Bij flit or. behoort een bijvoegsel.
Tijd isjeld!
De verdwenen Schetsen.
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
No. 3553. Zaterdag 25 Maart 1916.
FEUILLETON
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden 0.75,
franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel
meer 7Va cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag
4 uur ingewacht.
Men vroeg eens aan een Franschen
minister, hoe hij toch altijd met zijne
bezigheden klaar kwam om dan nog
deel te nemen aan uitspanningen.
Hij antwoordde„Niets is eenvoudi
ger dan datwanneer ge het werk,
't welk heden gedaan moet worden,
slechts niet tot morgen uitstelt
Vele menschen doen juist het om
gekeerde en schuiven gaarne alles
op de lange baan, totdat hun alle
lust en moed vergaat, om het ver
zuimde weer injte halen, Het spreekt
van zelf dat dit op den duur niet goed
kan gaan. De bezigheden stapelen
zich tot bergen op en omdat men
geen kans meer ziet, alles op een
gegeven oogenblik af te werken,
maakt zich eene zekere onverschil
ligheid van ons meester, en 't plicht
verzuim, waaraan we ons schuldig
gemaakt hebben, brengt ons vroeg
of laat tot ondergang en dit te zeker
der, wanneer wij de regeling onzer
zaken of bezigheden aan anderen
overlaten.
Men meene evenwel niet dat wij
vermaak en uitspanning af
keuren dat zij verre maar al
tijd na verrichten arbeid, De mensch
is niet enkel op de wereld geplaatst
óm te genieten en zijne levensdagen
in luiheid en nietsdoen door te bren
gen, maar in de eerste plaats om te
werken zoolang het dag is, eer
dejjnacht komt, waarin nie
mand werken kan. Hoevelemen
schen verbeuzelen hun tijd met nie
tigheden en omdat zij zich vervelen,
zoeken zij zich bezig te houden met
dingen, die schadelijk zijn voor li
chaam en ziel. 't Is inderdaad be
treurenswaardig, zooveel kostbare tijd
als er vermorst wordtHoe is 't mo
gelijk, dat men nog over de kortheid
des levens spreken durft, als men
niet weet op welk eene wijze men
den tijd zal zoek brengen en dooden.
Voor dezulken is het leven eigenlijk
veel te lang, Met blijdschap begroe-
29)
Om zijn zenuwachtigheid lachend, stapte
hij de gang in en struikelde eu viel, ter
wijl een luid gebel weerklonk,
«Electrische draden«, dacht hij.
En toen scheen hem opeens een licht,
veel sterker dan dat van zijn lantaarn, in
de oogen, en hij keek op en zag het ge-
noelijke gezicht van een ouden man met
een grijzen baard, die_ met een revolver in
de hand daar stond, blijkbaar op alles voor
bereid.
«Kip, ik heb je«, zeide hij met een op
gewekte glimlach.
Charles ging overeind zitten.
«Waar is mijn vriend?® vroeg hij.
De oude man grijnsde.
«Die is goed bezorgd«, zeide hij. «Dien
ebben we ook. Waarom kwam jij ook
niet langs dien weg naar boven? Je hebt
eker meer vernield, om hier binnen te
;omen. Dit is goed draad, niet waar
Charles keek hem eens aan. Hij was
,eker een heel zonderlinge oude man, met
ijn morsige oude, versleten kamerjapon,
et zijn gezicht, met grijs haar bedekt,
n zijn ruige wenkbrauwen met de door-
ringende helderblauwe oogen er onder,
"poch in die oogen meende Charles een
ten zij den avond, die gelukkig weer
een einde aan den langen dag ge
maakt beeft, en met weerzin ver
laten zij hunne legerstede, omdat er
voor hen aan de traag voortkruipende
uren bijna geen eind komt. 'tls een
doelloos leven, 'twelk zij eigenlijk
gezegd slechts voortslepen, zonder
nut voor zich zeiven en dikwijls zelfs
tot nadeel voor de maatschappij.
