Bij flit or. behoort een bijvoegsel. Tijd isjeld! De verdwenen Schetsen. Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No. 3553. Zaterdag 25 Maart 1916. FEUILLETON Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden 0.75, franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel meer 7Va cent. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag 4 uur ingewacht. Men vroeg eens aan een Franschen minister, hoe hij toch altijd met zijne bezigheden klaar kwam om dan nog deel te nemen aan uitspanningen. Hij antwoordde„Niets is eenvoudi ger dan datwanneer ge het werk, 't welk heden gedaan moet worden, slechts niet tot morgen uitstelt Vele menschen doen juist het om gekeerde en schuiven gaarne alles op de lange baan, totdat hun alle lust en moed vergaat, om het ver zuimde weer injte halen, Het spreekt van zelf dat dit op den duur niet goed kan gaan. De bezigheden stapelen zich tot bergen op en omdat men geen kans meer ziet, alles op een gegeven oogenblik af te werken, maakt zich eene zekere onverschil ligheid van ons meester, en 't plicht verzuim, waaraan we ons schuldig gemaakt hebben, brengt ons vroeg of laat tot ondergang en dit te zeker der, wanneer wij de regeling onzer zaken of bezigheden aan anderen overlaten. Men meene evenwel niet dat wij vermaak en uitspanning af keuren dat zij verre maar al tijd na verrichten arbeid, De mensch is niet enkel op de wereld geplaatst óm te genieten en zijne levensdagen in luiheid en nietsdoen door te bren gen, maar in de eerste plaats om te werken zoolang het dag is, eer dejjnacht komt, waarin nie mand werken kan. Hoevelemen schen verbeuzelen hun tijd met nie tigheden en omdat zij zich vervelen, zoeken zij zich bezig te houden met dingen, die schadelijk zijn voor li chaam en ziel. 't Is inderdaad be treurenswaardig, zooveel kostbare tijd als er vermorst wordtHoe is 't mo gelijk, dat men nog over de kortheid des levens spreken durft, als men niet weet op welk eene wijze men den tijd zal zoek brengen en dooden. Voor dezulken is het leven eigenlijk veel te lang, Met blijdschap begroe- 29) Om zijn zenuwachtigheid lachend, stapte hij de gang in en struikelde eu viel, ter wijl een luid gebel weerklonk, «Electrische draden«, dacht hij. En toen scheen hem opeens een licht, veel sterker dan dat van zijn lantaarn, in de oogen, en hij keek op en zag het ge- noelijke gezicht van een ouden man met een grijzen baard, die_ met een revolver in de hand daar stond, blijkbaar op alles voor bereid. «Kip, ik heb je«, zeide hij met een op gewekte glimlach. Charles ging overeind zitten. «Waar is mijn vriend?® vroeg hij. De oude man grijnsde. «Die is goed bezorgd«, zeide hij. «Dien ebben we ook. Waarom kwam jij ook niet langs dien weg naar boven? Je hebt eker meer vernield, om hier binnen te ;omen. Dit is goed draad, niet waar Charles keek hem eens aan. Hij was ,eker een heel zonderlinge oude man, met ijn morsige oude, versleten kamerjapon, et zijn gezicht, met grijs haar bedekt, n zijn ruige wenkbrauwen met de door- ringende helderblauwe oogen er onder, "poch in die oogen meende Charles een ten zij den avond, die gelukkig weer een einde aan den langen dag ge maakt beeft, en met weerzin ver laten zij hunne legerstede, omdat er voor hen aan de traag voortkruipende uren bijna geen eind komt. 'tls een doelloos leven, 'twelk zij eigenlijk gezegd slechts voortslepen, zonder nut voor zich zeiven en dikwijls zelfs tot nadeel voor de maatschappij. Indien men verplicht ware, een lijk rede bij hun graf te houden, zou men kunnen volstaan met te zeggen„Zij hebben geleetd en zijn gestorven!" Al ware 't stipt, degelijk vervullen der beroepsbezigheden, slechts daar om aanbevelenswaardig, dat 't de ziel vatbaar maakt voor zuivere, zede lijke aandoeningen en onwaardige, slechte gedachten verdrijft, die den mensch verontreinigen, dan reeds zou eene nuttige bezigheid genoegzame aantrekkelijkheid bezitten. Wanneer de tijd het kostbaarste van alle dingen genoemd wordt, dan is verzuimde tijd de grootste verkwis ting die ooit denkbaar is, Verloren tijd komt nooit terug, en wanneer wij meenen dat wij den tijd wèl zullen hebben, komen wij meest altijd tijd te kort. Wat men in zijne jeugd verzuimd heeft, kan men op lateren