het Land van Heusden en Jtltena, de Langstraat en de Bommelerwaard. Wordt vervolgd

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1916 | | pagina 1