Indien men verplicht ware, een lijk
rede bij hun graf te houden, zou men
kunnen volstaan met te zeggen„Zij
hebben geleetd en zijn gestorven!"
Al ware 't stipt, degelijk vervullen
der beroepsbezigheden, slechts daar
om aanbevelenswaardig, dat 't de ziel
vatbaar maakt voor zuivere, zede
lijke aandoeningen en onwaardige,
slechte gedachten verdrijft, die den
mensch verontreinigen, dan reeds zou
eene nuttige bezigheid genoegzame
aantrekkelijkheid bezitten.
Wanneer de tijd het kostbaarste
van alle dingen genoemd wordt, dan
is verzuimde tijd de grootste verkwis
ting die ooit denkbaar is, Verloren
tijd komt nooit terug, en wanneer wij
meenen dat wij den tijd wèl zullen
hebben, komen wij meest altijd tijd
te kort. Wat men in zijne jeugd
verzuimd heeft, kan men op lateren
leeftijd nooit weer inhalen. Maak
daarom een juist gebruik van den
tijd en besteedt hem zóó, dat ge uwe
plichten stipt en met de meeste nauw
gezetheid kunt vervullen. Stiptheid
in zaken wekt vertrouwen en achting
op 't is het beste middel om zijne
eigene waarde, zoowel als die van
anderen, te doen eerbiedigen. Zij die
hunne verbindtenissen en verplich
tingen op den bepaalden tijd nako
men, bewijzen daardoor, dat zij een
eerlijk karakter en dat zij van woord
breuk en bedrog een afkeer hebben.
Hij die niet stipt is in zijne eigene
zaken, hoe zal die de belangen van
anderen waarnemen Hoe zal men
aan hem, die zijne eigene goederen
verwaarloost, het bestuur over ge
wichtige aangelegenheden kunnen
toevertrouwden Er zijn menschen die
altijd den tijd hebben, doch die dan
ook natuurlijk meest altijd te laat
komen.
Hij die in alle opzichten stipt op
zijn tijd is, toont daardoor een vriend
sprankje van humor en spot te zien, en
hij richtte zich nog meer op.
«Veel beschadigd heb ik niet«, zeide hij,
«en dat zal ik betalen. Door het raam kon
ik niet komen, daar was ik niet lang ge
noeg voor«.
«Wel, wel!« zeide de oude heer. «Wat
beteekent dit allemaal Wat ben je eigen
lijk
Charles aarzelde.
«Ja, op het oogenblik ben ik een in
breker®, zeide hij. «Vanmorgen was ik
taxtibestuurder«.
«Hoe ben je daartoe gekomen vroeg
de oude heer, terwijl hij trachtte Charles
beter in de oogen te krijgen.
«Een plotselinge verandering in mijn
omstandigheden®, antwoordde Charles on
verschillig.
De oude heer bleef hem aanstaren. Blijk
baar wist hij niet, wat hij denken moest
van den jongen man, die zich in het ge
heel niet gedroeg als een op heeterdaad
betrapte inbreker, en Charles merkte zijn
aarzeling op.
«Waar is die schrijftafel?® vroeg hij
opeens.
Het gelaat van den ouden heer veran
derde geheel. Zijn grijze knevel scheen
overeind te staan, en zijn oogen vlamden
van woede.
«De schrijftafelschreeuwde hij. «Wat
jij ook alHeeft die ellendige effecten
makelaar de helsche brutaliteit gehad om
je hierheen te sturen om mijn eigendom
van orde te zijn. Even als wTe in de
geheele natuur eene voorbeeldige orde
waarnemen en bewonderen, zoo ook
moeten orde en regel onze handelingen
en verrichtingen besturen, want orde
is de draad die elkander opvolgende
verschijnselen in de bedrijvigheid
verbindt. Geen bedrijf, hoe groot
of klein, kan zonder ordelijke boek
houding blijven bestaan. Velen heb
ben zich daardoor te gronde gericht,
dat zij niet geregeld boekhielden en
zich geene rekenschap gaven van
hunne ontvangsten en uitgaven. Met
één oogopslag moeten wij kunnen
zien of wij vóór- of achteruit gaan.