leeftijd nooit weer inhalen. Maak daarom een juist gebruik van den tijd en besteedt hem zóó, dat ge uwe plichten stipt en met de meeste nauw gezetheid kunt vervullen. Stiptheid in zaken wekt vertrouwen en achting op 't is het beste middel om zijne eigene waarde, zoowel als die van anderen, te doen eerbiedigen. Zij die hunne verbindtenissen en verplich tingen op den bepaalden tijd nako men, bewijzen daardoor, dat zij een eerlijk karakter en dat zij van woord breuk en bedrog een afkeer hebben. Hij die niet stipt is in zijne eigene zaken, hoe zal die de belangen van anderen waarnemen Hoe zal men aan hem, die zijne eigene goederen verwaarloost, het bestuur over ge wichtige aangelegenheden kunnen toevertrouwden Er zijn menschen die altijd den tijd hebben, doch die dan ook natuurlijk meest altijd te laat komen. Hij die in alle opzichten stipt op zijn tijd is, toont daardoor een vriend sprankje van humor en spot te zien, en hij richtte zich nog meer op. «Veel beschadigd heb ik niet«, zeide hij, «en dat zal ik betalen. Door het raam kon ik niet komen, daar was ik niet lang ge noeg voor«. «Wel, wel!« zeide de oude heer. «Wat beteekent dit allemaal Wat ben je eigen lijk Charles aarzelde. «Ja, op het oogenblik ben ik een in breker®, zeide hij. «Vanmorgen was ik taxtibestuurder«. «Hoe ben je daartoe gekomen vroeg de oude heer, terwijl hij trachtte Charles beter in de oogen te krijgen. «Een plotselinge verandering in mijn omstandigheden®, antwoordde Charles on verschillig. De oude heer bleef hem aanstaren. Blijk baar wist hij niet, wat hij denken moest van den jongen man, die zich in het ge heel niet gedroeg als een op heeterdaad betrapte inbreker, en Charles merkte zijn aarzeling op. «Waar is die schrijftafel?® vroeg hij opeens. Het gelaat van den ouden heer veran derde geheel. Zijn grijze knevel scheen overeind te staan, en zijn oogen vlamden van woede. «De schrijftafelschreeuwde hij. «Wat jij ook alHeeft die ellendige effecten makelaar de helsche brutaliteit gehad om je hierheen te sturen om mijn eigendom van orde te zijn. Even als wTe in de geheele natuur eene voorbeeldige orde waarnemen en bewonderen, zoo ook moeten orde en regel onze handelingen en verrichtingen besturen, want orde is de draad die elkander opvolgende verschijnselen in de bedrijvigheid verbindt. Geen bedrijf, hoe groot of klein, kan zonder ordelijke boek houding blijven bestaan. Velen heb ben zich daardoor te gronde gericht, dat zij niet geregeld boekhielden en zich geene rekenschap gaven van hunne ontvangsten en uitgaven. Met één oogopslag moeten wij kunnen zien of wij vóór- of achteruit gaan. Wie op zijn geheugen vertrouwt, ver gist zich altijd. Men behoeft zoo wei nig tijd om zijne ontvangsten en uit gaven behoorlijk op te schrijven, als men maar wil, doch men heeft daartoe niet altijd den lust of men zoekt al lerlei uitvluchten om er zich aan te onttrekkenen toch, waar men dit ralaat, berokkent men zich en ande nen, die bij de zaken betrokken |zijn, een onberekenbaar nadeel Daarom moet ieder, die vooruit wil komen in de wereld en eerlijk wil blijven, orde op zijne zaken stellen en zorgen, dat er aan zijne administratie niets ontbreekt, want TIJD IS GELD." BUITENLANDSCH OVERZICHT Met vredesgeruchten moet het beginnen ook al worden zij telkens tegengesproken De vorige maal wezen wij er reeds op dat, naar uit Amerika verluidde, Duitschland zijn voorwaarde had kenbaar gemaakt. Nu wordt weer uit Washington gemeld, dat Bethman Hollweg aan de Amerikaansche gezant verzocht had Berlijn niet met vacan- tie te verlaten. De Duitsche rijkskanselier zou aan genoemden gezant hebben mee gedeeld, dat de Duitschers van hun zijde zich zouden terugtrekken uit België, als de Franschen een schadeloosstelling wilden betalen Hoe hoog de door Frankrijk te betalen som moet wezen wordt niet gezegd, maar die zal zeker niet zoo groot zijn als sommige Engelschen van Duitschland willen eischen, als het tot den vrede gedwongen mocht worden. Zoo werd in de vergade ring van de Londensche kamer van koop handel beweerd Dat het een groote fout zou zijn Duitschland en Oostenrijk slechts te stelen, nadat hij zelf in mijn huis heeft durven komen en mij zijn misselijk geld heeft durven aanbieden, en mij erbij ver telde, dat hij vee! rijker was dan ik Waar achtig. Ik weet niet, waarom ik je niet als een hond doodschiet Het pistool werd op Charles' hoofd ge richt, en de vlammende oogen keken hem zoo kwaadaardig aan, dat de jonge man zijn laatste uur gekomen achtte, en opeens besloot, als hij dan toch sterven moesj, dit al vechtenp te doen Hij sprong op en wierp zich op den ouden heer. Het pistool ging af, doch Charles voelde geen schok. Hij was zwaar der en sterker dan zijn tegenpartij, die in een oogenkhk onder hem op den grond lag, in machtelooze woede. «Waar is die schrijftafel?