Wie op zijn geheugen vertrouwt, ver
gist zich altijd. Men behoeft zoo wei
nig tijd om zijne ontvangsten en uit
gaven behoorlijk op te schrijven, als
men maar wil, doch men heeft daartoe
niet altijd den lust of men zoekt al
lerlei uitvluchten om er zich aan te
onttrekkenen toch, waar men dit
ralaat, berokkent men zich en ande
nen, die bij de zaken betrokken |zijn,
een onberekenbaar nadeel Daarom
moet ieder, die vooruit wil komen
in de wereld en eerlijk wil blijven,
orde op zijne zaken stellen en zorgen,
dat er aan zijne administratie niets
ontbreekt, want
TIJD IS GELD."
BUITENLANDSCH OVERZICHT
Met vredesgeruchten moet het beginnen
ook al worden zij telkens tegengesproken
De vorige maal wezen wij er reeds op dat,
naar uit Amerika verluidde, Duitschland
zijn voorwaarde had kenbaar gemaakt. Nu
wordt weer uit Washington gemeld, dat
Bethman Hollweg aan de Amerikaansche
gezant verzocht had Berlijn niet met vacan-
tie te verlaten. De Duitsche rijkskanselier
zou aan genoemden gezant hebben mee
gedeeld, dat de Duitschers van hun zijde
zich zouden terugtrekken uit België, als
de Franschen een schadeloosstelling wilden
betalen Hoe hoog de door Frankrijk te
betalen som moet wezen wordt niet gezegd,
maar die zal zeker niet zoo groot zijn als
sommige Engelschen van Duitschland willen
eischen, als het tot den vrede gedwongen
mocht worden. Zoo werd in de vergade
ring van de Londensche kamer van koop
handel beweerd Dat het een groote fout
zou zijn Duitschland en Oostenrijk slechts
te stelen, nadat hij zelf in mijn huis heeft
durven komen en mij zijn misselijk geld
heeft durven aanbieden, en mij erbij ver
telde, dat hij vee! rijker was dan ik Waar
achtig. Ik weet niet, waarom ik je niet
als een hond doodschiet
Het pistool werd op Charles' hoofd ge
richt, en de vlammende oogen keken hem
zoo kwaadaardig aan, dat de jonge man
zijn laatste uur gekomen achtte, en opeens
besloot, als hij dan toch sterven moesj,
dit al vechtenp te doen
Hij sprong op en wierp zich op den
ouden heer. Het pistool ging af, doch
Charles voelde geen schok. Hij was zwaar
der en sterker dan zijn tegenpartij, die in
een oogenkhk onder hem op den grond
lag, in machtelooze woede.
«Waar is die schrijftafel?® herhaalde
Charles. «Ik zal je geen kwaad doen, ik
wil zelfs die schrijftafel niet hebben. Maar
er zitten papieren in, en die moet ik
hebben®.
De oude heer schudde het hoofd. Mis
schien kon hij niet spreken, omdat Charles
hem zoo stevig de knie op de borst drukte.
De jonge man vatte dit echter op als een
weigering, en drukte nog harder, en met
een krachtige poging gelukte het hem ein
delijk uit te brengen
«Die is niet hier. Ik zweer, dat zij niet
hier in huis is®.
Er klonk zooveel waarheid in die ang
stige woorden, dat Charles hem een beetje
losliet.
een geringe oorlogschatting op te leggen,
die zij in den loop van een paar jaar
konden afdoen. Neen die volken zouden
er voor moeten bloeden tot ze er zoo wat
aan doodgebloed waren. Luister maar
Als de oorlog tot 31 Maart 1917 duurt
zullen de oorlogsuitgaven voor de Entente
mogendheden te zamen zijn: 103.200.000.000
d. i. 103 milliard 200 millioen gulden.
Dat moesten Duitschland en Oostenrijk al-
lei eerst betalen. Dan nog wat de oorlog
voerende en neutrale landen verloren heb
ben. Dan nog «wat zij gestolen hebben«
van België, Noord-Frankrijk Polen en Servië
Vervolgens zou men de Duitsche en Oosten-
rijksche handel en scheepvaart hierdoor
zoeken te fnuiken, door extra invoerrechten,
havengelden enz. te eischen, en om de
maat nu maar goed vol te meten, ook op
den uitvoer van grondstoffen naar Duitsch
land zouden uitvoerrechten geheven worden.
B^n als dan na verloop van jaren het
Duitsche volk vreedzaam is geworden (zeg
liever doodgedrukt is) dan kunnen die rech
ten opgeheven worden De lezer begrijpt,
als zoo de stemming der gansche tegenpartij
is, dan zal Duitschland zich liever verde
digen tot het geen man en geen geweer
meer heeft, dan op zulke voorwaarden te
willen of te kunnen ingaan. Maar het is
een dwaas werk de huid te gaan verkpo-
pen, als de beer nog geschoten moet worden.
Vooreerst laat het zich nog niet aanzien
dat de Duitschers zich de voorwaarde zullen
moeten laten voorschrijven. Zoo zijn ze
nog rondom Verdun aan het winnen al is
het succes niet groot. Nog immer zijn ze
daar de aanvallende partij en hebben een
voortgang gemaakt van 800 M waarbij
450 gevangenen zijn gemaakt. Hun doel
schijnt te zijn in het Westen op te drin^
gen en de Franschen in den rug aan te
vallen. Of het hun gelukken zal De
«Boedapester Hir)op«, het voor naamste Hon-
gaarsche blad, meent blijkbaar van wel.
«Verdun staat op het punt zich over te
geven, lezen wij daarin de Fransche ge
nerale staf tracht zich terug te trekken
op de linie BelfortEpinal ToulBar-le
Due. (Wie heeft ooit van al die riamen
gehoord We ieeren opnieuw aardrijks
kunde en topografie in deze dagen). Als
Verdun eenmaal omsingeld is zal de op-
marsch der centrale in Frankrijk niet meer
kunnen worden tegengehouden.® Deze
uitlatingen blijven natuurlijk geheel voor
rekening van het blad dat ze schrijft en
dat natuurlijk hoopt, wat het schrijft.
«Niet hier? Wat heb je er dan mee uit
gevoerd
De oude man maakte gebruik van zijn
verbazing, om hem een eindje van zijn
borst te duwen.
«Ik heb haar gisteren weggestuurd
zeide hij. «Ik weet niet, waarom iedereen
in Engeland schijnt samen te spannen, om
mij die schrijftafel te ontstelen. Het is een
aardig meubel en ik heb het goedkoop
gekocht, maar ik zie niet in, waarom al
de anderen er zoo dol op moeten wezen.
Waar blijven mijn bedienden toch Zij
kunnen je toch den geheelen nacht niet
op mijn borst laten zitten
Terwijl hij sprak, hoorde George in een
ander gedeelte van het huis schreeuwen,
en daarop haastig loopen.
De scherpe oogen van den ouden man
helderden op.
«Nu krijg je je portie, vriend®, zeide hij.
En daar kwam Jell de trap afstormen
»Gauw!« riep hij tegen Charles, «wij
hebben geen oogenblik te verliezen. Ik heb
hen in de kamer opgesloten, maar in een
minuut zijn zij eruit. Waar is de schrijf
tafel? Ik zie haar nergens®.
Charles keek den ouden heer aan.
«Hij zegt dat zij niet meer in huis is®,
zeide hij.
Jell fronste het voorhoofd. Snel rukte
hij den onden man de revolver uit de hand.
«Komaan®, zeide hij met harde stem.
«Waar is die schrijftafel? Je keut mij,
want eergisteren heb je op mij geschoten.
Aan het Oosterfront toonen de Russen
in den laatsten tijd groote activiteit. Zoo
wel in Galicië als in 't Noorden bij Duna-
burg hebben zij kleine voordeelen behaald.