® herhaalde Charles. «Ik zal je geen kwaad doen, ik wil zelfs die schrijftafel niet hebben. Maar er zitten papieren in, en die moet ik hebben®. De oude heer schudde het hoofd. Mis schien kon hij niet spreken, omdat Charles hem zoo stevig de knie op de borst drukte. De jonge man vatte dit echter op als een weigering, en drukte nog harder, en met een krachtige poging gelukte het hem ein delijk uit te brengen «Die is niet hier. Ik zweer, dat zij niet hier in huis is®. Er klonk zooveel waarheid in die ang stige woorden, dat Charles hem een beetje losliet. een geringe oorlogschatting op te leggen, die zij in den loop van een paar jaar konden afdoen. Neen die volken zouden er voor moeten bloeden tot ze er zoo wat aan doodgebloed waren. Luister maar Als de oorlog tot 31 Maart 1917 duurt zullen de oorlogsuitgaven voor de Entente mogendheden te zamen zijn: 103.200.000.000 d. i. 103 milliard 200 millioen gulden. Dat moesten Duitschland en Oostenrijk al- lei eerst betalen. Dan nog wat de oorlog voerende en neutrale landen verloren heb ben. Dan nog «wat zij gestolen hebben« van België, Noord-Frankrijk Polen en Servië Vervolgens zou men de Duitsche en Oosten- rijksche handel en scheepvaart hierdoor zoeken te fnuiken, door extra invoerrechten, havengelden enz. te eischen, en om de maat nu maar goed vol te meten, ook op den uitvoer van grondstoffen naar Duitsch land zouden uitvoerrechten geheven worden. B^n als dan na verloop van jaren het Duitsche volk vreedzaam is geworden (zeg liever doodgedrukt is) dan kunnen die rech ten opgeheven worden De lezer begrijpt, als zoo de stemming der gansche tegenpartij is, dan zal Duitschland zich liever verde digen tot het geen man en geen geweer meer heeft, dan op zulke voorwaarden te willen of te kunnen ingaan. Maar het is een dwaas werk de huid te gaan verkpo- pen, als de beer nog geschoten moet worden. Vooreerst laat het zich nog niet aanzien dat de Duitschers zich de voorwaarde zullen moeten laten voorschrijven. Zoo zijn ze nog rondom Verdun aan het winnen al is het succes niet groot. Nog immer zijn ze daar de aanvallende partij en hebben een voortgang gemaakt van 800 M waarbij 450 gevangenen zijn gemaakt. Hun doel schijnt te zijn in het Westen op te drin^ gen en de Franschen in den rug aan te vallen. Of het hun gelukken zal De «Boedapester Hir)op«, het voor naamste Hon- gaarsche blad, meent blijkbaar van wel. «Verdun staat op het punt zich over te geven, lezen wij daarin de Fransche ge nerale staf tracht zich terug te trekken op de linie BelfortEpinal ToulBar-le Due. (Wie heeft ooit van al die riamen gehoord We ieeren opnieuw aardrijks kunde en topografie in deze dagen). Als Verdun eenmaal omsingeld is zal de op- marsch der centrale in Frankrijk niet meer kunnen worden tegengehouden.® Deze uitlatingen blijven natuurlijk geheel voor rekening van het blad dat ze schrijft en dat natuurlijk hoopt, wat het schrijft. «Niet hier? Wat heb je er dan mee uit gevoerd De oude man maakte gebruik van zijn verbazing, om hem een eindje van zijn borst te duwen. «Ik heb haar gisteren weggestuurd zeide hij. «Ik weet niet, waarom iedereen in Engeland schijnt samen te spannen, om mij die schrijftafel te ontstelen. Het is een aardig meubel en ik heb het goedkoop gekocht, maar ik zie niet in, waarom al de anderen er zoo dol op moeten wezen. Waar blijven mijn bedienden toch Zij kunnen je toch den geheelen nacht niet op mijn borst laten zitten Terwijl hij sprak, hoorde George in een ander gedeelte van het huis schreeuwen, en daarop haastig loopen. De scherpe oogen van den ouden man helderden op. «Nu krijg je je portie, vriend®, zeide hij. En daar kwam Jell de trap afstormen »Gauw!