Met groote kracht begint zich hun offen
sief te ontwikkelen. De Russen bedreigen
natuurlijk nog niet rechtstreeks het Duitsche
grondgebied, gelijk in 4914, maar hun
streven kan natuurlijk niet anders zijn dan
eigen lar.d van de vijandelijke troepen te
bevrijden. Hun aangevangen krijgsbedrijf
is nog maar in het begin. Het kan aan
het Oostelijk front gaan spannen in de ko
mende maand.
Op het Italiaansch-Oostenrijksche ge
vechtsterrein worden de Italianen door de
aanvallen hunner tegenpartij krachtig be
sprongen, maar ook hier geen beslissing.
In Perzië dringen de Russen door. Zij
hebben er de stad Ispehon bezet. Zoo is
er aan alle kanten de vreeselijke bedrijvig
heid van den oorlog, zonder dat wij zien
dat het einde van den reuzenstrijd in de
naaste tijd verwacht kan worden. En on-
dertusschen nijpt overal den nood. Ook
in de neutrale landen. Voor ons land is
het een week van spanning geweest. De
vernietiging van de stoomschepen Tubantia
en Palembang deden het ergste vreezen.
Zelfs ging het gerucht dat nog een derde
Nederlandsch schip getorpeteerd zou zijn,
wat gelukkig niet bevestigd is. Tot nu
toe bewaart den bodem der zee het ge
heim, wie hier de schuldige is. Wel heeft
men getracht door middel van duikers te
doen onderzoeken van welken oorsprong de
torpedo was die de Tubantia deed zinken,
maar het schip ligt zoo diep, ongeveer
35 M., dat de pogingen schier niet slagen
kunnen. Er ligt iets geruststellend in, dat
de Duitsche regeering zoo ijverig bemoeid
is om haar onderzeeërs van schuld vrij te
pleiten. Er blijkt uit, dat zij op onze
vriendschappelijke gezindheid gesteld is en
dit kan niet anders dan aangenaam voor
ons zijn in dezen ernstigen tijd. Hierop
lettende, kunnen wij begrijpen, dat het ge
rucht als zou de Duitsche regeering van
plan zijn met alle haar ten dienste staande
middelen den handel met stoomschepen
tusschen Engeland en de andere Europee-
sche landen onzijdig of niet te ver
hinderen, als uit de lucht gegrepen, be
schouwd moet worden. Wel is door een
vergadering van gezagvoerders, stuurlieden
en machinisten te Rotterdam besloten, niet
uit te varen alvorens gebleken is dat de
vaart weer voldoende veilig is. Andere
Ik heb je een mooie som voor de schrijf
tafel geboden, en ik heb je verteld, dat er
papieren in zittten, die noch jou, noch mij
toebehoorden. Vandaag heb ik de revolver
in de hand. Waar is die schrijftafel
De oude heer scheen niet bang te zijn.
Met een tinteling in zijn oogen keek hij
hem aan.
«Ik had je bijna geraakt®, zeide hij.
«Maar na dat bezoek van dien Joden-ma
kelaar besloot ik, ze te verkoopen. En
gisteren heh ik ze naar Potton en Samp
son gestuurd op de verkooping®.
«Goede hemelen de papieren, de pa
pieren? In een geheim laadje zaten papie
ren®, riep Jell.
«Die behooren bij de schrijftafei®, zeide
de oude heer met een grijns.
«Er lag een pak papieren in. Scchetsen.
nietwaar? Welnu, koop ze. Zij behooren
bij de schrijftafel®.
Jell hield de revolver een paar duim
van het hoofd van den heer Nobbs.
«Spreek je de waarheid?® vroeg hij op
strengen toon. v
«Op mijn woord van eer®, antwoordde
Nobbs bedaard. «Ik heb die schrijftafel
gisteren met papieren en al naar Potton
en Sampson gestuurd, om bij de volgende
auctie verkocht te worden®.
«Ga mee®, zeide Jell tegen Charles. «Hij
spreekt de waarheid. Wij gaan heen®.
Charles nam zijn knie van de borst van
Nobbs, die nu opstond.
Wordt vervolgd-
voor Het Laad van Hoosden en Altena, de Langstraat en de Booimelerwaard