« riep hij tegen Charles, «wij hebben geen oogenblik te verliezen. Ik heb hen in de kamer opgesloten, maar in een minuut zijn zij eruit. Waar is de schrijf tafel? Ik zie haar nergens®. Charles keek den ouden heer aan. «Hij zegt dat zij niet meer in huis is®, zeide hij. Jell fronste het voorhoofd. Snel rukte hij den onden man de revolver uit de hand. «Komaan®, zeide hij met harde stem. «Waar is die schrijftafel? Je keut mij, want eergisteren heb je op mij geschoten. Aan het Oosterfront toonen de Russen in den laatsten tijd groote activiteit. Zoo wel in Galicië als in 't Noorden bij Duna- burg hebben zij kleine voordeelen behaald. Met groote kracht begint zich hun offen sief te ontwikkelen. De Russen bedreigen natuurlijk nog niet rechtstreeks het Duitsche grondgebied, gelijk in 4914, maar hun streven kan natuurlijk niet anders zijn dan eigen lar.d van de vijandelijke troepen te bevrijden. Hun aangevangen krijgsbedrijf is nog maar in het begin. Het kan aan het Oostelijk front gaan spannen in de ko mende maand. Op het Italiaansch-Oostenrijksche ge vechtsterrein worden de Italianen door de aanvallen hunner tegenpartij krachtig be sprongen, maar ook hier geen beslissing. In Perzië dringen de Russen door. Zij hebben er de stad Ispehon bezet. Zoo is er aan alle kanten de vreeselijke bedrijvig heid van den oorlog, zonder dat wij zien dat het einde van den reuzenstrijd in de naaste tijd verwacht kan worden. En on- dertusschen nijpt overal den nood. Ook in de neutrale landen. Voor ons land is het een week van spanning geweest. De vernietiging van de stoomschepen Tubantia en Palembang deden het ergste vreezen. Zelfs ging het gerucht dat nog een derde Nederlandsch schip getorpeteerd zou zijn, wat gelukkig niet bevestigd is. Tot nu toe bewaart den bodem der zee het ge heim, wie hier de schuldige is. Wel heeft men getracht door middel van duikers te doen onderzoeken van welken oorsprong de torpedo was die de Tubantia deed zinken, maar het schip ligt zoo diep, ongeveer 35 M., dat de pogingen schier niet slagen kunnen. Er ligt iets geruststellend in, dat de Duitsche regeering zoo ijverig bemoeid is om haar onderzeeërs van schuld vrij te pleiten. Er blijkt uit, dat zij op onze vriendschappelijke gezindheid gesteld is en dit kan niet anders dan aangenaam voor ons zijn in dezen ernstigen tijd. Hierop lettende, kunnen wij begrijpen, dat het ge rucht als zou de Duitsche regeering van plan zijn met alle haar ten dienste staande middelen den handel met stoomschepen tusschen Engeland en de andere Europee- sche landen onzijdig of niet te ver hinderen, als uit de lucht gegrepen, be schouwd moet worden. Wel is door een vergadering van gezagvoerders, stuurlieden en machinisten te Rotterdam besloten, niet uit te varen alvorens gebleken is dat de vaart weer voldoende veilig is. Andere Ik heb je een mooie som voor de schrijf tafel geboden, en ik heb je verteld, dat er papieren in zittten, die noch jou, noch mij toebehoorden. Vandaag heb ik de revolver in de hand. Waar is die schrijftafel De oude heer scheen niet bang te zijn. Met een tinteling in zijn oogen keek hij hem aan. «Ik had je bijna geraakt®, zeide hij. «Maar na dat bezoek van dien Joden-ma kelaar besloot ik, ze te verkoopen. En gisteren heh ik ze naar Potton en Samp son gestuurd op de verkooping®. «Goede hemelen de papieren, de pa pieren? In een geheim laadje zaten papie ren®, riep Jell. «Die behooren bij de schrijftafei®, zeide de oude heer met een grijns. «Er lag een pak papieren in. Scchetsen. nietwaar? Welnu, koop ze. Zij behooren bij de schrijftafel®. Jell hield de revolver een paar duim van het hoofd van den heer Nobbs. «Spreek je de waarheid?® vroeg hij op strengen toon. v «Op mijn woord van eer®, antwoordde Nobbs bedaard. «Ik heb die schrijftafel gisteren met papieren en al naar Potton en Sampson gestuurd, om bij de volgende auctie verkocht te worden®. «Ga mee®, zeide Jell tegen Charles. «Hij spreekt de waarheid. Wij gaan heen®. Charles nam zijn knie van de borst van Nobbs, die nu opstond. Wordt vervolgd- voor Het Laad van Hoosden en Altena, de Langstraat en de Booimelerwaard

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1916 | | pagina 1